Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2022

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Νοέμβριος 2022

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Νοεμβρίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου, το οποίο μπορείτε να... ξεφυλλίσετε!

Πώς θα αγιάσεις το σπίτι σου;

Θα πάρεις τον αγιασμό από την Εκκλησία και θα τον πας στο σπίτι και δεν θα μπεις μέσα. Θα αφήσεις τον αγιασμό από έξω και θα μπεις μέσα στο σπίτι σου, να κάνεις «αποκαθήλωση».

Να πας να βγάλεις τα κρεμμύδια και σκόρδα που κρέμασες την πρωτοχρονιά για το γούρι της χρονιάς.

Να πας να πετάξεις την τράπουλα.

Να πας να πετάξεις, αν είσαι γυναίκα όλα τα αντρικά παντελόνια και όλη τη δεισιδαιμονία που έχεις κρεμάσει εκεί και έπειτα θα βάλεις τον αγιασμό στο σπίτι σου. Να το αγιάσει.

Διαφορετικά, τι θα πας να αγιάσεις; Τον διάβολο; Φεύγει ο διάβολος;

Δεν φεύγει, εφόσον εσύ δεν θέλεις να τον διώξεις...

 

+Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ (1916 - 1982)

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Το ευλογημένο νερό και ο αγιασμός στη ζωή μας (ιστορίες από το γεροντικό, Παλαιά Διαθήκη και σύγχρονες ιστορίες)

 

Όταν ο Θεός με την άπειρη σοφία Του δημιουργούσε τον κόσμο μάζεψε τα νερά όλα μέσα σε μια τεράστια δεξαμενή, την θάλασσα, λέγοντας: «Συναχθήτω το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις συναγωγήν μίαν, και οφθήτω η ξηρά. Και εγένετο ούτως, και συνήχθη το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις τας συναγωγάς αυτών, και ώφθη η ξηρά. Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν, γην, και τα συστήματα των υδάτων εκάλεσε θαλάσσας (Γεν. 1, 9-10). Αυτό το νερό, το τόσο απαραίτητο στην ζωή του ανθρώπου, όχι μόνο μας διατηρεί ζωντανούς, αλλά και μας καθαρίζει και μας αγιάζει.

Το νερό συντελεί στην σωστή και ομαλή λειτουργία του ανθρωπίνου οργανισμού, αλλά και στην σωματική καθαριότητα και υγιεινή. Περίπου τα δύο τρίτα του ανθρωπίνου σώματος αποτελούνται από νερό, το οποίο συμβάλλει σημαντική στην ζωή και στην παραγωγή των κυττάρων μας. Επίσης, αυτό αποτελεί το κύριο μέσο για την μεταφορά των θρεπτικών ουσιών στα κύτταρα και τα όργανα του σώματος, αλλά και το μέσο απομακρύνσεως των τοξικών και αχρήστων ουσιών. Χωρίς νερό, τα νεφρά δεν θα μπορούσαν να επιτελέσουν το έργο τους. Ζητούμε νερό, γιατί καθημερινά αποβάλλουμε μεγάλη ποσότητά του από την εφίδρωση και την αναπνοή. Από αυτές ένας ενήλικας μπορεί να χάσει περίπου δέκα φλιτζάνια νερού καθημερινά. Αν δεν έχουμε αποθέματα νερού τότε αισθανόμαστε κόπωση, δίψα, αδυναμία και τελικά παθαίνουμε αφυδάτωση που μπορεί να μας οδηγήσει στον θάνατο. Άρα το νερό είναι απαραίτητο στην ζωή μας.

          Είναι, όμως, το νερό και μέσο καθαρισμού. Και η καθαριότητα βοηθάει στην καλύτερη λειτουργία του οργανισμού. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας θεωρούσαν ότι το νερό καθαρίζει τόσο το σώμα όσο και το πνεύμα. Η υγιεινή του σώματος είναι απόλυτα συνυφασμένη με την καθαριότητά του.  Ο Πλάτωνας παρότρυνε εξάλλου τους αδύναμους και ασθενείς εκτός της κατ’ οίκον καθαριότητας, που την θεωρούσε επιβεβλημένη, να επισκέπτονται και ιαματικά λουτρά, για τις θεραπευτικές ιδιότητες των οποίων ο Αριστοφάνης μιλούσε με ζήλο και ο Ιπποκράτης, πατέρας της λουτροθεραπείας, έκανε λεπτομερείς αναφορές για την σπουδαιότητά τους.

          Το νερό στην χριστιανική θρησκεία συνδέθηκε στενά με την θεία λατρεία. Με αυτό βαπτιζόμαστε, για να καθαρισθούμε από το προπατορικό αμάρτημα, ενθυμούμενοι τον Κύριό μας που βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη, τον Πρόδρομο, με αυτό αγιαζόμαστε στην Εκκλησία μας. Αγιασμό φυλάμε στο εικονοστάσι μας, με αυτόν μας ραντίζει ο Ιερεύς στην αρχή κάθε μηνός, στην αρχή κάθε καλού έργου, κάθε σχολικής χρονιάς, στα εγκαίνια καταστημάτων, στην  ευλογία των αγρών το φθινόπωρο, στην αγορά αυτοκινήτων και οποιωνδήποτε άλλων κινητών και ακινήτων αντικειμένων.  

Το νερό το συναντούμε στην Παλαιά Διαθήκη στον Κατακλυσμό του Νώε, στην διάβαση της Ερυθράς Θαλάσσης, στην πορεία των Ισραηλιτών μέσα στην έρημο. Όταν αυτοί δίψασαν, ο Μωυσής χτύπησε ενα βράχο με το ραβδί του και αμέσως ανέβλυσε νερό.

Στην Καινή Διαθήκη έχουμε τον Κύριό μας να βαπτίζεται στα ρείθρα του Ιορδάνου, να θεραπεύει τον παράλυτο στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, στο γάμο της Κανά, να μεταποιεί το νερό σε κρασί, στην Τιβεριάδα να γαληνεύει τα ύδατα της θαλάσσης και να κοπάζει τους ανέμους.   

Το νερό παίζει μεγάλο ρόλο και στην Ορθόδοξη Χριστιανική μας ζωή. Όλοι μας βαπτιζόμαστε στην κολυμβήθρα «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Στην Θεία Κοινωνία βάζουμε μαζί με το  κρασί και τον άρτο το «ζέον ύδωρ», γιατί όταν τρύπησαν με λόγχη τον Χριστό πάνω στον Σταυρό, από την πληγή έτρεξε αίμα και ύδωρ. Εξ άλλου δε περιόδους ανομβρίας κάνουμε λιτανείες.

 Κατά την εορτή των Θεοφανείων αγιάζουμε τα ύδατα και ο Ιερεύς μετά, αφού αγιάσει όλους τους πιστούς, γυρίζει τα σπίτια και τα αγιάζει με τον τίμιο Σταυρό. Το αγιασμένο νερό παύει πλέον να λογαριάζεται ως κοινό νερό χωρίς ιδιαίτερη σημασία και αξία. Έχει φορτισθεί με μυστική, ανερμήνευτη θεία δύναμη και ενέργεια. Γι’ αυτό ο τελετουργός ιερεύς με έμφαση ικετεύει τον Θεό μας λέγοντας: «Και καταξίωσον ημάς, Κύριε, εμπλησθήναι αγιασμού, διά της του ύδατος τούτου μεταλήψεώς τε και ραντισμού, και γενέσθω ημίν, εις υγείαν ψυχής τε και σώματος». Η γεύση αυτού του αγιασμένου νερού δεν διαφέρει καθόλου από το συνηθισμένο νερό. Έχει γίνει, όμως, πνευματικό ποτό που έχει αναβλύσει από την «πνευματική πέτρα», η οποία είναι ο ίδιος ο Κύριός μας, και ο οποίος το έχει καταστήσει πηγή ευλογίας και χάριτος.

Κατά τον Μεγάλο Αγιασμό των Θεοφανείων αγιαζόμαστε και καθαριζόμαστε «διά της του ύδατος τούτου μεταλήψεώς τε και ραντισμού», το οποίο έχει γίνει «ιαματικό ψυχών και σωμάτων και πάσης αντικειμένης δυνάμεως αποτρεπτικόν». Ο αγιασμός στηρίζεται στην βέβαιη πίστη μας, ότι στο αγιασμένο νερό μεταδίδονται πνευματικές ιδιότητες, έτσι, ώστε αυτό να αναδεικνύεται «αποτρόπαιον πάσης επιβουλής ορατών και αοράτων εχθρών». Μην ξεχνάμε ότι τον τέταρτο αιώνα ο Επίσκοπος Απαμείας, Άγιος Μάρκελλος, μη μπορώντας να γκρεμίσει έναν ειδωλολατρικό ναό έδωσε εντολή να τοποθετήσουν νερό κάτω από την Αγία Τράπεζα του Ναού του Θεού, όπου λειτουργούσε, και μετά από θερμή προσευχή το σφράγισε με το σημείο του Σταυρού και το έδωσε στον διάκονο, για να ραντίσει τα είδωλα, τα οποία ακαριαίως γκρεμίσθηκαν. Από την πράξη αυτή του Αγίου Μαρκέλλου επικράτησε η συνήθεια να ψάλλεται ο Μικρός Αγιασμός στην αρχή κάθε μηνός και να ραντίζονται τα σπίτια, τα κτήματα, τα υποστατικά και γενικά τα μέρη όπου ευρίσκεται ασθένεια και «εμφιλοχωρεί ενέργεια δαιμονική», γιατί αυτή διώχνεται με την δύναμη του αγιασμένου νερού.

Άλλο θαυμαστό περιστατικό της δυνάμεως του αγιασμένου νερού διηγείται ο Θεοδώρητος ως εξής: «Του βασιλιά Ουάλη αρρώστησε ξαφνικά το άλογο. Ο ιπποκόμος του που ήταν ευσεβής το οδήγησε στο ερημητήριο του Αγίου Αφραάτου. Αυτός, αφού προσευχήθηκε θερμά, διέταξε να βγάλουν καθαρό νερό από το πηγάδι. Το σταύρωσε και το έριξε πάνω στο άλογο, το οποίο αμέσως θεραπεύθηκε».

Ο Άγιος Επιφάνιος αναφέρει, ότι ο ιστορικός Ιώσηπος που πριν γίνει Χριστιανός ήταν Εβραίος, όταν επρόκειτο να ανεγείρει Ναό στο όνομα του Χριστού εμποδιζόταν από τις μαγείες και δολοπλοκίες των παλαιών ομοθρήσκων του. Τότε έτρεξε έξω από την πόλη και διέταξε να του φέρουν νερό μέσα σε καθαρό δοχείο. Το σφράγισε σταυροειδώς με το δάκτυλό του και είπε δυνατά: «Στὸ όνομα του Ιησού του Ναζωραίου, τον οποίον σταύρωσαν οι πατέρες μου και πατέρες όλων αυτών που παραβρίσκονται εδώ ας πάρει δύναμη αυτό το νερό, ώστε να κτισθεί ο οίκος του Θεού». Ύστερα έρανε με το νερό αυτό τον χώρο και οι μαγείες και οι φαρμακείες διαλύθηκαν.

Στον Μεγάλο Αγιασμό και στην μέση της ευχής με δυνατή φωνή ο Ιερεύς λέγει: «Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων Σου». Στην μεγαλειώδη αυτή ευχή, όπου ανυμνείται ο Δημιουργός του ορατού και αοράτου κόσμου, υμνολογείται ο «εν Ιορδάνῃ επιφανείς» Χριστός, ο και «αγιάσας τα ρείθρα» του. Όπως τότε ο Θεός εξαποστέλλει το Άγιό Του Πνεῦμα, για να αγιάσει το νερό και να το κάνει «αφθαρσίας πηγήν, αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον, δαίμοσιν ολέθριον, ταις εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον, αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον».

Ένα βασικό ερώτημα που συχνά τίθεται από ευσεβείς και φιλακόλουθους πιστούς είναι αν υπάρχει ουσιαστική διαφορά αγιαστικής χάριτος μεταξύ του Μεγάλου και του Μικρού Αγιασμού. Η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας είναι σαφής και ξεκάθαρη. Ο Μεγάλος αγιασμός είναι αυτός των Θεοφανείων και τελείται μία φορά το χρόνο, την παραμονή και την ημέρα  της εορτής, ενώ ο Μικρός τελείται όποτε οι πιστοί το ζητήσουν.

Στον Μικρό Αγιασμό δίδεται έμφαση στην ίαση των σωματικών και ψυχικών ασθενειών, ενώ στον Μεγάλο κυριαρχεί η ευλογία της φύσεως των υδάτων με την βάπτιση του Κυρίου. Ο αγιασμός των Θεοφανείων υπενθυμίζει ένα πραγματικό γεγονός. Αυτό είναι η ανάμνηση και πραγματική λειτουργική παρουσία του σωτηριώδους γεγονότος του βαπτίσματος του Κυρίου, με όλο το βάρος των συνεπειών του, στην ζωή του καθενός πιστού χωριστά και του όλου σώματος της Εκκλησίας.

Βεβαίως δεν είναι σωστό η πόση του αγιασμού των Θεοφανείων να συγκρίνεται προς την Θεία Κοινωνία, οπωσδήποτε, όμως,  είναι το δεύτερο σε ιερότητα μυστηριακό είδος μετά την Θεία Μετάληψη.

Στην Παλαιά Διαθήκη και στο Δ΄ βιβλίο των Βασιλειών  αναφέρεται ένα  ωραίο περιστατικό, το οποίο παρουσιάζει τις άκτιστες θείες ενέργειες που έδρασαν με τα νερά του Ιορδάνου και θεράπευσαν από λέπρα τον αρχιστράτηγο της Συρίας Νεεμάν.

Ο Προφήτης Ελισαίος, όταν τον επισκέφθηκε ο λεπρός Νεεμάν κατόπιν υποδείξεως μιας Εβραιοπούλας, για να τον θεραπεύσει, χωρίς να ασχοληθεί μαζί του, τον  έστειλε πρώτα στον Ιορδάνη ποταμό, προτρέποντας τον να λουσθεί εκεί επτά φορές.

Ο Νεεμάν, που ως στρατηγός και μάλιστα πηγαίνοντας συστημένος στον Ελισαίο, περίμενε προσωπική υποδοχή από εκείνον, ένοιωσε πληγωμένο τον εγωισμό του, όταν τον έστειλε στον Ιορδάνη χωρίς να του δώσει πολλή σημασία και οργισμένος  συλλογίσθηκε:

-Χάθηκαν τα ποτάμια της Δαμασκού, για να λουσθώ σε εκείνα; Έπρεπε να με στείλει χωρίς άλλη σκέψη στον Ιορδάνη;

 Έτσι, θυμωμένος άλλαξε δρόμο. Οι δούλοι του που τον πλησίασαν τον έπεισαν να υποχωρήσει λέγοντάς του ότι δεν ήταν κάτι το δύσκολο αυτό που του πρότεινε ο Προφήτης. Ο Νεεμάν πήγε τότε στον Ιορδάνη, λούσθηκε στα νερά του επτά φορές και με θαυμαστό τρόπο είδε τη λέπρα να απομακρύνεται από το σώμα του. Χαρούμενος επέστρεψε, για να ευχαριστήσει τον Ελισαίο και μαζί με τη συνοδεία του ομολόγησε ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός, από τον Θεό του Ελισαίου, υπονοώντας την δύναμη της πίστεως και όχι τα νερά του Ιορδάνη. Η άκτιση ιαματική δράση του νερού βρισκόταν στην θεία ενέργεια που εξερχόταν από τον μόνο πραγματικό Θεό μας.

Την ίδια ιαματική δύναμη βλέπουμε να παρουσιάζουν και τα ύδατα της κολυμβήθρας της Βηθεσδά, την στιγμή κατά την οποία ταράσσονταν από τον Άγγελο του Κυρίου. Εκείνος που έμπαινε πρώτος μετά την ταραχή του ύδατος «υγιής εγένετο οιοδήποτε κατείχετο νοσήματι».

          Για να προσεγγίσουμε την επωφελή διάσταση του αγιασμού θα αναφέρουμε μερικά ακόμη περιστατικά.

Γράφει το Γεροντικό, ότι μιαν ημέρα ο Γέροντας Δωρόθεος, ο Θηβαίος, έστειλε τον υποτακτικό του στο πηγάδι να φέρει νερό. Εκείνος μόλις έσκυψε και ήταν έτοιμος να ρίψει στο νερό τον κουβά είδε μια ασπίδα, ένα δηλητηριώδες φίδι, να βρίσκεται μέσα σε αυτό. Εγκατέλειψε τότε τον κουβά και έτρεξε στον Γέροντα φωνάζοντας:

-Αββά χαθήκαμε,  το πηγάδι δηλητηριάστηκε από μια ασπίδα. 

-Κι αν ο διάβολος αποφασίσει να ρίψει ασπίδες σε όλα τα πηγάδια, εσύ θα πεθάνεις από τη δίψα;

Έτσι του αποκρίθηκε ο Γέροντας κουνώντας το κεφάλι, για την δειλία του υποτακτικού του. Μετά πήγε ο ίδιος στο πηγάδι, πήρε τον κουβά και έβγαλε μόνος του νερό. Το σταύρωσε, ήπιε ο ίδιος και έδωσε και στον υποτακτικό του  λέγοντας: Όπου υπάρχει σταυρός δεν μπορεί να σταθεί η κακία του εχθρού.  

Άλλο παράδειγμα της αποτρεπτικής δυνάμεως του αγιασμένου νερού καταγράφει ο αείμνηστος π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος. Με γλαφυρή απλότητα αυτός διηγείται, ότι ένας νεαρός πνευματιστής κάθε βράδυ στο σπίτι του έκανε πνευματιστικές συνεδριάσεις, καλώντας πονηρά πνεύματα. Ένα βράδυ, όμως, αν και πάλεψε πολλή ώρα με επίμονες προσκλήσεις του, τα πνεύματα δεν παρουσιάζονταν. Σε μια στιγμή άκουσε μια φωνή έντονα εκνευρισμένη:

-Δεν μπορούμε να έρθουμε, γιατί σήμερα  ήρθε εκείνος ο άλλος εδώ.

Ταραγμένος ο δυστυχής νέος πήγε στο διπλανό δωμάτιο της μητέρας του και με έντονο ύφος τη ρώτησε:

-Ποιος ήρθε σήμερα στο δωμάτιό μου;

Κι’ εκείνη με σταθερη φωνή ήρεμα του απάντησε:

-Αφού εσύ μαζεύεις εδώ τους σατανάδες κάθε βράδυ και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ, πήγα σήμερα και έφερα τον παπά, έκανα Αγιασμό και ράντισα το σπίτι και το δωμάτιό σου.

Η συνετή και αποφασιστική παρέμβαση της ευσεβούς μητέρας αφύπνισε πνευματικά τον παγιδευμένο νεαρό, ο οποίος  στην συνέχεια έκοψε κάθε σχέση και επικοινωνία με τον πνευματισμό, καθώς κατάλαβε ότι είχε επικίνδυνα εμπλακεί στα πλοκάμια του πονηρού.

Το τρίτο περισταστικό συνέβη το 1850 στην Αθήνα, όταν απειλήθηκε η ζωή χιλιάδων ανθρώπων από χολέρα. Κάθε ημέρα έφευγαν από την ζωή εκατοντάδες. Φόβος και τρόμος κατέλαβε τους πάντες. Ο τότε Γενικὸς αρχίατρος του κράτους αδύναμος και ανήμπορος να προσφέρει βοήθεια, κρύφθηκε από φόβο. Δεν τον εύρισκαν πουθενά. Μοναδική ελπίδα για το λαό, όπως πάντοτε, ήταν η περιφρονημένη και διωκόμενη από τους κρατούντες Ορθόδοξη Εκκλησία, η πραγματική πνευματική μάνα και ανοιχτή αγκαλιά του λαού του Θεού.

Έτσι, ενώ στις δυσκολίες οι πολιτικοί ταγοί στρίβουν, κρύβονται, φυγομαχούν ή κριτικάρουν και δίδουν οδηγίες εκ του ασφαλούς, οι εκκλησιαστικοί  ποιμένες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για στήριξη, ενίσχυση και παροχή βοηθείας του ευκολόπιστου και πάντα προδομένου λαού.  Στην κρίσιμη εκείνη ώρα, όπου ο λαός αγωνιούσε και οι υπεύθυνοι μουδιασμένοι αποσύρθηκαν από το προσκήνιο, όρθωσε το ανάστημά του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και κάλεσε τους  φοβισμένους κατοίκους της πόλεως στον Μητροπολιτικό Ναό. Μέσα σε κλίμα συγκινήσεως και αγωνίας στήριξε τον λαό, ενέπνευσε  πίστη και καλλιέργησε ελπίδα τελώντας την ακολουθία του Αγιασμού. Οι ψυχές αναθάρρησαν και χιλιάδες λαού, μυ επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο και τους Ιερείς λιτάνευαν τις ιερές εικόνες. Ατέλειωτες σειρές ευσεβών Χριστιανών διέσχιζαν τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Στις πλατείες Συντάγματος και Ομονοίας γονατιστοί χιλιάδες λαού, με πόνο ψυχής και δάκρυα στα μάτια, κραύγαζαν το «Κύριε ελέησον..»

Οι ξένοι, κυρίως Προτεστάντες, που διαφέντευαν τον τόπο, έλεγαν ότι οι Αθηναίοι τρελάθηκαν μαζικά και οδηγούνταν στην αυτοκαταστροφή. Γιατί, αντί να απομονωθούν, για να προστατευθούν, συνωστίζονταν στον Ναό και στην λιτανεία με άμεσο κίνδυνο η επιδημία να φουντώσει και να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Όμως, οι φόβοι τους, καθαρά ανθρώπινοι, διαψεύσθηκαν. Η επιδημία σταμάτησε αμέσως. Κανένα νέο κρούσμα και κανένα νέο θύμα δεν παρουσιάσθηκε  τις επόμενες ημέρες. Ο Αγιασμός στα χέρια των πιστών υπήρξε το δραστικότερο φάρμακο, το ισχυρότερο αντιβιοτικό. Στην δύναμη του αγιασμού κανένα μικρόβιο δεν αντιστέκεται. Αυτός με την δύναμη του Εσταυρωμένου που κρύβεται μέσα του είναι το δυνατότερο φάρμακο, αλλά και το εμβόλιο που προληπτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Ο Αγιασμός συνιστάται να τον πίνουμε, να τον ραντίζουμε, να τον έχουμε προς «πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον». 

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2022

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Οκτώβριος 2022

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Οκτωβρίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου, το οποίο μπορείτε να... ξεφυλλίσετε!

Ὀργὴ καὶ ἀγανάκτησις! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΝΔΕΚΑΤΗ ΛΟΥΚΑ (11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022) 

«ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης» (Λουκ. ΙΔ΄ 21). 

Ἡ τιμὴ καὶ ἡ … ἀτιμία!

 

Μέγα δεῖπνον, φίλοι μου ἀναγνῶσται, διωργάνωσε καὶ ἡτοίμασεν, ὁ οἰκοδεσπότης τῆς γνωστῆς παραβολῆς. Δεῖπνον πανηγυρικὸν καὶ ἐπίσημον, εἰς τὸ ὁποῖον προσεκάλεσεν ὡς συνδαιτημόνας, φίλους του ἐπισήμους καὶ ἐπωνύμους, διὰ νὰ τοὺς τιμήσῃ καὶ ἀπολαύσῃ μετ’ αὐτῶν τὴν ἀγάπην, ἥτις, - ἐνόμιζεν, - ὅτι ὑφίστατο ἀναμέσον τούτων καὶ αὐτοῦ …! Ὅταν, ὅμως, ἔφθασεν ἡ ὥρα τοῦ δείπνου καὶ τοῦ φαγητοῦ, καὶ ἐνῶ ἦσαν ἕτοιμα τὰ πλούσια ἐδέσματα, … οἱ ἐπίσημοι προσκεκλημένοι δὲν ἐπαρουσιάζοντο …! Ἐπερίμενεν ἀρκετὴν ὥραν, πέραν τῆς καθορισθείσης, ἀλλ’ οὐδεὶς ἐνεφανίζετο!

Ἠναγκάσθῃ τότε, ἵνα ἀποστείλῃ τὸν δοῦλον του εἰς τοὺς προσκεκλημένους, νομίζων ὅτι ἴσως ἐξέχασαν καὶ … «τοὺς ἔφυγεν ἡ ὥρα»! Ὅμως, πρῶτος ὁ δοῦλος καὶ εἰς τὴν συνέχειαν ὁ οἰκοδεσπότης, γίνονται ἀποδέκται μιᾶς ἀχαρακτηρίστου καὶ θρασυτάτης καὶ προσβλητικῆς, «ἀπὸ κοινοῦ», συμπεριφορᾶς τούτων τῶν προσκεκλημένων! Ὁ πρῶτος, προφασίζεται ὅτι … δὲν θὰ ἠδύνατο ἵνα συμμετέχῃ εἰς τὸ δεῖπνον, διότι … «ἀγρὸν ἠγόρασ(εν), καὶ (εἶχεν) ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν»!!! Ὁ δεύτερος, προφασίζεται καὶ οὗτος ψευδῶς, ὅτι … «ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά»!!! Εἰς τὸ αὐτὸ «μῆκος κύμματος», καὶ ἡ σαθρὴ καὶ προσβλητικὴ αἰτιολογία τοῦ τρίτου προσκεκλημένου, ὅστις προβάλλει ὡς δικαιολογίαν, τὸν πρόσφατον γάμον του, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπιβεβλημένην παρουσίαν του πλησίον τῆς συζύγου του, κατ’ ἐκείνας τὰς πρώτας ὥρας τῆς ἐγγάμου ζωῆς του! … «Γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν»!!!

Εἰς τὴν τιμὴν διὰ τῆς ὁποίας περιποιεῖται τοὺς τοιούτους προσκεκλημένους ὁ εὐγενέστατος οὗτος οἰκοδεσπότης, δέχεται τὴν ἀτιμίαν καὶ προσβολήν, οὐχὶ μόνον τῆς ἀδικαιολογήτου ἀποχῆς καὶ περιφρονήσεως τῆς … προσκλήσεώς του, ἀλλὰ καὶ τὰς ἀνυποστάτους καὶ σαθρὰς προφάσεις, ἅτινας προβάλουσιν οἱ … ἀγενεῖς καὶ ὑβρισταὶ προσκεκλημένοι! Διότι, εἶναι ἀδύνατον, κατὰ τὴν ὥραν τοῦ δείπνου, - ἀσφαλῶς βραδυνήν, ἢ ἴσως καὶ νυκτερινήν, - νὰ πορευθῇ τις ἵνα ἴδῃ τὸν ἀγρόν του, ἢ ἀκόμη … ἀπιθανώτερον ἵνα δοκιμάσῃ … τοὺς βόας του! Εἰς τὴν τρίτην δὲ δικαιολογίαν, ἀποσιωπῶμεν τὴν οἵανδήποτε ἀρνητικὴν προσέγγισιν, ἐφ’ ὅσον … ἕκαστος κοινὸς νοῦς δύναται ἵνα κατανοήσῃ τὴν … οὐσίαν τῆς περὶ ἧς ὁ λόγος, δικαιολογίας!!!

 

Ὀργὴ καὶ ἀγανάκτησις!

 

Εἶναι ἁπλοῦν καὶ εὔκολον ἵνα κατανοήσωμεν τὴν δικαιολογημένην ὀργήν, ἀλλὰ καὶ τὸν θυμὸν … τοῦ οἰκοδεσπότου τῆς παραβολῆς! Εἶναι αὐτονόητον ὅτι ἅπαντες οἱ ἀκούοντες τοῦτο τὸ ἱστορικὸν τῆς Εὐαγγελικῆς παραβολῆς, κατανοοῦμε καὶ δικαιολογοῦμε τὸν εὐγενῆ τοῦτον ἄρχοντα ὅστις, … ἀκούων τὰς σαθρὰς καὶ ἀνυποστάτους δικαιολογίας τῶν προσκεκλημένων, καὶ διαπιστώνων ὅτι, … ὄπισθεν τούτων τῶν δικαιολογιῶν, εὑρίσκεται ἡ ἀδικαιολόγητος διάθεσις ἵνα προσβάλωσι τοῦτον καὶ περιπαίξωσι, … «ἐκρήγνυται» κατὰ κυριολεξίαν!

Πρωτίστως, … ἀποστέλλει τὸν δοῦλόν του ἵνα φέρῃ εἰς τὸ πλούσιον δεῖπνον του, ἅπαντας ὅσους εὑρίσκοντο κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην, ἀστέγους καὶ ἀναπήρους καὶ πτωχοὺς καὶ ἐγκαταλελειμένους εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ τὰς πλατείας τῆς πόλεως! «Ἔξελθε εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε»! Καὶ ἐφ’ ὅσον ὁ δοῦλος ἐποίησε τὴν διαταγὴν τοῦ οἰκοδεσπότου, οὗτος (ὁ οἰκοδεσπότης), στέλλει ἐκ νέου τὸν δοῦλον του, διὰ νὰ ὑποχρεώσῃ καὶ ἐξαναγκάσῃ κάποιους ἀκόμη, οἱ ὁποῖοι ἠμέλησαν εἰς τὴν προηγηθεῖσαν πρόσκλησιν, προκειμένου ἵνα πληρωθῇ κάθε κενὴ θέσις καὶ τὸ Δεῖπνον πραγματοποιηθῇ συμφώνως πρὸς τὴν ἀγαθὴν ἐπιθυμίαν τοῦ οἰκοδεσπότου! Εἶναι τοιαύτη ἡ ὀργή του, ὥστε … καὶ τοὺς ἀγενεῖς καὶ θρασεῖς (πρώτους) προσκεκλημένους, ἐπιθυμεῖ ἵνα ταπεινώσῃ καὶ «ἐκδικηθῇ» διὰ τὴν προσβολὴν τὴν ὁποίαν τοῦ ἔκαμαν, ἀλλὰ καὶ τὸ Δεῖπνον τὸ τόσον ἔνδοξον καὶ λαμπρόν, νὰ ἀξιοποιήσῃ, καὶ … δοξάσῃ δι’ αὐτοῦ, ἅπαντας ἐκείνους τοὺς ὁποίους, ἡ κοσμικὴ κρίσις τοὺς τοποθετεῖ εἰς τὸ … περιθώριον!

Μία ἀκόμη «ἔκρηξις» ὀργῆς τοῦ οἰκοδεσπότου τῆς παραβολῆς, εἶναι τέλος, … ὁ ἀποκλεισμὸς ὅλων τούτων τῶν … ἀγενῶν καὶ ἀσεβῶν προσκεκλημένων, ἀπὸ … τὸ ἔνδοξον Δεῖπνον τοῦ ἄρχοντος, τὸ ὁποῖον πρόκειται νὰ … παραθέσῃ εἰς τὴν Βασιλείαν Του!

 

Ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ!

 

Ἡ ἑρμηνεία τῆς παραβολῆς, μᾶς εἶναι γνωστή, ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς ἑρμηνευτὰς τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καὶ συμφώνως πρὸς αὐτήν, … οἰκοδεσπότης εὐγενὴς καὶ ἐπιφανής, εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, καὶ δεῖπνον μέγα καὶ τερπνόν, εἶναι τὸ Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τὸ ἐπὶ τῆς Θείας καὶ ἱερᾶς Τραπέζης, τελούμενον! Εἰς τοῦτο τὸ μέγα καὶ ἱερώτατον Δεῖπνον εἴμεθα ἅπαντες … προσκεκλημένοι! Ἅπαντες ὅσοι ἠξιώθημεν ἵνα ἐνταχθῶμεν εἰς τὴν Ἁγίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, … καὶ δι’ Αὐτῆς, καὶ διὰ τῶν σωτηρίων Αὐτῆς μέσων, ἐλπίζομεν ἵνα καταξιωθῶμεν τῆς Οὐρανίου Βασιλείας! Εἰς ἡμᾶς ἅπαντας, ὁ οἰκοδεσπότης Χριστός, ἔχει ἀποστείλει … «προσκλήσεις» διαρκείας, διὰ τό, εἰς τοὺς ἱεροὺς ναοὺς καὶ τὰ ἱερὰ θυσιαστήρια, τελούμενον Δεῖπνον … μυστικὸν καὶ Οὐράνιον, τὸ ὁποῖον γίνεται … «πάλιν καὶ πολλάκις», ἐδῶ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ διὰ τοῦ ὁποίου μέλλομεν ἵνα παρακαθίσωμεν καὶ εἰς τὸ Αἰώνιον καὶ Οὐράνιον Δεῖπνον … τὸ ἡτοιμασμένον τοῖς Ἁγίοις καὶ τοῖς Δικαίοις!

Πόσοι, ὅμως, ἐκ τῶν προσκεκλημένων εἰς τοῦτο τὸ … Ποτήριον τῆς Ζωῆς, προσερχώμεθα, καὶ ἐν τῇ ἀπαραιτήτῳ ψυχικῇ ἑτοιμασίᾳ, μετέχωμεν καὶ τιμῶμεν τὸν προσκαλοῦντα ἡμᾶς Κύριον; Πόσοι, δυστυχῶς, προφασιζώμεθα, - ὡς οὗτοι οἱ, ἐν τῇ παραβολῇ, περιγραφόμενοι, - «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις», καὶ ἀπέχομεν ἀδικαιολογήτως τοῦ Θειοτάτου Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας; Πόσοι, ἐπίσης, εἰς τὰς ἐκ νέου ὑπενθυμίσεις, συνεχίζομεν ἵνα ἀδιαφορῶμεν καὶ προσβάλωμεν τὸν Κύριον ἡμῶν;

Ἂς μὴν ἔχωμεν, ἀδελφοί μου, τὴν ψευδαίσθησιν ὅτι δι’ ἡμᾶς «ὁ οἰκοδεσπότης», θὰ ἐπιδείξῃ περισσοτέραν ὑπομονὴν καὶ ἀνοχήν, εἰς τὴν ἀδιαφορίαν καὶ ψυχρότητά μας! Ἂς μὴ θεωροῦμεν ὅτι δι’ ἡμᾶς θὰ ὑπάρξωσι διαφορετικὰ … κριτήρια καὶ διαφορετικὸς χειρισμὸς τῆς ἀσεβείας καὶ ἀμελείας μας! Ἡ παραβολὴ ἐλέχθῃ διὰ νὰ γνωρίζωμεν, ὅτι … διὰ τῆς ἰδίας ὀργῆς καὶ τοῦ ἰδίου Θείου … θυμοῦ θὰ ἐλεγχθῶμεν κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν … καὶ ὡς μὴ ἔχοντες ἀπολογίαν, θὰ ἀποκλεισθῶμεν (ἵλεως Κύριε, μὴ γένοιτο!), τῆς Οὐρανίου καὶ ἀθανάτου Τραπέζης!

Εἴθε νὰ ἐπιμεληθῶμεν καὶ ἀνταποκριθῶμεν εἰς τὴν πρόσκλησιν καὶ ἀγάπην τοῦ Οὐρανίου Βασιλέως, καὶ ἀναδειχθῶμεν ἄξιοι τῶν φρικτῶν Μυστηρίων καὶ τοῦ Οὐρανίου μυστικοῦ Δείπνου Του. Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ένας όμορφος παλαιός λαϊκός μύθος για τα Χελιδόνια και την Γέννηση του Χριστού

Ένας παλαιός λαϊκός μύθος διηγείται, πως τα χελιδόνια στις παμπάλαιες εποχές δεν ήξεραν να αποδημούν στα πιο ζεστά μέρη πριν το χειμώνα. Και όταν έπεφτε το χιόνι και έσφυζε η παγωνιά, αυτά υπέφεραν σκληρά και πέθαιναν.

Βλέποντας αυτό κάποιος ελεήμων άνθρωπος τα λυπήθηκε πολύ, και άρχισε να προσπαθεί με ό,τι ήξερε και όπως μπορούσε να κατευθύνει τα χελιδόνια προς το νότο πριν το χειμώνα, στις πιο ζεστές χώρες.

Έδινε σημάδια, τα οποία τα χελιδόνια δεν καταλάβαιναν, τα δελέαζε με την τροφή προς το νότο, αλλά μάταια· τα φόβιζε και τα έδιωχνε, αλλά τίποτα.Τίποτα δεν κατάφερε. Τότε αυτός προσευχήθηκε στο Θεό να τον μεταμορφώσει σε χελιδόνι.

Και ο Θεός έκανε κατά τη θέλησή του, και τον μεταμόρφωσε σε χελιδόνι, το οποίο μπορούσε να σκέφτεται και να αισθάνεται όπως και ο άνθρωπος.

Τότε ο άνθρωπος-χελιδόνι εύκολα συνεννοήθηκε με τα υπόλοιπα χελιδόνια, και πριν το χειμώνα τα οδήγησε σε πιο ζεστούς τόπους. Και από τότε όλα τα χελιδόνια συνήθισαν να αποδημούν.

Βέβαια, αυτό είναι μόνο μια ποιητική ιστορία. Όμως, θα σε βοηθήσει, ώστε τουλάχιστον μέχρι κάποιου σημείου να καταλάβεις, πώς η αιώνια Σοφία, γεννημένη από την αιώνια Αγάπη εμφανίστηκε σαν άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους, ώστε τους ανθρώπους, παγωμένους από τις γήινες πίκρες, να οδηγήσει σε καινούργιο δρόμο, στη ζεστή χώρα, στο Βασίλειο του Θεού «όπου δεν υπάρχει πόνος, ούτε λύπη, ούτε αναστεναγμοί».

Ενώ και στο μικρό ανθρώπινο σώμα ο μεγάλος Κύριός μας ήταν και παρέμεινε η Ουσία, ο Ίδιος, ο Αιώνιος. Πάντα τέτοιος όπως είναι από πάντα στο άπειρο του πνευματικού βασιλείου Του και της ανείπωτης δόξας Του».

 Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Τα Χριστούγεννα του παππού Γιώργη

Ο  κυρ-Γιώργης, γέροντας  άνω  των  80  ετών, είχε  πάει  στη  χριστουγεννιάτικη  θεία  λειτουργία  φορώντας  το   μοναδικό  καλά  σιδερωμένο  σακάκι  του. Τελειώνοντας, γύρισε  προς  το  σπίτι  του, αφού  αν  και  έκανε  νεύμα  για  να  χαιρετήσει σε καναδυό  από  τους   ανθρώπους  που παρακολούθησαν  οι  τελευταίοι  έκαναν  πως  δεν  τον  είδαν.

Αφού  μπήκε  στο  φτωχικό  του  σπίτι, μια  και  η  γριά  του  είχε  συγχωρεθεί  πριν  χρόνια, κοίταζε  γύρω  και  τελικά  αποφάσισε  να  κατεβάσει  ένα  παλιό  τεντζέρη  για  να  φτιάξει  κάτι  να  φάει. Λίγες  στιγμές  μετά, ούτε  που  κατάλαβε  πώς,  ζαλίστηκε, το  καυτό λάδι  έτρεξε  στο  χέρι  του  και  βγάζοντας  μια  κραυγή  δυνατού  πόνου  λιποθύμησε. Όταν  συνήλθε, βρέθηκε  στο  νοσοκομείο, το  χέρι  του  ήταν  δεμένο  και  περιποιημένο  και  δίπλα  του  ήταν  γελαστοί  άνθρωποι  που  τον  περιποιούνταν  με  ευχαρίστηση. Γύρισε  το  βλέμμα  του  στον  απέναντι  τοίχο  και  είδε  την  φωτογραφία  του  δεσπότη. Κατάλαβε  ότι  βρισκόταν  στο  γηροκομείο  της  μητροπόλεως. Ήταν αυτά, τα  πιο  όμορφα  Χριστούγεννα  που  πέρασε  μετά  από  κάμποσα  χρόνια  ανυπόφορης  μοναξιάς.

(Διασκευή  από  το  περιοδικό  της   μητροπόλεως  Καλαβρύτων  και  Αιγιαλείας  Δεκέμβριος  2013)

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2022

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Καλά Χριστούγεννα

 

Ὁ Κύριος … «ἀπολογεῖται» !!! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΚΑΤΗ ΛΟΥΚΑ (4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022) 

«ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ

ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει;» (Λουκ. ΙΓ΄ 15).

 

Ὁ Κύριος … κατηγορούμενος!!!

 

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, - ὡς ἠκούσαμεν σήμερον ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, -κατηγορεῖται ὑπὸ τοῦ ἀρχισυναγώγου Φαρισαίου, διὰ τὴν κατάλυσιν τῆς τετάρτης ἐντολῆς τοῦ Νόμου τοῦ Μωϋσέως! Κατηγορεῖται, … ὅτι κατέλυσε τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου, ἡ ὁποία (ἐντολή), ἦτο καθοριστικῆς σημασίας, καὶ ὅσοι τὴν παρεβίαζον, ἔπρεπε νὰ «πληρώσουν» τὴν τοιαύτην παράβασιν, διὰ τοῦ ἰδίου των αἵματος! Ἂς ἴδωμεν, ὅμως τί ἀκριβῶς συνέβη …

Μία γυναίκα ἀσθενεῖ βαρύτατα καὶ παρ’ ὅλον τοῦτο, εὑρίσκεται εἰς τὸν χῶρον τῆς προσευχῆς (τὴν συναγωγήν,) κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου. Ἡ ἀσθένειά της, παρ’ ὅτι ὡς εἴπωμεν, εἶναι βαρυτάτη, δὲν δύναται ἵνα σταθῇ αὕτη ἐμπόδιο διὰ τὴν ἑβδομαδιαίαν καὶ ὑποχρεωτικὴν αὐτὴν προσευχήν της. Ἐπὶ δέκα καὶ ὀκτὼ χρόνους, … «ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές»! Ὁ Κύριος, συγκινεῖται, βλέπων αὐτὴν παροῦσαν εἰς τὴν συναγωγήν, - ἐνῶ θὰ ἦτο ἀπολύτως δικαιολογημένη ἵνα ἀναπαύεται εἰς τὸν κράββατον τῆς ἀσθενείας της, - καὶ τὴν προσφωνεῖ …! Καὶ δι’ ἐλαχίστων λέξεων, καὶ διὰ τῆς Θεϊκῆς Του δυνάμεως, καὶ ἀφοῦ ἥπλωσε τὰς παναχράντους χεῖρας Του ἐπ’ αὐτῆς, τῆς προσφέρει τὴν πλήρη ὑγείαν της! «Καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν»!

Παρ’ ὅτι ἡ θεραπεία της αὕτη, δημιουργεῖ αἰσθήματα ἐνθουσιασμοῦ καὶ συγκινήσεως εἰς τοὺς παρόντας, … εἷς ἐκ τῶν παρισταμένων καὶ δὴ ὁ … ἀρχισυνάγωγος, παραμένει ψυχρὸς καὶ ἀδιάφορος καὶ ἀσυγκίνητος πρὸ τοῦ τοιούτου θαύματος! Ὄχι δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ παρεμβαίνει μὲ ἀγανάκτησιν, εἰς τὴν χαρὰν καὶ τὸν ἐνθουσιασμὸν τοῦ πλήθους, - ἰδιαιτέρως δὲ τῆς θεραπευθείσης, - καὶ προσποιούμενος ὅτι διαμαρτύρεται, διότι ἡ θεραπεία συνέβῃ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου, - καθ’ ἣν θὰ ἔπρεπεν νὰ ὑπάρχῃ … ἀργία, - ἐπιπλήττει πλαγίως, καὶ τὸν Κύριον ποὺ ἐνήργησε τὴν θεραπείαν, ἀλλὰ καὶ τὴν πρώην συγκύπτουσαν, ἥτις … δὲν θὰ ἔπρεπε – κατ’ αὐτόν, - ἵνα ἔλθῃ καὶ ἐκζητήσῃ τὴν θεραπείαν της!

 

Ὁ Κύριος … «ἀπολογεῖται» !!!

 

Ὄχι! Ὁ Κύριος δὲν ἀπολογεῖται! Ἀπολογοῦνται οἱ … ἔνοχοι! Ἀπολογοῦνται οἱ κατηγορούμενοι! Ἀπολογοῦνται οἱ … πάντες, ἐκτὸς τοῦ Κυρίου! Ὁ Κύριος εἶναι ὁ τέλειος Θεός! Εἶναι ὁ νομοθέτης καὶ δημιουργὸς τοῦ νόμου, καὶ συνεπῶς, κατηγορούμενοι εἴμεθα ἅπαντες … ἐνώπιόν Του, ὡς παραβάται τούτου τοῦ Θείου νόμου! Ὅμως, … ναί, ὁ Κύριος «ἀπολογεῖται», διότι θέλει ἵνα ὑπερασπισθῇ, πρωτίστως τὴν γυναῖκα, ἥτις τόσα χρόνια ὑφίσταται τοῦτο τὸ σκληρὸ μαρτύριο, καὶ ἀκόμη καὶ ὁ «ἐκπρόσωπος» τοῦ Θεοῦ, τὴν ἐλέγχει δημοσίως δι’ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα δὲν ἔπταισε ποτέ !!! Ὁ Κύριος ὅμως, ὑπερασπίζεται καὶ τὴν ἰδικήν Του … «ἀθωότητα», ἐπεξηγῶν ποία εἶναι ἡ ὀρθὴ Σαββατικὴ ἀργία, διότι ἀργότερον, - ὅταν θὰ σύρρεται εἰς τὰ συνέδρια τῶν, Ἄννα καὶ Καϊάφα, - θὰ κατηγορηθῇ ὡς παραβάτης τῆς τετάρτης αὕτης ἐντολῆς!

«Τὸ σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο, οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ σάββατον» (Μάρκ. Β΄ 27), εἶπεν ὁ Διδάσκαλος πρὸς τοὺς Φαρισαίους, ὅταν κάποτε «συνέλαβον» οὗτοι «ἐπ’ αὐτοφόρῳ» τοὺς μαθητάς Του, νὰ τρώγουν στάχυας ἀφοῦ προηγουμένως τοὺς ἐκαθάριζον, «ψώχοντες ταῖς χερσίν αὐτῶν» (Λουκ. ΣΤ΄ 1). Ἡ τοιαύτη τοποθέτησις καὶ ἑρμηνεία τοῦ … Νομοθέτου, δίδει καὶ εἰς ἡμᾶς ἀπαντήσεις εἰς τὸ τοιοῦτον πρόβλημα, ἐφ’ ὅσον ἡ … ἀργία τῆς Κυριακῆς, ἰσχύει ἀπαρεγκλίτως (καὶ εἰς ἡμᾶς), σήμερον, ἀντὶ ἐκείνης τῆς τοῦ Σαββάτου! Ἂς ἴδωμεν ὅμως, πῶς ὁρίζει ὁ Νόμος τοῦ Μωϋσέως ἐπ’ ἀκριβῶς, τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου: «Μνήσθητι τὴν ἡμέρα τῶν σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν. … οὐ ποιήσεις ἐν αὐτῇ πᾶν ἔργον, σὺ καὶ ὁ υἱός σου καὶ ἡ θυγάτηρ σου, … ἐν γὰρ ἓξ ἡμέραις ἐποίησε Κύριος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς καὶ κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ· διὰ τοῦτο εὐλόγησε Κύριος τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν» (Ἐξοδ. Κ΄ 8-11)!

 

Ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου.

 

Ἡ τετάρτη ἐντολὴ τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Μωϋσῆν, εἶναι σαφὴς καὶ δὲν ἐπιδέχεται παρερμηνείας καὶ παραχαράξεις! Μέχρι τῆς σήμερον δέ, τηρεῖται ἀπαρεγκλίτως ἀπὸ τοὺς ζηλωτὰς Ἑβραίους! Ὅμως, ἐν τῷ παρόντι θαύματι, ποῦ καὶ ἀπὸ ποῖον παρεβιάσθῃ ἡ συγκεκριμμένη ἐντολή; Προέβη, μήπως, ὁ Κύριος εἰς κάποιαν χειρωνακτικὴν ἐργασίαν; ἢ μήπως προέτρεψε κάποιον εἰς τὴν παραβίασιν τῆς τετάρτης ταύτης ἐντολῆς; ἢ μήπως ἡ, διὰ τοῦ Θείου Λόγου, θεραπεία τῆς συγκυπτούσσης, συνιστᾷ ἁμάρτημα;

Ὄχι! Τίποτε ἀπὸ αὐτά! Τὸ κίνητρον τῆς τοιαύτης ἀδίκου ἀντιδράσεως καὶ ἐπιθέσεως, εἶναι τὸ μῖσος καὶ ἡ κακότης τὴν ὁποίαν εἶχον εἰς τὰς καρδίας των οἱ … τοιοῦτοι ὑποκριταί, κατὰ τοῦ Κυρίου! Ὁ Διδάσκαλος τοὺς … ἀπεκάλυπτε, εἰς τὸν λαόν˙ τοὺς ἀπεδείκνυεν ὑποκριτὰς καὶ ψεύστας˙ «κατεκρήμνιζεν» τὴν ἁπατηλὴν εἰκόνα τῆς  … «ἁγιότητός» των˙ προελάμβανεν τὴν ἐξαπάτησιν τῶν ἀφελῶν καὶ πιστῶν Ἰουδαίων! Ἀργία τοῦ Σαββάτου, ναί! εἰς τὰ ἔργα καὶ τὰς καθημερινὰς δραστηριότητας˙ εἰς τὴν προετοιμασίαν ἀκόμη καὶ τῆς ἀπαραιτήτου βιολογικῆς συντηρήσεως καὶ διατροφῆς˙ ἀργία εἰς τὰ … «χόμπυ» καὶ τὰς διασκεδάσεις καὶ εἰς κάθε δευτερεύουσαν ἐργασίαν. Ὄχι, ὅμως, ἀργία εἰς τὰς πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸν πλησίον, ἐκδηλώσεις ἀγάπης καὶ συμπαραστάσεως καὶ βοηθείας …!

Ἐάν, … «ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει;» (Λουκ. ΙΓ΄ 15), καὶ κατὰ ταύτην τὴν ἁγίαν ἡμέραν, σεβόμεθα τὰ ἄλογα ζῶα καὶ κινούμεθα καὶ ἐργαζόμεθα διὰ τὴν διατροφὴν καὶ τὸ πότισμά των, πόσῳ μᾶλλον … διὰ τὴν ὑγείαν καὶ ἐξυπηρέτησιν τῶν ἀσθενῶν καὶ ἀδυνάτων ἀνθρώπων, οἵτινες ὑπερέχουσιν ἀφαντάστων τῶν τοιούτων ἀλόγων ζώων; Ἀσφαλῶς θὰ πρέπῃ νὰ ἀργῶμεν ἀπὸ κοσμικὰς καὶ ὑλικὰς ἐργασίας, ἔστω καὶ ἐὰν αὗται «φαίνωνται» πολλάκις … ἀπολύτως ἀπαραίτητοι, ἀλλ’ ἐὰν πρόκειται περὶ τῶν «ἐργασιῶν» ἐκείνων, αἵτινες ἀφορῶσιν εἰς τὴν ὑγείαν τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὰς ἀπαραιτήτους ἀνάγκας του, τότε, … «τὸ σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο, οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ σάββατον»!

 

Ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς.

 

Ἀφ’ ἧς στιγμῆς, ἀνέστη ὁ Κύριος ἡμῶν, κατὰ τὴν … πρώτην ἡμέραν, - ἥτις καὶ ὠνομάσθῃ Κυριακή, - ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου ὣς ἀκριβῶς ἴσχυεν, … ἰσχύει πλέον διὰ τὴν Κυριακὴν ἡμέραν! Ἀπόλυτος ἀργία, κλεισταὶ αἱ ἐπιχειρήσεις καὶ τὰ καταστήματα, οἱ χριστιανοὶ εἰς τὰς Ἐκκλησίας, καὶ περιορισμὸς ἀκόμη καὶ εἰς περιττὰς καὶ ἐφαμάρτους κινήσεις! Τοῦτο σημαίνει … ἁγιασμὸς τῆς ἡμέρας ταύτης! Συνεπῶς, … μακρὰν ἀπὸ κοσμικὰς καὶ ἄλλας ὑλιστικὰς δραστηριότητας, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰς Ἑβραϊκὰς … ἀκρότητας!  

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2022

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα