ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
(13 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2019)
"κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ" (Ἐφεσ. Δ΄ 7).
Τὰ "δῶρα" τοῦ Χριστοῦ.
Ἀλήθεια, φίλοι μου,
ἀναλογισθήκαμε ποτέ, τό, πόσα δῶρα καὶ πόσες εὐλογίες μᾶς ἔχει χαρίσει, ἀλλὰ
καὶ μᾶς χαρίζει ὁ Κύριος, στὴ ζωή μας; Ἰλιγγιᾷ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς ὁ ὁποῖος θέλει
νὰ σκέπτεται μὲ εἰλικρίνεια καὶ χωρὶς "παρωπίδες", τὶς τόσες -
ἄπειρες - εὐλογίες τοῦ Κυρίου μας, φανερὲς καὶ ἀφανεῖς, ὑλικὲς καὶ πνευματικές,
μικρὲς καὶ μεγάλες, καθημερινὲς καὶ ἀνεκτίμητες. Κυρίως καὶ ἐπιλεκτικὰ βεβαίως,
ὁ ἄνθρωπος συνηθίζει νὰ ἐκτιμᾷ καὶ νὰ μετράῃ, ἐκεῖνες ποὺ ἀφοροῦν εἰς τὴν ἐπὶ
τῆς γῆς παρουσίαν του καὶ βιοτήν του καὶ διὰ τοῦτο τὸν βλέπομε, περισσότερον νὰ
παρακαλῇ τὸν Θεὸν διὰ τὴν σωματικὴν ὑγείαν του, παρὰ διὰ τὴν, μετὰ θάνατον
ἀπόλαυσιν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Ἀνησυχεῖ καὶ ἀγρυπνεῖ καὶ ὀδύρεται καὶ παρακαλεῖ
τὸν Θεόν, διὰ τὴν θεραπείαν μιᾶς σωματικῆς ἀσθενείας - πολὺ δὲ περισσότερον,
ὅταν αὕτη εἶναι βαρεία καὶ ἀνίατος καὶ θανατηφόρος - καὶ ἀδιαφορεῖ διὰ τὸ
Μυστήριον τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως ἢ αὐτὸ τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
Ὅμως, ἂν σκεφθοῦμε μὲ τὸ
σκεπτικὸν καὶ τὴν λογικὴν τοῦ Κυρίου καὶ "μετρήσωμεν" τὰ πράγματα μὲ
τὸ δικό του μέτρο, θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι προτεραιότητα στὶς ἐκτιμήσεις μας καὶ
στὶς ἀξιολογήσεις μας, πρέπει νὰ ἔχουν τὰ ὕψιστα καὶ μεγάλα δῶρα τῆς Χάριτος
τοῦ Θεοῦ. Ἂν ἀναζητήσωμεν, εἰς τὰς ὑποδείξεις καὶ συστάσεις ποὺ μᾶς ἔχει κάνει
ὁ Κύριος, θὰ καταλάβωμεν, ὅτι αὐτὲς οἱ συστάσεις, δὲν ἀφοροῦν εἰς τὰ μικρὰ καὶ
ἀσήμαντα τῆς παρούσης βιολογικῆς ζωῆς, ἀλλὰ εἰς τὰ μέλλοντα ἀνέκφραστα καὶ
ἀπείρως ἀνώτερα, οὐράνια ἀγαθά. Ὁ Κύριος, ἐπὶ παραδείγματι, συνιστᾷ, τὴν
ἀγάπην, τὴν πραότητα, τὴν ἀνεξικακίαν, τὴν νηστείαν, τὴν προσευχήν, τὴν
μακροθυμίαν. Μακαρίζει - ὡς γνωστόν, - τοὺς "πτωχοὺς τῷ πνεύματι",
τοὺς "πενθοῦντας", τοὺς "πραεῖς", τοὺς "πεινῶντας καὶ
διψῶντας τὴν δικαιοσύνην". Δὲν μᾶς ὑπέδειξε νὰ παρακαλοῦμε καὶ νὰ ζητοῦμε
ὑλικὰ καὶ μικρὰ πράγματα, ἢ ἀκόμη καὶ τὴν ὑγεία μας καὶ οὔτε ἐμίλησέ ποτε μὲ
κολακευτικοὺς λόγους, διὰ τοὺς ἔχοντας δόξας καὶ πλούτη καὶ ὑγείαν.
Βεβαίως, ὁ Κύριος ἐθεράπευσε
ἀρρώστους καὶ παραλύτους καὶ τυφλοὺς καὶ χωλοὺς
καί, "πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ" (Ματθ. Δ΄ 23),
ἀλλὰ οὐδέποτε μᾶς συνέστησε νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸν εἰς τὰς προσευχάς μας, διὰ
τὴν ὑγείαν μας καὶ διὰ ἄλλα ὑλικὰ καὶ φθαρτὰ στοιχεῖα. Δι’ αὐτά, μᾶς συνέστησε,
νὰ τὰ ἀφήνωμεν εἰς τὴν πρόνοιαν καὶ τὴν ἀγάπην Του, καὶ Αὐτὸς θὰ μᾶς δίδῃ κατὰ
τὸ συμφέρον τοῦ καθενός. "Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ
ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· ...
Ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ
συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· ... Καὶ περὶ
ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ
οὐδὲ νήθει· ... Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς
κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς,
ὀλιγόπιστοι; Μὴ οὖν μεριμνήσητε
λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; ... οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ
οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ
καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν" (Ματθ. ΣΤ΄
25-34). Ἡ ἐκτεταμμένη ἀναφορά μας εἰς τὸ Ἁγιογραφικὸν κείμενον,
θεωροῦμεν ὅτι ἐπαρκεῖ διὰ νὰ καταδείξῃ τὴν ἀσφάλειαν τῶν ὅσων προείπωμεν.
Τί δίνει ὁ Χριστός;
Τὸ ἐρώτημα τοῦτο, θεωρῶ ἀδελφοί
μου, ὅτι θὰ πρέπῃ νὰ μᾶς ἀπασχολῇ διότι πολλὰκις δὲν γνωρίζουμε τί ... τοῦ
ζητοῦμε! Καὶ ἀρχίζουμε μὲ τὰ μεγάλα καὶ ἀσύλληπτα. Δῶρο τοῦ Κυρίου, ἡ Ἁγία μας
Ἐκκλησία! Δῶρο Του, ἐπίσης, ἡ Ἁγία Ἱερωσύνη. Ἔστω καὶ ἂν ὁ Ἱερεὺς ἀποτελεῖ
"σημεῖον ἀντιλλεγόμενον" καὶ λοιδωρεῖται καὶ συκοφαντεῖται, ... χωρὶς
αὐτόν, δὲν ὑπάρχει σωτηρία! Δῶρο τρισμέγιστον τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ, τὸ Ἱερὸν μυστήριον
τῆς Θείας Ἐξομολογήσεως ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τῆς Θείας Εὐχαριστίας, διὰ τῶν ὁποίων ὁ
Ὀρθόδοξος Χριστιανός, καθαίρεται καὶ ἁγιάζεται καὶ γίνεται "μέτοχος τῆς Οὐρανίου ζωῆς
καὶ Βασιλείας". Δῶρον, ἀκόμη, χάριν τοῦ ὁποίου ἀξίζει νὰ
θυσιάσωμεν κάθε βιοτικὴν ἀπόλαυσιν καὶ χαράν, κάθε τι ἀκόμη καὶ ἀναγκαῖον καὶ
ἀπαραίτητον εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν μας μὴ ἐξαιρουμένης καὶ αὐτῆς ταύτης τῆς
ἰδίας, εἶναι ἐκεῖνα τὰ Οὐράνια καὶ ἄφθαρτα καὶ ἀτελεύτητα καὶ ἀπερίγραπτα ἀγαθὰ
τῆς μελλούσης καὶ Ἀθανάτου Βασιλείας, "ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε
καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν
αὐτόν" (Α΄ Κορινθ. Β΄ 9).
Βεβαίως, ὡς προείπωμεν, δῶρα τοῦ
Κυρίου, εἶναι καὶ τὰ μικρὰ καὶ ἀφορῶντα εἰς τὴν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ διαβίωσίν
μας, ὡς ἡ ὑγεία, ὁ ἀήρ, ἡ οἰκογένεια, τὰ τέκνα, ἡ πρόοδος, ἡ μόρφωσις, τὰ
ποικίλα ὑλικὰ ἀγαθά, καὶ πᾶν ὅ,τι ἄλλο ἀπαιτεῖται διὰ τὴν ἐν Χριστῷ βιοτήν μας
εἰς τὴν ζωὴν ταύτην τὴν παροδικὴν καὶ φθαρτήν. Μεταξὺ δὲ τούτων τῶν δώρων εἶναι
καὶ κάποια ἀκόμη, τὰ ὁποῖα ὁ ἄνθρωπος δὲν θὰ τὰ ἐζήτει οὐδέποτε ἀπὸ τὸν Θεὸν
καὶ μᾶλλον θὰ παρεκάλῃ νὰ παρέλθωσιν ἀπ’ αὐτοῦ, ὡς πικρὰ ποτήρια, τὰ ὁποῖα,
ὅμως, διανέμει ὁ Κύριος κατὰ τὴν κρίσιν τὴν παντογνωσίαν Του καὶ πανσοφίαν Του,
διὰ νὰ μᾶς καταρτίσῃ καὶ ἁγιάσῃ καὶ καταστήσῃ μετόχους τῶν Οὐρανίων ἀγαθῶν.
Εἶναι δὲ ταῦτα, ἕνας θάνατος πολλάκις, μὶα ἀνίατος ἀσθένεια, μία παραλυσία, ἕνα
ὀδυνηρότατον μαρτύριον ὡς καὶ ἄλλαι δυσκολίαι καὶ θλίψεις, αἱ ὁποῖαι
συμβαίνουσι εἰς τὴν καθημερινότητά μας.
"Ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ
παραθώμεθα".
Ὁ λόγος οὗτος ὁ λειτουργικός,
εἶναι, ὡς ἔλεγεν ὁ σύγχρονος Θεοφόρος πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας μας, π. Ἐπιφάνιος
Θεοδωρόπουλος, ἡ ὑπερτάτη φιλοσοφία. Εἶναι ὁ κανὼν διὰ τοῦ ὁποίου πορεύεται ὁ
χριστιανὸς εἰς τὴν παροδικὴν ταύτην ζωήν. Εἶναι ἡ ἀσφαλὴς ἐγγύησις διὰ τῆς
ὁποίας, ὁ πιστὸς τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, ἁπλῶς θέλει καὶ ἐπιδιώκει καὶ ἀγωνιᾷ διὰ
τὴν κληρονομίαν τῶν Οὐρανίων ἀγαθῶν, ἀφήνει ὅμως εἰς τὰς παντοδυνάμους χεῖρας
τοῦ Κυρίου, τὴν διευθέτησιν καὶ αἰσίαν κατάληξιν τῆς πορείας ταύτης.
Ἀρχιμ.
Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
