Κυριακή 4 Αυγούστου 2024

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΙΟΥΝΙΟΣ 2024

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Ιούνιος 2024

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Ιουνίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου.

Ὁ Παντοδύναμος Κύριος καὶ ὁ … ἀδύναμος δαίμων!

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (28 ΙΟΥΛΙΟΥ 2024) 

«Τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ;» (Ματθ. Η΄ 29) 

Ὁ Παντοδύναμος Κύριος καὶ ὁ … ἀδύναμος δαίμων!

Ὁ Κύριος περιέρχεται τὰς πόλεις καὶ τὰ χωρία, τῶν Ἱεροσολύμων καὶ τῆς Γαλιλαίας, συνοδευόμενος ὑπὸ τῶν μαθητῶν Του, καὶ κηρύττει καὶ θαυματουργεῖ …! Αἱ κινήσεις αὗται τοῦ Διδασκάλου, ὡς πολλάκις ἔχομεν εἴπει, δὲν εἶναι τυχαῖαι καὶ εἰς τὸ … ἄγνωστον! Εἶναι ὁ Ἀληθινὸς καὶ Παντοδύναμος, ἀλλὰ καὶ Παντογνώστης Θεός, ὅστις ἦλθεν εἰς τὴν γῆν, ἔχων συγκεκριμμένον … πρόγραμμα! Γνωρίζει ἐκ τῶν, εἰς βάθος χρόνων, προτέρων, ποῦ πηγαίνει, ποίους θὰ συναντήσῃ, ποῖοι θὰ τὸν δεχθῶσι καὶ ποῖοι θὰ τὸν ὑβρίσωσι καὶ τὸν ἀπορρίψωσι, ποῖον θαῦμα θὰ ἐπιτελέσῃ, καὶ γενικῶς γνωρίζει καὶ τὰ παρελθόντα καὶ τὰ παρόντα καὶ τὰ μέλλοντα! Τὰ πάντα!

Οὕτω, ὁ Ἰησοῦς ἔρχεται εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν καὶ ἐκεῖ τὸν συναντῶσι δύο δαιμονιζόμενοι! «Χαλεποὶ λίαν»˙ οὕτω τοὺς χαρακτηρίζει τὸ ἱερὸν κείμενον, καὶ προσθέτει, «ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης»! Δηλαδή, ἁπλῷ τῷ λόγῳ, … λίαν ἐπικίνδυνοι δι’ ἐκεῖνον ὅστις καὶ θὰ ἀπεπειρᾶτο ἵνα διέλθῃ δι’ ἐκείνης τῆς ὁδοῦ …! Ἅπαντες, ἢ ἴσως οἱ πλείονες ἐξ ἡμῶν, θὰ ἔχωμεν ἴδῃ εἰς τὴν ζωήν μας, τοιούτους ἀνθρώπους, βασανίζομένους ὑπὸ ἀκαθάρτων πνευμάτων! Ἁπάντων τούτων, κοινὸν χαρακτηριστικόν, θὰ ἐλέγωμεν, εἶναι, τὰ ἠλλοιωμένα χαρακτηριστικὰ τῶν προσώπων των, ἅτινα καὶ προσδίδουσιν εἰς τούτους τοὺς ταλαιπώρους, ὄψεις καὶ ἐκφράσεις, κυριολεκτικῶς, … δαιμονικὰς καὶ ἀποκρουστικάς! Ὅμως ὁ Κύριος, «τολμᾷ» ἵνα ἔμβῃ εἰς τὴν ἐπικίνδυνον ταύτην ὁδόν, διὰ νὰ ἀποκαλύψῃ, ἀφ’ ἑνός, τὰς μεθοδείας τοῦ πονηροῦ, ἀλλὰ καί, ἀφ’ ἑτέρου, διὰ νὰ σώσῃ καὶ βοηθήσῃ τοὺς δύο τούτους βασανιζομένους ἀνθρώπους!

Ἔρχεται ὁ Παντοδύναμος Θεός, διὰ νὰ κατατροπώσῃ τὸν δῆθεν δυνατόν! Ἔρχεται ὁ Κύριος, διὰ νὰ δείξῃ εἰς ἅπαντας ἡμᾶς, ὅτι ἡ δύναμις τοῦ … κακοῦ «τροφοδοτεῖται» ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς ἰδίους, ὅταν ἡμεῖς θέλομεν καὶ συμφωνοῦμεν καὶ ἐργαζόμεθα τὸ κακόν! Ἐκεῖνοι οἵτινες ὑπῆρξαν συνειδητοὶ … λάτραι καὶ ἐπίστευσαν καὶ ἠγάπησαν τὸν Κύριον, πάντοτε «ἀδιαφοροῦσαν» διὰ τὸν διάβολον, ἀλλὰ καὶ διὰ τὰ βρωμερά του τεχνάσματα! Ὁ δαίμων τρέμει πρὸ τοῦ Παντοδυνάμου Κυρίου! Ἐνῶ τοὺς πάντας ἠπείλει καὶ εἰς πάντας ἐπετίθετο καὶ ἐκακοποίει ἅπαντας ἀδιακρίτως, βλέπων τὸν Κύριον ἐρχόμενον, … ἔμφοβος καὶ τρέμων, πίπτει πρὸς τοὺς πόδας Του, ἐκλιπαρῶν, … «μή με βασανίσεις»!

 

Ἡ Θεία Δύναμις!

Ἂν εἴχωμεν γνῶσιν, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ποίαν δύναμιν ἔχει δώσει εἰς ἡμᾶς ὁ γλυκὺς Κύριός μας, καὶ ἐὰν εἴχωμεν δεχθῇ ἵνα ζῶμεν καὶ κινούμεθα ἐν Αὐτῷ, δὲν ἦτο τίποτε ἱκανὸν ἵνα μᾶς φοβίσῃ! Τὸ ἐγράψαμεν καὶ πάλιν, ἀλλὰ καὶ ἐν προκειμένῳ, ἀπαιτεῖται ἵνά το ἐπαναγράψωμεν˙ «Ἐπὶ τὸν Κύριον ὁ ἐσχηκὼς ἐλπίδα, οὐ δήσει τότε, ὅτε πυρὶ τὰ πάντα κρινεῖ καὶ κολάσει»! Εἶναι οὗτος ὁ Λόγος, ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅστις καὶ ἐνθαρρύνει ἡμᾶς τοσοῦτον ὥστε, … ἀκόμη καὶ εἰς τὰς πλέον τρομακτικὰς στιγμάς, ἅτινας θὰ βιώσῃ ὁ κόσμος κατὰ τὴν … συντέλειαν, ἵνα μὴ φοβηθῶμεν, ἔχοντες τὴν ἐλπίδα μας πρὸς τὸν Ἀπειροδύναμον Θεόν!

Ὅταν, ἀδελφοί μου, «ὑπέστρεψαν … οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου», ὁ Κύριος βεβαιώνει τοὺς μαθητάς Του, ὅτι τοὺς δίδει τὴν ἐξουσίαν, νὰ ἐξευτελίζουν τὴν δύναμιν τοῦ πονηροῦ! Οὐχὶ δὲ μόνον εἰς ἐκείνους τοὺς δώδεκα καὶ τοὺς ἑβδομήκοντα, ἀλλὰ καὶ εἰς ἅπαντας ἐκείνους, οἵτινες, ὡς εἴπωμεν, θὰ ζῶσιν ὑποτασσόμενοι εἰς τὸ Θεῖον θέλημά Του! «Ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ» (Λουκ. Ι΄ 17-20)!

Τὴν δύναμιν τὴν ἔχει ὁ Παντοδύναμος Θεός, ἀλλὰ καὶ τὴν μεταδίδει εἰς ἅπαντας τοὺς πιστεύοντας εἰς Αὐτόν! Ἐκεῖνα τὰ θαύματα ἅτινα ἐνήργησεν καὶ πάντοτε ἐνεργεῖ, … διὰ τοῦ Θείου Ὀνόματός Του, τὰ ἐνήργησαν καὶ ἔτι τὰ ἐνεργοῦσιν οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ! «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει» (Ἰωάν. ΙΔ΄ 12)! Καὶ ὄντως˙ βλέπομεν σήμερον, ἵνα ἐπαληθεύεται οὗτος ὁ Λόγος, καὶ ἔχοντες γνωρίσει ἐκ τοῦ σύνεγγυς τοὺς Ἁγίους τῶν ἡμερῶν μας, (Πορφύριον, Παΐσιον, Ἰάκωβον, Ἰωσήφ, Ἐφραίμ, Γερβάσιον, καὶ πληθώρα ἄλλων, συγχρόνων τε καὶ παλαιοτέρων, διαπιστοῦμεν ὅτι ὄντως … «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. ΙΓ΄ 8)! Ὁ Θεὸς δὲν ἔπαυσε ἵνα ὑπάρχῃ καὶ ἵνα ἐνεργῇ, καὶ ἅπαντες ὅσοι ἠγάπησαν Αὐτὸν καὶ ἐπίστευσαν εἰς τὴν Θείαν Του δύναμιν, ἐνεργοῦσι τὰ Θεῖα Αὐτοῦ θαυμάσια εἰς πᾶσαν ἐποχήν!

 

Τὸ κακὸν … ἁλωνίζει σήμερον!

Εἶναι πικρὴ ἀλήθεια, ἀγαπητοί μου, ὅτι τὸν κακὸν ἐπλήθυνε καὶ ἐγιγαντώθη! Αἱ ἁμαρτίαι μας, κατὰ τὸ Ψαλμικόν, «ὑπερῇραν τὰς κεφαλὰς ἡμῶν, ὡσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύνθησαν ἐφ᾿ ἡμᾶς». Δὲν θὰ ἐθεώρουν δὲ ὑπερβολικόν, ἵνα ὑπεστήριζον, ὅτι τὰ ἁμαρτήματα τῆς γεννεᾶς ἡμῶν ἔφθασαν καὶ … μᾶλλον ὑπερέβησαν, ἐκεῖνα τὰ ἀντίστοιχα τῶν Σοδομιτῶν καὶ Γομορρειτῶν! «Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη, ἕως πότε ἔσομαι πρὸς ὑμᾶς καὶ ἀνέξομαι ὑμῶν;», ἴσως θὰ ἠδύνατο ἵνα ἐπαναλάβῃ ὁ Χριστός μας, βλέπων, τὸν «χείμαρρον» τοῦτον τῆς ἀνομίας καὶ τῆς διαφθορᾶς, ὅστις προχωρεῖ αὐξανόμενος καὶ τείνων ἵνα κατακλύσῃ τὰ πάντα!

Ὁ κατάρατος δαίμων, ἔχει, κυριολεκτικῶς, δαιμονίσει … τὴν ἐποχήν μας, καὶ ὡς τότε τοὺς δύο, ἐν προκειμένῳ, δαιμονιζομένους, οὕτω καὶ σήμερον, «ἡγεῖται» τοῦ κόσμου τούτου! Ὀλίγοι, ἕως ἐλάχιστοι, εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες ἀνθίστανται πεισμωδῶς εἰς τὴν καταστροφικὴν πορείαν τὴν ὁποίαν πορεύεται ὁ κόσμος! Δὲν γράφωμεν ταῦτα, ἵνα ἀπελπισθῶμεν καὶ ἀφήσωμεν ἑαυτούς, ἐκθέτους εἰς τὴν καταστροφικὴν μανίαν τοῦ κακοῦ! Ὁ Θεὸς φυλάξοι! Ὅμως, ἡ θλιβερὰ αὕτη πραγματικότης, εἶναι γεγονός …!

Ἡ περιγραφομένη, σήμερον, θαυματουργὸς ἐνέργεια τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, δὲν ἐκτίθεται διὰ νὰ θαυμάσωμεν τὴν Θείαν Δύναμιν! Ἐκτίθεται, ἵνα περιβληθῶμεν ταύτην καὶ ἐνισχυθῶμεν ὑπ’ Αὐτῆς, καὶ φυλάξωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ τοῦ «κυριαρχοῦντος» κακοῦ! Οὐχὶ δὲ μόνον τοῦτο! Ὁ Θεῖος Λόγος διδάσκεται καὶ ἀκούεται, ἵνα ἐννοήσωμεν, ὅτι … ὁ δῆθεν ἰσχυρὸς δαίμων, ὠχριᾷ καὶ τρέμει πρὸ τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἅπαντες ὅσοι ἠκολούθησαν καὶ ἔτι ἀκολουθοῦσι τὸν Χριστόν, δὲν ἔχουσιν οὐδένα φόβον πρὸ τοῦ … ὑλακτοῦντος δυσώδους πονηροῦ! Ὁ Κύριος … «ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ», καὶ ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους οἵτινες ἐπιμένουσιν ἵνα ἵστανται … ἀπέναντί Του!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                 Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 28 Ιουλίου 2024

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Πρόγραμμα Αυγούστου Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών

 

Ποιος γνωρίζει ποια ήταν η συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004; Διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο θα εκπλαγείτε!!!

 

Ὁ Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τήν παρακολούθηση τῆς ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων 2024 στό Παρίσι, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἀσκώντας μιά εὐγενική κριτική σέ ὅσα παρακολούθησε εἶπε ὅτι «ἡ τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων τῆς Ἀθήνας τό 2004 παραμένει κάτοχος τοῦ χρυσοῦ, ὄχι μόνον γιά τήν αἰσθητική της, ἀλλά πρωτίστως γιατί λειτούργησε ὡς θεματοφύλακας τῆς ἰδέας τοῦ ὀλυμπισμοῦ καί τῶν ἀγώνων».

Εἶναι σημαντικό νά δοῦμε πῶς ἐπῆλθε αὐτό τό ἀποτέλεσμα στήν Ἀθήνα.

1. Ἡ Ἐκκλησία καί οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες στήν Ἀθήνα

Νά θυμίσω σέ ὅσους δέν ἔχουν ἰσχυρή μνήμη ἤ ἔχουν ἐπιλεκτική μνήμη ὅτι ἀπό τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1997 πού ἡ Χώρα μας εἶχε ἀναλάβει τήν διοργάνωση τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων τοῦ 2004, εἶχαν διατυπωθῆ παγανιστικές προτάσεις μέ τήν εὐκαιρία αὐτή γιά νά ἀναβιώση ἡ πολιτιστική ἀτμόσφαιρα τῶν Ἀγώνων πού γίνονταν στήν ἀρχαία Ἑλλάδα μέ τήν κυρία πρόταση ὅτι «ὁ ὀλυμπισμός εἶναι τρόπος ζωῆς γιά τούς Ἕλληνες».

Τότε, ἐπειδή αἰσθάνθηκα ὅτι ὑπάρχει περίπτωση νά ἐπιδιωχθῆ ἡ ἀναβίωση τῶν ἀρχαίων εἰδωλολατρικῶν τελετῶν, τῆς ἀρχαίας λατρείας τοῦ Δωδεκαθέου, δηλαδή τελετές παγανιστικές, ἔγραψα σχετικό ἄρθρο στήν Ἐφημερίδα τῆς Μητροπόλεώς μας «Ἐκκλησιαστική Παρέμβαση» καί στήν συνέχεια ὑπέβαλα πρόταση στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν ἴδιο μήνα, δηλαδή τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1997. Σκοπός τῆς προτάσεώς μου ἦταν νά συγκροτηθῆ Ἐπιτροπή ἀπό πλευρᾶς Ἐκκλησίας μέ σκοπό νά προταθοῦν τρόποι γιά νά προβληθῆ κατά τήν τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ 2004, ἡ διαχρονική παράδοση τῆς Ἑλλάδος μέχρι σήμερα ἀπό τόν ἀρχαῖο ἑλληνισμό στόν χριστιανικό ἑλληνισμό μέχρι τόν νεοελληνισμό, ὥστε νά μή γίνουν μονομερεῖς παρουσιάσεις καί δοθῆ ἡ ἐντύπωση ὅτι στήν Ἑλλάδα ζοῦν ἀρχαῖοι Ἕλληνες.

Ἡ βασική ἀρχή ἦταν ὅτι οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες στήν ἀρχαία Ἑλλάδα εἶχαν τρία βασικά γνωρίσματα: Πρῶτον ἄρχιζαν μέ θυσία στούς θεούς (θρησκευτικό πρόγραμμα), ἀκολουθοῦσε τό θέατρο μέ τίς τραγωδίες (κάθαρση τῶν θεατῶν) καί ὁλοκληρώνονταν μέ τούς ἀγῶνες τῶν ἀθλητῶν στό στάδιο, ἀφοῦ περνοῦσαν μέσα ἀπό μιά σήραγγα - «κρύπτη», ἔνδειξη ὅτι περνοῦσαν μέσα ἀπό τήν ἄσκηση στό φῶς τοῦ ἡλίου.

Αὐτό σημαίνει οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες ἦταν Ἀγῶνες ψυχοσωματικοί καί ὄχι παιχνίδια, ὅπως τούς ἀποκάλεσαν οἱ Ρωμαῖοι, καί σήμερα λέγονται Games, οὔτε ἦταν Desport (ξέσπασμα-διασκέδαση), ὅπως τούς ἀποκάλεσαν οἱ Ἄγγλοι-Γάλλοι καί κατέληξε ἡ λέξη Sport. Ἄλλο εἶναι ὁ ἀθλητισμός, ὅπως ἐπικρατοῦσε στήν ἀρχαία Ἑλλάδα, καί ἄλλο εἶναι ἡ διασκέδαση-παιχνίδι, ἀναμειμεγμένο μέ μεγάλα οἰκονομικά συμφέροντα, ὅπως, δυστυχῶς, γίνεται σήμερα.

Νά ἐπισημανθῆ ἀκόμη ὅτι ὁ τότε Μητροπολίτης Δημητριάδος Χριστόδουλος ἔγραψε ἄρθρο στό «Βῆμα» τόν Φεβρουάριο τοῦ 1998 μέ τίτλο «Ἕξι προτάσεις γιά τό 2004» καί ὑπότιτλο «Ἡ μεγάλη εὐκαιρία τῆς Ὀλυμπιάδος πού δέν πρέπει νά χαθεῖ», μέ σοβαρές προτάσεις.

Στήν συνέχεια ὁ μακαριστός Χριστόδουλος μέ τήν ἄνοδό του στόν Ἀρχιεπισκοπικό θρόνο, τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1998, ἐνδιαφέρθηκε καί γιά τό θέμα τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων στήν Ἀθήνα τοῦ 2004. Ἔτσι, μέ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, κατά τήν Συνεδρίαση τοῦ Μαρτίου 1999, συνεστήθη Ἐπιτροπή παρακολούθησης τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων ὑπό τήν προεδρία μου, καί στελεχώθηκε μέ ἀξιόλογα μέλη ἀπό ὅλους τούς φορεῖς τῆς κοινωνίας μας πού εἶχαν ἐξειδικευμένες γνώσεις πάνω στό θέμα τοῦ ἀθλητισμοῦ.

Ἔπειτα, μέ δεύτερη ἀπόφασή της ἡ Ἱερά Σύνοδος, μέ πρότασή μου, τόν Ἰούνιο τοῦ 1999, διηύρυνε τόν σκοπό καί τήν σύνθεση τῆς Ἐπιτροπῆς, πάλι ὑπό τήν προεδρία μου, γιά νά εὑρεθοῦν τρόποι συμμετοχῆς τῆς Ἐκκλησίας μας στήν ὅλη διοργάνωση τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων, νά παρουσιασθῆ ἡ προσφορά τῆς Ὁρθοδόξου Ἐκκλησίας στόν Ἑλληνισμό, νά μελετηθοῦν τρόποι ἐπικοινωνίας τῆς Ἐκκλησίας μέ ἀθλητές προερχόμενους ἀπό ὀρθόδοξες Χῶρες, νά διοργανωθοῦν διάφορες ἐκδηλώσεις γιά τήν ἐξισορρόπηση μεταξύ σώματος καί ψυχῆς, καί γενικά νά ἀντιμετωπισθῆ ὀρθά τό θέμα «Ἐκκλησία καί ἀθλητισμός».

Αὐτή ἦταν μιά ἀπόφαση σημαντική, πρωτοπόρα, ἡγετική μέ πολλές προεκτάσεις, ὅπως θά φανῆ πιό κάτω.

Ἡ Ἐπιτροπή μας αὐτή ἐργάστηκε γιά πέντε (5) χρόνια, ἀπό τό 1999 μέχρι τό 2004, μέ μεθοδικότητα καί ἐπιστημονικότητα σέ πολλές καί πολύωρες Συνεδριάσεις, συμμετείχαμε σέ ἀνάλογες ἐκδηλώσεις τῆς Πολιτείας μέ θέσεις μας, ἐπικοινωνήσαμε μέ τόν Δημήτρη Παπαϊωάννου πού εἶχε ἀναλάβει τήν διοργάνωση τῶν τελετῶν τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων καί ἀναπτύξαμε τίς προτάσεις μας, ἔγιναν Συνέδρια καί Σεμινάρια κ.ἄ. γιά νά βοηθήσουμε στήν καλή διοργάνωση τῆς τελετῆς, πού θά ἔδειχνε τήν ἱστορία καί τήν διαχρονική παράδοσή μας.

Εἰδικά, ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κυρός Χριστόδουλος ἐπανειλημμένως ἦλθε σέ προσωπική ἐπικοινωνία μέ τήν Πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Πολιτείας κ. Γιάννα Ἀγγελοπούλου, καί στήν Ἀρχιεπισκοπή καί στό Γραφεῖο της, ὥστε νά διοργανωθῆ μιά τελετή πού νά παρουσιάζη τήν διαχρονική παράδοση τοῦ Ἔθνους μας. Ἤμουν παρών σέ μιά τέτοια συνάντηση πού ἦταν καί ὁ Πρόεδρος τῆς Ὀλυμπιακῆς Ἐπιτροπῆς, καί συνομιλοῦσαν καί οἱ τρεῖς σέ ἄπταιστα γαλλικά.

Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς δραστηριότητας ἦταν ἀφ’ ἑνός μέν ἡ ἀνακαίνιση τοῦ Οἰκοτροφείου τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στήν Ἁγία Βαρβάρα, ἀφ’ ἑτέρου δέ, μέ δυναμική παρέμβαση τῆς κ. Γιάννας Ἀγγελοπούλου, ἡ συμμετοχή τῆς χωρωδίας τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν στήν τελετή ἔναρξης, πού τραγούδησε τόν ὕμνο τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων, ὥστε νά φανῆ σέ ὅλο τόν κόσμο ἡ παρουσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στήν Ἑλλάδα.

Εἶναι σημαντικό νά γραφῆ, ὅπως ἔχει ἐντοπισθῆ καί ἀπό ἄλλους, ὅτι στήν τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στήν Ἀθήνα τό 2004 συνυπῆρχαν ἁρμονικά τά ἀρχαῖα σύμβολα μέ σύγχρονα στοιχεῖα, ὅπως ἡ διπλῆ ἕλικα τοῦ DNA καί ἄλλα. Ἐπίσης, ὑπῆρξε συνεχής παρουσία ἐπιλεγμένων Κληρικῶν στό Ὀλυμπιακό χωριό γιά τήν ὑποστήριξη τῶν Ὀρθοδόξων ἀθλητῶν. Σέ αὐτό τό ἔργο βοήθησε ἀποτελεσματικά ὁ τότε Γραμματέας τῆς Ἐπιτροπῆς μας Ἀρχιμ. π. Παῦλος Ἰωάννου, μετέπειτα Μητροπολίτης Σισανίου καί Σιατίστης, ἤδη κεκοιμημένος, μαζί μέ μιά ὁμάδα καταλλήλων καί ἐκπαιδευμένων Κληρικῶν.

Ἕνα θετικό ἀποτέλεσμα τῆς προσπάθειας αὐτῆς ἦταν ὅτι στήν τελετή τῆς ἔναρξης τῶν Ὁλυμπιακῶν Ἀγώνων φάνηκε ἡ ὅλη παράδοση τοῦ Ἑλληνισμοῦ μέχρι σήμερα.

Βεβαίως, δέχθηκα, ἐγώ προσωπικά καί τά μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς μας, καθώς, ἐπίσης, καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ἰσχυρές ἐπιθέσεις, τόσο ἀπό κύκλους ἀρχαιολατρῶν πού εἶχαν ἄλλα σχέδια γιά τήν τελετή διοργάνωσης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στήν Ἀθήνα τό 2004, ὅσο καί ἀπό συντηρητικούς κύκλους τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι δέν εἶχαν καταλάβει πλήρως τόν σκοπό τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἐκκλησίας στό θέμα αὐτό. Ὅπως ἐξήγησα προηγουμένως, θέλαμε νά μή παρεκλίνουν οἱ Ἀγῶνες σέ ἄλλους σκοπούς, νά βοηθήσουμε στό νά παρουσιασθῆ ἡ διαχρονική παράδοση τοῦ Ἔθνους μας καί νά κάνουμε αἰσθητή τήν παρουσία μας καί τήν ποιμαντική διακονία μας στό Ὀλυμπιακό χωριό μέ τήν συνάντησή μας μέ ὀρθοδόξους ἀθλητές πού εἶχαν ἔλθει ἀπό ὅλες τίς Χῶρες τοῦ κόσμου.

Ὅλο αὐτό τό ἔργο πού ἐπιτέλεσε ἡ Ἐπιτροπή μας, μέ τήν συνδρομή καί τήν συμπαράσταση τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Χριστοδούλου φαίνεται ἀνάγλυφα στήν εἰσήγηση πού ἀνέπτυξα, ὡς Πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς, στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2002, πρό τῆς ἐνάρξεως τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στήν Ἀθήνα.

Τά βασικά σημεῖα τῆς εἰσηγήσεως ἦταν: 1. Ἡ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιά τήν συγκρότηση τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς. 2. Σκοπός τῆς ἐνεργοποιήσεως τῆς Ἐκκλησίας στό θέμα τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων καί τοῦ ἀθλητισμοῦ. 3. Ἀποφάσεις τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς γιά τήν καλή διοργάνωση τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων.

Αὐτό φαίνεται καί στήν ἀναφορά πού ὑπέβαλα ὡς Πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς στήν Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2004, μετά τό πέρας τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων, μέ τήν ὁποία ἐνημέρωνα πλήρως τήν Σύνοδο γιά τό ἔργο πού ἐπιτελέσαμε. Ἡ ἀναφορά εἶχε δύο σημεῖα. Πρῶτον, παρατηρήσεις γιά τόν τρόπο πού ἐργασθήκαμε στό Ὀλυμπιακό χωριό μέ τούς ἀθλητές ἀπό ὀρθόδοξες Χῶρες, δεύτερον, ὁ κατάλογος τῶν Ἱερέων πού διακόνησαν στό Ὀλυμπιακό χωριό, τρίτον, ἡμερολόγιο ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί ποιμαντικῆς διακονίας στό Παρεκκλήσιο τοῦ Ὀλυμπιακοῦ χωριοῦ, τέταρτον, γενικές παρατηρήσεις ἀπό τήν ἐμπειρία αὐτήν, ὅπως τίς κατέγραψε ὁ Γραμματεύς τῆς Ἐπιτροπῆς μας Ἀρχιμ. π. Παῦλος Ἰωάννου.

Στούς χαιρετισμούς πού ἀπηύθυνα στούς Ἕλληνες Ὀλυμπιονίκες, καί τούς Παραολυμπιονίκες πού ἔλαβαν μέρος στούς Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες τοῦ 2004 καί ἰδιαιτέρως σέ ὅσους ἔλαβαν μετάλια, στήν ἐκδήλωση πού ἔγινε στήν Αἴθουσα Συνεδριάσεων καί Τελετῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ πρωτοβουλία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, παρουσίασα ὅλη τήν προσφορά τῆς Ἐκκλησίας στούς Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες.

Ἔτσι ἐξηγεῖται πού στήν τελετή ἔναρξης καί λήξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στήν Ἀθήνα ἐξελίχθηκαν ὅλα ὁμαλά, παρουσιάσθηκε ἡ διαχρονική παράδοση τοῦ Ἔθνους μας, ἔστω μέ μερικές ἔλλείψεις, καί, κατά τόν Πρωθυπουργό, ἡ Ἑλλάδα «παραμένει κάτοχος τοῦ χρυσοῦ» στό θέμα τῆς διοργανώσεως τελετῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων.

Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ Ἀρχιμ. π. Παύλου Ἰωάννου, τοῦ Πρωτοπρ. π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, τῆς ἠθοποιοῦ Ἄννας Συνοδινοῦ καί ἄλλων μελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς μας. Καί πάνω ἀπό ὅλους αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, πού συνέλαβε τίς διαστάσεις αὐτοῦ τοῦ θέματος καί ἔδειξε ἀποφασιστικότητα στήν συνδρομή τῆς Ἐκκλησίας καί στό θέμα αὐτό.

2. Ἡ νοοτροπία τοῦ Woke κινήματος στό Παρίσι

Τά θυμήθηκα ὅλα αὐτά, διότι ἡ τελετή διοργάνωσης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στό Παρίσι, πρίν λίγες ἡμέρες, ὅπως ἔχει παρατηρηθῆ ἦταν ἔκφραση τοῦ συγχρόνου κινήματος Woke (ἀφύπνηση), σύμφωνα μέ τό ὁποῖο μέχρι τώρα ὅλοι ἤμασταν καί εἴμαστε σέ ὕπνωση, καί μερικοί θέλουν νά μᾶς ξυπνήσουν! Δυστυχῶς, δέν ἔχουν καταλάβει ὅτι ἡ βάση τῆς παραδόσεως ἑνός τόπου, ἑνός λαοῦ καί ἑνός πολιτισμοῦ δέν ἀποσαθρώνεται γιά νά παρουσιασθῆ δῆθεν ἡ σύγχρονη ζωή. Ἡ «σύγχρονη» ζωή πού ἀποδεσμεύεται ἀπό τήν παράδοση εἶναι καταστροφική, κατεδαφιστική.

Ἔχουν παρατηρήσει ὅτι ἡ τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στό Παρίσι ἦταν μιά γιορτή Μπαρόκ, ὅπως γίνονταν στίς Εὐρωπαϊκές πόλεις τόν 17ο αἰώνα (Ἔφη Φαλίδα). Ἐπίσης, ἔβλεπε κανείς καθαρά τά χρώματα τοῦ οὐρανίου τόξου πού εἶναι σημαία τῆς κοινότητος ΛΟΑΤΚΙ+, καθώς ἔγινε καί ἡ συνύπαρξη τοῦ Διόνυσου μέ τό ἀσεβέστατο τερατούργημα τοῦ φερόμενου ὡς «Μυστικοῦ Δείπνου» πού ἦταν «σκηνή χλευασμοῦ καί ἐμπαιγμοῦ τοῦ Χριστιανισμοῦ» καί «παγανιστικές γιορτές», ἐν ὀνόματι «τοῦ σεβασμοῦ τῆς διαφορετικότητας».

Πάντως, ἀπό ὅσαν ἔχουν γραφῆ γιά τό κίνημα «woke» (ἀφύπνηση) φαίνεται ὅτι ὁ ὅρος χρησιμοποιήθηκε τήν δεκαετία τοῦ 1960 στήν Ἀμερική, ἀπό «τήν ἀφροαμερικανική κοινότητα τοῦ Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ στόν ἀγώνα ἐνάντια στόν ρατσισμό καί τήν ἀστυνομική βία». Ἔκτοτε χρησιμοποιεῖται γιά νά δηλωθῆ ἡ «ἀπονομή δικαιοσύνης, ἡ προστασία τῶν μειονοτήτων, ἡ καταπολέμηση τῶν ρατσιστικῶν διακρίσεων καί τῶν κοινωνικῶν ὁμάδων».

Σήμερα τήν λέξη «woke» οἰκειοποιήθηκαν ὁμάδες πού «αὐτοπροσδιορίζονται ὡς προοδευτικοί, ἀντισυστημικοί καί ὡς θεματοφύλακες τῶν δικαιωμάτων τῶν μειονοτήτων πού ὑφίστανται διακρίσεις πάσης φύσεως». Αὐτό συνιστά τόν ἀπόλυτο δικαιωματισμό!

Γράφηκε χαρακτηριστικά: «Οἱ "woke" συμπεριφέρονται ὡς μία νέα πεφωτισμένη πρωτοπορία πού ἔχει ἕνα εἶδος θρησκευτικῆς ἀποκάλυψης, πού τούς ἔκανε νά ξυπνήσουν ἀπό ἕναν μακρύ ἱστορικό λήθαργο καί νά ἀποκτήσουν ἐπίγνωση τῶν ἀπαράδεκτων διακρίσεων πού τούς ἐπιβάλλει ὁ δυτικός πολιτισμός καί ὁ λευκός ἄνδρας. Δέν ὑπάρχει συγχώρεση γι’ αὐτούς, ἔτσι ἐπιλέγουν τόν ἀγώνα γιά τήν ἀποδέσμευσή τους».

Μάλιστα, γιά αὐτούς πού ἀκολουθοῦν τό κίνημα «Woke», πού εἶναι «κουλτούρα ἀποδόμησης» τῶν πάντων, «ὁ Ἀριστοτέλης εἶναι ἀπολογητής τῆς δουλοκτησίας», «ὁ Πλάτωνας εἶναι λευκός φιλόσοφος ἄρα ὕποπτος ἐκ τῶν προτέρων μιᾶς καί ἀνήκει στήν κυρίαρχη φυλή», «τά μαθηματικά εἶναι μιά ἐπιστήμη ρατσιστική καί φαλλοκρατική», «ὁ Σαίξπηρ εἶναι σεξιστής», «ὁ Βολταῖρος εἶναι ἀντισημίτης», «ὁ Βίκτορ Οὐγκώ εἶναι ρατσιστής», «ὁ ἀρχαιοελληνικός ὀρθολογισμός εἶναι ρατσιστικός», «ὁ Τσαϊκόφσκι εἶναι ρατσιστής». Γιά τό κίνημα «Woke» θεωρεῖται ὅτι «ἡ πολιτική τῶν ταυτοτήτων περιχαρακώνει τά ἄτομα σέ ἐθνοτικές ἤ φυλετικές κατηγορίες οἱ ὁποῖες ἀναπόφευκτα ἀντιτίθενται ἡ μία στήν ἄλλη. Ἔτσι, οἱ ἔγχρωμοι ἐναντιώνονται στούς λευκούς, οἱ γυναῖκες στούς ἄνδρες, οἱ ὁμοφυλόφιλοι στούς ἑτερόφυλους, οἱ ἔγχρωμες φεμινίστριες στίς λευκές, οἱ νεοφιμινίστριες στά τράνς ἄτομα» κλπ.

Νά σημειωθῆ ὅτι ὁ Ὑπουργός Παιδείας τῆς πρώτης θητείας τοῦ Μακρόν στήν Γαλλία, Ζάν Μιέλ Μπλανκέρ, βλέποντας τίς συνέπειες τῶν Woke culture (ἀφύπνηση κολτούρας) δήλωσε ὅτι τό κίνημα Woke εἶναι ἕνα μικρόβιο πού θέλει νά θυμματίσει τή δημοκρατία» (Advertisement ATHENS).

Τά προβλήματα πού ἀναφύονται ἀπό τήν Woke culture εἶναι πολλά καί αὐτά ἐκφράσθηκαν στήν τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στό Παρίσι, ἔστω καί μέ τήν προοπτική τῆς φερομένης ὡς συνύπαρξης. Σέ ἄλλο ἄρθρο μου πού θά δημοσιευθῆ προσεχῶς θά ἐξετασθῆ τό θέμα πῶς ἀπό τόν Διαφωτισμό φθάσαμε στήν σύγχρονη ἀνατρεπτική ἐποχή.

Ἐπανερχόμενος στήν τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στό Παρίσι θά ἤθελα νά ἀναφέρω ὅτι σέ μιά διάλεξη πού ἔδωσα σέ Πρωτεύουσα Κράτους τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης (δέν γράφω τό ὄνομά της γιά νά μή φανερώσω αὐτό πού θά ἀκολουθήση) κάποια ἀξιόλογη καί μέ κῦρος ἐπιστήμονας Ὀρθόδοξη Ἑλληνίδα, πού ἔλαβε τό διδακτορικό της ἀπό τό Πανεπιστήμιο τῆς Σορβόνης σέ ἱστορικά θέματα, καί ἐκροσώπησε τήν Χώρα μας σέ μεγάλους Ὀργανισμούς, μοῦ εἶπε: «Σεβασμιώτατε, νά προσεύχεσθε γιά τούς Χριστιανούς τῆς Γαλλίας». Μέ αὐτό ἐννοοῦσε τίς δοκιμασίες πού διέρχονται οἱ Χριστιανοί στήν Γαλλία μέ τό νά εἶναι Χριστιανοί!! Αὐτό φάνηκε στήν τελετή τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων πού διοργάνωσε ἡ Γαλλία.

Πάντως, ἡ τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στήν Ἀθήνα τοῦ ἔτους 2004 εἶχε αὐτήν τήν σοβαρότητα καί τήν ἐπιτυχία, διότι τότε, ἐκτός τῶν ἄλλων, συνεργάστηκε στενά ἡ Ὀργανωτική Ἐπιτροπή, ἡ Πολιτεία καί ἡ Ἐκκλησία καί παρήχθηκε αὐτό τό σοβαρό ἀποτέλεσμα. Αὐτό δημιούργησε μιά ὑποθήκη γιά τήν γενιά μας καί τίς ἑπόμενες γενιές.

Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Πατρών - Αγρυπνία Αγίας Άννης - Ομιλητής π. Αντώνιος Ρουμελιώτης

 

Ο Αθλητικός Όμιλος ΓΑΛΗΝΗ προβάλλει το ελληνικό τραγούδι

 

Κύπρος: μία θαυμαστή διήγηση με θαύμα της Παναγίας μας

 

Ένα ξεχωριστό αφιέρωμα για την Κύπρο μας από τον κ. Λάμπρο Πάσχο

 

Αξίζει να το παρακολουθήσουμε όλοι αλλά και ιδιαίτερα όσοι δεν έχουν μάθει ακόμα για την Κύπρο μας. 

Πανηγύρι Προφήτου Ηλιού Ζαχόλης Κορινθίας 2024

 

Ἡ πίστις τοῦ ἑκατοντάρχου! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (21 ΙΟΥΛΙΟΥ 2024) 

«Ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι» (Ματθ. Η΄ 13).

 

Ἡ δύναμις τῆς Πίστεως!

Ἕνα θαῦμα, ἀποτέλεσμα τῆς Πίστεως, μᾶς περιγράφει σήμερον τὸ ἱερὸν Εὐαγγελικὸν ἀνάγνωσμα! Ἕνα θαῦμα τὸ ὁποῖον ἐνεργεῖ ἀσφαλῶς ὁ Παντοδύναμος Κύριος, καὶ τὸ ὁποῖον ἐνεργεῖται, χάρις εἰς τὴν Πίστιν ἑνὸς ἐθνικοῦ καὶ εἰδωλολάτρου! Εἶναι οὗτος Ρωμαῖος ἑκατοντάρχης, ὅστις καὶ ὑπηρετεῖ τὴν «θητείαν» του εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἅτινα καὶ τελοῦν ὑπὸ τὴν Ρωμαϊκὴν κυριότητα! Παρὰ τὸ γεγονός, ὅτι ὡς ἐθνικὸς καὶ εἰδωλολάτρης, δὲν ἔχει οὐδεμίαν «ἐπαφὴν» μὲ τὴν Ἰουδαϊκὴν πίστιν, ἐν τούτοις, - ὡς μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς (Ζ΄ 3-5), - δεικνύει πρὸς τοὺς Ἑβραίους ἀγάπην καὶ συμπάθειαν! Ἔχει βοηθήσει εἰς τὴν ἀνοικοδόμησιν τῆς συναγωγῆς, καὶ οἱ ἄνθρωποι τὸν συμπαθοῦν, … καὶ σπεύδουσι καὶ οὗτοι ἵνα παρακαλέσωσι τὸν Κύριον νὰ τὸν βοηθήσῃ εἰς ὅ,τι ἔχει ἀνάγκην!

Ἡ ἀγάπη του καὶ ἡ συμπάθειά του πρὸς τὸν ἀσθενοῦντα δοῦλον του, τὸν φέρει ἵνα γονυπετῇ πρὸ τοῦ Ἰησοῦ καὶ νὰ παρακαλῇ νὰ τὸν θεραπεύσῃ! Παρ’ ὅτι καὶ ἐν προκειμένῳ, θὰ ἠδύνατο ἵνα ἀδιαφορήσῃ διὰ τοῦτον τὸν δοῦλον, καὶ ἵνα ἀναζητήσῃ ἕτερον, … οὗτος συμπονεῖ καὶ ἐπιθυμεῖ τὴν ὑγείαν τοῦ ὑπηρέτου του! Παρ’ ὅτι ἐθνικὸς καὶ ξένος πρὸς τὴν Ἑβραϊκὴν πίστιν, ἔχει πιστεύσει εἰς τὸν θαυματουργὸν Ραββί, καὶ σπεύδει πρὸς Αὐτόν, τώρα ποὺ εὑρίσκεται ἐκεῖ εἰς τὴν Καπερναούμ, διὰ νὰ Τὸν ἱκετεύσῃ πρὸς τοῦτο!

Ὅταν, ὅμως, ὁ Κύριος, ἀνταποκρίνεται εἰς τὸ αἴτημά του καὶ σπεύδει ἵνα ἔλθῃ εἰς τὴν οἰκίαν του, ὅπου εὑρίσκεται ὁ ἀσθενών, … οὗτος ἐκπλήσσων τοὺς πάντας, ἐμποδίζει τὸν Φιλάνθρωπον Χριστόν, μὲ ἕνα τρόπον καὶ μὲ κάποια λόγια, ἰδιαιτέρως συγκινητικὰ καὶ συγκλονιστικά! «Κύριε, δὲν εἶμαι ἄξιος ἵνα εἰσέλθῃς εἰς τὴν οἰκίαν μου˙ πιστεύω ἀκραδάντως, ὅτι ἕνας Σου Λόγος εἶναι ἀρκετός, ἵνα θεραπεύσῃ τὸν ὑπηρέτην μου! Διότι καὶ ἐγὼ ἄνθρωπος εἶμαι, ὑπεξούσιος, ποὺ λαμβάνω διαταγὰς ἀπὸ ἀνωτέρους, ἔχων ὑπὸ τὰς διαταγάς μου στρατιώτας˙ καὶ λέγω εἰς τοῦτον τὸν στρατιώτην˙ πήγαινε, καὶ πηγαίνει˙ καὶ εἰς τὸν ἄλλον λέγω˙ ἐλθέ, καὶ ἔρχεται. Καὶ εἰς τὸν δοῦλον μου λέγω˙ κάμε αὐτό, καὶ τὸ ἐκτελεῖ. Πόσῳ μᾶλλον θὰ ἐκτελεσθῇ ὁ λόγος ὁ ἰδικός σου, ποὺ δὲν εἶσαι ὑπὸ τὰς διαταγὰς κανενός, ἀλλ’ ἔχεις ἐξουσίαν ἐπὶ ὅλων τῶν ἀοράτων δυνάμεων;» (Ἑρμην. Κ. Δ. ἐκδ. ΣΩΤΗΡ,  Ἀθήν. 2009)!

Ὁ Κύριος ἐθαύμασε, καὶ ἐβεβαίωσεν ἅπαντας τοὺς παρισταμένους, ὅτι «οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον» (Ματθ. Η΄ 10)! Προσέθεσε δέ, - ἐπιβραβεύων τὴν τοιαύτην πίστιν τοῦ ἑκατοντάρχου, - «πήγαινε καὶ θὰ σοῦ συμβῇ ὅπως ἀκριβῶς ἐπίστευσες»! Καὶ ὄντως, ἀπ’ ἐκείνης τῆς στιγμῆς, ὁ κλινήρης ἑτοιμοθάνατος ὑπηρέτης, συνῆλθε καὶ ἠγέρθη καὶ ἐπανῆλθεν εἰς τὰ καθήκοντά του!

 

Τί ἔστι … πίστις;

Καὶ πάλιν ὁ λόγος περὶ τῆς πίστεως! Τῆς πίστεως ἐκείνης τῆς θαυματουργοῦ καὶ παντοδυνάμου! Τῆς πίστεως ἐκείνης, ἥτις «ὑποχρεώνει» τὸν Θεόν, ἵνα ἀκούσῃ καὶ … ὑποταγῇ εἰς τὸ πλᾶσμα Του τὸν ἄνθρωπον! «Πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε» (Ματθ. ΚΑ΄ 22), ὑπεσχέθῃ ὁ Κύριος! Καὶ ἐὰν σκεφθῶμεν μετὰ προσοχῆς ταύτην τὴν ὑπόσχεσιν, θὰ ἐννοήσωμεν ὅτι … ἡ πίστις εἶναι ἐκείνη ἥτις φέρει τὸ Θαῦμα! Ἐὰν ἀνατρέξωμεν εἰς τὸ ἕκτον κεφάλαιον τοῦ κατὰ Μᾶρκον Εὐαγγελίου, θὰ ἴδωμεν κάτι τὸ … καταπληκτικόν! Τονίζοντας ὁ Θεῖος Λόγος, τὴν περιφρόνησιν ἥντινα ἐδείκνυον οἱ Ναζαρηνοί, πρὸς τὸν Κύριον, - ἐπειδὴ ἐγνώριζον τοῦτον ἀπὸ τὴν παιδικήν Του ἡλικίαν, τὸν ἀπεκάλουν … «ὁ υἱὸς τοῦ τέκτονος», - προσθέτει καὶ μίαν λέξιν ἥτις, θὰ ἐλέγωμεν, «ὑποτιμᾷ» τὴν παντοδυναμίαν τοῦ Κυρίου! Συγκεκριμμένως, γράφει τὸ ἱερὸν κείμενον: «Καὶ οὐκ ἠδύνατο ἐκεῖ οὐδεμίαν δύναμιν ποιῆσαι, εἰ μὴ ὀλίγοις ἀρρώστοις ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐθεράπευσε» (Μάρκ. ΣΤ΄ 5)!

Πίστις δὲν εἶναι ἡ παραδοχὴ τῆς ὑπάρξεως τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὡς συνήθως ἀκούομεν ἐκ τῶν περισσοτέρων …! Πίστις δὲν εἶναι, ἐπίσης, ἡ συνέπειά μας εἴς τινας θρησκευτικὰς καὶ ἠθικὰς ὑπαγορεύσεις καὶ ἐντολάς! Οὔτε, ἀκόμη, εἶναι πίστις, ἡ παραδοχὴ τῶν Ἀληθειῶν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως! Πίστις, λέγει ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος, εἶναι, «ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 1)! Εἶναι, δηλαδή, ἡ ἀπόλυτος βεβαιότης τὴν ὁποίαν θὰ πρέπῃ νὰ ἔχωμεν, δι’ ἐκεῖνα ἅτινα μᾶς ἐβεβαίωσεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος! Δι’ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα δὲν εἴδαμεν, ἀλλὰ καὶ ἴσως δὲν θὰ ἴδωμεν ποτέ, διὰ τῶν αἰσθητῶν τούτων σωματικῶν ὀφθαλμῶν, καὶ τὰ ὁποῖα θὰ ζήσωμεν ὅταν θὰ ἀπέλθωμεν ἐκ τῶν βιοτικῶν καὶ φθαρτῶν, πρὸς τὰ Οὐράνια καὶ ἄφθαρτα!

Πίστις εἶναι, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἀφοσίωσις καὶ ἡ … ἐξάρτησίς μας, ἀπὸ τὴν παντοδύναμον χεῖρα τοῦ Κυρίου! «Ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»! Οὗτος ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅντινα ἀκούομεν εἰς πᾶσαν ἀκολουθίαν, εἶναι ἡ … ἀπεικόνισις τῆς Πίστεως! Εἶναι ὁ λόγος τοῦ νέου Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Πορφυρίου, ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄλλων Ἁγίων … «Χριστέ μου, χωρὶς ἐσένα δὲν ἀντέχω»! Ἄλλοις λόγοις, … ἡ πίστις δὲν εἶναι λόγια «παχειὰ» καὶ ἀνούσια, ἀλλὰ … βίωμα καὶ αἴσθησις τῆς μετὰ τοῦ Χριστοῦ συνυπάρξεώς μας! Πίστις, τέλος, εἶναι, … ἐκεῖνο ποὺ σημαίνει ὁ Θεῖος ἐκεῖνος λόγος τοῦ Σωτῆρος, «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ΙΗ΄ 3). Οὐχί, ἀσφαλῶς, νὰ γίνωμεν ὡς τὰ παιδία, … εἰς τὰς ἀταξίας καὶ ἐπιπολαιότητας, ἀλλὰ νὰ … γίνωμεν ὡς τὰ παιδία, εἰς τὴν ἐξάρτησιν καὶ κοινωνίαν ἥντινα ἔχωσι ταῦτα πρὸς τοὺς γονεῖς των!

 

Ἡ πίστις τοῦ ἑκατοντάρχου!

Ναί, ὡς παιδίον προσέρχεται πρὸς τὸν Χριστόν! Ὡς παιδίον, καὶ ἔχων τὴν αἴσθησιν τῆς … μικρότητος καὶ ἀναξιότητός του! Ξεχνᾷ τελείως τὸ ρωμαϊκόν του ἀξίωμα! Ταπεινοῦται καὶ ὑποτάσσεται εἰς τὴν Θείαν αὐθεντίαν καὶ κυριότητα! Γονυπετεῖ πρὸ τῶν ἀχράντων ποδῶν καὶ ἐκτείνει χείρας ἱκέτιδας, ὡς τὰ μικρὰ παιδία πρὸς τοὺς γονεῖς! Δέχεται καὶ ὑποτάσσεται εἰς τὴν Θείαν καθαρότητα καὶ τελειότητα, … καὶ στέκει μετὰ προσοχῆς καὶ «προφυλάσσει» τὸν Ἀναμάρτητον ἀπὸ τὴν ἰδικήν του ἁμαρτωλότητα! «Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς»! Ποῖος ὡμίλησε ποτέ, τοιουτοτρόπως πρὸς τὸν Χριστόν, παρὰ μόνον οἱ Ἅγιοι; Μόνον ἐκεῖνοι, οἵτινες Τὸν ἠγάπησαν καὶ Τὸν ἠθέλησαν καὶ τὸν ἐπεπόθησαν! Μόνον ἐκεῖνοι, οἵτινες ἔζησαν καὶ … οἵτινες ἔτι ζῶσι μετ’ Αὐτοῦ, καὶ οὐδὲ κἂν σκέπτονται καὶ διανοοῦνται τὴν ζωήν των … χωρὶς Αὐτόν!

Κύριε, δὸς ἡμῖν, τὴν τοιαύτην χάριν, ἵνα ἀγαπῶμέν Σε, ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ δυνάμεως καὶ καρδίας καὶ διανοίας, καὶ ἵνα μὴ ἀποχωρισθῶμεν ἀπὸ Σοῦ τοῦ Φιλευσπλάγχνου Πατρὸς ἡμῶν, οὔτε ἐν τῇ παρούσῃ, ἀλλ’ οὔτε - ἔτι μᾶλλον, - ἐν τῇ μελλούσῃ ἀτελευτήτῳ ζωῇ καὶ Βασιλείᾳ. Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

     Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν