Μία αληθινή Ιστορία...

Σ Υ Γ Χ Ρ Ο Ν Ο Σ      Σ Υ Β Α Ρ Ι Τ Ι Σ Μ Ο Σ

   Η Σύβαρις ήταν μία Ελληνική πόλη της Κάτω Ιταλίας. Τόσο πολύ πλούτισε από το εμπόριο, ώστε οι κάτοικοί της το ρίξανε στο φαΐ, στο πιοτό και στις ηδονές. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνουν οι νωθρότεροι και μαλθακώτεροι άνθρωποι του αρχαίου κόσμου.

   Η εκθήλυνσή τους ήταν τέτοια, που απαγορεύσανε στους δούλους τους να εκτελούν βαρειές χειρωνακτικές εργασίες για να μη δημιουργείται θόρυβος και ενοχλούνται. Σφάξανε ακόμη και όλα τα κοκόρια της πόλεως για να μη λαλούνε το πρωΐ και τους ξυπνάνε.

   Και η ζωή συνεχίστηκε μέσα στη μυθώδη χλιδή και μαλθακότητα ως το έτος 510 προ Χριστού. Οπότε, μία μέρα, οι γείτονες Κροτωνιάτες εκστρατεύσανε και περικυκλώσανε τη Σύβαρι, ζητώντας κι αυτοί μερίδιο από τα αμύθητα πλούτη της και τη μυθική καλοπέρασί της.

   Φυσικά δεν είναι κανένας τόσο αφελής, ώστε να φαντάζεται ότι οι Συβαρίτες «ημύνθησαν ηρωϊκώς του πατρίου εδάφους». Δεν πρόφτασαν καλά – καλά να σηκωθούνε από τα τριανταφυλλένια στρωσίδια τους (και είναι αλήθεια ότι έστρωναν με ροδοπέταλα! τα κρεβάτια τους) κι οι Κροτωνιάτες είχαν κιόλας μπει κι άρχιζαν τη σφαγή και την ερήμωση.

   Είναι μια από τις μεγαλύτερες σφαγές που αναφέρει η ιστορία. Δεν έμεινε ρουθούνι από τον πληθυσμό της μακαρίας εκείνης πολιτείας. Και  τόσο ήταν το μίσος των Κροτωνιατών για τους αβρούς και νωθρούς γείτονάς των, που όταν έπεσε και το τελευταίο κεφάλι, στρέψανε τα νερά δύο γειτονικών ποταμών καταπάνω στη Σύβαρι και την εξαφάνισαν για πάντα από το πρόσωπο της γης.

   Η Σύβαρις όμως σαν σύμβολο εξαφανίσθηκε προσωρινά. Στην εποχή μας ιδιαίτερα άρχισε θα λέγαμε ένας «οικοδομικός οργασμός» για το ξαναχτίσιμό της.

   Ο δυτικός τεχνοκρατικός πολιτισμός της ανέσεως και του κομφόρ βάλθηκε να ανοικοδομήση την Σύβαρι, όχι φυσικά σαν πόλη, αλλά σαν νοοτροπία. Κι όχι μονάχα σ’ ένα μικρό κομμάτι της γης, αλλά σ’ ολόκληρη την υφήλιο.

   Θλιβερή αλλά αμφισβήτητη η διαπίστωση. Ο συβαριτισμός σαν νοοτροπία και ζωή ξαναζεί έντονα στις ημέρες μας. Έχει μπολιάσει λίγο ή πολύ όλους. Και ιδιαίτερα ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης νέας γενιάς σε παγκόσμιο κλίμακα.

   Ο ιός του αισθησιασμού με χίλιες μορφές έχει προχωρήσει μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό και τον κατατρώει. Δουλεύει σιγά – σιγά. Ύπουλα τον ναρκώνει και τον νεκρώνει. Αφαιρεί την αγωνιστική διάθεση. Παραλύει κάθε προσπάθεια αντιστάσεως. Προκαλεί μια ηθική νωχέλεια, μια τρομερή πνευματική τεμπελιά. Ένα γενικώτερο ψυχικό υποτονισμό. Μπήκε μέσα; Τίποτε δεν λογαριάζει.

   Ύπουλο μικρόβιο! Χτυπάει αλύπητα όλα τα κέντρα του ανθρώπινου οργανισμού. Όχι μονάχα τα πνευματικά και τα ηθικά, αλλά και τα σωματικά κέντρα. Δημιουργεί απατηλές ψευδαισθήσεις.     Υπνωτίζει με το ηδονιστικό δηλητήριο. Παραλύει κάθε αντίδραση υγείας. Έτσι δεν αργεί να αχρηστεύσει όλο το δυναμικό στοιχείο της ψυχής.

   Και το αποτέλεσμα. Μία κατάσταση χτυπητής αδιαφορίας. Τελεία έλλειψη αντιστάσεως. Παράδοση  στον αργό πνευματικό θάνατο. Ένα ψοφίμι που αφήνεται στο ρεύμα του ποταμού.

Με μια νωχελική έκφραση που είναι χυμένη στο ανέκφραστο πρόσωπό τους και σε κάθε κίνησή τους, οι τύποι αυτοί, δεν διστάζουν να δώσουν συνεντεύξεις -  έγινε κι αυτό της μόδας τώρα τελευταία – και να διακηρύξουν το «πιστεύω» τους. Ένα «πιστεύω» που δύσκολα κανείς θα το συναντούσε στην κατηγορία των τετραπόδων.

 Ιδανικό τους ο ηδονισμός.

 Ιδεολογία τους ο επικουρισμός.

 Στόχος τους η αδράνεια και η νωθρότης.

 Σκοπός της ζωής τους η μαλθακότης και η ακολασία.

   Θρησκεία τους μια βουδιστική απάθεια συγκερασμένη με ένα ανατολίτικο ραχατισμό.

   Άτονα πλάσματα, χωρίς νεύρο, χωρίς μυς, δίχως ραχοκοκκαλιά, μια πλαδαρή και άμορφη μάζα.

   Τέτοια παράξενα όντα μπορούν να ζήσουν σ’ ένα πλανήτη που κινείται, που σφύζει επάνω του η ζωή, που απαιτεί στιβαρότητα; Μπορούν να συγκινηθούν από ιδανικά και πνευματικούς στόχους; Τέτοια μουμιοποιημένα κατασκευάσματα είναι δυνατόν να αποδεχθούν μια θρησκεία δράσεως και αγώνος, ηρωισμού και θυσίας, όπως η Χριστιανική; 

   Είναι απορίας άξιον ύστερα από αυτά, ότι τα άδεια αυτά κεφάλια διαγράφουν με μια μονοκονδυλιά όλες τις πνευματικές αξίες και προπάντων ό,τι έχει σχέση με την θρησκεία των πατέρων μας, την αληθινή θρησκεία, τον Χριστιανισμό;

   «Απαιτητική η χριστιανική ζωή. Υπερβολική. Αταίριαστη για την εποχή μας. Έξω από τα ενδιαφέροντά μας. Πιο βολική η διδασκαλία του Μαχαρίσι και οι διάφοροι βουδισμοί».

Κι όσοι δεν τα φωνάζουν με τα λόγια τα πιστοποιούν με την ζωή τους.

   Αποφεύγουν τον Χριστό. Τον εξορίζουν τελείως από τον κύκλο των ενδιαφερόντων τους. Η χριστιανική ζωή τους ενοχλεί. Ο χριστιανικός αγώνας τους εκνευρίζει. Σύμβολό τους η λευκή σημαία της προδοσίας. Έμβλημά τους η   π ο λ υ θ ρ ό ν α.

   Και είναι τόσο φυσικό. Είναι ποτέ δυνατόν τέτοιοι νωθροί τύποι να βαδίσουν κάτω απ’ τη ματωμένη σημαία του Χριστού, που την κρατούν με χέρι στιβαρό ήρωες και μάρτυρες, φορτωμένοι με δάφνες αγώνων και παράσημα ανδρείας;

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα 

Φωτογραφίες από την γιορτή Έναρξης των Κατηχητικών της Ενορίας του Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών

Την Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε η γιορτή έναρξης των Κατηχητικών Μαθημάτων στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών.

Στην γιορτή έπαιξαν μουσική και τραγούδησαν τα παιδιά των κατηχητικών.

Ε Ν Ο Ρ Ι Α    Σ Ε    Δ Ρ Α Σ Η

Συμμετείχαν τα τμήματα που λειτουργούν στον Ιερό Ναό:

 του χορευτικού που είναι υπεύθυνη η Γιούλη Δεληγιώργη 

και της μουσικής που είναι υπεύθυνοι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγου και η Βασιλική Αθανασοπούλου.

Πρώτος από αριστερά: Πορφύριος Τάσσης ηλεκτρική κιθάρα,
 Σπύρος Κανδυλιώτης ηλεκτρικό μπάσο, 
Παναγιώτης Κουτρουμάνης ηλεκτρική κιθάρα

Εδώ παρακολουθούν οι γονείς μαζί με τα παιδιά τους ένα βίντεο από τις 
δραστηριότητες στην Ενορία, στις οποίες συμμετείχαν τα παιδιά των κατηχητικών.

 Δίπλα στο πιάνο βρίσκεται η Ισιδώρα Τάσση
η οποία έπαιξε φλάουτο και τραγούδησε.

Εδώ παρουσιάζονται οι συνεργάτες
του κατηχητικού έργου της Ενορίας.

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Υποδοχή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στην Ιερά Μονή Σαλαμιωτίσσης Κύπρου

Το  πρωί του Σαββάτου της 25^ης Οκτωβρίου, στην Ιερά  Μονή Σαλαμιωτίσσης Πάφου, έγινε η υποδοχή τεμαχίου της Τιμίας Κάρας του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή  Ευαγγελιστρίας Κάστρου Άκοβας  Γορτυνίας της Πελοποννήσου.

Το Ιερό Λείψανο μετέφερε ο Ηγούμενος της Μονής Ευαγγελιστρίας αρχιμ. Νεκτάριος Πέττας, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γόρτυνος, Μεγαλοπόλεως και Δημητσάνης κ. Ιερεμία και με την έγκριση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Αρχικά έγινε πάνδημη υποδοχή του Αγίου Λειψάνου στα προπύλαια της Ιεράς  Μονής Σαλαμιωτίσσης από τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Πάφου κ. Γεώργιο, κληρικούς της Μητροπόλεώς μας, την αδελφότητά μας, τις χριστιανικές ομάδες των Σταυραετών της Πάφου, τους εκπροσώπους της Αστυνομίας και των λοιπών αρχών καθώς και πολλούς πιστούς απο διάφορες περιοχές της Κύπρου. Το Ιερό Λείψανο εναποτέθηκε εντός του Καθολικού της Μονής, όπου τελέστηκε ειδική δέηση και πανηγυρικός Κανόνας προς τιμήν του Μεγαλομάρτυρα.

Στην ομιλία του ο Πανιερώτατος δήλωσε ότι είναι ιδιαίτερα συγκινημένος που το Ιερό Προσκύνημα ήρθε στην Κύπρο.  Αναφέρθηκε στον βίο και στην διαχρονικότητα του Αγίου Γεωργίου και τόνισε ότι, σε αντιθεση με τους Ιουδαίους,  η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τα λείψανα των Αγίων Της. Ακόμα, ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμία που έδωσε την συγκατάθεσή του να ταξιδέψει το Λαμπρό Κειμήλιο στην Κύπρο και τον Αρχιμ. Νεκτάριο Πέττα που συνόδευσε  το τμήμα της Τίμια Κάρα του Αγίου προς ευλογία και αγιασμό του τόπου μας. Ευχήθηκε στην προϊσταμένη της Μονής Σαλαμιωτίσσης Μοναχή Αγάθη και στην συνοδεία της, ο Άγιος Γεώργιος να τις ενδυναμώνει ώστε να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους.  

Στην συνέχεια μίλησε ο πανοσ. αρχιμ. Νεκτάριος Πέττας ο οποίος, μεταξύ άλλων, είπε ότι αυτή η ημέρα θα μείνει στην ιστορία της Μονής Σαλαμιωτίσσης διότι ο Άγιος τίμησε με την παρουσία του Λειψάνου Του την επέτειο των 12 χρόνων απο τα επίσημα θυρανοίξιά της. Πρόσθεσε οτι θαύμασε την πνευματική πρόοδο της αδελφότητας καθώς και τα έργα που επιτελούνται προς συντήρηση και αναστήλωση της Μονής. Μάλιστα, εξήγησε πως συμμερίζεται τις προσπάθειες των αδελφών, οι οποίες με το καλό παράδειγμα και την εργατικότητά τους του δίνουν δύναμη, γιατί και ο ίδιος κατ΄ επιθυμία του Ποιμενάρχη του κ. Ιερεμία, έχει αναλάβει την αναστήλωση του ιστορικού μοναστηριού της Ευαγγελιστρίας στην Άκοβα, η οποία είναι κοντά στα Τρόπαια της Αρκαδίας. Τέλος, ευχαρίστησε τον Πανιερώτατο Πάφου κ. Γεώργιο  και την Γερόντισσα Αγάθη για την πρόσκληση, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη του κ. Ιερεμία που έδωσε ευλογία  να μεταφερθεί το Ιερό Λείψανο στην Κύπρο  και την Αγιωτάτη Ιερά Σύνοδο της Ελλάδος που παρείχε  την σχετική άδεια.

 Το Ιερό Λείψανο θα εξέλθει απο την Μονή Σαλαμιωτίσσης δύο φορές.  Συγκεκριμμένα, την Τετάρτη 29 Οκτωβρίου στις 17.00  θα αφιχθεί στον Ιερό Ναό Παναγίας Παντάνασσας Πάφου, προϊσταμένου του Μητροπολίτη Πάφου κ. Γεωργίου και τήν Πέμπτη 30 Οκτωβρίου στις 17.00 στον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέου Πόλης Χρυσοχούς, όπου θα το υποδεχτεί ο Χωρεπίσκοπος Αρσινόης κ. Νεκτάριος. 

Η Τίμια Κάρα θα παραμείνει στην Μονή Σαλαμιωτίσσης μέχρι την Δευτέρα 3 Νοεμβρίου, ημέρα που εορτάζεται η ανακομιδή των Λειψάνων του Αγίου Γεωργίου.  Νωρίς το απόγευμα της ιδίας ημέρας θα μεταφερθεί στον Ιερό Ναό της Παναγία του Τράχωνα στην Λευκωσία, όπου θα παραμείνει μέχρι το μεσημέρι της επομένης, για να παραληφθεί απο τον πατέρα Νεκτάριο π΄΄Ν. Πέττα και να αναχωρήσει προς Ελλάδα.

Όλα τα έσοδα των εκδηλώσεων θα διατεθούν για την αποπεράτωση της δυτικής πτέρυγας της Ιεράς Μονής Σαλαμιωτίσσης.

 Εκ της Ιεράς Μονής Σαλαμιωτίσσης

Σύντομη ιστορία της Ιεράς Μονής Σαλαμιωτίσσης

Ένα χιλιόμετρο νοτιοανατολικά του χωριού Σαλαμιού βρίσκεται η ιερά Μονή της Παναγίας Ελεούσης, της πρόσφατα επονομαζόμενης Σαλαμιώτισσας.

Το μικρό αλλά ωραίο εκκλησάκι είναι το μόνο κτίσμα που απέμεινε από την παλαιά ανδρώα Μονή, η οποία έκλεισε κατά τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας, αφού μετά την επανάσταση του 1821 οι τουρκικές αρχές δεν επέτρεψαν σε νέους μοναχούς να μονάσουν, αυξάνοντας συγχρόνως και τη φορολογία όλων των Μονών, το λεγόμενο «χαράτσι».

Η ιστορία της Μονής είναι σχεδόν άγνωστη. Τα λίγα όμως υπάρχοντα στοιχεία μαρτυρούν την ύπαρξη της Μονής τουλάχιστον από τις αρχές του 16ου αιώνα.

Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Σαλαμιώτισσας χρονολογείται από τις αρχές του 13ου αιώνα και δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να υπήρχε η Μονή από τον 13ο αιώνα. Απο την παλαια ανδρική μονή που ανθούσε  με αρκετούς μοναχούς το 16^ο αιώνα, στις δικές μας μέρες είχε απομείνει ένα απλό φτωχό εκκλησάκι,στο οποίο μόνο οι αρχαίες εικόνες θύμιζαν την παλαιά βυζαντινή αίγλη του μοναστηριού.

Η πρώτη μοναχή που εγκαταστάθηκε στο χώρο αυτό, το Σεπτέμβριο του 1996, βρήκε το εκκλησάκι σχεδόν σε άθλια κατάσταση και γύρω-γύρω απο αυτό υπήρχαν μόνο σκουπίδια και ακαθαρσίες.

Οι άοκνες προσπάθειες της και οι υπερβολικοί κόποι που κατέβαλε προσωπικά η ίδια αλλά και με τη βοήθεια ευσεβών προσκυνητών, οδήγησαν στη βελτίωση  του εξωτερικού χώρου,κάνοντας τον πιο όμορφο. Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα για τη λειτουργία της Μονής αφού δεν υπήρχαν κτιριακά συγκροτήματα. Ένα λυόμενο δωμάτιο το οποίο χρησιμοποιόταν ως βιβλιοπωλείο και ένα μεγάλο εμπορευματοκιβώτιο (τροχόσπιτο) το οποίο χρησιμοποιόταν απο την Μοναχή ως κελί και κουζίνα, ήταν οι μόνοι εσωτερικοί χώροι για πέντε χρόνια. Το δε αρχονταρίκι  της Μονής χειμώνα καλοκαίρι ήταν υπαίθριο!

Με την περιοδεία της θαυματουργού εικόνας της Παναγίας μας σε διάφορες ενοριακές εκκλησίες, μαζεύτηκαν τα πρώτα χρήματα για να αρχίσει το κτίσιμο της βόρειας πτέρυγας της Μονής.

Η Χάρις Της, μέσα στα τόσα θαύματα που συνεχώς επιτελούσε,έκανε και αυτό το θαύμα. Με ελάχιστες δωρεές απο ευσεβείς ανθρώπους, το μικρό οβολό πολλών Χριστιανών αλλά και τις εθελοντικές εργασίες απο ανθρώπους που αγαπούσαν τη Μονή, τελείωσε το κτίσιμο της βόρειας πτέρυγας και διαμορφώθηκε το μέρος της αυλής πίσω απο την εκκλησία.

Η μεγάλη ανάγκη όμως να ολοκληρωθεί η Μονή κτιριακά και την αύξηση της αδελφότητος, μας παρακίνησε να ξεκινήσουμε με τη βοήθεια του Θεού τη Δυτική πτέρυγα. Η νέα πτέρυγα περιλαμβάνει την Πύλη της Μονής, μεγάλο αρχονταρίκι, βιβλιοπωλείο, τραπεζαρία για ξένους, κελιά, κουζίνα και τραπεζαρία για τις μοναχές καθώς και άλλους βοηθητικούς χώρους. Επίσης περιλαμβάνει δύο μικρά εκκλησάκια. Το ενα είναι αφιερωμένο στην Αγία Παρθενομάρτυρα Αγάθη, της οποίας έχουμε την ευλογία να διατηρούμε στη Μονή μας τμήμα απο το Αγιο λείψανο Της και το άλλο στην Αγία Μαρίνα.

Για την αποπληρωμή του δανείου μας ύψους 7500000 ευρώ και συγχρόνως την αποπεράτωση του νέου κτιριακού συγκροτήματος της Μονής,ζητούμε τη δική σας οικονομική στήριξη.

Είμαστε βέβαιοι πως η Παναγία μας, της οποίας το έργο επιτελούμε, δε θα μας αφήσει χωρίς τη δική Της βοήθεια. Θα φωτίσει για ακόμη μια φορά τους ευσεβείς Χριστιανούς να προσφέρουν τον οβολό τους για την αποπεράτωση του έργου.

ΤΗΛ: (00357) 26442391, 26442263, 99457810

ΦΑΞ: 26442944

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Ιερα Μονή Σαλαμιωτίσσης,  8620 Σαλαμιού, Πάφος

ΗΛΕΤΚΡΟΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: imsalamiotissis@cytanet.com.cy

Ποιούς δίωξαν πραγματικά οι Ναζί;

ΔΙΩΞΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ

Γιάννη Ζερβού

    H καταχρηστική χρήση του όρου «φασισμός» τις τελευταίες δεκαετίες, μας έχει κάνει να ξεχνάμε την ουσία της φασιστικής ιδεολογίας, με βάση την οποία προκλήθηκαν και οι φρικαλεότητες του Β' Πα­γκοσμίου Πολέμου. Επίσης, η προβολή των διωγμών των Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς έχει υποβαθμίσει στη μνήμη μας τον αντιχριστιανικό και κατʼ ουσίαν νεοπαγανιστικό προσανατολισμό του ναζισμού.

 Ο ιστορικός Ουίλιαμ Σίρερ, στο μνημειώδες έργο του «Η άνοδος και η πτώσις τού Γʼ Ράιχ», αξιολογώντας το βιβλίο του Αδόλφου Χίτλερ «Ο Αγών μου»,επισημαίνει ότι όπως ο Δαρβίνος, έτσι και ο Χίτλερ είδε τη ζωή ως «ένα κόσμον εις τον οποίον το εν πλάσμα τρέφε­ται με το άλλο και όπου ο θάνατος τού ασθενέστερου εξασφαλίζει την ζωήν τού ισχυρότερου... Ο ισχυρότερος πρέπει να κυριαρχή και όχι να αναμιγνύεται με τον ασθενέστερον, θυσιάζων ούτω το μεγαλείον του». Έτσι, ο Χίτλερ απονέμει το δικαίωμα του «κυριάρχου» στουςΑρίους.

 Ο Άριος, κατά τον Χίτλερ, είναι ο Προμηθέας της ανθρωπότητας, αυτός που έθεσε τα θεμέλια και ύψωσε τους τοίχους «παντός μεγάλου οικοδομήματος εις τον ανθρώπινον πολιτισμόν» (Ουίλιαμ Σίρερ, « Η άνοδος και η πτώσις τού ΓʼΡάιχ», τόμος Α', σελ. 148).

 Η παραπάνω αντίληψη, που είναι ο πυρήνας της φασιστικής ιδεολογίας και πρακτικής, ανα­προσαρμόζεται κατά περίπτωση, ανάλογα με το λαό και τον πολιτισμό που θεωρεί «ανώτερο» ο καθένας. Είναι η αποδοχή του διαταραγμένου κόσμου της πτώσης, όπου ο νόμος της ζούγκλας κυριαρχεί. Για το λόγο αυτό, δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός με την διδασκαλία της Εκκλησίας, η οποία κηρύσσει την άρνηση της πτώσης, την ελπίδα Σωτηρίας του κάθε ανθρώπου ως εικόνος του Θεού και την προσδοκία της Ανάστασης. Άλλωστε, στο περιοδικό των Ες -Ες «Schwartze Korps» τονίζεται ότι «Η πτώση -και όλη η έννοια της αμαρτίας όπως έχει διατυ­πωθεί από την Εκκλησία, η οποία περιλαμβάνει ανταμοιβή ή τιμωρία σ' έναν άλλο κόσμο - είναι απαράδεκτη για το Βόρειο άνθρωπο, αφού είναι ασύμβατη με την «ηρωική» ιδεολογία τού αίματός μας» (Μπάρλεϊ, ο.π., σελ. 259).

 Έτσι, παρά το γεγονός ότι οι Εβραίοι εμφανίσθηκαν ως ο πρωταρχικός στόχος των ναζιστών, στην πραγματικότη­τα αυτοί απέβλεπαν στην εκθεμελίωση των Χριστιανικών εκκλησιών. Οι Εβραίοι απετέλεσαν πρωταρχικό στόχο ως φυλετικώς «εξοβελιστέοι». Οι εκκλησίες της Γερμανίας (ρωμαιοκαθολική και προτεσταντική) αποτελούσαν στόχο λόγω της ριζικής αντίθεσης της ουσίας της Χριστια­νικής Διδασκαλίας - στο βαθμό που και οι σχισματικές εκκλησίες την αντιλαμβάνονται - προς τη ναζιστική ιδεολογία και αντίληψη του πολιτισμού. Κατά τον ιστορικό Μάικλ Μπάρλεϊ, «Οι ναζιστές περιφρονούσαν το Χριστια­νισμό για τις Ιουδαϊκές του ρίζες... Στα μάτια των ναζιστών, ο Χριστιανισμός ήταν «ξένος» και «αφύσικος», άλλως αυτό που περιγράφηκε ως το «μεταθανάτιο δη­λητήριο των Εβραίων», ένας όρος που οι ναζιστές δανείστηκαν από τον Νίτσε» (ο.π., σελ. 255-256).

 Ο Ουίλιαμ Σίρερ παραθέτει ολόκληρο κεφάλαιο για τις διώξεις των εκκλησιών. Ο Χίτλερ, για λόγους στρατηγικής, φρόντισε να συγκαλύψει τους στόχους του και υπέγραψε «κονκορδάτο» με το Βατικανό το 1934. Ο Πάπας και η ρωμαιοκαθολική ιεραρχία ήταν πρόθυμοι να συνεργαστούν, αλλά απογοητεύθηκαν πλήρως. «Κατά την διάρκειαν των επομένων ετών χιλιάδες καθολικών ιερέων, κα­λογραιών και λαϊκών ηγετών συ­νελήφθησαν, πολλοί εξ αυτών βάσει χαλκευθεισών κατηγοριών περί «ανηθικότητος» ή «λαθρεμπορίου ξένου συναλλάγματος»» (Σίρερ, ο.π., σελ. 353-354).

 Όσον αφορά τις προτεσταντικές εκκλησίες, οι ναζιστές δημιούργησαν το «Κίνημα Πίστεως των Γερμανών Χρι­στιανών», με στόχο την προσαρμογή της Χριστιανικής θρησκείας στη ναζιστική ίδεολογία και την αποβολή κάθε ξένου και ιδίως εβραϊκού στοιχείου. Ως αντίβαρο στην τάση αυτή ιδρύθηκε η «Εξομολογητική εκκλησία», υπό την ηγεσία του Πάστορα Νημαίλλερ, αντιτιθέμενη στην ναζιστικοποίηση των προτεσταντικών εκκλησιών. Το 1937, ο Νημαίλλερ συνελήφθη, για να κλεισθεί σε στρατόπε­δο συγκέντρωσης και να απελευθερωθεί το 1945 από τα συμμαχικά στρατεύματα.

 Οι «Γερμανοί-Χριστιανοί» προσπάθησαν να απαλλάξουν το Χριστιανισμό από τα κατά την άποψή τους ιουδαϊκά στοιχεία. «Η Παλαιά Διαθήκη καταργήθηκε ως Ιερό βιβλίο, ενώ τα Ευαγγέλια ξαναγράφτηκαν, για να αποδείξουν ότι ο Χριστός δεν ήταν Εβραίος... Ο Χριστός που συμπονούσε και υπέφερε αντικαταστάθηκε από έναν οργισμένο εκκαθαριστή τοκογλύφων (αργυραμοιβών) ή έναν Παγκόσμιο Στρατιώτη, κατά πως οι Γερμανοί Χριστιανοί «λύτρωναν το Λυτρωτή» (Μπάρλεϊ, ο.π., σελ. 258).

 Πιο ακραίοι και από τους «Γερμανούς Χριστιανούς» ήταν οι νεοπαγανιστές, με επιφανέστερο εκπρόσωπο τον Άλφρεντ Ρόζεμπεργκ, οι οποίοι δεν αρκούνταν στην «προσαρμογή» του Χριστιανισμού στα γερμανικά και εθνικοσοσιαλιστικά δεδομένα, αλλά απέρριπταν τε­λείως το Χριστιανισμό ως προϊόν του Εβραϊσμού. Η με­γαλύτερη νεοπαγανιστική ένωση ήταν το «Κίνημα Γερ­μανικής Πίστης» του Γιάκομπ Χάουερ, με κύριο στόχο την υπονόμευση του περιεχομένου του Χριστιανισμού (Μπάρλεϊ, ο.π., σελ. 255).

 Αν και για λόγους στρατηγικής, ο Χίτλερ δεν υιοθέτη­σε ανοιχτά την άποψη αυτή, στην πραγματικότητα οι απόψεις του συνέπιπταν και σε επίπεδο κατωτέρων στε­λεχών. Σύμφωνα με τον Μπάρλει, «στην πραγματικότητα οι απόψεις του ήταν ένα μίγμα υλιστικής βιολογίας, ψευδονιτσεϊκής περιφρόνησης θεμελιωδών... χριστιανικών άξιών και έντονου αντικληρικαλισμού» (Μπάρλεϊ, ο.π., σελ. 716). Ο Χίτλερ, στις ιδιωτικές του συζητήσεις θεωρούσε το Χριστιανισμό οργανωμένο ψεύδος, προσδοκώντας ότι το «σάπιο κλαδί» θα έπεφτε μόνο του και ότι θα απομείνουν ως πιστοί οπαδοί «μερικές περίεργες γριές, όσο γίνεται πιο γκαγκά και πτωχές τω πνεύματι».

 Είναι αλήθεια ότι ο διωγμός των εκκλησιών της Γερ­μανίας δεν έφτασε την ένταση του διωγμού των Εβραίων, κυρίως λόγω των βαθιών ριζών του Χριστιανισμού στη χώρα. Ο Χίτλερ, για λόγους τακτικής, συγκράτησε τα ακραία στοιχεία του κόμματός του.

Όμως, σταδιακά μέχρι το 1939, τα ιδιωτικά χριστιανικά και τα εκκλησιαστικά σχολεία είχαν κλείσει, η πρόσβαση των κληρικών στα σχολεία εμποδίσθηκε, το μάθημα των Θρησκευτικών καταργήθηκε, προωθείτο εν γένει η άποψη ότι η θρησκεία είναι ιδιωτική υπόθεση.

 Στο Ολδεμβούργο, οι τοπικές ναζιστικές αρχές διέταξαν την αφαίρεση των Εσταυρωμένων από τα σχολεία στις Ρωμαιοκα­θολικές περιοχές, καθώς και των πορτρέτων του Λούθηρου. Οι Προτεστά­ντες συμμορφώθηκαν, αλλά οι Ρωμαιοκαθολικοί αντέδρασαν, με αποτέλεσμα οι εντόπιοι ναζί να κάνουν πίσω. Παράλληλα, έγινε προσπάθεια αποξένωσης του λαού από τη ζωή των χριστιανικών εκκλησιών, ιδίως με την κατάργηση των χριστιανικών αργιών και την καθιέρωση, άλλων, ή το μποϋκοτάζ των χριστιανικών εορτασμών.

 Στην Άνω Σιλεσία, όπου υπήρχε και πολωνική μειο­νότητα, επιχείρησαν να μποϋκοτάρουν το παραδοσιακό προσκύνημα της αγίας Άννας, κλείνοντας τον ξενώνα της τοπικής εκκλησίας, καθώς και με άλλους τρόπους. Όμως, ως αντίδραση, η συμμετοχή ξεπέρασε τις 150.000 λαού, συμπεριλαμβανομένων και μη ρωμαιοκαθολικών, όπως Σοσιαλδημοκρατών, Κομμουνιστών και Εβραίων.

 Η χιτλερική νεολαία επιδόθηκε συχνά σε αντιχριστιανικούς βανδαλισμούς μεβεβηλώσεις Εκκλησιών και καταστροφές αγαλμάτων Αγίων και προσκυνημάτων. Ο Μπάρλι καταγράφει μια περίπτωση στην περιοχή Βούπερταλ-Μπάρμεν, όπου μέλη της χιτλερικής νεολαίας χρησιμοποίησαν ένα σταυρό για στόχο σκοποβολής και στη συνέχεια κάρφωσαν την επιγραφή «Ι.Ν.Β.Ι.» σε μια εβραϊκή επιχείρηση, κραυγάζοντας «Κάτω οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί». (Μπάρλι, ο.π., σελ. 252-267, ιδιαίτερο κε­φάλαιο με τίτλο « Η φαιά λατρεία και οι Χριστιανοί»)

   Ήταν φανερό ότι οι Χριστιανικές Εκκλησίες θα ήταν ο επόμενος στόχος του ναζισμού. Τούτο επιτείνει και την ευθύνη των ηγεσιών των Προτεσταντών και των Ρω­μαιοκαθολικών, οι οποίοι δεν αντιστάθηκαν, αλλά συ­νεργάσθηκαν με το χιτλερικό καθεστώς και δεν φρόντισαν να μετατρέψουν σε αντιναζιστική στάση την αγανάκτηση των οπαδών τους.

  Δεν έλειψαν όμως μεμονωμένες περιπτώσεις Χρι­στιανών που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αντιναζιστική αντίσταση. Χαρακτηριστική περίπτωση η μυστική οργάνω­ση «Λευκό Ρόδο», την οποία είχαν δημιουργήσει χριστιανοί φοιτητές του Μονάχου. Ανάμεσα στους πρωτεργάτες της ήταν και ένας Χριστιανός Ορθόδοξος, ο Αλεξάντερ Σμόρελ, ο οποίος, μαζί με άλλα πέντε μέλη της οργάνωσης, καρατομήθηκε το 1943.

  Κατά τα λοιπά, είναι ολοφάνερες οι συγκρίσεις με τις επιθέσεις που δέχεται η πίστη μας στην Ελλάδα, με κριτήρια αρχαιολατρικά και εθνοφυλετικά. Όμως και οι επιδιώξεις κάποιων που επικαλούνται τα «ανθρώπινα δικαιώματα» στη χώρα μας, προκειμένου να θέσουν την Εκκλησία στο περιθώριο, δεν φαίνεται να διαφέρουν από ορισμένες ακραίες ναζιστικές πρακτικές που είχαν στό­χο την αποχριστιανοποίηση της Γερμανίας στο διάστημα 1933-1945.

Ο 3χρονος μικρός ρώσος ντράμερ! (βίντεο)

Στην αρχή συνοδεύει την ορχήστρα και στο τέλος παίζει ... σόλο!

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Για να διαβάσετε τα κείμενα πατήστε πάνω στις φωτογραφίες.

Ανέκδοτα

    - Φίλε ξέμεινα από λεφτά και  πούλησα τα ντραμς.

- Πόσο;

- 3.000?

- Καλά. ποιός βλάκας σου έδωσε τόσα πολλά λεφτά;

- Τα μάζεψε η γειτονιά.

    - Είσαι πολύ περίεργη.

- Γιατί το λες αυτό;

- Να το πάλι...!!!

    - Με είπε ρουφιάνο

- Κι εσύ τι έκανες?

- Ήρθα και στο είπα αμέσως, τι να κάνω?

     Kι εκεί που έπαιζα κλαρίνο  έρχεται η από πάνω και μου λέει:

"Η κόρη μου διαβάζει..., αυτό το ξέρεις;;;"

Και της λέω :

"Όχι δεν το έχω ακούσει αλλά αν μου πεις λίγο το ρυθμό...θα το παίξω!!! "

    Είπα να κάτσω να σοβαρευτώ... αλλά δεν βρήκα που να καθίσω!!!

   Σημασία δεν έχει ούτε το ταξίδι ούτε ο προορισμός.

Σημασία έχει να βρεις πάρκινγκ όταν φτάσεις !

  Η "δίαιτα από Δευτέρα" είναι κινητή εορτή...

   Χθες, στην Κίνα εισέβαλαν και λήστεψαν μια τράπεζα. Δόθηκε το σκίτσο των

ληστών στην αστυνομία και έχουν ήδη συλληφθεί 1.173.852 ύποπτοι.

    Το πρωί ήμουν στην Εθνική Οδό, κοιτάω αριστερά και τι να δω?

Μια τύπισσα, με πατημένα 120, να κοιτάζεται στον πλαϊνό καθρέφτη & να

βάζει κραγιόν....

Και φυσικά, έτσι αφηρημένη όπως ήταν, είχε αρχίσει να μπαίνει στη

λωρίδα μου!

Τρόμαξα τόσο που μου έπεσε η ξυριστική μηχανή απ' το ένα χέρι και το

σάντουιτς από το άλλο.

Προσπάθησα να κουμαντάρω το τιμόνι με τα γόνατα, μου φεύγει και το

κινητό όπως το κρατούσα με τον ωμό και μιλούσα, πέφτει μέσα στον καφέ

που είχα ανάμεσα στα πόδια μου, έγιναν τα πλήκτρα του laptop χάλια...

Πάλι καλά που δε βράχηκε η εφημερίδα που είχα πάνω στο τιμόνι...

Γυναίκες οδηγοί, σου λέει μετά...ο άλλος ....

    Αυτά τα πελάγη ευτυχίας προς τα που πέφτουν, να πάω να αρμενίσω;

    Μου παραχώρησε ταξιτζής προτεραιότητα! Σταμάτησα, πήγα του άνοιξα την

πόρτα, τον αγκάλιασα... "μίλησε μου αδερφέ, τι κακό σε βρήκε;; τι σε

βασανίζει..;;

    Πήγα σε ένα φαρμακείο να πάρω αντιβηχικό, 30 ευρώ μου λέει . . . . . . μου κόπηκε ο βήχας.

    Το λεωφορείο έχει θέρμανση, αν βάλει και ίντερνετ μετακομίζω!

    -Εισιτήριο έχετε;

-Υγεία να έχουμε κι όλα τ' άλλα έρχονται κύριε ελεγκτή μου.

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2014

Εφημερίδα

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Σεπτέμβριος 2014                                                                                                                                                       

Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρη την Εφημερίδα ΔΙΨΩ