Νέα ἐμφάνιση τοῦ π. Νικολάου Πέττα σέ Νοσοκομεῖο τῆς Πάτρας.

Ὀνομάζομαι Ἀσπασία Βερβαρέσου. Εἶμαι στρατιωτικός ἐν ἀποστρατείᾳ στήν Π.Α. Κατάγομαι ἀπό τήν Ἀνδραβίδα Ἠλείας καί κατοικῶ στό Νέο Κόσμο Ἀττικῆς. Μέ μεγάλη χαρά καί εὐγνωμοσύνη θά σᾶς καταθέσω, σεβαστοί Πατέρες τοῦ Ἄθωνα, τά σημεῖα, πού τέλεσε τό ἀείμνηστο ἱερατικό ζεῦγος Πέττα. Ὡστόσο θά καταγραφεῖ ἰδιαίτερα ἡ ὀφθαλμοφανής παρουσία τοῦ π. Νικολάου στήν ἀσθενοῦσα μητέρα μου.

Τίς 27 Αὐγούστου τοῦ 2016, ἑορτή τοῦ Ἁγίου Φανουρίου, μετά τόν ἐκκλησιασμό μου στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἐφραίμ Νέας Μάκρης Ἀττικῆς, ξαφνικά μέ εἰδοποίησε τηλεφωνικώς ἡ ἀδελφή μου ὅτι ἡ μητέρα μας Ἀντωνία 80 ἐτῶν, ἡ ὁποία εἶχε ἐπιβαρυμένη ὑγεία, παρουσίασε σοβαρότατο καρδιολογικό πρόβλημα, ἀπό τό ὁποῖο κινδύνευε ἡ ζωή της, ὅπως μᾶς εἶπαν οἱ γιατροί.

Ἀμέσως ξεκίνησα μέ τό αὐτοκίνητό μου, γιά νά πάω κοντά τῆς στήν Πελοπόννησο. Κατά τήν διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ μου προσευχόμουν στόν ἅγιο Φανούριο, στόν ἅγιο Ἐφραίμ καί στόν νεοφανή σημειοφόρο π. Νικόλαο Πέττα, γιά νά τρέξουν βοηθήσουν τή μητέρα μου. Στή μέση της διαδρομῆς μέ πληροφόρησε ἡ ἀδελφή μου ὅτι ἡ μητέρα μας εἶχε πάθει ὀξύ ἔμφραγμα καί ὅτι, ὑπῆρχε περίπτωση αἱμορραγίας. Ὅλα αὐτά μαζί θά ἐπέφεραν τόν θάνατο. Ἀναφέρεται ὅτι προηγουμένως τῆς εἶχε τοποθετηθεῖ ἐξωτερικός βηματοδότης καί μέ ἀσθενοφόρο μεταφερόταν στό Πανεπιστημιακό Νοσοκομεῖο τοῦ Ρίου τῆς Πάτρας.

Κλαίγοντας ἔλεγα στόν π. Νικόλαο τό ἀπολυτίκιό του, πού ἔχουν συντάξει Ἁγιορεῖτες Πατέρες καί τόν παρακαλούσα νά τρέξει νά βοηθήσει τή μητέρα μου, τώρα πού βρίσκεται στήν πόλη του. Ἀξίζει νά ἀναφέρω ὅτι εὐλαβοῦμαι τόν π. Νικόλαο καί τήν ἁγία πρεσβυτέρα του Ἀνθή, ἀφοῦ συχνά διαβαίνω νά προσκυνήσω τόν τάφο τους καί προσεύχομαι γονατιστή ἐμπρός τους.

Ὅταν ἔφτασα στό Νοσοκομεῖο τοῦ Ρίου, βρῆκα τή μητέρα μου στά ἐπείγοντα, στό δωμάτιο ἀνάνηψης, μαζί μέ τήν ἀδελφή μου, τόν γαμπρό μου καί μία γιατρό, πού τήν παρακολουθοῦσε. Ἀμέσως ἀγκάλιασα τήν μητέρα μου τήν ἐνθάρρυνα, λέγοντάς της ὅτι θά γίνει καλά, διότι ὁ ἑορταζόμενος Ἅγιος Φανούριος θά τήν βοηθήσει. Ἔκπληκτοι ἀκούσαμε μέ σιγουριά νά μᾶς λέει μέ πολύ φυσικό τρόπο ὅτι τήν ἐπισκεύτηκε πρίν λίγο ἕνας ἱερέας λαμπερός, ψηλός λέγοντάς της ὅτι εἶναι δίπλα της ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος Φανούριος καί θά τήν θεραπεύσει. Ὁ ἄγνωστος γιά ἐκείνη ἱερέας τήν εὐλόγησε μέ τήν δεξιά του καί τῆς ἔδωσε δύναμη μέ τήν παρουσία του. Ἀξίζει νά ἀναφερθεῖ ὅτι, κατά τήν διάρκεια τῆς παραμονῆς της στό νοσοκομεῖο, ἡ μητέρα μου εἶχε συνέχεια τούς δικούς μου, καθώς καί ἰατρούς παρόντες ἐξαιτίας τοῦ κρίσιμού της ὑγείας της. Ἀπό αὐτούς κανείς δέν εἶδε κανέναν ἱερέα νά παρουσιάζεται σέ κανένα χῶρο.

            Ἀμέσως παίρνω τηλέφωνο τήν γνωστή μου κ. Γεωργία Θεοχαροπούλου, ἡ ὁποῖα μοῦ ἐπιβεβαίωσε ὅτι ἦταν ὁ π. Νικόλαος Πέττας, διότι γνώριζε ἄλλες παρόμοιες ἐμφανίσεις του μέ αὐτό τόν συγκεκριμένο τρόπο. Ἐπίσης ζήτησα ἀπό τήν μητέρα μου νά περιγράψει τόν ἱερέα, πού τῆς ἐμφανίσθηκε. Ἡ περιγραφή ἦταν ἴδια μέ τήν πορσελάνινη φωτογραφία τοῦ π. Νικολάου, πού παρουσιάζεται μόνος του, καί βρίσκεται τοποθετημένη ἐπάνω στό μνῆμα του, στήν Παναγία τήν Ἀλεξιώτισσα, στήν Πάτρα. Ἀνατρίχιασα καί ἔκλαψα ἀπό εὐγνωμοσύνη καί τόν εὐχαριστοῦσα συνέχεια.

Ἡ μητέρα μου, μετά ἀπό τίς ἐξετάσεις κατά τρόπο θαυμαστό ἄρχισε νά καλυτερεύει καί νά σταθεροποιεῖται ἡ εὔθραυστη καρδιά της. Ζητήσαμε ἡ νοσηλεία της νά συνεχισθεί στό Νοσοκομεῖο τοῦ Πύργου. Τελικά μεταφέρθηκε ἐκεῖ, στήν καρδιολογική μονάδα Πύργου. Συγκεκριμένα στό δωμάτιο 222 μαζί μέ ἄλλες νοσηλευόμενες. Στό δωμάτιο αὐτό τοποθετήσαμε τήν μορφή τοῦ σωτήρα τῆς μητέρας μου, τόν π. Νικόλαο, δίπλα στίς ἄλλες εἰκονίτσες, γιά νά τήν προστατεύει καί ἐκεί. Παρατηρήσαμε ὅτι ἀπό τήν στιγμή, πού τοποθετήθηκε ἡ εἰκόνιτσα οἱ ἄλλες νοσηλευόμενες, κατά παράδοξο τρόπο, ἔπαιρναν ἄμεσα ἐξιτήριο, ἐνῶ βρισκόνταν καί αὐτές σέ κρίσιμη κατάσταση. Καταλάβαμε ὅτι δέχονταν καί αὐτές τήν εὐλογία τοῦ Γέροντα Νικολάου.

Ἐνῶ ἐπρόκειτο νά πάρει ἐξιτήριο καί ἡ μητέρα μου παρουσίασε βραδυκαρδία καί χρειάσθηκε νά εἰσαχθεῖ στήν ἐντατική μονάδα παρακολούθησης. Χάσαμε τόν κόσμο ἀπό τά πόδια μας. Καί ὅμως ἀποδεδείχθηκε καί αὐτό ἔγινε κατόπιν σχεδίου τοῦ σημειοφόρου Πατρός, γιά νά μᾶς δυναμώσει τήν πίστη καί νά μᾶς παιδαγώγησει.

Καί θά ἀναφερθεῖ καί αὐτό, γιά νά ἔχουμε τήν εὐλογία καί τήν συμπάθεια τοῦ π. Νικολάου. Ὡς γνωστό δέν ὑπάρχει καλό, πού νά μήν θέλει τό κακό νά πάρει μερίδιο! Καί ὁμολογῶ τά παρακάτω, γιά νά βοηθήσει καί ἄλλους πιστούς, πού τό κακό καί τό σκότος θά θέλει νά τούς ἐπηρεάσει ἀρνητικά γιά τήν ἁγιότητα τοῦ π. Νικολάου. Κάποια στιγμή μας ἦλθε ἐξ ἀριστερῶν λογισμός ὅτι ἴσως δέν ἦταν ὁ π. Νικόλαος, πού ἐμφανίστηκε στήν μητέρα μας καί τήν σταύρωσε, ὥστε νά γίνει καλά! Ἦλθαν δηλαδή ὡς σειρῆνες  σκέψεις ἀμφιβολίας καί μέ αὐτό τόν τρόπο παραχώρησε ὁ Θεός καί ὑποτροπιάσει ἡ ὑγεία τῆς μητέρας μας, ὥστε νά πιστώσουμε ἀκράδαντα καί νά τοῦ ζητήσουμε νά μᾶς συγχωρέσει, ὅπερ καί ἔκανε.

Ἐπιπλέον ἐκείνη τήν ἡμέρα πού χειροτέρεψε ἡ ὑγεία της, ξαφνικά ξέσπασε θεομηνία μέσα στό κατακαλόκαιρο καί ἔπληξε τόν νομό Ἠλείας. Μάλιστα κεραυνός χτύπησε τό σπίτι τῆς ἀδελφῆς μου, ἐνῶ βρισκόμασταν ἐκεῖ, μέ ἀποτέλεσμα νά τρυπήσει τά κεραμίδια καί νά πλημμυρίσουν ὅλοι οἱ χῶροι. Καί τά περισσότερα νερά ἔπεφταν ὁρμητικά στό ὑπνοδωμάτιο. Ἐάν ἡ μητέρα μας ἦταν στό σπίτι ἡ εὔθραυστη καρδιά της θά τήν πρόδιδε μπροστά σέ αὐτό τό κακό πού γινόταν!

Χάρη στήν εὐσπλαχνική παρέμβαση τοῦ Σημειοφόρου π. Νικολάου, πού τοῦ ζητήσαμε συμπαράσταση καί σέ αὐτό τό κακό, ἡ μητέρα μας, καθώς καί ἡ οἰκογένεια τῆς ἀδελφή μου σώθηκαν ἀπό ἀπρόβλεπτες καταστάσεις!

Τελικά, ἡ μητέρα μας πῆρε ἐξιτήριο λίγες ἡμέρες ἀργότερα καί, τό σημαντικότερο, σταθεροποιήθηκε ἡ ὑγεία. Ζητήσαμε νά τήν πάρουμε ζωντανή καί μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου Φανουρίου καί τοῦ νεοφανούς Σημειοφόρου π. Νικολάου (πόσο ἐντύπωσή μᾶς κάνει ἡ συνεργασία τοῦ ἱερατικοῦ ζεύγους Πέττα μέ ἄλλους ἁγίους, ὅπως ἐνδεικτικά ἔχουν δημοσιευθεῖ μέ τόν ἅγιο Ἐφραίμ καί τόν ὅσιο Σοφιανό), νά μᾶς τήν ἀφήσει ὁ Θεός ἀκόμα κοντά μας. Δόξα τῷ Θεῷ. Εὐχαριστῶ τόν Γέροντα καί θά τόν εὐγνωμονῶ.

Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι συνδέομαι μέ τά τέκνα τού ἀειμνήστου λευιτικοῦ ζεύγους, ἀκόμη καί μέ τόν πρεσβύτερο, ὡστόσο κρατοῦν σιωπηλή στάση γιά τήν ἁγιότητα τῶν Γονέων τους καί δέν ἀναμειγνύονται μέ αὐτό τό θέμα. Εἶναι νωπή ἡ ἀνάμνηση τοῦ μίσους καί τῆς ἔντονης πολεμικῆς σκοτεινῶν καί ὑπόγειων ρευμάτων, πού χτυποῦσαν τούς Γονεῖς τους ἐξαιτίας τῆς πνευματικότητας, πού τούς διέκρινε. 

Τελειώνοντας ἐπισημαίνω ὅτι ἔχουμε βιώσει καί ἔχουμε ἀκούσει ἀπό ἔγκριτα χείλη πολλά ἄλλα θαυμαστά σημεῖα τοῦ ἱερατικοῦ ζεύγους Πέττα. Ἐνδεικτικά ἀναφέρεται ὅτι οἱ μορφές τούς μέσα ἀπό τίς φωτογραφίες τους παίρνουν χρώματα ζωντανά καί ἔχει κανείς τήν αἴσθηση ὅτι θά βγοῦν ἔξω ἀπό τήν φωτογραφία. Τελευταία, μετά τήν ἴαση τῆς μητέρας μου, πῆγα στό μνῆμά τους λουλούδια καί ἄλλα, γιά νά τούς εὐχαριστήσω. Τράβηξα μέ τόν κινητό μου τίς πορσελάνινες φωτογραφίες τους. Ἐνῶ ἔχει τραβηχτεῖ μαζί καί ἡ ἀδικοχαμένη θυγατέρα τους Σοφία, οἱ φωτογραφίες τῶν ἀοιδίμων Γονέων της, ζωντανεύουν. Σαφῶς φαίνεται σάν νά κυκλοφορεῖ αἷμα στήν μορφή τους. Εἰδικά στῆς Πρεσβυτέρας Ἀνθῆς τό πρόσωπο παρουσιάζονται πύρινες φλόγες γύρο ἀπό τό περίγραμμα τῆς μορφῆς της, φλόγες πού παραπέμπουν στίς πύρινες φλόγες, πού κατῆλθαν κατά τήν Πεντηκοστή στούς Μαθητές. Ἀκόμη ἔχουμε δεῖ φωτογραφίες τούς νά πυρώνουν καί νά τρέχουν σταυρόσχημα ὑγρά, ἔλαιο καί ἄλλα πολλά.

Εὔχομαι ὁ Σημειοφόρος π. Νικόλαος νά βοηθάει τούς ἀσθενείς, ὥστε νά ἐπιστρέφουν στούς δικούς τους ὑγιεῖς, ὅπως ἔκανε καί στήν δική μας οἰκογένεια.

Δοξασμένο τό ὄνομα τοῦ Κυρίου ὁ ὁποῖος καί στήν ἐποχή μας φανερώνει τούς ἐκλεκτούς του!

Μέσα από τα κύματα

    Τον  γνώρισα    που   δούλευε   ως    αρχηγός   ενός   ηλεκτρολογικού    Συνεργείου    φτιάχνοντας   τα   ηλεκτρικά   μιας  θαυμάσιας  κατασκηνωτικής    εκκλησίας    με  θέα    την θάλασσα. Δεν  κουράζεσαι   καθόλου κυρ   Μανώλη;   ρώτησα   είσαι  ήδη    60    ετών. Λοιπόν  παιδί  μου   άκουσε. Μικρό  παιδί   έσπασα  και  τα    δυο  μου  πόδια    και  μήνες  περπατούσα  με  πατερίτσες, κάηκα     στη     φωτιά   και     αργότερα  που  πέρασαν  όλα   αυτά    βρέθηκα   ναύτης    σε  καράβι. Ταξιδεύοντας    στον  Ινδικό    ωκεανό   πέσαμε    σε   τρομερή    φουρτούνα   και  το  καράβι  έμοιαζε    καρυδότσουφλο   μπροστά   στη  μανία   της    φύσης.      Όλο   το  πλήρωμα   δουλεύαμε    σκληρά   για  να    αντιμετωπίσουμε   την   τρομερή    τρικυμία,  όταν  ξαφνικά  ένα  θεόρατο  κύμα   με  άρπαξε    από   το  κατάστρωμα  που    βρισκόμουν  και  με  πέταξε    στο   χάος   του      ωκεανού. Παναγία  μου  πρόφθασα  να     φωνάξω, πάρε  με  στην   αγκαλιά   Σου. Ήταν     21   Νοεμβρίου, γιορτή   των   εισοδίων  της   Θεοτόκου. Το  καράβι   συνέχιζε   την  πορεία  του  και  εγώ  πάλευα  με  τα  μανιασμένα  κύματα. Μετά  από λίγες   στιγμές   έγινε   το   απίστευτο  θαύμα,  ένα  υδάτινο   βουνό  με    εκσφενδόνισε  πάλι   στο  κατάστρωμα   του  πλοίου   και   εγώ  κλαίγοντας   από    συγκίνηση   προσπαθούσα  να καταλάβω   τι   είχε    συμβεί. Αργότερα   πήρα   σύνταξη   από  τα  καράβια   και   εμπιστεύτηκα  την   ζωή  μου    στο  Θεό, μάλιστα    η  δουλειά    εδώ    στη    χριστιανική  κατασκήνωση  μου    αρέσει  και  με     συγκινεί  πολύ. Μακάρι  να μπορούσα  να   ζήσω   και    εγώ      σαν  παιδί   την   χριστιανική    ζωή. Σε   ευχαριστώ  πολύ  κυρ  Μανώλη  μου    τόνωσες   την   πίστη  και   εμπιστοσύνη   στο  Θεό.

(Περιοδικό: «η    ζωή  του  παιδιού»   στις    20-11-2015)

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε
τα κείμενα.

Ζηλεύεις; Τι λέει ο Παππούς Παναής από τη Λύσση;

Γιατί ζηλεύεις; 

Διότι δεν έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Αν έχεις ισχυρό χαρακτήρα ή κυρίως αν έχεις τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, θα αισθάνεσαι όλους τους γύρω σου σαν τη μεγαλύτερη χαρά.

Πολλές φορές η υπερβολική αγάπη οδηγεί στην ζήλεια. Μα τούτο είναι μια λανθασμένη αγάπη… Είναι ένα πάθος που σε οδηγεί να μην έχεις ραχάτι (ησυχία). Και σημεία να έχεις, να μη ζηλεύεις. Τι γίνεται όταν ζηλεύεις;

Τότε βέβαια ο διάβολος θα σας πολεμά συνεχώς, θα σας εναντιώνεται, αλλά εσύ να παρακαλείς τον Θεό και να βιάζεις τον εαυτό σου, να σφίγγεις τον γρόνθο σου και θα νικάς με τη βοήθεια του Θεού. Αυτή η ισχυρή μάχη, γεννά στην ψυχή την πνευματική προσωπικότητα. Τότε ισχυροποιείται ο νους και η καρδιά του ανθρώπου.

Ο εναντίος μας πολεμά παραπάνω εκεί που έχουμε κλίση, αδυναμία, φόβο, ιδέα. Πιάνει τον λογισμό σαν άθλο του, παίρνει από τα δικά μας, από τις κλίσεις μας. Όπως, ο κλέφτης πάει όπου έχει πόρτα που δεν κάμνει κρότο, έτσι και ο διάβολος εκεί που είναι η αδυναμία, η κλίση. Άμα παρεξηγηθούμε μ’ ένα πλάσμα, αρέσει πολλά του εναντίου. Αν είσαι ψυχρός με κάποιον, κι αν ακόμη αυτός κάμει τα πρέποντα, πάλι δεν σ’ αρέσουν, τ’ αντιπαθείς.

Είναι κάμποσο ζόρι η ζήλεια. Σε πρόσωπα που αγαπιούνται πολύ, είναι αδύνατο να μην μπει στη μέση για να βάλει τη ζήλεια, που καταντά σε μίσος. Όταν ταραχθεί το πλάσμα ή θα υβρίσει ή θα κτυπήσει ή θα τιμάσει (θα πει άσχημα λόγια, υβριστικά). Ο θύμος είναι θανάσιμο αμάρτημα. Γι’ αυτό ο νους είναι σαν το φύλακα. Ο θυμωμένος και ο μέθυσος είναι εκτός εαυτού. Δεν ξέρουν τι κάνουν. Το μίσος, την έχθρα, τον θυμό, με τον διάβολο να τα έχουμε. Αν μας ταράξει, έβγαλε ο εναντίος το μεροκάματο…

Λέει η Γραφή: «Μη επιδυέτω ο ήλιος επι τω παροργισμώ».

Παππούς Παναής από τη Λύσση  

Είναι η Ζωή απλή;

Γιορτή έναρξης εκκλησιαστικών συνάξεων στις 16 Οκτωβρίου 2016

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2016

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Σεπτέμβριος 2016

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ για να διαβάσετε ολόκληρη την Εφημερίδα.

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε
τα κείμενα.

Ευχή άγνωστος προς ευλογίαν ποίμνης

Ὡς διακονῶν εἰς μίαν ἀγροτοκτηνοτροφικήν περιοχήν καλουμένην Κοινοπολιτείαν Φράγκα Τσακώνικα, κατόπιν ταπεινῆς μου παρακλήσεως πρός τόν πανοσιολογιώτατον π. Νεκτάριον Πέτταν, γνωστόν εἰς τό ἑλληνικόν ἐπιστημονικόν καί θρησκευτικόν γίγνεσθαι, καί ἔτι πλέον τούτου, κατά σάρκαν υἱιόν τοῦ π. Νικολάου Πέττα, τοῦ καί ποιοῦντος σημεῖα καί θαύματα, οὐχί μόνον ἐν Πάτραις, ἔνθα καί ἤθλησεν καί δυστυχῶς ἐμαρτύρησεν ἐκ φατρίας φθονερῶν πατρινῶν κληρικῶν ἀλλά καί εἰς ἅπασαν τήν οἰκουμένην,  τήν ἐπικαλουμένην τάς ἁγίας αὐτοῦ πρεσβείας πρός Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, κατόπιν οὐκοῦν τῆς ταπεινῆς μου αἰτήσεως, εὐαρεστούμενος μοί παρεχώρησεν τήν ἱκετήριον ταύτην εὐχήν, ἥτινα μή ἰδιοποιούμενος, παραθέτω πρός ἱεράν χρῆσιν ἁπάντων τῶν ἀγροτικῶν ἱερέων.

«Εὐχή ἄγνωστος πρός εὐλογίαν ποίμνης.

Ἄρθρον τοῦ π. Νεκταρίου Πέττα.

Οἱ ποιμενικοί Ἅγιοι μέσα στήν μακραίωνη ἱερή παράδοση θεωροῦνται προστάτες τῶν ζώων. Γι’ αὐτόν τόν  λόγο,  ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς,  καλούμαστε ἀπό τούς ποιμένες, γιά νά τελέσουμε τήν ἱερή Ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ τοῦ ὕδατος. Μέ τίς εὐχές αὐτές παρακαλοῦμε τούς ποιμενικούς ἁγίους νά προσφέρουν ἴαση καί κατόπιν μέ τό ἁγιασμένο νερό ραντίζουμε τίς οἰκίες, τά ζῶα καί τά καταλύματά τους.

Ἡ Ἐκκλησία, μέ τίς εὐχές της γιά ὅλη τήν κτίση, δέν θά ἦταν δυνατόν νά μήν προσεύχεται καί γιά τά ζῶα - καθώς καί γιά ὅλη τή δημιουργία Ἡ πραγματικότητα αὐτή προκύπτει ἀπό τίς διάφορες εὐχές τοῦ Εὐχολογίου: «ἐπί τῆς μετάξης», «εἰς νόσους βοῶν» καί «εἰς ἀνομβρίαν» (δηλαδή, εὐχές γιά τό μετάξι, τίς ἀσθένειες τῶν βοοειδῶν, γιά τήν πολύτιμη βροχή).

Σέ κάθε περίπτωση ἡ Ἐκκλησία, μέ τίς εὐχές τοῦ Ἱεροῦ Εὐχολογίου, δέεται, ἐπικαλούμενη τούς ἁγίους, πού ἄλλωστε ἔχουν συγγράψει καί συνθέσει τίς εὐχές αὐτές, γιά τήν καλή ὑγεία τῶν ζώων καί τήν αὔξηση τῶν καρπῶν τῆς γῆς, προκειμένου νά εἶναι αὐτάρκης ὁ ἄνθρωπος σέ ὑλικά ἀγαθά. Ἐξυπακούεται ὅτι ἡ διασφάλιση τῆς ὑπεραφθονίας δέν πρέπει νά εἶναι αὐτοσκοπός, ἀλλά, ὅπως ἀναφέρεται στίς γραφές «ἵνα περισσεύσωσιν εἰς πᾶν ἀγαθόν» καί «δοξάσωσιν», «εἰς μνημόσυνον τοῦ μετά ταῦτα χρόνου, εἰς δόξαν Θεοῦ».

Ἐδῶ στήν ὀρεινή Ἀρκαδία οἱ περισσότεροι ἀπό τούς κατοίκους της εἶναι κτηνοτρόφοι. Μέ ἀφορμή καί αἰτία τίς ἀνάγκες τῶν κτηνοτρόφων τῆς Ἀρκαδίας καί τίς καθημερινές προκλήσεις, πού ἀντιμετωπίζουν, συντάχθηκε καί ἡ νέα αὐτή εὐχή πού παρατίθεται παρακάτω.

Εὐχή εἰς τό εὐλογῆσαι ποίμνην. Ὑπό αναγνώστου Κυριάκου Ἰ. Πανούση, ποιηθεῖσα τῇ προτροπῇ τοῦ πανοσιολογιωτάτου ἐν ἱερομονάχοις Νεκταρίου π’’ Ν. Πέττα.

Δέσποτα Κύριε Πάτερ Παντοκράτορ, ὁ ποιμήν ὁ καλός ὁ τήν ψυχήν Σου θέμενος ὑπέρ τῶν προβάτων, ὁ ἀμνός, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, Σοῦ δεόμεθα, ἐπάκουσον τῆς δεήσεως ἡμῶν καί εὐλόγησον τήν ποίμνην τοῦ δούλου σου (δεῖνος), ὡς εὐλόγησας τά ποίμνια τοῦ δικαίου Ἰώβ. Φύλαξον, Κύριε, τήν ποίμνην ταύτην ἀπό πάσης ἐπηρείας τοῦ διαβόλου καί ἀπό φθοροποιῶν ἀνθρώπων∙ τήρησον αὐτήν μακράν πάσης νόσου.  Πρεσβείαις τῶν Ἁγίων καί δικαίων θεασαμένων Σε ἐν Βηθλεέμ ποιμένων, τῶν Ἁγίων καί πανενδόξων μαρτύρων Θεμιστοκλέους καί Σῴζοντος, τοῦ Ὁσίου καί Θεοφόρου πατρός ἡμῶν Θεοσεβίου τοῦ Ἀρσινοΐτου, τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ, καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων τῶν ἐν ὄρεσι ποιμνίων ἐπιμεληθέντων. 

Ὅτι Σύ εἶ ὁ φωτισμός καί δοτήρ τῶν ἀγαθῶν, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, καί Σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, σύν τῷ Ἀνάρχῳ Σου Πατρί καί τῷ Παναγίῳ καί Ἀγαθῶ καί Ζῳοποιῷ Σου Πνεύματι νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

Μετ’ εὐχαριστιῶν, π. Νεκτάριε, ἀσπάζομαι τήν σεπτήν ὑμετέραν δεξιάν, Παπα-Χαράλαμπος Ντελῆς-Πανουτσακόπουλος. Σημειωτέον δή ὅτι, κατόπιν προρρίσεως τοῦ σημειοφόρου πατρός ὑμῶν, διακονῶ εἰς τό χωρίον τῆς ἀθληφόρου μητρός ὑμῶν Ἀνθῆς πρεσβυτέρας τοῦ π. Νικολάου Πέττα.

Αὐτῶν ταῖς πρεσβείαις, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Φωτό: Ὁ π. Νεκτάριος Πέττας, διδάκτωρ τῆς Βυζαντινῆς φιλολογίας καί ἀρχαιολογίας μέ τούς ἐλλογιμοτάτους καθηγητές Ἀθανάσιο Παλιούρα (δεξιά του) καί Μιχάλη Κορδόση (ἀριστερά του), κατά τήν ἡμέρα τῆς ὁρκωμοσίας αὐτοῦ ὡς διδάκτορος τοῦ Πανεπιστημίου τῶν Ἰωαννίνων. 

Αγιοκατάταξη αγίου Βλασίου

Ἐγγράφη εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ὁ ἅγιος Βλάσιος ὁ ἐν Σκλαβαίνοις.

Ἅγιος Βλάσιος ὁ ἐν Σκλαβαίνοις. Αὐτοῦ ταῖς πρεσβείαις, Κύριε Ἰησοῦ, σῶσον ἡμᾶς καί τόν κόσμον σου ἅπαντα. Ἅγια καί πάνσεπτος Ἱερά Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

«ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρείαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τάς τακτικάς αὐτῆς συνεδρίας, ἀπό τῆς Δευτέρας 29ης Αὐγούστου μέχρι καί τῆς Τετάρτης 31ης Αὐγούστου 2016.

Κατά τάς συνεδρίας ταύτας, ἐξητάσθησαν ἅπαντα τά ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένα θέματα, ἐφ ὧν καί ἐλήφθησαν αἱ προσήκουσαι ἀποφάσεις, ἀνεγράφη δ’ εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὁ Ἱερομάρτυς Βλάσιος, ὁ μαρτυρήσας ἐν Σκλαβαίνοις Βονίτσης Ἀκαρνανίας, τῆς μνήμης αὐτοῦ ἀγομένης τῇ 7ῃ Ἰουλίου ἑκάστου ἔτους.

Ἐν τέλει τῆς τελευταίας συνεδρίας ἀντηλλάγησαν μεταξύ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Περγάμου κυρίου Ἰωάννου, ἐκ μέρους τῶν ἀποχωρούντων ἕξ μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, καί τῆς Α. Θ. Παναγιότητος προσφωνήσεις καί ἀντιφωνήσεις ἐπί τῇ λήξει τῆς παρούσης συνοδικῆς περιόδου.

Ἐκ τοῦ Γραφείου».

Ἡ θεσμική τε καί ἐπίσημος ἁγιοκατάταξις προσώπου τινός, ἐν Χριστῷ καί κατά Χριστόν ἀθλήσαντος, ἐστί θέμα διαχειρίσεως τῆς Ἐκκλησίας, οὐκοῦν τῆς Κεντρικῆς Διοικήσεως, τοὐτέστιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, διότι τό Πατριαρχεῖον ἔχει τόν θεσμικόν ρόλον, ἵνα προχωρήσῃ εἰς τήν ἁγιοκατάταξιν, ὅταν ἐκείνο κρίνῃ.

Ὅταν δηλαδή τό Πνεῦμα τό Ἅγιον λειτουργήσῃ καί εἰς τάς ψυχάς τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς ἐκκλησαστικῆς συνειδήσεως ὅτι πρέπει νά γίνῃ. Οὕτω τήν 28ην  Αὐγούστου 2016 ἔγινεν ἐν εὐαρεσκείᾳ καί ἰδίᾳ ἑκούσιᾳ Πατριαρχικῇ θελήσει, ὡς γιγνωσκούσῃ ἀνά τόν κόσμον εὐεργεσίας καί θαύματά αὐτοῦ, καί διά τόν Ἅγιον Βλάσιον τοῦ ἐν Σκλαβαίνοις.

Ἠμεῖς ἀσφαλῶς, ὡς  πιστοί, ἐγνωρίζαμεν  ὅτι ἰσχύει ἡ ἁγιότης του. Ὅτι ἔγινε ἐν εὐαρεσκείᾳ τέ καί οὐσιαστικότητι καί τυπικότητι, ἦτο μεγίστη του Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἡμῶν καί τῆς περί Αὐτόν Ἱερᾶς Συνόδου Εὐλογίᾳ. Εὐλογία καί πνευματική ἱκανοποίησις. Ἦτο οὐσιαστικῶς ἡ ἐπισημοποίησις ὅτι ἀπερισπάστως δυνάμεθα νά χρησιμοποιῶμεν τήν λέξη ἅγιος, ἥτινα καί ὀλίγον ἀτυπως, ἁγίῳ ζήλῳ πυρπολούμενοι, οὕτως ἤ ἄλλως ἐλέγομεν.

Καί ὄντως ἡ ἁγιοκατάταξις τοῦ νεοφανοῦς ἱερομάρτυρος Βλασίου τοῦ Ἀκαρνᾶνος, ἀποτελεῖ ἕν εἰσέτι ἄσειστον ἕδρασμα διά τήν ἐν Χριστῷ ζωήν ἡμῶν, ἥτις σήμερον κινδυνεύει καί ἤδη ἀτονεῖ εἰς τά ὅρια τῆς ὑλικῆς εὐχερείας καί εὐμαρείας, τά ὁποία εἶναι τά ὅρια ἀντοχῆς ἡμῶν περί τά πνευματικά. Καί εἶναι γεγονός ὅτι,  ἐν τοῖς καιροῖς τῶν δυσχερειῶν συσπειρωνόμεθα εἰς τό καθ’ ὅ προοριζόμεθα.

Καί πράγματι ἡ εὐχέρεια καί ἡ εὐζωΐα, πού ἡ Δύση ἔχει ἀπολαύσει εἰς μέγαν βαθμόν, ἐνίοτε εἰς τήν σύγχρονον ἱστορίαν διά πρώτην φοράν πράττει τό κακόν. Ὑπονόμευσεν ὅλην τήν πνευματικότητα καί ὅλην τήν ἐσωτερικότητα, τήν ὁποιαν εἶχαν δημιουργήσει οἱ πολιτισμοί τῆς δυσχερείας.

Διότι εἰς αὐτόν τόν πεπερασμένον κόσμον τά πάντα ἔχουν τό ἀντίρροπον αὐτῶν. Ἡ ὑλική δυσχέρεια ἀντιζυγίζεται μετά πνευματικῆς εὐτυχίας. Ἡ ὑλική εὐτυχία ἀντιρροπεῖται μετά πνευματικῆς δυστυχίας. Ἡ δυσχέρεια τοῦ Ἰσραήλ ἐδημιούργησε τήν Παλαιάν Διαθήκην, τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἡ εὐχέρεια τῆς Δύσεως προετοιμάζει τόν Λόγον τοῦ Ἀντιχρίστου, ὅστις καί μᾶλλον ἀρχίζει ἐξαγγέλλεται, ἔστω καί δειλῶς, ὑπό τῶν φερεφώνων τῆς Λέσχης τῶν τρωκτικῶν τοῦ ξύλου τῆς Ζωῆς.

Ἡμεῖς ὅμως οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει νά ἀγωνιζώμεθα τόν ἀγῶνα τόν καλόν καί ἔχομεν ἀρωγούς εἰς τάς δυσκολίας τούς θαυματουργούς Ἁγίους μας, ἔνθα διά τῶν σημείων καί διά τῶν θαυμάτων, πείθωσιν διά τήν νίκην, διά τό θαῦμαν.

Θαύματα δέ γίνονται διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος τῶν Ἁγίων, καί τά θαύματα ὄντως εἶναι τό ἀποτέλεσμα. Ὅ,τι προηγεῖται καί πρέπει νά ὑπάρχῃ εἶναι ἡ ἁγιοπνευματική παρουσία. Ἐν τῷ πλαισίῳ τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ὁμιλῶμεν περί πνευματικότητος, δέν ἐννοοῦμεν αὐτό, ὅπερ νομίζει ὁ κόσμος εὐρύτερον. Ὁ κόσμος ἐκλαμβάνει ὡς πνευματικότητα καί τήν διανόησιν. Ὅ,τι δηλαδή δέν εἶναι ἔργον χειρῶν, ἀλλά ἔργον τῆς διανοίας τοῦ ἀνθρώπου, θεωρεῖται ὑπό τοῦ κόσμου ὡς πνευματικόν.

Ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ὅταν ὁμιλῶμεν περί πνευματικοῦ ἀνθρώπου, ἐννοοῦμεν αὐτόν, ὅστις ἔχει ἐνεργόν αὐτοῦ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, μέσῳ τῆς πνευματικῆς ἡμῶν ἀσκήσεως, ἡ ὁποία συνίσταται εἰς τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ καί καταγράφεται εἰς τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον, μετέχοντες εἰς τά Μυστήρια αὐτῆς τά ὁποῖα ἐνεργοποιοῦν τήν ὑπάρχουσαν ἐντός ἡμῶν θεότητα. Καί οἱ Ἅγιοι αὐτό ἔκαναν..., ἐνεργοποίησαν τήν ἁγιότητα αὐτῶν.

Αὐτό ἔδιδε καί δίδει εἰς αὐτούς τήν δυνατότητα ἐν σχέσει πρός τήν διάθεσιν τοῦ ἄλλου, τόν ὁποῖον ἤκουον καί ἀκούουν προσευχόμενον, διά τῆς ἀγάπης ἥν εἶχον πρός τούς ἀκροατάς αὐτῶν, νά θεραπεύουν. Γεγονός εἶναι ὅτι πολλοί ἀμφισβητοῦν τό θαῦμα, ὅπως ἐμφανίζεται ὑπό τῆν Ἐκκλησίας. Μήπως τό θαῦμα προέρχεται ἐκ τῆς ἐσωτερικῆς δυνάμεως ἑκάστου; Ὄχι! Δέν ἔχει ἔτσι τό πράγμα. Ἡ ἐσωτερική δύναμις εἶναι ἡ προαίρεσις τοῦ ἀκροατοῦ. Ἡ διάθεσις νά δεχθῇ μέ ταπεινό φρόνημα. Ἡ θεραπεία ἤρχετο καί θά ἔρχεται, ἐπειδή εἶναι ζωντανός καί θά παραμένει εἰς τούς αἰῶνας  φορεύς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οἱ Ἅγιοι ἠγάπων ἀπό καρδίας τούς ἀνθρώπους καί τούς κακῶς ἔχοντας.

Τό Οἰκουμενικόν τῆς Κωνσταντινουπόλεως Πατριαρχεῖον ἀποτελεῖ,  ὡς γνησία Μήτηρ  Ἐκκλησία, τήν κατ’ ἐξοχήν ἀπαρχήν τῆς ἑνότητος ἁπάντων τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφάλων καί Αὐτονόμων  Ὀρθοδόξων  Ἐκκλησιῶν εἰς τήν ὀρθήν πίστιν καί εἰς τήν κανονικήν τάξιν. Λόγῳ δέ τῆς οἰκουμενικῆς ἀποστολῆς καί τῆς μακραιώνου  διακονίας αὐτοῦ εἰς τήν ὀρθοτόμησιν τῆς θείας Ἀληθείας,  τήν οἰκουμενικήν μαρτυρίαν, τήν περιφρούρησιν  καί τήν διάδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί εἰσέτι ὡς πρωταρχικόν κύτταρον τῆς καθόλης ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ ἀναφορᾶς ἁπάντων τῶν πιστευόντων εἰς τό Ἅγιον ὄνομα Αὑτοῦ, ἀποτελεῖ τό πρῶτον τῇ τάξει ἐκ τῶν τεσσάρων πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων τῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ἔστι δέ βαρεῖα ἡ ἀποστολή τούτου εἰς τόν κόσμον, οὐχί μόνον ὡς προπυργίου  τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί διά λόγους ἱστορικούς τε καί θεολογικούς. Ὡς Πρωτόθρονον μεταξύ τῶν Αὐτοκεφάλων  Ὀρθοδόξων  Ἐκκλησιῶν, ἐπιβάλλεται  ὅπως διαδραματίσῃ- ὡς ἀνέκαθεν ἄλλωστε ἔπραττεν- εἰδικῶς ὅμως ἐν τῇ  τεταραγμένη ταύτῃ ἡμέρᾳ, ἐπιβάλλεται ὅπως προτάξῃ τήν πανοικουμενικήν τε καί κοσμοϊστορικήν ἀποστολήν Αὑτοῦ ἐντός τοῦ κόσμου τούτου, κύπτον  ἀγαπητικῶς εἰς τόν ταλανιζόμενον σύγχρονον ἄνθρωπον καί δή κάι ὅλως διακονικῶς, γεφυροῦν χάσματα κυρίως μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσεως καί δίδον συνέχειαν εἰς τήν συντήρησιν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ τῆς  Ὀρθοδόξου  Ἐκκλησίας, τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν καί τῶν ἑτέρων  δογμάτων. Καί ὄντως τοῦτο ποιεῖ ἐν τῷ ἀκεραίῳ καί δή πολεμούμενον ἐνίοτε καί ἀνιέρως πιστόν εἰς τό τοῦ Κυρίου ρῆμα: «Μία ποίμνη, εἷς Ποιμήν»,  ὀρθοτομοῦν  ἐπί τῷ Γνώμωνι τῆς τοῦ Χριστοῦ Οἰκουμενικότητος καί τοῦ ἀνά τή Ὑδρογείω μηνύματος ἐν τῇ ἀνύδρῳ ταύτῃ γενεᾷ, τῆς Πανοικουμενικομενικότητος τοῦ Εὐαγγελίου.

 Και πάλιν ποιεῖ ἀπολύτως δή Χριστοκεντρικῶς ὑπό τήν ἐμπνευσμένην Σεπτοτάτην καί Θείῳ Πνεύματι ἔμπλεων Ὁσιακήν Προσωπικότητα τῆς Θειοτάτης Παναγιότητος τε καί Οἰκουμενικότητος τοῦ Πατρός συμπάσης τῆς Ὀρθοδοξίας Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἡμῶν  κ. κ.  Βαρθολομαίου.

Καί εἶναι ὁ Πατριάρχης, ὅστις ἐποίησεν γνωστήν ἀνά τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης- τήν σημασίαν τοῦ Φαναρῖου καί διεθνοποίησε τήν οὖσαν ἐκ τῶν οὐκ ἄνευ σωτηριώδη ἐν Χριστῷ παρουσίαν ἀνά τούς αἰῶνας τοῦ Οἰκουμενικοῦ της Κωνσταντινουπόλεως Πατριαρχείου. Εἶναι Ἐκεῖνος, ὅστις ἀνέδειξεν ὡς νέος Λεωνίδας Χριστιανός φυλάττων Θρησκευτικάς Θερμοπύλας- τά προβλήματα τῆς ὁμογενείας τῆς Πόλεως καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ σύμπαντος, τήν πορείαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον ἄνθρωπον. Εἶναι Ἐκεῖνος, ὅστις ἀτερμόνως ἀγωνίζεται ἐν μέσῳ δή ἐχθρικῶν καί πολλῶ πλείστων φιλίων πυρῶν, ἵνα ἐπανενωθῇ ὁ ἐσχισμένος ἀπό τοῦ 1054  Ἄρραφος Χιτών τοῦ Κυρίου.

Καί ἀσφαλῶς ὁ γράφων ταῦτα, μηδαμινός τε καί ἐλάχιστος ἐργάτης, μᾶλλον ἀνύπαρκτος, ἐν τῷ Κυριακῷ Ἀμπελῶνι, ἱερεύς τῆς Ἱερᾶς τῶν Πατρῶν Μητροπόλεως  Χαράλαμπος Ντελῆς Πανουτσακόπουλος, πέραν τοῦ ὅτι λατρεύει τήν Αὐτοῦ Θειοτάτην Παναγιότητα, ἐπιθυμῶ ὅπως εὐχαριστήσω ἀπολύτως ταπεινως, ἐκ πυρῆνος τηκομένης ἐν Χριστῷ καρδίας Ἐκεῖνον, καί τήν περί Αὐτόν πανίερον Σύνοδον, ἐπί τῇ καί θεσμικῇ ἀναγνωρίσει καί ἁγιοκατατάξει τε καί ἀναγραφῇ ἐν τῷ Ἁγιολογίῳ τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας (28-31 Αὐγούστου 2016) τοῦ ἱερομάρτυρος Βλασίου τοῦ ἐν Σκλαβαίνοις, διδούς σάρκα καί ὀστᾶ εἰς τήν ἔκφρασιν τῆς συλλογικῆς συνειδήσεως τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας.

Εὐχαριστήριον ᾤδήν Σοί προσῴδωμεν, Θειότατε Πάτερ ἡμῶν, φιλοῦντες τε καί κατασπαζόμενοι ἅπαντες ἡμεῖς οἱ ἐν Πάτραις οἰκοῦντες τήν Σεπτοτάτην καί Ἁγιωτάτην Ὑμετέραν δεξιάν, ἐπικαλούμενοι συνάμα τήν Ὑμετέραν Πατριαρχικήν εὐχήν.

«Συναξάριον Ἱερομάρτυρος Βλασίου Ἀκαρνᾶνος.

Τῇ ια' τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βλασίου τοῦ Ἀκαρνᾶνος, τοῦ ἐν Σκλαβαίνοις τῆς Ἀκαρνανίας, ἀσκήσαντος καὶ ἀθλήσαντος ἐν ἔτει 1005, τοῦ νεοφανοῦς καί θαυματουργοῦ, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ δύο Ἱερομονάχων καί τριῶν Μοναχῶν.

Βαρβάρων χερσίν, ὦ Βλάσιε ἐκτάνθης,

Καὶ χεῖρες Θεοῦ, ἐτίμησάν σε Πάτερ.

Ὀστέα γῆθεν Βλασίοιο φαάνθησαν ἄρτι ξένως.

Τά κατά τόν μακάριον τοῦτο Ἱερομάρτυρα ἦσαν ἡμῖν τέως παντάπασιν ἄγνωστα καί ἀφανῆ, ἀλλά θείᾳ νεύσει ἐπιφανεὶς οὗτος, ἐν ἔτει 1923ῳ, γεροντίσσῃ τινί ἐκ τῶν σφόδρα εὐλαβῶν, ἧς ἡ κλῆσις Εὐφροσύνη, τοὐπίκλην Κατσαρᾶ, ζώσῃ ἐν τῷ χωρίῳ Σκλάβαινα τῆς Ἀκαρνανίας, ἐφανέρωσεν αὐτῇ τά τοῦ βίου αὐτοῦ, ὑποδείξας πού ἔκειτο ὁ τάφος, ὅν ἀνορύξαντες, εὗρον τά τίμια αὐτοῦ λείψανα, πλήρη οὐρανίου εὐωδίας καί χάριτος.

Ταύτῃ τῇ μακαρίᾳ γυναικὶ Εὐφροσύνῃ, χήρᾳ οὔσῃ, καί λατρευούσῃ τῷ Θεῷ νηστείαις καὶ δεήσεσι νύκτα καί ἡμέραν, ὡράθη ἐπαλλήλοις θεωρίαις καί ὄψεσι, καί καθ’ ὕπαρ καί ἐν ὀνείροις, καί πλειστάκις ὀφθαλμοφανῶς πρόσωπον πρός πρόσωπον, λάμπων ὑπέρ τόν ἥλιον, ᾗ καί οἰκείως ὡμίλει καὶ ἐλάλει, ἀποκαλύπτων αὐτῇ τὰ πρακτέα, ἔσθ’ ὅτε συμπορευόμενος αὐτῇ καί συμβαδίζων ἐν τῇ ὁδῷ, ὡς διεξοδικῶς ἐν ἱδιαιτέρᾳ δέλτῳ περί αὐτῶν ἱστορεῖται.

Ἐν ἔτει δὲ 1978ῳ ὡράθη εὐλαβεῖ τινι Γέροντι, μοναχῷ καὶ πρεσβυτέρῳ, οὗ ἡ κλῆσις Ἀρσένιος, δεομένῳ περὶ τούτου, ᾧ καὶ εἶπεν, ὅτι τυγχάνει Ἀκαρνάν. Διετέλεσεν ἡγούμενος εἰς τὸ ἐκεῖσε Μοναστήριον τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, ᾧ ἐπιδραμόντες βάρβαροι Ἀγαρηνοὶ Αἰγύπτιοι πειραταί, σκληρῶς βασανίσαντες ἀπέκτειναν αὐτόν μετά δύο Ἱερομονάχων καί τριῶν Μοναχῶν, ἐν ἡμέρᾳ Κυριακῇ, τῇ ΙΘ΄ τοῦ μηνός Δεκεμβρίου. Ἔτι δέ ὅτι οἱ εὐσεβεῖς συμφυλέται αὐτοῦ συνέχεον αὐτόν μετά τοῦ Ἁγίου Βλασίου ἐπισκόπου Σεβαστείας, μεθ’ οὗ καί ἦγουν τήν ἑαυτοῦ μνήμην τῇ ΙΑ΄ Φεβρουαρίου.

Ἐν τῷ τάφῳ τοῦ Ἁγίου εὑρέθη πλάξ, ἐν ᾗ ἀναγράφεται τό ἔτος 1006. Ἐκ τούτου τεκμαίρεται ὅτι πάντα ταῦτα ἐγένοντο περὶ τὰς ἀρχά τοῦ ΙΑ΄ αἰῶνος. Ἐν τῷ τάφῳ εὑρέθησαν εἷς σιδηροῦς Σταυρός καὶ πέντε σιδηροί ἥλοι, οὓς ἐνέπηξαν οἱ βάρβαροι ἐν τῷ στήθει τοῦ Ἁγίου.

Ὤφθη δέ ὁ Ἅγιος, ἐνδεδυμένος τὴν ἱερατικὴν στολήν, καθότι ἧν ἱερεὺς καί μοναχός, φέρων ἐπὶ τῆς κεφαλῆς κάλυμμα μοναχικόν μετά κουκουλίου καί ἁπλοῦν ἐπιστήθιον Σταυρόν, καί ἧν ἐκτεινόμενος εἰς ὕψος τῷ μεγέθει τοῦ σώματος, ἀσκητικός, λιπόσαρκος, στυγνός τῇ ὄψει, γλυκύς τῇ θέᾳ, ἔχων τόν πώγωνα ὀξύν, καθιέμενον ἄχρι τοῦ στέρνους.

Ἀργότερον, ἐνεφάνη καί εἰς τόν γέροντα Παΐσιον τὸν Ἁγιορείτην».

Ἀπολυτίκιον, Κοντάκιον καί Μεγαλυνάριον εἰς τήν εὕρεσιν τῶν Τιμίων Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Βλασίου τοῦ ἐν Σκλαβαίνοις καί τῶν σύν αὐτῷ μαρτυρησάντων μετά, τιμωμένην κατά τήν 7ην Ἰουλίου.

 Ποιήματα Καθηγουμένης Ἰσιδώρας Μοναχῆς, τῆς Ἁγιεροθεϊτίσσης, ἐκ τοῦ ἱστορικοῦ βιβλίου τοῦ πανοσιολ. ἀρχιμανδρ. Νεκταρίου Ν. Πέττα, δρος Φιλοσοφίας, ὑπό τόν τίτλο: Ὁ Ἅγιος Βλάσιος ὁ ἐν Σκλαβαίνοις καί οἱ σύν αὐτῷ πέντε Ὁσιομάρτυρες, 2011.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἐν Σκλαβαίνοις ποιοῦντες, ἑορτήν μεγαλύνωμεν, ὕμνους Ἀκαρνᾶνος Βλασίου, τῶν λειψάνων τήν εὕρεσιν∙ Ὁσίων τε τῶν Πέντε σύν αὐτῷ, τῶν Παίδων καί τοῦ πλήθους Λαϊκῶν, οὕς τό ξίφος ὠμοτάτων Ἀγαρηνῶν, ὡς στάχυας ἀπέτεμεν. Χαίρετε στρατιῶται τοῦ Χριστοῦ, χαίρετε στῦλοι πίστεως∙ χαίρετε οἱ προέχοντες πιστοῖς, τήν χάριν τῶν ἰάσεων.

Κοντάκιον. Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ἀκαρνάν ὁ Βλάσιος, ἐν τοῖς Σκλαβαίνοις, καί οἱ Πέντε Ὅσιοι, πλῆθος Μαρτύρων τε ὁμοῦ, ξίφει τμηθέντες προτρέπουσι∙ τούτων τιμῆσαι, λειψάνων τήν εὕρεσιν.

Μεγαλυνάριον.

Σέβω σου τά λείψανα τά σεπτά, τά ἐν τοῖς Σκλαβαίνοις εὑρεθέντα ὦ Ἀκαρνάν, Βλάσιε, καί Πέντε Ὁσίων καί τοῦ πλήθους, πολλῶν σου συμμαρτύρων οὕς πρέσβεις κέκτημαι».

Ὑστερόγραφον.

Ἐν  κατακλεῖδι  ἐπιθυμίᾳ μεγάλη ἐπιθυμήσαμεν καί ἐπεκφράζομεν ἐνταῦθα, πολλοί ἐν Πάτραις οἰκοῦντες σεμνυνόμενοι καί πιστεύοντες εἰς τόν Ἅγιον ἐν Σκλαβαίνοις Βλάσιον, ἵνα ὁμολογήσωμεν τήν ἄρρητον συγκίνησιν καί ἱκανοποίησιν ἡμῶν, ἥτινα ἀπηλαύσαμεν ἀναγιγνώσκοντες τήν πληρεστάτην, Ὀρθοτόμον τε καί Ὀρθόδοξον συνέτευξιν, ζῶσαν μαρτυρίαν: «Περί Ἁγίων καί Ἁγιότητος Θεολογίαν», εἰς τό  WE τοῦ NEWS 247 ( http://news247.gr/eidiseis/weekend-edition/pws-kai-giati-egine-agios-o-paisios.3251068.html ), τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σμύρνης κ.κ. Βαρθολομαίου, εὐχαριστοῦντες καί αἰτούμενοι συνάμα τήν ἀρχιερατικήν αὐτοῦ εὐχήν.

Ἀποτελεῖ ὡσαύτως δι’ ἡμᾶς τούς ἐν Πάτραις  προσκαρτεροῦσιν, καί μένοντας εἰς τά καθ’ Ὑμᾶς, ὅπως ἐκ μέσης καρδίας  ἐν Χριστῷ καί ἁγίω Βλασίῳ, εὐλαβῶς παλλομένης, ἵνα εὐχαριστήσωμεν τόν Πανιερώτατον Μητροπολίτην Προικοννήσου κ.κ. Ἰωσήφ διά τόν ἀγῶνα του καί τήν ἀμέριστον προσφορά Αὐτοῦ ἐν τῷ Κυριακῷ Ἀμπελῶνι πάντων ἕνεκεν.

Τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Αἰτωλοακαρνανίας κ.κ. Κοσμᾶν διά τό φιλάγιον αὐτοῦ φρόνημα καί διά τήν ἐντολήν, ἥτινα λίαν εὐλογητικῶς ἔδωκεν.

Εἰς  τόν πανοσιολογιώτατον ἀρχιμανδρίτην καί διδάκτορα τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων π. Νεκτάριον Πέτταν, ὁ ὁποῖος εἶχε γράψει μονογραφίαν περί τοῦ βίου καί τοῦ μαρτυρίου, ἐκφράζομεν τήν ὀφειλόμενην τιμήν, διά τόν ἅγιον Βλάσιον τόν ἐν Σκλαβαίνοις, ὅστις π. Νεκτάριος τῇ εὐλογίᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου ἔφερεν εἰς αὐτήν αἴσιον πέρας. Ἡ μονογραφία φέρει τίτλον: «Ὁ ἅγιος Βλάσιος ὁ ἐν Σκλαβαίνοις καί οἱ σύν αὐτῷ πέντε Ὁσιομάρτυρες» (ἐκδ. Ἰνστιτούτου «Χριστοφόρος Παπουλᾶκος» 2011ISBN: 978-960-93-3540-9, Σελίδες: 104, Σχήμα: 17x24).

Σημειωτέον δ’ ὅτι οὐδέν δέν γίνεται τυχαίως, ἀλλά τά πάντα γίνονται εὐδοκίᾳ καί χάριτι Θεοῦ. Ὁ π. Νεκτάριος ἐστι τέκνον εὐλογημένον τοῦ π. Νικολάου Πέττα (γνωστότερου ὡς σημειοφόρου Πατρο-Νικόλα), τοῦ καί ποιοῦντος θαύματα, καθ’ ὁμολογίαν,  καί δή μετά παρρησίας πλείστων αὐτοῦ πνευματικῶν καί μή τέκνων καί ἀσφαλῶς καί παρ’ ἐμοῦ τοῦ ἀναξίου, ὅστις ὡς πνευματικός αὐτοῦ παῖς, χάριτι  Κυρίου καί πρεσβείαις σημειοφόρου προστάτου μου π. Νικολάου, ἔτυχον πλείστων σημείων καί θαυμαστής Αὐτοῦ ἀρωγῆς, εἰς δυσκόλους τῆς ζωῆς μου καμπᾶς.

Ὁ δέ μέγας τῶν Πατρῶν πνευματικός π. Νικόλαος μετά τῆς ἀθληφόρου αὐτοῦ πρεσβυτέρας Ἀνθῆς, πάλαι καί ἐν παρελθόντι χρόνῳ, ἐκ τοῦ ὑστερήματος αὐτῶν (ἦσαν γάρ πτωχοί), εἶχον  δωρήσει περίτεχνον  λάρνακα καί λειψανοθήκην διά τόν ἅγιον Βλάσιον καί τοῦ συνάθλους ὁσιομάρτυρας Πατέρες.

Φωτό: «Ι. ΛΑΡΝΑΚΑ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΩΝ ΕΝ  ΣΚΛΑΒΑΙΝΟΙΣ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΑΣΚΗΣΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΑΘΛΗΣΑΝΤΩΝ / ΕΓΕΝΕΤΟ ΔΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ ΑΝΘΗΣ  ΠΕΤΤΑ».

Ταῖς τοῦ ἁγίου Βλασίου τοῦ ἐν Σκλαβαίνοις πρεσβείαις, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς.

Δευτέρα, 19 Σεπτεμβρίου 2016.

Ἀναρτήθηκε ἀπό: http://agiosdimitriosromanou.blogspot.gr

Φωτό: Ἡ θαυματουγός χείρ τοῦ ἁγίου Βλασίου φέρει διακοσμήσεις μέ ἄνθη καί σύμβολα, ἐνῶ συνοδεύεται ἀπό τήν ἐπιγραφή: «ΙΕΡΑ ΧΕΙΡ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΒΛΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΚΑΡΝΑΝΟΣ ΤΟΥ ΕΝ / ΣΚΛΑΒΑΙΝΟΙΣ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΑΣΚΗΣΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΣΑΝΤΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΦΑΝΟΥΣ ΚΑΙ / ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ, ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1006 ΤΗ 19ῃ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ», χαμηλότερα ἡ ἀφιερωματική ἐπιγραφή ἀναφέρει: «ΕΓΕΝΕΤΟ ΚΟΠΟΙΣ ΙΕΡΕΩΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Α. ΠΕΤΤΑ ΕΝ ΕΤΕΙ ΣΩΤΗΡΙΩ 1999».