Τρίτη 18 Αυγούστου 2020
Ο νεκρός... παντοδύναμος! - π. Τιμοθέου Παπασταύρου
ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΚΑΤΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020)
«διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό;» (Ματθ. ΙΖ΄ 19)
Αἱ δυνάμεις καὶ ἀντοχαὶ τοῦ ἀνθρώπου.
Ὅταν ὁ Κύριος ἐδημιούργησε τὸν ἄνθρωπον «καὶ ἔθετο αὐτὸν ὡς βασιλέα τῆς κτίσεως» (εὐχὴ Μυστηρίου τοῦ Γάμου), ἔδωκεν εἰς αὐτὸν κρίσιν καὶ θέλησιν καὶ ἀποφασιστικότητα, προκειμένου νὰ ἀνταποκριθῇ εἰς τὴν ὑψίστην ταύτην ἀποστολήν του. Τοῦ ἔδωκε πλήρη ἐλευθερίαν καὶ τὸν κατέστησεν ὑπεύθυνον διὰ τὰς ἐπιλογὰς καὶ τὰς ἀποφάσεις του. Τοῦ ἔδειξε τὸ … τί πρέπει καὶ τί ἀπαγορεύεται, καὶ τὸ … τί θὰ ἐπακολουθοῦσε εἰς τὰς λανθασμένας ἐπιλογάς του! Συνεπῶς ὁ ἄνθρωπος ἔλαβεν ἀπὸ τὸν Δημιουργόν του, δυνάμεις σωματικὰς καὶ ψυχικὰς τοιαύτας, ὥστε νὰ δύναται νὰ πορεύεται ἐπιτυχῶς εἰς τὴν Παραδεισίαν ζωὴν τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος τοῦ διέθεσεν. Ἦτο, ἐκεῖ εἰς τὴν προπτωτικὴν ἐκείνην κατάστασιν, ὡς … εἷς μικρὸς θεός, μὲ ἀπόλυτον ἐξουσίαν ἐπὶ τῶν δημιουργημάτων τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπολύτως ἐλεύθερος ὥστε νὰ ἐπιλέξῃ ἀκόμη καὶ … τὸ ἀπηγορευμένον!
Ἑπομένως, ὁ ἄνθρωπος διαθέτει ψυχικὰς καὶ σωματικὰς δυνάμεις, διὰ τῶν ὁποίων δύναται νὰ ἀντιμετωπίζῃ ἕως ἑνὸς ὁρίου, τὰς διαφόρους περιστάσεις τῆς παρούσης ζωῆς. Μετὰ τὴν πτῶσιν τῶν πρωτοπλάστων, αἱ ἀντοχαί του καὶ αἱ δυνάμεις του, ἀσφαλῶς ἠμβλύνθησαν καὶ ἠλαττώθησαν, ὅμως ὁ Κύριος καὶ Δημιουργός του δὲν ἐπέτρεψεν νὰ ἀποδυναμωθῇ πλήρως … Μποροῦσε νὰ ἐπιβιώνῃ καὶ εἰς τὰς πλέον ἀντιξόους συνθήκας ἀλλὰ καὶ νὰ δημιουργῇ … οἰκογένειαν καὶ κοινωνίας, ἀνωτέρας καὶ ἰσχυροτέρας ἀπὸ ἐκείνας τῶν ἀγρίων θηρίων! Κατὰ τὸ ἱερὸν κείμενον τῆς Γενέσεως, ὁ ἄνθρωπος - ἔστω καὶ ἐκτὸς τοῦ Παραδείσου - ἐπιβιώνει καὶ ἀνταποκρίνεται εἰς τὰς ἀπαιτήσεις τῆς δυσκόλου ὄντως ζωῆς του.
Τὸ ἱστορικὸν …
Ὁ Κύριος κατέρχεται ἀπὸ τὸ ὄρος Θαβὼρ εὐθὺς μετὰ τὴν Ἁγίαν Αὐτοῦ Μεταμόρφωσιν καὶ ἐκεῖ ὅπου εἶχεν ἀφήσει τοὺς ἑννέα μαθητάς Του διὰ νὰ τὸν περιμένουν, βλέπει πλῆθος κόσμου νὰ Τὸν ἀναζητῇ! Ἕνας πατέρας ταλαίπωρος, ἔχει φέρει τὸν υἱόν του συρρόμενον διότι εἶναι δαιμονισμένος καὶ καθ’ ὅλην τὴν ἡμέραν παρακαλεῖ τοὺς μαθητάς, νὰ θεραπεύσουν τὸν δαιμονιῶντα. Οἱ μαθηταὶ ἀδυνατοῦν νὰ ἀπομακρύνουν τὸ δαιμόνιον ἀπὸ τὸν ταλαιπωρούμενον νεαρόν, καὶ … τελευταία ἐλπὶς διὰ τὸν πατέρα ἐκεῖνον, εἶναι ὁ Κύριος. Ὅταν Τὸν βλέπει νὰ πλησιάζῃ μετὰ τῶν λοιπῶν τριῶν μαθητῶν Του, σπεύδει σύρρων καὶ τὸν υἱόν του καὶ παρακαλεῖ … «Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. Καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι». (Ματθ. ΙΖ΄ 15-16). Ὁ Κύριος συμπονεῖ τὸν ἄνθρωπον καὶ ἀφοῦ ζητεῖ νὰ φέρουν τὸν ταλαιπωρούμενον νεαρὸν ἐνώπιόν Του, ἐπετίμησεν τὸν δαίμονα καὶ ἀμέσως … «ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης» (Ματθ. ΙΖ΄ 18).
Ὁ πατέρας, τρισευτυχισμένος εὐχαριστεῖ τὸν Χριστὸν καὶ ἀποχωρεῖ … Οἱ μαθηταί, ὅμως, ἀποροῦν καὶ ἐρωτοῦν τὸν Διδάσκαλον, διατί δὲν ἠδυνήθησαν νὰ ἐκβάλουν καὶ ἐκεῖνοι τὸ πονηρὸν πνεῦμα, κάτι ποὺ ὁ Κύριος τὸ ἔκανε μὲ τόσην εὐκολίαν! Ὁ Κύριος τοὺς καθησυχάζει, ἀλλὰ καὶ τοὺς δείχνει τὰ ὅρια τῶν ἀνθρωπίνων δυνάμεων καὶ ἀπὸ ποῖον σημεῖον, ἀρχίζει πλέον ἡ … ἀνθρωπίνη ἀδυναμία.
Πίστις, προσευχὴ καὶ νηστεία, εἶναι τὰ στοιχεῖα ἐκεῖνα διὰ τῶν ὁποίων ὁ ἀδύναμος ἄνθρωπος γίνεται δυνατὸς καὶ … πανίσχυρος καὶ ὑπερισχύει τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους. Τὸ ἔχομεν εἴπει καὶ εἰς προηγουμένην ἀναφοράν μας, ὅτι μετὰ τὸν Παντοδύναμον Θεόν, δύναμιν τεραστίαν ἔχει καὶ ὁ διάβολος, τὴν ὁποίαν δύναται νὰ ἐνεργῇ ἐναντίον ἡμῶν, ὅταν ἡμεῖς τοῦ ἐπιτρέπομεν τὴν … τοιαύτην ἐξουσίαν! Τοῦτο ἐνόμισαν καὶ οἱ ἑννέα ἐκεῖνοι μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ! Ἐθεώρησαν, ὅτι ὅπως ἠδύνατο ὁ Κύριος, τοιουτοτρόπως θὰ ἠδύναντο καὶ ἐκεῖνοι! Διεψεύσθησαν ὅμως, καὶ ἔμαθον ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶχον … πρότερον διαπιστώσει! «Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου» (Λουκ. Ι΄ 17). Μόνον ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῇ δυνάμει Αὐτοῦ θὰ ὑποτάξωμεν τὸ πειρασμόν!
«Ἄνθρωπε, δὲν μπορεῖς …»!
Ἔχει, ὄντως, δυνάμεις ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ … χωρὶς τὴν συνέργειαν τῆς Θείας Δυνάμεως εἶναι … νεκρός! «Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. ΙΕ΄ 5), διεβεβαίωσεν ὁ Κύριος καὶ τοῦτο εἶναι αὐτονόητον …! Ἐδῶ συμβαίνει, ὅ, τι καὶ μὲ τὸ ρεῦμα καὶ τὸ καλώδιο! Ὅταν τὸ καλώδιο εἶναι … μακριὰ ἀπὸ τὴν … τροφοδοσία τοῦ ρεύματος, εἶναι ἕνα ἀκίνδυνο ἐνδεχομένως παιγνιδάκι στὰ χέρια ἑνὸς μικροῦ παιδιοῦ καὶ ἕνα ἄχρηστο ἐργαλεῖο στὴ διάθεση ἔστω καὶ ἑνὸς πεπειραμένου ἡλεκτρολόγου! Ἐάν, ὅμως, τοῦτο τὸ καλώδιο συνδεθῇ μὲ τὴν ροὴ τοῦ ἡλεκτρικοῦ ρεύματος, τότε ἀποκτᾶ τεραστίαν δύναμιν καὶ ἀξίαν! Στὰ χέρια ἑνὸς εἰδήμονος καὶ πεπειραμένου ἡλεκτρολόγου, γίνεται ἀγωγὸς ρεύματος πολυτίμου εἰς τὴν ζωήν μας καὶ ρυθμιστοῦ, ἐν πολλοῖς, πολλῶν παραμέτρων τῆς καθημερινότητός μας. Eἰς τὰς χείρας δὲ παιδιῶν καὶ … ἀγνοούντων, γίνεται πηγὴ πολλῶν καὶ ἀπεριγράπτων κακῶν!
Ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἐνῶ διαπιστώνει μέσῳ τῶν πολλῶν ἀσθενειῶν του ἀλλὰ καὶ τῆς ἀνθρωπίνης … μικρότητός του, τὴν ἀπόλυτον ἀδυναμίαν του, δὲν παύει νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι … «πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ» (Φιλιπ. Δ΄ 13)! Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους, τῶν ὁποίων θαυμάζομεν ἐνίοτε τὰ πνευματικὰ κατορθώματα καὶ τὰ τεράστια θαύματά των! Τὸ εἶχεν εἴπει καὶ ὑποσχεθεῖ ὁ Κύριος εἰς τοὺς μαθητάς Του, ὀλίγον πρὸς τῆς εἰς Οὐρανοὺς Ἀναλήψεώς Του, καὶ ἐπραγματοποιήθη τοῦτο ἀλλὰ καὶ πραγματοποιεῖται διὰ τῶν πιστῶν καὶ Ἁγίων τοῦ Θεοῦ! «Ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι· γλώσσαις λαλήσουσι καιναῖς· ὄφεις ἀροῦσι· κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει· ἐπὶ ἀρρώστους χεῖρας ἐπιθήσουσι, καὶ καλῶς ἕξουσιν» (Μάρκ. ΙΣΤ΄ 17-18).
Ὁ νεκρὸς … παντοδύναμος!
Ναί, φίλοι μου ἀναγνῶσται! Δὲν εἶναι τοῦτο ὑπερβολὴ οὔτε σχῆμα λόγου! Πρὸ τῆς Θείας Δυνάμεως, ἀλλὰ καὶ πρὸ «τῶν ἀρχῶν καὶ ἐξουσιῶν καὶ κοσμοκρατόρων τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (Ἐφες. ΣΤ΄ 12), ὁ ἄνθρωπος εἶναι κάτι περισσότερον τοῦ … τίποτα! Ἐὰν ὅμως, παραμένει συνδεδεμένος μὲ τὴν παντοδύναμον … Δύναμιν τοῦ Θεοῦ, γίνεται καὶ αὐτὸς παντοδύναμος …! «Διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν», ἀπήντησεν ὁ Κύριος εἰς τὴν ἐρώτησιν τῶν ἑννέα μαθητῶν του. «Ἡ ἀπιστία σας φταίει ποὺ δὲν μπορέσατε νὰ ἐκδιώξετε τὸν δαίμονα»! Ταύτην, λοιπὸν τὴν κατηραμένην ἀπιστίαν, ἂς ἐκδιώξωμεν ἀδελφοί μου, καὶ μὲ ὅπλον τὴν πίστιν καὶ ἀφοσίωσίν μας εἰς τὸν Παντοδύναμον Θεόν, νὰ εἴμεθα βέβαιοι ὅτι θὰ ἀνταπεξέλθωμεν ἐπιτυχῶς τὰ πνευματικὰ ἐμπόδια καὶ καταντήσωμεν εἰς τὴν Ζωὴν τὴν Αἰώνιον. Ἀμήν!
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Πέμπτη 13 Αυγούστου 2020
Ο φόβος του "φαντάσματος" - π. Τιμόθεος Παπασταύρου
ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΝΑΤΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (9 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020)
"θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε"
Ὁ φόβος καὶ τὸ θάρρος.
Δύο χαρακτηριστικὰς ψυχικὰς καταστάσεις, βλέπομεν εἰς τὸν ὡς ἄνω λόγον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Δύο καταστάσεις τὰς ὁποίας ἔχομεν "ζήσει" ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, συνειδητῶς ἢ ἀσυνειδήτως, ἀνεξαρτήτως ἡλικίας, ἀλλὰ καὶ ἀνεξαρτήτως, κράσεως καὶ σωματικῶν ἀντοχῶν ἀλλὰ καὶ ψυχικῶν εὐαισθησιῶν! Δύο καταστάσεις αἱ ὁποῖαι βιοῦνται καθημερινῶς καὶ ἐναλλάσσονται μὲ ἐκπληκτικὴν ταχύτητα, ἀκόμη καὶ εἰς τὸν ἴδιον ἄνθρωπον. Φόβος καὶ θάρρος ...! Ποῖός ποτε δὲν ἐφοβήθῃ, ἀλλὰ καὶ ποῖος δὲν ἀνεθάρρησεν ...; Εἴτε ἀπὸ αἰτίας φυσικὰς καὶ ἐξωγενεῖς, εἴτε ἀπὸ τοιαύτας ψυχικὰς καὶ συνειδητὰς ἢ ἀσυνειδήτους, ζῶμεν καὶ "περνοῦμεν" καθημερινῶς, ἀπὸ τὰς δύο τοιαύτας καταστάσεις. Ἡ μικρότης καὶ ἡ ἀδυναμία τοῦ "μεγάλου" ἀνθρώπου εἰς ὅλον της τὸ ... μεγαλεῖον!
Ποῖος δὲν ἐφοβήθῃ πρὸ τῆς ἀσθενείας καὶ πρὸ τοῦ ἀδυσωπήτου ... θανάτου; Ποῖος δὲν ἐτρόμαξεν ἀπὸ ἐκτάκτους φυσικὰς καταστροφὰς (καταιγίδας, πλημμύρας, πυρκαϊάς, σεισμούς, θυέλλας κ. ἄ.); Ποῖος δὲν ἠσθάνθη τρόμον καὶ ἀγωνίαν εἰς κάποιας στιγμὰς ... θλίψεως καὶ "μοναξιᾶς"; Ἀλλὰ καί, ποῖος δὲν ἀνεθάρρησεν ὅταν τὸν ἐπαρρηγόρησαν καὶ τὸν ἐστήριξαν ψυχολογικῶς; Ποῖος δὲν "ἀνέλαβεν" ὅταν ἐσκέφθη τὴν ... κραταιὰν χεῖρα τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ; Ποῖος δὲν "χαμογέλασε" μὲ αἰσιοδοξίαν, ὅταν εἶδε νὰ τὸν περιβάλλουν ἄνθρωποι μὲ θυσιαστικὴν ἀγάπην καὶ διάθεσιν προσφορᾶς, ἀκόμη καὶ εἰς τὰς πλέον ὀδυνηρὰς καταστάσεις τῆς παρούσης ζωῆς; Πολλάκις, προσπαθοῦμεν νὰ πείσωμεν τοὺς ἄλλους, ὅτι τοιαῦται καταστάσεις ... δὲν μᾶς ἐγγίζουν, ἀλλὰ δὲν θὰ θὰ δυνηθῶμεν νὰ πείσωμεν οὔτε κἂν τὸν ... ἑαυτόν μας!!!
Ὁ φόβος τοῦ "φαντάσματος".
Τοῦτον τὸν φόβον βιώνουσιν οἱ μαθηταὶ εἰς τὸ μέσον τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδος, ὅταν τὰ κύμματα ὑψοῦνται ἀπειλητικὰ ἐναντίον των, καὶ τὸ σκότος τῆς "τετάρτης φυλακῆς τῆς νυκτὸς" εἶναι ... "ψηλαφητόν"˙ καὶ ὁ Κύριος, δὲν εἶναι μαζί των ἐκεῖ εἰς τὸ πλοῖον! Μόνοι, παλαίουν μὲ τὴν ἀγριαίνουσαν λίμνην, καὶ σὰν νὰ μὴν ἦτο τοῦτο ἀρκετόν, αἰσθάνονται ὅτι κάποιο ... "ἀερικὸ" περιπατεῖ ἐπάνω εἰς τὰ ταραγμένα νερὰ τῆς λίμνης! «Ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν», λέγει τὸ ἱερὸν κείμενον. Τοῦτο καὶ μόνον, μᾶς δίδει νὰ καταλάβωμεν τὴν ταραχὴν τῶν μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι μάλιστα, εἶναι συνηθισμένοι εἰς τὸν … φόβον τῆς νυκτός, ἀφοῦ συχνάκις κατὰ τὴν νύκτα ἐξέρχονται διὰ τὴν ἁλιείαν! Ὁ Κύριος, ἀμέσως σπεύδει νὰ τοὺς καθησυχάσῃ καὶ νὰ τοὺς βεβαιώσῃ ὅτι, «ἐγώ εἰμί, μὴ φοβεῖσθε», ἀλλὰ ὁ Πέτρος ζητεῖ ἐπὶ πλέον ἀποδείξεις … διὰ νὰ ἡρεμήσῃ! Βεβαίως, δὲν θὰ συνεχίσωμεν … εἰς τὸ ἐπακολουθοῦν θαῦμα, ὅπου ὁ Κύριος περιπατεῖ ἐπὶ τῆς θαλάσσης καί, κατ’ ἐντολήν Του, περιπατεῖ καὶ ὁ Πέτρος, ἀλλὰ θὰ ἐμμείνωμεν εἰς τὸν φόβον …!
«Τίνα φοβηθήσομαι;»
Ὡς προείπωμεν, τὸ αἴσθημα τοῦ φόβου καὶ τῆς ἀδυναμίας, εἶναι γνωστὸν εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ποικίλαι αἰτίαι, δημιουργοῦν τοῦτο τὸ αἴσθημα, - ὡς ἴδωμεν ἤδη – καὶ ὁ ἄνθρωπος, πολλάκις, ἀσθενεῖ καὶ νοσεῖ ψυχικῶς καὶ μονίμως, ὑπὸ τὴν ἀπειλὴν καὶ τὸ βάρος τοῦ φόβου. Ὅταν, ὅμως, αἰσθάνεται ὅτι δύναται νὰ ἐμπιστεύεται εἰς … ὅ,τιδήποτε ἰσχυρὸν καὶ ἀτρόμητον, τότε ὁ φόβος μετριάζεται καὶ ὑποχωρεῖ καὶ ὁ φοβισμένος ἄνθρωπος ἐπανέρχεται εἰς τὴν … κανονικότητά του!
Ὑπάρχει, ὅμως, ἀντίδοτον διὰ τὸν φόβον; Πολλοὶ θὰ σπεύσουν νὰ ἀπαντήσουν εἰς τὸ συγκεκριμμένον ἐρώτημα, καὶ ἴσως αἱ ἀπαντήσεις των ἀκουσθῶσι πολὺ … αἰσιόδοξοι! Δὲν θὰ διαφωνήσωμεν, ἀλλὰ θὰ τονίσωμεν ὅτι αἱ ἀπαντήσεις μας πρέπει νὰ ἐκφρασθῶσι κατόπιν πολλῆς περισκέψεως!
Εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, εὑρίσκομεν τὸ αἴσθημα τοῦ φόβου … πολλάκις, καὶ μάλιστα καὶ ὡς … συνιστώμενον, ἀλλὰ καὶ ὡς ἀπαγορευμένον καὶ … ἐφάμαρτον! Ἄλλοις λόγοις, … ἐπιτρέπει καὶ ἐπιβάλλει ὁ Θεῖος Λόγος τὸν φόβον εἰς τὴν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου, διὰ νὰ μὴν ὑπεραίρεται καὶ διὰ νὰ μὴν θαρρεύεται καὶ ἴσως ἀποθρασύνεται ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ἐπὶ παραδείγματι, βλέπομεν καὶ εἰς τὴν Παλαιάν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην, ὁ Κύριος νὰ ἐπιβάλῃ τὸν φόβον Του εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας. Ἡ ἀπειλὴ τοῦ θανάτου, ἀκούεται συχνότατα ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ὄχι μόνον ἀκούεται, ἀλλὰ καὶ γίνεται πρᾶξις, ἡ θανάτωσις τῶν παρανομούντων! Πόσες φορὲς δὲν ἐτρόμαξαν καὶ δὲν ἐφοβήθησαν ἀλλὰ καὶ δὲν ἐβίωσαν οἱ Ἑβραῖοι τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ ἐπάνω των! Ἀρκεῖ καὶ μόνον ἵνα ἀνατρέξωμεν κυρίως εἰς τὰ πρῶτα βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Πεντάτευχον), διὰ νὰ ἐννοήσωμεν καὶ … ἴσως φοβηθῶμεν καὶ ἡμεῖς! Ὁ χῶρος, δυστυχῶς, δὲν περισσεύει διὰ νὰ δείξωμεν διὰ περισσοτέρων στοιχείων, τοῦ … «λόγου τὸ ἀληθές»!
Ἀντιστοίχως, ὅμως, εἰς τὴν αὐτὴν Ἁγίαν Γραφήν, βλέπομεν καὶ εὑρίσκομεν καὶ … τὴν αἰσιοδοξίαν καὶ τὸ θάρρος, τὰ ὁποῖα καὶ πάλιν ὁ Κύριος συνιστᾷ εἰς τοὺς ἀφοσιωμένους εἰς Αὐτόν! Καὶ ὅταν ἐπρόκειτο, οἱ Ἑβραῖοι, νὰ ἀντιμετωπίσουν πανισχύρους λαοὺς καὶ στρατούς, ἀλλὰ καὶ πρὸ ἄλλων καθημερινῶν κινδύνων καὶ φοβιῶν, ὁ Θεὸς τοὺς καθησυχάζει καὶ τοὺς συνιστᾷ, «Κύριος πολεμήσει περὶ ὑμῶν, καὶ ὑμεῖς σιγήσετε» (Ἔξοδ. ΙΔ΄ 14), ἢ ἀλλαχοῦ, «Κύριος φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος δειλιάσω;» (Ψαλμ. ΚΣΤ΄ 1)! Καὶ εἰς τὴν Καινήν, ὅμως, κατ’ ἐπανάληψιν - ὡς ἐν προκειμένῳ, - ὑποδεικνύει καὶ συνιστᾷ εἰς τοὺς μαθητάς Του τὴν … τόλμην καὶ τὴν ἀφοβίαν. «Καὶ μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι» (Ματθ. Ι΄ 28). Ὁ Κύριος ἐνθαρρύνει τοὺς μαθητάς Του, ἐκεῖ μάλιστα, εἰς τὸν μαρτυρικὸν θάνατον, ὅπου ὁ φόβος θεωρεῖται … αὐτονόητος!
Μὴ φοβεῖσθε … ἀλλὰ καὶ … φοβήθητε!
Ἴσως εἴπουν κάποιοι ὅτι ὁ Θεῖος Λόγος … «φάσκει καὶ ἀντιφάσκει»! Ὄχι, ἀσφαλῶς! Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, εἶναι πάντοτε σταθερὸς καὶ σαφέστατος! «Μὴ φοβεῖσθε», … ὅταν ἐλπίζομεν εἰς τὸν πανίσχυρον καὶ Παντοδύναμον Θεόν! Ὅταν ἀπειλεῖ ὁ Διάβολος καὶ τὰ μυσαρὰ αὐτοῦ ὄργανα, … μὴν φοβούμεθα! Ἔχομεν τὸν Θεὸν Πατέρα καὶ ὑπερασπιστήν, πρὸ τοῦ ὁποίου ὁ δαίμων πάντα θὰ … φρίττῃ καὶ θὰ τρέμῃ! «Μὴ φοβεῖσθε», ὅταν περνῶμεν δυσκόλους βιοτικὰς καταστάσεις, διότι καὶ ἐδῶ ὁ Κύριος μᾶς ἔχει βεβαιώσει ὅτι θὰ προστρέχῃ εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν ἐφ’ ὅσον Τὸν θέλομεν καὶ Τὸν ἐπικαλούμεθα!
Ὅμως, «φοβήθητε» … ὅταν ξεθαρρεύωμεν καὶ ἀπομακρυνώμεθα τοῦ Θεοῦ! «Φοβήθητε», … ὅταν ἁμαρτάνωμεν καὶ μάλιστα βαρυτάτως καὶ ἀσυστόλως …! «Φοβήθητε», ὅταν δίνωμεν ἐξουσίαν εἰς τὸν πειρασμὸν νὰ μᾶς ἐξουσιάζῃ! Φοβήθητε, … «δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ» (Ματθ. Ι΄ 28).
Διὰ τοῦ τοιούτου φόβου, ἀλλὰ καὶ θάρρους, ἂς πορευώμεθα εἰς τὴν ζωὴν ταύτην διὰ νὰ εἴμεθα πάντοτε ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ καὶ ἀσφαλεῖς, … «καταντήσωμεν εἰς τὴν Ζωὴν τὴν Αἰώνιον». Ἀμήν.
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Τι εννοείς όταν λες "ευτυχία"
Ταξίδευαν τρεις γυναίκες και ξαφνικά είδαν στο δρόμο ένα μεγάλο λάκκο και ανακαλύπτουν πως μέσα βρισκόταν παγιδευμένη η Ευτυχία.
Και τότε η πρώτη γυναίκα λέει:
– Ευτυχία, θέλω να με κάνεις όμορφη.
Αμέσως μεταμορφώθηκε σε μια καλλονή και ευτυχισμένη έφυγε.
Η δεύτερη γυναίκα ζήτησε:
– Ευτυχία, θέλω να με κάνεις πλούσια.
Αμέσως εμφανίσθηκε μπροστά της ένα σακούλι γεμάτο χρυσαφικά και διαμάντια, η γυναίκα το αρπάζει και ευτυχισμένη έφυγε.
Μόνο η τρίτη γυναίκα δεν έλεγε τίποτα και τότε η Ευτυχία της είπε μες απ’ το λάκκο:
– Πες’ μου κι εσύ, τι θέλεις να σου δώσω;
Και τότε η γυναίκα έσκυψε, άπλωσε το χέρι της και είπε:
– Δώσε μου το χέρι σου, και έβγαλε την Ευτυχία από το λάκκο.
Μετά συνέχισε το δρόμο της.
Η Ευτυχία χαμογέλασε και την ακολούθησε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)