Η κατά Χριστόν απαιτουμένη "δουλεία" - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΠΕΜΠΤΗ  ΤΩΝ  ΝΗΣΤΕΙΩΝ  (5  ΑΠΡΙΛΙΟΥ  2020)

"ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος" (Μάρκ. Ι΄ 44)

Οἱ δοῦλοι καὶ ἡ δουλεία.

Ἀπὸ τὴν ἱστορία μανθάνομεν διὰ τὴν τάξιν τῶν δούλων, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν κατάστασιν τῆς δουλείας. Βεβαίως καὶ σήμερον εἰς τὸν εἰκοστὸν πρῶτον αἰῶνα, τὸν αἰῶνα τῆς προόδου καὶ τῆς ἐπιστημονικῆς "θεοποιήσεως", ὑπάρχουν καθεστῶτα ὅπου "ἀνθεῖ" ἡ δουλεία καὶ μάλιστα εἰς τὰς πλέον ἐξευτελιστικὰς καὶ ἀπανθρώπους πλευράς της! Ἦτο καὶ εἶναι, ἡ κατάστασις ἐκείνη κατὰ τὴν ὁποίαν, μία τάξις ἀνθρώπων - οἱ, οἰκονομικῶς, ὑποδεέστεροι καὶ πτωχότεροι - προσελαμβάνοντο εἰς τὰς οἰκίας τῶν πλουσίων καὶ τῶν βασιλέων καὶ τῶν εὐγενῶν, ὄχι μόνον ἵνα προσφέρωσι τὴν ἐργασίαν των καὶ βοηθῶσιν εἰς τὴν ἐξυπηρέτησιν τῶν ποικίλων δυσκολιῶν καὶ ἀναγκῶν, ἀλλὰ διαθέτοντες, ἐν κυριολεκτικῇ ἐννοίᾳ, ἑαυτοὺς πρὸς ἐξυπηρέτησιν πάσης ἀπαιτήσεως τῶν ... "ἀφεντικῶν"!
Ἐντρυφῶντες εἰς τὰς σελίδας τῆς Παγκοσμίου ἱστορίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς τοιαύτης καὶ τῆς Ρωμαϊκῆς (κατ’ ἐξοχήν), καὶ τῆς Βυζαντινῆς κ.λ.π., βλέπομεν μίαν κατάστασιν δουλείας, ὅπου ὁ δοῦλος εἶναι, οὐχὶ μόνον κατώτερος καὶ αὐτῶν τῶν κτηνῶν, ἀλλά, πολλάκις, καὶ αὐτῶν τῶν πραγμάτων καὶ ἀντικειμένων. Τοιαῦτα παραδείγματα θὰ ἠδυνάμεθα ἵνα ἀναφέρωμεν πλεῖστα ὅσα. Περιοριζόμεθα ὅμως, λόγῳ ἀνεπαρκείας χώρου, νὰ ὑπενθυμίσωμεν, ... τοὺς δούλους κατὰ τὴν Ρωμαϊκὴν Αὐτοκρατορίαν, ὅτε καὶ ἀπεκαλοῦντο "res", δηλαδή, "πρᾶγμα", καθὼς καὶ ἐκείνους εἰς τὴν Αἰγυπτιακὴν τοιαύτην, ὅτε οἱ δοῦλοι ἠργάζοντο τὰς πλέον σκληρὰς ἐργασίας (κατασκευὴ πυραμίδων) καὶ ὁ θάνατός των ἦτο φυσικόν τι καὶ αὐτονόητον γεγονός!

Ἡ, κατὰ Χριστόν, ἀπαιτουμένη "δουλεία".

Κατὰ τὴν ἐποχὴν τὴν ὁποίαν ἦλθεν ὁ Χριστὸς εἰς τὴν γῆν, ἐπεκράτει ἡ δουλεία μὲ τὴν στυγνὴν καὶ φρικτὴν μορφήν της τὴν ὁποίαν ἤδη περιεγράψαμεν. Ἄλλωστε, μὴν ξεχνοῦμε, ὅτι καὶ τὰ Ἱεροσόλυμα ἦσαν ὑπὸ τὴν δυναστείαν τῆς Ρώμης καὶ ἡ κατάστασις τῶν δούλων ἦτο ἡ ἰδία, φρικτὴ καὶ ἀπαισία εἰς ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς Αὐτοκρατορίας.
Ὁ Κύριος καὶ Διδάσκαλος, εἰς μίαν τοιαύτην ἐποχήν, ἀφ’ ἑνὸς μέν, "ἀποδέχεται" τὴν δουλείαν ὡς τραγικὴν κατάστασιν τοῦ ἀνθρώπου, πλὴν ὅμως καὶ ὁ "δοῦλος", ὡς εἰκὼν τοῦ Θεοῦ, δὲν "μειονεκτεῖ" εἰς τὸ παραμικρὸν ἔναντι τοῦ κυρίου αὐτοῦ. Ναὶ μέν, οἱ δοῦλοι ὀφείλουσιν ὑποταγὴν εἰς τὰ κελεύσματα τῶν "ἀφεντικῶν" των, ἀλλὰ αἱ ψυχαὶ τούτων ἔχουσι τὴν αὐτὴν ἀξίαν μὲ τὰς ... ἐκείνων!
Διὰ νὰ διδάξῃ, λοιπόν, ὁ Ραββὶ τὴν ταπείνωσιν εἰς τοὺς μαθητὰς Αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ ἀπαντήσῃ εἰς τὸ "αἴτημα" τῶν δύο μαθητῶν, οἵτινες, ζητοῦσι πρωτοκαθεδρίας, - "δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου" (Μάρκ. Ι΄ 37),  νομίζοντες ὅτι ὁ Κύριος ἦλθεν εἰς τὴν γῆν ἵνα ἐκτοπίσῃ τοὺς ἐπιγείους βασιλεῖς καὶ αὐτοκράτορας, καὶ ἀναδείξῃ ἑαυτὸν παγκόσμιον βασιλέα, - ζητεῖ ἀπὸ τοὺς ἰδίους Μαθητάς Του, ἐὰν ἐπιθυμῶσι τὴν πρώτην, παρὰ τὸν Κύριον, θέσιν, νὰ γίνωσι ... δοῦλοι τῶν πάντων! Δηλαδή, νὰ εἰσέλθωσι διὰ τῆς καρδίας αὐτῶν εἰς τὴν εὐτελῆ θέσιν τῶν δούλων καὶ ἵνα ταπεινοῦνται ἐνώπιον τῶν ἄλλων ὅσον καὶ ... ἐκεῖνοι! Ἄλλωστε, αὐτὸ τὸ παράδειγμα ἔλαβον παρὰ τοῦ Διδασκάλου αὐτῶν κατὰ τὴν τριετῆ παραμονήν των πλησίον Αὐτοῦ -"ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων ... ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ... καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ" (Φιλιπ. Β΄ 6-8).

Ἡ φιλόδοξος ἐπιθυμία καὶ ἡ Θεία ὑπόδειξις. 

Μία πανανθρώπινος, σχεδόν, ἐπιθυμία, εἶναι, νὰ ... κυριαρχῶμεν ἐπὶ ὅλων τῶν ἄλλων! Ἐὰν ἐξαιρέσωμεν σπανίας μεμονωμένας περιπτώσεις Ἁγίων ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν οἵτινες ἀπέφευγον τὰς κοσμικὰς δόξας καὶ ἀπολαύσεις καὶ ἠγωνίζοντο διὰ τὴν Οὐράνιον δόξαν καὶ Βασιλείαν, οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων, κατηνάλωσαν καὶ καταναλώνουσι τὴν ζωήν των διὰ τὴν ἀπόκτησιν τῆς ἐφημέρου, ὡς ἄνω, δόξης. Κοιμῶνται καὶ ξυπνοῦν "ὁραματιζόμενοι" δόξας καὶ χρήματα καὶ ἀπολαύσεις, εἴτε πλούσιοι εἶναι, εἴτε πτωχοί ... "Συμβιβάζονται" μὲ τὴν πραγματικότητα, ἀλλὰ "ταξιδεύωσι" διὰ τοῦ νοὸς καὶ τῆς καρδίας αὐτῶν, εἰς ἀπολαύσεις καὶ ἡδονὰς προσκαίρους καὶ ἐφημέρους. Ἄλλωστε εἶναι γνωστὴ ἡ λαϊκὴ ρῆσις ὅτι, "τὸ χρῆμα πολλοὶ ἐμίσησαν, ἀλλὰ τὴν δόξαν ... οὐδείς".
Ὁ Κύριος, ὅμως, ἔδειξεν εἰς τὸν ἄνθρωπον, ἕναν ἐντελῶς διαφορετικὸν τρόπον ζωῆς! Ἀντὶ πλούτου, ... πτωχείαν˙ ἀντὶ δόξης ... ἀτιμίαν˙ ἀντὶ χαρᾶς ... λύπην˙ ἀντὶ ἐπάρσεως καὶ ἐπιφανείας ... ταπείνωσιν καὶ αὐτομεμψίαν! Διὰ τοῦ αἰωνίου ἐκείνου Λόγου Του, "χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν" (Ἰωάν. ΙΕ΄ 5), θέτει, θὰ ἐλέγομεν, "τὸν δάκτυλον ἐπὶ τὸν τῦπον τῶν ἥλων" καὶ "μᾶς δίδει νὰ καταλάβωμεν" ὅτι ἡ προσωπικὴ ἀξία ἑνὸς ἑκάστου, χωρὶς τὴν χάριν καὶ βοήθειαν τοῦ Κυρίου, εἶναι ... ἀνύπαρκτος! Πρῶτον, διὰ τοῦ αἰωνίου παραδείγματός Του καὶ δεύτερον διὰ τῆς μοναδικῆς καὶ ἀνεπαναλήπτου Θείας Διδασκαλίας Αὐτοῦ, "ὁδὸν ἀρίστην τὴν ταπείνωσιν ὑπέδειξεν ἡμῖν"! Εἰς οἵανδήποτε σελίδα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ ἂν ἀνατρέξωμεν, θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι ἡ ταπείνωσις καὶ ἡ "ἀφάνεια" εἶναι, ἀφ’ ἑνός μεν, τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ Θείου Προσώπου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δέ, εἶναι αἱ ἀρεταὶ ἐκεῖναι αἵτινες "κάμπτουσι" τὸ ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαχνίαν τοῦ Κυρίου.

Ἀρνητικὸν αἴτημα, ... θετικὸν καὶ ἄριστον δίδαγμα.

Τὸ "φιλόδοξον" αἴτημα τῶν δύο μαθητῶν, ἠνώχλησεν καὶ ἐσκανδάλισεν τοὺς ὑπολοίπους μαθητάς. Καὶ ἦτο τοῦτο αὐτονόητον ἐφ’ ὅσον ... ἦτο τοῦτο (τὸ αἴτημα), ἐπιθυμία ἁπάντων τῶν μαθητῶν! Ἐὰν δὲν ὑπάρχουσι τοιαῦται φιλοδοξίαι, δὲν ὑπάρχει καὶ ἡ παραμικρὰ ἐνόχλησις εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τὰς ... ἀρνοῦνται! Ἀντελήφθη ὁ Διδάσκαλος τὴν ... φιλοδοξίαν τῶν μαθητῶν Του καὶ σπεύδει ἵνα ἀπαντήσῃ εἰς τὸ ἀρνητικὸν τοῦτο αἴτημα, καὶ ... τῶν δώδεκα! "οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν· οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος" (Μάρκ. Ι΄ 42-44). Ἡ κυριαρχία ἐπὶ τῶν ἄλλων εἶναι κυρίως ... "φαντασία" καὶ διὰ τοῦτο ὁδηγεῖ εἰς τὴν καταδυνάστευσιν τοῦ ἄλλου προκειμένου νὰ φαίνεται ... ὁ κυρίαρχος! Εἰς τοὺς Θείους, ὅμως, ὀφθαλμούς, διακρίνεται καὶ "ἐντυπωσιάζει", ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, ἐνῶ εἶναι πρῶτος, γνωρίζει ἵνα σκύπτῃ καὶ νίπτῃ ... τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν Του!

Κυριακή 12 Απριλίου 2020

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Πασχαλινή εγκύκλιος Μητροπολίτη Πατρών Χρυσοστόμου 2020

ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2020

Ἀριθμ. Πρωτ.:  145

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 357η


Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ


Πρός τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν


Παιδιά μου εὐλογημένα,

Mέσα σέ κλῖμα χαρᾶς καί εὐφροσύνης, τό ὁποῖο καμμιά δυσκολία καί ἀσθένεια, οὒτε αὐτός ὁ θάνατος, δύνανται νά σκιάσουν, ἑορτάζομε γιά μιά ἀκόμη φορά τό Ἃγιον Πάσχα.

Αὐτή ἡ χαρά, ἡ ὁποία ἒχει οὐράνια προέλευση καί παγκόσμια διάσταση, ἐφέτος βιώνεται κατά τρόπο ξεχωριστό, βαθειά καρδιακό, ἐμπειρικά μοναδικό καί πρωτόγνωρο.

   Κάποιοι βλέπουν αὐτό τόν ἑορτασμό ὡς «βάρος» ἀσήκωτο, ἂλλοι ὡς περιορισμό τῶν ποικίλων δραστηριοτήτων καί κάποιοι ἂλλοι ὡς μοναδικήν ἒκφραση τῆς προσωπικῆς κοινωνίας καί ἀγαπητικῆς σχέσεως μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο, πού μόνο ἡ καρδιά μπορεῖ νά μετρήσῃ, ἀφοῦ ἐκείνη ἒχει τή δική της λογική καί γνωρίζει τό βάθος τῆς ἀγάπης καί τήν λάμψη τοῦ φωτός πού διαχέονται ἀπό τό κενό καί καινό Μνῆμα τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου.

   Αὐτή τήν φορά, ἀδελφοί μου, αὐτό τό Πάσχα, καλούμεθα νά  κάνωμε τήν ὑπέρβαση τοῦ  ἑαυτοῦ μας, νά δείξωμε τίς πνευματικές μας ἀντοχές, νά μποῦμε στή θέση ὃσων ὑποφέρουν μέσα στά Νοσοκομεῖα, νά ἂρωμε μέ μεγαλυτέρα ὑπευθυνότητα τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, τόν Σταυρό τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσίας ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων.

Ἐφέτος ἑορτάζομε τό Πάσχα μέσα ἀπό «στερήσεις», ἀλλά μέ μεγάλη νοσταλγία, προσευχόμενοι ἐκτενέστερα, βαθύτερα, μέ δάκρυα μετανοίας καί κατανύξεως.

   Ἐφέτος θά ζήσωμε τήν ὀδύνη ὃσων ἀναγκάζονται διά ποικίλους λόγους νά στεροῦνται, ἐν προκειμένῳ τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, οἱ ὁποῖες ζωογονοῦν τήν ὃλην ὓπαρξή μας.

   Σπεύσατε, σήμερα ἀγαπητικά καί ἀναστάσιμα, μέ τόν νοῦ σας καί τήν καρδιά σας στούς ἀσθενεῖς πού βρίσκονται στά Νοσοκομεῖα, ὑποφέροντας, εἲτε ἀπό τήν λοιμική νόσο τοῦ λεγομένου νέου κορωνοϊοῦ, εἲτε ἀπό ἂλλες ἀσθένειες. Ἐπισκεφθῆτε νοερά τούς κατακοίτους καί τούς ἀδυνάτους οἱ ὁποῖοι παραμένουν στά σπίτια τους, ἐπειδή ἀδυνατοῦν νά μετακινηθοῦν. Ἀφήσατε τό νοῦ σας νά ἀγκαλιάσῃ τούς ἐμπεριστάτους, τούς ἐν πάσαις ἀνάγκαις, περιστάσεσι καί θλίψεσιν εὑρισκομένους.

   Μή λησμονήσετε κυρίως, νά περιβάλετε μέ τήν ἀναστάσιμη ἀγάπη σας, μέ τό ἀναστάσιμο φῶς τῆς καρδιᾶς σας καί μέ τίς θερμές προσευχές σας καί δεήσεις σας πρός τόν Ἀναστάντα Κύριο, τό Ἰατρικό καί Νοσηλευτικό καί Διοικητικό προσωπικό τῶν Νοσηλευτικῶν  Ἱδρυμάτων καί τούς ἐργαζομένους σ’ αὐτά, ὂχι μόνο ἐδῶ στήν πόλη μας, ἀλλά καί στήν Πατρίδα μας ὃλη καί στόν κόσμον ὁλόκληρο.

   Προσευχηθῆτε γιά ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται σέ ὃποιες ἂλλες ὑπηρεσίες, γιά νά ἒχωμε ὃλοι μας ἀσφάλεια καί ἀγαθῶν ἐπάρκεια.

   Ἀγαπητοί μου, γνωρίζω τά ξεχωριστά βιώματα καί τά αἰσθήματα τά ὁποῖα ἢδη κατέλαβαν τήν καρδία σας κατά τάς ἐφετινάς πασχαλίους ἡμέρας. Σᾶς διαβεβαιῶ ὃτι σᾶς συνοδεύω σ’ αὐτά τά αἰσθήματα καί βιώνω ὡς Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης σας, τό «ἂλγος» τῆς μή φυσικῆς παρουσίας τῶν πνευματικῶν μου παιδιῶν στίς Ἱερές Ἀκολουθίες. Συμμερίζομαι τόν πόνο σας καί γονυκλινής προσεύχομαι μαζί σας ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστάντος Κυρίου μας, ἐνώπιον τῆς σεπτῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας μας καί τοῦ τάφου, τῆς τιμίας Κάρας καί τοῦ σταυροῦ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὣστε νά μᾶς στερεώσῃ ὁ Κύριός μας στήν πίστη καί νά μᾶς ἐλεήσῃ μέ τήν ἒξοδο ἐκ τῆς συνεχούσης ἡμᾶς λοιμικῆς νόσου.

Γνωρίζομεν ὃλοι ὃτι γιά νά φθάσωμε στήν Ἀνάσταση περάσαμε ἀπό τήν Μεγάλη Παρασκευή. Μετά τόν Σταυρό ἀνέτειλεν ἢδη τό Πάσχα. Τό πέρασμα δηλαδή, ἀπό τόν θάνατο στή ζωή, ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς, ἀπό τήν φθορά στήν ἀφθαρσία, ἀπό τά πρόσκαιρα στά αἰώνια, ὃπου ἦχος καθαρός ἑορταζόντων, τῶν υἱῶν δηλαδή τῆς Ἀναστάσεως, τῶν θεουμένων, τῶν βοώντων ἀπαύστως τό, «Κύριε δόξα σοι».

   Μετά τό πάθος ἦλθεν ἢδη ἡ χαρά, ἒλαμψε τό φῶς τό ἀνέσπερο τοῦ ἐκ τάφου ἀνατείλαντος Σωτῆρος ἡμῶν. Οἱ καταιγίδες ἦλθαν καί πάντα θά ἒρχωνται στή ζωή μας. Ὃμως παρέρχονται καί ἔρχεται ἡ ξαστεριά, ἡ ὁποία χαροποιεῖ καί φωτίζει τῶν ἀνθρώπων τήν ὓπαρξη. Ζῆστε ὃσο μπορεῖτε πιό δυνατά, εἰδικά ἐφέτος, αὐτή τήν μεγάλη Πανήγυρη, τήν Ἑορτή τῶν ἑορτῶν, ὃπως τήν ὀνομάζει ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

   Σήμερα εἶναι Λαμπρή. Σήμερα εἶναι Ἀνάσταση. Σήμερα ὃλα εἶναι φωτεινά. Ψάλατε μαζί μέ τόν ἱερό Ὑμνογράφο καί πανηγυριστή τῆς Ἀναστάσεως: «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ, καὶ τὰ καταχθόνια· ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τὴν Ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται».

Σ’ αυτόν τόν ἐφετινό, ξεχωριστό ἑορτασμό δέν εἲμαστε μόνοι, ὅπως κάποιοι νομίζουν. Ὁ Ἀναστάς Κύριος εἶναι μαζί μας, στό σπίτι μας, στό τραπέζι μας, στήν καρδιά μας. Ἦλθε γιά νά μείνῃ, γιά νά αἰσθανθοῦμε τήν οὐράνια παρουσία καί χάρη Του.

Ἦλθε «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν», ὃπως τότε στούς Μαθητάς Του καί μᾶς δείχνει τίς πληγές Του, τούς τύπους τῶν ἣλων. Μᾶς παρηγορεῖ, διότι γνωρίζει ὃτι γιά τήν ἰδική Του ἀγάπη στερηθήκαμε αὐτό τό Πάσχα, πολλά. Ἡ ἀγάπη γι’ Αὐτόν, πέρασε καί περνάει μέσα ἀπό τήν «ὁδύνη» τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης γιά τούς ἂλλους.

   Αὐτό τό μέτρο μᾶς ἒβαλε Ἐκεῖνος, ἐφέτος εἰδικά, γιά νά μετρήσῃ τό ἐσωτερικό πύρωμα τῆς καρδιᾶς μας καί τίς πνευματικές μας δυνάμεις, ἀλλά καί νά μᾶς δοκιμάσῃ μέσα ἀπό τό καμίνι τῆς ὑπομονῆς, τῆς βαθειᾶς ταπείνωσης καί τῆς εἰλικρινοῦς μετά δακρύων μετανοίας.         

Θά περάσῃ ἡ δοκιμασία καί θά λησμονήσωμε τίς ὃποιες δυσκολίες.  Θά παρέλθῃ τό νεφύδριον καί εἰς ἀναψυχήν θά ἐξέλθωμεν.

Στό σημεῖο αὐτό θά ἢθελα νά κάνω μιά παρένθεση. Παρακαλῶ σας, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, νά προσευχηθοῦμε ὃλοι μας, βαθειά, ἀγαπητικά, ἀναστάσιμα, δι’ ἐκείνους τούς ὀλίγους ἒστω, οἱ ὁποῖοι ἐξέφρασαν τήν «ἱκανοποίησή» τους γιά τό ὃτι «ἒκλεισαν», ὡς ἐπίστευσαν  οἱ Ἐκκλησίες κατά τήν Μεγάλην Ἑβδομάδα καί τό Πάσχα, δι’ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐξεφράσθησαν ὑποτιμητικῶς διά τήν ἁγίαν μας Ἐκκλησία καί δι’ ὃσους βρῆκαν τήν εὐκαιρία νά ἐκφράσουν τίς ἐμπαθεῖς διαθέσεις τους ἒναντι τῶν Ἱερῶν τῆς Ἐκκλησίας μας Μυστηρίων καί δή τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Νά προσευχηθοῦμε, ὣστε νά ἀνοίξουν τά μάτια τῆς ψυχῆς τους καί νά δοῦν τήν ἀλήθεια, νά φωτισθοῦν, νά ἒλθουν εἰς μετάνοια, διότι ἂν δέν συμβῆ αὐτό, τότε, μετά λύπης λέγομεν ὃτι, θά ἰσχύσῃ δι’ αὐτούς, τό: «Ἀναστήτω ὁ Θεός καί διασκοπρισθήτωσαν οἱ ἐχθροί Αὐτοῦ καί φυγέτωσαν ἀπό προσώπου Αὐτοῦ οἱ μισοῦντες Αὐτόν...»

   Τήν καρδία πάντως τῶν υἱῶν τῆς Ἀναστάσεως, τῶν παιδιῶν δηλαδή τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας, κατακλύζει ἡ Ἀναστάσιμη πρός πάντας ἀγάπη καί πηγαῖος ἐξέρχεται ἐκ τοῦ στόματός των ὁ λόγος τῆς ἀγάπης καί τῆς συγγνώμης, ὑπέρ ὃλων τῶν λυπούντων τόν Κύριόν μας καί τήν ἁγία Του Ἐκκλησία: «Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει».

   Ἡ Ἐκκλησία μας γιά μιά ἀκόμη φορά κενοῦται γιά τήν ἀγάπη τῶν παιδιῶν της. Αὐτό ἒπραξε πάντοτε, αὐτό πράττει καί τώρα, αὐτό θά πράξῃ ὀψέποτε χρειασθῇ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή της. Ὁ Σταυρός, δηλαδή καί ἡ Ἀνάσταση. Διά τοῦτο εἲμεθα βέβαιοι ὃτι τά τέκνα της, τά σεσωσμένα, ἐν εὐγνωμοσύνῃ καί διά τά νῦν τήν εὐχαριστοῦν καί διά τήν ὃλην προσφοράν της θά τήν εὐχαριστοῦν ἐσαεί καί τά τροφεῖα θά τῆς ἀποδώσουν καί αὐτά τά τέκνα ἃπαντα, θά ἒλθουν κάτω ἀπό τήν σκέπη τῶν πτερύγων τῆς ἀγάπης της μέ θερμότερα αἰσθήματα εὐλαβείας, ἐκτιμώντας βαθύτατα καί αὐτή τήν κενωτική καί θυσιαστική, πασχάλια προσφορά τῆς μητρός των.

Ἀδελφοί μου, ὡς κατακλεῖδα αὐτῆς τῆς καρδιακῆς ἀναστάσιμης ἐπικοινωνίας μαζί σας, σᾶς ἀπευθύνω τούς λόγους τοῦ Ἰωσήφ Βρυεννίου, ὁ ὁποῖος ἐν εὐφροσύνῃ καί ἀγαλλιάσει ψυχῆς,  κραυγάζει πανηγυρικά:

«Πάσχα διάβασις ἀπό τοῦ σκότους εἰς φῶς.

Πάσχα ἐξέλευσις ἀπό τοῦ ᾅδου εἰς γῆν.

Πάσχα ἀνάβασις ἀπό τῆς γῆς εἰς τούς Οὐρανούς.

Πάσχα ἀνάστασις τῶν πεπτωκότων βροτῶν.

Πάσχα ἀνάκλησις τῶν ἐξορίστων Ἐδέμ.

Πάσχα πιστῶν ἡ ὂντως ζωή».

Σᾶς ἐναγκαλίζομαι ἀναστάσιμα καί σᾶς κατασπάζομαι πατρικά μέ τόν νικητήριον ἀναστάσιμον ἀσπασμό καί χαιρετισμό.


Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,

Χριστός Ἀνέστη!   

Ἅγιον Πάσχα 2020


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Ντοκυματέρ αφιέρωμα στον Άγιο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή

Δείτε στο παρακάτω link την ταινία. Στο youtube καταργήθηκε.
Δείτε ΕΔΩ την ταινία

Ο ίδιος ο άγιος Γρηγόριος επίσης έλεγε ότι κανείς δεν θα πιστέψει ότι ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών σ΄εκείνον ο οποίος φοβάται το θάνατο.

Στον αέρα του τηλεοπτικού σταθμού «TsargradTV» κληρικός της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας ο Πρωθιερέας Ανδρέας Τκατσιόφ εξήγησε γιατί το σχέδιο των ουκρανικών αρχών «Πάσχα στο σπίτι» μπορεί να οδηγήσει στο τέλος του χριστιανισμού.

«Το Πάσχα είναι η εορτή της νίκης κατά του θανάτου; Έτσι είναι;
Έτσι!
Οι χριστιανοί είναι εκείνοι οι οποίοι λατρεύουν τον Ιησού Χριστό, Υιό του Θεού, ως Νικητή του θανάτου, ως Εκείνο, ο Οποίος θανάτῳ θάνατον Πατήσας.
 Έτσι είναι;
Έτσι!
Λοιπόν, συνερχόμαστε κατά την Ανάσταση του Κυρίου στους ναούς προκειμένου όλοι μαζί να εορτάσουμε τη νίκη του Χριστού κατά του θανάτου;
Έτσι είναι;
 Έτσι»,
 υπενθύμισε ο Πρωθιερέας και σημείωσε ότι το σχέδιο «Πάσχα στο σπίτι» είναι μια παράλογη κατάσταση κατά την οποία οι «χριστιανοί απεγνωσμένα φοβούνται να αρρωστήσουν και να πεθάνουν, δηλαδή από το φόβο του θανάτου αρνούνται να εορτάσουν τη νίκη του Χριστού κατά του θανάτου».
«Το μεγαλύτερο παράλογο, για να είμαι ειλικρινής, δεν φαντάζομαι.

Ενθυμούμαι τα λόγια του Γρηγορίου του Παλαμά, ο οποίος λέγει ότι εάν δεν είμαστε σώφρονες κανείς δεν θα μας πιστέψει ότι ο Χριστός γεννήθηκε εκ της Παρθένου. Συμφωνώ μαζί του.


Λοιπόν, εάν τάχα θα εορτάσουμε την Ανάσταση στα σπίτια – και αυτό δεν αποκλείεται καθόλου – θα σημαίνει ότι όλα τα καταστρέψαμε. Καταστρέψαμε τουλάχιστον με την έννοια ότι από το φόβο του θανάτου αρνηθήκαμε πραγματικά να πιστεύουμε στο Νικητή του θανάτου», υπογραμμίζει ο κληρικός.
Ακόμη υπενθύμισε ότι στο πολιορκημένο Λένινγκραντ με συνεχείς βομβαρδισμούς οι άνθρωποι, παρόλο που ήταν αδύναμοι και πεινούσαν, προσέρχονταν σε ναούς και δεν περιφρονούσαν τις ιερές ακολουθίες στις ημέρες της Αναστάσεως του Κυρίου και των Χριστουγέννων.
«Εάν μελετήσει κανείς την ιστορία του πολιορκημένου Λένινγκραντ με πτώματα στους δρόμους, με υδραγωγείο εκτός λειτουργίας, με όλα να ήταν παγωμένα, όπου δεν ήταν άνθρωποι, αλλά σκιές, που περπατούσαν στους δρόμους, με βολές και βόμβες να πέφτουν στην πόλη, όπου έως σήμερα υπάρχουν κολλημένες πινακίδες «Κατά τον πυροβολισμό πέρνα στην απέναντι μεριά», ωστόσο οι ναοί ήταν ανοικτοί και εκεί εόρτασαν και το Πάσχα, και τα Χριστούγεννα», ανέφερε ο Πρωθιερέας Ανδρέας.
Και στη Μόσχα τις δεκαετίες του 1830 και το 1845-47 με τη χολέρα να πλήττει κατά κύματα την πόλη, «δεν έκλειναν οι Ναοί και ούτε πέρασε σκέψη από μυαλό του κανενός να εορτάσει το Πάσχα στο σπίτι του.
«Εάν από το φόβο του θανάτου οι χριστιανοί θα αρνούνται να προσκυνούν τον Αναστάντα Χριστό αυτό θα σημαίνει το τέλος του χριστιανισμού. Και ίσως αυτό παρακολουθούμε ιδίοις όμμασι. Σας προτείνω να τα αναλογισθείτε. Εάν θα ντρέπεσθε, σημαίνει ότι είσθε ακόμη ζωντανοί», έκλεισε ο Πρωθιερέας.

Σκέψεις για την... Πανδημία - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΟΛΙΓΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ... ΠΑΝΔΗΜΙΑΝ.

Μία φοβερὰ πανδημία ἔπληξε αἰφνιδίως τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ὁ πόνος καὶ ὁ θάνατος, ἤδη, ἔχουν κυριεύσει ἀκόμη καὶ τοὺς πλέον σκληροὺς καὶ ἀναλγήτους. Μία πανδημία ἡ ὁποία ἀριθμεῖ σὲ ὅλον τὸν πλανήτη χιλιάδες νεκρούς, δεκάδες χιλιάδες διασωληνομένους καὶ νοσηλευομένους στὶς ἐντατικὲς μονάδες θεραπείας, ἑκατοντάδες χιλιάδες διαπιστωμένους ἀσθενεῖς καὶ φορεῖς τοῦ θανατηφόρου τούτου ἰοῦ καὶ δισεκατομμύρια ἀνθρώπων εἰς ἅπαντα τὸν κόσμον, νὰ κατατάσσουν τοὺς ἑαυτούς των καὶ τὰ μέλη τῶν οἰκογενειῶν των, στὰ "ὑποψήφια" θύματα! Νὰ "τρέμουν" οἱ ... πάντες, καὶ μόνον εἰς τὴν ἰδέαν, νὰ ἀνοίξουν τὴν τηλεόρασιν καὶ τὰ ἄλλα μέσα ἐνημερώσεως, μήπως καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν νεκρῶν ηὐξήθη, καὶ τὰ "κρούσματα" πολλαπλασιάσθησαν, καὶ τὰ νοσοκομεῖα "ἐγέμισαν" καὶ οἱ ἐντατικὲς ἤρχισαν νὰ γίνονται ... ἁπλᾶ κρεββάτια τὰ ὁποῖα ἴσως καὶ νὰ μὴν ἐπαρκοῦν ... Νὰ ἔχουν φθάσῃ εἰς τὸ σημεῖον οἱ ὡρκισμένοι ἱατροὶ καὶ νοσηλευτές, - Θεέ μου, Θεέ μου! - νὰ ἐπιλέγουν μεταξὺ τῶν ἀσθενῶν, ποῖοι πρέπει νὰ ζήσουν καὶ ποῖοι πρέπει νὰ ἀπέλθουν τοῦ ματαίου τούτου κόσμου ... Νὰ βλέπωμεν ἀπὸ τὴν τηλεόρασιν, οἱ ἄνθρωποι νὰ πεθαίνουν ... μόνοι καὶ ἐγκαταλελειμμένοι, μὴ ἔχοντες καὶ τὴν ἐλαχίστην ἀνθρωπίνην παρρηγορίαν ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ πλέον προσφιλῆ των πρόσωπα! Νὰ καταφθάνουν πλοῖα τεράστια, γεμᾶτα, ὄχι μόνον μὲ ἱατροφαρμακευτικὸ ὑλικό, ἀλλὰ καὶ μὲ χιλιάδες φέρετρα διὰ νὰ ἐνταφιάζονται οἱ ἄνθρωποι ὡς ... νεκροὶ καὶ ὄχι ὡς ... - συγνώμη Κύριε! - "ψοφήμια"!
Ποιὸς νὰ τὸ πίστευε, ὅταν πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες ἢ ἔστω, μῆνες, ἐκάναμε ὄνειρα διὰ τὸ μέλλον μας, διὰ τὶς Ἅγιες ἑορτές, διὰ γάμους, διὰ βαπτίσεις, διὰ ἐκδρομὰς καὶ "διακοπές", διὰ ἀπολαύσεις καὶ ποικίλες ἄλλες προσωπικὲς καὶ οἰκογενειακὲς ἐκδηλώσεις!
Καὶ ἡμεῖς ποὺ γράφομεν, ἀλλὰ καὶ ἐσεῖς ποὺ διαβάζετε, ... δὲν γνωρίζουμε ... "τί μέλλει γενέσθαι"!

Οἱ ἀντιδράσεις ...

Ἀντέδρασαν οἱ ἄνθρωποι ... ! Ἀντέδρασαν οἱ κυβερνήσεις ...! Ἄλλες ἐγκαίρως καὶ ἄλλες μὲ πολλὴ καθυστέρηση ... ! Ἄλλες μὲ σοβαρότητα καὶ ἄλλες μὲ ... ἐπιπολαιότητα! Ἀντέδρασαν, ἀλλὰ οἱ ἀντιδράσεις τους ὀλίγον μποροῦν νὰ ἀναστείλουν τὴν ἐπιδρομὴ τοῦ θανατηφόρου τούτου ἰοῦ! Ἔκλεισαν τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὰ σπίτια τους, ἔκλεισαν ἐπιχειρήσεις καὶ καταστήματα, ἐσίγησαν οἱ ἦχοι τῶν νυκτερινῶν κέντρων, ἐσιώπησαν τὰ θέατρα καὶ τὰ γήπεδα καὶ ὅλοι οἱ ἀθλητικοὶ χῶροι, νέκρωσαν οἱ δρόμοι καὶ οἱ πλατεῖες καὶ - ποιὸς θὰ τὸ πίστευε! - πόλεις σὰν τὴν Ἀθήνα τὴ Θεσσαλονίκη τὴν Πάτρα, ... ἀλλὰ καὶ μεγαλουπόλεις σὰν τὴ Νέα Ὑόρκη, τὸ Παρίσι τὸ Λονδίνο, τὸ Ἀμστερνταμ, τὶς Βρυξέλλες, τὴν Κωσταντινούπολη, τὴ Ρώμη καὶ ἄλλες πολλές, νὰ μοιάζουν ... φαντάσματα! Ποιὸς θὰ μποροῦσε νὰ φαντασθῇ ὅτι ξαφνικὰ ἐξαπλώθηκε μία ἀπόλυτος σιγὴ καὶ θὰ ἔβλεπε δισεκατομύρια ... μασκοφόρους, - ὄχι "καρναβαλιστές", - τρομοκρατημένους πολίτες, νὰ πηγαίνουν κατ’ ἀνάγκην, ἀπὸ τὸ super market στὸ φαρμακεῖο καὶ ... γρήγορα στὸ σπίτι! Ποιὸς θὰ διεννοεῖτο ποτέ, στὸν εἰκοστὸ πρῶτο αἰῶνα τῆς προόδου καὶ τῆς τεχνολογικῆς ἀνέλιξης, νὰ κυκλοφοροῦμε μὲ ... δελτίο καὶ νὰ συλλαμβάνονται ἄνθρωποι, καὶ νὰ κυνηγᾷ ἡ Ἀστυνομία, ὄχι πλέον κακοποιοὺς καὶ ἐγκληματίες, ἀλλὰ εὐϋπολήπτους πολίτες ποὺ θέλησαν νὰ βγοῦν ἀπὸ τὰ σπίτια των καὶ ἁπλᾶ νὰ περπατήσουν; Νὰ μοιράζωνται ... πρόστιμα εἰς τοὺς φτωχοὺς διότι ... προστατεύεται ἡ δημόσια ὑγεία!
Πέραν τούτων τῶν ἀντιδράσεων τῶν Κυβερνήσεων, νὰ βλέπομεν καὶ ἀντιδράσεις ἀπὸ τοὺς προβληματισμένους ... Καὶ ἄλλοι νὰ ... "σπᾶνε τὸ ἐμπάργκο", ἄλλοι νὰ τρέχουν στὶς παραλίες καὶ στὰ πάρκα γιὰ τὴν ἀναγκαία ... γυμναστική τους καὶ νὰ διακινδυνεύουν τὴν ὑγεία τους ἀλλὰ καὶ αὐτὴν τῶν συνανθρώπων τους!  Ἄλλοι, - καὶ ἐν προκειμένῳ σπεύδω νὰ τοὺς δικαιολογήσω μέχρις ἑνὸς σημείου - χριστιανοί, μὴ ὑποφέροντας τέτοιες μέρες Ἅγιες, ἡμέρες Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς καὶ ἀκόμη περισσότερο, Μεγάλης Ἑβδομάδος, νὰ ἐπιζητοῦν τὸ ... αὐτονόητο, δηλαδή, τὸν Ἐκκλησιασμό τους καὶ τὴν καθ’ αὐτὸ ζωή τους, τὴν Θεία τους Κοινωνία καὶ νὰ τρέχουν στὶς κλειστὲς - κατὰ τὸν νόμον - Ἐκκλησίες καὶ νὰ παρακαλοῦν τοὺς ἱερεῖς διὰ τὴν Θεία Μετάληψη. Νὰ τρέμουν τὴν ἐπέμβαση τῆς Ἀστυνομίας καὶ τοὺς διαφόρους "καλοθελητὲς" καὶ μή, οἱ ὁποῖοι καιροφυλακτοῦν νὰ τοὺς κάνουν ... πρῶτες εἰδήσεις στὰ κανάλια καὶ ... πρωτοσέλιδα στὶς ἐφημερίδες ...! Νὰ ὑβρίζονται οἱ ἐξουσίες καὶ πρόσωπα τὰ ὁποῖα ... ἐφιστοῦν τὸν κίνδυνο, καὶ νὰ στιγματίζονται σὰν ... καταχθόνιοι ἐχθροὶ τῆς πίστεως, ἀκόμη δὲ χειρότερα νὰ κατηγοροῦνται Ἐπίσκοποι καὶ κληρικοὶ διότι δὲν ... "ἀντιστάθηκαν" καὶ δὲν παραβίασαν τὸν νόμο καὶ δὲν ἔκατσαν νὰ φᾶνε ξύλο γιὰ τὴ ... δόξα τοῦ Θεοῦ! Νὰ ἀπειλοῦνται ἐξαίρετοι κληρικοὶ καὶ νὰ ἀποδοκιμάζονται, διότι δὲν κράτησαν ἀνοικτὲς τὶς Ἐκκλησίες καὶ δὲν σηκώνουν τὶς ἐπαναστατικἐς τους ... σημαῖες!

Ὑπάρχει ὁ κίνδυνος, ἢ δὲν ὑπάρχει;

Ἐγράφησαν καὶ συνεχίζουν νὰ γράφονται πάρα πολλά, ἆρθρα καὶ ἀναρτήσεις στὸ διαδίκτυο, καὶ ἐπώνυμα ἀλλὰ καὶ ἀνώνυμα τὰ ὁποῖα καὶ ἀμφισβήτησαν τὴν ... τόσην ἐπιφυλλακτικότητα! Ἀμφισβήτησαν καὶ ... ὁμιλοῦν διὰ "τρομολαγνείαν" καὶ διὰ ποικίλες ἄλλες σκοπιμότητες ποὺ κατὰ τὴν γνώμην τους "κρύπτονται" πίσω ἀπὸ τὸ ὅλον θέμα! Θεωροῦν ὅτι ὅλο τοῦτο εἶναι ... κατασκευασμένο καὶ σκόπιμο καὶ γίνεται πολὺς θόρυβος ... γιὰ τὸ τίποτα! Διαδίδουν ὅτι ... σκοτεινὲς δυνάμεις δημιούργησαν ὅλο αὐτὸ τὸ πρόβλημα, μὲ σκοπὸ νὰ πλήξουν τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἀλλὰ καὶ ὅλον τὸν κόσμο μὲ τὴν πανδημία αὐτὴ καὶ ὅτι βρισκόμαστε στὴν κατηραμμένη ἐποχὴ τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ ὅτι σιγὰ - σιγά, κλείνει ἡ πορεία τοῦ κόσμου ...!
Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ἔτσι ὅπως διαδραματίζονται τὰ γεγονότα, ... κινοῦν πολλὲς ὑποψίες! Διὰ νὰ εἶμαι δὲ σαφής, πιστεύω ὅτι, ὄντως, ἡ ... ἴωση αὐτὴ δὲν ἦλθε ἀπὸ τὸ ... πουθενά, ἀλλὰ κάποια δολοφόνα χέρια καὶ κάποιοι διεστραμμένοι ἐγκέφαλοι τὴν δημιούργησαν ...! Πολλάκις εἶχεν εἰπωθῇ εἰς τὸ παρελθὸν ἀπὸ ἐπισήμους καὶ ἐπωνύμους, ὅτι ἡ γῆ εἶναι πλέον πολὺ μικρὴ διὰ νὰ ἀντέχει τόσον μεγάλο πληθυσμὸ καὶ συνεπῶς πρέπει νὰ εὑρεθῇ τρόπος νὰ μειωθῇ ὁ παγκόσμιος πληθυσμός! Κατ’ ἐπανάληψιν διεδίδετο, ὅτι προσπαθοῦν κάποιοι "γιατροί", νὰ εὕρουν δῆθεν "ἰατρικοὺς" τρόπους - ἀκούγεται δὲ καὶ τὶς ἡμέρες αὐτὲς πολὺ ἔντονα τὰ περὶ ... παγκοσμίου ἐμβολιασμοῦ - διὰ τὴν καταπολέμησιν ἀσθενειῶν καὶ πανδημιῶν! Τὸ ὅτι, ὅμως, πρόκειται περὶ ἰοῦ κατασκευασμένου, δὲν σημαίνει ὅτι καὶ ἡ ὕπαρξή του δὲν εἶναι πραγματική, καὶ ἡ δύναμή του ... θανατηφόρος, ἀλλὰ καὶ τὰ προληπτικὰ καὶ ἀνασταλτικὰ μέτρα, - κατὰ τὴν ταπεινή μου ἄποψη - ἀπολύτως ἀπαραίτητα! Ὅσο κι’ ἂν προσπαθοῦν κάποιοι νὰ μειώσουν τὴν σημασία τοῦ συγκεκριμένου κινδύνου, νομίζω ὅτι κάνουν λάθος! Ὅλη αὐτὴ ἡ παγκόσμια κινητοποίησις, ἀλλὰ καὶ ὅλος αὐτὸς ὁ κρότος ποὺ συνταράζει, ... δὲν εἶναι κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς καθησυχάζῃ.

Πολεμεῖται ἡ Πίστη μας;

Εἶπαν, ἀλλὰ καὶ συνεχίζουν νὰ λένε, ὅτι "πολεμεῖται" ἡ πίστη μας καὶ οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις ἄρχισαν νὰ στήνουν τὸ .. θρόνο τοῦ Ἀντιχρίστου", καὶ θὰ τοὺς βεβαιώσω ὅτι κατὰ μεγάλο μέρος, συμφωνῶ μαζί τους! Τοῦτο, ὅμως, σημαίνει ὅτι θὰ πρέπῃ νὰ ἀδιαφορήσωμε γιὰ τὸν ... κίνδυνο; Δὲν ἀντιλέγω, καὶ ἴσως καὶ πάλι νὰ συμφωνήσω μαζί τους καὶ νὰ ... ἐπαυξήσω, ἐνδεχομένως, ὅτι σκοπὸς τῶν ... δημιουργῶν τοῦ κορωνοϊοῦ ἦταν μία ... συνέχεια τῆς ... ἑτήσιας πολεμικῆς, τῆς ἐμφανιζόμενης παραμονὲς τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, κατὰ τοῦ Πανακηράτου προσώπου τοῦ γλυκυτάτου μας Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἀχράντων παθῶν Του ...! Τοῦτο, ὅμως, καὶ πάλιν, δὲν καταστέλει τὴν ἐπέλασιν τῆς πανδημίας ...! Κατηγόρησαν καὶ συνεχίζουν νὰ κατηγοροῦν τὴν ἐπίσημον Ἐκκλησίαν, νὰ στιγματίζουν ὡς ... προδότας, ἀξιωτάτους Ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς, καὶ νὰ ἐπιλέγουν λύσεις ... "κατὰ τὸ δοκοῦν", πιθανότατα, ἴσα - ἴσα διὰ τὴν δημιουργίαν θορύβου!
Ποιός, ἆραγε, πιστεύει, - καὶ θὰ ἤθελα νὰ ἀπαντήσωμεν μὲ εἰλικρίνεια καὶ μὲ τὸ "χέρι στὴν καρδιά" - ὅτι ὑπάρχει ἔστω καὶ ἕνας κληρικὸς ὁ ὁποῖος θὰ ἤθελε κλεισμένους τοὺς Ναοὺς κατὰ τὴν Ἁγίαν αὐτὴν περίοδον; Ἡμεῖς οἱ κληρικοὶ γνωρίζομεν - καὶ μόνον ἡμεῖς! καὶ δὲν θέλομεν πρὸς τοῦτο οὔτε κατηγόρους, οὔτε ὑπερασπιστάς, - πόσον μᾶς "κοστίζει" ἡ ἀκούσιος αὐτὴ ἀργία μας καὶ ἡ στέρησις τῶν φρικτῶν μυστηρίων! Ἡμεῖς μόνον μποροῦμε νὰ περιγράψωμεν τὴν ὀδύνην καὶ τὸν πόνον μας, ὅταν ... κατὰ Κυριακὴν ἡμέραν, περιοριζόμαστε νὰ παρακολουθοῦμε τὴν Θείαν Λειτουργίαν ἀπὸ τὴν τηλεόρασιν! Ἂς παύσουν ἑπομένως ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ... μᾶς ἐγκαλοῦν, λὲς καὶ εἴμαστε οἱ ὑπαίτιοι τοῦ κακοῦ τούτου. Εἶναι ἐντροπὴ νὰ θέλομε συνεχῶς νὰ βρίσκουμε ὑπαιτίους, ἐπειδὴ δὲν συμφωνοῦν μὲ τὰς ἰδικάς μας ἀπόψεις καὶ κρίσεις καὶ νὰ "ἀφορίζομεν" ἀκόμη καὶ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον ἐπειδὴ δὲν ἀντεστάθη καὶ δὲν μᾶς κάλεσε σὲ ... ἐπανάσταση! Μὲ ἐρώτησαν κάποιοι: "Θεωρεῖς ὅτι αἱ σύνοδοι τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ ἀποφάσεις τῶν Πατριαρχείων εἶναι πάντα σωστές;" Ἀπήντησα καὶ θὰ ἐπαναλάβω τὴν ἀπάντησή μου μὲ τὴν γνωστὴ παρρησία ποὺ ἐπιθυμῶ πάντοτε νὰ μὲ διακρίνῃ, πειθαρχῶν στὴν παιδεία ποὺ ἔλαβα ἀπὸ τοὺς εὐλαβεστάτους γονεῖς μου καὶ διδασκάλους μου, ἰδία δὲ τὸν μακαριστὸν διδάσκαλόν μου καὶ σύγχρονον πατέρα τῆς Ἐκκλησίας π. Ἐπιφάνιον Θεοδωρόπουλον: "Ὄχι! Δὲν εἶναι πάντοτε αἱ τοιαῦται ἀποφάσεις ... σωσταί"! Διὰ νὰ γίνω δὲ ἀκόμη σαφέστερος, θεωρῶ ὅτι οἱ, πολλάκις λανθασμέναι ἀποφάσεις τῶν Συνόδων, ἔδωσαν καὶ δίδουν "δικαιώματα" εἰς τοὺς "καλοθελητάς" ... Ὅμως, ἐν προκειμένῳ, ἡ ἀπόφασις περὶ τῆς παύσεως τῆς λειτουργίας τῶν ἱερῶν Ναῶν, ἄχρι καιροῦ, καὶ ὅταν μάλιστα ἔχομεν τοιαύτην "πρόοδον", τῆς ἀρρώστειας καὶ τῶν θανάτων, καὶ ὅταν μία τοιαύτη ἀπόφασις δὲν "θίγει" - μὴν τρελλαθοῦμε τελείως! - τὴν πίστη μας, ἢ τὰ δόγματα τῆς ἀμωμήτου Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, θεωρῶ ὅτι εἶναι ἡ ἐνδεδειγμένη!
Δὲν θέλουν ὅμως οἱ τοιοῦτοι, νὰ εἴπουν καὶ κάποιες ... πικρὲς ἀλήθειες καὶ νὰ θέσουν τὸν "δάκτυλον ἐπὶ τὸν τῦπον τῶν ἤλων"! Δὲν θέλουν νὰ ἀναζητήσουν καὶ - γιατὶ ὄχι; - νὰ ἀναζητήσουμε, τὶς προσωπικές μας εὐθῦνες γιὰ τὸ κακὸ τοῦτο τὸ ὁποῖο ἐνέσκηψε! Θεωρήσαμε καὶ θεωροῦμε, δυστυχῶς, ὅτι ἡ Ἐκκλησία καὶ τὰ Ἅγια Μυστήριά της τὰ εἴχαμε καὶ θέλουμε νὰ τὰ ἔχουμε ... δικαιωματικά!!! Πιστεύαμε ὅτι εἴμαστε τὰ "ἀφεντικὰ" τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι οἱ εὐτελεῖς καὶ ἀνάξιοι δοῦλοι Του καὶ - ὡς μοῦ εἶπε κάποτε μεγαλοσχήμων κληρικός, - οἱ ἱεροὶ κανόνες, ἐναπόκεινται στὴν εὐχερῆ διαχείρηση τῶν ... Ἀρχιερέων! Ἔ-λε-ος!!! Θεωρούσαμε ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι μόνον ... Δῶρο Θεοῦ καὶ ὄχι καὶ "ἄνθραξ τοὺς ἀναξίους φλέγον"! Πιστεύαμε ὅτι, πηγαίνουμε στὴν Ἐκκλησία, ... ὅ,τι ὥρα θέλουμε, ὅποτε θέλουμε, ὅπως θέλουμε, μὲ ὅποια ἐνδυμασία ἐπιλέγουμε, ὅσες φορὲς διαλέγουμε, καὶ οἱ καμπᾶνες τῶν ἱερῶν Ναῶν ἔφτασαν νὰ ἔχουν χαρακτῆρα ... καλλωπιστικό, καὶ ἁπλᾶ νὰ μᾶς ὑπενθυμίζουν, ... τί ὥρα εἶναι, τί γιορτὴ εἶναι, γιὰ νὰ μὴν εἴπω ὅτι εἶχαν ἀρχίσει καὶ νὰ μᾶς ἐνοχλοῦν ...! Τώρα θυμηθήκαμε, ὅτι ... "μᾶς κλείνουν τὶς Ἐκκλησίες", ὅταν, πρὸ πολλοῦ, εἴχαμε ἀρχίσει νὰ τὶς κλείνουμε ... μόνοι μας;;; Ἂς κάνουμε τὸν κόπο νὰ ἐρωτήσουμε κάποιους ἱερεῖς - ἀκόμη καὶ κεντρικῶν Ναῶν, γιὰ νὰ μὴν ἐπεκταθῶ καὶ εἰς τὰ χωρία μας, μιᾶς καὶ ὑπῆρξα ἐπὶ μίαν δεκαπενταετίαν ἱεροκήρυκας εἰς τὴν ὕπαιθρον - πόσος κόσμος ἐκκλησιάζετο καθ’ ἑκάστην Κυριακὴν καὶ τὰς μεγάλας Δεσποτικὰς καὶ Θεομητορικὰς ἑορτάς; Ἀπὸ ποίαν ὥραν ἄρχιζαν νὰ ἐμφανίζωνται οἱ ἐλάχιστοι πιστοί, εἰς τὸν Ναόν; Πόσες φορὲς οἱ Ναοὶ τῶν χωριῶν ... δὲν λειτουργοῦσαν διότι δὲ πήγαινε οὔτε ὁ ψάλτης; Ἂς κάνουν τὸ κόπο νὰ ἐρωτήσουν ἐμὲ τὸν ἴδιο, διὰ νὰ τοὺς εἴπω ἀκόμη περισσοτέρας ... τρομακτικὰς λεπτομερείας, καὶ ἂς παύσωμεν τὶς δύσκολες αὐτὲς ὧρες καὶ ἡμέρες, νὰ στοχοποιοῦμε τούς, κατὰ μέγιστον ποσοστόν, ... ἀθώους!

Ὁ αὐτοέλεγχος!

Ἂς σταθοῦμε πρὸ τῶν ἱερῶν εἰκονισμάτων μας, μὲ πραγματικὴ μετάνοια καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια, καὶ ἂς ζητήσουμε εἰλικρινῆ συγνώμη ἀπὸ τὸν Κύριο, διότι ... "ἄξια ὧν ἐπράξαμεν, ἀπολαμβάνομεν"! Ἂς μᾶς λείψῃ ἡ Θεία Κοινωνία, ἀφοῦ ποτὲ ... δὲν τὴν εἴχαμε ἐκτιμήσει καὶ πλησιάζαμε σ’ Αὐτή, ... "ἔτσι γιὰ τὸ καλό", καὶ ἴσως, ὅταν θὰ ἐπιτρέψῃ ὁ Κύριος νὰ ... ξαναγυρίσῃ καὶ νὰ ξαναπλησιάσουμε, νὰ τὴν ἰδοῦμε, πράγματι, σὰν "Αὐτὸ τοῦτο τὸ Πανάγιον Σῶμα καὶ Αὐτὸ τοῦτο τὸ Πανακήρατον Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ"! Ναί! Ὅλο τοῦτο ἔγινε, ἐνδεχομένως ἀπὸ Μασώνους καὶ ἀπίστους καὶ ἐχθροὺς τῆς Ἁγίας ἡμῶν Πίστεως καί, ἐνδεχομένως πάλιν, νὰ ἔγινε γιὰ νὰ ἔλθουν τὰ ... τσιπάκια καὶ τὰ ... χαράγματα, καὶ δὲν ξέρω τί ἀκόμα μπορεῖ νὰ σκεφθῇ ὁ καθένας, ... καὶ ἴσως εἶναι καὶ σωστά ...! Μήπως, ὅμως, ὅλο τοῦτο ἔγινε, καὶ ἐπειδὴ τὸ ἐπέτρεψε ὁ Κύριος καὶ διὰ νὰ ἐπανέλθωμε εἰς τὴν δέουσαν εὐλάβειαν καὶ διὰ νὰ ... ἐκτιμήσουμε ἔστω καὶ μὲ καθυστέρηση, τί εἴχαμε καὶ τί χάσαμε;;; Μήπως ὁ Χριστός μας θεωρεῖ ... ὅτι καλύτερη Μεγάλη Ἑβδομάδα θὰ εἶναι ἡ ... φετινή, ἀφοῦ ἡ ἔλλειψη τῶν ἱερῶν Μυστηρίων καὶ τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, θὰ μᾶς "ταρακουνήσῃ" καὶ θὰ μᾶς συγκλονίσῃ, γιὰ νὰ ἀλλάξουμε καὶ ... συνέλθουμε κάπως ... πνευματικά; Μήπως τὸ καλύτερο Πάσχα, δὲν ἦταν ἐκεῖνο, μὲ τὶς ... κροτῖδες καὶ τὰ βαρελότα καὶ τὰ ἄλλα ... ἐφέ, μὲ τὰ ὁποῖα ... "τρελλαίνονταν" τὰ κανάλια, καὶ συναγωνίζονταν σὲ ... τηλεθέαση, ἀλλὰ ἐτοῦτο, τὸ φετινό, μὲ τὴν λαμπάδα μας ἀναμμένη μπροστὰ στὰ εἰκονίσματά μας καὶ ψάλλοντας, ἴσως γιὰ πρώτη φορά, ἀπὸ καρδίας τὸ "Χριστὸς Ἀνέστη";
Δὲν εἴδατε;;; Ξαφνικά, ὅλοι ταράχθηκαν ...! Σὲ ὅλους λείπει ἡ Θεία Κοινωνία! Ἀκόμη καὶ σὲ ’κείνους ποὺ ἔχουν νὰ κοινωνήσουν ... κάποια χρόνια! Ἀκόμα καὶ σὲ ’κείνους ποὺ τὴ θεωροῦσαν περιττή! Ἀκόμα καὶ σὲ ’κείνους ποὺ δὲν τὴν εἶχαν ... ποτέ τους! Καλὸ δὲν εἶναι αὐτό;;; Ὅλα τὰ κανάλια, ποὺ ποτέ τους δὲν ἀνέφεραν ... λέξη, γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ γιὰ τὴ Θεία Μετάληψη, ... ξαφνικὰ τὴν ἔκαναν ... πρῶτο θέμα καὶ - ἔστω καὶ μὲ χυδαῖο καὶ ἀρνητικὸ τρόπο - ἄρχισαν νὰ ἀνησυχοῦν μήπως μολυνθοῦν οἱ ἄνθρωποι ποὺ πλησιάζουν νὰ κοινωνήσουν!!! Νὰ τοὺς βεβαιώσω, ἐν προκειμένῳ, ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία δὲν μεταδίδει ... ἰώσεις, - ἄλλωστε τοῦτο γράφηκε ... κατὰ κόρον καὶ μὲ πολλὰ χαρακτηριστικὰ παραδείγματα, - ἀλλά, διὰ τοὺς πιστεύοντας καὶ ἐξομολογουμένους εἶναι ... ΖΩΗ ΑΙΩΝΙΟΣ! Ἂς μὴν κουράζονται νὰ μᾶς πείσουν ... μὲ τὴν ἀπιστία τους διὰ τὰ θέματα τῆς Πίστεώς μας, διότι ἁπλᾶ γίνονται ... ἀστεῖοι!

Τὰ "καλὰ" τοῦ ... κορωνοϊοῦ!

Ἀλήθεια, ὅμως, σκεφθήκαμε ... πόσα καλὰ μᾶς ἔφερε αὐτὴ ἡ πανδημία; Πῶς, ξαφνικά, ἄλλαξε τὸν κόσμο; Γιὰ κακὸ πήγαιναν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, ἀλλὰ σὲ καλὸ ... μᾶς βγῆκε! Τὸ σκεφτήκατε; Μᾶς ἔφτιαξαν μία Μεγάλη Ἑβδομάδα, ... ἰδανική, ἔστω καὶ χωρὶς τὶς ἀκολουθίες μας! Πόσο λιγόστεψε ἡ ... ἁμαρτία σὲ ὅλο τὸν κόσμο! Πόσο "ξανασυγκροτήθηκαν" οἱ οἰκογένειες! Γιὰ ἀστεῖο γράφτηκε, ἀλλὰ δὲν παύει νὰ εἶναι μία πραγματικότης, ὅτι πολλὰ παιδιὰ ... κοιμῶνται στὰ ... κρεββάτια τους καὶ ξανακούστηκαν ... φωνὲς καὶ γέλια μέσα στὰ σπίτια, ποὺ μέχρι πρότινος ἔμοιαζαν ... γηροκομεῖα! Ἔκλεισαν τὰ ... ξενυχτάδικα μὲ ὅλα τὰ ... "καλά" τους! Ἔλλειψαν οἱ ἔμποροι τῶν ναρκωτικῶν! Ἀκόμα καὶ οἱ πορνεῖες καὶ μοιχεῖες, περιορίσθηκαν γιὰ νὰ μὴν εἴπω ὅτι ... ἐλαχιστοποιήθηκαν καὶ ἡ ὁμοφιλοφυλία ... οὔτε κἂν ποὺ ἀκούγεται! Ναί, ἔχουμε σὰν συνέπεια τῆς ὅλης αὐτῆς καταστάσεως, τεράστιο οἰκονομικὸ κόστος, καὶ σὰν κοινωνία, καὶ σὰν ἔθνος, καὶ σὰν ἄτομα, ἀλλὰ μήπως ὅλο αὐτὸ μᾶς κάνει, τελικά, ... καλό!
Ἡ Ἐκκλησία μᾶς λείπει καὶ μᾶς πονάει, ἀλλά,  πολλὰ πράγματα ἄρχισαν νὰ μπαίνουν στὴ ... θέση τους˙ κυρίως δέ, τὸ μυαλό μας, ἄρχισε νὰ λογικεύεται καὶ νὰ σκέπτεται καλύτερα... ! Μακάρι νὰ τὸ καταλάβουμε!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Εδώ μας παίρνουν τον αέρα - Τραγούδι

Εδώ μας παίρνουν τον αέρα και τα κύματα
απ' τις πατρίδες που τα χρόνια σου κρατούσες
εδώ μας έχουνε μονάχα για θελήματα
κι εσύ μιλάς για Αϊβαλί κι ότι αγαπούσες

Εδώ μας ψήνουν στο τσιμέντο και την άσφαλτο
λες κι η ζωή μας ταξιδεύει με νταλίκα
έρχεται άνοιξη χωρίς το Μέγα Σάββατο
κι εσύ για θρίαμβους μιλάς κι "εν τούτω νίκα"

Η προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της
κι απ΄ το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι
η νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της
κι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι
Η προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της
κι απ΄ το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι
η νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της
κι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι

Εδώ τα χρόνια που μας γέννησαν παλιώσανε
κι οι μέρες μες στ' αλουμινόχαρτα τ' αγγίζουν
τα φώτα γύρω από τις μνήμες χαμηλώσανε
κι εσύ μιλάς για τα πανιά που αρμενίζουν

Εδώ μπερδεύτηκαν και πρόσωπα και πράγματα
τα στέκια γέμισαν με άδειες καλησπέρες
παραφτηνήναν της αγάπης τα μαλάματα
κι εσύ μιλάς για πανηγύρια και βεγγέρες

Η προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της
κι απ΄ το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι
η νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της
κι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι
Η προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της
κι απ΄ το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι
η νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της
κι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι.

Μήνυμα του προϊσταμένου π. Αντωνίου για την Μεγάλη Εβδομάδα

Πρόγραμμα ακολουθιών Μεγάλης Εβδομάδας 2020 Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Αλήθεια! η ιστορία του Ανθελληνισμού, πόσο πίσω στον χρόνο ξεκινάει; Θα εκπλαγείτε!

Είναι ένα μικρό απόσπασμα που αξίζει να το ακούσετε. Θα εκπλαγείτε. 

Αποσπάσματα από ομιλία που έκανε ο ιστορικός Χαράλαμπος Μινάογλου με τίτλο «Ιστορία του ανθελληνισμού 1453-1821» και διοργανώθηκε με την φροντίδα της Εστίας Πατερικών Μελετών .

Κατά της γνώμη μας ο Μινάογλου είναι άξιος αναλυτής της ιστορίας και με ρωμαίγικη αρχοντιά ξεσκεπάζει με πάθος και περίτεχνο λόγο τα ιστορικά ντοκουμέντα ,την απάτη των δυτικών ,να εγκολπωθούν την ιστορική συνέχεια που δεν έχουν ,είναι δε άξιος συνεχιστής του αείμνηστου πατρός Ιωάννου του Ρωμανιδη.
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε, μα για στάσου, όλοι αυτοι οι Εθνομιδενιστές Ελληνόφωνοι καθηγητάδες του στυλ Βερέμη και Ρεπούση που στο καλό έχουν μάθει όπως τέλος πάντων έχουν μάθει ιστορία, ο τρόπος που διαβάζουν αυτήν την ιστορία , που εντρύφησαν, ποιοι είναι οι δάσκαλοί τους και βγάζουν τέτοιο μίσος για ότι Ελληνικό και Ρωμαίικο;
Ακούγοντας τον ιστορικό αναλυτική Μινάογλου θα κατανοήσετε πολλά που ίσως ακόμη και αγνοείτε … Θα μάθετε ακόμη πως οι δυτικοί δημιούργησαν θέμα "Μακεδονίας" στο πλαίσιο ενός συρρικνωμένου Γραικικού έθνους.

Ο Χαράλαμπος Μηνάογλου είναι διδάκτωρ νεώτερης ιστορίας του Tμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Ε.Κ.Π.Α. Διετέλεσε υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση και του Ι.Κ.Υ. Έχει εργαστεί στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (Πρόγραμμα ΠΑΝΔΕΚΤΗΣ) και στο Κέντρον Ερεύνης Ιστορίας Νεωτέρου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών. Διδάσκει στο Ζάννειο Πειραματικό Λύκειο Πειραιά. Έχει δημοσιεύσει τρία βιβλία και δεκάδες επιστημονικά άρθρα. Εχρημάτισε μέλος της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται κυρίως στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και ειδικότερα στον πνευματικό βίο των Ελλήνων, τους Έλληνες περιηγητές, την ελληνική ιστοριογραφία, τους Φαναριώτες και την εκκλησιαστική ιστορία.

Κυριακή 5 Απριλίου 2020

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Καθήκοντα των ποιμένων.

Πνευματικοί ποιμένες της Εκκλησίας λέγονται πρώτα μεν οι επίσκοποι, έπειτα δε και οι πρεσβύτεροι. Οι επίσκοποι και οι πρεσβύτεροι αναδεικνύονται με το μυστήριο της Ιεροσύνης.
Παρόμοια και οι διάκονοι, οι οποίοι δεν μπορούν μεν να τελέσουν τα Μυστήρια, βοηθούν όμως τον επίσκοπο και τον ιερέα στην τέλεσή τους.
Στο μυστήριο της Ιεροσύνης, με την επίθεση των χειρών των επισκόπων και την επίκληση του Αγίου Πνεύματος, παίρνουν αυτοί που χειροτονούνται το χάρισμα της Ιεροσύνης, του οποίου το έργο και η διακονία είναι τριπλή: Το κήρυγμα του θείου λόγου, η τέλεση των Μυστηρίων και η διοίκηση της Εκκλησίας.

Για τα καθήκοντα των ποιμένων, που έχουν απέναντι στο ποίμνιο που τους εμπιστεύθηκε ο Θεός, μας μιλάει σχετικά πρώτα μεν ο Κύριος, έπειτα δε και ο θείος Παύλος.

Και ο μεν Κύριος, διακρίνοντας τον αληθινό ποιμένα από τους ψευδοποιμένες, που τους ονομάζει κλέφτες και ληστές, ονομάζει τον Εαυτό Του Καλόν Ποιμένα, που θυσιάζει τη ζωή Του για τη σωτηρία των προβάτων. Υποδεικνύει έτσι ο Κύριος, με το ίδιο το παράδειγμά Του, ποιος πρέπει να είναι ο αληθινός πνευματικός ποιμένας της Εκκλησίας Του.

Αυτός που θα ποιμάνει όσους πιστεύουν σ’ Αυτόν, τους οποίους ονομάζει πρόβατα. Υποδεικνύει ακόμη, με το ίδιο Του το παράδειγμα, την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία, που πρέπει να έχει ο πνευματικός ποιμένας για τη σωτηρία του ποιμνίου του, θυσιάζοντας και την ίδια τη ζωή του. Ιδού και τα λόγια του Κυρίου: “Πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ κλέπται εἰσὶν καὶ λῃσταί… Εγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός.

Ο ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων” (Ιω. ι’ 8, 11). Σε άλλο μέρος ο Χριστός, δείχνοντας την τέλεια χριστιανική ζωή και την τέλεια αρετή, στην οποία πρέπει να υπερέχουν κυρίως οι ποιμένες -διδάσκαλοι της Εκκλησίας- λέει: “Οὕτως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς” (Ματθ. ε’ 16).

Ο δε θείος Παύλος υποδεικνύει τα καθήκοντα των ποιμένων στις επιστολές Α’ και Β’ προς Τιμόθεον, καθώς και στην επιστολή του προς Τίτον, οι οποίες και γι’ αυτό λέγονται ποιμαντικές. Υποδεικνύονται ακόμη με σαφήνεια, καθαρά, τα καθήκοντα των ποιμένων και στην ομιλία που έκανε ο ίδιος ο θείος Απόστολος στους πρεσβύτερους της Εφέσου, τους οποίους κάλεσε στη Μίλητο. Η ομιλία αυτή περιλαμβάνεται στο εικοστό κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων (κ’ 17-36).

Στην ομιλία αυτή, καθώς και στις τρεις ποιμαντικές επιστολές του, βλέπουμε ποιος πρέπει να είναι ο επίσκοπος και ο πρεσβύτερος. Πόσο πρέπει να επαγρυπνεί. Ποια έργα και καθήκοντα πρέπει να εκτελεί και πόσο μεγάλη και βαριά ευθύνη φέρει απέναντι στο Θεό, αν αμελήσει τα καθήκοντά του.

Σύμφωνα με τη διδασκαλία του θείου Παύλου, ο ποιμένας πρέπει να έχει πίστη και άμεμπτη διαγωγή. Να είναι τύπος και υπογραμμός κάθε αρετής. Να είναι ταπεινός, πράος, ανεξίκακος και ειρηνικός. Να είναι εγκρατής. Να γνωρίζει με ακρίβεια το νόμο και το θέλημα του Θεού. Να είναι ζηλωτής, πρόθυμος και ακούραστος στην εκτέλεση των πνευματικών του καθηκόντων, που αποβλέπουν στον καταρτισμό και τη σωτηρία των Χριστιανών.

Πρέπει να είναι επίσης κατάλληλος να διδάσκει, διδάσκοντας ακούραστα το ποίμνιό του. Αλλά, για να φέρει αποτελέσματα και καρπούς η διδασκαλία του, πρέπει αυτά που διδάσκει να τα τηρεί με ακρίβεια πρώτος αυτός. Γιατί σε αντίθετη περίπτωση, αντί να ωφελούνται οι Χριστιανοί από τη διδασκαλία του, θα βλάπτονται πνευματικά, σκανδαλιζόμενοι από αυτόν.

Πρέπει να είναι άγρυπνος φύλακας των Χριστιανών του ποιμνίου του, ώστε να μην τους παρασύρει η αμαρτία και τους εξαπατήσει ο πονηρός. Να επαγρυπνεί ώστε να μην παρασύρουν τους Χριστιανούς εκείνοι που διδάσκουν ή δημοσιεύουν στον τύπο εναντίον της πίστεως και της αλήθειας, ούτε εκείνοι που έχουν ζωή παράνομη και αντιχριστιανική, οπότε μπορεί παραδειγματιζόμενοι από αυτούς να βλαφθούν.

Μεγάλη και βαριά θα είναι η ευθύνη του ποιμένα για κάθε ψυχή, που θα χαθεί εξαιτίας της δικής του αμέλειας. Μαρτυρεί γι’ αυτό ο Ίδιος ο Θεός με το μεγάλο προφήτη Ιεζεκιήλ, λέγοντας ότι θα ζητήσει την ψυχή που χάθηκε από αμέλεια του πνευματικού ποιμένα, από τον ίδιο τον ποιμένα: “και το αἷμα αυτού, λέει (δηλαδή την ψυχή που πέθανε πνευματικά από αμέλειά σου) ἐκ της χειρὸς σου ἐκζητήσω” (Ιεζ. γ’ 18).

Πρέπει να είναι ανώτερος χρημάτων. Αφιλοκερδής και ελεήμονας. Πρέπει όχι μόνο να μη λυπάται κόπους και μόχθους και σωματικές κακουχίες, αλλά ούτε αυτή τη ζωή του, όπως είπε ο Κύριος και να είναι έτοιμος να τη θυσιάσει για τους Χριστιανούς.

Τέτοιον γενικά θέλει ο Κύριος τον πνευματικό ποιμένα. Διότι, αν δεν είναι τέτοιος, πώς είναι δυνατό να σώσει ψυχές; Πώς είναι δυνατό να καθοδηγήσει και να καταρτίσει πνευματικά και να οδηγήσει στην αιώνια ζωή τους Χριστιανούς, που του εμπιστεύθηκε ο Θεός;

Για τον επίσκοπο δε, απαιτείται εκτός από την εκτέλεση των άλλων ιερών του καθηκόντων και μεγάλη προσοχή, όταν πρόκειται να προχωρήσει σε χειροτονία. Πρέπει σ’ αυτό να επαγρυπνεί και να καταβάλλει πάντοτε κάθε προσπάθεια, στο να μη μπει στην Εκκλησία, με τη χειροτονία, διάκονος ή ιερέας, ασύγκριτα δε περισσότερο, να μη μπει αρχιερέας, ο οποίος δεν έχει ορθή πίστη, διαγωγή και βίο άμεμπτο.

Ακόμη δε να μη μπει στην Εκκλησία κάποιος λειτουργός του Υψίστου, που να μην έχει την ικανότητα, την προθυμία και το ζήλο στο να αναδειχθεί αληθινός πνευματικός πατέρας. Κατάλληλος να διδάσκει, να οικοδομεί, αλλά και να είναι ωφέλιμος για τη μόρφωση και τη σωτηρία των Χριστιανών. Διαφορετικά, αν αμελήσει, θα έχει βαριά ενοχή μπροστά στη δικαιοσύνη του Θεού και κρίμα αιώνιο, αν μπει στην Εκκλησία του Χριστού ως διάκονος, ιερέας ή αρχιερέας άνθρωπος ανάξιος, που θα σκανδαλίζει και θα βλάπτει τις ψυχές των Χριστιανών, αντί να τις οικοδομεί.

Εάν δε συμβεί να γίνει χειροτονία εξαγορασμένη με χρήματα, τότε το έγκλημα και η ενοχή τόσον αυτού που χειροτονεί, όσο και αυτού που χειροτονείται, θα είναι πολύ βαρύτερη και μεγαλύτερη, γιατί πουλήθηκε με χρήματα η ατίμητη χάρη και δωρεά του Θεού, που ούτε πουλιέται, ούτε αγοράζεται.

Επίσης βαριά, πολύ βαριά, είναι η ενοχή αυτού που χειροτονείται, αν χρησιμοποιήσει κοσμικούς άρχοντες ή ισχυρούς της γης, στο να πάρει οποιοδήποτε βαθμό Ιεροσύνης.

Έχοντας λοιπόν ο επίσκοπος άγρυπνη προσοχή στις χειροτονίες, είναι υποχρεωμένος όχι μόνο ο ίδιος να εργάζεται, μη λογαριάζοντας την κούραση για την κατάρτιση και τη σωτηρία του ποιμνίου του, αλλά να φροντίζει με πολλή επιμέλεια να καταρτίζει με τη διδασκαλία του και άλλα πρόσωπα από τον κλήρο και τον λαό, γι’ αυτό το σκοπό. Είναι υποχρεωμένος δηλαδή να καταρτίζει πρόσωπα με θείο ζήλο, που να συνεργάζονται μαζί του ως διάκονοι, ιερείς, πνευματικοί, κήρυκες και διδάσκαλοι στο χριστιανικό λαό, που του εμπιστεύθηκε ο Θεός.

Όταν εργάζεται έτσι ο επίσκοπος, θα αποδειχθεί στην πράξη αληθινός και πιστός λειτουργός του Κυρίου, άξιος της αιώνιας δόξας και μακαριότητας.

127. δ’)Καθήκοντα των ποιμαινομένων.
Οι ποιμαινόμενοι έχουν καθήκον να σέβονται και να τιμούν τους ποιμένες τους σαν πατέρες τους και να υπακούουν σε όλα όσα αυτοί τους παραγγέλνουν και είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.

Αν βλέπουν σ’ αυτούς καμιά έλλειψη, να την αποδίδουν στην ανθρώπινη ασθένεια και αδυναμία, χωρίς να τους κατηγορούν. Βέβαια μπορεί ο ποιμαινόμενος, από αγάπη και αγνό ελατήριο, αποβλέποντας σε πνευματική ωφέλεια και οικοδομή να υποδείξει, με τον πρέποντα σεβασμό, στον ίδιο τον ποιμένα το τυχόν ελάττωμά του. Δεν έχει το δικαίωμα όμως να κακολογεί και να τον δυσφημεί, ιδίως που με την κακολογία και δυσφημία έρχεται στο λαό πνευματική βλάβη και όχι ωφέλεια.

Είναι υποχρεωμένοι ακόμη οι πιστοί να εισφέρουν και αυτοί για την κάλυψη των υλικών αναγκών των ποιμένων τους. Διότι όπως αυτοί επαγρυπνούν και προσεύχονται για τους ποιμαινόμενους και φροντίζουν για την πνευματική τους μόρφωση και σωτηρία και αγιάζουν αυτούς με τα Μυστήρια, έτσι είναι δίκαιο οι ποιμαινόμενοι να τους βοηθούν στις τυχόν υλικές τους ανάγκες.

Απόσπασμα από το βιβλίο “Ο προορισμός του ανθρώπου” – Του Αρχιμανδρίτη Ευσέβιου Ματθόπουλου.