Η θεία Χάρη. Τι συμβαίνει όταν αφαιρείται; Γιατί αφαιρείται;

Όταν η Θεία Χάρη εγκαταλείψει την ψυχή, σ’  εκείνες τις θλιβερές στιγμές η ψυχή αισθάνεται σαν να έπεσε από τον ουρανό στη γη και βλέπει όλα τα δεινά της γης.

Κανένας τότε δεν μπορεί να την παρηγορήσει εκτός από τον Θεό.

Η Χάρη όμως αφαιρείται εξαιτίας της ματαιοδοξίας, ακόμη κι εξαιτίας ενός μόνο υπερήφανου λογισμού.

Προσέχετε τη Χάρη του Θεού. Με την παρουσία της είναι ΕΥΚΟΛΗ η ζωή.

Ο Κύριος αποσύρει τη Χάρη Του από την ψυχή και έτσι με το έλεος και τη σοφία Του οδηγεί στην ταπείνωση την ψυχή.

Χωρίς την Χάρη του Θεού είμαστε όμοιοι με τα ζώα, αλλά με τη χάρη ο άνθρωπος είναι ΜΕΓΑΣ κοντά στο Θεό.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Ποια είναι η νηστεία των αγίων Αποστόλων;

Ο πατήρ Αντώνιος Χρήστου μας εξηγεί στο παρακάτω βίντεο με λίγα λόγια, ποια είναι η νηστεία των αγίων Αποστόλων. Είναι μία νηστεία που μπορεί να είναι από μία μέρα έως και σχεδόν ένα μήνα. Αυτή η νηστεία επηρεάζεται από την κινητή εορτή του Πάσχα.

Ακτινογραφία της ψυχής

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων πού πάνε να εξομολογηθούν:

Ή πρώτη κατηγορία, περιλαμβάνει αυτούς πού πάνε για πρώτη και τελευταία φορά, χωρίς απόφαση μετανοίας και βρίσκονται στο εξομολογητήριο από περιέργεια. Μετά οί περισσότεροι χάνονται. Σπάνια μπορεί κάποιοι απ’ αυτούς, καλοπροαίρετοι, να προστρέξουν ξανά στο ευλογημένο Μυστήριο. Εδώ σ’ αυτές τις ψυχές δεν υπάρχει μετάνοια, αλλά διακρίνεις περιέργεια, αμφιβολίες πολλές και αινιγματικά χαμόγελα. Πολλές φορές αυτοί με ερωτήσεις αδιάκριτες, προσπαθούν να εξομολογήσουν τον Πνευματικό και όλα τα κρίνουν με τον «επάρατο» ορθολογισμό. Αν θελήσει να τους βοηθήσει λίγο ο Πνευματικός με καμιά ερώτηση, διακριτικά βέβαια, για να βγουν τα φίδια (αμαρτίες) από την ψυχή τους, οι περισσότεροι δεν απαντούν με ειλικρίνεια και συνήθως μετέπειτα τον κατηγορούν, ότι δήθεν τους σκανδάλισε με κάποιες ερωτήσεις πού τους έκανε. «Προφάσεις εν αμαρτίαις». Σημειώνουμε ότι ό Πνευματικός ρωτάει όταν υπάρχει διστακτικότητα και δεν μιλάν οι εξομολογούμενοι και το κάνει αυτό από αγάπη και πόνο στις ψυχές. Ή τέτοιου είδους εξομολόγηση είναι για τον Πνευματικό πολύ επίπονη και κουραστική. Ρωτάμε: Μπορούν αυτές οι ψυχές να ελευθερωθούν και να σωθούν με τέτοια πίστη και με τέτοια στάση έναντι του Θεού, του Μυστηρίου και του Πνευματικού τους Πατέρα;

Ή δεύτερη κατηγορία ανθρώπων. Αυτοί οί αδελφοί πάνε και εξομολογούνται πιο συχνά, έχουν μεγαλύτερη συναίσθηση του Μυστηρίου από τους εξομολογουμένους της πρώτης κατηγορίας. Όμως, αυτοί το κάνουν για να περνούν καλά εδώ σ’ αυτή τη γη και να μην έχουν πειρασμούς. Ή πίστη τους κλονίζεται εύκολα και δεν έχουν συνειδητοποιήσει τί γίνεται στον Ουρανό. Τι έλεγε όμως ό Αββάς; «έπαρον τους πειρασμούς και ουδείς ό σωζόμενος». Αυτοί συνήθως δουλεύουν σε δυο κυρίους, λίγο στο Χριστό και πιο πολύ στον κοσμοκράτορα σατάν. Αν και ευεργετήθηκαν από την εξομολόγηση και το Χριστό πάρα πολύ, τρέχουν στο Μυστήριο ιδίως, όταν τους πάνε, όπως λένε, «όλα ανάποδα». Συνήθως στις εξομολογήσεις τους λένε για τους άλλους και τί τους έκαναν οί άλλοι και πολύ λίγο για τον εαυτό τους. Αν τους πει κάτι ό Πνευματικός πού δεν είναι της αρεσκείας τους και δεν θα ήθελαν να το ακούσουν, αντιδρούν και σκυθρωπούν, σε σημείο να κρατούν και κακία ή να σκέφτονται να φύγουν. Θέλουν το λόγο να τον έχουν αυτοί, να επιβάλλουν την άποψη τους και τότε ηρεμούν. Τι έλεγε όμως ό Αββάς; «άκουε μονάς Πατρός σου νουθεσίας ποιου προς αυτόν ταπεινάς αποκρίσεις και λέγε τους λογισμούς σου ώς τω Θεώ». Ας είναι ευλογημένοι οι υπάκουοι.

Επιθυμία τους είναι να αναπαύουν πάντα τον εαυτό τους, χωρίς να έχουν διάθεση θυσίας. Συνήθως είναι θυμώδεις, φιλάργυροι και ανελεήμονες προς τους άλλους. Αρέσκονται να προστρέχουν σε διάφορα προσκυνήματα – καλό είναι βέβαια, αλλά συνήθως δεν υπάρχει και σ’ αυτό καθαρότητα και καλή προαίρεση. Έχουν περιέργεια, είναι σπάταλοι για την οικογένεια και τον εαυτό τους, δεν είναι ολιγαρκείς, κάνουν κακούς λογισμούς και τους καλλιεργούν, τρέχουν ν’ ακούσουν και να δουν διαφόρους Γεροντάδες και το χειρότερο δεν τρέφουν Ιδιαίτερη αγάπη και εκτίμηση στον Πνευματικό τους. Πολλές φορές του καταλογίζουν και πολλές παραξενιές και αν τους δοθεί ευκαιρία, μπορεί εύκολα να τον αλλάξουν, επειδή δήθεν είναι αυστηρός, χωρίς άλλη αιτία. Τους αρέσει να εμμένουν στα πάθη τους.

Λένε πολλά λόγια και έχουν λίγες καλές πράξεις. Με επιμέλεια προσέχουν μην τυχόν και χάσουν χρόνο και χρήμα για τον συνάνθρωπο τους και θιγεί το «εγώ» τους. Όπως βλέπουμε και σ’ αυτή την περίπτωση των εξομολογουμένων δεν υπάρχει Μετάνοια, αλλά αχαριστία, φιλαυτία, εγωισμός, κενοδοξία, υποκρισία, Φαρισαϊσμός και ανυπακοή. Ρωτούν τον Πνευματικό για κάποιες υποθέσεις τους «χάριν υπακοής», αλλά πάντα κάνουν το δικό τους, για το όποιο έχουν ήδη προαποφασίσει. Αν κάποιοι κοσμικοί άνθρωποι, πού είναι άγευστοι της πνευματικής ζωής τους πούνε να πάνε για το «καλό» δήθεν σε μέντιουμ, χαρτορίχτρες, καφετζούδες και αγύρτες, είναι έτοιμοι κι’ αυτό να το κάνουν. Η θρησκοληψία είναι αρρώστια.

Δρουν και κινούνται πάντα στο θέλημά τους και δεν υποτάσσονται στο θέλημα του Θεού. Ρωτούμε: Έτσι μπορεί να κάνη Καρπούς του Αγίου Πνεύματος ή ψυχή; (Γαλατάς Ε’, 22). Ό Χριστός μας τονίζει με έμφαση: «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει, ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά». (Ματθαίον ΣΤ’, 24). Ό Θεός να μας φυλάγει απ’ αυτήν την κατάσταση.

Ή τρίτη κατηγορία και ή πιο ευλογημένη. Όσοι πιστοί ανήκουν στην κατηγορία αυτή, αντελήφθησαν τί γίνεται με την αιωνιότητα και πήραν για καλά το δρόμο της Σωτηρίας. Εξομολογούνται με ειλικρινή μετάνοια, συντριβή και πολύ καθαρά, κάνουν φιλότιμη υπακοή, υπέταξαν το θέλημα τους, στο θέλημα του Θεού δια μέσω του Πνευματικού. Βάζουν κάθε μέρα αρχή μετανοίας, σπεύδουν συχνά στο Μυστήριο και επικοινωνούν με τον Πνευματικό για σοβαρά θέματα. Προσπαθούν να μην τον κουράζουν άσκοπα, αντίθετα τον συμπαραστέκονται ποικιλότροπα στο έργο της δύσκολης ποιμαντικής του διακονίας. Δεν είναι αδιάφοροι, προσεύχονται γι’ αυτόν και για όλο τον κόσμο. Πολεμούν, τους κακούς λογισμούς με την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησαν με». Δεν κατηγορούν τους συνανθρώπους τους, αλλά πολύ περισσότερο δεν κατηγορούν και δεν συκοφαντούν τον εξομολόγο τους, ό οποίος γίνεται γέφυρα για τη Σωτηρία τους. Καταλαβαίνουν ότι αναλώνει το χρόνο και τη ζωή του γι’ αυτούς χωρίς να έχει προσωπικό κέρδος και συμφέρον. Ακόμη δεν αφήνουν ούτε ένα λογισμό κακό να πέραση από την διάνοια τους για τον Πνευματικό τους Πατέρα και Οδηγό. Μισούν την αμαρτία. Δεν παρεξηγούνται με ότι και αν τους πει, με ότι και αν τους ρωτήσει, έστω και να τους μαλώσει προς διόρθωση, γιατί νοιώθουν ότι το κάνη από αγάπη για τη λύτρωση τους. Γνωρίζουν οι ψυχές αυτές, με τη φώτιση πού τους έχει δώσει το Άγιο Πνεύμα, λόγω της ταπεινώσεως και της υπακοής πού έχουν, ότι ό Πνευματικός έχει εμπειρία από τις παγίδες πού στήνει στους ανθρώπους ό διάβολος και ό κόσμος. Έτσι μ’ αυτό τον τρόπο προφυλάγει τις ψυχές τους από τις αμαρτίες και τον αιώνιο θάνατο. Τους οδηγεί σε Αγγελική πολιτεία.

Είναι ελεήμονες, δεν υπολογίζουν χρήμα, χρόνο, κόπο και μόχθο, γιατί πιστεύουν ότι ό Θεός τους ενισχύει και τους ελεεί και ότι από Αυτόν προέρχεται «παν δώρημα τέλειον». Αυτοί οι άνθρωποι φτωχοί να είναι, λίγα να έχουν, θα κάνουν και ελεημοσύνες. Τέλος έχουν μνήμη θανάτου, ζουν στη γη και πολιτεύονται στον Ουρανό, είναι έτοιμοι ακόμη και για μαρτύριο, προς χάριν της Αγίας Πίστεώς μας και της αγάπης προς τον Χριστό, να πάνε. Πώς λοιπόν να μην αναπεύεται ή Αγία Τριάδα αλλά και ό Πνευματικός εξομολόγος μ’ αυτές τις ψυχές; Γι’ αυτό βλέπουμε αυτούς τους ανθρώπους να ανεβαίνουν πνευματικά την Ουρανοδρόμα κλίμακα των αρετών με διάκριση και ταπείνωση. «Δεύτε και αναβώμεν εις το όρος του Θεού ημών».

Ας προσευχηθούμε και ας αγωνισθούμε αδελφοί μου να ενταχθούμε στην τρίτη κατηγορία, γιατί μόνον έτσι θα αξιωθούμε να δούμε Πρόσωπον Θεού και να περάσουμε «εν ειρήνη» και αθόρυβα απ’ αυτήν την γη, την πρόσκαιρη πατρίδα μας, αλλά κυρίως να μας συμπεριλάβει ό Πανάγαθος Κύριος μας στους σεσωσμένους της Ουρανίου ζωής μεταξύ των Αγίων Του, «ένθα ουκ εστί πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητος» Αμήν.

«Οι άνθρωποι πού αλλάζουν Πνευματικό Οδηγό χωρίς σοβαρό λόγο, δεν κάνουν καρπούς άξιους της μετανοίας» (Ματθ. 3, 8)

«Στις πονηρές ημέρες μας, ή ευσέβεια, ή ευλάβεια, ή αφιλαργυρία, ό φόβος τον Θεού, ή αγάπη και ό πόνος για τις ψυχές, θεωρούνται από τους ανθρώπους του κόσμου τούτου ως παραξενιά». Δεν σας θυμίζει λίγο αυτό το πνεύμα του κόσμου, πού επικρατεί στις ημέρες μας, τα χρόνια του Προφήτου Νώε;

Ό Χριστός μας υπενθυμίζει: «Γίνου πιστός άχρι θανάτου και δώσω σοι το στέφανον της ζωής» (Αποκάλυψις 2, 10).

«Όπου Μοναστήρι κι’ Εκκλησία, εκεί δεν υπάρχει φυλακή»

«Οι αιρετικοί οργανώνονται και κάνουν τεράστιες αίθουσες, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, δεν πρέπει να Οργανωθούμε;»

Εμμανουήλ Ρουμελιώτης

Από τους δύο ληστές ο ένας...

Η δύναμη αυτών που νηστεύουν και την Δευτέρα (π. Νικολάι Ραγκόζιν)

Απόσπασμα της συνομιλίας: «Ο πατήρ έδιωχνε δαίμονες»

Μια σχετικά γηραιά κυρία γάβγιζε…! Σκεπτόμουν ποιος μπορούσε να γαβγίζει στην εκκλησία; Μετά είδα δύο ανθρώπους που την έφερναν στα μπράτσα τους. Η γυναίκα αντιστεκόταν επειδή είχε πολύ δύναμη μέσα της. Ο πατήρ βγήκε και είπε:

«Αδελφοί και αδελφές, όποιος νηστεύει τη Δευτέρα παρακαλώ ας την παραλάβει».

Την πήραν δύο γριές, και η δαιμονισμένη τις ακολούθησε χωρίς καμμιά αντίσταση. Ο πατήρ τις σταύρωσε. Ήμουν μακρύτερα. Άκουσα μόνο «Μαρία» και δεν ξέρω τι άλλο, και αυτή άρχισε να ψάλλει μια προσευχή. Είχε αναλάβει.

-Ο δαίμων βγήκε;

-Ναι ο πατήρ απαγόρευε στους δαίμονες να μιλούν. Έδιωχνε τους δαίμονες μακριά. Αλλά αναφερόμενος στη νηστεία της Δευτέρας επέμενε πολύ; Ναι, πάρα πολύ. Ο πατήρ θα μου έλεγε, όταν ήδη νήστευα τη Δευτέρα: «Είναι πολύ καλό που νηστεύεις τις Δευτέρες. Αυτοί που νηστεύουν τις Δευτέρες έχουν αληθινά μεγάλη δύναμη»! Ο πατήρ έλεγε ότι όταν παρουσιασθείς στην Φρικτή Κρίση, θα σου δώσουν πτέρυγες αν σέβεσαι όπως πρέπει αυτή την ημέρα!

(Είναι νηστεία προς τιμήν των ασωμάτων Δυνάμεων).

Γιατί πρέπει να φιλάμε το χέρι του ιερέα όσο νέος κι αν είναι;

Το φίλημα που κάνουμε στο χέρι του παπά δεν είναι φίλημα φυσικό. Είναι φίλημα άγιον, όπως γράφει στους Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος.

Να το ασπάζεσθε λοιπόν το χέρι του ιερέα που σας ευλογεί. Είναι ευλογημένο από τον Θεό. Με τη χάρη της ιερωσύνης. Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Να το φιλάτε το χέρι του ιερέα σας. Όσο νέος και αν είναι. Και να τον ακούτε.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Τι θα συμβεί όταν... πιστέψω;

Αντίθετα η Πίστη, ως εμπιστοσύνη στη δύναμη του Θεού,

αποτελεί εκούσια απογύμνωση από την αυτάρκειά μας και ανοίγει

δρόμους απάτητους για την κοινή λογική.

Όλες οι θλίψεις... παιδί μου...

Μετάνοια

Ένα τριαντάφυλλο χωρίς... αγκάθια

Ήταν ένα τριαντάφυλλο που δεν είχε αγκάθια. 

Παρακολουθήστε το παραμύθι με το μικρό λουλούδι και τους φίλους που είχε...

Η αγνότητα μοιάζει με αυτό το μικρό τριαντάφυλλο στο παρακάτω βίντεο!

Δείτε όμως και τι έγινε όταν κάτι άλλαξε...

"Είμαι τιποτένιος"... λάθος έκφραση!

Η εξάσκηση της ταπεινοφροσύνης και τα οφέλη της.

Η ταπεινοφροσύνη και η εσωτερική γαλήνη πάνε μαζί. Όσο λιγότερο προσπαθείτε να αποδείξετε την αξία σας στους άλλους, τόσο πιο εύκολο είναι να νιώσετε μέσα σας ήρεμοι.

Το να αποδεικνύετε την αξία σας είναι μια πολύ επικίνδυνη παγίδα. Καταναλώνετε τεράστια ποσότητα ενέργειας για να επιδεικνύετε συνεχώς τα επιτεύγματά σας, να κομπάζετε ή να προσπαθείτε να πείσετε τους άλλους πόσο σημαντικοί είστε. Ο κομπασμός, για την ακρίβεια, εξαφανίζει κάθε θετικό συναίσθημα που θα απολαμβάνατε έχοντας ολοκληρώσει ένα επίτευγμα ή μια πράξη που σας κάνει υπερήφανους.

Τα πράγματα, μάλιστα, μπορεί να γίνουν ακόμα χειρότερα: όσο πιο πολύ προσπαθείτε να αποδείξετε την αξία σας, τόσο περισσότερο οι άλλοι σας αποφεύγουν, κουτσομπολεύουν πίσω από την πλάτη σας, επικρίνουν την ανασφάλειά σας που σας κάνει να κομπάζετε, μπορεί ακόμα και να σας απορρίπτουν.

Το περίεργο όμως είναι ότι όσο λιγότερο επιζητείτε την επιδοκιμασία, τόσο περισσότερο γίνεστε αποδέκτης της. Οι άνθρωποι έλκονται από άτομα που αποπνέουν μια ήρεμη εσωτερική αυτοπεποίθηση και δεν νιώθουν την ανάγκη να παρουσιάζουν τον εαυτό τους με κολακευτικό τρόπο, να «έχουν συνεχώς δίκιο» ή να κλέβουν τη δόξα των άλλων. Σχεδόν όλοι μας αγαπάμε αυτόν που δεν αισθάνεται την ανάγκη να κομπάζει, ο οποίος μας εκμυστηρεύεται κάτι από καρδιάς και όχι από εγωισμό.

Ο τρόπος για να καλλιεργήσετε γνήσια ταπεινοφροσύνη είναι η εξάσκηση. Θα νιώσετε ένα αίσθημα ηρεμίας να πλημμυρίζει την καρδιά σας. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα σας δοθεί η ευκαιρία να καυχηθείτε για τον εαυτό σας, συγκρατηθείτε. Συζήτησα αυτή τη στρατηγική με έναν πελάτη μου, ο οποίος μου διηγήθηκε κάτι που συνέβη στον ίδιο.

Βρισκόταν με μια παρέα φίλων λίγες μέρες αφότου είχε πάρει προαγωγή στη δουλειά του. Οι φίλοι του δεν το ήξεραν ακόμα, αλλά ο πελάτης μου είχε επιλεγεί έναντι ενός κοινού τους φίλου, με τον οποίο υπήρχε κάποιος ανταγωνισμός. Ο πελάτης μου μπήκε στον πειρασμό να τους εκμυστηρευθεί ότι εκείνος πήρε προαγωγή, ενώ ο άλλος όχι. Ήταν σχεδόν έτοιμος να το πει, όταν μια φωνούλα μέσα του του είπε: «Σταμάτα. Μην το κάνεις».

Έτσι, αρκέστηκε να ανακοινώσει στους φίλους του την προαγωγή, χωρίς να ξεπεράσει τα όρια και να καυχηθεί. Δεν ανέφερε ποτέ ότι ο κοινός φίλος τους δεν τα κατάφερε. Όπως μου είπε, ποτέ δεν θυμάται να ένιωσε τόσο ήρεμος και περήφανος για τον εαυτό του. Είχε την ικανότητα να απολαύσει την επιτυχία του χωρίς να κοκορευτεί.

Αργότερα, όταν οι φίλοι του έμαθαν τι έιχε συμβεί, του έδωσαν να καταλάβει ότι εντυπωσιάστηκαν ιδιαίτερα από την αυτοσυγκράτηση και την ταπεινοφροσύνη του. Εξασκώντας την ταπεινότητα, ο πελάτης μου έγινε τελικά αποδέκτης περισσότερων θετικών συναισθημάτων και προσοχής.

Εμμανουήλ Ρουμελιώτης

Βιασθείτε παιδάκια μου...

Νηστεύεις και τα μικρά σου παιδιά; Γιατί;

-Είναι από αγνό γάλα ! Τα πήραμε από ένα γαλακτοκομείο που φτιάχνει και παγωτό τώρα το καλοκαίρι ! Δοκιμάστε ! Τα φέραμε  να σας κεράσουμε ! Με πολύ αγάπη ! Δεν τα βρίσκεις εύκολα αυτά στο εμπόριο !Να φάνε και τα παιδιά !

Θυμίζει τα παλιά τα παγωτά θυμάσαι ;

-Μην προσφέρεις στον μικρό ! Δεν τρώει , νηστεύει !

-Άντε βρε μικρό παιδί ! Τι θα γίνει με τόση ζέστη αν δροσιστεί και φάει ένα παγωτό ; Θα χαλάσει ο κόσμος;

-Έλα αδελφέ μου είπε η πολύτεκνη  με 6 παιδιά μάνα,έλα  να σου δείξω κάτι ! Τον οδήγησε στην κουζίνα της ! Στάθηκε ακριβώς μπροστά στην πόρτα του ψυγείου.

Εκεί  δεν είδε ούτε μαγνητάκια, ούτε κολλημένα σημειώματα και φωτογραφίες όπως συνηθίζουν οι πολλοί , παρά μόνο 3 εικονίτσες !

Μια του Εσταυρωμένου Ιησού , μια της Ιεροσολυμίτισσας Παναγίας και μια ενός Αγίου που μέχρι εκείνη την ημέρα μόνο ακουστά αυτός τον είχε  ! Εικονιζόταν κρατώντας έναν πάπυρο με σημειωμένο πάνω του : 

Ου μη απαρνήσομαι Κύριον τον Θεόν μου,  ουδ' αθετήσω τας  εντολάς Αυτού! Ο Άγιος Ιωάννης ο Μονεμβασιώτης !

-Μαρτύρησε 15 μόλις χρονών ! Όσο είναι ο μεγάλος ο γιός μου ! μίλησε η πολύτεκνη μάνα ! –Ξέρεις γιατί ; Γιατί αρνήθηκε να φάει κρέας και να αρτυθεί μέσα στην Νηστεία της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο! Και μάλιστα ήταν η μάνα του που τον εκλιπαρούσε θρηνώντας τα νιάτα του να φάει για να σωθεί ! Μα εκείνος δεν υποχώρησε ως το τέλος ! Κράτησε την πίστη του και τίμησε την μνήμη του σφαγιασθέντος ιερέα πατέρα του !

Μακάρι να αποκτήσουν τέτοιες άγιες συνήθειες τα σημερινά παιδιά ! Να γίνουν και αυτά της Παναγιάς δεκαπεντιστάδες  ! Να μάθουν και να απολαύσουν αληθινά την μεγάλη αξία της νηστείας .Να τα διδάξουμε με διάκριση και με αγάπη και με βίωμα ! Με το παράδειγμά μας και με ό,τι ο Θεός οικονομήσει για την κατήχησή τους . Όπως η πολύτεκνη μάνα που στερέωσε πάνω στην πόρτα του ψυγείου της , έναν ανυποχώρητο Άγιο ! Και αυτός , Άγιος Δεκαπεντιστής ! Δεν τον έβαλε εκεί αυστηρά για να ελέγχει ή αδιάλλακτα  να απαγορεύει,  μα για να φωνάζει σε όλους μας με τις νωπές του πληγές απ του αγαρηνού αφέντη του το σπαθί , αυτό που ο Μέγας Βασίλειος αιώνες πριν  Θεοδίδακτα διετύπωσε, πως η νηστεία νομοθετήθηκε μέσα στον Παράδεισο !

Πνευματική πατρότητα... τι σημαίνει;

Για όσους δεν γνωρίζουν τι σημαίνει Πνευματική Πατρότητα, ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος μας δείχνει με λίγα λόγια την Καρδιά αυτής της έννοιας.

Είπε γέρων...

Ο μοναχός που δεν έμαθε την Ευχή, δεν γνωρίζει γιατί έγινε μοναχός!

Γέροντας Ιωσήφ ο σπηλαιώτης

Τελευταίος. Ναι! αλλά γιατί;

Όταν βρισκόμαστε σε έναν χώρο, όπου ο καθένας από μας μπορεί να φανταστεί ότι είναι ο πρώτος, κανένας δεν μπορεί να προοδεύσει. Αλλά αν κάποιος είναι ο τελευταίος, βρίσκεται σε μία κατάσταση, όπου η συνάντηση με κάποιον άλλον του επιτρέπει να λάβει πνευματικό όφελος, να μάθει κάτι καινούργιο και, από το γεγονός αυτό και μόνο, να προοδεύσει.

Η καλή στάση είναι να είσαι ο τελευταίος.

Το να είσαι ο πρώτος για μένα είναι καταχθόνια ανία. Αλλά το να είσαι ο τελευταίος είναι συνεχής χαρά, διότι μαθαίνεις κάτι το νέο, το χρήσιμο.

Σας εύχομαι να εκτιμάται τους άλλους, ως πιο σπουδαίους στην ζωή σας.

π. Σωφρόνιος του Έσσεξ

Ένα μικρό παιδί έχει μέσα του όλα τα πάθη, δεν είναι αγγελούδι... ΟΜΩΣ...

ΕΙΠΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΙΚΡΟΣ

Τα παιδιά είναι  ειλικρινή, αληθινά και γνήσια.

Αθώα και αυθόρμητα.

Μα όχι κι αγγελούδια.

Όποιος έχει μικρό παιδί, βλέπει μέσα του όλα τα πάθη και τη ζούγκλα των ενστίκτων και την ένταση και την πάλη.

Κυριαρχικότητα, επιθετικότητα, ζήλεια, συγκρούσεις, εγωισμός, ναρκισσισμός, σεξουαλικότητα.

Όλα υπάρχουν στα παιδιά.

Μα ένα δεν έχουν: την υποκρισία.

Είναι αυτά που είναι, μα είναι αληθινά, πηγαία, εκστατικά.

Γελάνε με την καρδιά τους.

Κλαίνε με την ψυχή τους.

Εκφράζονται χωρίς λογοκρισία.

Λένε το ναι, ναι. Και το όχι, όχι.

Γι’ αυτό τα αγαπάμε και τα θαυμάζουμε.

Γι’ αυτό μας ξεκουράζουν και μας ελκύουν.

Γι’ αυτό ίσως ο Χριστός είπε να γίνουμε σαν κι αυτά.

Διότι τα παιδιά, είναι τα πλάσματα που έκανε ο Θεός,

πριν επέμβει ο πολιτισμός και τα  κάνει ψεύτικα,

διπλωμάτες, θεατρίνους, πολιτικούς, ηγέτες - χειραγωγούς.

Μπερδεμένα και καταπιεσμένα.

Ποιος νηστεύει καλύτερα;

Γιατί δυσκολεύομαι να νηστέψω;