Εξωτικό νησί ή Ελλάδα;

 

Πάτρα Νοέμβριος 2023

Φωτογραφίες: Βασιλική Μπρεζετού

Άγιος Γερβάσιος... ένας χαρισματικός εκκλησιαστικός ρήτωρ - Αλέξιος Παναγόπουλος

Άρθρο υπό του Καθηγ. Δρ. Αλέξιου Παναγόπουλου – Ακαδημαϊκού

Ο  ΡΗΤΩΡ  ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ  ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (+1964)

(ένας χαρισματικός εκκλησιαστικός ρήτωρ - προσωπική προσέγγιση)

Ο όσιος ρήτωρ αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Παρασκευόπουλος έδρασε ως εκκλησιαστικός ρήτωρ, ιεροκήρυξ, πνευματικός πατέρας, κατηχητής και αναμορφωτής στη πόλη των Πατρέων. Είδε το αισθητό φώς του ηλίου το έτος 1877 και βαπτίσθηκε Γεώργιος στην ορεινή Αρκαδία, στο ωραίο χωριό Γρανίτσα, το οποίο σήμερα Νυμφασία ονομάζουν. Το επίθετο Παρασκευόπουλος μαρτυρεί ότι η οικογένειά του είχε ευλάβεια στην αγία Παρασκευή. Μάλιστα το αρχαίο όνομα Γρανίτσα είναι σλαβικό και σημαίνει το όριο, το σύνορο, το μεταίχμιο.

Είναι γνωστό απ’ την ιστορία ότι τον 8ο αιώνα οι σλάβοι κυρίευσαν τη Πάτρα και για πολλά χρόνια κρατούσαν τη διοίκηση του τόπου, όμως ο βυζαντινός αυτοκράτορας μη θέλοντας να χάσει το πουγκί της αυτοκρατορίας του, τη Πελοπόννησο, έστειλε βυζαντινό στρατό και ήρθε σε σύγκρουση με τους σλάβους κατακτητές, που τελικά δέχθηκαν να μετακινηθούν προς την ορεινή Πελοπόννησο, όπου έδωσαν σλαβικά τοπωνύμια και που μέχρι σήμερα υπάρχουν. Το σλαβικό στοιχείο αναμίχθηκε ειρηνικά με το ντόπιο ελληνικό μέσω μεικτών γάμων και μέσω της Ορθοδοξίας αφομοιώθηκε. Αργότερα τον 18ο αιώνα ο επτανήσιος λόγιος Σπυρίδων Ζαμπέλιος θα γράψει ότι αυτή η μίξη του ελληνικού με του σλαβικού και του ορθόδοξου στοιχείου έδωσε μια νέα ξεχωριστή δύναμη έτσι ώστε να ξεκινήσει απ’ τη Πελοπόννησο το εγερτήριο μήνυμα: Ελευθερία ή Θάνατος. Δεν είναι υποτιμητικό να θυμόμαστε τα ορθόδοξα ευεργετικά στοιχεία και πρόσωπα που ο Μωριάς έδωσε κι έπαιξε σημαντικό ρόλο για τη νεοσύσταση του νεοελληνικού κράτους.

Ο μικρός Γεώργιος απ’ τη Γρανίτσα, έζησε την ορφάνια απ’ τη μητέρα του και εν μέρει κάποια καταφρόνια απ’ τους ανθρώπους ως ορφανό παιδί. Πνευματική του παρηγοριά έγινε η μητέρα όλου του κόσμου η Παναγιά μας, μάλιστα κατέφευγε παρηγορητικά στο μοναστήρι της Κερνίτσας, κοντά στο χωριό του. Ως παιδί, κάποτε αναφώνησε μέσα του βλέποντας τους Οσίους, Μάρτυρες και Αγίους στις τοιχογραφίες της Μονής: «Θεέ μου κάνε να κολλήσω κι εγώ στο τοίχο». Κι ενώ τα χρόνια πέρασαν, φαίνεται πως η ιερή επιθυμία του μικρού Γεώργιου σαν να εισακούστηκε στα ώτα Κυρίου Σαβαώθ. Ο μικρός μας Γεώργιος Παρασκευόπουλος λόγω και της ορφάνιας του θέλησε να φύγει απ’ το χωρίο του, κι έφτασε τελικά μετά από πολλές περιπέτειες, κακουχίες, δάκρυα και κόπους στη πόλη των Πατρέων.

Είχε ακούσει για το μακαριστό μητροπολίτη Πατρών Ιερόθεο Μητρόπουλο τον Αρκά, στον οποίο κατέφυγε και ο οποίος τον παρέλαβε πατρικά και έγινε πλέον ο προστάτης του. Στην εξόδιο ακολουθία του Ιεροθέου, στην οποία συμμετείχε στη Πάτρα κι ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, βρίσκει την ευκαιρία ο Γεώργιος και γνωρίζεται με τον Άγιο Νεκτάριο το Θαυματουργό, τελικά, σπουδάζει ως ιεροδιάκονος στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών, ως προστατευόμενος υπό του Αγίου Νεκταρίου. Κατόπιν, τελειώνει και τη Θεολογική Σχολή Αθηνών και αναδεικνύεται σοφός, συνετός, εκκλησιαστικός ρήτωρ και ιεροφάντωρ Ιερομόναχος, ο οποίος διέλαμψε, κι ως ιερεύς του Ελληνικού Στρατού στους ιστορικούς Βαλκανικούς πολέμους, επίσης κι ως εκκλησιαστικός ρήτωρ ιεροκήρυξ των Πατρών, κι ως συνετός Πρωτοσύγκελλος Αθηνών του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Χρυσάνθου. Πάραυτα κάποιοι άνθρωποι τον πίκραναν και αποφασίζει να υποχωρήσει στη Πάτρα.

Έγινε ο γνήσιος προστάτης των ορφανών και των χηρών, μεριμνούσε για τους πτωχούς, έγινε ο πατέρας και η μητέρα τους, ο παράκλητος των κατατρεγμένων Ελλήνων προσφύγων που έφθαναν απ’ τα διάφορα μέρη των αλησμόνητων πατρίδων μας της Μ. Ασίας, ως ταλαιπωρημένοι και εξαθλιωμένοι. Έγινε ιδρυτής των Κατηχητικών Σχολείων, έγραψε σπουδαία μαθήματα κατηχητικής και οργάνωσε τις Χριστιανικές Κατασκηνώσεις. Μάλιστα εμπνεύστηκε τις Σχολές της δημιουργικής απασχόλησης για νέες και νέους, έγινε ο άγρυπνος διδάσκαλος των νέων, ο ακούραστος πνευματικός και ο σημειοφόρος τους μέχρι τα τελευταία της επίγειας ζωής του εκεί στη Κατασκήνωση της περιοχής των Συχαινών.

Ο γράφων αυτά φοίτησε απ’ το 1981-1985 στη κατηχητική σχολή του επί της οδού Παπαφλέσσα Πατρών, διδασκόμενος απ’ τα σπουδαία εγχειρίδια του πατρός Γερβασίου και τις Κυριακές μετά το μάθημα θα συνόδευε τον κατηχητή μας τον αείμνηστο κο-Γιώργη Οικονόμου πάντα πεζοπορώντας έως την οδό Ιωνίας, όπου θα γινόταν από τους ομιλητές η βραδυνή κυριακάτικη ομιλία. Για ένα διάστημα ο γράφων δίδαξε σε κατηχητικά σχολεία της μητροπόλεως με την ευλογία του μακαριστού μητροπολίτου Νικοδήμου Βαλληνδρά, καθώς και ως λαϊκός ιεροκήρυξ. Κάποιοι συμμαθητές του γράφοντος στην οδό παπαφλέσσα υπήρξαν, όπως ο π. Αγάθων Διονυσιάτης (Γεώργιος), ο π. Ανδρέας Ντότσικας (Αίγινα), ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος (Πάτρα), ο Ηλίας Γκοτσόπουλος (διδάσκαλος), ο Κωνσταντίνος Παλουμπής (αστυνομικός), ο Πολύκαρπος (εργαζόμενος στα Κτέλ Πατρών), κι άλλοι νεώτεροι. Πνευματικό τέκνο του πατρός Γερβασίου υπήρξε και ο μακαριστός π. Γερβάσιος Διονυσιάτης και αργότερα Βατοπαιδινός, και ο μακαριστός μακρυνός μου συγγενής π. Γερβάσιος Κουτλουμουσιανός, που συμπαραστήθηκε έμπρακτα εις εμέ τον γράφοντα όταν υπηρέτησα ως διευθυντής της Αθωνιάδας Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αγίου Όρους, μαζί με τον μακαριστό π. Γεώργιο Καψάνη της Γρηγορίου. Που στις συνομιλίες μας πάντα σχεδόν θα μνημονεύαμε τον άγιο Γερβάσιο των Πατρών. Χαρακτηριστικά στη Πάτρα τρείς αρχιμανδρίτες φέρουν το όνομα του π. Γερβασίου ως πνευματικά του τέκνα, ο ένας μακαριστός. Ο π. Αντώνιος Ρουμελιώτης (Διψώ) και ο π. Τιμόθεος Παπασταύρου και πλήθος άλλων κληρικών φοίτησαν σε αυτή τη κατηχητική σχολή που δυστυχώς έκλεισε.

Ο εκκλησιαστικός ρήτωρ π. Γερβάσιος εκοιμήθη ανήμερα των Αγίων Αποστόλων το ιστορικό έτος 1964. Διέπρεψε στον Άμβωνα των Πατρέων, από κάποιους εθαυμάστηκε που ευεργετήθηκαν κι από άλλους φθονήθηκε, όμως υπέμεινε κι αυτή τη δοκιμασία γενναία. Αναπαύθηκε με την επιθυμία του στον ησυχαστικό τόπο και αγαπημένο του χώρο, στην Αγία Παρασκευή εκεί στις Κατασκηνώσεις των Συχαινών, που ο ίδιος είχε ιδρύσει. Εκεί τον επισκεπτόταν για εξομολόγηση και ο μακαριστός γέροντας της Ναυπάκτου π. Αρσένιος (+2008), πάλαι πότε τέκνο π. Φιλοθέου Ζερβάκου. Ο Πατραϊκός λαός ένιωσε απορφανισμένος, έκλαυσε, θρήνησε και δόξασε το Παντοδύναμο Θεό μας, αφού τον προέπεμψε στην αιωνιότητα, αναφωνώντας το «Άγιος» για τον πατέρα Γερβάσιο.

Πέρασαν τα χρόνια και το έτος 2014, ο μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος με τη συμπλήρωση των 50 ετών απ’ την οσία κοίμησή του έκανε ανακομιδή των Τιμίων Λειψάνων του, κατόπιν προέβη σε δέουσες ενέργειες για αγιοκατάταξή του, μετά απ’ τη γνωμοδότηση της αρμοδίας επί των Δογματικών και Νομοκανονικών ζητημάτων Συνοδικής Επιτροπής και με ομόφωνη απόφαση Ι. Συνόδου Εκκλησίας Ελλάδος, ο φάκελος εστάλη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, σύμφωνα με τη νομοκανονική τάξη.

Τελικά, αξιωθήκαμε να φθάσουμε στις 16.11.2023 την ημέρα που ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, εισηγήθηκε, εις την Ι. Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και αποφασίσθηκε η επίσημη αγιοποίηση και αγιο-κατάταξη του Αγίου Γερβασίου των Πατρών, μακαρίζοντας και ψάλλοντας: «Χαίροις Αρκαδίας θείος βλαστός και της Εκκλησίας ιερώτατος θησαυρός, χαίροις των Πατρέων διδάσκαλος ο θείος, Γερβάσιε θεόφρον, σκέπε τα τέκνα σου».

Με χείρας ικέτιδας υπέρ όλου του Γένους δεόμενοι, οι καρδίες εσκίρτησαν, τα μάτια δάκρυσαν, οι κώδωνες χαρμοσύνως ήχησαν, δοξολογίες ανεπέμφθησαν, άνθρωποι μετά αγγέλων πνευματικώς πανηγυρίζουν και οι της γενετείρας του Γερβασίου, Αρκαδίας παίδες, ως έλαφοι, εν χαρά, σκιρτώσι, μετά των ευσεβών εκ της των Πατρέων πόλεως Αποστόλου Ανδρέου γηθοσύνως αγγαλόμενοι.

(Αφιερώνεται στον Άγιο Νεκτάριο προστάτη του ρήτορος αγίου Γερβασίου Παρασκευόπουλου, υπό του Ακαδημαϊκού & Καθηγ. Δρ. Αλέξιου Παναγόπουλου, (Phd Νομικών & Πολιτικών Επιστημών, Phd Βιοηθικής, Phd Θεολογίας, PDoc Δικαίου, Habil.,-Διπλωματούχου Υφηγητή, Καθηγητή Νομικής Δ.Δικαίου Fpsp, & Ακαδημαϊκού MCA).

Άγιος Γερβάσιος Παρασκευόπουλος (βίντεο για την ζωή του αγίου)

 

Άγιος Γερβάσιος Παρασκευόπουλος... υπήρξε ένας νέος Μέγας Βασίλειος για την Πάτρα

 

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα 

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Σήμερον ἡμέρα ἑόρτιος καί εὐφροσύνης ἀνάπλεως διά τήν πόλιν τῶν Πατρῶν.

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κατόπιν σεπτῆς εἰσηγήσεως τοῦ Παναγιωτάτου καί Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατέταξεν εἰς τάς δέλτους τῶν Ἁγίων, τῆς Ὁρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, τόν ἡγιασμένον πνευματικόν πατέρα καί Ἱεροκήρυκα τῶν Πατρῶν, τόν θερμουγόν διδάσκαλον τῶν θείων τῆς Ἐκκλησίας Δογμάτων, τόν φιλόθεον, φιλάγιον καί φιλάνθρωπον, τόν Ἱερέα τῶν πτωχῶν καί τῶν προσφύγων, τόν τροφέα τῶν χηρῶν καί ὀρφανῶν, τόν ἱδρυτήν  τοῦ πρώτου ἐν Ἑλλάδι τῶν Κατηχητικοῦ Σχολείου, τόν μαθητήν τοῦ 

Ἁγίου Νεκταρίου, τόν παππούλη τῶν Πατρινῶν, τόν Ὃσιον Γερβάσιον τόν Παρασκευόπουλον, τόν κλεινόν καί σημειοφόρον Ἱερωμένον, τόν ἠγαπημένον τοῦ Λαοῦ, τόν ζηλωτήν καί πυρίπνουν ἐργάτην τοῦ Ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου.

Δοξάζομεν καί  ὑμνολογοῦμεν, τό πανάγιον Ὂνομα τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ ἡμῶν, τόν τοιαύτην δωρεάν καί χάριν ἐπιδαψιλεύσαντα εἰς τόν Λαόν αὐτοῦ, εἰς τούς ἐκγόνους τοῦ Πρωταποστόλου, τοῦ ἁλιέως τῶν ψυχῶν, Ἀνδρέου τοῦ ἐν Σταυρῷ, ὣσπερ ὁ Κύριος, τανυθέντος.

Σήμερον, ὁ οὐρανός ἂνωθεν τάς πνευματικάς ἀστράπτει αὐγάς. Σήμερον ἡ γλυκυτάτη Μήτηρ τοῦ Κυρίου μας, ἡ Θεοτόκος, ἡ μήτηρ καί παρηγορία τοῦ ὀρφανοῦ μικροῦ Γεωργίου καί ὓστερον π. Γερβασίου, σύν τοῖς ἀγγέλοις εὐφραίνεται.

Σήμερον ὁ τῆς πενταπόλεως Ἱεράρχης, ὁ Ἃγιος Νεκτάριος ὁ θαυματοβρύτης, ἐν οὐρανοῖς ἀγάλλεται, διά τόν ἃγιον Μαθητήν του.

Σήμερον ὁ κλεινός καί μέγας τῶν Πατρῶν Ἱεράρχης Ἱερόθεος ὁ Μητρόπουλος, ὁ προστάτης τοῦ Ὁσίου Γερβασίου, τά πνευματικά κλέα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ἐν οὐρανοῖς ἀπολαμβάνει.

Σήμερον, ὁ τῆς Ὓδρας μακαριστός καί ἀοίδιμος Ἱεράρχης, ὁ Ἱερόθεος, ὁ ἂριστος μαθητής καί ἀφοσιωμένον πνευματικόν τέκνον τοῦ π. Γερβασίου, ἡδυμόλπως καί σεμνοπρεπῶς, τόν Κύριον δοξολογεῖ ἐν εὐφροσύνῃ καί πνευματικῶς ἀνακράζει: «Τίς Θεός μέγας ὡς ὁ Θεός ἡμῶν, σύ εἶ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος».

Σήμερον τῶν εὐλαβῶν Ἱερέων, τῆς τῶν Πατρέων συνεκλεκτῆς, ὁ σύλλογος, χεῖρας καί καρδίας πρός οὐρανόν ὑψώνει καί ἂσμασι καί ὓμνοις καί ὠδαῖς πνευματικαῖς τόν μακάριον καί ἀκάματον Ἱερέα μακαρίζει.

Σήμερον, ἡ γεννήσασα αὐτόν κώμη, ἡ Γρανίτσα, ἡ Νυμφασία τῆς Γορτυνίας καί πᾶσα ἡ ἁγιοτόκος Ἀρκαδία πνευματικῶς, διά τόν ἃγιον υἱόν αὐτῆς, πανηγυρίζει.

Σήμερον καί ὁ ἀοίδιμος Γέροντάς μου, ὁ γλυκύς Ἀρχιερεύς, ὁ ἂνθρωπος τῆς ἀγάπης, ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κυρός Θεόκλητος, μετά τῆς έν οὐρανοῖς Ἐκκλησίας, τόν Γερβάσιον ἂσμασιν καταστέφει, τόν Γερβάσιον ὁ ὁποῖος τοῦ ἒδωσε συμμαρτυρίαν διά νά εἰσέλθῃ εἰς τάς τάξεις τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου.

Σήμερον ὁ τῶν Πατρῶν, ἐλέῳ Θεοῦ, Ἀρχιερεύς, ἡ ἐμή δηλαδή, έλαχιστότης, ὃση δύναμις ἐν τῇ καρδίᾳ μου, δοξολογικῶς πρός τόν Θεόν ἀνακράζει: «Μέγας εἶ Κύριε καί θαυμαστά τά ἒργα σου καί οὐδείς λόγος ἐξαρκέσει πρός ὓμνον τῶν θαυμασίων σου» καί γονυκλινῶς ἀπό τά βάθη τά τῆς ψυχῆς, πανευλαβῶς καί ἐν δάκρυσι ἀνακράζει: «Κύριε ταῖς τοῦ Ὁσίου Γερβασίου πρεσβεῖαις, ἐλέησον τήν πόλιν τῶν Πατρῶν καί τόν περιούσιον αὐτῆς Λαόν.

Κύριε, ταῖς τοῦ Ὁσίου Γερβασίου πρεσβείαις, εἰρήνευσον τόν σπαραττόμενον ὑπό τοῦ πολέμου κόσμον σου.

Κύριε, ταῖς τοῦ Ὁσίου Γερβασίου πρεσβείαις, κράτυνον τόν Παναγιώτατον καί Οἰκουμενικόν ἡμῶν Πατριάρχην καί χάρισαι αὐτῷ ἒτη πλεῖστα ὃσα, τετιμημένα, ἒμπλεα οὐρανίων χαρίτων, πρός δόξαν τοῦ Παναγίου Ὀνόματός Σου καί εὒκλειαν τῆς Ἁγίας σου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἠγαπημένα, σήμερον κατά τήν εὒσημον ταύτην ἡμέραν, θά σπεύσωμεν ἃπαντες Κλῆρος καί Λαός, εἰς τόν τόπον τόν Ἃγιον, ὃπου ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου Γερβασίου, ὃπου ὁ Ναός τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, εἰς Συχαινά, ἐντός τοῦ ὁποίου φυλάσσονται τά ἱερά  τοῦ Ὁσίου Γερβασίου καί μυρίπνοα Λείψανα.

Σήμερον καί ὣραν 5ην ἀπογευματινήν, ὁ Πατραϊκός Λαός, πανευλαβῶς τόν Ἃγιον του θά προσκυνήσῃ καί Τόν δοξάσαντα αὐτόν Κύριον θά μεγαλύνῃ.

Ἃπαντες ἂς σπεύσωμεν ἐκεῖ, ὃπου ὁ Ἃγιος, ὃπου τά Λείψανά του, εὐχαριστοῦντες Θεῷ, τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον μακαρίζοντες καί τόν ὃσιον Γερβάσιον πανευλαβῶς προσκυνοῦντες.

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἒνεκεν.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

 Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Συνάντησε τον άγιο Νεκτάριο στην Γαλλία... ήταν ο... ταξιτζής!

Μία αληθινή ιστορία με τον άγιο Νεκτάριο να παρουσιάζεται στην Γαλλία σε ένα ταξί.

« Θεέ μου τι κόσμος! Βοήθησε με να σωθώ. Να μην σέρνομαι στο χώμα. Αναζωπύρωσε μέσα μου την φλόγα της ελπίδος. Μπορείς άλλωστε. Τι είναι για Σένα ένα θαύμα! Συγχώρεσε την παρρησία μου. Σε αισθάνομαι Πατέρα. Θέλω να νιώθω άνετα μαζί σου».

Αυτές ήταν οι σκέψεις μου. Τις μοιράστηκα μαζί σας. Με βασάνιζαν, δεν σας το κρύβω. Μέχρι που ένας ταξιτζής, άνθρωπος του μεροκάματου, μου έλυσε την απορία. Σου κάνει εντύπωση; Και όμως.

« Πάτερ, μου είπε, άκου αυτό που θα σου πω και πες μου. Σε ένα φίλο, αδελφικό, του διέγνωσαν καρκίνο. Φοβήθηκε. Ταράχτηκε όλη η οικογένειά του. Τον έπιασε τρόμος. Εξετάσεις, αποτελέσματα, επισκέψεις σε γιατρούς, μαγνητικές, αξονικές στο κεφάλι. Τελευταία ελπίδα , του είπαν, στο εξωτερικό, ένα διαγνωστικό κέντρο στην Γαλλία, για ειδικές εξετάσεις .

Γαλλία, ημέρα Σάββατο , ένα όμορφο πρωινό, στην αναμονή ή στην προσμονή των αποτελεσμάτων , εκεί σε μια στάση, στριμωγμένος με πολύ κόσμο. Ψάχνοντας ταξί. Έπειτα από αρκετή ώρα αναμονής ένα ταξί σταματά εμπρός του και του ανοίγει την πόρτα. «Πηγαίνετε με στο τάδε ξενοδοχείο» , είπε στα γαλλικά, μα κατάλαβε ότι ο ταξιτζής ήταν Έλληνας. «Τι κάνεις στην Γαλλία», τον ρώτησε. «Ήρθα για κάτι εξετάσεις». «Καλά δεν υπάρχουν νοσοκομεία στην Ελλάδα»;.

Ε, για καλύτερα, απάντησε. « Ξέρω ένα καλό νοσοκομείο εκεί στην Αίγινα, πήγαινε εκεί.» Η κούρσα τελείωσε , η απροσδόκητη επαφή με τον ταξιτζή, χάθηκε.

Στην Ελλάδα, λίγες ημέρες μετά, μου συνέχισε την διήγηση ο ταξιτζής που με έφερνε στο μοναστήρι, ο φίλος ρώτησε ποιο νοσοκομείο υπάρχει στην Αίγινα για να πάει. Του απάντησα πως η Αίγινα φημίζεται μόνο για τον Άγιο Νεκτάριο. Δεν έχει νοσοκομείο για ασθενείς με καρκίνο. Πήγε, τελικά, στο Μοναστήρι του Αγίου, και μπαίνοντας μέσα είδε την αγιογραφία με τον Άγιο Νεκτάριο. Λιποθύμησε. Τον ήξερε αυτό τον Άγιο. Ήταν ο ταξιτζής της Γαλλίας!!!» 

Και τότε πήρα την απάντηση στα ερωτηματικά που περιέγραψα παραπάνω. Ένας ταξιτζής σε μένα έλυσε την απορία της αγωνίας, κατάλαβα ότι υπάρχει Ζωή και αυτή την ζωή θέλω να ζήσω, και ένας άλλος ταξιτζής ( Άγιος Νεκτάριος) στον ασθενή αδελφό έδωσε την υγεία και την λύση στο αδιέξοδο της αρρώστιας.

«Ἐὰν πεθάνω, δὲν θὰ πεθάνω»! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023) 

«Ἐγὼ γὰρ … νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω» (Γαλ. Β΄ 19).

Ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος!

Κάποτε ἐπισκεπτόμενος μίαν ἐκ τῶν ἑκατοντάδων ἱερῶν μονῶν τῆς εὐλογημένης Πατρίδος ἡμῶν, εἶδον, εἴς τινα περίοπτον θέσιν, ἀνηρτημένην μίαν πινακίδα, ἐπὶ τῆς ὁποίας ἦτο ἀναγεγραμμένον ἓν «εὐφυολόγημα», τὸ ὁποῖον «ἔκρυπτεν» … ὑπερόχους ἀληθείας! Τὸ ἀναγεγραμμένον κείμενον ἔγραφεν οὕτω: «Ἐὰν πεθάνῃς πρὶν πεθάνεις, δὲν θὰ πεθάνῃς ὅταν πεθάνῃς»! Δὲν ἦτο δύσκολον ἵνα κατανοήσω τὴν ἔννοιαν τούτου τοῦ … «φιλοσοφημένου» λογίου! Ὑπάρχουσι πολλοὶ … θάνατοι! Ὑπάρχει ὁ θάνατος τοῦ σώματος, ὁ λεγόμενος βιολογικός˙ ὑπάρχει ἐπίσης ὁ «θάνατος», - δηλαδὴ ἡ ἀπεξάρτησις τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τῶν κοσμικῶν ἡδονῶν καὶ ἀπολαύσεων, - τὸν ὁποῖον «συναντῶμεν» κατ’ ἐπανάληψιν, μελετῶντες τὴν Ἁγίαν Γραφήν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ζωὴν τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας! Ἀναφέρομεν χαρακτηριστικῶς τὴν γνωστὴν ἀποστολικὴν περικοπὴν τοῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος, εἰς τὴν ὁποίαν, κατ’ ἐπανάληψιν ἀναφέρεται οὗτος ὁ «θάνατος» … διὰ τὸν κόσμον! «Ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν. Συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, … Εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα … ὃ γὰρ ἀπέθανε, τῇ ἁμαρτίᾳ ἀπέθανεν ἐφάπαξ, ὃ δὲ ζῇ, ζῇ τῷ Θεῷ. Οὕτω καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς νεκροὺς μὲν εἶναι τῇ ἁμαρτίᾳ, ζῶντας δὲ τῷ Θεῷ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν» (Ρωμ. ΣΤ΄ 3-13)! Ὑπάρχει, ἀκόμη, ὁ, ἐκ τῆς ἁμαρτίας, θάνατος, κατὰ τὸν ὁποῖον, ὁ ἄνθρωπος διὰ τῆς ἁμαρτίας, «ἀποκόπτεται» ἀπὸ τὸν Χριστόν ὅστις εἶναι ἡ Ζωή, καὶ ἀποθνήσκει! Θὰ ἦτο δὲ μακρὺς ὁ κατάλογος τῶν … «θανάτων», ἐὰν ἀποπειρώμεθα ἵνα ἐκτενῶς ἀπαριθμήσωμεν τούτους!

 

Ὁ … «θάνατος» τοῦ Παύλου!

Εἰς τὴν σημερινὴν ἀποστολικὴν περικοπήν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁμιλεῖ καὶ ἀναφέρεται εἰς τὸν ἰδικόν του … «θάνατον»! Εἶναι ὁ θάνατος ἐκεῖνος τὸν ὁποῖον … ἔζησεν, ὅταν ἀπηρνήθῃ τὴν ἐξάρτησίν του ἐκ τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, διὰ νὰ ζήσῃ καὶ βιώσῃ τὴν Ἀληθινὴν καὶ Αἰωνίαν, ἐν Χριστῷ ζωήν! Ὅσον ἦτο καὶ ἔζῃ εἰς τὴν ὀμιχλώδη κατάστασιν τοῦ Νόμου τοῦ Μωϋσέως, καὶ ὅσον ἐμάχετο καὶ ἠγωνίζετο δι’ αὐτήν, τὸ «κέρδος» καὶ ἡ οὐσία ἦτο μηδαμινὴ καὶ ἀνύπαρκτος! Ἦτο, πνευματικῶς καὶ ψυχικῶς, … νεκρός! Ἀφ’ ἧς στιγμῆς, ὅμως, τὸν ἐπεσκέφθη ἡ Θεία Χάρις καὶ ἐφωτίσθη, καὶ ἐδιδάχθη τὰς ἀληθείας τῆς, ἐν Χριστῷ, πίστεως παρὰ τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου, - «οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. Α΄ 12), - ἠσθάνθῃ νὰ ἀναγεννᾶται … «εἰς ἄνδρα τέλειον»! Τοῦτο δηλώνει καὶ ἐπαναλαμβάνει εἰς τὰς ἐπιστολάς του, καὶ … ὡς καὶ ἄλλοτε εἴπωμεν, ταπεινοῖ ἑαυτόν, ἀποδεχόμενος τὸ βάρος τῆς, «πρὸ Χριστοῦ», ζωῆς του! «Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ' ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, …» (Γαλ. Α΄ 13-18)!

«Ἀποθνήσκει» ὁ Παῦλος, τὸν θάνατον ἐκεῖνον … ἀπὸ τὴν πλάνην καὶ τὸ σκότος, διὰ νὰ «ζήσῃ» τὴν ὄντως ζωήν, ὡς κῆρυξ καὶ Ἀπόστολος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ! Εἶναι ὁ «θάνατος» ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον ὁ … ἴδιος ἐπιλέγει διὰ τὸν ἑαυτόν του, διότι ἡ ὑποτιθεμένη … βιολογικὴ ζωὴ τὴν ὁποίαν ἔζῃ ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, προεμήνυεν τὸν αἰώνιον πνευματικόν του θάνατον! Χαίρει καὶ ἀγάλλεται καὶ … διακηρύττει πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν, ὅτι … «Ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. Β΄ 19-20)!

 

«Ἐὰν πεθάνω, δὲν θὰ πεθάνω»!

Εἶναι βέβαιον, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὅτι, ἀκόμη καὶ μεγάλοι ἐκ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀνησύχουν καὶ ἐδειλίαζον, βλέποντες τὸν θάνατον ἵνα ἐγγίζῃ πρὸς αὐτούς! Τοῦτό δε, ὄχι μόνον ἐξ αἰτίας τῶν ἀνθρωπίνων σφαλμάτων καὶ ἀδυναμιῶν των, ἀλλὰ διὰ … τὸ ἄγνωστον τῆς μετὰ θάνατον ζωῆς! «Ὄντως φοβερώτατον τὸ τοῦ θανάτου μυστήριον», ψάλλει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία κατὰ τὴν ἐπικήδειον ἀκολουθίαν, καί, ὡς ἤδη εἴπωμεν, ἐπιβεβαιοῖ διὰ τούτων τῶν λόγων, τὰ ὅσα θὰ βιώσωμεν ἅπαντες κατὰ τὴν «ἀναχώρησίν» μας ἐκ τοῦ ματαίου τούτου κόσμου!

Μελετῶντες τὰ Θεῖα Λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς, οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν ἔχομεν διὰ τὴν μέλλουσαν καὶ αἰωνίαν ζωὴν! Ὁ Κύριος, καὶ διὰ τῶν ἀθανάτων λόγων Του, ἀλλὰ καὶ διὰ τῶν θαυμάτων ἐκείνων, διὰ τῶν ὁποίων ἐπανέφερεν … κεκοιμημένους, «ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν», ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς ἰδίας, ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως Αὐτοῦ, ἔδειξεν καὶ ἐδίδαξεν ἡμᾶς, διὰ τὴν αἰωνίαν ζωήν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὰς δύο καταστάσεις ταύτης, … τὴν κόλασιν καὶ τὸν Παράδεισον! Ὅσον καὶ ἐὰν ἐπιμένωσι κάποιοι ἀρνηταὶ καὶ ἄθεοι, ὅτι … μετὰ τὸν σωματικὸν θάνατον θὰ ὑπάρξῃ ἡ … ἀνυπαρξία καὶ τὸ μηδέν, ἡμεῖς ὀφείλομεν ἵνα ἀκολουθήσωμεν τὴν φωνὴν τῆς … ΖΩΗΣ, δηλαδὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ὅσον καὶ ἐὰν ἀγωνίζωνται οἱ τοιοῦτοι ἵνα πείσωσι, - κυρίως τοὺς … ἑαυτούς των, - περὶ τοῦ ὅτι, … εἰς τὸν τάφον «καταλήγωσι» τὰ πάντα, … ἡμεῖς, μὴ ἔχοντες ἀνάγκην τοιαύτης βλασφήμου διδασκαλίας, ἀρκούμεθα καὶ ἐμπιστευόμεθα τὴν … Ἀνάστασιν! Σημειοῦμεν δὲ καὶ τοῦτο ἐπιπλέον, ὅτι ἀκόμη καὶ οἱ πλεῖστοι ἐκ τούτων τῶν κοσμικῶν καὶ ἀρνητῶν, ἔχοντες ἐνδόμυχον τὴν τοιαύτην ἀνησυχίαν, παρακαλοῦσι τοὺς οἰκείους των ἵνα μεριμνήσωσι περὶ … τῆς κηδείας καὶ τῶν μνημοσύνων των! Μπορεῖ, … οἱ γάμοι καὶ αἱ βαπτίσεις νὰ ὀλιγοστεύωσι καὶ μειοῦνται εἰς ἀνησυχητικὸν βαθμόν, αἱ κηδεῖαι, ὅμως, καὶ τὰ μνημόσυνα, αὐξάνονται καὶ πληθύνονται …!

Οἱ παλαιοὶ χριστιανοί, … περισσότερον δὲ καὶ ἐντονώτερον, οἱ παλαιοὶ μοναχοί, «ἐκινοῦντο» εἰς τοὺς ρυθμοὺς τοῦ … θανάτου καὶ τῆς ἀπολογίας των! Βεβαίως, ἐνδιεφέροντο καὶ διὰ τὰς οἰκογενείας των καὶ διὰ τὰς ἐργασίας των καὶ διὰ τὴν παροῦσαν ζωήν των, … ταῦτα ὅμως ἦσαν δευτερεύοντα καὶ τριτεύοντα! Περισσότερον καὶ πρωτίστως, ἔστρεφον τὴν προσοχήν των εἰς τὴν … «ἀναχώρησίν» των! Τοῦτο τὸ ὁποῖον, σήμερον ἡμεῖς θεωροῦμεν … μακάβριον, καὶ «χτυποῦμε ξύλο» καὶ «κινούμεθα ἀπὸ τὴ θέση μας», οἱ εὐλαβεῖς πρόγονοι καὶ πάπποι μας, εἶχον ὡς καθημερινὴν ἐνασχόλησίν των!

«Οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ. ΙΓ΄14)! Οὐδεὶς δύναται ἵνα ἐγγυηθῇ εἰς ἡμᾶς, ὅτι, ἀκόμη καὶ τὸ ἑπόμενο «βῆμα» μας, εἰς τοῦτον τὸν κόσμον … εἶναι βέβαιον! Ἂς σπεύσωμεν, συνεπῶς, ἵνα ἀποβάλλωμεν τὸν παλαιὸν καὶ ἁμαρτωλὸν ἑαυτόν μας, καὶ «νεκρώσωμεν τὰ μέλη ἡμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς», … καὶ «ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν» Κολ. Γ΄ 5-10), «ὁδεύομεν» πρὸς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον τὴν ὁποίαν, εἴθε νὰ ἀξιώσῃ ἡμᾶς ὁ Θεός. Ἀμήν!

 Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

    

 

 

Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Πώς να απομακρύνουμε τον πόνο από τον πικρό λόγο του αδελφού, του φίλου, ή του συγγενή μας;

Εξαρτάται από εμάς να αλλάξουμε μια σκέψη, αν συγκεντρώσουμε το νου μας σε κάτι άλλο.

 

Αν σκέφτομαι ότι κάποιος από τους αδελφούς μου με πλήγωσε με τον λόγο του, αντί να ζήσω οδυνηρά αυτή την πληγή, σκέφτομαι κάτι άλλο και δεν επιτρέπω στον νου μου να «κολλήσει» σε αυτό που συνέβη.

 

Αν είμαστε πραγματικά ενωμένοι εδώ στο μοναστήρι μας, αυτό που γράφει ο άγιος Σιλουανός είναι πολύ απλό:

«Σκέφτομαι κάτι άλλο».

Και έτσι απομακρύνουμε αυτό τον πόνο που συνδέεται με τον λόγο του αδελφού, και ζούμε μια άλλη πραγματικότητα. Αυτό εξαρτάται από μας.

Αν δεν θέλουμε να αλλάξουμε τη σκέψη μας και αν δεν θέλουμε να προσευχηθούμε για τον αδελφό μας, κανένας δεν μπορεί να μας πιέσει να το κάνουμε. Ακόμη και ο Θεός δεν θα το κάνει.

Αλλά αν εκδηλώσουμε τη θέλησή μας να αλλάξουμε, ο Θεός, το Πνεύμα το Άγιο, μπορεί να έρθει για να μας βοηθήσει.

Σήμερα ήθελα να σας πω ότι δεν εκπλήττομαι που υποφέρετε. Σκεφθείτε αυτό που σας λέω, όταν είστε μόνοι σας. Αν προσανατολίσουμε τον νου μας με αρνητικό τρόπο, κινδυνεύουμε να χάσουμε και τη ζωή μας και τη σωτηρία μας.

Όταν είστε αδύνατοι πνευματικά, να προσεύχεστε σαν για κάτι που δεν είναι παρά η συνέπεια των παθών μας. Να λέτε αυτή την προσευχή που σας συνέστησα πολλές φορές:

«Κύριε, θεράπευσε την καρδιά μου από αυτό τον πονηρό λογισμό,

Κύριε, θεράπευσε τον νου μου, να μη σκέφτεται αυτό που είναι εναντίον του νόμου της αγάπης του Πατρός Σου.

Κύριε, θεράπευσε όλο μου το είναι, για να μπορέσω να πορευθώ με αυτό τον άγιο πόνο πίσω από τα βήματά Σου».

Αν προσεύχεσθε έτσι, θα εκπλαγείτε για την ευκολία της νίκης!

Αποκεφαλισμένα παιδιά...!!!

 

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2023

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Σεπτέμβριος 2023

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Σεπτεμβρίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου.

Η αυτοκριτική και ο αυτοέλεγχος - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023)

«καθ' ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν» (Γαλ. Α΄ 13).

 

Ἡ αὐτοκριτικὴ καὶ ὁ αὐτοέλεγχος.

Ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, μέμφεται τὸν ἑαυτόν του καὶ ὁμιλεῖ, μετὰ παρρησίας, πρὸς τοὺς παραλήπτας τῆς ἐπιστολῆς του, τοὺς Γαλάτας, διὰ τὸ παρελθόν του …! Ταύτην τὴν αὐτομεμψίαν καὶ τὸν αὐτοέλεγχον, τὸν ἔχει κάνει κατ’ ἐπανάληψιν, καὶ εἰς τοὺς χριστιανοὺς ἄλλων ἐκκλησιῶν πρὸς τοὺς ὁποίους ἀποστέλλει ἐπιστολάς, ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον τοῦ Ἑβραϊκοῦ συνεδρίου, καί, - κατ’ ἐπανάληψιν, μάλιστα, - πρὸς τοὺς κοσμικοὺς ἄρχοντας! Λυπεῖται καὶ μετανοεῖ διὰ τοῦτο τὸ παρελθόν του, καὶ χωρὶς νὰ σκέπτεται τὸ ὅτι ὁ Κύριος τὸν ἔχει ἤδη ἀναγάγει εἰς … Ἀπόστολον τῶν ἐθνῶν, θέλει ἵνα ἐνθυμῇται τὴν κατάστασίν του ἐκείνην, καὶ κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον, ἵνα ταπεινώνῃ τὸν ἑαυτόν του!

Αἱ λέξεις τὰς ὁποίας χρησιμοποιεῖ, ἐν τῇ σημερινῇ ἀποστολικῇ περικοπῇ, εἶναι ἰδιαιτέρως ἔντονοι καὶ χαρακτηριστικαί, καὶ «στιγματίζουσι», - θὰ ἐλέγωμεν, -  καὶ αὐτὸν τὸν ἴδιον, ἀλλὰ καὶ τὴν νέαν ἐν Χριστῷ πορείαν του! Καὶ αἱ λέξεις … «καθ’ ὑπερβολήν», ἀλλὰ καὶ αὐτή, … «ἐδίωκον», καθὼς καὶ ἐκείνη, … «ἐπόρθουν», καταμαρτυροῦσι τὴν ἔντονον ἐπιθυμίαν του, ἵνα παραδέχεται, ἀλλὰ καὶ ἐν ταὐτῷ … ἀποπτύσσεται τὸ ἀρνητικὸν παρελθόν του! Χαίρει καὶ παρρησιάζεται διὰ τὴν «καινὴν» ἐν Χριστῷ πορείαν του, ἀλλὰ καὶ μετανοεῖ διὰ τὴν σκοτεινὴν βιοτήν του … «ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ»! Ἐνῶ, πολλοὶ ἐκ τῶν ἀνθρώπων, θέλουσι συνήθως ἵνα ξεχνῶσι θλιβερὰς καὶ πικρὰς στιγμὰς τῆς ζωῆς των, ὁ Παῦλος, ἀντιθέτως, … θέλει καὶ ἐπιδιώκει, ἵνα «συνδέῃ» ἑαυτὸν, μὲ ἐκεῖνον τὸν στυγνὸν δολοφόνον καὶ ἀρνητήν, ὁποῖος ὑπῆρξεν πρὸ τοῦ καθοριστικοῦ ἐκείνου ὁράματος, εἰσερχομένου τούτου εἰς Δαμασκόν! Θέλει ἵνα ἐνθυμῇται, … διὰ νὰ μὴν «ὑπεραίρεται», λόγῳ τοῦ Ἀποστολικοῦ ἀξιώματός του ἀφ’ ἑνός, ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ κινῇται μετὰ προσοχῆς, ἔχων κατὰ νοῦν, τὸν … «ἐφιάλτην» τοῦ παρελθόντος!

 

Ἡ ἁγία … ταπείνωσις!

Πολλάκις ὁ Διδάσκαλος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁμίλησε καὶ ἐδίδαξε διὰ τὴν «κορυφὴν τῶν ἀρετῶν», τὴν ὑψοποιὸν ταπείνωσιν! Καὶ εἰς τήν, «ἐπὶ τοῦ ὄρους» ὁμιλίαν Του, ἀλλὰ καὶ κατ’ ἄλλας στιγμὰς τῆς ἐπὶ τῆς γῆς παρουσίας του, καὶ διὰ τῶν περιφήμων παραβολῶν, … ἔδειξεν καὶ δεικνύει καὶ θὰ δεικνύῃ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων, ὅτι … εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, θὰ εἰσέλθωσιν … μόνον, «οἱ ταπεινοὶ τῇ καρδίᾳ», οἵτινες καὶ «τὸν Θεὸν ὄψονται»! Κυρίως, ὅμως, καὶ πρωτίστως, τὴν ὑψίστην ταύτην τῶν ἀρετῶν, ἐδίδαξεν ὁ Κύριος διὰ τοῦ ἰδίου παραδείγματος! Ἀφ’ ἧς στιγμῆς … «ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν», ἔζη κατὰ ἄκραν καὶ μοναδικὴν ταπείνωσιν! Πέραν τῶν θαυμάτων Του εἰς τὰ ὁποῖα διεκρίνετο ἡ Θεία ὑπόστασίς Του, οὐδεὶς ἠδύνατο νὰ διακρίνῃ, ὅτι Οὗτος ὁ … ἄσημος καὶ εὐτελὴς Διδάσκαλος τοῦ Ἰσραήλ, ἦτο Αὐτὸς Οὗτος ὁ Ἀληθινὸς Θεός! Πέραν τῶν ἀποκαλύψεων αἵτινες ἐμαρτύρουν τὴν Θείαν Του προέλευσιν, ὁ Ἴδιος «ἐκάλυπτεν» ἑαυτόν, ὥστε καὶ αὐτὸς οὗτος ὁ … πονηρὸς νὰ μὴν δύναται νὰ βεβαιωθῇ περὶ τῆς Θεότητός Του!

Ἤκουσε μὲν οὗτος ὁ … κατηραμένος ἐκεῖ εἰς τὸν Ἰορδάνην, ὅτι … «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα» (Ματθ. Γ΄ 17), ἀλλὰ δὲν δύναται νὰ … ἐννοήσῃ! Δὲν γνωρίζει ἀπὸ ταπείνωσιν οὗτος ὁ πεπτωκὼς ἐκ τοῦ ἐγωισμοῦ αὐτοῦ! Δὲν δύναται ἵνα φαντασθῇ ὅτι … «ὁ Θεὸς ἄνθρωπος ἐγένετο ἵνα τὸν ἄνθρωπον θεὸν ἀπεργάσηται» (Μ. Ἀθανάσιος), καὶ διὰ τοῦτο, κατ’ ἐπανάληψιν προσπαθεῖ ἵνα κατανοήσῃ, … ἐκεῖ εἰς τὸ σαραντάριον ὄρος! «Εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. Δ΄ 3, 9), πειράζει ὁ πονηρός, περιμένοντας τὴν «λάθος ἀπάντησιν»˙ ὅμως ὁ Ραββὶ δὲν προτίθεται νὰ τοῦ «ἱκανοποιήσῃ» τὴν ἀπορίαν του!

Ὁ Κύριος ταπεινώνει ἑαυτόν, καὶ διδάσκει ἅπαντας τὴν ἁγίαν ἀρετὴν τῆς ταπεινοφροσύνης! «Πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται» (Λουκ. ΙΗ΄ 14), τονίζει καὶ ὑπερτονίζει, προκειμένου ἵνα κατανοήσωμεν ἅπαντες, ὅτι εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, δὲν χωροῦσιν οἱ ὑπερήφανοι καὶ ἀλαζόνες! Τοῦτο, ἀκριβῶς, ἔχων κατὰ νοῦν καὶ ὁ Παῦλος, ἐπιδιώκει ἵνα παρακάμπτῃ τὴν ὑψίστην Ἀποστολικὴν θέσιν του, καὶ ταπεινώνῃ τὸν ἑαυτόν του, ὡς ἤδη εἴπωμεν, ἀναφερόμενος εἰς τὸ παρελθόν του καὶ στιγματίζων … ἑαυτόν!

 

Ποῖοι εἴμεθα;

Εἶναι σπάνιον εὕρημα, ἵνα εὕρωμεν … τὸν ἑαυτόν μας! Κοιμούμεθα καὶ ἐξυπνοῦμεν καὶ κινούμεθα καὶ πορευόμεθα εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, ὣς νὰ μὴν ὑπάρχωσιν … ἕτεροι ἀνώτεροι ἡμῶν! Ὁ κόσμος ἅπας, νομίζομεν ὅτι ἀξίζει καὶ ὑπάρχει ἐπειδὴ … ὑπάρχωμεν ἡμεῖς! Πολλάκις, βεβαίως, ἐπιδιώκομεν ἵνα ταπεινώνωμεν καὶ εὐτελίζωμεν ἑαυτούς, ἀλλὰ ἐλάχιστοι (ὄντως ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ), πιστεύομεν ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα λέγομεν, θέλοντες ἵνα ἐντυπωσιάζωμεν! «Εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ ἀνάξιος», τὸ λέγουν, ἴσως πολλοί, χριστιανοὶ καὶ μή …! Τί θὰ συμβῇ, ὅμως, ἐὰν ταῦτα τὰ λόγια, τὰ εἴπωσιν ἄλλοι ἐναντίον ἡμῶν; Θὰ τὰ ἀποδεχθῶμεν καὶ θὰ ὑποχωρήσωμεν πρὸ ταύτης … τῆς ἀληθείας; Λέγεται, ὅτι κάποτε, ἐπεσκέφθη τὸν Ἅγιον Παῒσιον τὸν … δικό μας, κάποιος ὅστις ἤρχισε νὰ τὸν ὑβρίζῃ καὶ νὰ τοῦ προσάπτῃ κατηγορίας βαρυτάτας …! Τί πονηρὸν καὶ ψεύτην, τὸν ἀπεκάλεσε˙ τί ὑποκριτὴν καὶ ἀπαταιῶνα …˙ τὶ ἀνήθικον καὶ διεφθαρμένον …! Τί κλέπτην καὶ αἰσχροκερδῆ …, καὶ πᾶν ὅ,τι ἄλλο τὸν συνεβούλευε ἡ διεφθαρμένη φαντασία του! Ὁ ὄντως, Ἅγιος Παΐσιος, ἤκουε τὰς φοβερὰς ταύτας κατηγορίας καὶ ἐκουνοῦσε καταφατικῶς τὴν κεφαλήν του, συμφωνῶν μετὰ τοῦ … συκοφάντου του! Μάλιστά δε, ἐδείκνυε καὶ συνεφώνει ὅτι, … καὶ ἄλλα ἀκόμη χειρότερα εἶχε διαπράξει …! Ὅταν, λοιπόν, κάποιος ἄλλος ἐπισκέπτης, τὸν ἠρώτησε, πῶς ἠνέχθῃ ὅλας τὰς προειρηθήσας κατηγορίας καὶ δὲν διεμαρτυρήθῃ, ὁ Ἅγιος οὗτος, - ἂς ἔχωμεν τὴν ἁγίαν του εὐχήν! – εἶπεν: «Γιατί νὰ διαμαρτυρηθῶ; ὁ ἄνθρωπος … ἔχει δίκηο»!

Ποῖος ἐξ ἡμῶν θὰ ἀντέδρα κατὰ τὸν τοιοῦτον τρόπον; Καὶ ὅμως, … «εἴτε μᾶς ἀρέσει, εἴτε δὲν μᾶς ἀρέσει» τοιοῦτοι εἴμεθα, οἵους περιέγραψεν ὁ κατήγορος ἐκεῖνος τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, «ρίπτων, ὅμως, δυστυχῶς, τὰ δηλητηριώδη βέλη του», … ἀστόχως πρὸς τὸν Ἅγιον! Μόνον ΕΝΑΣ, - καὶ οὗτος εἶναι ὁ ἀναμάρτητος Κύριος, - ἠδυνήθη ἵνα προκαλέσῃ τοὺς κατηγόρους Του μὲ τὴν μνημειώδη ἐρώτησιν … «τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περὶ ἁμαρτίας;» (Ἰωάν. Η΄ 46)! Ἅπαντες οἱ ὑπόλοιποι, εἴμεθα βαρύτατα ἁμαρτωλοί! Ὡς δὲ καὶ … «πάλιν καὶ πολλάκις» ἔχομεν εἴπει, ἡ διαφορὰ καὶ ἡ ὑπεροχὴ τῶν Ἁγίων, δὲν εἶναι αἱ ὑπάρχουσαι ἁμαρτίαι, - καὶ τοῦτο εἶναι ἀναμφισβήτητον! - ἀλλὰ ἡ ἐνυπάρχουσα συναίσθησις τῆς ἁμαρτωλότητος, ὡς καὶ ἡ ἀγάπη καὶ ἀφοσίωσις πρὸς τὸν Θεόν!

Τὴν τοιαύτην συναίσθησιν, καὶ τὸ τοιοῦτον ταπεινὸν φρόνημα, ἂς ἀποκτήσωμεν ἀδελφοί μου, καὶ νὰ εἴμεθα βέβαιοι ὅτι, … ὡς τὸν Ἄσωτον υἱόν, θὰ ὑποδεχθῇ καὶ ἡμᾶς ὁ Πολυεύσπλαγχνος Κύριος εἰς τὴν Βασιλείαν Του τὴν Ἐπουράνιον! Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

     Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν