ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021)
«μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ
ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν» (Ἑβρ. ια΄ 25).
Αἱ δύο ἐπιλογαί.
Ἡ ἀνωτέρω ἀναφορὰ τοῦ Θείου Ἀποστόλου Παύλου, ἀφορᾶ εἰς τὴν μεγίστην ἐκείνην φυσιογνωμίαν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὸν Μωϋσῆν, τὸν ἡγέτην τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ὅστις καὶ τὸν ὡδήγησεν ἀπὸ τὴν Αἰγυπτιακὴν δουλείαν, εἰς τὴν γῆν «τὴν ρέουσαν μέλι καὶ γάλα», τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας καὶ φυσικὴν πατρίδα τῶν γεναρχῶν του, Ἁβραάμ, Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ, τὴν γῆν Χαναάν. Ὁ Μωϋσῆς εἶχε τὴν ἰδιαιτέραν κοσμικὴν τιμήν, παρὰ τὴν Ἑβραϊκήν του καταγωγήν, ὄχι μόνον νὰ ἐπιβιώσῃ ἀπὸ τὴν μανίαν τοῦ Φαραώ, ἀλλὰ καὶ διὰ θαυμαστοῦ τρόπου, νὰ … εὑρεθῇ ἔνδον τοῦ Φαραωνικοῦ ἀνακτόρου καὶ νὰ υἱοθετηθῇ ἀπὸ τὴν θυγατέρα τοῦ Φαραώ, καὶ τοιουτοτρόπως νὰ ἔχῃ ὅλας τὰς προϋποθέσεις νὰ φθάσῃ ἕως καὶ τοῦ ὑπάτου ἀξιώματος εἰς τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου.
Ἐγνώριζεν ἀπὸ τὴν νηπιακήν του ἡλικίαν, τὴν καταγωγήν του - ἐφ’ ὅσον ἐμεγάλωσε καὶ ἀνετράφη ἀπὸ τὴν ἰδίαν φυσικήν του μητέρα, κατὰ τὴν ἁγιογραφικὴν ἐξιστόρησιν (Ἐξοδ. Β΄ 1-10) – καὶ προετίμησεν, ἀντὶ τῆς ἀνέτου καὶ βασιλικῆς ἀνελίξεώς του, τὴν ταπεινὴν ἀλλὰ καὶ ἔντιμον καὶ ἐνάρετον πορείαν του, «συγκακουχούμενος» μετὰ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἰσραήλ. Δὲν παρεσύρθῃ ἀπὸ φιλοδόξους σκέψεις καὶ ματαίους ἐνθουσιασμούς, ἀλλὰ προετίμησεν νὰ συμπορεύεται τὴν αἱμόφυρτον καὶ ὀδυνηρὰν ζωὴν τῶν πατριωτῶν του οἵτινες κατεδυναστεύοντο ὑπὸ τῶν Αἰγυπτίων.
Οἱ βιασταὶ ἁρπάζουσι τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν (Ματθ. ΙΑ΄ 11-12).
Ἐρχόμενος ὁ Κύριος εἰς τὴν γῆν, καὶ θέλων νὰ διδάξῃ τοὺς ἀνθρώπους, ὑπέδειξεν εἰς αὐτοὺς ὡς μοναδικὴν ὁδόν, τὴν ὁδὸν τῆς κακοπαθείας καὶ τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος. Ἡ διδαχή Του, ἔχει τοῦτο τὸ χαρακτηριστικόν, ὅτι δὲν … «χαϊδεύει αὐτιά», δὲν «καλοπιάνει» τοὺς θέλοντας νὰ πορευθοῦν ὀπίσω Του, ἀλλὰ ἀντιθέτως, δεικνύει εἰς ὅλους τὸν τραχὺν ἀνηφορικὸν δρόμον! Ναὶ μέν, ὑπόσχεται ὅτι θὰ … συνοδοιπορῇ μεθ’ ἡμῶν, ὅμως δὲν παύει νὰ τονίζῃ ὅτι «στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν» (Ματθ. Ζ΄ 14).
Τοῦτον τὸ δρόμον ἐβάδισεν πρῶτος Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν, καὶ τοιουτοτρόπως μᾶς ἐκάλεσε νὰ τὸν ἀκολουθήσωμεν. «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ΙΣΤ΄ 24). Αἱ λέξεις, «ἀπαρνησάσθω» καὶ «ἀράτω», ἐπιβεβαιώνουσι τὴν ὑποχρέωσιν τοῦ ἀφοσιωμένου εἰς τὸν Κύριον, νὰ ἐννοήσῃ ὅτι ἡ πορεία ὄπισθεν τοῦ Κυρίου εἶναι πορεία Σταυρικὴ καὶ ὀδυνηρά, ἡ ὁποία ὅμως καταλήγει εἰς τὴν πανευφρόσυνον Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. Ἐάν δε, προχωρήσωμεν ὀλίγον ἀκόμη εἰς τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ ἱεροῦ κειμένου, θὰ ἴδωμεν τὰς χαρακτηριστικὰς λεπτομερείας διὰ τῶν ὁποίων ἐξειδικεύει ὁ Διδάσκαλος τὴν πορείαν ταύτην˙ «Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, εὑρήσει αὐτήν» (Ματθ. ΙΣΤ΄ 25). Λόγια τὰ ὁποῖα, ἀκούονται σκληρὰ καὶ ἀδύνατα, ἀλλὰ δὲν παύουσι νὰ ἀποτελοῦσι τὴν βάσιν τοῦ Πνευματικοῦ ἀγῶνος. Λόγια τὰ ὁποῖα διαψεύδουσι τὰς … θεωρίας περὶ «καλοζωΐας καὶ «καλοπεράσεως» τῶν ἐναρέτων καὶ καλῶν ἀνθρώπων˙ … Τοὐναντίον μάλιστα …!
Τοῦτον τὸν τραχὺν δρόμον τοῦ Κυρίου, ἐπέλεξαν καὶ ἐβάδισαν καὶ ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, μηδὲ καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐξαιρουμένης. Ὅλον τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα ὑπογραμμίζει καὶ λεπτομερεῖ εἰς τὸν αἱματηρὸν τοῦτον τρόπον ζωῆς τῶν ἀγωνιστῶν Ἁγίων! «Ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, … ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, …» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 35-37).
Οἱ δύο δρόμοι.
Ὁ προφήτης Μωϋσῆς ἀρνεῖται τὴν ζωὴν τῶν βασιλικῶν ἀνέσεων ἀλλὰ καὶ εἰδωλατρικήν, καὶ ἀκολουθεῖ τὴν ὁδὸν τῆς ταλαιπωρίας, τῆς ὀδύνης καὶ τοῦ μαρτυρίου, πλὴν ὅμως τήν, ὑπὸ τὴν σκέπην καὶ καθοδήγησιν, τοῦ Κυρίου. Οὗτοι οἱ δύο δρόμοι ὑπάρχουσιν εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ὡς δυνατότητες ἐπιλογῆς. Οἱ δύο ἐκεῖνοι δρόμοι, οἱ ὁποῖοι, κατὰ τὴν μυθολογίαν, ἐτέθησαν ὡς δίλημα εἰς τὸν ἡμίθεον Ἡρακλῆ καὶ οἱ ὁποῖοι διὰ τοὺς ἀρχαίους προγόνους ἡμῶν ἦσαν κανόνες … ζωῆς! Ἐκεῖνος, - πρότυπον σκληρᾶς καὶ βιαίας ζωῆς – προετίμησεν τὸν σκληρὸν καὶ ἀκανθώδη δρόμον τῆς ἀρετῆς καὶ ἀπεστράφη τὸν εὔκολον καὶ ἄνετον δρόμον τῆς κακίας διὰ νὰ δεικνύῃ ὅτι … ἡ ἀρετὴ ἔχει κόστος καὶ ἀξίαν καὶ μπορεῖ, ὅλοι νὰ τὴν ἐπιθυμοῦν καὶ νὰ τὴν νοσταλγοῦν, πλὴν ὅμως αὕτη στεφανώνει ἐκείνους οἱ ὁποῖοι … κοπιάζουν δι’ αὐτήν!
Οὗτοι οἱ δύο δρόμοι ὑπάρχουσιν ὡς δίλημα καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους τῆς πίστεως! Τονίζει ὁ σοφὸς Σειρὰχ ὅτι ὁ Κύριος δὲν ἐκβιάζει καὶ δὲν ὑποχρεώνει, ἀλλὰ μᾶς καλεῖ ἐπ’ ἐλευθερίᾳ˙ «Ἐὰν θέλῃς, συντηρήσεις ἐντολὰς καὶ πίστιν ποίησαι εὐδοκίας. Παρέθηκέ σοι πῦρ καὶ ὕδωρ· οὗ ἐὰν θέλῃς, ἐκτενεῖς τὴν χεῖρά σου» (Σοφ. Σειρὰχ ΙΕ΄ 15-16).
Ἐκ τούτων τῶν δύο δρόμων, καλούμεθα καὶ ἡμεῖς νὰ ἐπιλέξωμεν …! Δυστυχῶς, ἀνέκαθεν οἱ ἄνθρωποι εἰς τὴν πλειονότητά τους, ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὰς κοσμικὰς ἡδονὰς καὶ τὴν ἀπάτην τῆς παρούσης ζωῆς, ἐπέλεγον καὶ ἐπιλέγουσι … «πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν». Διὰ τοῦτό δε, ἤθελον καὶ ἐπεδίωκον νὰ παρατείνωσιν τὴν ζωήν των καὶ ἀπέφευγον παντοιοτρόπως ἀκόμη καὶ τὴν ἐνθύμισιν τοῦ θανάτου καὶ τῶν, μετὰ θάνατον, … καταστάσεων! Ἔστω καὶ ἂν ὁ θάνατος ἦτο καὶ εἶναι … καθημερινὸν γεγονός, καὶ ἔστω καὶ ἂν ὅλοι συμφωνοῦσι εἰς ἐκεῖνο … τὸ τοῦ Παύλου – «ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν …» (Ἑβρ. Θ΄ 27), - ἡ ἁμαρτία καὶ αἱ ἡδοναὶ τῆς παρούσης ζωῆς, παραμένουσιν ἡ … πρώτη ἐπιλογὴ … σχεδὸν … ὅλων.
Ὑπάρχουσιν ὅμως καὶ οἱ … ἐλάχιστοι! Ἐκεῖνοι οἵτινες καθοδηγούμενοι ἀπὸ τὴν πίστιν εἰς τὸν Θεόν, βλέπουσι … «πέραν τοῦ τάφου» καὶ οἵτινες προθύμως ἀντήλλαξαν καὶ ἀνταλλάσσουν τὸν παρόντα βίον, διὰ τῆς αἰωνίου μακαριότητος. Ἐκεῖνοι οἵτινες ἐθεώρησαν ταῦτα τὰ πρόσκαιρα καὶ φθαρτά … «σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστὸν κερδήσωσι» (Φιλιπ. Γ΄ 8). Οὗτοι ἀποτελοῦσι τὴν ἱερὰν χορείαν τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ … εἴθε νὰ δεικνύουσι διὰ παντὸς εἰς ἡμᾶς τὴν πορείαν ταύτην πρὸς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου