Ὁ ἡγιασμένος ἱερέας Νικόλαος Πέττας ἐκ Πατρῶν (Βιογραφία)

Πρόκειται γιά ἕναν σύγχρονό μας ταπεινό καί ἄξιο ἱερέα, πνευματικό, οἰκογενειάρχη καί καθηγητή τεχνικῆς ἐκπαίδευσης, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀφήσει τόν ἑαυτό του στά χέρια τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά τόν χρησιμοποιεῖ ὡς μέσον γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Καί Ἐκεῖνος τόν εἶχε καταστήσει δοχεῖο τῆς Χάρης του, χορηγώντας του χαρίσματα-δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διότι, ὡς γνωστόν, «ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν». Ἡ οἰκογένειά μου συνδεόταν τόσο μέ τόν ἴδιο, ὅσο καί τήν πρεσβυτέρα τοῦ Ἀνθή.

Βιογραφικά

Ὁ π. Νικόλαος Ἀ. Πέττας γεννήθηκε 27 Μαΐου τοῦ 1941 στήν Πάτρα.

Ἦταν ἑπτανησιακῆς καταγωγῆς, γόνος ἐπιφανῶν οἰκογενειῶν.
Οἱ γονεῖς του ἦρθαν στήν Πάτρα μετά τούς μεγάλους σεισμούς στά Ἑπτάνησα τό 1928.

Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Ἀνδρέας -τοῦ Νικολάου- Πέτρακας ἤ Πέττας ἀπό τήν πόλη τῆς Ζακύνθου καί ἦταν γνωστός βιομήχανος σαπωνοποιΐας στήν Πάτρα.

Μητέρα του ἦταν ἡ Σοφία, θυγατέρα Παναγῆ Τζάκη ἀπό τά Φραγκάτα τῆς Κεφαλλονιᾶς.

Ἦταν τό τελευταῖο ἀπό τά πέντε παιδιά τῆς οἰκογένειας. Ἡ εὐλαβής μητέρα του ἔφυγε σέ νεαρή ἡλικία. Ἀπό μικρό τόν νουθετοῦσε ἐν Κυρίῳ, ἐνῶ τοῦ ἔλεγε προφητικά: «Νικολάκη μου, θέλω νά γευθῶ μία μπουκιά ἀπό τό ἁγιασμένο ρασάκι σου!», γιατί τῆς εἶχε κάνει ἐντύπωση τό γεγονός, ὅτι σάν βρέφος δέν θήλαζε τό γάλα Τετάρτη καί Παρασκευή.

Βάπτιση καί νεαρή ἡλικία

Τόν π. Νικόλαο τόν βάπτισαν τρεῖς ἀφιερωμένες κοπέλες, δίνοντάς του δύο ὀνόματα, Νικόλαο-Ἐμμανουήλ.

Ἀπό μικρή ἡλικία ἀσχολεῖτο μέ τήν οἰκογενειακή ἐπιχείρηση, ἐνῶ παράλληλα οἱ γονεῖς του φρόντιζαν νά λαμβάνει μόρφωση σέ ἰδιωτικά ἐκπαιδευτήρια.

Ὑπάρχουν περιστατικά, πού μαρτυροῦν ὅτι ἀπό μικρός εἶχε βιώσει ζωντανά τήν θεία προστασία.

Ἕνα ἐνδεικτικό εἶναι τό ἐξῆς: Μία ἡμέρα, πού ἡ ἀδελφή του Ἑλένη τόν εἶχε πάει στόν ἐνοριακό τους ναό τοῦ Ἁγίου Γερασίμου στήν Παραλία Πατρῶν, στό δρόμο, καθώς ἐπέστρεφαν ἐμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά τους μία ὑψηλή μαυροφόρα ἐπιβλητική γυναίκα καί εἶπε αὐστηρά στήν ἀδερφή του: «Πάρε τό παιδί καί κρύψου στίς καλαμιές, γιατί σέ λίγο θά περάσει στρατιωτικό τάνκ καί θά σᾶς πατήσει!».

Πράγματι ἀπό τόν στενό αὐτό δρόμο πέρασε ἕνα γερμανικό τάνκ καί σώθηκαν χάρη στήν ἐπέμβαση τῆς Παναγίας μας.

Καθώς μεγάλωνε ὁ Νικόλαος-Ἐμμανουήλ εἶχε ἐξομολόγο καί πνευματικό καθοδηγητή τόν γνωστό ὁσιωθέντα ἀρχιμ. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο στήν Πάτρα.

Στά δύσκολα χρόνια τῆς κατοχῆς, ἐπειδή ἡ οἰκογένειά του ἦταν εὔπορη καί εἶχε τήν οἰκονομική δυνατότητα καί ἐπειδή ἡ μητέρα του ἦταν ἐλεήμων, συγκέντρωναν στό σπίτι τους πτωχούς καί τούς οἰκονομοῦσαν.
Τήν ἴδια δύσκολη περίοδο, συγκεντρώνονταν στό σπίτι οἱ οἰκεῖοι του Νικολάου μέ πρόσωπα ἀπό τόν κύκλο τοῦ π. Γερβασίου καί ἔκαναν ἐποικοδομητικές πνευματικές συζητήσεις.

Συνήθως ὁ Νικόλαος συναναστρεφόταν μέ μεγαλύτερους ἀπό τήν ἡλικία του ἀνθρώπους, σοφούς, ἀλλά εἶχε καί μεγάλη εὐαισθησία στά παιδιά.

Ἰδιαίτερη φροντίδα εἶχε σέ αὐτά τοῦ Ὀρφανοτροφείου τοῦ Σκιαγιοπούλειου, πού βρισκόταν στή γειτονιά του.

Χαρακτηριστικά, στίς ἡμέρες τῶν ἑορτῶν ἔπαιρναν μέ τούς δικούς του ὀρφανά παιδιά ἀπό τό ἵδρυμα στό σπίτι τους.
Παράλληλα ἀσχολήθηκε μέ τήν κατήχηση παιδιῶν, ἐνῶ πολλά ἀπό τά παιδιά, πού κατηχοῦσε, ἔγιναν ρασοφόροι.

Ἐνηλικίωση

Ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα, ὑπηρέτησε τή στρατιωτική του θητεία καί ἔγινε Λοχίας στή Μοίρα πυραύλων στό Λαγκαδᾶ Θεσσαλονίκης.
Τήν πίστη του καί ὅ,τι εἶχε βιώσει ἀπό μικρός, τά μετέδιδε στούς στρατιῶτες. Πολλούς ὁδήγησε σέ γέροντες καί πνευματικούς.
Στό στρατόπεδο τελοῦσαν καθημερινά ὅλες τίς ἀκολουθίες μέσα ἀπό τό Ὡρολόγιο. Τήν περίοδο, πού ὑπηρετοῦσε στή Θεσσαλονίκη, γνώρισε στό νοσοκομεῖο ΑΧΕΠΑ τόν γνωστό μας γέροντα ὅσιο Παΐσιο, τόν Ἁγιορείτη. Στίς ἐπισκέψεις, πού ἔκανε στό νοσοκομεῖο, προκειμένου νά δεῖ τόν γνωστό Μοναχό Παΐσιο, ἔπαιρνε μαζί του καί φαντάρους.

Ἀρκετοί ἀπό αὐτούς ὁμολογοῦν ὅτι γνώρισαν τόν Χριστό καί τήν μυστηριακή ζωή ἀπό τό νεαρό τους λοχία Νικόλαο, ἐνῶ κάποιοι ἔγιναν ρασοφόροι.

Μόρφωση

Ἀξιοθαύμαστη εἶναι ἡ πλούσια καί πολύπλευρη μόρφωση πού εἶχε ὁ π. Νικόλαος.

Συνδύαζε κάτι πολύ σπάνιο, τίς θετικές καί τίς θεωρητικές ἐπιστῆμες.

Συγκεκριμένα εἶχε τά ἑξῆς πτυχία: Μηχανολόγου, Ραδιοτεχνίτου, Ἑργοδηγοῦ Μηχανουργικῶν Ἐγκαταστάσεων, Θεολόγου, Τεχνολόγων Μηχανικῶν, Ἐκπαιδευτικοῦ Λειτουργοῦ Παιδαγωγικῆς Ἐπιμόρφωσης.
Ἦταν ἄνθρωπος μέ πολλά ἐνδιαφέροντα, φιλόμουσος, ἀγαποῦσε τό διάβασμα καί μελετοῦσε ἐγχειρίδια πολλῶν ἐπιστημῶν.

Ἐργασία

Πρωτοδιορίστηκε ὡς καθηγητής Μηχανολογίας στίς τεχνικές σχολές τῆς Ναυπάκτου.

Ἀργότερα πῆρε μετάθεση καί δίδασκε σέ τεχνικά σχολεῖα στήν Πάτρα.

Ὡς ἐκπαιδευτικός φερόταν στά παιδιά μέ ἀγάπη καί ἐπιείκεια.
Γνώριζε καλά τά παιδαγωγικά καί τήν ψυχολογία τῶν παιδιῶν, ἐνῶ οἱ ἐνέργειές του δήλωναν ὅτι ἦταν λεπτός ἄνθρωπος.

«Ἡ ὅλη παρουσία του στό σχολεῖο ἦταν μετρημένη καί μέ ἱεροπρέπεια.

Σοῦ ἐνέπνεε σεβασμό σέ τέτοιο βαθμό, πού καί ὡς συνάδελφο λαϊκό ἀκόμα, τόν φανταζόμασταν μέ ράσο» γράφει ὁ ἐπί σειρά ἐτῶν συνάδελφός του, κ. Χαράλαμπος Λ. Κοντοχρήστου καί συνεχίζει:

«Γιά ἐμᾶς τούς καθηγητές ἦταν ἕνας ἰδιαίτερος καί σπάνιος ἄνθρωπος, ὑπόδειγμα κληρικοῦ καί καθηγητή μέ τήν συνέπειά του καί τήν πνευματικότητά του.

Ἀρχικά προξενοῦσε ἐντύπωση στούς μαθητές τό γεγονός, ὅτι ἕνας ρασοφόρος ἦταν παράλληλα καί καθηγητής τους στή Μηχανολογία καί ἔμπαινε μέ τά ράσα στό ἐργαστήριο νά τούς διδάξει στήν πράξη.

Ἡ σκέψη αὐτή τούς ἔκανε στήν ἀρχή νά τόν χλευάζουν, ἐνῶ ἐκεῖνος ἔκανε ὅτι δέν καταλάβαινε.

Μετά τίς πρῶτες μέρες ἀναπτυσσόταν ἕνα παράξενο πνευματικό δέσιμο μεταξύ τους καί γινόταν γιά ἐκείνους ὁ πατέρας τους, ὁ δάσκαλός τους, ἡ παρηγοριά τους.

Ὅταν ὁρισμένοι συνάδελφοι ταλαιπωροῦσαν τά παιδιά, μεσολαβοῦσε ὁ π. Νικόλαος καί τά βοηθοῦσε νά πάρουν τό πτυχίο τους.
Βοηθοῦσε τά παιδιά χωρίς διακρίσεις.

Ἀκόμα καί ἄνθρωποι, πού τοῦ δήλωναν ὅτι δέν τόν συμπαθοῦσαν ἐπειδή φοροῦσε τό ράσο, συχνά τόν πλησίαζαν καί ζητοῦσαν τή συμβουλή του γιά διάφορα θέματά τους.

Γιατί ὁ π. Νικόλαος δέν τούς περιφρονοῦσε καί δέν τούς ἀπέφευγε, ἀλλά τούς τραβοῦσε κοντά του, γιατί δέν φοβόταν. Μέ τήν σεμνότητά του, πού συνδυαζόταν μέ γενναιότητα, κέρδιζε τήν ἐκτίμηση καί τόν θαυμασμό ἀνθρώπων, πού δέν περίμενε κανείς νά σεβαστοῦν ποτέ ἕνα ρασοφόρο.

Ἐμεῖς πολλές φορές κάναμε κάποια πράγματα διοικητικά ἤ προσωπικά κρυφά ἀπό ἐκεῖνον.

Ὅμως ὁ π. Νικόλαος μ’ ἕνα ἄλλο τρόπο, πιό βαθύ, πιό οὐσιαστικό, τά γνώριζε ὅλα!

Μέσα στήν ἀπέραντη ἠρεμία, πού τόν χαρακτήριζε, ἀντιλαμβανόταν κάθε κίνηση καί, μέ μίαν ἐξαιρετική θεόσδοτη χάρη, καταλάβαινε ὄχι μόνο ὅσα τοῦ λέγαμε, μά καί ὅσα σκεφτόμασταν».

Οἰκογένεια

Στίς 7-5-1970 νυμφεύθηκε τήν πιστή καί ἄξια σύζυγό του Ἀνθή Χ. Κατριμπούζα, ποῦ γεννήθηκε στό χ. Φράγκα τῆς Ἀχαΐας 22 Νοεμβρίου τοῦ 1943.

Ἦταν πολύ ἀγαπημένο ζευγάρι καί ἀπέκτησαν κατόπιν πολλῆς προσευχῆς δώδεκα παιδιά, ἕξι ἀγόρια καί ἕξι κορίτσια.

Ὡς οἰκογενειάρχης καί καθηγητής ὁ Νικόλαος συνέχιζε τήν αὐστηρή πνευματική ζωή.

Στό σχολεῖο, σύμφωνα μέ μαρτυρίες, ἦταν ἄξιος συνεχιστής τῆς ἀγωγῆς τῶν γονέων στά παιδιά.

Τόν ἐνδιέφερε οἱ σπουδαστές νά λάβουν γνώσεις ἐπιστημονικές, ἀλλά καί πνευματικές καί ἠθικές, ὥστε νά εἶναι χρήσιμοι στήν κοινωνία καί νά κάνουν σωστές οἰκογένειες.

Χειροτονία

Κάποια στιγμή, ἀνάμεσα στή γέννα τῶν δύο παιδιῶν τους, τοῦ Παναγιώτη καί τῆς Μαρίας, ἔνιωσε νά φουντώνει περισσότερο ἀπό ποτέ, μέσα του ἡ φλόγα, πού τόν πρόσταζε νά ἱερωθεῖ.

Αὐτό τό ἐμπιστεύτηκε στόν πνευματικό του, ὥστε νά δεῖ ποῦ θά ὁδηγήσει.

Ἐπί τρία χρόνια δεχόταν οὐράνιο κάλεσμα νά γίνει λειτουργός του Ὑψίστου καί τελικά ὁ πνευματικός του π. Γεώργιος Παπασταύρου καί ἄλλοι ἁγιορεῖτες πατέρες, ὅπως ὁ π. Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης, ὁ γέροντας Παΐσιος, ὁ π. Ἐφραίμ τῆς Φιλοθέου καί οἱ Διονυσιάτες Γαβριήλ, Θεόκλητος καί Χαράλαμπος, τόν ἔπεισαν νά δεχθεῖ τήν θεία κλήση.

Ἀποκαλυπτικά γιά τό πρόσωπο τοῦ π. Νικολάου εἶναι τά λόγια τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν κυροῦ Νικοδήμου Βαλληνδρά, ὁ ὁποῖος στίς 8 Ἀπριλίου τοῦ 1979 τόν χειροτόνησε Διάκονο καί στίς 15 Ἀπριλίου τοῦ ἴδιου ἔτους τόν χειροτόνησε Πρεσβύτερο, δίνοντάς του τό ὄνομα Νικόλαος.

Εἶχε πεῖ: «Πολλές χειροτονίες ἔχω τελέσει, ἀλλά αὐτό, πού ἔνιωσα στήν χειροτονία αὐτή εἶναι κάτι τό μοναδικό». Ἀνέφερε ὁ ἀρχιερέας ὅτι καί στίς δύο χειροτονίες ἔνιωσε ὅτι ζοῦσε μία Πεντηκοστή καί ὅτι κατάλαβε πώς ὁ π. Νικόλαος εἶναι πράγματι ἐλεημένος ἀπό τόν Θεό. Ὁ τότε Ἐπίσκοπος ἔκλεισε τό λόγο του λέγοντας: «π. Νικόλαε, νιώθω ὅτι ἐλεήθηκα ἀπό τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀφότου ἔβαλα τάς χεῖρας μου στήν κεφαλή σου, γιά νά σοῦ μεταδώσω τή χάρη τῆς ἱερωσύνης».

Νά μέ θυμᾶσαι καί νά μέ μνημονεύεις σέ παρακαλῶ, καί σέ αὐτήν τή ζωή καί στήν ἄλλη, ὅταν σέ καλέσει ὁ Κύριος.

Ἱερέας

Ἀρχικά ὁ τόπος διακονίας του ἦταν ἡ ἐνορία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Κρύα Ἰτεῶν Πάτρας.

Ἀργότερα μετατέθηκε ὡς ἐφημέριος στόν ναό τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Ζαροχλέικων, ὅπου διαμένει καί ἡ οἰκογένειά του.

Ὡς ἱερέας ἦταν ἀσκητικός καί ἀκόμα πιό φιλακόλουθος ἀπό πρίν.
Τελοῦσε κατανυκτικές Θεῖες Λειτουργίες, ἐνῶ πολλοί πιστοί εἶχαν παρατηρήσει ὅτι ἀρκετές φορές δέν πατοῦσε στό ἔδαφος.

Παράλληλα ἦταν διάκονος τῶν Μυστηρίων, προσεκτικός, ἀφιλοχρήματος, μέ συναίσθηση τῆς εὐθύνης τῆς ἀποστολῆς του καί μεγάλο ἐνδιαφέρον γιά τήν πνευματική καί πρακτική στήριξη τοῦ ποιμνίου του. Χαρακτηριστικά, ὁ εὐλαβέστατος κληρικός τῆς Πάτρας Ἀρχιμ. Νικόδημος Πετρόπουλος, σέ γραπτό του κείμενο γιά τόν π. Νικόλαο (μέ ἡμερομηνία Πάτρα, 23-10-2011), μεταξύ ἄλλων σημειώνει ὅτι ἦταν ἕνας ἱερέας-ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ἄκακος, ἁπλός, σεμνός, ἄνθρωπος τῆς ὑπομονῆς καί τῆς ταπείνωσης, πού ἔχαιρε ἐκτίμησης ἀπό τούς πιστούς καί πού ἐν πολλοῖς θύμιζε τόν παπα-Πλανᾶ.

Μάλιστα δηλωτικό τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων τοῦ π. Νικολάου εἶναι τό ἑξῆς περιστατικό, πού ἀναφέρει ὁ π. Νικόδημος Πετρόπουλος: «Ὁ Θεός στήν ἐνορία, πού διακονῶ, ἐπέτρεψε κάποτε δεινό πειρασμό ὑπό ψευδαδέλφων.

Τίς στιγμές ἐκεῖνες, πού μέ ὑπομονή καί πολλή σιωπή ὑπέμεινα αὐτήν τήν δοκιμασία, πρός ἀποφυγή τοῦ σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν καί ἐνῶ βρισκόμουν στό ναό μαζί μέ πνευματικά μου παιδιά, προσῆλθε ὁ ταπεινός αὐτός λευίτης καί ἔνδακρυς ἀπευθυνόμενος σέ μένα, μοῦ εἶπε:

Ἀδελφέ μου, ἦλθα νά σέ δῶ, γιατί μοῦ εἶπε ὁ Χριστός νά πᾶς στόν Ἅγιο Παῦλο, στό Νικόδημο, διότι διέρχεται ἕναν μεγάλο πειρασμό…».

Μαρτυρίες ἄλλων

Ἄλλες φορές πάλι, ὅπως ἀναφέρει σέ βιβλίο του ὁ πατερικός π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος, ἐκεῖ πού ἔτρωγε στό οἰκογενειακό τραπέζι, σηκωνόταν ξαφνικά καί νηστικός ἔφευγε.

Ἔπαιρνε τό αὐτοκίνητο καί πήγαινε σέ συγκεκριμένο σπίτι, ὅπου τό ζευγάρι καυγάδιζε ἔντονα.

Τότε ἔμπαινε μέσα καί ἐξομάλυνε τά πράγματα καί τούς συμφιλίωνε.

Εἶναι πολλές οἱ μαρτυρίες ἀνθρώπων, πού καταθέτουν ὅτι ὁ π. Νικόλαος προέλεγε δοκιμασίες, ἀσθένειες, καί ἄλλα πού θά συνέβαιναν καί ἀναλόγως μέ τήν περίπτωση, ἔδινε τίς κατάλληλες συμβουλές. Ὅμως πάντα σέ αὐτά, πού ἀποκάλυπτε, εἶχε σκοπό σωτηριολογικό.

Πολλά περιστατικά, πού ἀποκαλύπτουν τό διορατικό του χάρισμα ἀναφέρει ὁ π. Χαράλαμπος Ντελής - Πανουτσακόπουλος ἀπό τήν Πάτρα στό προσωπικό του ἱστολόγιο.

Προσευχή καί ἀποκαλυπτικές ἐμπειρίες

Ἀγαποῦσε πολύ τήν προσευχή καί ποθοῦσε τήν ἄσκηση.
Εἶχε διαμορφώσει σέ ἕνα γιαπί οἰκοδομῆς πλησίον τῆς οἰκίας του, ἕνα ἀσκητήριο, καί ἐκεῖ εἶχε πολλές εἰκόνες, καντήλι, τό πετραχήλι του.
Ἦταν γιά τόν π. Νικόλαο τόπος προσευχῆς καί ἄσκησης.

Ἐκεῖ συχνά ἐξομολογοῦσε, ἐνῶ εἶχε πολλές ἐπισκέψεις καί ἐμφανίσεις τῆς Παναγίας καί ἄλλων Ἁγίων.

Βίωνε πολλές ἀποκαλυπτικές ἐμπειρίες κατά τή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, πού εἶναι δύσκολο νά περιγραφοῦν καί νά ἀναφερθοῦν ἐπί τῆς παρούσης.

Τό σίγουρο εἶναι ὅτι βίωνε καταστάσεις Χάριτος.

Κατά μαρτυρία τοῦ διακριτικοῦ π. Ἀντωνίου Ρουμελιώτη ἀπό τήν Πάτρα, στίς περισσότερος Θεῖες Λειτουργίες ἔβλεπε ἐπάνω στήν Ἁγία Τράπεζα, τή στιγμή τοῦ καθαγιασμοῦ τῶν Τιμίων Δώρων, τόν ἴδιο τόν Κύριο. Καί ὅταν ἐξομολογεῖτο μέ διάκριση αὐτές τίς ἐμπειρίες του, θεωροῦσε τόν ἑαυτό του ἀνάξιο γιά τέτοια θεωρία. Ἐπιπλέον, μετά τό πέρας τῆς ἀναίμακτης θυσίας, δέν μποροῦσε νά βγεῖ ἀμέσως ἀπό τό ἱερό βῆμα.

Ὁ π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος ἀναφέρει ὅτι, ὅταν ὁ π. Νικόλαος εἶχε ἀποκαλύψεις κατά τήν Θεία Λειτουργία, συχνά «ἀφαιρεῖτο» διότι συνεπαίρνετο στά Οὐράνια.

Αὐτό ἀποτελοῦσε ἀφορμή νά τόν παρεξηγοῦν ἄλλοι κληρικοί καί οἱ ψάλτες, θεωρώντας ὅτι ἔχει «σαλέψει» ἤ ὅτι ἔχει κάποιο νοητικό πρόβλημα.

Δέν ἦταν λίγες οἱ φορές, πού ζοῦσε τήν ἀπαξίωση καί τήν ἐπικριτική ὡς καί μειωτική στάση πρός τό πρόσωπό του, ἀκόμα καί ἀπό ἀνθρώπους ἐκκλησιαστικοῦ περιβάλλοντος.

Ὡστόσο εἶναι πολλοί αὐτοί, πού θεωροῦν ὅτι μετά τό θάνατό του, ἀντιλαμβάνονται τά σημεῖα τοῦ π. Νικολάου καί νιώθουν ὅτι ὁ Κύριος τούς εἶχε κλείσει τή διάνοια, διότι δέν θά τά ἄντεχαν ἤ ὅτι δέν εἶχαν τήν πνευματικότητα νά τά κατανοήσουν.

Χαμός τῆς κόρης του

Ἀκόμα καί τόν ἄδικο χαμό τοῦ πρώτου του παιδιοῦ, τῆς Σοφίας, τό 1992 ἀνήμερα τῆς ἐορτῆς της ἀπό τροχαῖο δυστύχημα, εἶχε δεῖ κατά τήν προσκομιδή, ὅταν λειτουργοῦσε.

Ὁ ἴδιος ὁμολόγησε ὅτι εἶδε μπροστά στά μάτια του ὅλο τό χαμό τοῦ παιδιοῦ του.

Κοίμηση

Γιά τήν κοίμησή του ἔλαβε πληροφορία ἀπό τό Μέγα Βασίλειο, ὅταν τελοῦσε τήν Θεία Λειτουργία πρός τιμήν του τήν πρωτοχρονιά τοῦ 2000.
Συγκεκριμένα πληροφορήθηκε ὅτι μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες θά βρισκόταν στήν οὐράνια πολιτεία, ὅπως καί ἔγινε.

Μετά τήν κοίμηση τοῦ π. Νικολάου, πλῆθος πιστῶν συνέτρεξε νά τόν ἀποχαιρετήσει θεωρώντας τον ἀληθινό κληρικό, μεγάλο ἀγωνιστή καί ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ. Τό σκήνωμά του εἶχε εὐκαμψία καί διατηροῦσε φυσιολογική θερμοκρασία, ἐνῶ τό πρόσωπό του διακρινόταν ἱλαρό.

Ὑπάρχουν μαρτυρίες ὅτι, μετά τήν κοίμησή του, ἄνθρωποι τόν ἐπικαλοῦνται καί τούς βοηθᾶ, ἐπιτελώντας θαυμαστά σημεῖα καί ἰάσεις.

Ἀξιοσημείωτο εἶναι τό γεγονός, ὅτι ὁ π. Νικόλαος εἶχε προείπει ὅτι πρῶτα θά ἔφευγε ἐκεῖνος γιά τήν ἄλλη ζωή καί μετά ἡ πρεσβυτέρα του σέ σημαδιακή χρονολογία καί ἡμέρα καί ὅτι τά παιδιά τους θά πονέσουν περισσότερο γιά τήν ἀπώλεια τῆς μητέρας τους.

Ἐπίσης, ὅτι κατά τήν κοίμησή της θά ἀντιληφθοῦν περισσότερα γιά τό πνευματικό ὕψος της.

Πράγματι, ὁ π. Νικόλαος ἔφυγε 4 Ἰανουαρίου 2000 καί ἡ πρεσβυτέρα τοῦ Ἀνθή στίς 6 Δεκεμβρίου 2012, δηλαδή δώδεκα ἔτη μετά τήν κοίμηση τοῦ π. Νικολάου.

Μάλιστα, σύμφωνα μέ μαρτυρίες πνευματικῶν πατέρων, καί ἐνδεικτικά καταγράφεται τοῦ π. Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου, ἑπτά μῆνες πρίν τήν κοίμησή της ἡ πρεσβυτέρα, ἐνῶ βρισκόταν καθηλωμένη στό κρεβάτι μέ βαριά προβλήματα κινητικά καί ἀναπνευστικά, ἄκουγε οὐράνιες Λειτουργίες καί ἀγγελικές ψαλμωδίες, μεταξύ αὐτῶν ἄκουσε καί τή φωνή τοῦ κεκοιμημένου συζύγου της, ὁ ὁποῖος τήν προετοίμασε λέγοντας:

Πρεσβυτέρα μου Ἀνθούλα, ἐπειδή περνᾶς πολλά βάσανα, ὅπως ὁ πολύαθλος Ἰώβ, εἶναι ἀπόφαση τοῦ Χριστοῦ μας ἐφέτος στήν ἑορτή μου (δηλαδή τοῦ ἁγίου Νικολάου, 6 Δεκεμβρίου) νά σέ πάρω στά οὐράνια γιά νά ξεκουραστεῖς!.

Ὁ λόγος αὐτός ἐπαληθεύτηκε, ὅταν συνέβη τό γεγονός τῆς κοιμήσεώς της στίς 6 Δεκεμβρίου τοῦ 2012.

Ἡ εὐλαβέστατη πρεσβυτέρα Ἀνθή ἔφυγε στό «Σοφία, ὀρθοί» του Εὐαγγελίου τοῦ Ὄρθρου, τό πρωί τοῦ ἁγίου Νικολάου, εὑρισκόμενη στήν ἐντατική του Γ.Ν.Α.

Ἄς ἔχουμε τήν ἁγία εὐχή καί τῶν δύο σύγχρονων σπάνιων Γερόντων.  

Μαρτυρία Χαράλαμπου Κοράκη

Ὁ τάφος τῶν ἀξίων Πέττα ἐκπέμπει φῶς καί εὐωδία!

Μαρτυρία Χαράλαμπου Κοράκη, ΑΤΕΙ Πάτρας, ἠλεκτρονικό ταχυδρομικό: korakis@teiwest.gr

Στήν συνέχεια τῶν θαυμάτων, πού ἔχω δημοσιεύσει γιά τούς ἀοιδίμους ἀξίους Πέττα (βλ. ἐδῶ τίς παλαιότερες μαρτυρίες μου γιά τήν θαυματουργία τους μέ τίτλο: ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΓΙΟΣ ΣΟΦΙΑΝΟΣ ΚΑΙ π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΤΑΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ), συμπληρώνονται πρός δόξα τοῦ Θεοῦ καί τά κατωτέρω.

Ὡστόσο προτοῦ καταθέσω τά νεότερα θαύματα, νιώθω τήν ἐσωτερική ἀνάγκη νά πῶ, ὅτι μαζί μέ πολλούς ἄλλους ἀπό διάφορα μήκη τῆς γῆς δέν ἔχουμε πρόθεση νά ὑμνήσουμε ἤ νά ἐγκωμιάσουμε μέ λόγους ρητορικούς καί στομφώδεις τό ἀείμνηστο ζευγάρι Πέττα, πράγμα ἄλλωστε, πού δέν ταιριάζει μέ τό ταπεινό καί ἀθόρυβο βίο τους. Ἁπλῶς αἰσθανόμαστε ὅτι ρασοφόροι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ζοῦν στή σιωπή καί στή ἀφάνεια τοῦ κόσμου τούτου, μέ τήν κοίμησή τους ἀξίζει τόν κόπο νά γίνεται ἀναφορά γιά αὐτούς καί νά φωτίζονται κάποιες, ἔστω ἄγνωστες, πτυχές τῆς ζωῆς τους, ὄχι ἐπειδή αὐτοῖ ἔχουν ἀνάγκη, ἀλλά γιά δική μας ὠφέλεια καί παραδειγματισμό. Μπορεῖ οἱ ἀοίδιμοι Πέττα νά ἔφυγαν ἀπό αὐτή τή ζωή τόσο νωρίς ἀπό τίς ἀπηνές διώξεις, πού ὑπέστησαν ἀπό κύκλους ἐκκλησιαστικούς, ὡστόσο ἄφησαν πίσω τούς ἐμᾶς, στήν σίγουρη καί ματωμένη ὁδό πρός τόν οὐρανό. Ἄν ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς τήν στενή καί τεθλιμμένη ὁδό, θά μποροῦμε νά ἔχουμε τήν βεβαιότητα πώς θά τούς ξαναδοῦμε, κι αὐτό γίνεται μέ τήν ἕνωσή μας μέ τόν Χριστό, πού σημαίνει αἰώνια ζωή, ἐφόσον ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή. Αὐτό ἄλλωστε βεβαιώνει καί τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας: «Ἐάν πιστεύουμε ὅτι ὁ Ἰησοῦς πέθανε καί ἀναστήθηκε, κατά τόν ἴδιο τρόπο πρέπει νά πιστεύουμε ὅτι ὁ Θεός αὐτούς, πού πέθαναν, πιστεύοντας στόν Ἰησοῦ, θά τούς ἀναστήσει, γιά νά ζήσουν μαζί του». Ἑπομένως εἶναι ἀνάγκη νά δώσουμε καί ἐμεῖς ὅλοι μας, μίαν ὑπόσχεση καί μίαν εὐχή. Ὑπόσχεση πώς θά πρέπει νά μείνουμε ἑνωμένοι μέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, γιά νά ἔχουμε αἰώνια ζωή, καί εὐχή γιά: «καλή ἀντάμωση, ἄξιοι καί ἀοίδιμοι Πέττα, ὅταν ἕναν ἕναν θά μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός κοντά του».

Ἀπό τά νεότερα σημεῖα τῶν Πέττα καταγράφονται δυό.

Τό λάδι ἀπό τόν τάφο τῶν Πέττα γίνεται εὐωδιαστό ἄρωμα

α) Τήν Παρασκευή 13-01-2017 εἶχα πάει γιά πνευματική ἀνάταση καί προσκύνημα στόν τάφο τῶν ἄξιων, ἄξιων, ἀξίων καί θαυματουργῶν, δηλαδή τοῦ σημειοφόρου ἱερέα Νικολάου καί τῆς πολυάθλου πρεσβυτέρας Ἀνθῆς. Ἄναψα τά καντηλάκια τους καί πῆρα μία ἀπό τίς καντηλῆθρες τους σάν φυλαχτό.

Γύριζα στήν οἰκογένειά μου. Τό ἁμάξι εἶχε  πορεία στήν ἐθνική ὁδό Πατρῶν- Πύργου κοντά στό ὕψος τῆς Ὀβρυᾶς. Ξαφνικά καί ἀπρόσμενα σέ ἕνα σημεῖο τῆς διαδρομῆς πλημμύρισε τό αὐτοκίνητο μέ ἕνα ὑπέροχο ἄρωμα. Πραγματικά εὐωδίασε τό  ἁμάξι πρός τήν πόρτα τοῦ ὁδηγοῦ πάρα πολλή ἔντονα. Δέν ἦταν οὔτε αὐταπάτη, οὔτε αὐθυποβολή, οὔτε οὐτοπία καί φαντασίωση. Στήν ἀριστερή τσέπη τοῦ μπουφάν μου ἦταν τό χαρτάκι βυθισμένο στό ἰαματικό λάδι ἀπό τήν ἀκοίμητο κανδήλα τῶν ἀξίων, δηλαδή τοῦ λευιτικοῦ ζεύγους Πέττα. Ἦταν μαζί διπλωμένη καί ἡ χρησιμοποιημένη καντηλήθρα, πού καίει στούς ἄξιους.

Ὁ τάφος τῶν ἀξίων προστατεύεται ἀπό οὐράνιο σημεῖο

β) Τήν Πέμπτη στίς 5-01-2017 ἤθελα νά πάω στό μνῆμα  τῶν ἄξιων, ἄξιων, ἄξιων καί θαυματουργῶν, δηλαδή τοῦ ἁγίου ζεύγους, ἱερέα π. Νικολάου  καί τῆς πρεσβυτέρας αὐτοῦ Ἀνθῆς. Ἐπικοινώνησα μέ τό π. Νεκτάριο καί μοῦ ὑπενθύμισε ὅτι εἶναι ἡ ἐπόμενη ἡμέρα, πού κοιμήθηκε ὁ ἱερέας πατέρας του, π. Νικόλαος, καί ἐνταφιάσθηκε περί τῆς ὥρας 16:00. Ὁ καιρός, προτοῦ ξεκινήσω ἀπό τήν ἐργασία μου στά ΑΤΕΙ Πατρῶν, ἦταν ἄστατος καί βροχερός καί μέ διαστήματα ἔντονου ἀέρα. Ὅμως, ὅταν πλησίαζα στό μνῆμα τους, ἕνας τεράστιος κύκλος ἀκτίνας τριῶν μέτρων, φωτεινός μέ δέσμη τοῦ ἥλιου περικύκλωσαν τό  μνῆμα τους. Στήν περιοχή ἐκείνη δέν ἔβρεχε καθόλου καί αἰσθάνθηκα ἕνα νεῦμα ἀπό τήν φωτογραφία τοῦ ἱερέα Νικολάου, πού μοῦ διαλαλοῦσε ὅτι ὅλα θά πᾶνε καλά. Ἐνῶ εἶχε δώδεκα σαρκικά παιδιά, ἐγώ, ὅπως πολλοί ἄλλοι γνωστοί μου, ἔνιωσα ὅτι εἶμαι ἕνα ἀπό τά ἐξ υἱοθεσίας παιδιά τους. Ναί, στά πνευματικά τους τέκνα συμπεριλαμβάνομαι καί ἐγώ.

Και βλέπει και ακούει

Το  πίστευες   αυτό     ρε    γυναίκα   μετά   από     30     χρόνια  να  μας  πετάξει  έξω   από    το  μαγαζί   οπτικών  ο     αδελφός  μου; Και   τώρα   τι  θα   κάνουμε; Μην     ανησυχείς  Φίλιππε απάντησε   η   Μαρία,  η    σύζυγος,  έχει   ο   Θεός   θα  ψάξουμε  να  νοικιάσουμε  ένα  άλλο   και   τα  πράγματα  σίγουρα   θα    φτιάξουν. Και  πώς  θα    τα  καταφέρουμε   επέμενε δύσπιστα ο  άντρας;  Με    340    ευρώ  που  έχουμε;   Και  μην  ξεχνάς   έχουμε   και   τρία  παιδιά. Κοίταξε, συνέχισε  η   καλή   γυναίκα,  μεθαύριο   είναι   της   Αγίας   Παρασκευής  να   ετοιμαστούμε  να κοινωνήσουμε. Ο Φίλιππος   άκεφα    συμφώνησε   και   στη   γιορτή   της    αγίας,   γονείς  και παιδιά  κοινώνησαν. Γυρίζοντας   από   την   εκκλησία   τα   δύο  παιδιά  πέρασαν  από   τη   γιαγιά   τους   και   εκείνη   τους έδωσε   γεμάτη    χαρά  ένα  φάκελο  που    είχε    ριχτεί   «τυχαία» κάτω   από   την  πόρτα  της   το   προηγούμενο     βράδυ. Οι   γονείς   άρχισαν  να   ψάχνουν   για κανένα  μαγαζί  να νοικιάσουν,  όταν    είδαν  ένα κλειστό   με   το   τηλέφωνο  πάνω. Μάλιστα  κύριε, το  νοικιάζουμε   είπε  ο    ιδιοκτήτης  και  έτσι  ξεκίνησε  και    πάλι   την   δουλειά   το  κατάστημα  με   τα  οπτικά και  πήγαινε  καλά. Όμως  ένα  πρωί   το  μαγαζί  έπεσε   θύμα  διάρρηξης, η   δε   αστυνομία  που   το εξέτασε   δεν  τους   έδωσε  καμιά   ελπίδα  να   βρεθούν  οι   κλέφτες. Γονείς  και παιδιά   έτρωγαν    ανόρεχτα   το  ίδιο βράδυ  όταν  ξαφνικά  χτύπησε   το  τηλέφωνο. Περάστε    αμέσως   από   την    αστυνομία   οι  κλέφτες    βρέθηκαν. Δοξασμένο  το  όνομα   του  Κυρίου    είπαν  μαζί  οι  δύο    σύζυγοι, ο   δε    αστυνομικός  που   τους  υποδέχθηκε    στο  τμήμα   είπε: Κυρία  μου   σήμερα  μας   δώσατε  ένα  μεγάλο  μάθημα   είναι  αληθινό  θαύμα  το  πώς  πιάσαμε   τους    κλέφτες!

(Γ.Ψαλτάκη: «Ήταν  θαύμα   της   Παναγίας» σ.135-138)

Τραγούδι: Άσπρα καράβια - Εκδήλωση στο φέρυμποτ ALBI HELLAS

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Ὁ π. Νικόλαος Πέττας ἀκούει τίς προσευχές μας καί λύνει τά προβλήματά μας!

Μαρτυρία τοῦ ζεύγους Αὐγούστας Κοντοῦ καί Σάββα Νικήτα, κατοίκων Ζωγράφου Ἀττικῆς, τηλ. 0030 21558105, ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο: gobtrew@yahoo.gr

Ἤθελα νά μοιραστῶ ἕνα θαυμαστό γεγονός, πού μᾶς συνέβη τόν Ἰούνιο τοῦ 2012. Σέ ἐμένα καί στόν σύζυγό μου Σάββα εἶχε πέσει στά χέρια μας τό χριστιανικό περιοδικό: «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ» τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ καί Αὐγουστίνου Ἱππῶνος (φ. 156, 2012), τοῦ πολυσεβάστου γέροντα π. Νεκταρίου Μουλατσιώτη. Στό συγκεκριμένο τεῦχος παρουσίαζε τόν βίο ἑνός ἀγνώστου γι’ ἐμᾶς ἁγιασμένου γέροντα, τοῦ π. Νικολάου Πέττα ἐκ Πατρῶν. Ἀμέσως μέ μεγάλο ἐνδιαφέρον ἀρχίσαμε νά τό διαβάζουμε, καί, ὅσο προχωρούσαμε, τόσο συγκλονιζόμασταν καί δακρύζαμε ἀπό ἱερό δέος καί σεβασμό. Ἀπορούσαμε πώς εἶναι δυνατόν στήν τόσο πτωχή ἀπό πνευματικότητα ἐποχή μας νά ὑπῆρχε ἕνας τέτοιος ἱερέας μέ μία ὑποδειγματική πρεσβυτέρα, πού εἶχαν μεγάλη οἰκογένεια μέσα σέ μία μεγαλούπολη, καί ἐκτός ἀπό πρεσβύτερος, ἦταν καί καθηγητής. Καί αὐτές οἱ δύο διακονίες τους δέν τόν ἐμπόδισαν νά ἔχει φθάσει σέ τόσο μεγάλα πνευματικά μέτρα μέ τήν πρεσβυτέρα Ἀνθή. Πραγματικά εἶναι ἀσύλληπτα ὅσα διαβάζαμε. Ἕπειτα δοξάζαμε τόν Θεό πού καί στίς ἡμέρες μας ἀναδεικνύει τούς ἐκλεκτούς του..

Ἐκείνη τήν περίοδο ἐμεῖς ἤμασταν σέ πάρα πολύ δύσκολη οἰκονομική θέση. Πραγματικά οὔτε ψωμί δέν εἴχαμε νά φᾶμε καί περιμέναμε γιά μεγάλο χρονικό διάστημα κάποια χρήματα νά μᾶς καταθέσουν στήν τράπεζα ἀπό ἕνα ἐνοίκιο. Ὅμως ἐνῶ περιμέναμε, δέν τά καταθέτανε παρά τίς ἐνοχλήσεις μας. Διαβάζοντας λοιπόν παρακαλούσαμε τόν ἄγνωστο ὡς τότε γέροντα Νικόλαο τόν νέο σημειοφόρο νά μᾶς βοηθήσει. Παράλληλα μέ πίστη καί θερμή τοῦ λέγαμε: «Παπα-Νικόλαέ μας, ἐσύ πού ξέρεις ἀπό πόνο καί φτώχεια ἀφοῦ γινόσουν στήριγμα γιά τούς πτωχούς, τά ὀρφανά καί τούς ἀδυνάτους, βοήθησέ μας σέ αὐτή τήν δύσκολη στιγμή ..».

Καθώς διαβάζαμε καί φθάσαμε πρός τό τέλος τοῦ θαυμαστοῦ βίου του, ἀκριβῶς ἐκείνη τήν στιγμή χτυπάει σέ εἰδοποίηση σέ μήνυμα τό κινητό του Σάββα καί ἦταν ἀπό τήν τράπεζα, πού ἔγραφε ὅτι μᾶς βάζουν τό ἐνοίκιο. Χαρακτηριστικά ἔγραφε ὅτι μόλις μπῆκαν τά χρήματα, πού ἦταν ἀρκετά, σκεφτεῖτε, πεντακόσια εὐρώ (500 €). Ἐκείνη τήν ὥρα συγκλονισθήκαμε, δέν μπορούσαμε νά τό πιστεύουμε! Ἀμέσως καταλάβαμε ἀπό πού ἦταν ἡ ἄμεση βοήθεια τοῦ νεοφανοῦς λευίτη Νικολάου, τόν ὁποῖο εὐχαριστοῦμε καί εὐγνωμονοῦμε, πού μᾶς ἔδειξε τήν θεία του δύναμη καί μᾶς βοήθησε αὐτήν τήν δύσκολη στιγμή.

Εὔχομαι ἡ χάρις τοῦ πατρός Νικολάου τοῦ νέου νά προστατεύει, νά βοηθάει καί νά φωτίζει ἐμᾶς καί ὅσους τόν ἔχουν ἀνάγκη. 

Μαρτυρία γέροντα Αναστάσιου της Ιεράς Μονής Κουδουμά

Χειρόγραφες μαρτυρίες σέ 17 σελίδες ἀπό τόν γέροντα Ἀναστάσιο τῆς Μονῆς Κουδουμᾶ γιά τόν ἀείμνηστο π. Νικόλαο Πέττα, τίς ὁποῖες παρέδωσε στόν καθηγητή Ἀθανάσιο Παλιούρα.

(σ. 1) Ἱερά Μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Κουδουμᾶ, Ἀστερούσια Ὄρη Κρήτης (29η Σεπτεμβρίου 2012).

Κατόπιν τηλεφωνικῆς ἐπικοινωνίας τοῦ αἰσεσιμολογιωτάτου πρωτοπρεσβύτερου π. Ἀντώνιου Ρουμελιώτη ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν, ὁ μοναχός Τιμόθεος, ἀδελφός τῆς ἀνωτέρως Ἱερᾶς Μονῆς μέ ἕνα ὑπ. φοιτητή θεολογίας ὀνόματι Γεώργιο, ἔλαβαν ἐντολή ἀπό τόν γέροντα Ἀναστάσιο νά καταγράψουν τά παρακάτω θαυμαστά σημεῖα, πού ἔλαβαν χώρα στήν Μονή μας καί ἀφοροῦν ἕνα νέο πνευματικό ἀστέρι τῆς πίστεώς μας, τόν ὁσιωθέντα ἱερέα π. Νικόλαο Πέττα ἀπό τήν Πάτρα, τόν ἐπονομαζόμενο σημειοφόρο.

Τήν περασμένη Τετάρτη κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Καθηγουμένου μας ἀρχιμανδρίτου π. Μακαρίου Σπυριδάκη ἦλθε στό μοναστήρι μας ὁ καθηγητής βυζαντινῆς ἀρχαιολογίας καί τέχνης κ. Ἀθανάσιος Παλιούρας. Στόν κ. καθηγητή ὁ γέροντας Ἀναστάσιος ἐμπιστεύθηκε τίς δεκαεπτά χειρόγραφες σελίδες, ὅπου ἡ τελευταία φέρει τήν ὑπογραφή τοῦ π. Ἀναστασίου. Καί αὐτό ὡς πνευματική παρακαταθήκη μεταγράφηκε ἀπό τόν καθηγητή Παλιούρα πρός δόξα τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ.

(σ. 2) Στό Μοναστήρι μας ἐδῶ καί ἀρκετό καιρό ἔχουν φθάσει πληροφορίες καί θαυμαστά γεγονότα γιά τόν π. Νικολάου, κυρίως ἀπό δυό πηγές. Πρώτον ἀπό τά ὀρθόδοξα Περιοδικά «Ὀρθόδοξη Μαρτυρία», Ἰαν.-Μάρτ. 2012, καί τήν «Μοναστική Ἔκφραση», τεῦχος 48, Μάρτ.-Μάϊος 2012», καί δεύτερον ἀπό διάφορους προσκυνητές, πού καταφθάνουν ἀπό τόν νομό Ἀχαΐας στό ἐρημικό καί ταπεινό μας Μοναστήρι.

Σημειώνεται ὅτι ὁ ἀείμνηστος τώρα καθηγητής Παλιούρας εἶχε φοιτητή τόν υἱό τοῦ π. Νικολάου Πέττα, τόν π. Νεκτάριο. Ὁ καθηγητής συχνά διαμαρτυρόταν στόν π. Νεκτάριο, ὅτι, ἐνῶ ἔφερε στό φῶς πολλές θαμμένες μορφές τῆς πίστεως, δέν γράφει καί δέν λέει τίποτε γιά τούς σεβαστούς καί ἐνάρετους γονεῖς του. Ὁ π. Νεκτάριος μέ σεβασμό ἀπαντοῦσε κάθε φορά ὅτι δέν δύναται νά τό κάνει αὐτό, διότι ὑπάρχει ἡ συγγενική σχέση μέ τούς ἀοίδημους.

(σ. 3)  Ὁ καθηγητής στίς ἐπανειλημμένες ἐπισκέψεις του ἐδῶ, ἀφοῦ ὡς γνωστό ἀνέσκαπτε τόν μονύδριο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στό Λουσούδι, στό ὄρος Κόφινα, ἐρχόταν συχνά στήν Μονή μας καί σεβόταν ἰδιαίτερα τόν πατέρα Ἀναστάσιο Λεονταρίδη, μία νέα ὁσιακή μορφή τοῦ Μοναστηριοῦ μας, ἀλλά καί τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τῶν Ἀστερουσίων Ὀρέων, ὁ ὁποῖος ἀσκητεύει σ’ αὐτή τήν περιοχή ἐκ νεότητός του, καί ὅπου καταφθάνουν καθημερινά κληρικοί καί λαϊκοί ἀπό πολλά μέρη τῆς Ἑλλάδος καί εὐρύτερα, γιά νά ἐξομολογηθοῦν, καί νά ζητήσουν τήν συμβουλή του. Μάλιστα εἶναι τόσο ἔμπειρος καί διακριτικός πνευματικός, ὥστε καταφθάνουν στό πετραχήλι του ἀκόμη καί Ἐπίσκοποι. Ὅλα αὐτά τά χαρίσματα τοῦ ἁγίου πνευματικοῦ μας γέροντα, δέν ὀφείλονται μόνο στήν προσωπική καί αὐστηρή του ἄσκηση ἀλλά καί στό ὅτι ἔχει κληρονομήσει μία ὑγιῆ πνευματικότητα, πού ὀφείλεται στούς ἁγίους αὐτάδελφους κτήτορές μας ὁσίους Παρθένιο καί Εὐμένιο Χαριτάκη.

(σ. 4) Μαζί μέ τόν καθηγητή κατευθυνθήκαμε στό καθολικό της Μονῆς γιά τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τοῦ Ὄρθρου τῆς Κυριακῆς (συγκεκριμένα τῆς 8ης τοῦ Ματθαίου).

Ὅταν εἰσέλθαμε στό κελλί τοῦ γέροντος Ἀναστασίου, ἐκεῖνος κρατοῦσε τήν φωτογραφία τοῦ π. Νικολάου καί ἄρχισε νά ξεδιπλώνει σάν νά τόν γνώριζε προσωπικά τόν βίο, τά σημεῖα τῆς οὐράνιας ἀποκάλυψης, πού ζοῦσε, ἀλλά καί θαύματα, πού εἶχε τελέσει ἐν ζωῇ ὁ π. Νικόλαος, ἀλλά καί μετά τήν κοίμησή του.

   (σ. 5) Εἶναι πολλά γεγονότα, πού ἀποκάλυψε καί εἶπε ὁ π. Ἀναστάσιος, τά ὁποῖα μᾶς προκάλεσαν ἔκπληξη καί συγκίνηση, ἀλλά, γιά νά μήν σᾶς κουράσω μέ λεπτομέρειες καί ἀναλυτική παρουσίαση τῶν λεγομένων του, θά καταγράψουμε ὁρισμένα πρός δόξα Θεοῦ.

(σ. 6) Α) Ὁ ὅσιος π. Νικόλαος Πέττας ἐκ κοιλίας μητρός ἦταν ἁγιασμένος καί ὁ Θεός τόν εἶχε καθορίσει νά γίνει λειτουργός του καί στήν στρατευόμενη καί στήν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία θριαμβεύουσα Ἐκκλησία.

Β) Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἀποκάλυπτε τά ἀκατάληπτα γιά ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους καί τόν ἀξίωσε νά γίνει οὐρανοφάντος, ὅπως καί τόν ἀπόστολο Παῦλο, καί οὐρανοβάμων, ὅπως τόν Μέγα Βασίλειο.

Γ) Τόν διέκρινε πολύ ἡ ἄκρα ταπείνωση καί ἡ καθαρότητα τοῦ βίου του, καθώς καί ἡ ἐμπιστοσύνη του στά χέρια τοῦ Θεοῦ.

Δ) Οἱ πολλοί ἄνθρωποι τόν ἔβλεπαν νά λάμπει καί ἡ μορφή του νά ἵπταται.

Ε) Ἦταν ἄξιος οἰκογενειάρχης καί μέ τήν εὐλαβέστατη πρεσβυτέρα του Ἀνθή κρατοῦσαν τούς συζυγικούς νόμους τοῦ Εὐαγγελίου στήν ζωή τους. Ἀκόμη ἀγωνίσθηκαν σκληρά, ὥστε νά ἀναθρέψουν τά δώδεκα εὐλογημένα παιδιά τους[1].

ΣΤ) Κάθε φορά πού λειτουργοῦσε, δίπλα του στεκόταν ὁ Κύριός μας ὡς Μέγας Ἀρχιερέας, γεγονός πού προξενοῦσε τά δάκρυα στά μάτια του, καί τήν πλήρη ἀφοσίωσή του στά τελούμενα.

Ζ) Ζοῦσε συχνές ἁγιοφάνειες, καί εἰδικότερα τῆς Ὑπεραγίας μας Θεοτόκου. Εἰδικά στό «Ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας Ἀχράντου», ἀλλά καί σέ ἄλλες στιγμές, ὅπως τήν ὥρα τῆς προσευχῆς στά Ἀσκητήριά του.

(σ. 7) Η) Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ τόν εἶχε προικίσει μέ πολλά χαρίσματα, ὅπως τό προορατικό, τό διορατικό, ἀλλά καί τό ἰαματικό. Ἀλλά ὁ ἀείμνηστος πατήρ, λόγω διακρίσεως καί μεγάλης ταπεινώσεως, τά ἀπόκρυπτε μέ μεγάλη ἐπιμέλεια καί, ὅσες φορές γίνονταν γνωστά σέ κάποια ταλαιπωρημένη ψυχή, τότε παρακαλοῦσε ποτέ νά μήν ὁμολογήσει σ’ ἄλλον τά θαυμαστά λεγόμενά του.

Θ) Μετά τήν Θεία Λειτουργία ὁ ἱερέας ἔμενε γιά ὧρες ξαπλωμένος μπροστά στό Ἅγιο Θυσιαστήριο μέχρι νά ἐπανέλθει ἀπό τίς φρικτές καί οὐράνιες ἀποκαλύψεις, πού εἶχε βιώσει κατά τήν ἀναίμακτη ἱερουργία. Καί παραδεχόταν τίς ἄσχημες καί ταπεινωτικές ἀντιδράσεις ὁρισμένων συμπρεσβυτέρων του, πού δέν μποροῦσαν νά κατανοήσουν αὐτά, τά ὁποία ζοῦσε ὁ γέροντας, καί ἐκεῖνος τίς ὑπέμενε μέ χαμόγελο, σιωπή καί ταπείνωση καί ἔχοντας πάντα νά πεῖ ἕνα καλό λόγο γιά τούς διῶκτες του, ὅπου καί πολλές φορές τούς ὀνομάτιζε εὐεργέτες του.

(σ. 8) Καί τότε ἀνασηκώθηκε αὐστηρά ὁ π. Ἀναστάσιος καί εἶπε ὅτι: «Κακῶς δέν καταλάβαιναν οἱ ἱερεῖς καί ὅτι πρέπει νά ἐπανορθώσουν αὐτό τό μεγάλο σφάλμα, πού ἔκαναν, ἐμπαίζοντας τόν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, ὅσο εἶναι νωρίς!».

(σ. 9) Ι) Ἐπίσης εἶπε ὅτι: «Ὁ ἄμεπτος αὐτός ἱερέας, ἄν καί τό σῶμα του ἦταν στή γῆ, τό πνεῦμα του ἦταν ἐν οὐρανοῖς, λέγοντας συχνά Ἄνω σχῶμεν τάς καρδίας. Καί, ὅπως ἦταν τό ἐπώνυμό του Πέττας, ἔτσι καί ἡ ψυχή τοῦ κυριολεκτικά πετοῦσε….

ΙΑ) Εἶπε ἀκόμη ὁ π. Ἀναστάσιος, ὅτι ὁ π. Νικόλαος συχνά γινόταν ἐν ζωῇ ἀκόμη οὐρανοπολίτης καί ὅτι πολλές φορές ἄγγελος Κυρίου τόν συνέπαιρνε καί τόν ταξίδευε στήν οὐράνια πολιτεία τοῦ παραδείσου, ὅπου γευόταν πνευματικές τροφές.

(σ. 10) ΙΒ) Ἔγινε λειτουργός κατόπιν οὐράνιας προσταγῆς, ἐνῶ ἤδη ἦταν καθηγητής. Ὡς ἱερέα τόν ἐνδιέφερε μόνο ἡ πνευματική του προσφορά πρός τόν λαό καί γιά αὐτό δέν ἐνδιαφερόταν γιά τίς ὑλικές ἀπολαβές.

ΙΓ) Πέρα ἀπό τήν ἱερωσύνη του, τιμοῦσε ἰδιαίτερα τήν πατρίδα καί τήν οἰκογένεια.   

ΙΔ) Ἤθελε καί συνήθιζε νά ταπεινώνει τόν ἑαυτό του, παρά τήν μεγάλη του πνευματική κατάρτιση, ἀλλά καί τήν μόρφωση. Ἤθελε νά ἐξυψώνει τούς γύρω του.

ΙΕ) Ἡ πραότητα καί ἡ ἠρεμία, πού διακατεῖχε τόν π. Νικόλαο ἦταν ἔνδειξη ἁγιότητος καί πηγαίας, γιατί στήν καρδιά του κατοικοῦσε ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία μας.

ΙΣΤ) Ὅλη ἡ ζωή του ἦταν ἕνας ὕμνος καί μία δοξολογία στόν ἐν Τριάδι Θεό. Ὡστόσο ἡ παρουσία του καί τό παράδειγμά του ἦταν ἕνα γεγονός, πού ἐνοχλούσε καί ἔκαιγε τούς διῶκτες τῆς ἐκκλησίας.

(σ. 11) ΙΖ) Ὁ μεγάλος ἔρωτας τῆς καρδιᾶς του ἦταν ἡ ὀρθοδοξία μας καί, ὅταν μιλοῦσε, ἐξυμνοῦσε αὐτήν καί τούς ἁγίους της.

ΙΗ) Ἀπό μικρό παιδί μελετοῦσε τίς Γραφές, ἀλλά καί τίς ἐπιστῆμες (Φιλοσοφία κ.λπ.). Μεγάλη ἐπίδραση στήν ζωή του ἔπαιξαν ὁ θεόπνευστος λόγος τοῦ Ἱ. Χρυσοστόμου καί γι’ αὐτό κατεῖχε πλούσια βιβλιοθήκη μέ τά ἔργα του.

ΙΘ) Ἀπέφευγε τίς μωρές συζητήσεις καί συναναστρεφόταν μέ μεγαλύτερούς του καί σοφούς ἀνθρώπους ἀπό διάφορες κοινωνικές τάξεις.

Κ) Συνδύαζε τήν ἐπιστημονική του κατάρτιση μέ τήν θεοσέβεια καί δίδασκε μαζί μέ τίς γνώσεις καί τόν Χριστό καί τό θέλημά του.

(σ. 12) ΚΑ) Ἀπό νέος συναναστρεφόταν μέ σοφούς καί πνευματικούς ἀνθρώπους, ἀπό τούς ὁποίους ἔπαιρνε πολλές καί χρήσιμες συμβουλές γιά τήν ζωή του.

ΚΒ) Εἶχε σοφία Θεοῦ νά σπουδάσει κανείς θεωρητικές καί θετικές ἐπιστῆμες.

ΚΓ) Σάν λειτουργός τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ,  ἀλλά καί ὡς πνευματικός καί ὡς καθηγητής κατάφερε νά σμιλεύσει τίς ψυχές τῶν νέων καί γιά αὐτό τόν θυμοῦνται μέ δέος καί ἁγιότητα. Δίδαξε ἐκτός ἀπό τίς ἐπιστημονικές του γνώσεις καί τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία μας.

(σ. 13) ΚΔ) Τό ὅτι πολλές φορές μαθητές του καί ἄλλοι ἄνθρωποι τόν ἔβλεπαν νά ἀλλάζει μορφές καί νά γίνεται πολύ φωτεινός, τό ὁποῖο εἶναι δεῖγμα μεγάλης ἁγιότητας. Μιλοῦσε μέ τόν Κύριο καί εἶχε προικίσει μερικούς ἀνθρώπους νά τόν δοῦν μέ λευκή κώμη. Ὅταν τόν ρωτοῦσαν «Πάτερ Νικόλαε, πότε θά κοιμηθεῖτε;», ἐκεῖνος ἀπαντοῦσε: «Ὁ Κύριός μου εἶπε σέ πάρω ὅταν λευκανθῆ ἡ κεφαλή σου!». Καί ἐκείνη τήν στιγμή ἔδειχνε τά μαλλιά του, βγάζοντας τό καπέλο ἀπό τό κεφάλι του, τότε γινόντουσαν λευκά καί φωτεινά ἀπό μαῦρα. Τότε φαινόταν τό πρόσωπό του νεότερο καί φωτεινό σάν τόν ἥλιο.

ΚΕ) Ἀπό τίς ἀρετές, πού εἶχε προικισθεῖ ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα καί πού εἶχε δώσει «αἷμα», γιά νά τίς ἀποκτήσει, τόν διέκρινε ἡ ταπείνωση. Αὐτή μέ πολλές ἄλλες ἀρετές τόν ἀνέβασαν ψηλά, ἤδη ἀπό τήν ζωή αὐτή.  

(σ. 14) ΚΣΤ) Τήν ὥρα τῆς ὁσιακῆς καί ἀποκαλυπτικῆς κοιμήσεώς του κατέβηκε ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία μας καί ὁ Μέγας Βασίλειος μέ τούς ἀγγέλους, γιά νά παραλάβουν τήν παιδική ψυχή του.

Γιά τόν λόγο αὐτό, ὅταν τόν βρῆκαν γονατιστό οἱ δικοί του νά προσεύχεται, ἐνῶ τοῦ μιλοῦσαν, ἐκεῖνος συνέχιζε τήν συνομιλία μέ τούς ἐπουράνιες δυνάμεις. Καί στό τέλος σάν περιστέρι ἡ ψυχή του ἀπό τό σῶμα χωρίσθηκε καί ὁ χῶρος λούσθηκε ἀπό ἄπλετο φῶς καί μεταμορφώθηκε, ὥστε δέν ὑπῆρχε οὔτε χρόνος οὔτε βαρύτητα.

Ἐπίσης ὅτι τό βράδυ, πού ξενύχτησαν τόν π. Νικόλαο στήν ἐνορία του, τόν Ἅγιο Βασίλειο Ζαροχλεΐκων Πατρῶν, ἦλθε ἕνας κακόβουλος κοκκινοτρίχης κληρικός, ὁ ὁποῖος εἶχε κατατρέξει τόν π. Νικόλαο ἀδικαιολόγητο μίσος. Ὅταν προσπάθησε μέ μένος νά ἀποσπάσει τό Ι. Εὐαγγέλιο πού κρατοῦσε ὁ π. Νικόλαος ἀπό τό μέρος τῆς καρδιᾶς του, ἔτρεξε αἷμα. Καί αὐτό πρός αἰώνιο ἔλεγχο τῶν ψευδαδέλφων διωκτῶν τοῦ π. Νικολάου.

ΚΗ) Ὁ π. Ἀναστάσιος εἶπε μέ μεγάλη ἔκπληξη ὅτι θά γίνουν πολλά θαυμαστά κατά τήν ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τοῦ γέροντα Νικολάου.    

(σ. 15) ΚΘ) Ἀμέσως βρῆκε παρρησία μετά τήν σεπτή κοίμησή του, γεγονός πού ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τήν δυνατή πρεσβεία ἀπάναντι στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ.

(σ. 16) Ὡστόσο ὁ π. Ἀναστάσιος μᾶς εἶπε ἀκόμη περισσότερα πράγματα, τά ὁποῖα δέν καταγράφονται, γιά νά μήν σᾶς κουράσουμε, ἀλλά ἔμειναν χαραγμένα βαθιά μέσα στήν ψυχή μας, ὅπως οἱ διῶκτες του νά ζητήσουν δημόσια καί ἐνυπόγραφα συγγνώμη, γιατί θά εἶναι ἀργά στήν ἄλλη ζωή, ἐάν φύγουν ἀμετανόητα. Καί δεύτερον πρέπει νά γίνει ἀπό τούς οἰκείους τοῦ π. Νικολάου ἡ ἐκταφή, γιατί, μετά ἀπό αὐτό τό γεγονός, πολλά θαυμαστά θά ἐπιτελοῦνται μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός του. Αὐτό τό ἔργο πρέπει νά γίνει μέ προσοχή καί νηστεία, γιά νά εἶναι θεάρεστο.

(σ. 17) Μέ αὐτά τό λόγο βρῆκα αὐτήν τήν ἀφορμή γιά νά σᾶς γράψω γιά ὅλα αὐτά, μέ τήν εὐχή τοῦ καθηγουμένου μας π. Μακαρίου νά ἔλθετε πάλι στήν Μονή μας.

Τίθεται ἡ ὑπογραφή τοῦ π. Ἀναστασίου Λεονταρίδη

---

[1] Ἡ πρεσβυτέρα ζοῦσε ἀκόμα καί ἔτσι ὁ γέροντας Ἀναστάσιος δέν εἶπε πολλά πράγματα γιά ἐκείνη.

Ένας ηρωικός πιλότος

Ο  Πωλ  Τσάμπερς  με   άλλους    τρεις    συνεπιβάτες   πετούσε  με    το     ιδιωτικό   του     αεροπλάνο  όταν  ξαφνικά    το    αεροσκάφος   έπαθε   μηχανική  βλάβη  και     γρήγορα   άρχισε  να   χάνει   ύψος. Κοιτώντας  ο  πιλότος   είδε   ένα  μεγάλο    αθλητικό   γήπεδο,   όμως   πάγωσε   το    αίμα   του   όταν    είδε  να  προπονούνται   σε  αυτό     εκατοντάδες  παιδιά.

Ο  Πιλότος  παίρνει   την    ηρωική   απόφαση. θα  προσγειωθεί    στον   ελάχιστο    χρόνο  που   του   απομένει    στο  μεγάλο   αυτοκινητόδρομο. Το    αεροπλάνο  πέρασε   ξυστά  πάνω   από   το   γήπεδο   και    αφού    σύρθηκε    στο  μεγάλο    δρόμο   συνετρίβη   παρασύροντας    στο θάνατο   όλο   το  πλήρωμά   του.

Πέρασε   τρεις    φορές  πάνω   από   τα   κεφάλια  μας    διηγήθηκε  ένας  μαθητής    και    τελικά    συντρίφτηκε    στον   αυτοκινητόδρομο. Θα  πρέπει  ο  πιλότος  να  ήταν   ένας   έξοχος   άνδρας.

(Θ. Βγόνζτα: «Aντιμετώπιση των θλίψεων»    σελ.229-230)     

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Ανέκδοτο...

Ο τάφος του π. Νικολάου Πέττα

ΟΙ ΕΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΞΗΡΟΚΑΡΥΤΑΙΝΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Τό ἱερό Δωδεκαήμερο τοῦ 2016, ἄν καί μέ ἰδιαίτερη κρυάδα, ἐντούτοις ἑορτάσθηκε κατά τό πλεῖστον στό χωριό μας. Ὁ ἐφημέριος καί τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο τῆς ἐνορίας μας, ξεπερνώντας τίς δυσκολίες τοῦ ψύχους καί τοῦ πάγου πραγματοποίησαν τήν ἑορτή τόν Χριστουγέννων τήν Κυριακή 25η  Ἰανουαρίου, εὐχόμενοι ὁ ἐν σπηλαίῳ  τεχθείς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός νά εὐλογεῖ, νά σκεπάζει καί νά μᾶς ὁδηγεῖ στό δρόμο του.
Τήν Πέμπτη 1η  Ἰανουαρίου 2017, ἑορτή τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἁγ. Μεγάλου Βασιλείου, Ἐπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, μετά τήν Θεία Λειτουργία καί τήν Δοξολογία γιά τό νέο ἔτους 2017 ἀναγνώσθηκε, ὅπως σέ κάθε θεία Λειτουργία τόν σχετικό κήρυγμα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας.
Ἀπό τόν π. Νεκτάριο εἴχαμε ζητήσει νά εὐλογήσει καί νά κόψουμε τήν ἁγιοβασιλόπιτα τῆς ἐνορίας μας στήν ἑορτή τῆς συνάξεως τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Ὡστόσο ἡ ἀκραῖες καιρικές συνθῆκες δέν τό ἐπέτρεψαν καί σέ πρώτη εὐκαιρία, στό πέρας τῆς θείας λατρείας κόψαμε τήν πίττα. Τό φλουρί ἔπεσε στόν μάστορα κ. Κωνσταντῖνο Ἀγγελόπουλο. Ἡ καλή μας γερόντισσα κ. Ἑλένη Κούνα, σύζ. Βασιλείου, τέλεσε καί ἀρτοκλασία γιά τήν ὑγεία τῶν παιδιῶν της, τῶν ἐγγονῶν της καί τῶν δισεγγονῶν της.
Ὡς νέο Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο, σᾶς εὐχόμαστε εὐλογημένη καί ἁγιασμένη νά εἶναι ἡ νέα χρονιά. Ἡ εὐχή τοῦ σεπτοῦ ποιμενάρχου μας Μητροπολίτου κ. Ἱερεμίου νά μᾶς σκέπη.
Στούς ἁπανταχοῦ Ξηροκαρυτινούς, πού τούς μνημονεύουμε σέ κάθε ἀκολουθία, καλή πρόοδο παρά Θεοῦ.
Υ.Σ Ἐπισυνάπτετε  καί μία, ἀπό τίς ἑορταστικές εὐχετήριες κάρτες, τήν ὁποία χαρακτηρίζει ἡ ἰδιαίτερη καλλιγραφία, πού λάβαμε ἀπό τόν καταξιωμένο γορτύνιο, ἀξιώτιμο κ. Ἀθανάσιο (Σούλη) Κωνσταντόπουλο.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ & ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!