Δ΄ Χαιρετισμοί στην Παναγία 2021

 

25η Μαρτίου 2021 - 200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση

 

Μαθηματικά και covid, τι βρίσκουμε;

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καρπενησίου  κ.Γεωργίου

Ως μαθητής Δημοτικού, πριν από μισό περίπου αιώνα, και αργότερα ως δάσκαλος, διδάχτηκα και δίδαξα την απλή μέθοδο των τριών. 

Μεταφέροντας τη λογική αυτή στη σημερινή πραγματικότητα, κάνω την εξής σκέψη: καθημερινά, μέσω ΕΟΔΥ, γίνονται περίπου 50.000 τυχαία τεστ σε πανελλήνιο επίπεδο και βρίσκονται περίπου 3.000 θετικά. Κατ΄ αναλογία, αν στις 50.000 πολιτών οι 3.000 νοσούν, τότε στα 10.000.000 πληθυσμού θα πρέπει να έχουμε 600.000 θετικούς. 

Αφήνω την περσινή άνοιξη και ξεκινώ από το φθινόπωρο. Αν καθημερινά βρίσκουμε 600.000 θετικούς, τότε πρέπει όλοι οι κάτοικοι της χώρας να έχουν νοσήσει όχι μία αλλά πολλές φορές. 

Κάνω όμως μία άλλη πολύ πιο επιεική προσέγγιση. Από τον Οκτώβριο ως τώρα πέρασαν περίπου δώδεκα (12) 14/ήμερα. Αναφέρω το 14/ήμερο, γιατί θεωρείται ως χρόνος ασφαλείας για κάποιον που ασθένησε και πιθανόν να μην είχε συμπτώματα σοβαρά. Προσπερνώ το ότιοι μετρήσεις γίνονται κάθε μέρα και λέωκάθε 14/ήμερο. Αν οι θετικοί είναι 600.000 κάθε 14ήμερο, στα 12 γινόμαστε 7.200.000 θετικοί; Αυτή είναι μια πολύ επιεικής προσέγγιση. Άρα έχουμε πετύχει την ανοσία της αγέλης. Προς τί λοιπόν ο καθημερινός πανικός; 

Αν όμως ο πανικός είναι αληθινός, τότε η μαθηματική λογική δεν ισχύει! Τελικά, πού είναι η αλήθεια;

† Ο Καρπενησίου Γεώργιος

Κυριακή 4 Απριλίου 2021

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ἡ ὁλικὴ καταστροφὴ τοῦ ὁρατοῦ ὑλικοῦ κόσμου. - Ὁ σκοπὸς τῆς, ἐπὶ τῆς γῆς, ζωῆς … - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΔΕΥΤΕΡΑ  ΤΩΝ  ΝΗΣΤΕΙΩΝ  (28  ΜΑΡΤΙΟΥ  2021)

«αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται» (Ἑβρ. Α΄ 11). 

Ἡ ὁλικὴ καταστροφὴ τοῦ ὁρατοῦ ὑλικοῦ κόσμου. 

Ἂν θὰ μοῦ ἦτο δυνατόν, φίλοι μου ἀναγνῶσται, θὰ συνίστων καὶ ὑπεδείκνυον εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, νὰ σκέπτωνται συνεχῶς, καθ’ ἡμέραν τε καὶ ὥραν – εἰ δυνατόν, - τρεῖς τινας λογισμούς˙ ἀφ’ ἑνὸς μὲν τὴν στιγμὴν τοῦ θανάτου των, ἐν συνεχείᾳ τὴν ἡμέραν τῆς Κρίσεως καὶ τέλος τὰς τραγικὰς ἐκείνας ὥρας τῆς καταστροφῆς ὅλου τοῦ ὑλικοῦ καὶ ὁρατοῦ Σύμπαντος. Εἶναι, κατὰ βάσιν, ἐκεῖνοι οἱ τρεῖς λογισμοὶ τοὺς ὁποίους οἱ ἄνθρωποι δὲν θέλουν νὰ σκέπτωνται οὐδ’ ἐπὶ στιγμήν, καὶ ὅταν, κατ’ ἀνάγκην, ὑποχρεοῦνται νὰ διαλογισθῶσι τοιουτοτρόπως, καταθλίβονται καὶ ἀπελπίζονται καὶ σπεύδουσι νὰ μετατρέψωσι τάς, περὶ τῶν τοιούτων θεμάτων, συζητήσεις, εἰς πλέον … «αἰσιοδόξους» καὶ «ἐνθαρρυντικάς» …! 

Σήμερον, θὰ ἐπιδιώξωμεν νὰ ἐμμείνωμεν εἰς τὴν ἐσχάτην ἐκείνην ἡμέραν … «ἐν ᾖ οὐρανοὶ ροιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσονται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται» (Β΄ Πέτ. Γ΄ 10). Καὶ ὄντως, ἂν προσπαθήσωμεν νὰ συνειδητοποιήσωμεν τὴν ὁλικὴν ἐκείνην καὶ ἐσχάτην καταστροφήν, ὁ τρόμος καὶ ἡ ἀπελπισία μᾶς κυριεύουν! Δὲν εἶναι ὑπερβολὴ ὁ λόγος ἐκεῖνος τοῦ Κυρίου, διὰ τοῦ ὁποίου ἔδειξε τὸν τρόμον καὶ φόβον ὅστις θὰ ἐπικρατῇ τὰς ζοφερὰς ἐκείνας ὧρας! «Καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι» (Ματθ. ΚΔ΄ 22). Τόσον τρομακτικὰ θὰ εἶναι ἐκεῖνα τὰ γεγονότα, καθὼς καὶ αἱ καταστάσεις αἱ ὁποῖαι θὰ μᾶς … ὡδηγήσουν εἰς αὐτά, ὥστε ὁ Κύριος, ἐνεργῶν ἀπὸ ἀγάπην διὰ τὸν ἄνθρωπον, θὰ ὀλιγοστεύσῃ τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, ἰδιαιτέρως δε, … τῶν Ἁγίων! Τὰ πάντα, συνεπῶς, θὰ καταστραφοῦν καὶ θὰ ἐξαφανισθοῦν! Καὶ θὰ μείνωσιν εἰς … ζωὴν αἰώνιον, ἅπασα ἡ ἀόρατος καὶ Πνευματικὴ κτίσις, δηλαδή, αἱ ψυχαὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ αἱ ἄϋλοι Οὐράνιαι Δυνάμεις, ἀλλὰ καὶ τὰ σκοτεινὰ δαιμονικὰ πνεύματα. 

Εἴμεθα … ἐνήμεροι! 

Ὁ Πανάγαθος Κύριος, «ὁ μὴ θέλων τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ ὡς τὸ ἐπιστρέψαι καὶ ζῆν αὐτόν» (Εὐχὴ Εὐχελαίου), καθ’ ὃν χρόνον εὑρίσκετο ἀναμέσον ἡμῶν εἰς τὴν γῆν ταύτην, προεμήνυσεν εἰς ἡμᾶς τὰ περὶ τῆς Βασιλείας Αὐτοῦ καὶ τῆς μελλούσης Αὐτοῦ Κρίσεως, ἀλλὰ καὶ τῆς καταστροφῆς τῶν … πάντων! Ἀπεκάλυψεν εἰς ἡμᾶς, - μετὰ πάσης λεπτομερείας – διὰ τὸ τί … «μέλλει γενέσθαι» κατὰ τὰς φοβερὰς ἐκείνας ὧρας καθὼς καὶ τὰ περὶ τοῦ … δικαστηρίου, καὶ ἐκράτησεν διὰ τὸν ἑαυτόν Του καὶ ἀπεσιώπησε τοῦτο ἀπὸ ἡμᾶς, τὴν ἡμέραν, δηλαδή, ἐκείνην καὶ τὴν ὥραν κατὰ τὴν ὁποίαν μέλλουσι νὰ συμβῶσι τὰ τοιαῦτα γεγονότα! «Ἔκρυψε» δὲ τοῦτο ἀπὸ ἡμᾶς, ἕνεκα τῆς ἀπείρου Αὐτοῦ ἀγάπης, ἐφ’ ὅσον, … ἐὰν ἐγνωρίζαμεν τὸ χρόνον καὶ τὴν ὥραν … ὁ τρόμος καὶ ἡ ἀνησυχία καὶ ὁ φόβος διὰ τὴν ἐπερχομένην καταστροφήν, θὰ ἦτο ἀπερίγραπτος! Ἄλλο πρᾶγμα εἶναι νὰ δεχθῇ τις αἰφνιδίως μίαν συμφορὰν καὶ ἄλλο … νὰ τὴν περιμένῃ καὶ νὰ … πεθαίνῃ πρὶν πεθάνει! 

Εἴμεθα, συνεπῶς, ἐνήμεροι διὰ τὰ … «μέλλοντα συμβαίνειν»! Τοῦτο δέ, καθιστᾷ ἡμᾶς ὑπολόγους καὶ ἀναπολογήτους διότι, καὶ ἐλέγομεν ὅτι ἐπιστεύομεν εἰς τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ ἠθέλομεν ἵνα παρουσιάζωμεν ἑαυτοὺς … πιστοὺς καὶ ἀφοσιωμένους τῷ Θεῷ, ἀλλὰ καὶ - δυστυχῶς! – παρεμένομεν ἐν τῇ πράξει, ἀδιάφοροι ὡς πρὸ τὰ τοιαῦτα ἐπερχόμενα γεγονότα καὶ τὴν μέλλουσαν ἀπολογίαν ἡμῶν, καὶ ἐκλίνομεν τὴν καρδίαν, εἰς κοσμικὰς ἀπολαύσεις καὶ ἐπιθυμίας, καὶ διήρχετο ἡ ζωὴ ἡμῶν ἐν … «μερίμναις βιωτικαῖς». «Προσέχετε δὲ ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιωτικαῖς, καὶ αἰφνίδιος ἐφ᾿ ὑμᾶς ἐπιστῇ ἡ ἡμέρα ἐκείνη» (Λουκ. ΚΑ΄ 34). 

Ἡ βιοτὴ τῶν Ἁγίων. 

Ἅπαντες οἱ Ἅγιοι, - πλὴν τῶν ἐπουρανίων Ἀσωμάτων Δυνάμεων, - οἱ ὑπὸ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, τιμώμενοι, ἦσαν … ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἐπέρασαν ἀπὸ τὴν ζωὴν ταύτην …! Οἱ πλεῖστοι ἐξ αὐτῶν, - ἐξαιρουμένων τῶν νηπίων καὶ βρεφῶν - ἐβίωσαν τὸν κόσμον τοῦτον καὶ ἐκινοῦντο ἐν μέσῳ πειρασμῶν καὶ ἀνθρωπίνων ἀδυναμιῶν. Δὲν ἦσαν … ἄτρωτοι πνευματικῶς, ἀλλὰ ἔζων μὲ τὴν ὡς ἄνω προσοχὴν τὴν ὁποίαν ἐπέστησεν εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος! Παρέδωσαν ἑαυτοὺς εἰς θλίψεις καὶ ταλαιπωρίας καὶ ἠθελημένως ὑπέμειναν φρικτοὺς καὶ ὀδυνηροὺς θανάτους, θεωροῦντες τὴν ζωὴν ταύτην πρόσκαιρον καὶ ἀμελητέαν˙ καὶ «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν», ἐβίωνον ἐκεῖνο, τὸ τοῦ Παύλου, «οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ. ΙΓ΄ 14). 

Ἔζων, λογιζόμενοι καὶ ἐνθυμούμενοι, καὶ τὴν καταστοφήν, ἀλλὰ καὶ τὴν Κρίσιν καὶ τὴν ἀπολογίαν των καὶ διεπίστων ὅτι ἡ ζωὴ αὕτη, οὐδεμίαν ἀξίαν ἔχει καὶ ὅτι ἀπώτερος σκοπὸς ταύτης εἶναι ἡ, διὰ τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος, προετοιμασία ἡμῶν διὰ τὴν ἀπόλαυσιν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Τοῦτο ἀκριβῶς καὶ ἀπέδειξαν διὰ τῆς ἰδίας αὐτῶν πολιτείας, εἰς οἷονδήποτε … «στῖβον» ἐκλήθησαν οὗτοι ἵνα ἀγωνισθῶσι. Ἄλλοι … «ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, … ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς», οἱ ἀσκηταὶ καὶ μοναχοί, δηλαδή, καὶ ἄλλοι … «ἐτυμπανίσθησαν, … ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 33-38), δηλαδή, οἱ μάρτυρες καὶ ὁμολογηταὶ ἀλλὰ καὶ οἱ πατέρες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας μας. 

 

Ὁ σκοπὸς τῆς, ἐπὶ τῆς γῆς, ζωῆς … 

Ἂν σκεπτώμεθα τὰς τρεῖς σκέψεις τὰς ὁποίας συνεστήσαμεν εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ παρόντος, καὶ ἐβλέπομεν εἰς ἑαυτοὺς ἀλλὰ καὶ πέριξ ἡμῶν, … ἡ φθορὰ καὶ ὁ θάνατος, ἀφ’ ἑνός, ἐναπόκεινται εἰς τὸν ἄνθρωπον, - «ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις» (Ἑβρ. Θ΄ 27) – και, ἀφ’ ἑτέρου, ὅτι … «Πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα, ὅσα οὔχ ὑπάρχει μετὰ θάνατον» (Ὕμνος νεκρωσίμου ἀκολουθίας).  Τότε, ἡ ζωὴ ἡμῶν θὰ ἤλλαζεν, τὰ ἐνδιαφέροντα ἡμῶν θὰ περιορίζοντο ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον εἰς τὰ … ἀπαραίτητα διὰ τὴν βιολογικὴν μας συντήρησιν, καὶ αἱ ἀνησυχίαι ἡμῶν θὰ ἀφοροῦσαν εἰς τὰ … μετὰ θάνατον! Τότε ἡ πρὸς τὸν Κύριον ἀγάπη ἡμῶν θὰ ἐθερμαίνετο καὶ θὰ ηὔξανεν καὶ ἐκεῖνο τὸ … «ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου», θὰ ἐγίνετο … λαμπρὰ πραγματικότης καὶ θὰ ἀνέτρεπεν ὅλην τὴν ἀθλίαν κατάστασιν τὴν ὁποίαν βιώνομεν ἅπαντες οἱ ἄνθρωποι καὶ εἰς πᾶσαν ἐποχήν …! Ἀμήν, γένοιτο!  

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Το βιβλίο που χάθηκε... "Κορώνα - λάθος συναγερμός;"

 

Γράφει ο π. Γεώργιος Χάας

Τίτλος: Κορώνα – Λάθος Συναγερμός;

Ὑπότιτλος: Ἀριθμοί, δεδομένα καί παρασκήνιο.

Ἐκδοτικός οἶκος: Goldegg, Βερολίνο, Βιέννη 2020, 159 σελίδες.

Συγγραφεῖς: Dr. Sucharit Bhakdi καί Dr. Karina Reiss.

Τό ὀπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου μᾶς δίνει μερικά βιογραφικά στοιχεῖα τῶν συγγραφέων, τοῦ ἰατρικά διάσημου ζεύγους Bhakdi καί Reiss. Ὁ Prof. Dr. Sucharit Bhakdi εἶναι Εἰδικός ἰατρός Μικροβιολογίας καί Λοιμώδους Ἐπιδημιολογίας. Διετέλεσε γιά 22 συνεχῆ ἔτη Διευθυντής τοῦ Ἰνστιτούτου Ἰατρικῆς Μικροβιολογίας καί Ὑγιεινῆς τοῦ Πανεπιστημίου Mainz τῆς Γερμανίας. Δημοσίευσε ἄνω τῶν 300 ἐπιστημονικῶν μελετῶν στούς τομεῖς τῆς Ἀνοσολογίας, Βακτηριολογίας, Ἰολογίας καί τῶν καρδιοαγγειακῶν παθήσεων.Ἡ σύζυγός του, Prof. Dr. Karina Reiss, εἶναι καθηγήτρια τοῦ Πανεπιστημίου Kiel τῆς Γερμανίας, μέ 15 ἔτη δραστηριότητα στούς τομεῖς τῆς Βιοχημείας, τῶν Λοιμώξεων, τῆς Κυτταρικῆς Βιολογίας καί Ἰατρικῆς, μέ ἄνω τῶν 60 δημοσιεύσεων σέ διεθνῆ ἐπιστημονικά περιοδικά, γιά τίς ὁποῖες ἔλαβε πολυάριθμους ἐπαίνους καί βραβεῖα.

Τό βιβλίο περιέχει τά ἑξῆς 10 κεφάλαια:

Ξεκίνημα – Ἀρχή ἑνός ἐφιάλτη

Πόσο “ἐπικίνδυνος” εἶναι ὁ νέος “φονικός ἰός”;

Ἡ κατάστασις στή Γερμανία

Ὑπερβολικά πολλά; ὑπερβολικά λίγα; Τί συνέβη;

Συνεπακόλουθες ζημιές – τί συνέβη στόν περίγυρο;

Ἄλλες χῶρες τά ἔκαναν καλύτερα; Ἡ Σουηδία ὡς πρότυπο;

Ποιά μέτρα θά ἦταν τά σωστά;

Ἡ πλήρης ἀποτυχία τῶν μέσων ἐνημερώσεως

Ποῦ βαδίζουμε;

Ἐπίλογος

Γιά τήν παρουσίαση τῶν βασικῶν θέσεων τῶν συγγραφέων θά ἀκολουθήσουμε τήν σειρά τῶν κεφαλαίων τοῦ βιβλίου, γιά τά δέ ἀποσπάσματα ἀπό αὐτό, πού παραθέτουμε αὐτούσια σέ Ἑλληνική μετάφραση, χρησιμοποιοῦμε τήν γραμματοσειρά σέ Bold Italic. Ὅλα ξεκίνησαν σάν ἐφιάλτης. Οἱ εἰκόνες, πού ἔκαναν τόν γύρο τοῦ κόσμου κατά τούς πρώτους μῆνες τοῦ 2020 καθήλωσαν τούς πάντες σέ ἕνα θέμα: Τόν ἰό Κορώνα! Μπροστά σ’ αὐτόν τόν ἐφιάλτη δικαιολογήθηκαν τά ἀδικαιολόγητα:

«…ἔβγαινε κάποιος ἀπό τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ του καί βρισκόταν σέ ἕναν ἐξωπραγματικό κόσμο, οὔτε μιά ψυχή, ἄδειοι δρόμοι, ἄδειες πόλεις, ἄδειες παραλίες. Στή Γερμανία περιορίσθηκαν τά ἀνθρώπινα δικαιώματα ὅπως ποτέ ἀπό τήν ἵδρυση τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Δημοκρατίας. Ἡ κατάρρευση τῆς κοινωνικῆς ζωῆς καί τῆς οἰκονομίας ἔγινε εὐρέως ἀποδεκτή.»(σελ.11) Αἰτία καί ἀφορμή ὅλων ἦταν ἕνας ἰός ἀπό τήν οἰκογένεια Κορώνα, πού ἔλαβε τήν ὀνομασία SARS-CoV2 καί ἡ σχετική ἀσθένεια τοῦ ἀναπνευστικοῦ συστήματος COVID-19. Οἱ συνηθισμένοι ἰοί ἀπό τήν οἰκογένεια Κορώνα εἶναι παγκοσμίως ὑπεύθυνοι γιά τό 10% μέ 20% τῶν συνηθισμένων κρυολογημάτων καί προκαλοῦν συμπτώματα μιᾶς κλασσικῆς γρίπης. «Ἐξ αἰτίας τῆς μικρῆς κλινικῆς σημασίας αὐτῶν τῶν ἰῶν κατά κανόνα δέν λαμβάνονται πολυδάπανα μέτρα διάγνωσης γιά τόν ἐντοπισμό λοιμώξεων ἐξ’ αἰτίας ἰῶν Κορώνα. Ἐπίσης εἶναι ἄνευ σημασίας κάθε ἀναζήτηση ἀντιϊοικῶν φαρμάκων ἤ ἐμβολίων.» (σελ.13) Ἐξαίρεση ἦταν δύο μέλη τῆς οἰκογενείας Κορώνα.

Τό 2003 τό SARS-CoV μέ θνησιμότητα 10%, ἀλλά σχετικά μικρή μεταδοτικότητα καί παγκοσμίως 774 νεκρούς, καί τό 2012 τό MERS-CoV στή Μέση Ἀνατολή, μέ 30% θνησιμότητα καί συνολικά 858 νεκρούς (σελ. 13). Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον παρουσιάζει τό δεύτερο κεφάλαιο, ὅπου ἀποδεικνύουν οἱ συγγραφεῖς, ὅτι ὁ συγκεκριμένος ἰός δέν εἶναι οὔτε πιό ἐπικίνδυνος, οὔτε ἔχει μεγαλύτερη θνησιμότητα ἀπό ἄλλους συνηθισμένους ἰούς τῆς ἴδιας οἰκογενείας! Ἐξ’ ἀρχῆς δημιουργήθηκε τό πρόβλημα ἀπό τήν συνεργασία τῆς Πολιτικῆς μέ τά ΜΜΕ. Κάθε θετικό τέστ καταγράφηκε ὡς κροῦσμα, χωρίς διάκριση μεταξύ ἀσυμπτωματικῶν καί νοσούντων. Ἔτσι φάνηκε ὁ νέος ἰός πολύ σύντομα ὡς μία ἀπειλή γιά τήν ἀνθρωπότητα. Ὅσο περισσότερα τέστ γίνονταν, τόσο περισσότερα κρούσματα ἀνακοίνωναν τά Μ.Μ.Ε.!

 Ἀκόμα μεγαλύτερη ἦταν ἡ ἀπάτη ὡς πρός τόν ἀριθμό τῶν νεκρῶν. «Κάθε νεκρός, στόν ὁποῖον ἀνιχνεύθηκε ὁ ἰός, κατεγράφη ἐπίσημα στόν κατάλογο τῶν θυμάτων ἀπό Κορώνα. Αὐτό γινόταν καί γίνεται μέχρι σήμερα, παρ’ ὅτι αὐτό ἀντιβαίνει στίς ἰσχύουσες ἰατρικές ὁδηγίες» (σελ.18) Σημειωτέον, ὅτι, τόσο στήν διεξαγωγή καί στήν καταγραφή τῶν τέστ, ὅσο καί στήν ἀνακοίνωση τῶν κρουσμάτων καί στήν πρόταση περιοριστικῶν μέτρων παίζει ἀποφασιστικό ρόλο στή Γερμανία τό Ἰνστιτοῦτο Robert Koch, τό ὁποῖο εἶχε πρωτοστατήσει στήν σύνταξη τοῦ Πρακτικοῦ τοῦ Γερμανικοῦ Κοινοβουλίου τόν Δεκέμβριο τοῦ 2012, μέ τό ὁποῖο ἀπό τότε ἐπενόησαν τό Σενάριο, πού πρέπει νά ἀκολουθηθῆ γιά νά γίνη πιστευτή ἡ …“πανδημία”!

Τό Σενάριο αὐτό, εἶχε δημοσιοποιήσει ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης στό τεῦχος Μαΐου 2020 τῆς «ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ» σέ ἄρθρο του μέ τίτλο «Πολυετής ὁ σχεδιασμός τῆς πανδημίας» καί, ἐν συνεχείᾳ, τό εἴχαμε ἀναλύσει ἐκτενέστερα (μέ ἀναφορά στό Γερμανικό πρωτότυπο κείμενο) σέ δικό μας ἄρθρο μέ τίτλο «Τό Γερμανικό Κοινοβούλιο δέν προέβλεψε, ἀλλά σχεδίασε τήν πανδημία!», στό τεῦχος Ὀκτωβρίου 2020, τῆς «ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ».

Τό ἴδιο Ἰνστιτοῦτο ἀπαγόρευσε καί τήν νεκροψία στά θύματα ἀπό COVID-19, παρ’ ὅτι, σύμφωνα μέ τούς ἰσχύουντες κανονισμούς τῆς ἰατρικῆς, «πρέπει στήν περίπτωση ἐπικινδύνων λοιμώξεων νά γίνουν ὅσο τό δυνατό περισσότερες νεκροψίες, γιά νά βρεθῆ ἡ πραγματική αἰτία θανάτου.» (σελ.26) Παρά τήν ἀπαγόρευση, πραγματοποίησε ὁ καθηγητής κ. Püschel στό Ἁμβοῦργο νεκροψία σέ ὅλα τά θύματα ἀπό Κορώνα καί διεπίστωσε, ὅτι οὔτε ἕνας ἀπ’ αὐτούς ἦταν ὑγιής, ὅλοι εἶχαν τουλάχιστον ἕνα, ἤ περισσότερα ὑποκείμενα νοσήματα, ἐνῷ ἕνας στούς δύο ἦταν καρδιοπαθής!

Παρόμοιες διαπιστώσεις ἔχουμε καί από τήν Ἰταλία. «Πολύ ἐνδιαφέρον προκαλεῖ τό εὕρημα τοῦ κ.Püschel, ὅτι κάθε τρίτος ἀσθενής ἔπασχε ἀπό πνευμονική ἐμβολή. Τέτοιες ἐμβολές προκαλοῦνται συνήθως ἀπό θρομβώσεις στά ἀγγεῖα τῶν κάτω ἄκρων, οἱ ὁποῖες θρομβώσεις, ἀποκολλῶνται καί φράσσουν τούς πνεύμονες. Τέτοιες θρομβώσεις, ἐμφανίζονται ἰδιαίτερα σέ ἡλικιωμένους, ὅταν δέν κινοῦνται ἐπαρκῶς. Κατάκοιτοι ἄνθρωποι διατρέχουν ὕψιστο κίνδυνο. Ἤδη πρίν ἀπό 50 χρόνια περιέγραψαν οἱ κ.Haferkamp καί Matthys στό ἰατρικό περιοδικό Deutsches Ärzteblatt Πνευμονικές ἐμβολές σέ ἀσθενεῖς ἀπό γρίπη. Δέν βλέπουμε ἐδῶ καμία ἰδιαιτερότητα τοῦ SARS-CoV2. Βλέπουμε ὅμως ἡλικιωμένους νά μή βγαίνουν ἀπό τό σπίτι, εἴτε ἐπειδή τούς ἐκφόβισαν, εἴτε ἐπειδή μόνοι τους τηροῦν γιά λόγους ἀσφαλείας τίς ὁδηγίες τοῦ Ἰνστιτούτου Robert Koch: 

“Μένουμε σπίτι, ὁπότε εἶναι ἐφικτό!” Προγραμματισμένη ἡ ἔλλειψη κίνησης, προγραμματισμένες καί οἱ θρομβώσεις; Ἀντιθέτως συνέστησε ὁ καταξιωμένος Σουηδός Ἐπιδημιολόγος Johan Giesecke στούς συμπατριῶτες του ὅσο τό δυνατόν περισσότερο καθαρό ἀέρα καί κίνηση! Ὁ ἄνθρωπος ξέρει, τί λέει.» (σελ.27). Ὡς πρός τόν ἀριθμό τῶν θανάτων, ἐπικρατεῑ μεγάλη παραπλάνηση. Δέν γίνεται διαφοροποίηση μεταξύ θανάτων ἀπό ἤ μέ COVID-19, ἐνίοτε γίνονται τέστ μετά θάνατον, καί ὑπάρχει καί ἡ περίπτωση τοῦ Βελγίου, ὅπου καί χωρίς τέστ, μέ τήν ἁπλή ὑποψία, καταχωρίζονται θάνατοι ὡς ἀπό COVID-19!

 Γιά τό θέμα τῶν θανάτων παραπέμπουν οἱ συγγραφεῖς στόν κ. Ἰωαννίδην: «Δόξα τῷ Θεῷ ὑπάρχουν ἀκόμα καλοί ἐπιστήμονες στόν κόσμο, ἀκόμα καί ἄριστοι, π.χ. ὁ καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Stanford στίς Η.Π.Α., Prof. Dr. Ἰωάννης Ἰωαννίδης, ἕνας τῶν κορυφαίων ἐπιδημιολόγων τοῦ κόσμου.» (σελ.28) Ὁ κ. Ἰωαννίδης ἀπέδειξε, ὅτι ὁ πραγματικός ἀριθμός τῶν θανόντων ἀπό COVID-19 εἶναι πολύ μικρότερος ἀπό τόν ἀνακοινωθέντα, καί λέγει, ὅτι μᾶλλον δέν θά τόν μάθουμε ποτέ. Ὡστόσο ὑπολόγισε, ὅτι συμπεριλαμβανομένων ὅλων τῶν ἐπίσημα ἀνακοινωθέντων θανάτων ἀπό COVID-19, πάλιν ἀποτελεῖ ἕνα ἐλάχιστο ποσοστό ἐν συγκρίσει μέ τόν συνολικό ἀριθμό τῶν θανάτων. «Γιά τή Γερμανία βγαίνει ὡς ἀποτέλεσμα ὅτι τό ρίσκο νά πεθάνη κάποιος ἀπό COVID-19 ἀντιστοιχεῖ, γιά ἄτομα κάτω τῶν 65 ἐτῶν, μέ τήν πιθανότητα νά πεθάνη ἀπό ἀτύχημα σέ μία καθημερινή διαδρομή 32 χλμ. μέ τό αὐτοκίνητο. Στήν ὁμάδα ἄνω τῶν 80 ἐτῶν ἀνέρχεται ὁ ἀριθμός στούς 7 ἀνά 10000 ἀνθρώπους, τήν στιγμή πού οἱ ἀντίστοιχοι ἀριθμοί ἀπό καρδιοαγγειακές παθήσεις ἀνέρχονται στούς 550, ἀπό καρκῖνο στούς 300 καί ἀπό ἀναπνευστικά ἄνω τῶν 100.» (σελ.29). Ὑπολογίζεται δέ ὅτι τό ποσοστό γνησίων θανάτων ἀπό COVID-19 κυμαίνεται στό 0,1% μέ 0,4% τῶν μολυσμένων ἀπό Κορώνα, βρισκόμαστε δηλ. στά ἐπίπεδα μιᾶς μεσαίας ἐντάσεως γρίπης, πάντως πολύ πιό κάτω ἀπό τά ἐπίπεδα τῶν ἐτῶν 1995/6, 2002/3 καί 2017/18. (σελ.28, 33). Πολύ αὐστηρά κρίνουν οἱ συγγραφεῖς τήν στάση τῆς Γερμανικῆς κυβερνήσεως, ἡ ὁποία, παρά τά διαφορετικά δεδομένα, ἀκολουθεῖ στά πάντα τίς ἀποφάσεις καί τούς περιορισμούς τῆς Ἰταλίας καί Γαλλίας!

 Μάλιστα συγκρίνουν τίς μεθόδους, πού μεταχειρίσθηκε ἡ Κυβέρνηση, μέ ἐκεῖνες τῆς πρώην Ἀνατολικῆς Γερμανίας! Κάτω ἀπό τήν ἀπειλή τῶν Μέσων Ἐνημερώσεως, ὅτι σύντομα ἡ Γερμανία θά ἀντιμετωπίσει παρόμοια φαινόμενα μέ τήν Ἰταλία «ἀκούονται οἱ πρῶτες φωνές γιά ἕνα ἐπικείμενο Lockdown, τίς ὁποῖες διέψευσε τό Ὁμοσπονδιακό Ὑπουργεῖο Ὑγείας στίς 14 Μαρτίου 2020: “Προσοχή: Fake-News! Ἰσχυρίζεται καί διαδίδεται ὅτι τό Ὁμοσπονδιακό Ὑπουργεῖο Ὑγείας/ ἡ Ὁμοσπονδιακή Κυβέρνηση θά ἀνακοινώση σύντομα ἰσχυρούς περιορισμούς στήν δημόσια ζωή. Αὐτό ΔΕΝ ἀληθεύει!” Δύο μέρες μετά, στίς 16 Μαρτίου, ἀνακοινώνονται “Ἰσχυροί περιορισμοί” στή δημόσια ζωή. Κάπου τό ἔχουμε ξανακούσει … μάλιστα! “Κανείς δέν ἔχει σκοπό νά κτίση ἕνα τεῖχος”! Μέ αὐτήν τήν φράση ἐξετέθη ὁ τότε πρόεδρος καί Γενικός Γραμματέας τῆς Ἀνατολικῆς Γερμανίας Walter Ulbricht ὡς ἕνας ἀπό τούς μεγαλυτέρους ψεῦτες τῆς Ἱστορίας. Στήν ἐποχή τοῦ ἰοῦ Κορώνα πολλά μᾶς θυμίζουν τό ἀπολυταρχικό καθεστώς τῆς Ἀνατολικῆς Γερμανίας, τά κλειστά σύνορα, οἱ οὐρές ἔξω ἀπό τά καταστήματα καί τά ἄδεια ράφια στά Σουπερμάρκετ.» (σελ.51-52). Καί ὅλα αὐτά «κατόπιν εἰσηγήσεως τῆς ἐπιστημονικῆς ἐπιτροπῆς , ἡ ὁποία στή Γερμανία ἀποτελεῖται ἀπό ἕναν Ἰολόγο, ἕναν κτηνίατρο καί ἕναν οἰκονομολόγο»! (σελ.47).

 Τήν ὥρα, κατά τήν ὁποίαν ἐπεβλήθη Lockdown σ’ ὅλη τή Γερμανία, στίς 23 Μαρτίου, «τά κρούσματα ἦταν τόσο λίγα καί τά νοσοκομεῖα τόσο ἄδεια, ὥστε μποροῦσαν νά δεχθοῦν ἀσθενεῖς ἀπό ἄλλες χῶρες» (σελ.57). Ἐπειδή, συγχρόνως, «ἀκυρώθηκαν προγραμματισμένες χειρουργικές ἐπεμβάσεις, καί ἐπειδή πολλοί ἀσθενεῖς ἀπέφευγαν ἀπό φόβο τά νοσοκομεῖα, ἀναγκάσθηκαν πολλές κλινικές νά ἀπασχολοῦν ἰατρούς καί νοσηλευτικό προσωπικό μέ μειωμένο ὡράριο καί μειωμένες ἀποδοχές. Στήν δέ Ἀμερική χιλιάδες ἰατροί τέθηκαν σέ διαθεσιμότητα ἤ καί ἀπολύθηκαν» (σελ.79). Στό τέταρτο κεφάλαιο ἀφιερώνουν οἱ συγγραφεῖς μία παράγραφο στό θέμα τῶν κλινῶν ΜΕΘ (Μονάδων Ἐντατικῆς Θεραπείας) καί ἰδιαιτέρως στό θέμα τῶν ἀναπνευστήρων.

Τονίζουν, ὅτι σέ καμιά περίπτωση ἀντιτίθενται στήν προμήθεια περισσοτέρων ἀναπνευστήρων. Ἐν τούτοις προβάλλουν ἕνα μεγάλο ΑΛΛΑ: «Στήν περίπτωση τῆς COVID-19 συζητεῖται τό θέμα τῆς διασωληνώσεως πολύ ἀντιφατικά. Οἱ θετικές φωνές ἐκ μέρους τῶν ἰατρῶν εἶναι ἐλάχιστες. Διασωλήνωση σημαίνει, ὅτι ὁ ἀσθενής τίθεται σέ τεχνητό κῶμα, δέν ἐπικοινωνεῖ πλέον καί χρειάζεται πλήρη μηχανική ὑποστήριξη. Ὁ ἀναπνευστήρας πιέζει τό ὀξυγόνο μέσῳ ἑνός σωλῆνα μέ μεγάλη πίεση στούς πνεύμονες. Μέσῳ τοῦ σωλῆνα αὐτοῦ εἰσχωροῦν συχνά μικρόβια, πού ὁδηγοῦν σέ θανατηφόρο πνευμονία.

 Οἱ ἰατροί τά λένε ἐνδονοσοκομειακές λοιμώξεις. Ὁ κίνδυνος μιᾶς τέτοιας λοίμωξης αὐξάνεται μέρα μέ τήν μέρα……Γι’ αὐτό μαθαίνουν ὅλοι οἱ ἰατροί, ὅτι μιά διασωλήνωση πρέπει νά γίνη μόνο ὅποτε ἀπαραίτητα χρειάζεται, ἀλλά καί γιά ὅσο τό δυνατόν μικρότερο χρονικό διάστημα» (σελ.79).  Ἡ ἐρώτηση εἶναι, «γιατί –παρά αὐτά τά ἰσχυρά δεδομένα– διασωληνώνονται ἀσθενεῖς μέ COVID-19 πολύ νωρίς καί γιά μεγάλο διάστημα, παρ’ ὅτι, σύμφωνα μέ μιά κινεζική μελέτη, 97% τῶν διασωληνωμένων καταλήγουν;» (σελ.80). Ὁ λόγος εἶναι ἡ προστασία τοῦ νοσηλευτικοῦ προσωπικοῦ. Στήν περίπτωση χορήγησης ὀξυγόνου μέσῳ μάσκας, χωρίς δηλ. διασωλήνωση, μπορεῖ νά ἀπελευθερώνονται ἀερολύματα μικρότερα τῶν 5 μικρομέτρων. «Ὁ Dr. Gerhard Laier- Groeneveld τῆς Πνευμονικῆς Κλινικῆς Neustadt χορηγεῖ σέ ὅλους τούς ἀσθενεῖς ἀπό COVID-19 στήν κλινική του ὀξυγόνο μέ μάσκες, χωρίς καταστολή. Μέχρι τώρα κανείς τῶν ἀσθενῶν του κατέληξε.» (σελ.79).

Τό συμπέρασμα: Ἡ προστασία τοῦ νοσηλευτικοῦ προσωπικοῦ μέ κατάλληλο ἐξοπλισμό καί ἡ ἀποφυγή τῶν περιττῶν διασωληνώσεων θά μείωναν πολύ τόν ἀριθμό τῶν νεκρῶν. Στά κεφάλαια 5 -7  ἐξετάζουν οἱ συγγραφεῖς τά ληφθέντα μέτρα καί καταλήγουν, ὅτι ἦταν ὑπερβολικά καί προκάλεσαν περισσότερη ζημιά παρά ὠφέλεια. Ἡ ἔλλειψη κινήσεως, ὁ περιορισμός στόν κλειστό χῶρο τοῦ σπιτιοῦ, ἡ κοινωνική ἀπομόνωση καί ἡ οἰκονομική ζημιά, καθώς καί ἡ παραμέληση ἄλλων – μή COVID – ἀσθενειῶν, ὁδήγησαν σέ πολύ μεγαλύτερες ἀπώλειες ἀπό τήν ἴδια τήν λεγομένη Πανδημία. Τά παραδείγματα χωρῶν, πού δέν ἐπέβαλαν ὁλοκληρωτικό Lockdown, παρά μόνο τήν προστασία εὐαισθήτων ὁμάδων, ὅπως ἡ Σουηδία, ἡ Ἰαπωνία, ἡ Ἰσλανδία καί ἡ Νότια Κορέα ἀπέδειξαν, ὅτι ἡ ἀσθένεια δέν προκάλεσε ἐκεῖ χειρότερα ἀποτελέσματα, ἀλλά ἀντιθέτως, οἱ συνεπακόλουθες ζημιές σέ ἄλλους τομεῖς ἦταν πολύ περιορισμένες. Στό κεφάλαιο 7, στήν ἐρώτηση, ποιά μέτρα θά ἦταν τά σωστά, ἀπαντοῦν οἱ συγγραφεῖς πολύ ξεκάθαρα: «Μιά ἀποτελεσματική προστασία τῶν ὁμάδων ὑψηλοῦ κινδύνου, ἰδιαίτερα τῶν γηροκομείων. ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ.» (σελ.113).

Στό ἴδιο κεφάλαιο ἀσχολοῦνται καί μέ τό θέμα τοῦ ἐμβολίου. Ἐπισημαίνουν, ὅτι οἱ βλάβες ἑνός ἐμβολίου θά εἶναι ὁπωσδήποτε μεγαλύτερες ἀπό τίς ὠφέλειες. «Τονίζουμε: ὑπάρχουν πολλά ἐμβόλια, τά ὁποῖα ἔχουν νόημα. Τά ἐμβόλια κατά τῶν ἰῶν τῆς οἰκογενείας Κορώνα σίγουρα δέν ἀνήκουν σ’ αὐτήν τήν κατηγορία.» (σελ.119). Οἱ συγγραφεῖς παραπέμπουν καί στην ἐσπευσμένη παραγωγή ἐμβολίου κατά τῆς γρίπης τῶν χοίρων (Η1Ν1) τό 2009. Ἡ πλειοψηφία τοῦ πληθυσμοῦ ἀρνήθηκε τότε νά ἐμβολιασθῆ, μέ ἀποτέλεσμα ἑκατομμύρια ἀχρησιμοποιήτων δόσεων νά μαζευθοῦν καί νά ἀνακυκλωθοῦν στό κέντρο ἐπεξεργασίας ἀπορριμάτων Magdeburg. Κι’ ὅμως! Οἱ Φαρμακοβιομηχανίες εἶχαν κερδίσει 18 δισεκατομμύρια Δολλάρια! Τό βιβλίο ἀσχολεῖται μέ τό ὅλο θέμα, βάσει τῶν μέχρι τόν Μαϊο 2020 γνωστῶν δεδομένων. Οἱ συγγραφεῖς κατηγορήθηκαν, ὅτι ἀντιμετωπίζουν τά μέλη τῆς ἐπίσημης ἐπιτροπῆς τῶν ἐπιστημόνων στή Γερμανία, ἰδιαίτερα τόν πρόεδρό της, τόν κ. Dr. Drosten, μέ περιφρονητικό καί εἰρωνικό ὕφος καί χαρακτηρίσθηκαν ὡς συνωμοσιολόγοι.

 Μέ αὐτόν τόν χαρακτηρισμό ἐτέθηκαν ἀπό τούς κρατικοδιαίτους “ἐπιστήμονες” στό περιθώριο, ὅπως συμβαίνει δυστυχῶς σέ ὅλον τόν κόσμο. Λές καί πταίουν ἐκεῖνοι πού ξεσκεπάζουν μιά συνωμοσία, καί ὄχι οἱ ἴδιοι οἱ συνωμότες, οἱ ὁποῖοι συνεχῶς καί ἐντελῶς ἀναίσχυντοι, διακηρύττουν τά δόλια σχέδιά τους – ἀνενόχλητοι. Πῶς ἐξηγεῖται αὐτό; Πολύ ἁπλᾶ: Ὁ κόσμος κοιμᾶται, θεωρεῖ μέσα στήν ἀφέλειά του τίς συνωμοσίες αὐτές ὡς ἐπιστημονική φαντασία! Οἱ συγγραφεῖς ἐλπίζουν, ὅτι μέ αὐτό τό βιβλίο συνεισφέρουν στό νά ξυπνήσουν τούς ἀναγνῶστες ἀπό τόν λήθαργο καί τήν ἀφέλειά τους.

Αὐτά ὅμως δέν ἀρέσουν στούς πολιτικούς καί τά φερέφωνά τους. Προσπαθήσαμε νά ἐπικοινωνήσουμε μέ τούς συγγραφεῖς, σύμφωνα μέ τήν προτροπή τοῦ Ἐκδοτικοῦ Οἴκου στό πρῶτο ἐσώφυλλο: «Ὁ Ἐκδοτικός Οἶκος καί οἱ συγγραφεῖς του θά εἶναι εὐγνώμονες γιά ἀντιδράσεις, ὑποδείξεις ἤ σχόλια. 

Παρακαλοῦμε νά ἀπευθυνθῆτε σχετικῶς στήν ἠλεκτρονική διεύθυνση verlag@goldegg-verlag.com.» Τό μήνυμα, τό ὁποῖο στείλαμε, ἔμεινε ὡστόσο ἀναπάντητο. Στή συνέχεια προσπάθησα νά ἐπικοινωνήσω τηλεφωνικῶς μέ τόν ἐκδότη. Τό τηλέφωνο τοῦ Βερολίνου ἦταν ἐκτός λειτουργίας. Τελικῶς κατόρθωσα νά μιλήσω μέ τό παράρτημα τοῦ ἐκδότη στή Βιέννη. Μοῦ εἶπαν ὅτι αὐτή ἡ ἠλεκτρονική διεύθυνση δέν λειτουργεῖ πλέον καί μοῦ ἔδωσαν ἄλλη ἠλεκτρονική διεύθυνση, στήν ὁποία ἔστειλα τό ἴδιο μήνυμα, παρακαλῶντας νά μοῦ δώσουν κάποια στοιχεῖα ἐπικοινωνίας μέ τούς συγγραφεῖς. Ἔλαβα τήν ἀπάντηση, ὅτι θά προωθήσουν τό μήνυμά μου στόν κ. Bhagdi.

Ἀπό τίς 16 Ἰανουαρίου μέχρι σήμερα δέν ἔλαβα καμία ἀπάντηση! Ἔτσι – φαίνεται – λειτουργεῖ ἡ λογοκρισία στήν Νέα Ἐποχή!Τό βιβλίο, τῶν κορυφαίων ἐπιστημόνων Dr. Sucharit Bhakdi καί Dr. Karina Reiss, παρ’ ὅτι σέ χρόνο μηδέν ἔγινε «Best Seller» στήν Γερμανία, ξαφνικά …ἐξαφανίσθηκε ἀπό τά Βιβλιοπωλεῖα της! Εὐτυχῶς, κάποιοι φρόντισαν νά μᾶς τό προμηθεύσουν. Τό μεταφράσαμε καί παρουσιάζουμε ἀποσπάσματά του μέ σκοπό νά κάνουμε καί ὅλους ἐσᾶς, τούς ἀναγνῶστες μας, κοινωνούς τῆς Ἀλήθειας!

Τον συκοφάντησε ότι είχε μετατρέψει το μοναστήρι σε χαρέμι...

 Οταν ο Διογένης ερωτηθεί:ποιο απο τα Θηρία δαγκώνει πιο άσχημα,εκείνος είπε:απο τα άγρια ...ο συκοφάντης,απο τα ήρεμα ο κόλακας.

Θα ακούσετε κάποια γεγονότα του βίου ενός πολύ γνωστού, αγαπητού αλλά και μεγάλου αγίου, τα οποία πιθανόν να μην τα έχετε ακούσει ξανά.

Παρακολουθείστε το βίντεο. Δεν έχει διάρκεια ούτε 4 λεπτά...

Κοιμήθηκε ο γνωστός κληρικός αρχιμανδρίτης Σαράντης Σαράντος

 Την τελευταία του πνοή άφησε πριν από λίγη ώρα ο γνωστός κληρικός αρχιμανδρίτης Σαράντης Σαράντος ο οποίος υπηρετούσε στην ενορία της κοιμήσεως της Θεοτόκου Αμαρουσίου.

Αυτήν την ώρα ψάλλεται η εξόδιος Ακολουθία του μαχητή της Ορθοδοξίας π Σαράντη Σαράντου σε στενό οικογενειακό κύκλο στο Μαρούσι.

Ο Μακαριστός υπηρετούσε στην ενορία της κοιμήσεως της Θεοτόκου Αμαρουσίου και ήταν επικεφαλής της Εστίας Πατερικών Μελετών.

Κοιμηθηκε ο αγωνιστής Πατήρ Σαραντης Σαράντος!!!Ευχομαστε καλο Παράδεισο!!!Αιτια ενα αιμάτωμα που προήλθε απο ατυχημα!Αγια ψυχουλα…Την Ευχη του να έχουμε!!!

Παραθέτουμε ομιλία του π Σαράντη:

Ἡ ἐν Χριστῷ πνευματική ζωή ὡς βασική προϋπόθεση ὑπέρβασης τῆς κρίσεως

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν φέρει βαρέως τήν ἐκμηδένιση τῆς δημοκρατίας στήν Ἑλλάδα ἀπό τούς ἴδιους τούς κυβερνῆτες τῆς πατρίδος μας, συμφωνούσης ἐσχάτως, ὡς μή ὤφειλε, καί τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως καθώς καί ἄλλων κοινοβουλευτικῶν παραγόντων.

Ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι βροντοφωνάζει ὁ ἑλληνικός λαός γιά τήν κατάρ­γηση τῆς δημοκρατίας, τήν ἀπατηλή κατασκευή τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καί τήν ἐπιβολή της σέ ὅλα τά κοινωνικά στρώματα, ὡς καί τή μεθοδευόμενη ἐπικύρωση τῆς δανειακῆς σύμβασης ἀπό τήν πλειοψηφία τοῦ ἑλληνι­κοῦ κοινοβουλίου.

Πρῶτος ὑπέγραψε ὁ πρωθυπουργός τῆς χώρας καί ὁ ὑπουργός Οἰκονομικῶν σ’ ἕνα δικηγορικό γραφεῖο τοῦ Λονδίνου μέ τούς τυράννους δανειστές μας. Ἀπό τότε ἡ πρώτη ἔγνοια τῶν κυβερνώντων μας εἶναι ὄχι τό συμφέρον τοῦ λαοῦ μας, ἀλλά μέ κάθε θυσία, πῶς θά εἴμαστε συνεπεῖς στίς δόσεις μας πρός τούς δανειστές.

Γιά νά εἴμαστε συνεπεῖς μειώνονται μισθοί καί συντάξεις, ἐπιβάλλονται ἀβάσταχτοι φόροι, περικόπτονται παροχές γιά τήν ὑγεία, τήν παιδεία, τήν ἄμυνα τῆς χώρας, ἀπολύονται ἐργαζόμενοι, σταδιακά παραλύει ὅλη ἡ δραστηριότητα σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωῆς, ἐνῷ οἱ τηλεοπτικές ἐκπομπές εὐκαίρως ἀκαίρως τρομοκρατοῦν τούς ἀδελφούς μας γιά ἐπερχόμενα δεινά, δεινά πού κατασκευάζονται ἀπό τά γνωστά ἄγνωστα κέντρα τῆς νέας Τάξεως πραγμάτων.

Τά τηλεοπτικά κανάλια ἀναλαμβά­νουν νά μεταφέ­ρουν ἀπό τούς ἀρχιτέκτονες τῆς Νέας Ἐποχῆς τίς κατάλληλες πληροφορίες μέ τόν κατάλληλο τρόπο, γιά νά καταρ­ρακωθεῖ ἡ ψυχολογία τῶν ἤδη φοβισμένων τηλεθεατῶν καί νά ἐξασθενήσει ὁλοσχερῶς ἡ βούλησή τους, ἡ δημιουργικότητά τους καί οἱ ἀποφάσεις τους.

Μετά ταῦτα ἀκυρώνονται οἱ δημοκρατικοί θεσμοί καί οἱ νόμοι, ὁ κοινωνικός ἱστός γίνεται διάτρητος ἀπό τήν κατάρρευση τοῦ κοινωνικοῦ κράτους, πού μέ πολλούς ἀγῶνες, κόπους καί θυσίες εἶχε καταφέρει νά στήσει ὁ ἔντιμος ἑλληνικός λαός.

Ἀπορεῖ καί ἐξίσταται ὁ Ἕλληνας πολίτης κάθε φορά πού μαθαίνει ὅτι καί τά ἄλλα εὐρωπαϊκά κράτη ἔχουν χρέη, καί ὅμως δέν σφυροκοποῦνται, ὅπως ἀνελέητα σφυροκοπεῖται ἡ Ἑλλάδα.

Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση δέν ἔχει πιά τίς δυνάμεις νά ἐφαρμόσει τούς θεσμούς πού μόνη της ἐδημιούργησε. Θεσμοθέτησε νόμους, βάσει τῶν ὁποίων δεσμεύεται, νά βοηθήσει ἕνα κράτος μέλος της πού ὑποφέρει ἀπό κάποια κρίση, μά κυρίως ὅταν κινδυνεύει ἡ ἐθνική του κυριαρχία. Σέ μᾶς ὄχι μόνο δέν δίνεται χείρα βοηθείας, ἀλλά καί παρα­δίδεται ἡ διακυβέρνηση τῆς χώρας στό Δ.Ν.Τ., στή μονομε­ρῆ λήψη ἀποφάσεων ἀπό τά συμβούλια τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καί τελικά στούς Γερμανούς κηδεμόνες, οἱ ὁποῖοι ἀσφαλῶς κόπτονται γιά τά συμφέροντα τῆς πατρίδος τους καί ὄχι γιά τά συμφέροντα τῆς χώρας μας.

Οἱ περισσότεροι τῶν Ἑλλήνων πιστεύουν ὅτι τούς ἐνοχλεῖ ἡ Ὀρθοδοξία μας καί ὁ διαφορετικός ἐν γένει τρόπος ζωῆς μας ἐπηρεασμένος ἀπό τήν ἁγία Ὀρθοδοξία. Ὁ θεοφώτιστος Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, καθη­γητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βελιγραδίου, πολυταλαντοῦχος, γνώστης ὅλων τῶν Εὐρω­παϊ­κῶν γλωσ­σῶν καί πολιτισμῶν, εἶχε διαγνώσει τή βαθειά διαφορά ἀνάμεσα στό φιλόθεο καί φιλάνθρωπο Ἑλληνορ­θόδοξο πολιτισμό μας καί στόν Εὐρωπαϊκό, πού ἀνέχθηκε στά σπλάγχνα του ἀκόμα καί τά στρατόπεδα συγκέντρωσης καί τά κρεματόρια.

Χαρακτηριστικά τονίζει τήν ἀξία τῶν θεανθρωπίνων πολιτισμῶν τῶν ὀρθοδόξων ἐθνῶν κρατῶν, σέ σχέση μέ τά αὐστηρῶς οὑμανιστικά κράτη ἄνευ τῆς ἐν Χριστῷ πίστεως καί τῆς θείας Αὐτοῦ χάριτος. Διαβάζουμε ἀπό τό βιβλίο του «Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Οἰκουμενι­σμός» στίς σελ. 184-185 τά ἑξῆς:

«Εἰς τήν Δύσιν; Οὔτε γνωρίζουν τήν Ἐκκλησίαν, οὔτε γνωρίζουν τήν ὁδόν, οὔτε γνωρίζουν ἔξοδον ἀπο τά ἀδιέξοδα. Ἐκεῖ ὅλα ἔχουν βυθισθῇ εἰς τήν ψυχοφθόρον εἰδωλολατρίαν καί φιλαυτίαν, φιληδονίαν καί σαρκολα­τρίαν. Διά τοῦτο, Εὐρώπη ἴσον ἀναγέννησις τῆς εἰδωλο­λατρίας. Ψευδόχριστοι καί ψευδοθεοί ἔχουν πλημμυρίσει τήν Εὐρώπην καί ἀπό ἐκεῖ ἐξάγονται εἰς ὅλας τάς ἀγοράς τῆς Οἰκουμένης, ἔχοντες ὡς κύριον ἔργον των νά φονεύσουν τόν Θεόν καί τήν ψυχήν εἰς τόν ἄνθρωπον· καί οὕτω νά στερήσουν ἀπό τόν κόσμον τήν μοναδικήν ἐλπίδα καί αὐτήν ταύτην τήν δυνατότητα τῆς ἀληθινῆς κοινωνίας.

Γράφοντες ταῦτα, δέν γράφομεν τήν ἱστορίαν τῆς Εὐρώπης, τῶν ἀρετῶν καί τῶν ἐλαττωμάτων της, οὔτε τήν ἱστορίαν τῶν ψευδοεκκλησιῶν τῆς Εὐρώπης. Ἐκθέτομεν ἁπλῶς καί μόνον τήν ἐντελέχειαν τῆς ὀντολογίας των. Προσπαθοῦμεν νά εἰσδύσωμεν εἰς τόν πυρῆνα τῆς εὐρωπαϊκῆς ὑψηλοφροσύνης, εἰς τά δαιμονικά ὑπόγειά της, ἀπ’ ὅπου πηγάζουν αἱ ἀκάθαρτοι πηγαί της, τά ὕδατα τῶν ὁποίων δηλητηριάζουν τήν οἰκουμένην. Τοῦτο οὐδόλως εἶναι καταδίκη τῆς Εὐρώπης· εἶναι μόνον μία ἐκ βαθέων κραυγή καί ἐν προσευχῇ πρόκλησις εἰς τήν μοναδικήν ὁδόν τῆς σωτηρίας διά τῆς μετανοίας».

Διαφορά πίστεως, διαφορά ζωῆς. Μήπως γι’αυτό διωκόμαστε, ὑφιστάμεθα τά πάνδεινα καί πολυβολού­μαστε;

Εἰδικότερα ἡ πατρίδα μας γιά ἀρκετούς αἰῶνες ὑπῆρξε ὑπό­δειγμα ἔθνους ἀνθρωπιστικοῦ καί πολιτισμέ­νου, μέσα στό ὁποῖο οἱ πολῖτες ἀπελάμβαναν τούς καρπούς τῆς συνεργασίας τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας, τῆς Νύμφης τοῦ Χριστοῦ, μέ τήν κρατική ἐξουσία.

Τώρα μέσα στήν κρίση διαταράσσεται αὐτή ἡ ἀγαστή συνεργασία Ἐκκλησίας καί Πολιτείας. Τώρα πού μειώ­νεται ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας, ἀποθρασύνεται ἡ συμπερι­φορά τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας μέ ὅλες τίς ἀντιλαϊκές ἐπιπλο­κές πού ἤδη ἀναφέραμε. Πρωτοφανής ἐχθρική συμπεριφο­ρά πρός τό λαό ἀπό αὐτούς πού ἔπρεπε νά εἶναι οἱ ὄντως προστάτες του.

Τό 1940 ὁ δικτάτορας Μεταξᾶς αὐτομάτως ἀπέβαλε τή δικτατορική του διοικητική τακτική, ταυτίστηκε μέ τό ἡρωϊκό φρόνημα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ κατά τοῦ «Ἄξονα», συνεργάσθηκε, συναγωνίσθηκε μετά τοῦ λαοῦ καί τό θαῦμα ἔγινε. Οἱ Ἕλληνες πολέμησαν ἡρωϊκά καί ἀπό τότε ἔμεινε στήν ἱστορία αὐτῆς τῆς ἐποχῆς τό τοῦ Οὐίνστον Τσόρτσιλ, ὅτι «οἱ ἥρωες πολεμοῦν σάν Ἕλληνες».

Σήμερα οἱ «δημοκράτες» κυβερνῆτες μας ἑτοίμασαν πανδοχεῖο μόνιμης ἐξουσιαστικῆς φιλοξενίας στούς ἀπογόνους τῶν πρώην κατακτητῶν μας, πού θά ἁπλώσουν τά δίχτυα τῆς ἐξουσίας τους στά παιδιά μας, στά ἐγγόνια μας, στά δισέγγονά μας κ.ο.κ. Οἱ ἀπόγονοί μας θά ἀναγκαστοῦν νά μείνουν στά ἀποκαΐδια καί στίς στάχτες τῆς ἐκποίησης, πιό σωστά τοῦ ξεπουλήματος τῶν πάντων στούς δυνάστες τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Τίς τελευταῖες ἡμέρες μετά ἀπό κοινή συνέντευξη τύπου πού ἔδωσαν οἱ ὑφυπουργοί ἐσωτερικῶν κ. Κουκουλόπουλος καί διοικητικῆς μεταρρύθμισης καί ἠλε­κτρονικῆς διακυβέρνησης κ. Τζωρτζάκης ξαναπροκύπτει, ὅπως διαφαίνεται, ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη. Μετά ἀπό τή μεγάλη οἰνονομική ἀφαίμαξη, τά χαράτσια, τήν ἐξαγγελία ἐπιβολῆς νέων φόρων τύπου Ε.Τ.Α.Κ. καί τήν κατ’ ἐντολή τοῦ κράτους αὐτόματη αὐθαίρετη ἀνάληψη γιά ἀκούσια πληρωμή τῶν χαρατσιῶν ἀπό τόν τραπεζικό μας λογα­ριασμό, πῶς μποροῦμε νά διανοηθοῦμε νά παραλά­βουμε τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη;

Τώρα πιά εἴμαστε ἀπόλυτα πεπεισμένοι, ὅτι ἡ λήψη καί ἡ χρήση της θά εἶναι γιά μᾶς ἡ φυλακή μας – ἠλε­κτρονική φυλακή – καί ἐντός αὐτῆς ἁλυσσοδεμένοι χειρο­πόδαρα ἀπό τή Νέα Τάξη ἤ διάλυση πραγμάτων, τῆς Νέας Ἐποχῆς, γιά νά ἐπακολουθήσει τό χάραγμα ἤ σφράγισμα ἀφοῦ αὐτός θά εἶναι ὁ ὕστατος σκοπός, νά τσιπάρουν τούς πάντας.

Βέβαια θά πρέπει νά εἴμαστε ἀκριβεῖς, εἰλικρινεῖς, ἀληθινοί. Οἱ βαθιές ρίζες τῆς κρίσεως βρίσκονται μέσα μας, στίς ψυχές μας, στίς νοοτροπίες μας, στήν ἀλλοτριούμενη βούλησή μας, στή μή μετάνοιά μας. Δώσαμε καί δίνουμε χῶρο στό κακό, στό διάβολο. Ἀπό τό 1986 ἕως τό 2002 ἕξι ἑκατομμύρια ἐκτρώσεις βαρύνουν ἀναλογικά ὅλους μας, τίς καί τούς δράστες, τούς ἐπιστήμονες ἰατρούς πού πραγμα­το­ποιοῦν τό ἔγκλημα, τούς συνυπεύ­θυ­νους ἠθικά συγγενεῖς, καθώς καί ὅλους μας πού μέ ἔνοχη σιωπή ἀποδεχθήκαμε ἀκόμα καί νά νομιμοποιηθοῦν οἱ ἀμβλώσεις καί μάλιστα νά καλύπτονται τά ἔξοδά τους ἀπό τά ἀσφαλιστικά ταμεῖα.

Δώσα­με καί ἐξακολουθοῦμε νά δίνουμε χῶρο στούς σοδομι­στές. Τό ἄμε­τρο θράσος τῶν ὀργανωμένων ὁμοφυ­λοφίλων μᾶς ἀφή­νει ἐγκληματικά ἀδιάφορους μέ ἀπο­τέλεσμα νά ἐπηρεάζονται, νά διαφθείρονται οἱ νεώτεροι ἤ καί μεγαλύτεροι στήν ἡλικία, μέ τό σκεπτικό τῆς ἐπιλογῆς πολλαπλῶν ἐμπειριῶν. Μόνο ἐμεῖς οἱ ταπεινοί καί ἀνάξιοι πνευματικοί γνωρίζουμε τήν ἐνδόμυχη βαθειά δυστυχία πού καταπλακώνει τούς ἀνθρώπους αὐτούς λόγῳ τῆς σοβα­ρότητος τοῦ ἁμαρτήματος.

Αὐτές τίς ἡμέρες ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση προέβη ἀδίστακτα στήν κάλυψη τῶν σαδομαζοχιστῶν, παιδοφί­λων, ἐπιδειξιομανῶν, τζογαδόρων, κλεπτομανῶν και πυρο­μανῶν. Ἀποῦσα ἐδῶ ἤ ἐπιβάλ­λουσα ὁδηγία ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση;

Ἐπίσης οἱ πρώιμες, καί ὄχι μόνο, προγαμιαῖες σεξουα­λικές σχέσεις, οἱ ἐξωσυζυγικές, οἱ ἐλεύθερες συμβιώσεις, ἐκ τοῦ θλιβεροῦ ἀποτελέσματος μᾶς ἐπιβεβαιώνουν τή μιζέρια, τό ἀνικανοποίητο καί τήν ἀποτυχία αὐτῶν τῶν ἐπιλογῶν, πού στή γλῶσσα τῆς ἐκκλη­σίας τίς ὀνομάζουμε θανάσιμες ἁμαρτίες.

Τέλος ὁ πρότερος εὐδαιμονιστικός καί καταναλωτικός τρόπος ζωῆς μέ τά εὔκολα δάνεια, μέ τή συσσώρευση καί σπατάλη πολλῶν ἀγαθῶν, μέ τήν ἐπιλογή ρούχων τῆς πιό ὀνομαστῆς μάρκας, ἰσχυρο­ποίησαν τίς ἀτομικές μας ἀπαιτήσεις καί μᾶς χώρισαν ἀντί νά μᾶς συνδέουν ἀπό τούς ἀδελφούς Μᾶς ἐγκλώβισαν στά τείχη τά ἀδιαπέραστα τῆς αὐτονομίας μας καί τῆς ἀσταθέστατης αὐτάρ­κειας.

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ἐμεῖς ὡς Ἕλληνες καί ὡς χριστιανοί ἔχουμε μιά ὑπερένδοξη μακραίωνη ἱστορία ἀγώνων πνευματικῶν καί ἀγώνων ἐθνικῶν, ἀγώνων θεανθρωπίνων. Ἐφόσον τό δεύ­τερο πρόσωπο τῆς Πανα­γίας Τριάδος, ὁ πρώην ἄσαρκος Λόγος, σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνω­σεν ἐν ἡμῖν, ἐφόσον ὁ παντέλειος Θεός, ἔγινε καί τέλειος, πραγμα­τι­κός ἄνθρωπος, καταξίωσε τήν ἀνθρώπινη φύση καί στό πρόσωπό Του συνεχριστοποίησε, θεανθρωποποίησε τόν πεσόντα ἄνθρω­πο. Τοῦ μετέδωσε ὅλα τά χαρίσματά Του καί ἀπό εἰκόνα Του θέλησε καί μέ τό δικό του ἀγώνα ὁ ἄνθρωπος νά φθάσει στό καθ’ ὁμοίωσιν, νά γίνει καί αὐτός κατά χάριν θεός, νά γίνει μέ τή Χάρη Του τέλειος, καλύτερος καί ἀπό τήν ἀρχετυπική του δημιουργία, πα­ντέ­λειος ἄνθρωπος.

Ἑπομένως προϋπόθεση γιά τήν αἰώνια ζωή εἶναι ἡ παροῦσα, πού κατά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἔχει μοναδική πιά ἀξία καί ὄχι τήν ἀπαξία πού τῆς ἀπέδιδαν καί τῆς ἀποδίδουν διάφορες φιλοσοφίες καί οἱ ἀνατολικές θρησκεῖες. Ἐμεῖς λοιπόν οἱ Ὀρθό­δοξοι δέν εἴμαστε μονο­φυσῖτες. Ἐνδιαφερόμαστε καί γιά τήν παροῦσα ζωή, πού ἀποτελεῖ τό προοίμιο καί τήν προϋπόθεση τῆς αἰωνίας.

Οἱ ἅγιοι μάρτυρες ἐνδιαφέρονταν νά δώσουν τήν καλή ὁμολογία ἐδῶ ἐπί τῆς γῆς, πρῶτον γιά νά μήν ἐκλείψει ἡ θεανθρώ­πινη ποιότητα ἐπιγείου ζωῆς, ὅσο καί γιά νά σφυρηλατηθοῦν οἱ προϋποθέσεις εἰσόδου στήν αἰώνια ζωή τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρα­νῶν.

Ἡ θυσία τῶν ἁγίων μαρτύ­ρων προκαλοῦσε τήν ἐγρήγορση τοῦ πνεύματος καί ἐξα­σφάλιζε τήν ὑψίστη μακαριότητα πού ἄρχιζε ἀπό ἐδῶ καί συνεχιζόταν στήν αἰώνια ζωή. Οἱ ἅγιοι μάρτυρες ἄντεχαν τά ποικίλα βασανιστήρια τῶν δικτατόρων αὐτοκρατόρων, ἐπειδή εἶχαν ἀποκτήσει βαθεῖα καρδία, ἐντός τῆς ὁποίας ἄνθιζε ὁ θεῖος ἔρωτας, πού ἡ ποιότητά του εἶχε ἀσύλληπτες προεκτάσεις αἰωνίου ζωῆς.

Ἀνάλογες ἐν Χριστῷ πνευματικές ἐμπειρίες εἶχαν καί οἱ ἀγω­νιστές τοῦ ἔθνους μας.

Ὁ Κωνσταντῆς Κανάρης ἄ­ναψε ἕνα κερί μπροστά στό εἰκόνισμα τῆς Παναγιᾶς καί χωρίς νά πεῖ κάτι, μονολόγησε μπροστά Της καί εἶπε στή Μεγαλόχαρη: Κωνσταντῆ, θά πεθάνεις! Ἡ ὑπέρβαση τῆς ζωούλας του καί ἡ Χάρη τῆς Παναγιας Μητέρας τόν ὕψωσε στή νίκη.

Ἄλλος λιγότερο καί ἄλλος περισσό­τε­ρο διακρί­νονταν γιά τήν ἐσώτατη ἀκμαία ἐν Χριστῷ πνευματική ἐμπειρία, πού τούς ἔδινε ἀντοχές καί θάρρος καί νίκες ἐναντίον τῶν ἐπιβού­λων τῆς πατρίδος. Πῶς κατάφερναν νά νικήσουν ἕνας ἤ λίγοι τούς πολλούς καί νά τούς παραλύσουν μέ τά εὐτελῆ ὑλικά πολεμικά ὅπλα; Ἡ ψυχική καί σωματική θεοσθένεια, θεοδύναμη τούς ἔδινε ἀκατά­βλητη ἀντίσταση, ὥστε νά ἐπιτυγχάνουν τήν προ­στασία τῆς πατρίδος.

Οἱ ἐθνικοί μας ἀγῶνες πάντοτε ἦταν ἀμυντικοί πρός ὑπερά­σπιση τοῦ χώρου τῆς πατρώας γῆς καί ἐντεῦθεν τοῦ πολιτισμοῦ, τῶν ἑστιῶν καί βωμῶν, τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων καί κατά κορυφήν τοῦ διαμορφωθέντος Ἑλληνοχρι­στιανικοῦ πολιτισμοῦ μας. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας πολύ ἀγαποῦσαν τήν πατρίδα τους, ἐνδιαφέρονταν καί εὔχονταν δι αὐτήν.

Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐπαινεῖ μέ ἐπιστολή του τόν Σωφρόνιο τόν Μάγιστρο, διότι εἶναι τόσον φιλότιμος, ὥστε «τήν Πατρίδα, στήν ὁποία μεγάλωσε καί ἀνετράφη, τήν τιμᾶ ἐξ ἴσου μέ τούς γονεῖς του» καί χαίρεται, διότι, στίς ἡμέρες πού εἶναι αὐτός ἄρχων «ἡ Πατρίδα μας πλούτισε, διότι ἄνδρας ἄξιος ἔχει ἀναλάβει τήν φροντίδα της».

Ὁ ἄγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός γράφων στό Σωφρόνιο τό Μάγιστρο, λέγει: «Εἶναι γνώρισμα τῶν εὐσεβῶν ἀνθρώπων νά τιμοῦν τή μητέρα τους. Ὅμως κάθε ἄνθρωπος ἔχει διαφορετική μητέρα. Κοινή μητέρα ὅλων εἶναι ἡ Πατρίδα» καί τόν ἐπαινεῖ διότι εἶναι ὁ κοινός προστάτης τῆς πατρίδος.

Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος διακηρύττει ὅτι δέν ὑπάρχει τίποτε γλυκύτερο ἀπό τήν Πατρίδα.

Γιαυτό καί ἐμεῖς σήμερα στήν Ἑστία Πατερικῶν μελετῶν ἀντιδροῦμε στήν ἀμείλικτη πολεμική κατά τοῦ μακραίωνος πολιτισμοῦ μας, τοῦ πλούτου πού ἐμπεριέχει ἡ πατρίδα μας, φυσικοῦ, ὀρυκτοῦ, ὑλικοῦ καί πνευματικοῦ, θύραθεν καί χριστιανικοῦ. Δέν διανοού­μαστε νά μένουμε ἀδρανεῖς θεατές τῆς γενικευμένης κατεδάφισης τῆς χώρας μας καί τῆς ἐκποίησής της σέ τιμή εὐκαιρίας στούς οἱουσ­δήποτε.

Ἡ ἀποτεθησαυρισμένη ἐμπειρία τῶν ἁγίων Πατέρων, μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τῆς πίστεως καί τῶν ἡρώων τῆς πατρίδος μας μᾶς ἔχει διδάξει καί μᾶς ἔχει πείσει ὅτι, ἐάν ἐμεῖς κάνουμε τόν ἀγώνα μας, κάνουμε τό ἐφικτό, ἡ θεία παντοδυναμία τῆς Παναγίας Τριάδος μπορεῖ νά ἐπιτελέσει τό ἀσύλληπτο, τό ὑπερβατικό, τό ἀνθρωπίνως ἀνέφικτο, τό θαῦμα τῆς σωτηρίας αὐτῆς τῆς πατρίδος, αὐτῆς τῆς γῆς πού τόσα πνευματικά φῶτα χάρισε στούς ξένους.

Οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης, οἱ ἀδελφοί Εὐρωπαῖοι θά παραδει­γματισθοῦν, θά συγκινηθοῦν ἀπό τό ἔνθεο κατά τό δυνατόν παρά­δειγμα καί ὡς διά σπινθήρων φιλελευθερίας θά μπορέσουν καί αὐτοί νά διατηρήσουν ἀφ’ ἑνός τά καλά ἐπιτεύγματα τοῦ πολιτισμοῦ τους προτοῦ σαρωθοῦν ἀπό τή λαίλαπα τῆς Ν. Ἐποχῆς, ἀλλά καί νά ἀναπτύξουν ὅ,τι καλύτερο μποροῦν, ἀφυπνιζόμενοι ἀπό ὑγιῆ ἐπαναστατικά παραδείγματα.

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ἡ παροῦσα ἡμερίδα εἶναι ἔκφραση πόνου γιά τήν πτώση μας. Πῶς ἀφήσαμε τά πράγματα νά φθάσουν σ’ αὐτό τό ἀδιέξοδο πού τώρα βρισκόμαστε! Πῶς τόσο καιρό κοιμώμαστε τόν ὕπνο τῆς ἔνοχης ἀδιαφορίας; Πῶς τώρα μετά ἀπό τό πρῶτο σόκ πού ὑπέστημεν δέν μποροῦμε νά ἀνακαλύψουμε τήν ἄκρη, τήν ἀρχή τοῦ κουβαριοῦ, πού μᾶς ἔχει ὅλους περικυκλώσει;

Οἱ γιατροί προτοῦ ἀποφασίσουν νά δώσουν στόν ἀσθενῆ τους κάποια θεραπεία, ἐνδιαφέρονται νά κάνουν τήν ὀρθή διάγνωση. Τά ἴδια φάρμακα δέν συνιστῶνται πά­ντοτε σέ ὅλους τούς πάσχοντας ἀπό τήν ἴδια ἀσθένεια. Δοκιμάζουν μέ διάφορα σχήματα θεραπευτικά, ἔχοντας καί ὁλόκληρη τήν εἰκόνα τοῦ ἀσθενοῦς, μέχρι νά καταλήξουν στό συγκεκριμένο σχῆμα, εἴτε πάλι ἐναλλάσσοντας θερα­πεία. Σέ κάποιες μάλιστα ἀσθένειες προτείνουν θεραπεία ἐφόδου μέ διπλῆ δόση φαρμάκου.

Τώρα καί ἐμεῖς, κληρικοί καί λαϊκοί, χρειαζόμαστε θεραπεία ἐφόδου γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τόν ὕψιστο κίνδυνο τῆς κρίσεως. Γιαυτό καί ἀπό τήν ἀρχή τῆς κρίσεως συστήσαμε τήν πρωϊνή προσευχή μέ τό κομποσχοίνι, ταπεινῶς πιστεύοντας ὅτι ὅλοι μας ὡς διωκόμενος Ἑλλη­νικός λαός χρειαζόμαστε ἄνωθεν καί ἀθρόα τή βοήθεια τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ.

Θεραπεία ἐφόδου συστήσαμε, παίρνοντας παράδειγμα ἀπό τούς ἁγίους μοναχούς καί τίς ἅγιες μονα­χές πού ζοῦν ἀφιερωμένοι στόν Κύριο, ἀλλά καί παραλ­λήλως ἀσκοῦν τήν ἐν Χριστῷ φιλαδελφία. Φιλοξενία καί φιλαδελφία ἦταν πάντοτε τά πρῶτα διακονήματα τῶν μοναχῶν ὅλων τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Ἕνα περι­ποιημένο ἁπλό κελάκι, μέ ἕνα κρεβάτι καί ἕνα πιάτο φαγητό ἤ καί περισσότερο εἶναι αὐτό τό αὐτονόητο γι’ αὐτούς. Ἐνδεικτικά ἡ μονή Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους καθημερινά παρασκευάζει ἐκτός ἀπό τίς μερίδες τῶν ἑκατόν εἴκοσι μοναχῶν της κατά μέσον ὅρο ἄλλες ἑκατό ἤ διακόσιες μερίδες γιά τούς ἐπισκέπτες τῆς Μονῆς, πρᾶγμα πού ἐμεῖς οἱ ἐν τῷ κόσμῳ δέν ἔχουμε συνηθίσει νά κάνουμε. Σπανίως καί κατ’ ἐξαίρεση θέλουμε καί προ­σφέ­ρουμε.

Οἱ μοναχοί θεσμικά καί μέσα στόν μοναχικό τους κανόνα, στό πρόγραμμά τους, ἔχουν ἐντάξει τή φιλοξενία τῶν ἐπισκεπτῶν, ἐπειδή τούς θεωροῦν ἐν Χριστῷ ἀδελφούς καί εἰκόνες Χριστοῦ γιαυτό καί τούς τιμοῦν ὅπως τίς ἅγιες Εἰκόνες. Παραλλή­λως προσφέρεται καί ἡ ἐν Χριστῷ πνευ­ματική φιλοξενία, γιατί ἡ πλειονότητα τῶν ἐπισκεπτῶν ζητοῦν πνευματική ἐνίσχυση διά τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως καί συμβουλές γιά τή σωστή καλλιέργεια τῆς Νοερᾶς προσευχῆς πού πολύ ἀναπαύει τήν ἀθάνατη ψυχή μας.

Τώρα ὁ π. Ἐφραίμ μετατέθηκε, προήχθη ἀπό τό κελλί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς στό κελλί τῆς φυλακῆς τοῦ Κορυδαλλοῦ. Ὁ π. Παΐσιος ἔλεγε ὅτι ὁ ἄδολος ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ καί στήν κόλαση ἄν κατά λάθος πεταχθεῖ, μεταβάλλει καί τήν κόλαση σέ παράδεισο, γιατί τό ἔνδοθεν, λάμπον φῶς τοῦ Χριστοῦ καταυγάζει ὅλο τό γύρω περιβάλλον.

Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι ἡ παροῦσα κατά­σταση ἀντιμετω­πί­ζεται μέ ἔκτακτα πνευματικά μέτρα, μέ ἐξέγερση πνευματική καί μέ ἀντίδραση λαϊκή καί προτείνουμε:

Ἀναλογιζόμενοι τό σοβαρό μερίδιο τῆς προσωπι­κῆς μας εὐθύνης καί τοῦ σκληροῦ πολέμου πού διεξάγεται ἀπό τούς δανειστές μας καί τούς δικούς μας κυβερνῆτες, αἰσθανόμαστε τόν ἔσχατο κίνδυνο πρωτοφανοῦς ἁλώσεως.

Ἀντί νά μαραίνεται ὅλη ἡ ψυχολογία μας ἀπό ἐλλείμματα πίστεως, πρώτη μας, αὐτόματη πνευματική κίνηση νά εἶναι ἡ προσευχή. Ἄν καταφέρουμε νά κυλήσει ἕνα δάκρυ μετα­νοίας ἀπό κάθε μάτι μας, θά ἀνακουφισθεῖ ἡ ψυχή μας. Ἄν οὔτε ἕνα δάκρυ δέν διαθέτουμε προσευ­χόμενοι, εὐκολότε­ρος εἶναι ἕνας στεναγμός.

Ἕνας τε­λωνικός στεναγμός μέ προσευχή αὐτομεμψίας ἔγινε δεκτός ἀπό τόν Κύριο, ὅπως φαίνεται ὁλοκάθαρα στήν παραβολή τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου. Μετά ἀπ’ ὅλα τά παραπάνω προσπαθοῦμε νά κρατᾶμε τό λογισμό μας ἀταλάντευτο στόν Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό κάτω ἀπό τά ὄμματα καί τή θεία πρόνοια τοῦ Ὁποίου διαδραματίζονται ὅλα τά τῆς Κρίσεως.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος, θέτει ὅλους μας μπροστά στίς εὐθῦνες μας γιά τήν κρίση πού διερχόμαστε. Ἕκαστος ἐξ ἡμῶν στή μέλλουσα Κρίση, ἐνώ­πιον τοῦ φιλανθρώπου καί ἀδεκάστου Κριτή θά δώσει λόγο γιά ὅσα πῆρε καί γιά ὅσα ἔδωσε ἤ ἔχασε κατά τή διάρκεια τῆς παρούσης κρίσεως.

Μιά ἀπόφαση γιά θεανθρωπινότερο τρόπον ζωῆς θά προστεθεῖ στίς προκλήσεις μας πρός τόν Ὕψιστο γιά νά ἐκδηλωθεῖ ἡ ἄμεση θεϊκή ἐπέμβαση καί οἱ πρῶτες βοήθειες. Εἶναι πιά καιρός, μέ τήν εὐλογημένη εὐκαιρία τῆς κρίσεως, νά ἀνοίξουμε τά μάτια μας καί τίς καρδιές μας στούς «πλησίον» μας, νά τούς δώσουμε τό τό ἀδελφικό καί χριστιανικό χέρι καί ἡ ἐν Χριστῷ ἐν θεωρίᾳ ἀδελφική ἀγάπη, νά γίνει ἁπτή καί καρδιακή πράξη.

Ἡ Ὀρθοδοξία μας νά γίνει ἐδῶ καί τώρα Ὀρθοπραξία. Ἀδέλφός ὑπ’ ἀδελφοῦ βασταζόμενος ὡς πόλις ὀχυρά, λέγει ἡ Ἁγία Γραφή. Στήν Ἑστία Πατερικῶν μελετῶν φτάνουν περιστα­τικά ἀνθρώπων, πού χάνουν τό σπίτι τους μετά ἀπό πλει­στη­ριασμό τῆς τράπεζας καί ἀπόφαση κατάσχεσης.

Δύο ἤ τρεῖς ἀπό ἐμᾶς πού ὁριακά μποροῦμε νά πληρώσουμε, ἀντί νά πληρώσουμε τά δικά μας χαράτσια, μποροῦμε νά προ­τεί­νουμε νά συνεννοηθοῦμε γιά τήν διακοπή τῆς κατάσχε­σης καί νά ἀποτρέψουμε τήν ἔξωση οἰκογένειας ἀπό τό σπίτι τους.

Νά στείλουμε ὅλα τά παραστατικά στόν Ὑπουργό οἰκονομικῶν καί στήν Ἐφορία ζητώντας ἐξαίρε­ση τοῦ χρέους τους. Ἄν τούς ἔχει ἀπομείνει λίγη ἀνθρωπιά, μιά καί προέρχονται ἀπό δημοκρατικό κόμμα, μπορεῖ νά συγκινηθοῦν, νά προβληματισθοῦν καί νά κάνουν κάτι. Ὅλα αὐτά τά παραστατικά μερι­κῶν περι­πτώσεων μποροῦ­με νά τά κοινοποιήσουμε στό Εὐρωκοι­νο­βούλιο, Μέρκελ, Ὀμπάμα κ.τ.λ. γιά νά ἔχουν δεῖγμα τῶν ἀντιδράσεων καί τῆς χριστιανικῆς Ἕλληνι­κῆς φιλαλληλίας.

Ὅσοι ἐκ τῶν ἀδελφῶν δέν ἔχουν ἐξομολογηθεῖ ποτέ τους, πρέπει νά προσέλθουν σ’ ἕνα πνευματικό, νά ἐξαγορευθοῦν ὅσα καταλαβαίνουν πώς βαραίνουν τήν ψυχή τους. Ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, ἐκ τῆς προσωπικῆς τους ἐμπειρίας θά κατανοήσουν πόση εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας. Μᾶς ἀνακουφίζει τήν ψυχή, μᾶς χαρίζει ἀντοχές καί δυνάμεις γιά νά ἀντιμετωπίζουμε τήν καθημε­ρινότητα καί πέρα αὐτῆς νά ἔχουμε ἀπέραντες ἐλπίδες αἰω­νίου ζωῆς.

Μά τι σχέση ἔχει, θά μοῦ πεῖτε, ἡ κρίση, τά χαράτσια, ἡ ἀνέχεια, μέ τήν ἱερά ἐξομολό­γηση; Ὅπως ἀχώριστα ἑνωμένη εἶναι ἡ ψυχή μας μέ τό σῶμα μας, ἔτσι ἑνωμένα εἶναι καί τά θέματα τά βιοτικά μέ τά πνευματικά. Ἡ ἱερά ἐξομολόγηση φωτίζει τό νοῦ μας καί μᾶς βοηθάει νά παίρνουμε τίς καλύτερες ἀποφάσεις καί μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ να΄ἔχουμε ἀνάπαυση στήν ψυχή μας.

Ἄς μή ξεχνᾶμε ὅτι ὅλα τά πετεινά τρέφονται χωρίς νά ἔχουν ἄγχος καί ἀγωνία. Πρωί πρωΐ χαλᾶνε τόν κόσμο μέ τά τιτιβίσματά τους. Εἶναι μέσα στήν ἀρχετυπική δημιουργία τους, μέσα στό DNA τους νά τραγουδοῦν δοξολογικά πρός τόν Ὕψιστο καί νά διαλαλοῦν μέ ὅλο τό εἶναι τους ὅτι δέ νοιάζονται γιά τίποτα ἀφοῦ ἔχουν τέτοιας ἀπέραντης μεγαλωσύνης καί φροντίδας δημιουργό Θεό.

Καί ἐπιβεβαιώνει τήν ἀφρόντιδα κατάστασή τους καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὅταν λέγει: «ἐμβλέψατε εἰς τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδέ θερίζουσιν οὐδέ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας καί ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά·» (Ματθ. στ΄ 26). Νά μιά εὐκαιρία πέρα ἀπό τίς δικές μας προσπάθειες πέρα ἀπό τή δική μας λογική, πέρα ἀπό τήν εὐλογημένη ἀγωνιστικότητα, νά ἀφήνουμε περιθώρια στίς ἐπιλογές τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς. Πόσο ἀσφαλῶς καλύτερος θά ἦταν ὅλος ὁ κόσμος μας, ἴσως νά ἤγγιζε σέ ὀμορφιά, σέ ἀσφάλεια καί σέ ἀδελφικότητα τόν παράδεισο, ἄν διαθέταμε καί προσωπικά καί συνολικά αὐτή τήν ἐμπιστοσύνη στόν Πατέρα ἡμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρα­νοῖς. Μᾶς δίδεται μιά ἄλλη ἐξαιρετική εὐκαιρία παραχω­ρημένη καί ἐπιτρεπόμενη ἀπό τή θεία δικαιοσύνη καί τή ἐσταυρωμένη καί ἀναστημένη ἀγάπη Του νά μάθουμε ἑκόντες ἄκοντες νά Τοῦ μιλᾶμε, νά Τόν ἐμπιστευόμα­στε, νά συνεργαζό­μαστε ὅπως θέλει καί ὁ Ἴδιος, μαζί Του.

Τό «Πάτερ ἡμῶν» πού εἶναι δική Του προσευχή γιά μᾶς πρός Αὐτόν καί ἡ συνοπτικότερη καί συντομότερη «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με» ὅπως καί ἄν λέγονται καί ὁπουδήποτε καί ἀπό ὁποιονδήποτε καί ἄν ψιθυρί­ζονται, φτάνουν στά ὦτα τῆς μεγαλωσύνης Του καί τῆς ἀπέραντης ὡς ὠκεανοῦ Ἀγάπης Του.

Αὐτή ἡ εὐχή ἀλληλοπεριχω­ρού­μενη μέ τήν ἀγάπη Του μπορεῖ νά προκαλέσει, λύσεις, ἀπα­ντήσεις, διεξό­δους πού δέν μποροῦμε κἄν νά φαντασθοῦμε μέσα στήν ἄκρως στενάχωρη διαμορφούμενη καθημερινό­τητα. Ἡ εὐχή καί ἡ ἀγάπη μποροῦν νά ἐξυγιάνουν καί νά καθαρίσουν τίς ὀργισμένες ψυχές μας καί νά φθάσουν στούς κυβερνῆτες μας ὡς κύματα θαυματουρ­γοῦ ἀγάπης.

Ἄν μεταβληθεῖ τό φθονερό μῖσος σέ ἄμισον μῖσος κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τό Σιναΐτη μπορεῖ νά φθάσει μυστικῷ τό τρόπῳ καί μέ μυστικές κινήσεις στούς «μεγάλους» τῆς γῆς καί νά ἀνατραποῦν τά χειρότερα καί νά ὑποψιασθοῦν ὅτι ὄντως ὁ Μεσσίας ἦλθε καί δέν ὑπάρχει λόγος νά ἀναστα­τώνουμε ἅπασαν τήν Οἰκουμένην γιά νά ἐγκαταστήσουμε τό δικό μας «Μεσσία» τό δικό μας παγκόσμιο κυβερνήτη.

Τέλος κάθε Κυριακή ἤ καθημερινές ὅταν βρισκόμαστε στή θεία Λειτουργία ἐκ βαθέων νά προσευχόμαστε νά μᾶς ἐλεήσει ὁ Θεός. Μαζί μέ τόν ἑαυτούλη μας νά βάζουμε στήν προσευχή μας, σάν νά εἶναι καί ἐκεῖνοι παρόντες, τούς γύρω μας, τούς δικούς μας ἀνθρώπους καί ὅσους μποροῦμε νά θυμηθοῦμε ἀπό αὐτούς πού ἔχουν ἀνάγκη καί μυστικῶς ζητοῦν τίς εὐχές μας, καθώς καί τούς τυράννους μας, γιά νά «μή στήσῃ Κύριος αὐτοῖς τήν ἀνομίαν ταύτην». Νά τούς φωτίσει μέ τό φῶς Του τό ἀληθινόν νά ἀποκτήσουν τήν πανευδαίμονα ἐμπειρία τῆς αἰωνίου ζωῆς.

"Αφήστε με να ζήσω" - π. Σαράντης Σαράντος

 

Η ομιλία του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμ. Σαράντη Σαράντου την Κυριακή στην Ημερίδα ΄΄Αφήστε με να ζήσω που έλαβε χώρα στο Πολεμικό Μουσείο.

Πολυσέβαστοι καί ἀγαπητοί πατέρες, ἀγαπητοί ἀδελφοί καί ἀγαπητές ἀδελφές Χριστός Ἀνέστη,

Ἡ σημερινή μας ἐκδήλωση φαίνεται ὅτι ἦταν θρηνώδης, ἀλλά πρέπει νά προσθέσουμε ἐν μετανοίᾳ. Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ἡ κατάσταση τῆς Πατρίδας μας εἶναι τραγική. Τό δημογραφικό πρόβλημα κινεῖται σέ ἀρνητικές καί ἐπικίνδυνες διαστάσεις καί δεῖκτες.

Παρά ταῦτα, μέσα στίς ἴδιες τίς οἰκογένειες ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων ὅσο καί στίς δημόσιες καί ἰδιωτικές ὑπηρεσίες τό κλίμα εἶναι ἐντελῶς ἀρνητικό στό πολύ συμβατό γιά τή γυναικεία φύση θέμα τῆς τεκνογονίας.

Θυμᾶμαι πόσες φορές ἐρχότανε ἡ πρεσβυτέρα μου στό σπίτι κλαίγοντας γιατί ἔμαθαν οἱ συνάδελφοι ὅτι πάλι εἶναι ἔγκυος. Ἔκλαιγε, βέβαια, ἀλλά μετά ἡ πληρότητα αὐτῆς τῆς προσφορᾶς ἀνεπλήρωνε κάθε ἄλλον ὀνειδισμό. Τί νά ποῦμε γιά τό πολύ σοβαρό σύγχρονο bullying πού ὑφίστανται οἱ νέες ὑποψήφιες μητέρες.

Πηγαίνουν μέ χαρά γιά νά ἐμπιστευτοῦν στό γιατρό τήν ὑγεία καί τήν πορεία τῆς κυοφορίας τοῦ βρέφους τους καί βρίσκουν τόν ἰατρό γεμάτο ἀπό ἐπιχειρήματα πλήρως καταρτισμένο νά τίς ἐνημερώσει γιά ὅλες τίς πιθανές ἀσθένειες πού μποροῦν νά ἐπιβαρύνουν τά κυοφορούμενα.

Μά εἶναι ψυχολογία αὐτή; Εἶναι ἰατρική αὐτή; Συγγνώμη, δέν κατηγοροῦμε βέβαια ἀλλά δέν μποροῦμε νά καταλάβουμε τή νοοτροπία. Πρόσφατα πῆγε ἡ ἀνηψιά μου στό γιατρό καί πῆγε μαζί καί ἡ μητέρα της. Μά τούς μαύρισε τήν ψυχή κυριολεκτικά! Τῆς ἀνέφερε τῆς κοπέλας ὅλες ἐκεῖνες τίς τραγικές, πιθανές συνέπειες ἐπειδή εἶναι 43 ἐτῶν τώρα καί περιμένει μέ πολύ μεγάλη χαρά τό δεύτερο –δέ μποροῦσε νά κάνει δεύτερο παιδάκι.

Τῆς μαύρισε τήν καρδιά! Ἡ μητέρα της προσπάθησε ἐκεῖ μπροστά στό γιατρό νά ἀνατρέψει τό κλίμα καί φυσικά βέβαια ὁ γιατρός προσεβλήθη. Οἱ ἐξετάσεις ἔδειξαν ὅτι εἶναι πολύ καλά τό μωρό. Τί ἀπολογία θά μποροῦσε νά εἶχε δώσει τή στιγμή πού πανικόβαλλε τή μητέρα αὐτήν.

Μειονότητα εἶναι οἱ γυναικολόγοι ἰατροί πού δέν κάνουν ἐκτρώσεις. Ἀξιότιμοι εἶναι ἐκεῖνοι πού δέ βάφουν τά χέρια τους στό αἷμα τῶν φοβερῶν ἐκτρώσεων. Τρία πρόσφατα πλήγματα ἀπό τό στενό οἰκογενειακό μου περιβάλλον ἐπιβεβαιώνουν αὐτή τήν κατάσταση πού πηγαίνουν οἱ κοπέλες γιά νά ἐμπιστευτοῦν στό γιατρό καί γυρίζουν μαῦρες καί ἄραχνες ἕως ὅτου γίνουν ἐξετάσεις. Ἀλλά καί ὅταν γίνουν οἱ ἐξετάσεις πάλι λέει ὁ γιατρός: «Ξέρεις ὑπάρχουν μερικά ποσοστά…», καί τίς ἀφήνουν μέ αὐτά τά ποσοστά τῆς ἀπαισιοδοξίας.

Καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος καί ὅλοι αὐτοί οἱ ἅγιοι πατέρες πού ἦταν μέν ἄγαμοι ἀλλά εἶχαν τή φώτιση τοῦ Κυρίου προσπαθοῦσαν νά ἀγκαλιάσουν ὅλες τίς κοπέλες τίς ἐγκυμονοῦσες καί νά τούς δώσουν ἔτσι πλήρη αἰσιοδοξία γιά αὐτό πού θά κάνουν. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε ὅτι ἄν ὁ λογισμός τῆς κυοφορούσης εἶναι ὑγιής τότε φυσικά καί τό παιδάκι, τό βρέφος, ἐάν ἔχει κάποια ἐπιβάρυνση, ἐάν εἶχε κάποια ἐπιβάρυνση, αὐτή μπορεῖ νά θεραπευτεῖ. Νά ἐλαττωθεῖ. Νά μηδενισθεῖ. Γιατί τελικά ἡ μητέρα ἐμπιστεύεται στή Χάρη τοῦ Κυρίου.

Ἐπειδή μοῦ ἐλέχθη ὅτι θά κλείσω τή σημερινή αὐτή ἡμερίδα, γιά αὐτό δέν θά ἀναφέρω 3-4 πολύ δυνατά κείμενα, ἕνα τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, ἕνα τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Φιλοθεΐτη, ἀλλά σέ λίγες μέρες θά τά δημοσιεύσουμε στό site τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν, πού λέγεται Ὄρθρος, καί θά δεῖτε πῶς αὐτοί οἱ πατέρες προσεγγίζουν, προσεύχονται, ἐνισχύουν, Χριστοποιοῦν καί Θεανθρωποποιοῦν καί μεταβάλλουν ἀκόμα καί καταστάσεις δυσοίωνες καί ἀπέλπιδες κατά τούς γιατρούς –ὄχι ὅλους δόξα τῷ Θεῷ.

Εἶναι ἐπιβεβλημένο λοιπόν μέ τή μεγίστη ἐν Χριστῷ διάκριση πού διαθέτουμε νά ἐνημερώνουμε σωστά καί ἐμεῖς σάν ἱερεῖς, ὅσο ἀνάξιοι καί νά εἴμαστε, νά ἐνημερώνουμε Χριστιανικά, φιλάνθρωπα τίς σύγχρονες κοπέλες γιά τίς συνέπειες τίς πνευματικές, τίς ψυχολογικές, τίς ἠθικές πού ἀπορρέουν ἀπό τίς ἐκτρώσεις. Γιατί νά μή σηκώσουμε καί ἐμεῖς σημαία;

Γιατί νά μή φωνάξουμε ὅπως φωνάζαν οἱ κοπέλες πού ἦταν ἔξω προηγουμένως; Δέν τίς κατηγοροῦμε τίς κοπέλες αὐτές, ἀλλά, ἡ ἀντίδραση, ὁ ἀντίλογος εἶναι ὑγιέστατος αὐτός, γιατί σπάει τήν προκατάληψη καί τήν ὑπερηφάνεια ὅπως εἶπε ὁ ἅγιος γέροντας προηγουμένως –τήν ἀλαζονεία, ὅτι αὐτή εἶναι δική μου ὑπόθεση. Μά δέν εἶναι δική μας ὑπόθεση. Εἶναι τοῦ Θεοῦ. Καί ὅσο τήν ἀφήνουμε στά χέρια τοῦ Θεοῦ, τόσο καί οἱ δυσκολίες μας μειώνονται καί μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ πορευόμαστε. Ποῦ πορευόμαστε; Ἀπό τήν παροῦσα πρός τήν αἰώνια ζωή. Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός ὑμῶν τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀλλά καί ὅλων τῶν ἀνθρώπων φυσικά.

Ἐπιτρέψατέ μας νά κάνουμε μία πρόταση. Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν θέλει νά κάνει μία πρόταση. Τί εἴμαστε; Δέν εἴμαστε τίποτα. Ἀδελφοί εἴμαστε. Λοιπόν, μπροστά στό κακό πού ὑπάρχει στήν πατρίδα μας καί μπροστά στό κακό πού ἔρχεται, πού θά ‘ρθεῖ, εἴπαμε θρηνοῦμε ἐν μετανοίᾳ, ἀλλά ἐπειδή εἴμαστε ὅλοι ἕνα σῶμα –τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, μέ μακαρία κεφαλή τόν Χριστό μας, μποροῦμε νά πάρουμε μία ἀπόφαση.

Ὅσοι θέλουνε, καί νά ποῦμε: νά ἔχουμε ἕνα πνευματικό ραντεβού προσευχῆς κάθε μέρα. Νά πάρουμε ἕνα κομποσκοινάκι τριαντατριάρι, ἤ κατοστάρι –οἱ ἅγιοι πατέρες τῆς Γρηγορίου καί τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ ἉγίουὌρους καί οἱ ἅγιες μητέρες τῶν μοναστηριῶν κάνουνε κομποσκοινάκια, τό ξέρω, γιά ἐμᾶς πού εἴμαστε ἀδύναμοι στόν κόσμο καί γιά νά ἔχουμε, ἄς ποῦμε, τά μυαλά μας στή θέση τους καί νά μήν ἐπηρεαζόμαστε ἀπό τόν κάθε τυχάρπαστο, ἤ τήν κάθε τυχάρπαστη –νά πάρουμε λοιπόν τό κομποσκοινάκι μας τό τριαντατριάρι, καί νά λέμε «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με», γιατί ἔτσι εἶναι σωστή ἡ εὐχή, καί θά ἐννοοῦμε καί ὅλη τήν πατρίδα μας, ὅλους τούς μεγάλους ἀνθρώπους πού θά πρέπει νά ἐνισχύουν τίς καινούργιες κοπέλες γιά νά τεκνογονοῦν.

Αὐξάνεσθε, πληθύνεσθε, πληρώσατε, κατακυριεύσατε, εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας. Εἶπε ὁ Δημιουργός, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός, καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιο στό πρῶτο ζεῦγος. Γιατί λοιπόν ἐμεῖς νά μή τούς τό λέμε; Χαρά μεγάλη εἶναι καί δυσκολία καί ἄθλημα ἀλλά ἔχει νά εἰσπράξει ὁ ἄνθρωπος καί πολλές εὐλογίες μαζί μέ τήν κοπιαστική τεκνογονία.

Ἄν μποροῦμε λοιπόν νά κάνουμε ἕνα κομποσκοινάκι, ἴσως ἕξι ἡ ὥρα τό πρωΐ, ἐπειδή οἱ πατέρες οἱ Ἁγιορεῖτες σηκώνονται πολύ πρωΐ καί οἱ Ἀριζονίτες ξυπνᾶνε, σηκώνονται, καί ἀρχίζουν τήν ἀκολουθία τους τήν πρωϊνή τά μεσάνυχτα μία ἡ ὥρα. Εἶναι πανδαισία αὐτές οἱ ὧρες. Εἶναι οἱ καλύτερες ὧρες προσευχῆς. Ἐμεῖς δέν μποροῦμε δυστυχῶς γιατί ὅταν κοιμόμαστε ἑντεκάμιση, δωδεκάμιση, καί τά λοιπά, πῶς νά γίνει;

Νά μή ξεκουραστοῦμε καθόλου; Λοιπόν, πέντε ἕξι, ἑπτά, μέσα σέ αὐτό τό διάστημα νά κάνουμε ἕνα τριατατριάρι κομποσκοινάκι, ζητώντας λοιπόν ἀπό τόν Κύριο, τούς μέν μεγάλους νά τούς φωτίζει, γιαγιές, παποῦδες, μανάδες, πατεράδες, θείους, θεῖες, καί νά μήν ὀνειδίζουν τίς νέες κοπέλες ὅσο καί ἄν θέλουν νά κινηθοῦν.

Νά τίς ἀφήσουν ἐλεύθερες μέ τούς συζύγους τους νά κανονίζουν τά τοῦ οἴκου τους. Καί ὅλους ἐμᾶς νά μᾶς δίνει ὁ Κύριος τή διάκριση ὅσο μποροῦμε νά δίνουμε χεῖρα βοηθείας ἀπ’ ὅποιο πόστο μποροῦμε σ’ αὐτές τίς νέες κοπέλες πού εἶναι πρωτάρες, ἤ πού ἔχουν κυοφορήσει γιά δεύτερη, τρίτη, τέταρτη, πέμπτη, καί οὕτω καθ΄ἑξῆς φορά.

Νά εὐχαριστήσουμε πάρα πολύ τούς ἐξαιρετικούς ὁμιλητές, τή διευθύνουσα στήν παροῦσα ἡμερίδα. Σᾶς εὐχαριστοῦμε. Διήνθησε ὅλη τήν ἡμερίδα καί μέ τίς δικές της ἐμπειρίες. Καί νά εὐχαριστήσουμε καί τούς πρωταγωνιστές πού διοργάνωσαν αὐτή τήν ἡμερίδα, τούς τεχνικούς οἱ ὁποῖοι μᾶς βοήθησαν καί στήν ἀκουστική ἀλλά καί στήν ὀπτική πρόσληψη ὅλης αὐτῆς τῆς ἡμερίδος. Χριστός Ἀνέστη!

Δύο επιλογές, δύο δρόμοι - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

  

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021)

«μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ 

ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν» (Ἑβρ. ια΄ 25). 

Αἱ δύο ἐπιλογαί. 

Ἡ ἀνωτέρω ἀναφορὰ τοῦ Θείου Ἀποστόλου Παύλου, ἀφορᾶ εἰς τὴν μεγίστην ἐκείνην φυσιογνωμίαν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὸν Μωϋσῆν, τὸν ἡγέτην τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ὅστις καὶ τὸν ὡδήγησεν ἀπὸ τὴν Αἰγυπτιακὴν δουλείαν, εἰς τὴν γῆν «τὴν ρέουσαν μέλι καὶ γάλα», τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας καὶ φυσικὴν πατρίδα τῶν γεναρχῶν του, Ἁβραάμ, Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ, τὴν γῆν Χαναάν. Ὁ Μωϋσῆς εἶχε τὴν ἰδιαιτέραν κοσμικὴν τιμήν, παρὰ τὴν Ἑβραϊκήν του καταγωγήν, ὄχι μόνον νὰ ἐπιβιώσῃ ἀπὸ τὴν μανίαν τοῦ Φαραώ, ἀλλὰ καὶ διὰ θαυμαστοῦ τρόπου, νὰ … εὑρεθῇ ἔνδον τοῦ Φαραωνικοῦ ἀνακτόρου καὶ νὰ υἱοθετηθῇ ἀπὸ τὴν θυγατέρα τοῦ Φαραώ, καὶ τοιουτοτρόπως νὰ ἔχῃ ὅλας τὰς προϋποθέσεις νὰ φθάσῃ ἕως καὶ τοῦ ὑπάτου ἀξιώματος εἰς τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου. 

Ἐγνώριζεν ἀπὸ τὴν νηπιακήν του ἡλικίαν, τὴν καταγωγήν του - ἐφ’ ὅσον ἐμεγάλωσε καὶ ἀνετράφη ἀπὸ τὴν ἰδίαν φυσικήν του μητέρα, κατὰ τὴν ἁγιογραφικὴν ἐξιστόρησιν (Ἐξοδ. Β΄ 1-10) – καὶ προετίμησεν, ἀντὶ τῆς ἀνέτου καὶ βασιλικῆς ἀνελίξεώς του, τὴν ταπεινὴν ἀλλὰ καὶ ἔντιμον καὶ ἐνάρετον πορείαν του, «συγκακουχούμενος» μετὰ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἰσραήλ. Δὲν παρεσύρθῃ ἀπὸ φιλοδόξους σκέψεις καὶ ματαίους ἐνθουσιασμούς, ἀλλὰ προετίμησεν νὰ συμπορεύεται τὴν αἱμόφυρτον καὶ ὀδυνηρὰν ζωὴν τῶν πατριωτῶν του οἵτινες κατεδυναστεύοντο ὑπὸ τῶν Αἰγυπτίων. 

Οἱ βιασταὶ ἁρπάζουσι τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν (Ματθ. ΙΑ΄ 11-12). 

Ἐρχόμενος ὁ Κύριος εἰς τὴν γῆν, καὶ θέλων νὰ διδάξῃ τοὺς ἀνθρώπους, ὑπέδειξεν εἰς αὐτοὺς ὡς μοναδικὴν ὁδόν, τὴν ὁδὸν τῆς κακοπαθείας καὶ τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος. Ἡ διδαχή Του, ἔχει τοῦτο τὸ χαρακτηριστικόν, ὅτι δὲν … «χαϊδεύει αὐτιά», δὲν «καλοπιάνει» τοὺς θέλοντας νὰ πορευθοῦν ὀπίσω Του, ἀλλὰ ἀντιθέτως, δεικνύει εἰς ὅλους τὸν τραχὺν ἀνηφορικὸν δρόμον! Ναὶ μέν, ὑπόσχεται ὅτι θὰ … συνοδοιπορῇ μεθ’ ἡμῶν, ὅμως δὲν παύει νὰ τονίζῃ ὅτι «στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν» (Ματθ. Ζ΄ 14). 

Τοῦτον τὸ δρόμον ἐβάδισεν πρῶτος Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν, καὶ τοιουτοτρόπως μᾶς ἐκάλεσε νὰ τὸν ἀκολουθήσωμεν. «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ΙΣΤ΄ 24). Αἱ λέξεις, «ἀπαρνησάσθω» καὶ «ἀράτω», ἐπιβεβαιώνουσι τὴν ὑποχρέωσιν τοῦ ἀφοσιωμένου εἰς τὸν Κύριον, νὰ ἐννοήσῃ ὅτι ἡ πορεία ὄπισθεν τοῦ Κυρίου εἶναι πορεία Σταυρικὴ καὶ ὀδυνηρά, ἡ ὁποία ὅμως καταλήγει εἰς τὴν πανευφρόσυνον Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. Ἐάν δε, προχωρήσωμεν ὀλίγον ἀκόμη εἰς τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ ἱεροῦ κειμένου, θὰ ἴδωμεν τὰς χαρακτηριστικὰς λεπτομερείας διὰ τῶν ὁποίων ἐξειδικεύει ὁ Διδάσκαλος τὴν πορείαν ταύτην˙ «Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, εὑρήσει αὐτήν» (Ματθ. ΙΣΤ΄ 25). Λόγια τὰ ὁποῖα, ἀκούονται σκληρὰ καὶ ἀδύνατα, ἀλλὰ δὲν παύουσι νὰ ἀποτελοῦσι τὴν βάσιν τοῦ Πνευματικοῦ ἀγῶνος. Λόγια τὰ ὁποῖα διαψεύδουσι τὰς … θεωρίας περὶ «καλοζωΐας καὶ «καλοπεράσεως» τῶν ἐναρέτων καὶ καλῶν ἀνθρώπων˙ … Τοὐναντίον μάλιστα …! 

Τοῦτον τὸν τραχὺν δρόμον τοῦ Κυρίου, ἐπέλεξαν καὶ ἐβάδισαν καὶ ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, μηδὲ καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐξαιρουμένης. Ὅλον τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα ὑπογραμμίζει καὶ λεπτομερεῖ εἰς τὸν αἱματηρὸν τοῦτον τρόπον ζωῆς τῶν ἀγωνιστῶν Ἁγίων! «Ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, … ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, …» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 35-37). 

Οἱ δύο δρόμοι. 

Ὁ προφήτης Μωϋσῆς ἀρνεῖται τὴν ζωὴν τῶν βασιλικῶν ἀνέσεων ἀλλὰ καὶ εἰδωλατρικήν, καὶ ἀκολουθεῖ τὴν ὁδὸν τῆς ταλαιπωρίας, τῆς ὀδύνης καὶ τοῦ μαρτυρίου, πλὴν ὅμως τήν, ὑπὸ τὴν σκέπην καὶ καθοδήγησιν, τοῦ Κυρίου. Οὗτοι οἱ δύο δρόμοι ὑπάρχουσιν εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ὡς δυνατότητες ἐπιλογῆς. Οἱ δύο ἐκεῖνοι δρόμοι, οἱ ὁποῖοι, κατὰ τὴν μυθολογίαν, ἐτέθησαν ὡς δίλημα εἰς τὸν ἡμίθεον Ἡρακλῆ καὶ οἱ ὁποῖοι διὰ τοὺς ἀρχαίους προγόνους ἡμῶν ἦσαν κανόνες … ζωῆς! Ἐκεῖνος, - πρότυπον σκληρᾶς καὶ βιαίας ζωῆς – προετίμησεν τὸν σκληρὸν καὶ ἀκανθώδη δρόμον τῆς ἀρετῆς καὶ ἀπεστράφη τὸν εὔκολον καὶ ἄνετον δρόμον τῆς κακίας διὰ νὰ δεικνύῃ ὅτι … ἡ ἀρετὴ ἔχει κόστος καὶ ἀξίαν καὶ μπορεῖ, ὅλοι νὰ τὴν ἐπιθυμοῦν καὶ νὰ τὴν νοσταλγοῦν, πλὴν ὅμως αὕτη στεφανώνει ἐκείνους οἱ ὁποῖοι … κοπιάζουν δι’ αὐτήν! 

Οὗτοι οἱ δύο δρόμοι ὑπάρχουσιν ὡς δίλημα καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους τῆς πίστεως! Τονίζει ὁ σοφὸς Σειρὰχ ὅτι ὁ Κύριος δὲν ἐκβιάζει καὶ δὲν ὑποχρεώνει, ἀλλὰ μᾶς καλεῖ ἐπ’ ἐλευθερίᾳ˙  «Ἐὰν θέλῃς, συντηρήσεις ἐντολὰς καὶ πίστιν ποίησαι εὐδοκίας. Παρέθηκέ σοι πῦρ καὶ ὕδωρ· οὗ ἐὰν θέλῃς, ἐκτενεῖς τὴν χεῖρά σου» (Σοφ. Σειρὰχ ΙΕ΄ 15-16). 

Ἐκ τούτων τῶν δύο δρόμων, καλούμεθα καὶ ἡμεῖς νὰ ἐπιλέξωμεν …! Δυστυχῶς, ἀνέκαθεν οἱ ἄνθρωποι εἰς τὴν πλειονότητά τους, ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὰς κοσμικὰς ἡδονὰς καὶ τὴν ἀπάτην τῆς παρούσης ζωῆς, ἐπέλεγον καὶ ἐπιλέγουσι … «πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν». Διὰ τοῦτό δε, ἤθελον καὶ ἐπεδίωκον νὰ παρατείνωσιν τὴν ζωήν των καὶ ἀπέφευγον παντοιοτρόπως ἀκόμη καὶ τὴν ἐνθύμισιν τοῦ θανάτου καὶ τῶν, μετὰ θάνατον, … καταστάσεων! Ἔστω καὶ ἂν ὁ θάνατος ἦτο καὶ εἶναι … καθημερινὸν γεγονός, καὶ ἔστω καὶ ἂν ὅλοι συμφωνοῦσι εἰς ἐκεῖνο … τὸ τοῦ Παύλου – «ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν …» (Ἑβρ. Θ΄ 27), - ἡ ἁμαρτία καὶ αἱ ἡδοναὶ τῆς παρούσης ζωῆς, παραμένουσιν ἡ … πρώτη ἐπιλογὴ … σχεδὸν … ὅλων. 

Ὑπάρχουσιν ὅμως καὶ οἱ … ἐλάχιστοι! Ἐκεῖνοι οἵτινες καθοδηγούμενοι ἀπὸ τὴν πίστιν εἰς τὸν Θεόν, βλέπουσι … «πέραν τοῦ τάφου» καὶ οἵτινες προθύμως ἀντήλλαξαν καὶ ἀνταλλάσσουν τὸν παρόντα βίον, διὰ τῆς αἰωνίου μακαριότητος. Ἐκεῖνοι οἵτινες ἐθεώρησαν ταῦτα τὰ πρόσκαιρα καὶ φθαρτά … «σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστὸν κερδήσωσι» (Φιλιπ. Γ΄ 8). Οὗτοι ἀποτελοῦσι τὴν ἱερὰν χορείαν τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ … εἴθε νὰ δεικνύουσι διὰ παντὸς εἰς ἡμᾶς τὴν πορείαν ταύτην πρὸς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 28 Μαρτίου 2021

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Αγχώνομαι τι να κάνω;