Πατρών Χρυσόστομος - Ἐκεῖνος, ὡς παντοδύναμος Δεσπότης καί δύναται καί θέλει… Θά ἒλθῃ ἡ ὣρα… Ἲσως ἀργεῖ διά τάς ἁμαρτίας μας.

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου

Μετά τό ἀνοσιούργημα πού διέπραξε ὁ Πρόεδρος τῆς Τουρκίας μετατρέποντας τήν «Ἁγια Σοφιά» σέ τζαμί, προχώρησε καί σέ ἂλλη προσβλητική γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, ἀπαίσια πράξη, μετατρέποντας καί τήν Μονή τῆς Χώρας, τό περιάκουστο αὐτό μοναστήρι, τήν περίλαμπρη αὐτή Ἐκκλησιά, σέ τζαμί.

Πάνω στό θέμα αὐτό κάνομε τίς ἑξῆς παρατηρήσεις.

1.Δυστυχῶς ἡ Τουρκία δέν μπορεῖ νά κρύψῃ τό πραγματικό της πρόσωπο. Αὐτή ἦτο ἡ ταυτότητά της καί αὐτή εἶναι, ὃπως εἲχαμε τονίσει καί πρίν ἀπό λίγο καιρό, ἐξ’ ἀφορμῆς τῆς μετατροπῆς σέ τζαμί τῆς «Ἀγια Σοφιᾶς». Ἡ ταυτότητα τῆς Τουρκίας εἶναι ἡ βαρβαρότητα καί αὐτή θά τήν ἀκολουθῇ καί στό μέλλον.

Ὃλες οἱ προκλητικές κινήσεις τῆς Τουρκίας μαρτυροῦν τήν ἀδιαλλαξία της καί τήν ἀδυναμία της νά ἐνταχθῇ πλέον στήν Εὐρωπαϊκή Ἓνωση. Δέν μπορεῖ ἡ Τουρκία νά συμβαδίσῃ μέ τόν σύγχρονο πολιτισμένο καί δημοκρατικό κόσμο. Οὐδείς δύναται νά συζητήσῃ, ἒχοντας ἀπέναντί του τόν φανατισμό, τήν ἒπαρση, τήν ἀσέβεια καί τήν ἀλαζονεία.

2. Οἱ «μεγάλοι» καί «ἰσχυροί» τῆς γῆς οὐδέποτε ἠθέλησαν, σοβαρά, νά ἀντιμετωπίσουν τήν κατάσταση μέ τήν Τουρκία καί νά ἐμποδίσουν τίς ἀπροκάλυπτα προσβλητικές κινήσεις της, ἒναντι αὐτῆς ταύτης τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τοῦ σεβασμοῦ τῶν διεθνῶν συνθηκῶν καί τῶν πολιτιστικῶν ἀξιῶν καί ἀρχῶν πού σεβάστηκαν οἱ αἰῶνες.

Οἱ «ἰσχυροί» δέν ἐνδιαφέρονται πλέον γιά τά ἀπαραμίλλου κάλλους μνημεῖα τά ὁποῖα ὓψωσε ἡ Ὀρθοδοξία καί ὁ Ἑλληνισμός. Μειονεκτοῦν ἀπ’ ὃτι φαίνεται ἒναντι τῆς πολιτιστικῆς προσφορᾶς τῶν προγόνων μας. Ἐλέγχονται διότι οὐδέποτε ἠδυνήθησαν νά δημιουργήσουν ἒργα τέχνης ἰσάξια τῶν μνημείων τῆς Ὀρθοδόξου πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς καί ἐκφράζουν, δυστυχῶς, εὐκαίρως ἀκαίρως τήν ἀδιαφορία τος καί τήν ἀποστροφή τους σέ οἱοδήποτε ὀρθόδοξο ἒργο πολιτιστικῆς παγκοσμίου ἀξίας, ὃπως εἶναι ἡ Ἁγια Σοφιά καί ἡ Μονή τῆς Χώρας, μέ τά περίφημα ψηφίδωτά τους. Ἡ ὃποια φωνή «διαμαρτυρία τους» εἶναι προσκλητικά ἰσχνή καί ἀδύναμη. Ἂς ἀναλάβουν τίς εὐθύνες τους προτοῦ νά εἶναι ἀργά.

3. Ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση κατεδίκασε καί πάλι τίς προκλητικές καί βέβηλες κινήσεις τῆς Τουρκίας ἀπέναντι στά ἀπαραμίλλου πνευματικοῦ κάλλους καί ἀσυγκρίτου τέχνης ἱστορικά, θρησκευτικά ὀρθόδοξα μνημεῖα, τά ὁποῖα μετέτρεψε μέ περισσή ἀναίδεια σέ τζαμιά, ἐνῶ χιλιάδες εἶναι τά τζαμιά στήν Κωνσταντινούπολη. Ἡ χώρα μας γνωρίζει ὃτι ἀνέκαθεν ἀγωνίζεται μόνη της, ἐγκαταλελειμμένη ἀπό τούς δῆθεν φίλους της γιά νά κρατηθῇ ζωντανή καί ἀκμαία σέ πεῖσμα τῶν προαινίων ἐχθρῶν της καί τῶν συγχρόνων «φίλων» της. Καί ἀντέχει καί θά ἀντέξῃ ἓως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, γιατί ἡ δύναμή της δέν εἶναι κοσμική, ἀλλά οὐράνια καί ἡ ψυχή της εἶναι ξεχωριστή, ὃπως διαχρονικά εἶναι διαπιστωμένο καί μέ θυσίες ἐπιβεβαιωμένο. Παρά τά ὃποια λάθη μας…

4.Ὁ νοῦς μας καί ἡ καρδιά μας οὐδέποτε ἀπέστησαν ἀπό τά ἁγιασμένα χώματα τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων, ὃπου ἀκοίμητο καίει τό καντήλι τῆς Ὀρθοδοξίας καί φυλάσσονται τά ἱερά καί τά ὃσια τοῦ Γένους μας, μέ πρῶτον τόν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο καί τούς περί Αὐτόν ὀλίγους, ἀλλά πολλούς καί μεγάλους. Ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή μας καί τό βαθύ μας σέβας, ταπεινά τούς συνοδεύουν.

5. Πολλοί ἐπίστευσαν ὃτι οὐδείς πλέον δύναται νά ἐμποδίσῃ τόν Ἐρντογάν νά σταματήσῃ τό βαρβαρικό καί βορβορῶδες ἒργο του καί τήν προκλητική ἒναντι ὃλου τοῦ πολιτισμένου κόσμου καί ἰδιαιτέρως τῆς Πατρίδος μας, συμπεριφορά του. Καί ὃμως ὑπάρχει Κάποιος πού μπορεῖ νά ἀνακόψῃ αὐτή τήν λυσσαλέα καί μανιακή πορεία καί συμπεριφορά τοῦ Ἐρντογάν ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς παγκοσμίου πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς. Εἶναι Ἐκεῖνος, ὁ Ἀληθινός Θεός καί ἡ Παναγία Μητέρα Του, ἡ προστάτις τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν καί Ὑπέρμαχος Στρατηγός τοῦ Γένους μας.

Ἐμεῖς ἂς ἀτενίσωμε στόν οὐρανό καί προσευχαῖς καί δεήσεσι τόν Θεόν σφεδονίσωμεν, ὡς θά ἒλεγε χαρακτηριστικά ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

Θερμά ἂς δεηθῶμεν νά κατατροπώσῃ Κύριος ὁ Θεός τήν δαιμονική μανία τοῦ δυσωνύμου καί ὑπερφιάλου ἂρχοντος.

Ἐκ βάθους ψυχῆς ἂς παρακαλέσωμε νά φωτίσῃ τούς ἐσκοτισμένους νόες τῶν «ἰσχυρῶν» τῆς γῆς, ὣστε νά κατανοήσουν τόν κίνδυνο πού διατρέχουν τά ἀνεπανάληπτα μνημεῖα πού σεβάστηκαν οἱ αἰῶνες, ἀλλά καί τόν μέγιστο κίνδυνο πού διατρέχει ἡ ἀνθρωπότης ἐξ΄ αἰτίας μιᾶς τέτοιας ἀναιδοῦς συμπεριφορᾶς.

Μετά δακρύων ἂς ἱκετεύσωμε νά δίδῃ ὁ Θεός διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τήν δύναμη στούς ἰδικούς μας Ἂρχοντες νά κατανοοῦν εἰς βάθος τά θέματα καί νά λαμβάνουν τίς ἀπαιτούμενες ἀποφάσεις μέ αὐτοθυσιαστικό φρόνημα γιά τό καλό τοῦ τόπου μας, λαμβάνοντας ὑπ’ ὂψιν τίς πνευματικές μας ρίζες καί τήν πνευματική μας κληρονομιά, ἀλλά καί τά αἳματα πού χύθηκαν ἐπί τόσους αἰῶνες ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος.

Ἐνώπιον τῆς Παναγίας μας, γόνυ ψυχῆς καί σώματος ἂς κλίνωμε, ἳνα διά πρεσβειῶν Της διατηρῆται ἀκμαῖο τό φρόνημα τῶν Ἑλλήνων καί ἳνα εὑρισκώμεθα εἰς ἑτοιμότητα, ὣστε ἐάν χρειασθῇ νά πράξωμε τά δέοντα γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας καί τήν Πατρίδα μας.

Τέλος, εἶναι καιρός νά ἀνασύρωμε στήν ἐπιφάνεια καί νά ἐπαναφέρωμε στή μνήμη μας καί στήν καθημερινότητα ὃ,τι εἲχαμε ἐπί δεκαετίες ἀφήσει στό περιθώριο, τήν ἱστορία μας δηλαδή, τούς ἀγῶνες μας γιά τήν πίστη καί τήν ἐλευθερία μας καί τήν Ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας. Ἀρκετά ἀδικήσαμε τούς πατέρες μας καί τόν τόπο μας μέ τήν γλυκανάλατη καί ἑνίοτε προσβλητική, γιά τά ἱερά καί τά ὃσιά μας, στάση μας.

Ἀξίζει νά ἀγωνιστοῦμε καί νά ἀγωνιζώμεθα γιά τήν πίστη μας καί τήν Πατρίδα μας, γιά τόν αἱματοβαμμένο τόπο μας, γιά τά παιδιά μας, γιά τόν κόσμον ὃλο.

Ὃσο γιά τήν ἒκβαση τῶν γεγονότων…Ὁ Θεός γνωρίζει τό γιατί… τό πῶς…καί τό πότε. Ἐκεῖνος, ὡς παντοδύναμος Δεσπότης καί δύναται καί θέλει… Θά ἒλθῃ ἡ ὣρα… Ἲσως ἀργεῖ διά τάς ἁμαρτίας μας.

Επίσκοπος Αμβρόσιος: ''Δεν θα προσαρμοσθούμε στις αντιχριστιανικές κυβερνητικές ή και καθηγητικές υποδείξεις''

Του Σεβ. Μητροπολίτη πρ. Καλαρύτων κ. Αμβροσίου

Αδελφοί μου,

Παρακαλώ να προσέξετε το σημερινό σημείωμά μου. Να το αναγνώσετε στοχαστικά. Να προσευχηθήτε.

Και έπειτα να λάβετε τις προσωπικές σας αποφάσεις ως προς το ζήτημα της συμμετοχής σας στην απ΄εδώ και πέρα λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας και της προσεγγίσεως προς τον Ναόν, τον Οίκον του Θεού!

Ταπεινά Σας ικετεύω να το πράξετε, διότι από εδώ και εμπρός ΣΤΗΝ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ!

Καθίσταται υποχρεωτική η χρήση της μάσκας ακόμη και μέσα στον ιερό Ναό!

Αλλάζει ο τρόπος της επαφής μας με τις Εικόνες των Αγίων μας!

Αλλοιώνεται και συνεπώς μολύνεται η πίστις μας ως προς το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας!

Θεωρίες, όπως ότι με σάλιο μεταδίδεται ο Κορωνοϊός από την συμμετοχή μας στην Θεία Κοινωνία, όλο και περισσότερο ακούονται!

Η κατάργηση της χρήσεως της αγίας Λαβίδος κατά την μετάδοση της Θείας Κοινωνίας και η εισαγωγή της μόδας της μεταδόσεως με "πολλά κουταλάκια" επεκτείνεται!

Η εξαγγελία του Υπουργού κ. Χρυσοχοΐδη, ότι εφ' εξής θα διώκωνται δικαστικώς όσοι αντιτίθενται στην θεωρία της μάσκας ΚΑΤΑΛΥΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ!

Μέχρι σήμερα ήταν Συνταγματικώς κατοχυρωμένη η ελευθέρα έκφρασις των ιδεών, άρα και της προσωπικής μας γνώμης!

Στο άρθρο 14 του Συντάγματος διαβάζουμε: «Έκαστος δύναται να εκφράζη και να διαδίδη προφορικώς, εγγράφως και δια του τύπου τους στοχασμούς του, τηρών τους Νόμους του Κράτους».

ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ, η υποταγή και η τυφλή συμμόρφωσις της Εκκλησιαστικής Διοικήσεως σε όλα αυτά τα σατανικής εμπνεύσεως μέτρα ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΡΙΣΙΜΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ, τούς οποίους διερχόμεθα σήμερα!

Ιδού ένα δείγμα: Ένας "μοντέρνος" Αρχιερεύς στις ΗΠΑ τελεί την χειροτονία ενός Διακόνου καθ' ον χρόνον ΟΛΟΙ τους φορούν την μάσκα! iereiss maska

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΕΤΕ, ΟΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΛΕΟΝ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΔΙΩΓΜΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ! ΟΠΟΤΕ ΑΛΛΟΙ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΑΝΑΔΕΙΧΘΟΥΝ ΜΑΡΤΥΡΕΣ και ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ «ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΠΊΣΤΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ»! Εμείς χαράξαμε την πορεία μας!

Βιώνουμε καθημερινώς το μαρτύριον του Χριστού, καθ' όσον «Ημίν εχαρίσθη, το υπέρ Χριστού: Ου μόνον το εις Αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ Αυτού πασχειν" κατά την έκφρασιν του Αποστόλου Παύλου(Φιλιπ. 1, 29).

Σήμερα, λοιπόν, πατρικά σας ικετεύω να ξυπνήσετε από τον λήθαργο, στον οποίο σας έχουμε υποβάλει εμείς οι εκκλησιαστικοί σας Ταγοί!

Αναφερόμεθα στην πλειονότητα των προσκυνημένων Σεβασμιωτάτων Άδελφών μας Αρχιερέων, διότι οι ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ πάντοτε υπάρχουν και θα υπάρχουν, πλήν όμως ΟΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ!

Ιδού μία πρόσφατος από τις αξιομνημόνευτες ελάχιστες εξαιρέσεις: «Η μάσκα δεν έχει θέση εντός του ιερού χώρου» έγραψε ο Σεβ. Μητροπολίτης Κυθήρων κ Σεραφείμ προς τον Πρωθυπουργό κ Μητσοτάκη!

Στην επιστολή του πολύ εύστοχα σημειώνει και τα εξής:

«Κύριε Πρωθυπουργέ,

Οι Ιεροί Ναοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας δεν είναι κοινοί τόποι, αλλά ιεροί, καθιερωμένοι και καθαγιασμένοι.... Κανείς φόβος μολύνσεως δεν υπάρχει ούτε από την Θεία Κοινωνία, ούτε από τις Ιερές Εικόνες και τα άγια Λείψανα, ούτε από τον εκκλησιασμό των πιστών....».

Είμαστε βέβαιοι, ότι ο Πρωθυπουργός δεν ακούει τίποτε από όλα αυτά τα πολύ σοβαρά επιχειρήματα, καθ' όσον Αυτός και το Επιτελείο Του ΥΠΗΡΕΤΟΎΝ ΤΎΦΛΑ της επιταγές των δαιμονικών Κέντρων της Παγκοσμιοποιήσεως, τα οποία και "ανακάλυψαν" τον Κορωνοϊό, για να προωθήσουν τα σχέδιά τους!

Έτσι, λοιπόν, τώρα τελευταία κάθε λίγο προβάλλουν ενώπιόν μας μερικοί αλειτούργητοι και αλιβάνιστοι πολιτικοί, δυστυχώς δε μεταξύ όλων αυτών εμφαίζονται και τινες Πανεπιστημιακοί Καθηγητές, οι οποίοι τολμούν και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και μας λέγουν, ότι κινδυνεύουμε να κολλήσουμε τον Κορωνοϊό ακόμη και μέσα στην Εκκλησία, δηλ. μέσα στο σπίτι του Θεού, διατυπώνουν δε την σατανική άποψη, ότι πρέπει να σταματήσει η τέλεσις της θείας λειτουργίας στους Ναούς των Ορθοδόξων όσο χρόνο διαρκεί η πανδημία!

Ιδού ένα δείγμα:

Ο κ. Ηλίας Μόσιαλος είναι Πρόεδρος του τμήματος πολιτικής υγείας του London School of Economics, συγχρόνως όμως αποδεικνύεται άσχετος με την Ορθόδοξο Λατρεία, αλειτούργητος και αλιβάνιστος άνθρωπος! Ιδού, λοιπόν, ένα απόσπασμα από τις πεπλανημμένες απόψεις του:

«Μόσιαλος: Η Θεία Κοινωνία πρέπει να σταματήσει κατά τη διάρκεια της επιδημίας.

Σε άρθρο του στην εφημερίδα «Τα Νέα», ο κ. Μόσιαλος αποκαλύπτει πως απευθύνθηκε ακόμα και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για το ζήτημα της Θείας Κοινωνίας και επαναλαμβάνει πως «οι ευπαθείς ομάδες των πιστών, που είναι και η πλειοψηφία όσων πηγαίνουν στην εκκλησία, θα πρέπει να παρακολουθούν τη λειτουργία από την τηλεόραση, ότι η Θεία Κοινωνία θα πρέπει να σταματήσει κατά τη διάρκεια της επιδημίας και ότι στην ακραία περίπτωση .......η Εκκλησία θα πρέπει να σκεφτεί πιο ασφαλείς τρόπους τέλεσης της θείας λειτουργίας».

Έπειτα από τις παραπάνω απαράδεκτες θεωρίες του Καθηγητού κ. Μόσιαλου, δυστυχώς, ένας ακόμη αλειτούργητος και αλιβάνιστος Πανεπιστημιακός Καθηγητής της Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, ο κ. Μανώλης Δερμιτζάκης, μόλις προχθές από τον τηλεοπτικό Σταθμό του Σκάϊ προέβαλε την Θεολογικά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΑΠΟΨΗ, ότι η Θεία Κοινωνία είναι σήμερα ένα πρόβλημα! Ακούστε τον:

«Την άποψη ότι θα πρέπει να αναβληθούν ορισμένες θρησκευτικές εκδηλώσεις όπως είναι οι λιτανείες, εν όψει 15αυγουστου λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, εξέφρασε ο Μανώλης Δερμιτζάκης καθηγητής Γενετικής Πανεπιστημίου Γενεύης, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ ενώ χαρακτήρισε πρόβλημα τη Θεία Κοινωνία.

«Η Θεία Κοινωνία, που ξέρουμε ότι μεταδίδεται ο ιός με το σάλιο, είναι ένα πρόβλημα… Είναι κάτι το οποίο δεν το συζητάμε, διότι υπάρχει μια ένταση σε αυτό το θέμα, αλλά νομίζω ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα το οποίο έπρεπε να λυθεί. Και ιδιαίτερα στην περίοδο αυτή που ξέρουμε ότι η θρησκευτική δραστηριότητα θα είναι πολύ πιο έντονη», τόνισε ο κ. Δερμιτζάκης.

Εμείς, λοιπόν, οι αγράμματοι και ταλαίπωροι Κληρικοί, ερωτάμε τους κ.κ. Καθηγητάς:

Ελλογιμώτατοι κ. κ. Μόσιαλε καί Δερμιτζάκη,

Παρακαλώ, γνωρίστε μας: Εκκλησιάζεσθε τακτικά, δηλ. ανελλειπώς κάθε Κυριακή;

Μεταλαμβάνετε συχνά των Αχράντων Μυστηρίων; Είσθε ζωντανά Μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας;

Τηρείτε τις καθιερωμένες νηστείες της Ορθοδόξου Εκκλησίας;

Εξομολογείσθε τακτικά σε κάποιο Κληρικό; Δέχεσθε πνευματική καθοδήγηση από κάποιον αγιασμένο πνευματικό Πατέρα;

Ασφαλώς, ασφαλέστατα, ΟΧΙ! Επομένως είσθε αλειτούργητοι και αλιβάνιστοι!

ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ! ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ! ΔΗΛ. ΕΙΣΘΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ!;

Εν τοιαύτη περιπτώσει ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΦΑΙΝΕΣΘΕ για θέματα, για τα οποία είσθε και άγευστοι και αναρμόδιοι;

Δεν έχετε ακούσει την παροιμία "έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στούς καφέδες";

Αφήστε, λοιπόν, εμάς τους εκκλησιαστικούς να λύσουμε τα «του οίκου μας» δηλ. τα προβλήματα της Εκκλησίας!

Και να θέλαμε να σιωπήσουμε ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ!

«Έως θανάτου αγώνισαι υπέρ της Αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου!», είναι η εντολή του Θεού ήδη από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης (βλ.Σοφία Σειράχ 4, 28).

Αλλά και ο Μέγας Βασίλειος μας λέγει: «Το να εφησυχάζει κανείς, όταν το κινδυνευόμενον είναι η πίστις, τούτο είναι ίδιον της αρνήσεως, το δε να ελέγχει, είναι ομολογία ειλικρινής».

Άρα έχουμε ιερό χρέος να σας ανακαλέσουμε στην τάξη και να σας παρακαλέσουμε να μη ανακατεύεσθε σε θέματα, για τα οποία ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ!

Κύριοι κ. Καθηγηταί, Μόσιαλε και Δερμιτζάκη,
στις απαράδεκτες δηλώσεις σας περί της Θείας Κοινωνίας σας απαντάμε με τα λόγια του Αγίου Παντελεήμονος προς τον άθεο Βασιλέα της εποχής Του: «Συ βασιλεύ είσαι ανόητος, που ισχυρίζεσαι ότι οι ψεύτικοι και αναίσθητοι θεοί σου μου έδωσαν το φως. Είσαι τόσον πολύ τυφλός, όπως και αυτοί εδώ, και δεν ημπορείς να διακρίνης την αλήθειαν, που λάμπει περισσότερον από τον ήλιον».

Εμείς, εκκλησιαζόμενοι τακτικά καί μεταλαμβάνοντες του Σώματος και του Αίματος του Χριστού βιώνουμε το Μυστήριο της Εκκλησίας!

Η συμμετοχή στην εκκλησιαστική ζωή μάς εισάγει σε αυτό, που ονομάζεται "πνευματική ζωή".

Πατάμε στη γη, αλλά επικοινωνούμε με τον Ουράνιο κόσμο, δηλ. με τον Χριστό μας, με την Παναγία μας, με τους Αγίους μας!

Ζώντας συνειδητά την ζωή της Εκκλησίας, υφιστάμεθα μια μεταμόρφωση!

Μεταλαμβάνοντες των Αχράντων Μυστηρίων καθιστάμεθα ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΙ, δηλ. σκήνωμα και κατοικητήριο του Σωτήρος Χριστού!

Μεταμορφούμεθα πνευματικώς και καθιστάμεθα "ΕΠΙΓΕΙΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ" ή "ΟΥΡΑΝΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ"!

Ανακαλύπτουμε την γλύκα του Ιησού! Και βιώνουμε αυτό, που μας λέγει η Εκκλησία μας: «Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος. Μακάριος ανήρ, ός ελπίζει επ΄ Αυτόν»! (Ψαλμ, 33ος).

Οδηγός μας είναι τα λόγια του Απ Παύλου: «εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος» (Φιλιπ, 1, 21).

Όταν, λοιπόν, ο θείος έρως κυριαρχήση στην ψυχή μας, τότε αγκαλιάζουμε τον Σωτήρα Χριστό με πάθος, νοιώθουμε τον θείον έρωτα να μας συγκλονίζει, οπότε είμεθα έτοιμοι να θυσιάσουμε ακόμη και τη ζωή μας για την δόξα του Χριστού!

Επομένως ούτε οι μάσκες μας ενδιαφέρουν, ούτε οι Κυβερνητικές απαγορεύσεις μας επηρεάζουν, ούτε οι απειλές του κ. Χρυσοχοΐδη περί δικαστικών διώξεων μας φοβίζουν!

Είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε για τη δόξα του Χριστού! Ο Χριστός είναι ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ!

Ενώπιόν Του υποκλινόμεθα και Τον αγκαλιάζουμε με πάθος, όπως το νήπιο της παρακάτω φωτογραφίας καί ψελλίζουμε τά λόγια: «Έθελξας πόθω με, Χριστέ, καί ηλλοίωσας τω θείω Σου έρωτι»!

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΣ ΟΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΣΗΜΕΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ:

Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας κάπου στην Ρουμανία το Άγιο Ποτήριο καλύφθηκε από το ανέσπερο Φως του Χριστού.

Είναι αυτό το άκτιστο φώς, στο οποίον αναφέρεται ο λειτουργός ιερεύς κατά την διάρκεια της Προηγιασμένη Θείας Λειτουργίας.

Τότε, προβάλλοντας από την Ωραία Πύλη και κρατώντας στο χέρι του μια αναμμένη λαμπάδα, λέγει προς τους πιστούς: «Φως Χριστού φαίνει πάσι"! Αυτό το Φως φωτίζει τις ψυχές των πιστών ανθρώπων!

ΣΗΜΕΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ:

Ο πολυγραφότατος και εκ των κορυφαίων Θεολόγων κ. Αριστείδης Πανώτης σημειώνει τα εξής σημαντικά λόγια: «ποτέ έως σήμερα δεν έχουν νοσήσει ιερείς σε νοσοκομεία, λεπροκομεία κ.ά.».

Και συμπληρώνει:

«...Ποτέ έως σήμερα δεν έχουν νοσήσει ιερείς, οι οποίοι για δεκαετίες προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε ασθενείς σε νοσοκομεία, λεπροκομεία κ.α.! Δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα, που να συνηγορεί για μετάδοση ενός ιού μέσα από τα σκεύη της Θείας Κοινωνίας! Γνωρίζω προσωπικά ιερείς, οι οποίοι διακόνησαν στην Εκκλησία του Νοσοκομείου Ευαγγελισμός και κανείς τους δεν κόλλησε από κάποια από τις πολλές και σοβαρές αρρώστειες, οι οποίες υπήρχαν εντός του Νοσοκομείου». (βλ. την Μελέτη μας «Κορωνοϊός, Ένα δαιμονικό σχέδιο για την διάλυση της Κοινωνίας», σελ. 83)

Δύο χιλιάδες χρόνια, λοιπόν, το ιερό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας τελείται ανελλειπώς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτου μας!

Μέχρι σήμερα ουδέποτε ακούσθηκε, ότι κάποιος μολύνθηκε από το Άγιο Ποτήριο!

Οι άθεοι Πολιτικοί των ημερών μας, και μερικοί άσοφοι Πανεπιστημιακοί Καθηγητές, άνθρωποι δηλ. οι οποίοι ποτέ δεν προσήλθαν για να μεταλάβουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, ξαφνικά... ανεκάλυψαν, ότι από το Άγιο Ποτήριο κινδυνεύουμε να κολλήσουμε τον Κορωνοϊό!

Ψεύδονται όμως! Ή μάλλον, ΔΕΝ ΨΕΥΔΟΝΤΑΙ, ΑΛΛ' ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΩΣ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΕΩΣ! ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ! Ο Πανάγαθος Θεός ας τους ελεήση!

ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΡΙΤΟΝ:

Η μεγαλύτερη και πιο αποστομωτική απάντηση και απόδειξη ως προς το θέμα της Θείας Κοινωνίας είναι η περίπτωση του αειμνήστου Ιερομονάχου π. Χρυσάνθου Κουτσουλογιαννάκη, ο οποίος επί πολλά χρόνια υπηρέτησε ως Εφημέριος τους λεπρούς στο νησί της Σπιναλόγκα και παρά ταύτα ουδέποτε μολύνθηκε από το μικρόβιο της λέπρας!

Κοινωνούσε όλους ανεξαιρέτως τους λεπρούς με το ίδιο Άγιο Ποτήριο και με την ίδια Αγία Λαβίδα, χωρίς καμμιά προφύλαξη!

Στο τέλος κατέλυε το Άγιο Ποτήριο, χωρίς ποτέ να μολυνθή!

Ελάτε, λοιπόν, να θαυμάσουμε τα μεγαλεία του Θεού! Σας μεταφέρω εδώ ένα κομμάτι από την δημοσιευθείσα ταπεινή Μελέτη μου για τον Κορωνοϊό, το οποίον αναφέρεται στον π. Χρύσανθο. Το κείμενο αυτό θα αποτελέση την «χαριστική βολή» για όσους ομιλούν περί μολύνσεως από την Θεία Κοινωνία!

«Για δέκα ολόκληρα χρόνια ο ιερομόναχος Χρύσανθος Κουτσουλογιαννάκης ήταν η παρηγοριά των λεπρών στη Σπιναλόγκα.

Ευλογούσε και κοινωνούσε τους αρρώστους, απλώνοντας το χέρι και λαμβάνοντας θεία κοινωνία από το ίδιο κουτάλι χωρίς να φοβηθεί την ασθένεια και τις συνέπειές της.

Όσοι τον γνώρισαν μιλούν για μια πληθωρική, καλωσυνάτη μορφή που είχε σκοπό να απαλύνει τα βάσανα των ανθρώπων, που νοσούσαν. Τον χαρακτηρίζουν «θεόσταλτο» και «άγιο».

Περισσότερες πληροφορίες για τον ιερομόναχο Χρύσανθο, έρχονται μέσα από την εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» και την μαρτυρία του κ. Δημήτρη Παπαδάκη, πρώην Λυκειάρχη και Πρόεδρο του Λογοτεχνικού Συνδέσμου Ηρακλείου Κρήτης, ο οποίος τον γνώρισε από κοντά.

«Πεταμένοι σαν κοπριά σ’ έναν κοπρόλακκο βρωμερό». «Το 1947 ο εφημέριος των λεπρών της Σπιναλόγκας π. Μελέτιος Βουργούρης έλαβε από τον Επίσκοπο Πέτρας Διονύσιο Μαραγκουδάκη διμηνιαία άδεια, από 20 Ιουλίου ως 20 Σεπτεμβρίου, για να μεταβεί στους Αγίους Τόπους.

Πλην όμως μετά τη λήξη της άδειάς του δεν επέστρεψε στη θέση του. Ο Επίσκοπος δεν μπορούσε να βρει ιερέα για την αντικατάστασή του», αναφέρει ο κ. Παπαδάκης...

Ο κ. Παπαδάκης δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στη συγκινητική γνωριμία που είχε με τον παπα-Χρύσανθο, υπογραμμίζοντας: «Είχα την τύχη να γνωρίσω τον ιερομόναχο Χρύσανθο τον Δεκαπενταύγουστο του 1967 στη Μονή Τοπλού.

Ήταν βραχύσωμος, μορφή ασκητική, με λευκή γενειάδα. Τα χρόνια βάραιναν τους ώμους του. Το ράσο και ο καλογερικός σκούφος του ήταν ξεθωριασμένα. Βρισκόμουν ένα πρωί με τον πατέρα Χρύσανθο έξω από το Καθολικό.

Τότε εμφανίστηκε ένας άνθρωπος μεγάλης ηλικίας. Μόλις είδε τον πατέρα Χρύσανθο αναφώνησε γεμάτος έκπληξη και χαρά: “Πάτερ Χρύσανθε…”. Και την ίδια στιγμή δύο αγκαλιές ανοίχθηκαν.

Στο φτωχικό κελλί του π. Χρύσανθου μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω τον ξένο αλλά και να τον προκαλέσω να μου μιλήσει για τις εμπειρίες του από την επαφή του με τον παπά στο νησί: “Ημουνα λεπρός”, είπε.

“Έζησα στη Σπιναλόγκα πολλά χρόνια. Η αρρώστια μάς είχε παραμορφώσει. Ο φόβος της μόλυνσης έκανε όλους τους υγιείς ανθρώπους να μην τολμούν να μας πλησιάσουν.

Ο γιατρός, οι νοσοκόμες, οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι και οι γυναίκες, που έπλεναν τα ρούχα μας, άφηναν το νησί, λίγο πριν από τη δύση του ηλίου και πήγαιναν με βενζινάκατο στο χωριό Πλάκα, που ήταν δυτικά και απέναντι της Σπιναλόγκας.

Οι δημοσιογράφοι χαρακτήριζαν την Σπιναλόγκα το "νησί των ζωντανών νεκρών", και οι υπάλληλοι δεν ήθελαν να μένουν το βράδυ με τους λεπρούς. Νοιώθαμε όλοι την ανάγκη ενός ιερέα.

Εκείνος μόνο θα μπορούσε να μας παρηγορήσει με τον λόγο του Θεού, να μας συμπαρασταθεί πνευματικά. Όμως ιερέας ερχόταν στο νησί μας από την Ελούντα μόνο δύο φορές τον μήνα. Ερχόταν Σαββατόβραδο, έκανε τον εσπερινό και έφευγε.

Ερχόταν πάλι την επόμενη μέρα, τελούσε τη θεία λειτουργία και έφευγε. Ερχόταν και άλλες φορές από κάποια αναπότρεπτη ανάγκη, π.χ. για να κηδέψει τους νεκρούς μας! Κάποια μέρα καθόμαστε μερικοί άντρες στην αυλή του καφενείου μας, που ήταν κοντά στην πύλη.

Τότε πιο πέρα φάνηκε ένας ιερέας. Καταλάβαμε όλοι μας, ότι ήρθε στο νησί για να λειτουργήσει. Μόλις μας είδε, ήρθε κοντά μας. Μας καλημέρισε με εγκαρδιότητα. Όλοι μας όρθιοι και με ελαφρά υπόκλιση τον καλωσορίσαμε.

Κανένας μας όμως δεν έτεινε το χέρι του για να τον χαιρετήσει. Ο λεπρός δεν πρέπει να χαιρετά με χειραψία. Κι αυτό, για να μη μεταδώσει την καταραμένη του αρρώστια.

Τότε εκείνος μας χαιρέτησε όλους με χειραψία! Μας είπε απλά ότι θα μείνει κοντά μας, για να μας βοηθάει στην εκπλήρωση των χριστιανικών μας καθηκόντων. Η συγκίνησή μας ήταν μεγάλη».

Η διήγηση για τη δεύτερη ημέρα στο νησί του π. Χρύσανθου έχει ως εξής:

“Την άλλη μέρα πήγαμε στην Εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα. Παρακολουθήσαμε όλοι, άντρες, γυναίκες και παιδιά, με κατάνυξη τη θεία λειτουργία, που τελούσε με δωρική απλότητα και απροσμέτρητη ευσέβεια. Την Κυριακή αυτή δεν μεταλάβαμε.

Δεν είχαμε ενημερωθεί έγκαιρα για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας και δεν είχαμε νηστέψει. Στο τέλος της λειτουργίας πήραμε από το χέρι του αντίδωρο. Και παίρνοντας το αντίδωρο, του φιλούσαμε όλοι το χέρι!

Ήταν κάτι που το επεδίωξε ο ίδιος. Καθώς έδινε το αντίδωρο, πλησίαζε το χέρι του στο στόμα μας. Όλων μας τα μάτια βούρκωσαν από συγκίνηση. Πριν έρθει εκείνος, το αντίδωρο το παίρναμε από ένα καλαμόπλεκτο πανέρι, που τοποθετούσε ο νεωκόρος στο παγκάρι.

Την επόμενη Κυριακή πήγαμε σχεδόν όλοι στην εκκλησία. Η εκκλησία ήταν κατάμεστη, το ίδιο και το προαύλιό της. Τη μέρα αυτή μεταλάβαμε όλοι.

Στο τέλος της θείας λειτουργίας είδαμε τον ιερέα μας να πίνει ό,τι είχε απομείνει στο Άγιο Ποτήριο από τη μετάληψή μας! Ανοίξαμε όλοι τα μάτια μας από έκπληξη. Νομίζαμε ότι ονειρευόμαστε... Ο ιερομόναχος Χρύσανθος έμενε κοντά μας νύκτα και μέρα.

Και έμεινε κοντά μας δέκα χρόνια! Τα χρόνια αυτά εκδήλωσε σε όλους μας την αγάπη. Μας επισκεπτόταν στα σπίτια μας. Μας καθοδηγούσε όλους. Ενίσχυε με τα λίγα χρήματα που είχε τους φτωχούς.

Και έκανε τούτο, τηρώντας το: μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου. Ευγνωμονώ, όπως και όλοι οι άρρωστοι της Σπιναλόγκας, τον πατέρα Χρύσανθο για…”, δεν κατάφερε να ολοκληρώσει όμως τη φράση του. Ξέσπασε σ᾽ ένα βουβό κλάμα.

“Ο πατήρ Χρύσανθος”, συνεχίζει ο κ. Παπαδάκης, “έχοντας το βλέμμα του καρφωμένο στο δάπεδο, ακούγοντας τις περιγραφές του πρώην χανσενικού, είπε με ένα εσωτερικό μεγαλείο: "Πιστεύω ότι δεν είναι τόσο σπουδαίο αυτό που έκαμα. Αυτό θα έκανε κάθε λειτουργός του Υψίστου, κάθε χριστιανός. Βοήθησα, όσο μπορούσα, συνανθρώπους μας να σηκώσουν τον σταυρό στον Γολγοθά τους. Έπειτα, η αρρώστεια δεν μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία, με το σώμα και το αίμα του Χριστού". Έμεινε για να προσέχει τους τάφους!

Με συγκίνηση ο π. Χρύσανθος μίλησε στον κ. Παπαδάκη για την απόφασή του να μείνει στο νησί, όταν πια όλοι είχαν φύγει από αυτό: “Το Λεπροκομείο της Σπιναλόγκας έκλεισε. Ήταν Ιούλιος του 1957. Έφυγαν όλοι από το νησί, έμεινα μόνο εγώ εκεί”. Τον ρώτησα γιατί; Και μου απάντησε: “ Έπρεπε να περιποιούμαι τους τάφους των χανσενικών. Έπρεπε ακόμα, βρισκόμενος μπροστά στους τάφους τους, να ψέλνω τρισάγιο για την ανάπαυση της ψυχής τους. Εγκατέλειψα το νησί το 1959...».

**********

Αδελφοί μου Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί,

Όλα αυτά, που συνθέτουν την αλήθεια για τη Θεία Κοινωνία, τα ποδοπατούν οι σημερινοί Πολιτικοί Ταγοί της Ελλάδος!

Και, δυστυχώς, αντί να διδαχθούν για τη δύναμη του Θεού, αποδέχθηκαν την αρρωστημένη «Κορωνοϊο-νοοτροπία»! Ναι, την πεπλανημμένη κοσμοθεωρία του Κορωνοϊού την αποδέχθηκαν αδιαμαρτυρήτως οι εκπρόσωποι της Πολιτείας!

Δυστυχώς όμως την αποδέχθηκαν, την ενστερνήθησαν, θα έλεγα, και οι εκκλησιαστικοί μας Ταγοί, αφού υποτάσσονται δουλικώς και όλως αδιαμαρτυρήτως στις εχθρικές για την Ορθόδοξο Πίστη και άθλιες σχετικές αποφάσεις των Πολιτικών Παραγόντων των ημερών μας!

Σας ερωτώ: από τα μεγάφωνα μεταδίδεται ο Κορωνοϊός; Από τους ήχους της καμπάνας μεταδίδεται το μικρόβιο;

Γιατί, λοιπόν, οι Εκκλησιαστικοί Ταγοί αποδέχθησαν την Κυβερνητική Απόφαση να μη κτυπούν οι καμπάνες και να μη ακούγωνται τα μεγάφωνα κατά την εορτή του Πάσχα;

Συνεπώς όλοι μαζί και από κοινού, ήτοι αφ΄ενός μεν οι Συνοδικοί και οι μη Συνοδικοί Μητροπολίτες –με εξαίρεση κάποιους Ήρωες Μητροπολίτες, οι οποίοι όμως δεν υπερβαίνουν τον αριθμό των δακτύλων της μιάς χειρός– και αφ’ ετέρου ο Πρωθυπουργός και οι Πρωθυπουργικοί Σύμβουλοι πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων την εμπειρία της Εκκλησίας, ότι δηλ. στο Ναό, όχι μόνον δεν μεταδίδονται μικρόβια, ασθένειες κ.λπ. αλλ’ αντιθέτως διά της θερμουργού πίστεως όλα τα νοσήματα θεραπεύονται! Ακόμη και μελλοθάνατοι, σχεδόν νεκροί, ανασταίνονται!

Η θεραπεία βέβαια εξαρτάται και από το βαθμό της πίστεως του πάσχοντος!

Ιδού η απόδειξη! Π.χ. στην περίπτωση των δύο τυφλών, των θεραπευθέντων υπό του Σωτήρος Χριστού, ο Κύριος τους ερωτά: «Πιστεύετε, ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι; λέγουσιν Αυτώ∙ ναί, Κύριε. Τότε ήψατο των οφθαλμών αυτών, λέγων∙ κατά τήν πίστιν υμών γενηθήτω υμίν. Και ανεώχθησαν αυτών οι οφθαλμοί» (βλ Ματθ. Θ΄, 27-30).

Ιδιαιτέρως, λοιπόν, οι Εκκλησιαστικοί Ταγοί ώφειλον να έχουν εκτιμήσει αρκούντως την εμπειρίαν του π. Χρυσάνθου από την Σπιναλόγκα! Δυστυχώς όμως άνευ αντιρρήσεων όλοι Τους, ακόμη δε και αυτός ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης, υπετάγησαν στην ύπουλη κοσμοθεωρία της αρρωστημένης, της όντως δαιμονικής «Κορωνοϊο-νοοτροπίας»!

Θα το επαναλάβω για μια ακόμη φορά! Το σύνθημα για να κλείσουν οι Ναοί το έδωσε, αν και εντελώς αναρμόδιος, ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης με την δαιμονική προτροπή: «Αποχή από τις εκκλησίες και προσευχή κατ’ οίκον»! Στη συνέχεια το σύνθημα αυτό το…έχαψαν, κυριολεκτικώς το καταχώνεψαν αυτομάτως, οι εκκλησιαστικοί μας Ταγοί!!!!! (Περισσότερα βλέπε στη Μελέτη μας "Κορωνοϊός" , σελ. 83-87)

**********

ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟΝ: ANTI ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Ως ένα μήνυμα παρηγορίας θα σας παραθέσω στη συνέχεια ένα πολύ συγκινητικό γεγονός. Ένα γεγονός, που μας δίδει το μήνυμα, ότι ο Θεός δεν θα μας αφήσει αβοήθητους σ' αυτή την λαίλαπα της αθεϊστικής προπαγάνδας, την οποία υφιστάμεθα!

Σε ένα Δημοτικό Σχολείο των Αθηνών στις 30.04.2020 ο Δάσκαλος έδωσε στα παιδάκια νά γράψουν μια Έκθεση με θέμα: "Που θα θελες να ταξιδέψεις στο χρόνο;".

Ένα από αυτά τα παιδάκια του Δημοτικού, λοιπόν, ο μαθητής Θανάσης, έγραψε τα εξής σοφά:

«Τα ταξίδια στον χρόνο είναι αδύνατα. Άν όμως είχα την δυνατότητα να ταξιδέψω σε όποια εποχή θέλω, θα ταξίδευα σίγουρα στην εποχή που δίδασκε ο Χριστός. Θα ήθελα να πάω 2000 περίπου πίσω, διότι θα ήθελα να μάθω για την αγάπη, την συγχώρεση και για το τι έκανε ο Χριστός για εμάς τους ανθρώπους, καθώς αγαπά κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά. Αν υπήρχε ένας τρόπος, σίγουρα εκεί θα πήγαινα».

ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΨΕ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

Σε ένα Σχολείο της περιοχής μας δόθηκε στα παιδιά να γράψουν μία μικρή έκθεση με θέμα: «Που θα θελες να ταξίδευες στο χρόνο;»

Μου λέει η φίλη μου: Τα άλλα παιδιά έγραφαν για ταξίδια στο μέλλον, με ρομπότ κλπ και ο Θανάσης έγραψε αυτό(!):

Θανάσης Ελληνικά 30-4-2020

Τα ταξίδια στον χρόνο είναι αδύνατα. Αν όμως είχα την δυνατότητα να ταξιδέψω σε όποια εποχή θέλω , θα ταξίδευα σίγουρα στην εποχή που δίδασκε ο Χριστός.

Θα ήθελα να πάω 2000 χρόνια περίπου πίσω, διότι θα ήθελα να μάθω για την αγάπη, την συγχώρεση και για το τι έκανε ο Χριστός για εμάς, τους ανθρώπους, καθώς αγαπά κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά. Αν υπήρχε ένας τρόπος σίγουρα εκεί θα πήγαινα.

-Όλη μέρα με το play station, δεν φανταζόμουν τι σκέφτεται το μυαλουδάκι του!!

Της είπα να τον ρωτήσει αν θέλει να μου το στείλει να σας το κοινοποήσω και αν κρίνετε να δημοσιευθεί με το όνομά του , Θανάσης Πίσπας (μαθητής της Ε’ Δημοτικού)!

Τον ρώτησε, και μου είπε ότι χοροπήδαγε από την χαρά του!!

Μαρίνα Διαμαντή

(Από το φυλλάδιο ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ Τεύχος 214-215)

***************

Αγαπητοί μου Ορθόδοξοι Έλληνες Χριστιανοί,

Οι καιροί, τους οποίους διερχόμαστε, είναι κρίσιμοι!

Οι πολλοί, όσοι δηλ. δεν έχουν αποκτήσει μια στενή σχέση με την Μητέρα Εκκλησία, όσοι δεν εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή, όσοι δεν εξομολογούνται συχνά, όσοι δεν προσεύχονται πρωΐ καί βράδυ, όσοι δεν παρακολουθούν ομιλίες πνευματικού περιεχομένου, όσοι δηλ. δεν έχουν σύνδεσμο με έναν "πνευματικό πατέρα", όσοι είναι οι χριστιανοί για τα Χριστούγεννα μόνον καί για το Πάσχα, με άλλα λόγια οι χριστιανοί της ταυτότητος.

ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ θα δοκιμασθούν! Θα συμμορφωθούν δηλ. με τα δαιμονικά Κυβερνητικά μέτρα, ήτοι θα φορούν την μάσκα μέσα στο Ναό, θα προσκυνούν τις άγιες Εικόνες φορώντας τη μάσκα, θα φοβούνται να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων, θα "εκκλησιάζωνται" βλέποντας τηλεόραση από το σπίτι τους κλπ. κλπ., και άρα θα παύσουν να είναι γνήσια και πιστά τέκνα του Θεού!

Θέλοντας να μη μολυνθούν από τον Κορωνοϊό, θα φύγουν από την πατρική αγκάλη του Θεού!

Θα μολυνθούν από τον ιό της θρησκευτικής αδιαφορίας! Και συγχρόνως θα αρχίσουν να μάχωνται όσους ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΙΘΑΡΧΟΥΝ ΣΤΑ ΣΑΤΑΝΙΚΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΕΩΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ!

Ένας εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των Χριστιανών θα αρχίσει να αναπτύσσεται!

Οι μασκαρεμένοι μασκοφόροι θα αντιμάχωνται εκείνους, οι οποίοι θα εισέρχωνται στο Ναό χωρίς να φορούν την μάσκα!

Εμείς, λοιπόν, οι συνειδητοί χριστιανοί, όσο αμαρτωλοί και άν είμεθα, παραμένουμε και θα παραμένουμε στην αγκαλιά του Επουρανίου Πατρός!

Θα λέμε τα λόγια, που ακούγονται κατά την γονυκλισία της Κυριακής της Πεντηκοστής: «Κύριε, Σοί μόνω αμαρτάνομεν, αλλά και Σοί Μόνω λατρεύομεν. Ουκ οίδαμεν προσκυνείν Θεώ αλλοτρίω, ουδέ διαπετάζειν πρός έτερον Θεόν τας εαυτών, Δέσποτα, χείρας».

Δηλ. Κύριέ μας, είμαστε παιδιά Σου! Ναί παιδιά Σου, άτακτα και κακότροπα παιδιά Σου!

Αλλά Συ είσαι ο Πατέρας μας! Δεν Σε προδώσαμε! Ούτε και θα Σε προδώσουμε! Σε λατρεύουμε, Σε προσκυνούμε, Σε ικετεύουμε να μας σώσεις!

Εμείς, λοιπόν, τα πιστά τέκνα της Εκκλησίας ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΘΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ή ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΙΚΕΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ!

Παραμένουμε σταθερά μέσα στην Εκκλησία και προσευχόμενοι λέγομεν προς τον Σωτήρα Χριστόν: «Συ, Κύριε, είσαι η βοήθεια των αβοηθήτων, η ελπίς των απηλπισμένων, ο των χειμαζομένων Σωτήρ, ο των πλεόντων λιμήν, ο των νοσούντων ιατρός».

Το Αίμα Σου το άγιον δεν μεταδίδει, αλλ΄αντιθέτως θεραπεύει νοσήματα!

Ο Οίκος Σου, δηλ. ο Ναός, είναι θεραπευτήριο τόσον των ψυχικών παθών, όσον και των σωματικών νοσημάτων!

«Σώσον, Κύριε, τον λαον Σου καί ευλόγησον την κληρονομίαν Σου». Αμήν.

+ Ο πρ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ και ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Πρόγραμμα δεκαπενταυγούστου 2020 Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου

Σάββατο 1 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ν. Ζωοδόχου Πηγῆς Θέας
Κυριακή 2 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν.
Ἱερά Παράκλησις στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Ἀποστόλων Φράγκα.
Δευτέρα 3 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ι. Ν. Ἁγ. Γεωργίου Κάλφα
Ἱερά Παράκλησις στόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Δημητρίου Ἰσώματος
Τρίτη 4 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ν. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Καλλιθέας.
Ἱερά Παράκλησις στόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Γεωργίου Πολυλόφου
Τετάρτη 5 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης Νεοχωρίου (Μπινιαρέϊκα) Χαραυγῆς.
Ἑσπερινός στήν Ἱ. Μονή Μεταμορφώσεως Μιντιλογλίου
Πέμπτη 6 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ν. Παντοκράτορος Πατρῶν.
Παράκλησις στόν Ἱ. Ν. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Καραμεσηνεΐκων
Παρασκευή 7 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Δημητρίου Σκούρα
Σάββατο 8 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ν. Ἁγίου Αἰμιλιανοῦ Πατρῶν.
Ἑσπερινός εἰς τόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Κυριακῆς Αὐγερεΐκων.
Κυριακή 9  Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στήν Ἱ. Μ. Γηροκομητίσσης.

Ἐγκώμια Παναγίας στήν Ἱ.Μ. Γηροκομητίσσης.
Δευτέρα 10  Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ν. Λογοθέτη.
Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Ἀθανασίου Καλάνου
Τρίτη 11 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία εἰς Μοιρέικα
Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἱ. Ν. Ταξιαρχῶν Λακκωμάτων
Τετάρτη 12 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἀθανασίου Χιόνας.
Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἱ. Ν. Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μέτζαινας.
Πέμπτη 13 Αὐγούστου:  Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Πάντων Μάγειρα
Ἱερά Παράκλησις στόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Σουδενεΐκων
Παρασκευή 14 Αὐγούστου: Μέγας Ἑσπερινός Ἑορτῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Γηροκομητίσσης Πατρῶν.
Σάββατο 15 Αὐγούστου: Ἱερά Ἀγρυπνία στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Γηροκομητίσσης Πατρῶν.




Ὥρα ἐνάρξεως Ἱερᾶς Παρακλήσεως:   00 μ.μ.
Ὥρα ἀφίξεως Σεβασμιωτάτου γιά Θεία Λειτουργία 7.30 π.μ.

Ομιλία Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου στον Ιερό Ναό του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου Πατρών

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 24.7.2020.

          Ἀγαπητοί μου,
Θρηνήτωσαν οἱ Ἓλληνες ὃπου γῆς
Πενθήτωσαν ὂρη καί βουνοί
Ρανάτωσαν οἱ οὐρανοί ὂμβρον δακρύων πικρῶν
Γιατί,
« Στήν πόρτα τῆς Ἁγια Σοφιᾶς πού σφάλισεν
ἑνός ἀγγέλου χέρι,
διπλοσφαγμένος ἒπεσε καί πάλιν ὁ δικέφαλος
ἀπ’ τ’ ἂπιστο τοῦ Τούρκου τό μαχαίρι».
Ἀκουέτωσαν κραυγήν οἱ γηγενεῖς καί θρῆνον τῆς νύμφης τοῦ Βοσπόρου,
τῆς μαρτυρικῆς Ἑπταλόφου, τῆς αἱματοπισμένης καί αἱμοφύρτου Βασιλίδος τῶν πόλεων,
«ἡ σκλάβα Πόλη κάθεται στό Βόσπορο καί κλαίει καί πονεμένη λέει:
Μον’ ἓνα δῶρο καρτεροῦν τά μάτια μου καί κλαῖνε
ἀτίμητο στά ἀτίμητα ἐλευθεριά τό λένε...»
Κωνσταντινούπολη, Ἁγια Σοφιά μας,
Ψυχή μας καρδιά μας, Πόλη δικιά μας,
Οὐρανέ τοῦ κόσμου. Εἶσαι δικιά μας,
Πόλη μή κλαῖς, θ’ἂρθει καιρός...

          Μέ πόνο ψυχῆς καί ὀδύνη καρδίας συναχθήκαμε σήμερα στόν περικαλλῆ τοῦτον Ἱερόν Ναόν τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων, στήν Ἀποστολική πόλη τῶν Πατρῶν, γιά νά παρακαλέσωμε τόν Κύριό μας καί τήν Παναγία μας τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό καί Ἐλευθερώτρια τοῦ Γένους μας, γιά νά ὑψώσωμε πατριωτική φωνή διαμαρτυρίας ἐπί τῇ βδελυρᾷ καί βεβήλῳ πράξει τῆς μετατροπῆς τῆς Μεγάλης Ἐκκλησιᾶς, τῆς Ἁγια Σοφιᾶς στήν Πόλη, τοῦ ὀφθαλμοῦ τῆς γῆς, σέ τζαμί ἀπό τούς βεβήλους καί ἀσεβεῖς, ἀπογόνους τῶν βαρβάρων κατακτητῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, πού κατέστρεψαν στήν Βασιλίδα τῶν πόλεων ὃ,τι εἶχε ἀπομείνει ἀπό τά βέβηλα χέρια τῶν Δυτικῶν Σταυροφόρων, οἱ ὁποῖοι ἂφησαν τήν Πόλη, οἰκτρόν καί ἀξιοθρήνητον πτῶμα κατά τό ἒτος 1204.
          «Στήν πόλη στήν Ἁγια Σοφιά δακρύζει πάλι ἡ Παναγιά
          Γι’ αὐτούς πού ἒφυγαν διωγμένοι μές στά πλοῖα
          Στήν Πόλη στήν Ἁγια Σοφιά ἀκόμη καίει μιά φωτιά
          Γιατί μεμέτηδες δανείζονται τά θεῖα»
           (Στίχοι: Ντάνα Τζόβολου, Μουσική: Χριστοφόρος Γερμενής, Α΄ ἐκτέλεση: Νότης Σφακιαννάκης)

          Ἰδού καί πάλιν, ἂλλη ἃλωσις, ἂλλη βεβήλωσις, ἂλλη καταστροφή, τοῦ παγκάλλου καί θαυμασίου μνημείου, τοῦ Ναοῦ πού ὃμοιός του οὒτε ἒγινε πρό αὐτοῦ, οὒτε μετά ταῦτα θά γίνῃ, μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.
          Τότε τό 1453, οἱ ἀπολίτιστοι καί ἂπιστοι ἀνατολίτες ἒπνιξαν στό αἷμα τήν Μητρόπολη πασῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί σκέπασαν μέ τόν ἀσβέστη τῆς ἀσεβείας καί τῆς ἂξεστης συμπεριφορᾶς τους, τά ἀριστουργήματα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς ψηφιδογραφίας καί ἀσυγκρίτου τέχνης βυζαντινῆς ἁγιογραφίας.
          Τότε κατά τήν θλιβερά καί ἀποφράδα ἡμέρα τῆς ἁλώσεως ἒκλαυσε ἡ Ρωμηοσύνη καθημαγμένη κάτω ἀπό τήν Παναγιά τῆς χρυσοστεφανωμένης καί ἀγγελοφύλακτης Ἐκκλησιᾶς καί τόν πόνο τῆς καρδιᾶς ἒκανε μοιρολόγι, γιά νά ραγίζῃ τίς καρδιές ὃλων τῶν ἀνθρώπων, ὃλων τῶν ἐποχῶν, ὃπου γῆς.
          «Σημαίνει ὁ Θεός, σημαίνει ἡ γῆ, σημαίνουν τά ἐπουράνια.
          Σημαίνει καί ἡ Ἁγια Σοφιά, τό μέγα Μοναστήρι.
          Μέ τετρακόσια σήμαντρα καί ἑξήντα δυό καμπάνες.
          Κάθε καμπάνα καί παπᾶς , κάθε παπᾶς καί Διάκος».
          Καί νά, ἐκεῖ πού «ψέλνει ζερβά ὁ Βασιληάς, δεξιά ὁ Πατριάρχης», ὦ τῆς μεγάλης συμφορᾶς, φωνή τούς ἦλθε ἀπ’ οὐρανοῦ κι’ ἀπ’ ἀρχαγγέλου στόμα. Ὦ τῆς ὀδύνης τοῦ ἀγγέλματος καί τῆς ἀνείπωτης, τῆς ἀνεκλάλητης λύπης καί πικρίας!
          «Πάρτε παπάδες τά ἱερά καί σεῖς κεριά σβηστεῖτε,
          γιατί ’ναι θέλημα Θεοῦ, ἡ Πόλη νά τουρκέψῃ».
          Ἒτσι τότε παρηγορήθηκε τό Γένος, ἀλλά θέλησε καί τήν Παναγιά μας νά παρηγορήσῃ γιά τήν μεγάλη συμφορά.
          «Σώπασε κυρά Δέσποινα καί μή πολυδακρύζεις,
          πάλι μέ χρόνους μέ καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι...»
          Μέ αὐτήν τήν ἐλπίδα, μέ αὐτές τίς μνῆμες καί τίς θύμησες, μέσα ἀπό φρικτά μαρτύρια, ἰκριώματα καί σταυρούς, αἳματα καί θυσίες, ἐπέζησε γιά αἰῶνες τό δοῦλο Γένος καί διετήρησε τήν Ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά του καί τήν Ἑλληνορθόδοξη παρακαταθήκη καί κληρονομιά του.
          Ἀγωνιστήκαμε αἰῶνες μόνοι μας, μέ μόνα ἐφόδια τήν πίστη στόν Θεό, τήν ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα, τήν λεβεντιά τῆς ψυχῆς καί τό ἀτόφιο φρόνημα, ὃπως τά κληρονομήσαμε ἀπό τούς ἣρωες καί μάρτυρες πατέρες μας.
          Ἡ γενηά μας, μεγαλώσαμε μέ τά νάματα τῆς ἀλήθειας γιά τόν Θεό καί τῆς μεγαλωσύνης τῆς φυλῆς μας. Μάθαμε γιά τίς ρίζες μας, γιά τήν Κωνσταντινούπολη, γιά τήν Ἁγια Σοφιά, γιά τίς δόξες, γιά τούς θριάμβους καί τούς θρήνους καί αἰσθανόμαστε μεγάλη περηφάνεια γιά τήν καταγωγή μας καί γιά τό αἷμα πού κυλάει στίς φλέβες μας.
          Καί παρ’ ὃτι ἀκόμη ἡ σκλάβα Πόλη, κάθεται στό Βόσπορο καί κλαίει, στήν καρδιά μας καί τήν ψυχή μας ἐλεύθερη εἶναι ἡ Βασιλεύουσα καί χιλιάδες οἱ προσκυνητές στήν Ἁγια Σοφιά. Κλείνομε τά μάτια μας καί ζοῦμε τίς Πᾳτριαρχικές μεγάλες παρρησίες καί λαμπρές χοροστασίες, τίς οὐράνιες μυσταγωγίες καί ἀκοῦμε τούς πολυπληθεῖς τῶν ψαλτῶν χορούς νά δοξολογοῦν τόν Τρισυπόστατο Θεό.   
          Ἀνέθωραν καί οἱ Ἂγγελοι, ἒσπασαν κατά καιρούς τά δεσμά τους, πέταξαν τά βέβηλα καλύμματα μέσα στά ὁποῖα τά βάρβαρα χέρια αἰῶνες τούς φυλάκισαν καί ἐσάλπισαν στόν κόσμο, ὃτι αὐτή ἡ Ἐκκλησιά δέν ἀκουμπάει στή γῆ, ἀλλά εἶναι ἂλλος οὐρανός. Μαζί τους ψηφιδωτοί καί χρυσολάμποντες οἱ Ἱεράρχες, μέ πρῶτον τόν χρυσορρήμονα Ἰωάννη Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, βεβαιώνουν τοῦ λόγου τό ἀσφαλές.
          Ὃλοι τους, μέ οὐρανομήκεις φωνές σφραγίζουν τήν ἀδιαπραγμάτευτη ἀλήθεια, ὃτι ἡ Ἁγια Σοφιά θεμελιώθηκε γιά Ὀρθόδοξος Ναός, ἀνηγέρθη γιά Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιά καί καθαγιάστηκε ὡς τόπος φρικτῆς Λατρείας, τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ δηλαδή, τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
          Ἀλλά, δυστυχῶς, ὃπως φαίνεται ἐν τοῖς πράγμασι, ὁ κόσμος οὒτε ἂκουσε, ἀλλά καί ἂν τό ἂκουσε αὐτό τό σάλπισμα, εἲτε δέν τό κατάλαβε, εἲτε ἀδιαφόρησε γιά τήν ἀλήθειά του.
          Καί ἂφησε, ὃπως τότε, ὃπως πάντοτε, ἒτσι ἂφησε καί τώρα, στήν τύχη του ἓνα μνημεῖο παγκόσμιας πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς, τό κέντρο οὐχί μόνο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά τόν ὀμφαλό τῆς γῆς. Ἂφησε τήν Ἁγια Σοφιά σέ χέρια βέβηλα καί ἐπέτρεψε νά καλύψουν καί πάλι τά λαμπρά ψηφιδωτά μέ τά βέβηλα καί ἂκομψα καλύμματά του, νά κρύψουν τήν δόξα, νά καταστρέψουν τήν ὀμορφιά, νά στερήσουν ἀπό τούς Λαούς τῆς γῆς τό κάλλος. Καί νά φωτογραφίζεται χθές ὁ Πρόεδρος τῆς Τουρκίας μπροστά στά καλυμμένα ψηφιδωτά κομπάζων, ὡς γιά τό μέγιστο ἀνοσιούργημα πού τό ἐπέτυχε μέ τίς πλάτες τῶν μεγάλων τῆς γῆς.
          «Ἁγια Σοφιά μου στή συννεφιά μου
          Ρίξε τόν ἣλιο σου φλόγα ν’ ἀνάψῃ
          Στά καλντερίμια καί μές τ’ ἀσήμια
          Πάνω στό Βόσπορο καρδιές νά κάψῃ».
          (Στίχοι: Ρένα Αὐγέρη, Μουσική: Γιάννης Μπουφίδης, Α΄ἐκτέλεση Πέτρος Γαϊτάνος)

          Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί δή καί μάλιστα ὡς Ὀρθόδοξοι Ἓλληνες, διαμαρτυρόμεθα μέ ὃλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μας γιά τήν φρίκη καί τήν βεβήλωση, πού βιώνει γιά μιά ἀκόμη φορά ὁ Ὀρθόδοξος αὐτός Χριστιανικός Ναός, ὁ ὁποῖος δυστυχῶς χρησιμοποιεῖται ὡς ἐργαλεῖο ἀπό τόν ἀδίστακτο Πρόεδρο τῆς Τουρκίας, προκειμένου νά ξεπεράσῃ τίς πολιτικές, οἰκονομικές καί ἂλλες ἐσωτερικές του δυσκολίες, καί ἀκόμα ἂν θέλετε, νά ἐξυπηρετήσῃ ἐκείνους πού μισοῦν θανάσιμα τήν Ρωμηοσύνη.
          Διαμαρτυρόμεθα γιά τήν ἀσέβεια, γιά τήν αὐθάδεια, γιά τήν ἀδιαλλαξία,  γιά τήν βαρβαρότητα, τήν ὁποία ἐπιδεικνύει ἡ Τουρκία γιά μιά ἀκόμη φορά ἀποκαλύπτοντας τό πραγματικό της πρόσωπο καί τά αἰσθήματά της ἒναντι πολιτισμῶν καί ἀξιῶν. Αὐτά ἐξ’ ἂλλου τά στοιχεῖα ἀνέκαθεν ἐχαρακτήριζαν τήν γείτονα χώρα.
          Ἀχνίζουν, ἀδελφοί μου, τά αἳματα τῶν Ἑλλήνων στήν Κωνσταντινούπολη, κλαῖνε οἱ περιουσίες τους, θρηνεῖ ἡ Μικρασία, ὁ Πόντος καί ἡ Καππαδοκία γιά τίς φρικτές καταστροφές καί τίς γενοκτονίες.
          Αἱμόφυρτη ἡ μεγαλόνησος, ἡ Ἑλληνικοτάτη Κύπρος μας, μαρτυρεῖ τίς τουρκικές ὠμότητες, τίς λεηλασίες, τίς καταστροφές Ἐκκλησιῶν καί Μοναστηρίων, τούς διωγμούς τῶν Ὀρθοδόξων καί τούς ἐποικισμούς τῶν Ἑλληνικῶν ἑστιῶν, ἀπό ἀνατολίτες πού τούς μετέφεραν ἐκεῖ, γιά νά ἁλώσουν τά πάντα.
          Θρασύτατη ἡ κεφαλή τῆς γείτονος, κάθε τόσο, οὐδένα ὑπολογίζουσα, ὑψώνεται μέ διεκδικήσεις καί ἀπειλές. Ὃπως συμβαίνει κατ’ αὐτάς τάς ἡμέρας στό Αἰγαῖο, ὃπου ἡ προκλητικότης καί ἡ θρασύτης τῆς Τουρκίας ὑπερέβη ὃρια καί φραγμούς.
          Ποῦ εἶναι ἆραγε οἱ «Μεγάλοι τῆς γῆς»; Ποῦ εἶναι  οἱ Διεθνεῖς Ὀργανισμοί; Ποῦ εἶναι οἱ Εὐρωπαῖοι ἑταῖροι μας, ὑποτίθεται χριστιανοί, ὣστε νά ὑψώσουν τό ἀνάστημά τους, προκειμένου νά σταματήσουν οἱ καταστροφές καί βεβηλώσεις μνημείων;
          Εἰς ποίας ἐνεργείας προέβησαν, προκειμένου νά σταματήσουν τήν βαρβαρική ἐπέλαση πρός τή Δύση; Ὃταν ξέσπασε πυρκαγιά στήν Παναγία τῶν Παρισσίων, ξεσηκώθηκε, καί καλῶς ἒπραξε, ὃλος ὁ κόσμος, γιατί κατεστράφη ἓνα μνημεῖο. Τά εἰδησεογραφικά πρακτορεῖα ἐπί ἡμέρες εἶχαν ὡς πρῶτο θέμα τήν φωτιά στήν Παναγία τῶν Παρισσίων. Τώρα πού καταστρέφεται ἓνα μνημεῖο ἀσυγκρίτως μεγαλυτέρας αἲγλης καί ἀξίας, πού εἶναι ἆρα γε ἡ εὐαισθησία τῶν Χριστιανῶν καί τῶν ἁρμοδίων τῶν Ὑπουργείων Πολιτισμοῦ τῶν χωρῶν τοῦ κόσμου;
          Ποῦ εἶναι ἡ μνήμη τους, ὣστε νά φερθοῦν μέ εὐγνωμοσύνη πρός τόν Λαό καί τό Γένος μας, πού ἐπί τόσους αἰῶνες ἐστάθη ἀνάχωμα καί πλήρωσε μέ σκλαβιά καί μέ μαρτύρια τήν προστασία τῆς Δύσεως ἀπό τήν φωτιά καί τό μαχαίρι τῶν ἀπίστων;
          Τί θά ἦταν ἡ Δύση, ἂν ἐμεῖς δέν κρατούσαμε τά στίφη τῶν βαρβάρων, οἱ ὁποῖοι τώρα δυστυχῶς καταλαμβάνουν ἀμαχητί τήν Εὐρωπαϊκή Ἢπειρο καί οὐχί μόνο, καταλύοντας ἢθη καί προσβάλλοντες θρησκεῖες καί πολιτισμούς; Θά πληρώσῃ ἀκριβά ἡ Εὐρώπη αὐτό τό τίμημα.
          Ὦ καί τῆς φρικτῆς παπικῆς κωμωδίας καί τοῦ ἐμπαιγμοῦ! Τό μόνο πού μπόρεσε μετά δυσκολίας, καί ποιός γνωρίζει ἀπό ποιούς πιεζόμενος, ὁ Πάπας, τό μόνο πού μπόρεσε νά ἀρθρώσῃ, κάνοντας μᾶλλον ἀγγαρεία, ἦτο νά εἲπῃ, ὃτι εἶναι «λυπημένος».
          Τί ἂλλο ἆρα γε θά μποροῦσε νά ἐκστομίσῃ, τόσον ὁ συγκεκριμένος Πάπας, ἀλλά καί οἱ πρό αὐτοῦ καί οἱ μετά ἀπ’ αὐτόν, ἀφοῦ οἱ Δυτικοί Σταυροφόροι αἱματοκύλισαν τήν Ρωμηοσύνη καί τήν Ὀρθοδοξία τό 1204 καί ἐσύλησαν καί κατέλυσαν τήν δόξα τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων; Πῶς θά μποροῦσε νά εἲπῃ τί ὁ Πάπας, ὃταν ἀκούωνται ἀκόμη οἱ θρῆνοι καί οἱ κλαυθμοί μέσα στήν Ἁγια Σοφιά, ἀπό τίς φοβερές καί φρικτές καταστροφές τό 1204;
          Ἀλλά λύπη κατέλαβε τήν ψυχή μας καί διά τήν ἀδιαφορία, τήν σιωπή, ἢ τίς χλιαρές δηλώσεις, ὁμοδόξων «ἀδελφῶν μας». Ἡ Ἁγια Σοφιά δέν εἶναι «ἐσωτερικό πρόβλημα» τῆς Τουρκίας, ὡς εἶπαν, οὒτε θά ἐξυπηρετήσῃ τό γεγονός, ὃτι οἱ εἰσερχόμενοι δέν θά πληρώνουν εἰσιτήριο. Δέν θά ἠδύνατο νά ἀκουσθῇ πικρότερος λόγος ἀπ’ αὐτόν.
          Ὃμως ἦλθεν ἡ ὣρα καί τῆς ἰδικῆς μας αὐτοκριτικῆς καί τοῦ αὐτοελέγχου.
          Χρόνια τώρα, ὃπως ἐπανειλημμένως ἒχομε τονίσει, μειοδοτήσαμε ἒναντι τῆς ἀληθείας. Παραποιήσαμε, ἀλλοιώσαμε, παραχαράξαμε τήν ἱστορία μας. Ἀδιαφορήσαμε γιά τήν πίστη μας. Πάψαμε νά τιμᾶμε τίς θυσίες τῶν προγόνων μας. Ἀποκρύψαμε, σκοπίμως, ἀπό τά παιδιά μας τούς διωγμούς καί τούς κατατρεγμούς, τά μαρτύρια καί τούς εὐτελισμούς, τούς βιασμούς καί τίς σφαγές, τίς γενοκτονίες καί τίς καταστροφές πού ὑπέστημεν ἀπό τούς Τούρκους.
          Ὑποτονικά ἑορτάσαμε καί ἑορτάζομε τίς Ἐθνικές μας ἐπετείους. Παρεξηγήθη ἡ ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα καί ἡ ἀναφορά στίς Ἐθνικές μας μνῆμες. Γιά τήν καλή δῆθεν, ὃπως εἶπαν, γειτονία. Ποιός θά πληρώσῃ, ἆρα γε γι’ αὐτά τά λάθη τόσων ἐτῶν; Ποιός θά τά  διορθώσῃ καί μέ ποιό τρόπο; Πόσος χρόνος χρειάζεται,  γιά νά ἀλλάξῃ ὁ ροῦς τῶν πραγμάτων; Ποιός θά λογοδοτήσῃ γιά τήν ἀνεξέλεγκτη εἲσοδο μουσουλμάνων στήν Πατρίδα μας; Τί θά γίνῃ μέ τήν πληθυσμιακή ἀλλοίωση στήν Ἑλλάδα;
          Τώρα, πού ἀντιλαμβανόμεθα, τώρα πού βλέπομε τήν πραγματικότητα, ὃσον καιρός ἐστί, ἂς ἀρχίσωμε αὐτήν τήν ἐργώδη προσπάθεια, τόν δίκαιον ἀγῶνα γιά τά ἱερά καί ὃσια τῆς φυλῆς μας. Πρωτίστως ἂς ζητήσωμε συγγνώμη ἀπό αὐτούς οἱ ὁποῖοι μέ τό αἷμα τους πύργωσαν τήν δική μας ἐλευθερία ἐπί αἰῶνες, ἀπό τῆς ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἐσχάτων.
          Ἂς ἐκζητήσωμε συγγνώμη ἀπό τήν μάνα μας τήν Ἑλλάδα, τήν ὁποία μέ τήν ἀγνωμοσύνη μας πληγώσαμε καί ἀσεβήσαμε στούς κόπους της καί στούς ἀγῶνες πού ἒκανε τόσους αἰῶνες γιά μᾶς.
          Γευτήκαμε τήν περιφρόνηση καί τήν ἀπαξίωση τῶν «ἑταίρων μας» καί ἂλλων, γιατί ἀπαξίωσαμε τήν μήτρα πού μᾶς ἒδωσε τήν ἐλευθερία, τήν ἲδια δηλαδή τήν Πατρίδα μας. Ποιός σέβεται τόν υἱόν, ὁ ὁποῖος ἀσεβεῖ πρός τήν ἲδια τούτην μητέρα;
          Νά ἀπαιτήσωμε νά γραφῇ ἡ ἀλήθεια στά βιβλία τῶν Σχολείων, ὣστε τά παιδιά μας νά πληροφορηθοῦν ἐκ πηγῶν ἀψευδῶν περί τῆς πραγματικῆς ἱστορίας.
          Νά μάθουν οἱ νέοι τῆς Ἑλλάδος βλαστοί γιά τήν δόξα καί τό κλέος τῶν Ἑλλήνων. Γιά τήν Ὀρθόδοξο πίστη μας. Γιά τούς διωγμούς τῶν προγόνων μας, γιά τίς καταστροφές, γιά τίς ἁλώσεις τῆς Κωνσταντινουπόλεως, γιά τίς βεβηλώσεις, γιά τούς ἐξανδραποδισμούς, γιά τούς ἀνασκαλοπισμούς, γιά τά ἰκριώματα καί τούς σταυρούς τετρακοσίων ἐτῶν, γιά τό σχοινί τοῦ Πατριάρχου. Γιά τόν Κολοκοτρώνη καί τόν Μακρυγιάννη. Γιά τόν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό. Γιά τήν φοβερή εἰρκτή, τήν φυλακή δηλαδή τῆς Τριπολιτσᾶς. Γιά τό Κούγκι καί τό Μεσολόγγι. Γιά τό Ζάλογγο καί τήν Ἀραπίτσα. Γιά τήν Μικρασιατική καταστροφή καί τίς βαρβαρότητες τῶν Τούρκων, γιά τόν Πόντο καί τήν Καππαδοκία, γιά τίς γενοκτονίες, γιά τά γεγονότα τοῦ 1955 στήν Κωνσταντινούπολη, γιά τήν εἰσβολή τοῦ «Ἀττίλα» στήν Κύπρο τό 1974 καί τήν κατάληψη σχεδόν τῆς ἡμίσεως τῆς Ἑλληνικοτάτης Μεγαλονήσου, γιά τήν μετατροπή τῶν Ἐκκλησιῶν σέ σταύλους καί τήν καταστροφή τῶν πατρογονικῶν ἑστιῶν, γιά τούς βιασμούς καί τίς ἐκτοπίσεις γιά τίς χιλιάδες τῶν προσφύγων καί γιά τόν πόνο τῶν μανάδων, τῶν πατεράδων, τῶν ἀδελφῶν καί τῶν συζύγων γιά τούς ἀγνοουμένους.
          Νά ξαναγυρίσωμε στούς ἑορτασμούς τῶν Ἐθνικῶν μας ἐπετείων, προκειμένου νά μάθουν τά παιδιά μας τόν Ἐθνικό Ὓμνο, νά γνωρίζουν τί σημαίνει ἒπαρση καί ὑποστολή τῆς σημαίας καί νά ξανατοποθετηθῇ ὁ Σταυρός στό κοντάρι τῆς σημαίας, τόν ὁποῖον ἂκριτα κάποιοι δικοί μας δυστυχῶς ἀποκαθήλωσαν καί ἀδιαμαρτύρητα τό δεχτήκαμε, ὃπως καί τόσα ἂλλα.
Ἀγαπητοί μου, σήμερα στήν Κωνσταντινούπολη, στήν Πόλη τῆς καρδιᾶς μας, στή βασίλισσα τοῦ κόσμου, πραγματοποιεῖται  ἓνα ἀνοσιούργημα κάτω ἀπό τά μάτια τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, οἱ ὁποῖοι ἀδιαφοροῦν δυστυχῶς γιά ὃ,τι πνευματικό, ὑψηλό καί θαυμάσιο ἐπίτευγμα ἐπί τῆς γῆς. Σήμερα πραγματοποιεῖται μιά ἀπό τίς μεγαλύτερες ἀδικίες στόν κόσμο καί συντελεῖται ἒγκλημα μέγιστον.
          Γνωρίζομε ὃτι οἱ πάντες αἰσθάνονται μειονεκτικά, γιατί δέν μπόρεσαν οὒτε θά μπορέσουν ποτέ νά φτιάξουν Ἁγια Σοφιά, ὃπως οἱ Ρωμηοί, νά τήν στολίσουν μέ ψηφιδωτά, νά ἒχῃ ζωή τόσων αἰώνων. Δέν μπόρεσαν οὒτε θά μπορέσουν ποτέ, νά ὑψώσουν Παρθενῶνες μέ κάλλος τέτοιο πού νά προκαλῇ δέος στούς ὀφθαλμούς τῶν ἀνθρώπων καί ρίγος στίς καρδιές διαχρονικά.
          Ὁ πολιτισμός τους εἶναι ἡ γυψοσανίδα καί οἱ γυάλινοι εὒθραυστοι πύργοι, πού μέ τήν πάροδον ὀλίγου χρόνου συντρίμμια γκρεμίζονται καί κείτονται κατά γῆς.
          Ἀδελφοί μου, μέσα στόν πόνο  καί στήν θλίψη τῶν ἡμερῶν,  εἲδαμε ἓνα καλό. Ξύπνησαν εὐτυχῶς οἱ Ἓλληνες.
          «Κορμιά μαρμαρωμένα τό θαῦμα καρτεροῦν,
          μέ χέρια παγωμένα πῶς νά σταυροκοπηθοῦν.
          Στήν Ἐκκλησιά τοῦ θρύλου καμπάνες δέν ἠχοῦν
          Μά κι’ ἂν περάσαν χρόνια, στούς αἰῶνες θ’ἀντηχοῦν.
          Εὐχή ψηλά στούς οὐρανούς, ὂμορφη Ἁγια Σοφιά
          Θά γίνῃς κάποτε δικιά μας, μέ χρόνους, μέ καιρούς».
          Κάτι ἂρχισε νά ἀλλάζῃ σ’ αὐτόν τόν τόπο. Ἡ βδελυρή πράξη τῶν Τούρκων ἐνήργησε ἀφυπνιστικά γιά τόν κοιμώμενο γίγαντα, γιά τόν Λαό μας δηλαδή, γιατί ἡ Ἁγια Σοφιά εἶναι ἡ ψυχή μας καί ἡ καρδιά μας. Εἶναι ὁ πόθος καί τό ὡράϊσμά μας. Εἶναι ἡ μεγάλη τοῦ Γένους Ἐκκλησιά, εἶναι τό κόσμημα τοῦ κόσμου, ἡ τοῦ κόσμου εὐκοσμία, γιά νά χρησιμοποιήσωμε τήν Ἐκκλησιαστική γλῶσσα.
          Τό 2021 θά γιορτάσωμε τά 200 χρόνια ἀπό τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση. Πρέπει ὁ ἑορτασμός αὐτός νά εἶναι βροντερός, βαθύς, ἀντάξιος τῶν θυσιῶν τῶν προγόνων μας. Νά εἶναι καί θά εῖναι μιά ἀπάντηση στήν Τουρκία γιά τά ἐγκλήματα πού ἒκαμε διαχρονικά.
          Μιά πρόταση πρός τό Ὑπουργεῖο Παιδείας. Τήν ἒχομε ξανακάνει. Καιρός εἶναι, ἀντί γιά τίς πενταήμερες τῶν Σχολείων, γιά λόγους ἀναψυχῆς, νά ὁδηγήσωμε τά παιδιά μας νά προσκυνήσουν σέ τόπους ἱερούς, γιά νά βαπτίζωνται στά ἱερά νάματα τῆς φυλῆς μας ἀπό τήν ἀρχαία ἐποχή καί τήν λαμπρή βυζαντινή περίοδο, τήν Ὀρθοδοξία, τούς πόνους καί τούς καημούς τοῦ Γένους μέσα ἀπό τήν Ἁγία Λαύρα καί τό Μέγα Σπήλαιο. Γιά νά δοῦν τά παιδιά, τίς ρίζες τους καί νά καταλάβουν τί σημαίνει Ἑλλάδα, ὣστε νά νοιώθουν περηφάνεια γιά τήν καταγωγή τους.
Ἀκόμη θά ἢθελα νά διαβεβαιώσω ὃλους σας, ὃτι μέσα μας ὑπάρχει αὐτός ὁ ἐνθουσιασμός, ὣστε ἂν χρειασθῆ πρῶτοι ἐμεῖς, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἓλληνες Ἱερεῖς καί Καλόγεροι, μπροστάρηδες ὃπως κάναμε πάντα σ’ αὐτόν τόν τόπο, θά ἀγωνισθοῦμε, δίδοντας καί τό αἷμα μας ἐάν χρειασθῆ γιά τήν Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας. Δέν θά σιωπήσωμε καί στή συνέχεια γιά τίς ἀδικίες πού γίνονται εἰς βάρος τῆς Πίστεώς μας καί τῆς Πατρίδος μας. Δέν θά πάψωμε ἀγωνιζόμενοι γιά τά ἀπαράγραπτα δίκαιά μας, μή φειδόμενοι κόπων καί μόχθων καί αὐτῆς τῆς ἰδίας τῆς ζωῆς μας.
          Αὐτή τήν στιγμή στρέφομε τόν νοῦν καί τήν καρδία μας στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο μας καί στόν πρῶτο τοῦ Γένους μας, στόν Παναγιώτατο καί Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο καί στούς περί αὐτόν Κληρικούς, μαζί του φρυκτωρούς τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους, δηλοῦντες τόν σεβασμόν καί τήν ἀμέριστον συμπαράστασή μας εἰς ὃ,τι ἱερόν καί ἃγιον ὃλαις δυνάμεσι ὑπηρετοῦν.
          Ἐπίσης στηρίζομε τήν ὃποια προσπάθεια καί ἐνέργεια τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως γιά τά ἀπαράγραπτα δίκαια τῆς Πατρίδος μας.          Ὑπάρχει τό διεθνές δίκαιο, τό ὁποῖο καλῶς ἐπικαλούμεθα. Ἀλλ’ ὃμως ὑπάρχει καί τό δικό μας, τό ἐθνικό δίκαιο.
          Αὐτές τίς ὧρες, ἀλλά καί πάντοτε ἒχομε ἀνάγκη ἀπό τήν μεταξύ μας ἑνότητα. Πρέπει νά γίνωμε, ἐάν δέν εἲμαστε, ἓνα σῶμα, μιά ψυχή γιά τήν Πατρίδα μας, γιά τήν Ἑλλάδα μας.
          Ἡ Ἁγια Σοφιά, ἒστω καί ἂν τῆς ἂλλαξαν τό ὂνομα της οἱ βάρβαροι στίς πινακίδες, λέγοντάς την «μεγάλο τζαμί», θά εἶναι γιά μᾶς «ἡ Μεγάλη Ἐκκλησιά, ἡ Ἁγια Σοφιά μας». Ἡ κλειστή πύλη γι’ αὐτούς θά εἶναι ὁ τρόμος τους, γιατί κάποτε θά ἀνοίξῃ. Ἡ Ἁγια Σοφιά εἶναι τό κέντρο τοῦ κόσμου, εἶναι ὁ ὀμφαλός τῆς γῆς. Δέν εἶναι δική τους. Τήν ἒκλεψαν καί τήν κατέχουν μέ τό σπαθί καί τή βία. Ὁ Μαρμαρωμένος Βασιληᾶς εἶναι ὁ ἐφιάλτης πού δέν τούς ἀφήνει νά ἡσυχάσουν ἡμέρα καί νύκτα, γιατί γνωρίζουν ὃτι θά ξυπνήσῃ καί θά προβάλλῃ μέ τό σπαθί του, γιά νά ἐλευθερώσῃ τήν Μεγάλη Ἐκκλησιά ἀπό τά βέβηλα χέρια τους...»
 «Πόλη γλυκιὰ Πόλη δική μας
Πόλη τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ
Πόλη καημὸς ποὺ γίνες τραγούδι ἐδῶ
μὴ κλαῖς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς, θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς
Πόλη χρυσὴ Πόλη τοῦ ἥλιου
Πόλη μητέρα κι ἀδερφὴ
Πόλη λυγμὸς ποὺ γίνε λουλούδι ἐδῶ
μὴ κλαῖς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς
Μέσα σ'ὄνειρο σ'εἶδα ξανὰ
ὅλο φῶς ὅπως ἤσουν παλιὰ
καὶ στὰ μάτια σου ἡ Ἁγία Σοφία
ἕνα δάκρυ ποὺ ἀκόμα κυλᾶ
Πόλη γλυκιὰ ἀγαπημένη
μία ζωὴ σ'ἀποζητῶ
εἶσαι ἐκεῖ κι ὅμως σὲ ἀγγίζω ἐδῶ
μὴ κλαῖς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς
Πόλη ζωὴ Πόλη ἐλπίδα
Πόλη Θεοῦ Πόλη ὅλο φῶς
Πόλη γλυκειὰ ποὺ γινες Πατρίδα ἐδῶ
μὴ κλαῖς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς
Πόλη γλυκιὰ Πόλη δική μας
Πόλη τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ
Πόλη καημὸς ποὺ γίνε τραγούδι ἐδῶ
μὴ κλαῖς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς θὰ'ρθῃ ὁ καιρός».
          Θά τελειώσω μέ τούς τελευταίους στίχους ἑνός δημώδους ἂσματος, παλαιᾶς ἐποχῆς, ὃταν ὁ ἐνθουσιασμός καί ὁ πατριωτισμός κατεῖχαν τό κέντρο τῆς καρδιᾶς τῶν Ἑλλήνων, τό ὁποῖο ἆσμα παρουσιάζει τόν πόνο τῆς Ἑλλάδος γιά τά παιδιά της.
«Ξύπνησε Ρήγα, ξύπνησε ἀπ’ τό βαθύ σου μνῆμα,
Βάλε φωνή καί κεραυνούς  ἀπ’ τή χρυσή σου λύρα,
Ξύπνα Φεραῖε ξύπνησε καί ἡ στεριά προσμένει,
Τό ἀκρογιάλι καρτερεῖ καί ὂνειρα ὑφαίνει».

Πασχαλινή εγκύκλιος Μητροπολίτη Πατρών Χρυσοστόμου 2020

ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2020

Ἀριθμ. Πρωτ.:  145

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 357η


Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ


Πρός τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν


Παιδιά μου εὐλογημένα,

Mέσα σέ κλῖμα χαρᾶς καί εὐφροσύνης, τό ὁποῖο καμμιά δυσκολία καί ἀσθένεια, οὒτε αὐτός ὁ θάνατος, δύνανται νά σκιάσουν, ἑορτάζομε γιά μιά ἀκόμη φορά τό Ἃγιον Πάσχα.

Αὐτή ἡ χαρά, ἡ ὁποία ἒχει οὐράνια προέλευση καί παγκόσμια διάσταση, ἐφέτος βιώνεται κατά τρόπο ξεχωριστό, βαθειά καρδιακό, ἐμπειρικά μοναδικό καί πρωτόγνωρο.

   Κάποιοι βλέπουν αὐτό τόν ἑορτασμό ὡς «βάρος» ἀσήκωτο, ἂλλοι ὡς περιορισμό τῶν ποικίλων δραστηριοτήτων καί κάποιοι ἂλλοι ὡς μοναδικήν ἒκφραση τῆς προσωπικῆς κοινωνίας καί ἀγαπητικῆς σχέσεως μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο, πού μόνο ἡ καρδιά μπορεῖ νά μετρήσῃ, ἀφοῦ ἐκείνη ἒχει τή δική της λογική καί γνωρίζει τό βάθος τῆς ἀγάπης καί τήν λάμψη τοῦ φωτός πού διαχέονται ἀπό τό κενό καί καινό Μνῆμα τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου.

   Αὐτή τήν φορά, ἀδελφοί μου, αὐτό τό Πάσχα, καλούμεθα νά  κάνωμε τήν ὑπέρβαση τοῦ  ἑαυτοῦ μας, νά δείξωμε τίς πνευματικές μας ἀντοχές, νά μποῦμε στή θέση ὃσων ὑποφέρουν μέσα στά Νοσοκομεῖα, νά ἂρωμε μέ μεγαλυτέρα ὑπευθυνότητα τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, τόν Σταυρό τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσίας ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων.

Ἐφέτος ἑορτάζομε τό Πάσχα μέσα ἀπό «στερήσεις», ἀλλά μέ μεγάλη νοσταλγία, προσευχόμενοι ἐκτενέστερα, βαθύτερα, μέ δάκρυα μετανοίας καί κατανύξεως.

   Ἐφέτος θά ζήσωμε τήν ὀδύνη ὃσων ἀναγκάζονται διά ποικίλους λόγους νά στεροῦνται, ἐν προκειμένῳ τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, οἱ ὁποῖες ζωογονοῦν τήν ὃλην ὓπαρξή μας.

   Σπεύσατε, σήμερα ἀγαπητικά καί ἀναστάσιμα, μέ τόν νοῦ σας καί τήν καρδιά σας στούς ἀσθενεῖς πού βρίσκονται στά Νοσοκομεῖα, ὑποφέροντας, εἲτε ἀπό τήν λοιμική νόσο τοῦ λεγομένου νέου κορωνοϊοῦ, εἲτε ἀπό ἂλλες ἀσθένειες. Ἐπισκεφθῆτε νοερά τούς κατακοίτους καί τούς ἀδυνάτους οἱ ὁποῖοι παραμένουν στά σπίτια τους, ἐπειδή ἀδυνατοῦν νά μετακινηθοῦν. Ἀφήσατε τό νοῦ σας νά ἀγκαλιάσῃ τούς ἐμπεριστάτους, τούς ἐν πάσαις ἀνάγκαις, περιστάσεσι καί θλίψεσιν εὑρισκομένους.

   Μή λησμονήσετε κυρίως, νά περιβάλετε μέ τήν ἀναστάσιμη ἀγάπη σας, μέ τό ἀναστάσιμο φῶς τῆς καρδιᾶς σας καί μέ τίς θερμές προσευχές σας καί δεήσεις σας πρός τόν Ἀναστάντα Κύριο, τό Ἰατρικό καί Νοσηλευτικό καί Διοικητικό προσωπικό τῶν Νοσηλευτικῶν  Ἱδρυμάτων καί τούς ἐργαζομένους σ’ αὐτά, ὂχι μόνο ἐδῶ στήν πόλη μας, ἀλλά καί στήν Πατρίδα μας ὃλη καί στόν κόσμον ὁλόκληρο.

   Προσευχηθῆτε γιά ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται σέ ὃποιες ἂλλες ὑπηρεσίες, γιά νά ἒχωμε ὃλοι μας ἀσφάλεια καί ἀγαθῶν ἐπάρκεια.

   Ἀγαπητοί μου, γνωρίζω τά ξεχωριστά βιώματα καί τά αἰσθήματα τά ὁποῖα ἢδη κατέλαβαν τήν καρδία σας κατά τάς ἐφετινάς πασχαλίους ἡμέρας. Σᾶς διαβεβαιῶ ὃτι σᾶς συνοδεύω σ’ αὐτά τά αἰσθήματα καί βιώνω ὡς Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης σας, τό «ἂλγος» τῆς μή φυσικῆς παρουσίας τῶν πνευματικῶν μου παιδιῶν στίς Ἱερές Ἀκολουθίες. Συμμερίζομαι τόν πόνο σας καί γονυκλινής προσεύχομαι μαζί σας ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστάντος Κυρίου μας, ἐνώπιον τῆς σεπτῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας μας καί τοῦ τάφου, τῆς τιμίας Κάρας καί τοῦ σταυροῦ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὣστε νά μᾶς στερεώσῃ ὁ Κύριός μας στήν πίστη καί νά μᾶς ἐλεήσῃ μέ τήν ἒξοδο ἐκ τῆς συνεχούσης ἡμᾶς λοιμικῆς νόσου.

Γνωρίζομεν ὃλοι ὃτι γιά νά φθάσωμε στήν Ἀνάσταση περάσαμε ἀπό τήν Μεγάλη Παρασκευή. Μετά τόν Σταυρό ἀνέτειλεν ἢδη τό Πάσχα. Τό πέρασμα δηλαδή, ἀπό τόν θάνατο στή ζωή, ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς, ἀπό τήν φθορά στήν ἀφθαρσία, ἀπό τά πρόσκαιρα στά αἰώνια, ὃπου ἦχος καθαρός ἑορταζόντων, τῶν υἱῶν δηλαδή τῆς Ἀναστάσεως, τῶν θεουμένων, τῶν βοώντων ἀπαύστως τό, «Κύριε δόξα σοι».

   Μετά τό πάθος ἦλθεν ἢδη ἡ χαρά, ἒλαμψε τό φῶς τό ἀνέσπερο τοῦ ἐκ τάφου ἀνατείλαντος Σωτῆρος ἡμῶν. Οἱ καταιγίδες ἦλθαν καί πάντα θά ἒρχωνται στή ζωή μας. Ὃμως παρέρχονται καί ἔρχεται ἡ ξαστεριά, ἡ ὁποία χαροποιεῖ καί φωτίζει τῶν ἀνθρώπων τήν ὓπαρξη. Ζῆστε ὃσο μπορεῖτε πιό δυνατά, εἰδικά ἐφέτος, αὐτή τήν μεγάλη Πανήγυρη, τήν Ἑορτή τῶν ἑορτῶν, ὃπως τήν ὀνομάζει ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

   Σήμερα εἶναι Λαμπρή. Σήμερα εἶναι Ἀνάσταση. Σήμερα ὃλα εἶναι φωτεινά. Ψάλατε μαζί μέ τόν ἱερό Ὑμνογράφο καί πανηγυριστή τῆς Ἀναστάσεως: «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ, καὶ τὰ καταχθόνια· ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τὴν Ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται».

Σ’ αυτόν τόν ἐφετινό, ξεχωριστό ἑορτασμό δέν εἲμαστε μόνοι, ὅπως κάποιοι νομίζουν. Ὁ Ἀναστάς Κύριος εἶναι μαζί μας, στό σπίτι μας, στό τραπέζι μας, στήν καρδιά μας. Ἦλθε γιά νά μείνῃ, γιά νά αἰσθανθοῦμε τήν οὐράνια παρουσία καί χάρη Του.

Ἦλθε «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν», ὃπως τότε στούς Μαθητάς Του καί μᾶς δείχνει τίς πληγές Του, τούς τύπους τῶν ἣλων. Μᾶς παρηγορεῖ, διότι γνωρίζει ὃτι γιά τήν ἰδική Του ἀγάπη στερηθήκαμε αὐτό τό Πάσχα, πολλά. Ἡ ἀγάπη γι’ Αὐτόν, πέρασε καί περνάει μέσα ἀπό τήν «ὁδύνη» τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης γιά τούς ἂλλους.

   Αὐτό τό μέτρο μᾶς ἒβαλε Ἐκεῖνος, ἐφέτος εἰδικά, γιά νά μετρήσῃ τό ἐσωτερικό πύρωμα τῆς καρδιᾶς μας καί τίς πνευματικές μας δυνάμεις, ἀλλά καί νά μᾶς δοκιμάσῃ μέσα ἀπό τό καμίνι τῆς ὑπομονῆς, τῆς βαθειᾶς ταπείνωσης καί τῆς εἰλικρινοῦς μετά δακρύων μετανοίας.         

Θά περάσῃ ἡ δοκιμασία καί θά λησμονήσωμε τίς ὃποιες δυσκολίες.  Θά παρέλθῃ τό νεφύδριον καί εἰς ἀναψυχήν θά ἐξέλθωμεν.

Στό σημεῖο αὐτό θά ἢθελα νά κάνω μιά παρένθεση. Παρακαλῶ σας, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, νά προσευχηθοῦμε ὃλοι μας, βαθειά, ἀγαπητικά, ἀναστάσιμα, δι’ ἐκείνους τούς ὀλίγους ἒστω, οἱ ὁποῖοι ἐξέφρασαν τήν «ἱκανοποίησή» τους γιά τό ὃτι «ἒκλεισαν», ὡς ἐπίστευσαν  οἱ Ἐκκλησίες κατά τήν Μεγάλην Ἑβδομάδα καί τό Πάσχα, δι’ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐξεφράσθησαν ὑποτιμητικῶς διά τήν ἁγίαν μας Ἐκκλησία καί δι’ ὃσους βρῆκαν τήν εὐκαιρία νά ἐκφράσουν τίς ἐμπαθεῖς διαθέσεις τους ἒναντι τῶν Ἱερῶν τῆς Ἐκκλησίας μας Μυστηρίων καί δή τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Νά προσευχηθοῦμε, ὣστε νά ἀνοίξουν τά μάτια τῆς ψυχῆς τους καί νά δοῦν τήν ἀλήθεια, νά φωτισθοῦν, νά ἒλθουν εἰς μετάνοια, διότι ἂν δέν συμβῆ αὐτό, τότε, μετά λύπης λέγομεν ὃτι, θά ἰσχύσῃ δι’ αὐτούς, τό: «Ἀναστήτω ὁ Θεός καί διασκοπρισθήτωσαν οἱ ἐχθροί Αὐτοῦ καί φυγέτωσαν ἀπό προσώπου Αὐτοῦ οἱ μισοῦντες Αὐτόν...»

   Τήν καρδία πάντως τῶν υἱῶν τῆς Ἀναστάσεως, τῶν παιδιῶν δηλαδή τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας, κατακλύζει ἡ Ἀναστάσιμη πρός πάντας ἀγάπη καί πηγαῖος ἐξέρχεται ἐκ τοῦ στόματός των ὁ λόγος τῆς ἀγάπης καί τῆς συγγνώμης, ὑπέρ ὃλων τῶν λυπούντων τόν Κύριόν μας καί τήν ἁγία Του Ἐκκλησία: «Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει».

   Ἡ Ἐκκλησία μας γιά μιά ἀκόμη φορά κενοῦται γιά τήν ἀγάπη τῶν παιδιῶν της. Αὐτό ἒπραξε πάντοτε, αὐτό πράττει καί τώρα, αὐτό θά πράξῃ ὀψέποτε χρειασθῇ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή της. Ὁ Σταυρός, δηλαδή καί ἡ Ἀνάσταση. Διά τοῦτο εἲμεθα βέβαιοι ὃτι τά τέκνα της, τά σεσωσμένα, ἐν εὐγνωμοσύνῃ καί διά τά νῦν τήν εὐχαριστοῦν καί διά τήν ὃλην προσφοράν της θά τήν εὐχαριστοῦν ἐσαεί καί τά τροφεῖα θά τῆς ἀποδώσουν καί αὐτά τά τέκνα ἃπαντα, θά ἒλθουν κάτω ἀπό τήν σκέπη τῶν πτερύγων τῆς ἀγάπης της μέ θερμότερα αἰσθήματα εὐλαβείας, ἐκτιμώντας βαθύτατα καί αὐτή τήν κενωτική καί θυσιαστική, πασχάλια προσφορά τῆς μητρός των.

Ἀδελφοί μου, ὡς κατακλεῖδα αὐτῆς τῆς καρδιακῆς ἀναστάσιμης ἐπικοινωνίας μαζί σας, σᾶς ἀπευθύνω τούς λόγους τοῦ Ἰωσήφ Βρυεννίου, ὁ ὁποῖος ἐν εὐφροσύνῃ καί ἀγαλλιάσει ψυχῆς,  κραυγάζει πανηγυρικά:

«Πάσχα διάβασις ἀπό τοῦ σκότους εἰς φῶς.

Πάσχα ἐξέλευσις ἀπό τοῦ ᾅδου εἰς γῆν.

Πάσχα ἀνάβασις ἀπό τῆς γῆς εἰς τούς Οὐρανούς.

Πάσχα ἀνάστασις τῶν πεπτωκότων βροτῶν.

Πάσχα ἀνάκλησις τῶν ἐξορίστων Ἐδέμ.

Πάσχα πιστῶν ἡ ὂντως ζωή».

Σᾶς ἐναγκαλίζομαι ἀναστάσιμα καί σᾶς κατασπάζομαι πατρικά μέ τόν νικητήριον ἀναστάσιμον ἀσπασμό καί χαιρετισμό.


Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,

Χριστός Ἀνέστη!   

Ἅγιον Πάσχα 2020


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Εγκύκλιος Μητροπολίτου Πατρών Χρυσοστόμου για τον Κορωνοϊό

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

Ἐν Πάτραις τῇ 3ῃ Ἀπριλίου 2020
Ἀριθμ. Πρωτ.:143
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 355η

 Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον καί
τόν εὐσεβῆ Λαόν
τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Διά τῆς παρούσης σᾶς ἀποστέλλομε τήν ὑπ' ἀριθμ. πρωτ. 1626/711/2-4-2020 Ἐγκύκλιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ θέμα: «Περί τῶν ἀποφάσεων τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 1.4.2020 ὡς πρός τό ζήτημα τοῦ νέου κορωνοϊοῦ Covid-19» προκειμένου νά ἐνημερωθῆτε διά τάς σχετικάς ἀποφάσεις.

Πρός δέ τούτοις καί ὡς συνέχεια τῆς ἐπικοινωνίας μας σημειώνω μέ ἀγάπη πατρική τίς παρακάτω σκέψεις.

Ἐνωτίζομαι μετά συνοχῆς καρδίας πάντοτε τούς λόγους σας, τίς ἀναζητήσεις σας, τήν ἀγωνία σας, τόν πόνο τῆς καρδιᾶς σας καί διαβάζω μετά πολλῆς συγκινήσεως  τά ὃσα μοῦ γράφετε κατ’ αὐτόν τόν καιρό, γιά πολλά θέματα, κυρίως ὃμως γιά τό θέμα τῆς τελέσεως τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί βεβαίως τῆς Θείας Λειτουργίας καί γιά τήν βαθειά ἐσωτερική σας ἀνάγκη, ἀφ’ ἑνός μέν νά ἐκκλησιάζεσθε, ἀφ’ ἑτέρου δέ καί κυρίως νά κοινωνῆτε τῶν Θείων καί Ἀχράντων Μυστηρίων. Ἐν’ ὂψει μάλιστα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος καί τῆς ἑορτῆς τῶν ἑορτῶν, τοῦ Ἁγίου Πάσχα, αὐτή ἡ ἀνάγκη γίνεται περισσότερον ἐπιτακτική.

Ὥς πνευματικά μου παιδιά, προφανῶς γνωρίζετε ὃτι ὁ πόνος καί τό ἂλγος καί τῆς ἰδικῆς μου καρδίας εἶναι μέγιστα κατ’ αὐτόν τόν καιρόν, ἓνεκα τῶν δυσκολιῶν πού προέκυψαν, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Θεός, ἀπό τήν ἐπέλαση τῆς φοβερᾶς λοιμικῆς νόσου, ἡ ὁποία δυστυχῶς ἁπλώθηκε σέ ὃλο τόν πλανήτη καί ἐξ’ αἰτίας τῆς ὁποίας χιλιάδες ἀδελφοί μας, ἀνά τόν κόσμον, ἒχασαν τήν ζωή τους καί πολλοί ἂλλοι παραμένουν στά Νοσοκομεῖα.

Συστρατευτήκαμε ἢδη ὃλοι μας εἰς θερμοτάτην προσευχήν καί συνεχίζομε δεόμενοι πρός τήν συμπαθεστάτην τοῦ Κυρίου ἀγαθότητα, ὣστε νά φανῇ ὁ οὐράνιος καί φιλεύσπλαχνος Πατήρ ἳλεως πᾶσιν ἡμῖν καί παρά τήν μεγίστην ἁμαρτωλότητά μας νά μᾶς ἐλεήσῃ, ἀποδιώκοντας τήν λοιμική νόσο ἡ ὁποία μαστίζει τόν κόσμο.

Κατ' αὐτό τόν καιρόν τῆς σκληρῆς δοκιμασίας συμπάσχομε μαζί σας. Τόσον ἡ ἐλαχιστότητά μου, ὃσον καί ὃλοι οἱ Ἱερεῖς μας, ἐπιτελοῦμε τό χρέος μας ἒναντι τοῦ Κυρίου καί ἒναντι τοῦ ποιμνίου μας. Λειτουργοῦμε, προσευχόμεθα, κηρύττομε, σᾶς ἐπιστηρίζομε παντί τρόπῳ, ἀσκούμενοι πρῶτοι ἐμεῖς στήν ὑπομονή, ἓως ὃτου ὁ Κύριος εὐδοκήσῃ τήν λύση ἐκ τῆς συνεχούσης ἡμᾶς λύπης καί ὀδύνης.

Στήν Ἱερά Μητρόπολή μας, δόξα τῷ Θεῷ, ἒχομε τήν δυνατότητα νά ἐπικοινωνοῦμε μαζί σας, μέσῳ τοῦ τηλεοπτικοῦ μας σταθμοῦ «ΛΥΧΝΟΣ», τοῦ ραδιοφωνικοῦ μας σταθμοῦ «ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ, 88.4.fm stereo» καί οἱουδήποτε ἄλλου τρόπου, χρησιμοποιῶντας ὅλα τά σύγχρονα μέσα. Δόξα τῷ Θεῷ πού μᾶς ἒχει χαρίσει καί αὐτή τήν δυνατότητα.

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ὁ καθένας ἀπό μᾶς, ἐργαζόμεθα μέ ὃλες μας τίς δυνάμεις γιά ὃ,τι καλύτερο γιά τό ποίμνιό μας, φροντίζοντες ἀφ’ ἑνός μέν γιά τήν ψυχική του ὑγεία, ἀφ’ ἑτέρου δέ γιά τήν σωματική, ἀφοῦ τό σῶμα μας, ὡς λέγει ὁ Ἃγιος Ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι «ναός τοῦ ἐν ἡμῖν Ἁγίου Πνεύματος».(Πρ.Κορινθ.Α’Στ,19)

Ἀγωνιζόμεθα διά τήν τέλεση τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν κατά τήν Ἁγία καί Μεγάλην Ἑβδομάδα καί τό Ἃγιον Πάσχα, πάντοτε λαμβάνοντες ὑπ’ ὂψη μας καί ὃλες τίς παραμέτρους πού συνιστοῦν προστασία τοῦ Λαοῦ μας ἀπό πάσης ἐπιβουλῆς τοῦ άλλοτρίου καί νόσου λοιμικῆς.

Ὅσον ἀφορᾶ στήν Θεία Κοινωνία, ἒχομε ἢδη δώσει κατευθυντήριες γραμμές στούς Ἱερεῖς μας. Δύνασθε νά ἐπικοινωνῆτε μέ τόν Ἐφημέριο τῆς Ἑνορίας σας διά τό θέμα αὐτό.

Ἀγαπητοί μου,  ὃλοι ὑποφέρομε πνευματικά κατ’ αὐτήν τήν περίοδο. Ὃμως, πάλιν διά τάς ἁμαρτίας μας, ὁ Κύριος οἰκονόμησε νά κάνωμε αὐτή τήν θυσία κατ’ αὐτόν τόν καιρόν. Θαυμάζομε τήν εὐλάβεια τῶν ἀνθρώπων, ὑποκλινόμεθα μπροστά στόν ἒνθεο ζῆλο τους. Ὃμως ὁ καθείς ἐξ’ ἡμῶν δέν λειτουργεῖ μόνος του. Ὃ,τι ἰσχύει γιά ὃλη τήν Ἐκκλησία, ἰσχύει καί γιά τόν καθένα μας. Δέν εἲμεθα αὐτόνομοι καί ἀνεξάρτητοι. Ἠ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Κεφαλή της εἶναι ὁ Χριστός καί ἐμεῖς τά μέλη τοῦ Σώματος.

Εὐτυχῶς, ἀδελφοί μου, φαίνεται ὃτι ὁ Θεός ἀγαπάει πολύ τήν Πατρίδα μας καί διά τόν λόγον αὐτόν, ἡ κατάσταση δέν εἶναι, εὐτυχῶς ἐπαναλαμβάνομεν, ἀνεξέλεγκτος. Τήν δέ πόλιν μας, πιστεύομεν ἀκραδάντως, ὃτι προστατεύει κατά τρόπον θαυμαστόν ὁ Ἂγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας, ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Κάρας, τοῦ Σταυροῦ καί τοῦ Τάφου τοῦ ὁποίου, ἀδιαλείπτως προσευχές καί δεήσεις ἀναπέμπονται. Ἀπαραίτητη ὅμως εἶναι καί ἡ δική μας προσοχή καί ἡ λήψη τῶν ἀπαραιτήτων μέτρων, προκειμένου νά μή βρεθοῦμε πρό μεγαλυτέρων δυσκολιῶν.

Προσωπικῶς, λαχταρῶ νά δῶ τά παιδιά μου ἐν τῷ οἲκῳ τοῦ Κυρίου καί προσεύχομαι νά εἶναι ὃλα ὑγιῆ. Δέν θά ἢθελα ποτέ νά δῶ κανένα παιδί μου στό κρεββάτι τοῦ πόνου καί τῆς ἀσθενείας, ἀκόμη δέ, τό χειρότερο, νά ἀγωνίζεται γιά τήν ζωή του μέσα σέ κάποια μονάδα ἐντατικῆς θεραπείας. Ἐπίσης ποτέ δέν θά ἢθελα, νά φεύγουν κάποιοι συνάνθρωποί μας καί νά μή δύνανται οὒτε οἱ δικοί τους νά τούς ἀποχαιρετήσουν.

Γι’ αὐτό λοιπόν, ἀδελφοί μου καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, σᾶς διαβεβαιῶ ὃτι κάνω καί θά συνεχίσω νά κάνω, ὁποιαδήποτε θυσία, μέ τήν αἲσθηση βαθειᾶς εὐθύνης ἒναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων, γιά τήν διαφύλαξη τῆς ψυχοσωματικῆς ὑγείας τῶν πνευματικῶν μου παιδιῶν. Αὐτό πράττομε μέχρι σήμερα μέσῳ μάλιστα ὀδυνηρᾶς ὁδοῦ, τήν ὁποία μέ κόπο, ἀλλά καί ὑπομονή διατρέχομεν «ἀφορῶντες  εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν».(Ἐβρ.12,2)

Οἱ πάντες γνωρίζετε ὃτι ἡμέρα καί νύχτα τελοῦμεν, ἀφ’ ἑνός μέν προσευχόμενοι, ἀφ’ ἑτέρου δέ ἐπικοινωνοῦντες μέ τήν Ἐκκλησιαστική μας Ἀρχή (Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος), τούς ἁρμοδίους ἐπιστήμονας τόσον εἰς τοπικόν, ὃσον καί γενικώτερον ἐπίπεδο, ἀλλά καί μέ τούς ὑπευθύνους ἀπό τήν πλευρά τῆς Πολιτείας, προκειμένου νά ἀντιμετωπίσωμε κατά τόν καλύτερο τρόπο τήν ὀδυνηρά αὐτή κατάσταση.

Προσευχηθῆτε, ἀδελφοί μου καί τέκνα ἐν Κυρίῳ καί ὑπέρ τοῦ Ἰατρικοῦ καί Νοσηλευτικοῦ προσωπικοῦ, τοῦ Διοικητικοῦ προσωπικοῦ καί ὅλων τῶν ἐργαζομένων, στά Νοσοκομεῖα τῆς πόλεως μας, τῆς Πατρίδος μας, ἀλλά καί τοῦ κόσμου ὅλου. Προσευχηθῆτε γιά τούς ἀσθενεῖς, ὥστε σύντομα νά ἰαθοῦν ἀλλά καί ὑπέρ τῶν κοιμηθέντων ἐκ τῆς λοιμικῆς νόσου ἀδελφῶν μας καί τῶν οἰκείων τους.

Κλείνοντας τήν ἀναφορά μου αὐτή στά θέματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν, ἢ ἂν θέλετε τήν ἐπικοινωνία μας αὐτή, ἐπιθυμῶ νά γνωρίζετε ὃτι ὡς πνευματικός σας πατήρ, πράττω καί θά πράξω ὃ,τι εἶναι δυνατόν, ὣστε νά εὐεργετήσω πνευματικά τά παιδιά μου κατά τό διάστημα αὐτό. Γρηγορεῖτε, ἀδελφοί καί τέκνα, γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε, ἳνα μή εἰσέλθητε καί εἰσέλθωμεν εἰς πειρασμόν ἐντονώτερον καί εἰς πλέον ἐπωδύνους καταστάσεις.



Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Κυρίῳ μέ ἀγάπη πατρική

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ



+Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Ολοκληρώθηκε η τοποθέτηση βηματοδότη στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε πριν απο λίγο η επέμβαση τοποθέτησης βηματοδότη στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο.

Σύμφωνα με την Ιερά Αρχιεπισκοπή ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εισήχθη σήμερα, Σάββατο 4 Απριλίου στο Ωνάσειο για προγραμματισμένη τοποθέτηση βηματοδότη.

Να αναφερθεί ότι ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος επικοινώνησε τηλεφωνικώς με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και του ευχήθηκε ταχεία ανάρρωση, ύστερα από την επιτυχή επέμβαση τοποθέτησης βηματοδότη.

"Πάντα την δουλειά την έκαναν οι λίγοι" - Μόρφου Νεόφυτος

ΜΟΡΦΟΥ: Εμφανίστηκε ο Παϊσιος - Μήνυμα της Παναγίας στους Έλληνες!

Περγάμου Ιωάννης: ''Η Εκκλησία άνευ της Ευχαριστίας δεν είναι πλέον Εκκλησία''

Μια (τηλεφωνική) συνομιλία με τον Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη Ζηζιούλα* (23 Μαρτίου 2020)

Σεβασμιώτατε, θα θέλαμε να ακούσουμε τις απόψεις σας για την τρέχουσα κατάσταση, καθώς η θεολογία σας διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις παρούσες περιστάσεις.

Η θεολογία μου, δυστυχώς, δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Στην Ελλάδα έχουν ήδη κλείσει τις εκκλησίες και η Θεία Λειτουργία δεν τελείται. Τελείται στην Σερβία;

Λαμβάνοντας υπ᾽ όψιν την απόφαση της κυβέρνησης να περιορίζεται ο αριθμός των ανθρώπων σε κάθε ορισμένο τόπο, καθώς επίσης και το ζήτημα της απαγόρευσης της κυκλοφορίας και της διατήρησης αποστάσεων, η πιο πρόσφατη απόφαση του Πατριάρχη Ειρηναίου είναι οι ακολουθίες να τελούνται στους ναούς, αλλά όχι με περισσότερους από πέντε ανθρώπους.

Αυτό είναι αποδεκτό.

Στην Αμερική αποφασίστηκε ότι ο ιερέας, ο ψάλτης και ο βοηθός στο ιερό, να είναι παρόντες, προκειμένου να τελείται η Θεία Λειτουργία, ούτως ώστε να μπορούν να υπάρχουν τα άγια μυστήρια, για να μεταλαμβάνει ο κόσμος. Τί σκέπτεστε επ᾽ αυτού;

Κατ᾽ εμέ, η Εκκλησία άνευ της Θείας Ευχαριστίας δεν είναι πλέον Εκκλησία. Από την άλλη μεριά, ο κίνδυνος μετάδοσης αυτού του ιού στους άλλους μας επιβάλλει την ανάγκη να κάνουμε οτιδήποτε είναι απαραίτητο, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει το κλείσιμο της Εκκλησίας. Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει λάβει δραστικά μέτρα εξαιτίας του πολύ σημαντικού εν εξελίξει ζητήματος.

Πολλοί έχουν θέσει το ερώτημα: Τί λέει ο Ιωάννης Ζηζιούλας; Καθώς ο καθένας γνωρίζει ότι είχατε κάποτε πει ότι εντός της Ορθοδοξίας δεν υφίσταται ῾῾ιδιωτική᾽᾽Λειτουργία.

Η Λειτουργία υπό τις παρούσες συνθήκες θα τελείται για να ζήσει ο κόσμος. Ο ιερέας θα την τελέσει προκειμένου να επιτραπεί στους ανθρώπους να λάβουν την Θεία Κοινωνία. Ας μην λησμονούμε, η Λειτουργία τελείται ῾῾ὑπὲρ τῶν δι᾽ εὐλόγους αἰτίας ἀποληφθέντων᾽᾽.

Εκείνοι οι οποίοι δεν μπορούν να προσέλθουν είναι τώρα ο καθένας. Νομίζω ότι είναι μια αποδεκτή απόφαση το να τελεί ο ιερέας την Λειτουργία στον ναό με δύο ή τρεις ανθρώπους.

Το πώς θα απαγορεύσει άλλους από το να παρακολουθήσουν, δεν το γνωρίζω. Νομίζω ότι η καλύτερη απόφαση, αντί να κλείνουμε τελείως την εκκλησία, είναι να έχουμε τον ιερέα να τελεί το μυστήριο με έως και πέντε ανθρώπους.

Έτσι, και η Θ. Λειτουργία θα τελείται στους ναούς, και η δυνατότητα διάδοσης του ιού θα μειώνεται στο μηδέν.

Η Εκκλησία της Ελλάδος θα αναμεταδίδει την Θεία Λειτουργία από το διαδίκτυο. Ορισμένοι στην Αμερική πράττουν το ίδιο. Ποια είναι η γνώμη σας;

Δεν συμφωνώ με την αναμετάδοση της Θείας Λειτουργίας από την τηλεόραση. Είμαι περιορισμένος κατ᾽ οίκον και δεν θα είμαι σε θέση να συμμετάσχω την Λειτουργία.

Ωστόσο, δεν θα ανοίξω τον δέκτη της τηλεόρασης για να παρακολουθήσω την Λειτουργία. Το θεωρώ αυτό έκφραση ασέβειας. Είναι ασεβές το να κάθεται κανείς έτσι και να παρακολουθεί την Λειτουργία.

Ακούσαμε ότι οι πιστοί στην Ελλάδα θα παρακολουθούν την Λειτουργία από την τηλεόραση. Πού θα τελείται η Λειτουργία;

Νομίζω θα μεταδίδεται τηλεοπτικά από τον Καθεδρικό Ναό της Αρχιεπισκοπής των Αθηνών. Προσωπικά, όπως είπα, δεν μου αρέσει η Λειτουργία να αναμεταδίδεται από ένα τηλεοπτικό κανάλι.

Στην Ελλάδα τουλάχιστον μια λειτουργία θα τελείται στον Καθεδρικό Ναό. Κατά την γνώμη μου, θα μπορούσε να τελείται σε περισσότερες εκκλησίες, αλλά υπάρχει ο φόβος της διάδοσης της επιδημίας.

Στην Λειτουργία είτε κανείς είναι παρών είτε απών, όπως έχουμε ήδη διαβάσει στα κείμενά σας. Τί μπορούν να πράττουν οι Χριστιανοί την Κυριακή το πρωί, όταν εμποδίζονται από το να συμμετάσχουν στην Λειτουργία σε κάποιο ναό, και πρέπει να παραμείνουν σπίτι; Τί θα προτείνατε στους χριστιανούς να πράξουν σε τέτοιες περιστάσεις;

Ας μείνει ο άνθρωπος στο σπίτι και ας προσεύχεται εκεί. Η Εκκλησία μπορεί να ετοιμάσει ορισμένα λειτουργικά κείμενα και να ενθαρρύνει τον πιστό να αναγνώσει, παραδείγματος χάριν, την πρωινή ακολουθία κατ᾽ οίκον, αλλά όχι να διαβάσει το κείμενο της Λειτουργίας.

Η Λειτουργία προϋποθέτει την παρουσία μας. Δεν μπορεί κανείς να συμμετέχει στην Λειτουργία εξ αποστάσεως. Επομένως, ας αφεθούν οι πιστοί να προσεύχονται από τις οικίες τους.

Όταν λέτε ῾῾να προσεύχονται,᾽᾽ τί ακριβώς εννοείτε; Να διαβάζουν τις προσευχές που γνωρίζουν, ή οι Επίσκοποι και οι ιερείς να τους συστήνουν κάτι;

Οι Επισκοπές μπορούν να συστήσουν ένα κανόνα προσευχής: κατά την γνώμη μου, ο Όρθρος (η εωθινή ακολουθία της Κυριακής) είναι επαρκής.

Η Εκκλησία θα πρέπει να διανείμει το κείμενο για τον Όρθρο, παραδείγματος χάριν, προκειμένου οι πιστοί να τον διαβάζουν στις οικίες τους ενόσω τελείται η Θεία Λειτουργία.

Μια τηλεοπτική αναμετάδοση της Λειτουργίας δεν είναι σωστό να γίνεται. Από την άλλη μεριά, μια καλή λύση είναι να τελείται η Λειτουργία από ένα ιερέα και δύο ή τρεις ακόμη ανθρώπους και, εί δυνατόν, να μεταδίδεται η Θεία Κοινωνία στους πιστούς.

Στο βαθμό που γνωρίζω, αυτό τώρα είναι δύσκολο καθόσον δεν έχουμε διακόνους που θα μπορούσαν να μεταδώσουν τη Θεία Κοινωνία στους απόντες.

Στην αρχαία Εκκλησία, η Θεία Κοινωνία παρέχονταν σε εκείνους που δεν μπορούσαν να παραστούν. Έτσι, εφόσον αυτό δεν υφίσταται, ας τελείται η Λειτουργία τουλάχιστον με πέντε ανθρώπους παρόντες.

Τι θα συνιστούσατε στους πιστούς αναφορικά με τις ατομικές (κατ᾽ ιδίαν) προσευχές εκάστου Χριστιανού;

Οι πιστοί θα πρέπει να συνεχίσουν να προσεύχονται, να αναπέμπουν τις προσωπικές τους δεήσεις προς τον Κύριον.

Πώς θα ονομάζατε αυτήν την κατάσταση και αυτή τη συνθήκη, έτσι που είναι τώρα έκτακτη; Είπατε ότι η Εκκλησία χωρίς την Ευχαριστία δεν είναι Εκκλησία, και ότι η Ευχαριστία θα πρέπει να τελείται. Αυτόν τον τύπο, ή μορφή της Ευχαριστίας, πώς θα τον αποκαλούσατε, προκειμένου να μην μετατραπεί σε ῾῾ιδιωτική᾽᾽ τελετή;

Εάν υπάρχουν πέντε άνθρωποι στην Λειτουργία, δεν πρόκειται πλέον περί ιδιωτικής Λειτουργίας. Είναι σημαντικό εκείνοι που παρίστανται να μην είναι σε κίνδυνο και να μην θέτουν άλλους σε κίνδυνο.

Σχετικά με τον κίνδυνο, ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν υφίσταται κίνδυνος στο ζήτημα της μεταδόσεως.

Όπως μας λέγουν οι γιατροί, ο κίνδυνος ελαχιστοποιείται όταν τηρείται απόσταση και όταν εφαρμόζονται μέτρα υγιεινής.

Επομένως, αποκλείουμε το ότι η Ευχαριστία μπορεί να περιοριστεί σε ιδιωτική υπόθεση. Εάν η Λειτουργία τελείται με την παρουσία αρκετών πιστών, αποσοβείται αυτός ο κίνδυνος;

Είναι καλύτερο, από το να έχουμε εντελώς κλειστές Εκκλησίες.

Ορισμένοι πιστεύουν, ότι σε αυτήν την περίπτωση της περιορισμένης συμμετοχής των πιστών, η Εκκλησία δεν υφίσταται πλέον ως Ευχαριστιακή κοινότητα και σύναξη, και επομένως, λένε, η Ευχαριστία δεν θα πρέπει να τελείται. Και προσθέτουν: εάν δεν τελείται καθόλου (κάτι το οποίο είναι πέραν της βούλησης και της επιθυμίας μας), τότε ο Θεός δεν θα μας εγκαταλείψει. Έτσι, ρωτούν: εάν δεν έχουμε συναγμένη την εκκλησιαστική κοινότητα, τότε γιατί θα πρέπει να τελούμε μια τέτοια ῾῾περιορισμένη᾽᾽Λειτουργία;

Μια κοινωνία, μια κοινότητα, δεν είναι ποτέ πλήρης με την έννοια της μετοχής όλης της κοινότητας. Υπάρχει πάντοτε μια μειοψηφία παρούσα. Ωστόσο, εξακολουθεί να εκπροσωπεί και να δρα εκ μέρους όλων εκείνων όσοι απουσιάζουν.

Και βεβαίως, προσευχόμαστε για όλους όσοι είναι απόντες ῾῾δι᾽ εὐλόγους αἰτίας᾽᾽, π.χ. όσοι είχαν εμπόδιο να συμμετέχουν. Αυτό δεν είναι καινοτομία στην Εκκλησία μας. Έχουν πάντοτε υπάρξει εκείνοι οι οποίοι απέχουν από την Λειτουργία.

Εκείνοι που συμμετέχουν προσεύχονται και για όσους απουσιάζουν. Όπως γνωρίζουμε, ορισμένοι μπορεί να απουσιάζουν επειδή ασθενούν ή επειδή ευρίσκονται καθ᾽ οδόν. Ωστόσο, κανείς μπορεί να είναι απών επειδή η κατάσταση δεν του, ή δεν της, επιτρέπει να παραστεί λόγω επείγουσας ανάγκης.

Δεν υφίσταται ουσιώδες πρόβλημα εδώ, επειδή υπάρχει μια κοινότητα, ή ένα εκκλησίασμα εκείνων των ολίγων. Είναι καλύτερο να έχουμε κοινωνία ολίγων παρά μια κατάσταση στην οποία δεν υπάρχει κανείς στην Ευχαριστιακή σύναξη.

Ορισμένοι πιστεύουν ότι εκείνοι που συμμετέχουν σε αυτή την τριμελή, ή τετραμελή Λειτουργία είναι ῾῾προνομιούχοι᾽᾽ και, έτσι, είναι περισσότερο ευνοούμενοι από τους άλλους;

Τι σημαίνει ῾῾προνομιούχος᾽᾽; Εκείνοι που είναι παρόντες θα ήθελαν πολύ και οι άλλοι να είναι εξίσου παρόντες, αλλά έχουν γνώση του ότι δεν μπορούν.

Δεν θεωρούν με έπαρση ή ικανοποίηση ότι δεν υπάρχουν άλλοι. Έχουν επίγνωση του ότι αντιπροσωπεύουν εκείνους που είναι απόντες.

Το δίλημμα που έχουν ορισμένοι είναι το εάν πρέπει κανείς να αποστερήσει εαυτόν από την Θεία Ευχαριστία και έτσι να βοηθήσει άλλους (σταματώντας την διάδοση της μόλυνσης) ή το να τελέσει την Ευχαριστία με την ελπίδα ότι δεν θα βλαφθούν άλλοι. Είναι επαρκές το να συμμορφωνόμαστε με όλα τα μέτρα ώστε να αποτρέψουμε την διάδοση της μόλυνσης;

Θα πρέπει να αποτρέπουμε την εξάπλωση της μόλυνσης διότι υπάρχει ένα τεράστιο ρίσκο μετάδοσης του ιού.

Όχι μόνον προς εκείνους που είναι άμεσα εγγύς προς εμάς αλλά και προς εκείνους που είναι πιο απομακρυσμένοι.

Εδώ πρόκειται περί εξάπλωσης μέσω του κοινωνικού συνόλου και γιατί θα πρέπει να είμαστε εμείς η αιτία μιας τέτοιας εξάπλωσης του ιού;

Μήπως η εικόνα της Λειτουργίας που έχουμε σήμερα, όπου περιορίζεται σε αρκετούς πιστούς γύρω από τον ιερέα, παραβιάζει τον λειτουργικό εικονισμό; Αυτή η περιορισμένη σύναξη συνεχίζει να εικονίζει την Βασιλεία του Θεού, η οποία και είναι το νόημα της Λειτουργίας;

Η μικρή κοινότητα δεν μειώνει την εικόνα (εξεικόνιση) της μέλλουσας Βασιλείας. Πολύ συχνά, σε πολλές χώρες στην Ευρώπη, επισκέφθηκα ενορίες των οποίων οι ναοί χρησιμοποιούνταν από ελάχιστους Ορθόδοξους πιστούς.

Ωστόσο, ολόκληρη η Θεία Ευχαριστία προσφέρεται για όλο το σύμπαν. Μια ενορία αντιπροσωπεύει όχι μόνον την τοπική κοινότητα, αλλά και ολόκληρη την καθολική Εκκλησία. Επομένως, ο μικρότερος ναός, αντιπροσωπεύει το σύμπαν και συγκεφαλαιώνει ολόκληρο τον κόσμο.

Πολλοί φοβούνται ότι κάποιος ελιτισμός αναδύεται από αυτήν την κατάσταση: εκείνοι οι οποίοι είναι προνομιούχοι στην Λειτουργία. Βλέπετε κάποιον κίνδυνο σε αυτό;

Όχι, δεν βλέπω κανένα κίνδυνο.

Με ποια έννοια;

Αρκεί ο τοπικός Επίσκοπος ή ο ιερέας να επιτρέψει μια εναλλακτική παρουσία ούτως ώστε να μην προσέρχονται πάντοτε οι ίδιοι ενορίτες.

Αυτήν την εβδομάδα θα υπάρχουν τρεις ή τέσσερεις πιστοί, την επόμενη εβδομάδα θα είναι τρεις ή τέσσερεις άλλοι. Η συμμετοχή άλλων θα είναι έτσι βαθμηδόν δυνατή μέχρις ότου παύσει αυτή η κατάσταση.

Πολλοί άνθρωποι θέτουν το εξής: δεν τίθεται το ερώτημα εάν η Εκκλησία υπάρχει χωρίς την Ευχαριστία ή όχι, αλλά εάν οι πιστοί μπορούν να απέχουν από την μετοχή τους στην Ευχαριστία για ένα ή δύο μήνες. Υπάρχει μια άποψη, ότι δεν θα πρέπει να τελείται η Ευχαριστία τώρα εξαιτίας της τοιαύτης κατάστασης. Σε ορισμένες μητροπόλεις οι Λειτουργίες καταργήθηκαν, εκεί όπου οι κρατικές αρχές διέταξαν την απαγόρευση συνάθροισης στην Λειτουργία. Οι Επίσκοποι έπρεπε να αποτρέψουν πλήρως την συμμετοχή των πιστών, όπως συνέβη στην Ελλάδα. Είστε ικανοποιημένος με την απόφαση στην Ελλάδα ότι η Λειτουργία δεν μπορεί να τελεσθεί, μέχρι το πέρας της πανδημίας;

Δεν νομίζω ότι αυτό είναι καλό. Πιστεύω ότι θα μπορούσαν να έχουν βρει μια άλλη λύση κατά την οποία η Λειτουργία θα μπορούσε να τελείται με την μικρή συμμετοχή λαϊκών.

Επέλεξαν αυτή την λύση, αλλά δεν νομίζω ότι ήταν η καλύτερη. Η απόφαση να μην παρίσταται κανείς στην Λειτουργία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.

Εάν αυτό συμβεί σε όλο τον κόσμο, τί νομίζετε, θα έπαυε να υπάρχει η Εκκλησία τότε;

Είναι απλώς μια υπόθεση αυτό. Δεν νομίζω ότι μπορεί να συμβεί στην πραγματικότητα. Θα υπάρχουν πάντοτε άνθρωποι που τελούν την Λειτουργία, στα μοναστήρια, για παράδειγμα.

Ορισμένοι λένε ότι απλώς ῾῾κρατιέται η φλόγα᾽᾽ (ευχαριστιακή φλόγα) που είναι μια ωραία, ποιητική εικόνα. Είναι αυτή η θεολογική και ουσιαστική απάντηση;

Αυτό δεν είναι απάντηση. Οποτεδήποτε κάτι δεν είναι επιλογή μας αλλά αναγκαιότητα που έρχεται έξωθεν τότε πράττουμε αυτό που λέγεται οικονομία.

Πολλά πράγματα δεν είναι αρκετά σωστά στην πράξη, αλλά καθώς αυτό που είναι το σωστό δεν μπορεί να γίνει, τότε τα δεχόμαστε μόνον κατ᾽ οικονομίαν.

Και αυτό ακριβώς έχουμε και σήμερα: εφαρμόζουμε τα πράγματα κατ᾽ οικονομία για να αντιμετωπίσουμε ένα σοβαρό πρόβλημα. Το βλέπω αυτό ως μέτρο οικονομίας.

Έχετε πει και γράψει, ότι στην εκκλησιολογία καίριο δεν είναι μόνον το να λαμβάνουμε την Θεία Κοινωνία των Τιμίων Δώρων (communio in sacris), αλλά επίσης και η μετοχή στην κοινωνία των Αγίων (communio sanctorum). Ορισμένοι ξεχνούν ότι δεν έχουμε απλώς κάποιο ῾῾πράγμα᾽᾽ από το Άγιο Θυσιαστήριο, το οποίο προσλαμβάνεται και απορροφάται από τον οργανισμό μας, αλλά ότι με την κοινωνία μετέχουμε της κοινότητας όλων των Αγίων. Τί έχετε να πείτε για το θέμα αυτό στην εποχή αυτή του κορωναϊού;

Αυτή η κοινότητα των Αγίων ασφαλώς υπάρχει, ακόμη και όταν υπάρχει ένας μικρός αριθμός πιστών και λαϊκών. Είναι η κοινότητα των Αγίων, και δεν είναι απλώς μια κοινότητα σε ένα ιερό.

Έχετε τυχόν σχόλια σχετικά με τον τρόπο λήψης της Θείας Κοινωνίας; Υποθέτω ότι έχετε ακούσει τα τρέχοντα επιχειρήματα στο θέμα αυτό. Ενώ κάποιοι επιμένουν στην μετάδοση της Θείας Κοινωνίας από την ίδια λαβίδα (κουτάλι), άλλοι αναζητούν άλλους τρόπους, προκειμένου να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της επιδημίας και να δείξουν την κοινωνική ευθύνη τους. Μια από τις τοπικές Εκκλησίες παρήγγειλε υποχρεωτική απολύμανση της λαβίδας, ενώ άλλη άρχισε να χρησιμοποιεί κουτάλια μιας χρήσης. Τί λέτε; Τί είδους οικονομία ή εξαίρεση θα πρέπει να ισχύσει εδώ;

Στην Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, οι πιστοί λαμβάνουν την Θεία Κοινωνία ξεχωριστά, χωριστά το Σώμα από το Αίμα του Κυρίου.

Όπως γνωρίζουμε, σύμφωνα με την τάξη αυτής της αρχαίας Λειτουργίας, αυτά δεν είναι αμφότερα τοποθετημένα στο δισκοπότηρο.

Υπάρχουν, επομένως, ποικίλοι τρόποι. Δεν συμφωνώ με το να διαθέτουμε αναλώσιμα κουτάλια (μιας χρήσης) για κάθε άνθρωπο. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι καλό.

Αντίθετα, είναι καλύτερο για τους πιστούς, να λαμβάνουν το Σώμα του Χριστού το οποίο θα έχει εμβαπτιστεί προηγουμένως στο Αίμα του Χριστού. Κατ᾽ αυτόν τον τρόπο θα αποφεύγεται η εξάπλωση του ιού.

Αυτή είναι μια ad hoc απάντηση, προσωρινού χαρακτήρα. Αλλά νομίζω μπορούν να βρεθούν τρόποι. Μολονότι η Εκκλησία δεν έχει σκεφθεί ιδιαίτερα για άλλους τρόπους, νομίζω ότι θα πρέπει να το πράξει.

Η λήψη της Θείας Κοινωνίας με λαβίδα χρονολογείται στον 11ο ή 12ο αιώνα;

Ναι. Πρόκειται για πολύ ύστερη πρακτική και νομίζω ότι, προσωρινά τουλάχιστον, θα πρέπει να επιστρέψουμε στις αρχαίες λύσεις. Πιστεύω θα τις ανακαλύψουμε. Αλλά ποιος τις σκέπτεται σήμερα;!

Ορισμένοι έχουν προτείνει την ακόλουθη λύση. Οι ιερείς θα πρέπει να ετοιμάζουν τα τμήματα του Σώματος του Χριστού από τον Αμνό και εν συνεχεία να εμβαπτίζουν τα τμήματα του Σώματος με το Αίμα του Χριστού. Και τότε οι άνθρωποι να προσέρχονται και να λαμβάνουν έτσι την Θεία Κοινωνία. Τι σκέπτεστε επ᾽ αυτού;

Νομίζω αυτό είναι μια πολύ καλή λύση, καθώς υπάρχει ήδη φόβος μεταξύ μιας ομάδας πιστών. Προσωπικά, θα μου άρεσε και θα επιθυμούσα οι πιστοί να μην έχουν φόβο (από την Θεία Κοινωνία).

Θεωρώ ότι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού είναι η λήψη του φαρμάκου για την αθανασία και δεν θεωρώ ότι είναι επικίνδυνο. Προσωπικά, δεν θα με ενοχλούσε να μεταλάμβανα από ένα δισκοπότηρο κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας, ή, ακόμη και να χρησιμοποιούσα μια κοινή λαβίδα.

Ωστόσο, εφόσον υπάρχουν κι εκείνοι οι οποίοι, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, είναι ἀσθενείς τῇ πίστει, πρέπει να αποφεύγουμε να τους σκανδαλίζουμε.

Η Εκκλησία πρέπει να βρεί μια λύση και για αυτούς, να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους, προκειμένου να αποφύγει τις κατηγορίες ότι εμείς οι Χριστιανοί μεταδίδουμε λοιμώξεις ή ασθένειες.

Παρατηρούμε ότι θεωρείτε πως η κατηγορία, ή η μαρτυρία, που έρχεται έξωθεν της Εκκλησίας, ότι είναι σημαντική. Νομίζετε ότι η Εκκλησία θα πρέπει να είναι προσεκτική στο τί εικόνα ή τί εντύπωση δίνει στον κόσμο;

Με την επικρατούσα πρακτική της λήψης της Θείας Κοινωνίας, νομίζω ότι, στην περίπτωση που η νόσος εξαπλωθεί, πολλοί θα κατηγορήσουν τους Χριστιανούς ότι είναι ένοχοι και πολλοί θα πουν ότι η Εκκλησία διέδωσε την μόλυνση.

Υπάρχει ευθύνη της Εκκλησίας προς την κοινωνία και προς την κτίση;

Σαφέστατα υπάρχει.

Σεβασμιώτατε, Σας οφείλουμε πολλή ευγνωμοσύνη για αυτήν τη συνομιλία. Είναι υπέροχο που οι αναγνώστες μας θα έχουν την ευκαιρία να δουν τις απαντήσεις σας σε αυτά τα τρέχοντα ζητήματα.

Ελπίζω ότι αυτός που θα τα διαβάσει, θα τα αναγνώσει σωστά και δεν θα με παρερμηνεύσει. Προσεύχομαι ο Κύριος να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κατάσταση με τον σωστό τρόπο.

* Δημοσιεύθηκε στα αγγλικά (σε μετάφραση από τα σερβικά των π. Bratislav Krsic και π. MIlovan Katanic), στην ιστοσελίδα Public Orthodoxy, του Κέντρου Ορθόδοξων Χριστιανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Fordham, USA:
https://publicorthodoxy.org/2020/03/27/church-without-eucharist/
Μετάφραση από τα αγγλικά: Π. Γ. Παύλος

Του Σεβ. Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσοστόμου για την 25η Μαρτίου 2020

Ἡ μεγάλη ἡμέρα καί ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου ἰδού εὐρίσκεται ἐπί θύραις. Ὁ ἑορτασμός, λόγῳ τῶν ἐπικρατουσῶν εἰδικῶν συνθηκῶν δέν θά εἶναι "λαμπρός", ὅπως τίς προηγούμενες φορές. Δέν θά γίνουν "ἐπίσημες" Δοξολογίες, δέν θά πραγματοποιηθοῦν παρελάσεις, δέν θά ἐκφωνηθοῦν πανηγυρικοί λόγοι.

Ὁ ἐφετινός ἑορτασμός ἔχει τήν ἰδιαιτερότητα, ὅτι θά πραγματοποιηθῆ ἐσωτερικά, καρδιακά, προσευχητικά ἐν τῷ οἰκῳ καί ἐν τῷ ἱερῷ Ναῷ μέσα ἀπό τήν Θεία Λειτουργία (ὅπου τελεσθῇ), μέ τήν συμμετοχή τῶν ἐλαχίστων, ὅπως προβλέπεται ἀπό τίς ὁδηγίες τῶν ἁρμοδίων Ἀρχῶν.

Στήν πόλη μας, θά λειτουργήσωμε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τῆς Εὑαγγελιστρίας, ὁ ὁποῖος μάλιστα πανηγυρίζει,μεταδιδομένης τῆς Θείας Λειτουργίας ἀπό τόν Ἐκκλησιαστικό Τηλεοπτικό μας Σταθμό καί τόν Ραδιοφωνικό μας Σταθμό.

Αὐτός ὁ ξεχωριστός ἑορτασμός πρέπει νά μᾶς φέρει ψυχικά πιό κοντά σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι κατά τήν διάρκεια τῆς φρικτῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς, ὑπέφεραν, βασανίστηκαν, θανατώθηκαν καί γενικῶς μέ ἡρωϊκό φρόνημα ἀγωνίστηκαν ὑπέρ τῆς ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου πίστεως καί τῆς γλυκυτάτης Πατρίδος μας.

Πιστεύομεν ὅτι οὐδείς Ἕλληνας θά ἀφήσῃ τήν λήθη νά καλύψῃ τά γεγονότα, τίς πράξεις τίς ἡρωϊκές, τά κατορθώματα ἡρώων καί μαρτύρων κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἀνδρῶν καί γυναικῶν, μικρῶν καί μεγάλων γιά τήν πίστη, γιά την ἐλευθερία καί τήν ἀνθρώπινη τιμή καί ἀξιοπρέπεια.

Στίς ψυχές πρέπει νά ξυπνήσουν καί πάλι οἱ μνῆμες πού παραλάβαμε ἀπό τούς πατέρες μας καί νά φωτίσῃ λαμπρότερη ἡ δάδα τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης, ἡ ὁποία ξεκίνησε ἀπό τά χέρια τοῦ μαρτυρικοῦ Αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ Παλαιολόγου, ἀπό τίς θρυλικές τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων ἐπάλξεις καί περνώντας ἀπό ἑκατόμβες μαρτύρων καί μυριάδες ἀγωνιστῶν, ἔφθασε ὡς τό σχοινί τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε΄, ὡς τά χέρια τοῦ γιγαντόψυχου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, τοῦ Παπαφλέσσα καί τῶν ἄλλων ἱερῶν τῆς πίστεως καί τῆς Πατρίδος μας ἀγωνιστῶν καί ἐθελοθύτων σφαγίων.

Χρέος ἀνεξόφλητον ἡ τιμή πρός τούς ἥρωες, ἡ ἀπόδοση εὐγνωμοσύνης, ὁ σεβασμός, ἡ προσευχή γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τους, ἡ ὑπόσχεση ὅτι θά κρατήσωμε ὅ,τι μᾶς παρέδωσαν, ὅτι δέν θά κάνωμε ἐκπτώσεις μπροστά στήν προάσπιση τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων μας καί ὅτι θά μεταλαμπαδεύσωμε στούς ἐπιγενομένους τήν ἀγάπη σ' αύτές τίς ἀκατάλυτες ἀξίες στήν πίστη δηλαδή στόν ἀληθινό Θεό, στήν ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα καί στήν ἀφοσίωση μας στήν Ὀρθόδοξη ἁγία Μητέρα μας Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἐκένωσε τόν ἑαυτό της καθ' ὅλη τήν διάρκεια τῆς πικροτάτης δουλείας καί τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος γιά τήν ἐλευθερία καί ἡ ὁποία συνεχῶς κενοῦται γιά τά παιδιά της.

Ἡ ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου εἶναι γιά μιά ἀκόμη φορά εὐκαιρία νά ἀποδώσωμε τιμή στά ἱερά μας σύμβολα καί νά ὑψώσωμε μέ ὑπερηφάνεια στά μπαλκόνια καί στούς ἐξῶστες τῶν σπιτιῶν μας καί τῶν χώρων ἐργασίας μας, τήν Σημαία μας, ἡ ὁποία μέ τήν γαλανόλευκη θωριά της καί τόν σταυρό πού στά σπλάχνα της φέρει, συγκλονίζει, συγκινεῖ καί ἐμπνέει γιά ζωή ουσιαστική καί γιά πράξεις ἡρωϊσμοῦ πού τίς σημαδεύει, ἐάν χρειασθῇ, ἡ μέχρις αἵματος θυσία.

Ἀγαπητοί μου, μέσα ἀπό τό σπίτι μας ἄς μεταφερθοῦμε νοερά στῶν θυσιῶν τους ἁγιασμένους καί μέ αἵματα ποτισμένους τόπους καί στά ἱερά τῶν ἀνδρειωμένων τρόπαια καί ἄς γονατίσωμε στούς ἀνδριάντες τῶν ἱερῶν τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος προμάχων, στεφάνι καρδιᾶς καταθέτοντες, φόρον ἐλάχιστον τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης, ἀνθ' ὧν ὑπέρ ἡμῶν ἔπραξαν.

Ἄς γονατίσωμε μπροστά στό εἰκόνισμα τῆς Παναγίας μας καί θυμίαμα ἄς προσφέρωμε καί ἁγιοκέρι ἄς ἀνάψωμε γιά τήν πανίερη μνήμη τους.

Ὁ ἐφετινός ἑορτασμός εἶναι ξεχωριστός, πιό βαθύς, περισσότερο πνευματικός. Μᾶς ἐπιτρέπει νά συνομιλήσωμε πιό πολύ μέ τούς ἥρωες προγόνους μας, μάλιστα λίγο προτοῦ ἑορτάσωμε τά 200 χρόνια ἀπό τήν παλλιγγγενεσία τοῦ Γένους μας κατά τό 1821.

Αὐτός ὁ ἑορτασμός, ὁ μοναδικός στά χρόνια τῆς πορείας τῆς Πατρίδος μας, μᾶς βοηθάει νά ἀνασυντάξωμε τῖς εσωτερικές μας δυνάμεις, προκειμένου καί τώρα νά ἀντέξωμε στίς ὅποιες ἀντιξοότητες καί δυσκολίες, ἀλλά καί στό μέλλον νά πορευθοῦμε μέ ἦθος, ἀξιοπρέπεια, τιμή καί ὑπερηφάνεια γιά τίς πολλές τοῦ Γένους μας ἀρετές καί γιά τίς ἄπειρεςτοῦ Θεοῦ εὐεργεσίες.