ΑΥΛΗ : Νοεμβρίου 2024

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2024

Ἡ Ἀλήθεια καὶ τὸ ψέμα! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΕΒΔΟΜΗΣ ΛΟΥΚΑ (27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024)

«Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν» (Λουκ. Η΄ 53).

Ἡ Ἀλήθεια καὶ τὸ ψέμα!

Ὁ Κύριος καὶ Διδάσκαλος, διακόπτεται κατὰ τὴν διδασκαλίαν Του, ἀπό τινα ἄρχοντα τῆς συναγωγῆς καὶ πονεμένον πατέρα, τὸν Ἰάειρον, οὗτινος ἡ θυγάτηρ νοσεῖ, καὶ ἡ νόσος της ἐξελίσσεται ἐπὶ τὸ χεῖρον, καὶ κινδυνεύει αὕτη ἵνα ἀποθάνῃ. Ὁ πανοικτίρμων καὶ εὔσπλαγχνος Κύριος, σπεύδει ἵνα βοηθήσῃ καὶ τὴν ἀσθενοῦσαν ἀλλὰ καὶ τὸν ταλαίπωρον πατέρα αὐτῆς, καὶ βαδίζει πρὸς τὴν οἰκίαν ὅπου εὑρίσκεται ἡ ἀσθενοῦσα! Συνοδεύεται, - ὡς συνήθως, ἐκ πλήθους περιέργων, οἵτινες σπεύδουσιν ἵνα ἴδωσι τὸ … «ἐπερχόμενον» θαῦμα! Καθ’ ὁδόν, συμβαίνει τὸ γνωστὸν θαῦμα τῆς θεραπείας τῆς αἱμορροούσης γυναικός, περὶ τοῦ ὁποίου ὡμιλήσαμεν κατ’ ἐπανάληψιν ἀπὸ τούτου τοῦ «βήματος», καὶ διὰ τοῦτο, θὰ παρακάμψωμεν τοῦτο, ἐν προκειμένῳ, λόγῳ τοῦ περιορισμένου, χώρου τε καὶ χρόνου …

Ἐνῶ, λοιπόν, ὁ Χριστός μας ἐθεράπευσε τὴν αἱμορροοῦσαν, καὶ ξεκινᾷ διὰ τὴν οἰκίαν τοῦ Ἰαείρου, «ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου˙ μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον»! Εἰς τὸ ἄκουσμα τοῦ θανάτου τῆς θυγατρός του, εἶναι αὐτονόητον ὅτι ὁ πατέρας κλονίζεται! Θεωρεῖ, ὅτι ὅσον ἔζη ἡ θυγάτηρ του, θὰ ἠδύνατο ὁ Χριστὸς νὰ τὴν θεραπεύσῃ! Τώρα ὅμως …; Ὁ πανοικτίρμων καὶ εὔσπλαγχνος Κύριος, ἀντιλαμβάνεται τὸν τοιοῦτον κλονισμόν, καὶ διὰ τοῦτο ἐνθαρρύνει τοῦτον καὶ τοῦ συνιστᾷ ἵνα ἔχῃ ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην εἰς τὴν δύναμιν τοῦ Διδασκάλου! Φθάνουσιν εἰς τὴν οἰκίαν του, καὶ … εἶναι, ὄντως, ἀλήθεια! Ἀπέθανεν ἡ θυγάτηρ του! Διὰ τοῦτο καὶ ἔχει συναχθεῖ κόσμος πολὺς ἐκεῖ εἰς τὴν οἰκίαν του, - ὡς τοῦτο συμβαίνει συνήθως εἰς τοὺς θανάτους, – καὶ ἔχουσιν ἀρχίσει οἱ θρῆνοι καὶ οἱ κοπετοί! Ὁ Κύριος, συνιστᾷ εἰς τὸ πλῆθος ἐκεῖνο, ἵνα ἠρεμήσῃ, διαβεβαιώνων ὅτι … «μὴ κλαίετε˙ οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει»! Ὁ κόσμος, ὅμως, πεπεισμένος ἀπὸ τὰς βεβαιώσεις τῶν ἀρμοδίων οἵτινες ἔχουσιν ἐπιβεβαιώσει τὸν θάνατον, περιγελοῦσι τὸν Κύριον … «εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν»!

Ποία εἶναι ἡ … Ἀλήθεια; Ἀπέθανεν ἢ καθεύδει; Ἀσφαλῶς καὶ … ἀπέθανεν, ἀλλὰ καὶ … καθεύδει! «Ἀλήθεια», ἡ πρώτη, ἀλλὰ Ἀλήθεια καὶ ἡ δευτέρα! Μάλιστα δε, - διὰ νὰ εἴμεθα ἀκριβέστεροι, - ἡ ΜΙΑ Ἀλήθεια εἶναι, αὐτὴ ἥντινα διεβεβαίωσεν ὁ Κύριος! Βεβαίως, ἀπέθανεν ἡ νεᾶνις, ἀλλ’ οὗτος ὁ θάνατος, εἶναι ὁ θάνατος τοῦ σώματος καὶ οὐχὶ τῆς ψυχῆς! Οὗτος ὁ θάνατος, εἶναι ὁ φυσικὸς καὶ αὐτονόητος, τὸ φυσικὸν … τέλος, τὸ ὁποῖον θὰ συμβῇ εἰς κάθε τι τὸ ὑλικὸν καὶ φθαρτὸν ἐπὶ τῆς γῆς! Ἐκ τούτου τοῦ θανάτου, διῆλθον καὶ διέρχονται καὶ θὰ διέλθωσι καὶ θὰ διέλθωμεν καὶ ἡμεῖς, ὡς διῆλθον καὶ οἱ Ἅγιοι, καὶ αὐτὴ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἀλλὰ καὶ Αὐτὸς οὗτος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! Οὐδεὶς ἔμεινεν ἀθάνατος ἐπὶ τῆς γῆς! Ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι οἱ δύο προφῆται, ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουσι «περάσει διὰ τῆς θυρίδος τοῦ θανάτου», διότι ὁ Κύριος θέλει … οὕτω, ὡς προειδοποιεῖ ἡ Ἀποκάλυψις τοῦ Ἰωάννου, θὰ ὑποστῶσι καὶ οὗτοι τοῦτον τὸν φυσικὸν θάνατον!

Ἀλήθεια, λοιπόν, εἶναι, ὅτι ὁ θάνατος εἶναι … σωματικός! Ἡ ψυχή, ὅμως, ζῇ, ὡς βεβαιοῖ ὁ Κύριος! «Μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει»!

«Κατεγέλων αὐτοῦ»!

Παρὰ τὴν διαβεβαίωσιν τοῦ Χριστοῦ, ὅτι τὸ κοράσιον δὲν ἀπέθανεν ἀλλὰ ὑπνεῖ, οἱ παρόντες καὶ κοπτόμενοι … περιφρονοῦσι τοὺς Θείους λόγους καὶ … χλευάζουσι τὸν Διδάσκαλον! Βεβαίως, ὡς ἐκείνην τὴν στιγμήν, «ἀκούοντες ἦσαν», δι’ ἀναστάσεις νεκρῶν ἀπό τινας τῶν προφητῶν! Ἔχουσι κάποιον … ἐλαφρυντικόν! Ὁ Κύριος εἰσέρχεται εἰς τὸν χῶρον ὅπου εὑρίσκεται τὸ … λείψανον, καὶ ἀφοῦ ἐξέβαλεν ἔξω τοὺς πάντας, καὶ ἔμεινον ἐντὸς … οἱ γονεῖς καὶ οἱ τρεῖς μαθηταί, - Πέτρος, Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης, - ὡμίλησε πρὸς τὴν ὑπνοῦσαν νεάνιδα! «Καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων˙ ἡ παῖς, ἐγείρου. Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν»! Τόσον ἁπλῶς …! Ὁ ἔχων τὴν ἐξουσίαν τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, αὐτὴ αὕτη … ἡ ΖΩΗ, φέρει πίσω ἐκ τοῦ Ἅδου τὴν θανοῦσαν!

Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός! Τὰ πάντα δύναται …! Ἐδημιούργησε τὰ πάντα ἐκ τοῦ «μὴ ὄντος»! Εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν δύναται ἵνα ἀναστήσῃ μίαν νεκράν; Εἶναι δυνατὸν νὰ ἀδυνατῇ Οὗτος ὁ Θεός, ἵνα μὴ δύναται νὰ νικήσῃ τὸν Ἅδην καὶ τὸν θάνατον, καὶ ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, οὐχὶ μόνον ἕνα νεκρόν, ἀλλὰ ἅπαντας τοὺς κεκοιμημένους; Δὲν τὸ ἔκανε ἄλλωστε; Καὶ τὴν κόρην τοῦ Ἰαείρου, - ὡς, ἐν προκειμένῳ, διδασκώμεθα, - ἀλλὰ καὶ τὸν υἱὸν τῆς χήρας τῆς Ναΐν, καὶ τὸν τετραήμερον Λάζαρον, καὶ τὸν προφήτην καὶ θεόπτην Μωϋσῆν, ἐκεῖ ἐπὶ τοῦ ὄρους Θαβώρ, κατὰ τὴν Θείαν Αὐτοῦ Μεταμόρφωσιν, ἀλλὰ καὶ πάντας ἐκείνους οἵτινες ἀνεστήθησαν κατὰ τὰς ὥρας τοῦ φρικτοῦ Του πάθους, ὅτε, ἡ γῆ ἐσείετο καὶ αἱ πέτραι ἐσχίζοντο, «καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς» (Ματθ. ΚΖ΄ 51-53)!

Ἀλλά, καὶ σήμερον, δὲν ἔχομεν ἆραγε καὶ … νεκραναστάσεις; Ἐπειδὴ δὲν τὰς πληροφορούμεθα; Ἐπειδή, ὥς τότε, οὕτω καὶ σήμερον, χλευάζουσι καὶ διακωμωδοῦσι τὰ θαύματα καὶ γενικῶς κάθε τι ἱερὸν καὶ ὅσιον, ἔχομεν τὴν ἐντύπωσιν ὅτι ὁ Κύριος ἔπαυσεν ἵνα ὑπάρχῃ, καὶ ἀποδεικνύονται οὕτω τὰ «φληναφήματα» τῶν ἀθέων καὶ ἀπίστων; Ὄχι, βέβαια … !!! Καὶ θαύματα γίνονται, καὶ νεκραναστάσεις ἔχομεν, … ἀλλὰ τὰ «δεδιδαγμένα ἀντικειμενικὰ» κανάλια δὲν τὰ βλέπουσι! Μπορεῖ νὰ βλέπουσιν ἀτυχήματα καὶ κλοπὰς καὶ διαρρήξεις καὶ … μπούλινκ, καί …, καί …, ὅμως ταῦτα τὰ ὄντως … σημεῖα, ἅτινα συμβαίνουσιν συχνάκις, εἰς ἱερὰ προσκυνήματα καὶ ἱερὰς μονάς, καὶ «μαρτυροῦνται» ἀπὸ πλήθη ἀναθημάτων, τὰ πληροφορούμεθα ἐκεῖ … εἰς ἐκείνους τοὺς ἱεροὺς χώρους, καὶ ἀπ’ ἐκείνους εἰς τοὺς ὁποίους συνέβησαν!

Ἀδελφέ μου, μὴν ἀπιστεῖς … !

Εἶναι ἴδιον τοῦ κόσμου καὶ τῆς ἀντιστοίχου κοσμικῆς νοοτροπίας, νὰ θέλῃ νὰ ἀμφισβητῇ καὶ νὰ ἀπορρίπτῃ πολλάκις, τὰ θαυμάσια καὶ τὰ θαύματα, τὰ διαρκῶς γινόμενα ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τῶν Ἁγίων Του …! Καὶ ὅμως … Ἐνῶ ἀπορρίπτουσιν οἱ ἄνθρωποι τὰ τοιαῦτα θαυμαστὰ ἐνεργήματα τῆς θείας Χάριτος, θέλουσιν οἱ περισσότεροι ἐκ τούτων, τὴν εὐλογίαν τῆς Ἐκκλησίας! Θέλουσι καὶ πιστεύουσιν εἰς τὰς εὐχὰς τῶν κηδειῶν καὶ μνημοσύνων, καὶ θεωροῦσιν ἀδιανόητον νὰ μὴν τελεσθῶσιν αἱ νεκρώσιμοι αὗται ἀκολουθίαι! Ἆρα πιστεύουσιν … ἐπιλεκτικῶς! Πιστεύουσιν ὣς οὗτοι θέλουσι καὶ ὅσον θέλουσι!

Συνιστῶμεν, ὅμως, ταπεινῶς, εἰς τοὺς τοιούτους, νὰ πιστεύσωσιν ἐξ «ὅλης καρδίας» εἰς τὸν Κύριον, καὶ ὣς θέλουσιν, «ἀργὰ καὶ ποῦ …», νὰ ἐξομολογῶνται καὶ νὰ μεταλαμβάνωσι, πιστεύοντες, ἔστω καὶ ὀλίγον, ὅτι μέσῳ τούτων τῶν ἱερῶν μυστηρίων, συμβαίνουσιν ἀόρατοι καὶ ἀκατάληπτοι θεῖαι ἐπεμβάσεις, ἂς κάμωσι τὰς τοιαύτας πνευματικὰς «κινήσεις», περισσότερον συχνὰς καὶ συνειδητὰς καὶ οὐσιαστικάς, καὶ θὰ … δικαιωθῶσι!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Εορτή 28η Οκτωβρίου 2024 στον Ιερό Ναό Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024

Εβδομαδιαίο Φυλλάδιο
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ἡ «δύναμις» τοῦ … πονηροῦ! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ (20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024)

«Ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου

εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους» (Λουκ. Η΄ 27-39).

Ἡ «δύναμις» τοῦ … πονηροῦ!

Ὁ κόσμος, φίλοι μου καὶ ἀδελφοί μου, … ὁ ἀδαὴς κόσμος, ὁ κόσμος ἐκεῖνος ὅστις ἔχει παχυλὴν καὶ ἐλαχίστην γνῶσιν διὰ τὰ πάντα, κυρίως ὅμως διὰ τά, περὶ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, - ἔστω καὶ ἐὰν εἶναι βεβαπτισμένοι κατὰ τὸ Ὀρθόδοξον δόγμα, - … οὗτοι λοιπόν, θεωροῦσιν ὅτι ὑπάρχουσιν ἀόρατοι, αἱ δυνάμεις «τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ»! Πιστεύουσιν ὅτι, ὁ ἄνθρωπος καλεῖται εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, ἵνα ἐπιλέγῃ μεταξὺ τούτων τῶν ἐναντίων δυνάμεων, καί, - ὡς ὁ μυθολογικὸς Ἡρακλῆς ἐπέλεξεν τὴν Ἀρετὴν ἔναντι τῆς Κακίας, - ἔστω καὶ ἂν ὁ δρόμος τῆς δευτέρας ὡμοίαζεν εὔκολος καὶ ἀνώδυνος, - οὕτω καὶ οὗτοι ὑποστηρίζουσιν, ὅτι τὸ καλὸν καὶ τὸ κακόν, εἶναι «ἰσοδύναμοι θεοί», οἵτινες καὶ ἀντιπαλαίουσι διαρκῶς καὶ κυριαρχοῦσιν … «πότε ὁ ἕνας καὶ πότε ὁ ἄλλος»! Ἀποφεύγουσιν ἐπιμελῶς ἵνα τοὺς κατονομάζωσι, διότι τοιουτοτρόπως θὰ καταλήξωσιν εἰς τὴν ὕπαρξιν τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, καὶ τῶν σκοτεινῶν δαιμόνων, κάτι ὅμως ποὺ τοὺς ὑποχρεώνει ἵνα πιστεύσωσιν ἀληθινῶς καὶ … ζήσωσι κατὰ τὸ Θεῖον θέλημα, κάτι τὸ ὁποῖον παραβιάζει τὴν … ἀθεΐαν καὶ ἀπιστίαν καὶ ἀδιαφορίαν των! Ἐπιλέγουσι μὲν τὸ «καλόν», ἐκεῖνο ὅμως ὅπερ νομίζουσι οὗτοι ὡς … καλόν!

Σήμερον, τὸ ἱερὸν ἀνάγνωσμα τοῦ Εὐαγγελίου, διευκρινίζει τὰς ἀνωτέρω ἀνυποστάτους ἀοριστίας, καὶ διασαφίζει τὴν ἀλήθειαν …! «Δυνατὸς καὶ πανίσχυρος» ὁ δαίμων, … ὅσον, ὅμως, ἀπουσιάζει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! «Πίσω» ἀπὸ τὸ πρόσωπον τοῦ ταλαιπώρου δαιμονιζομένου, χτυπᾷ, ὑβρίζει, ἀπειλεῖ, παριστᾷ τὸν δυνατό, σπάζει τὰς ἁλύσεις διὰ τῶν ὁποίων προσεπάθουν οἱ ἄνθρωποι ἵνα τὸν τιθασεύσωσι, φοβίζει τοὺς ἀνθρώπους, κοιμᾶται εἰς τὰ τρομακτικὰ νεκροταφεῖα, ζεῖ ζωὴν ἔξαλλον καὶ ἀλλόφρονα! Ἐπαναλαμβάνω, ὅμως, … ἀπόντος τοῦ Παντοδυνάμου Κυρίου! Ὅταν, ὅμως, πλησιάζει ὁ Χριστὸς μετὰ τῶν μαθητῶν Του, ἂς ἀκούσωμεν πῶς συμπεριφέρεται ὁ «κατηραμμένος»! «Ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς … καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. … καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους (τοὺς χοίρους) εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς».

Αὐτὴ εἶναι ἡ «δύναμις» τοῦ πονηροῦ! Πίπτει καὶ προσκυνεῖ πρὸ τῶν Θείων ποδῶν, Τὸν παρακαλεῖ … μὴ τὸν βασανίσῃ, ζητεῖ τὴν ἄδειαν τοῦ Κυρίου καὶ Παντοδυνάμου Θεοῦ, διὰ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ἐμβαίνωσιν εἰς τούτους, ὅταν Ἐκεῖνος τοὺς ἐπέτρεψεν! Ποῦ εἶναι, λοιπόν, ἡ «δύναμις» τοῦ κακοῦ; Βεβαίως καὶ ἔχει δύναμιν ὁ κατάρατος δαίμων, ἀλλὰ τὴν χρησιμοποιεῖ μόνον ὅταν … τοῦ τὸ ἐπιτρέπει ὁ Κύριος καὶ Θεός …!

«Ὑπὸ … ἔλεγχον»!!!

Οὕτω, βλέπομεν, εἰς τὸν πολύπαθον Ἰώβ, ὅτι ὁ διάβολος ἐξουθενεῖ κυριολεκτικῶς τὸ Ἅγιον τοῦτον ἄνθρωπον, μόνον, ὅμως, ὅσον τοῦ ἐπιτρέπει ὁ Κύριος! Ἂς ἴδωμεν … «Τότε εἶπεν ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· ἰδοὺ πάντα, ὅσα ἐστὶν αὐτῷ, δίδωμι ἐν τῇ χειρί σου, ἀλλ᾿ αὐτοῦ μὴ ἅψῃ»! Τοῦτο, κατὰ τὴν πρώτην «ἄδειαν» ποὺ δίδει εἰς τὸν πονηρόν! Κατὰ δὲ τὴν δευτέραν, … «εἶπε δὲ ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· ἰδοὺ παραδίδωμί σοι αὐτόν, μόνον τὴν ψυχὴν αὐτοῦ διαφύλαξον» (Ἰὼβ Α΄, Β΄)! Καὶ κατὰ τὴν πρώτην, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν δευτέραν «ἐπίθεσιν» τοῦ διαβόλου κατὰ τοῦ δικαίου, κινεῖται οὗτος μὲ ἄκραν «χειρουργικὴν» ἀκρίβειαν, καὶ δὲν τολμᾷ ἵνα παραβιάσῃ τὰ Θεῖα … ὅρια! Ἔχει, ἀσφαλῶς, δύναμιν τεραστίαν! Κινεῖ τοὺς κακοποιοὺς κατὰ τοῦ δικαίου, δημιουργεῖ καιρικὰ συνθήκας τοιαύτας, ὥστε θανατοῦνται καὶ τὰ δέκα τέκνα τοῦ Ἰώβ, ὠθεῖ τὴν ἐπιπολαίαν σύζυγόν του ἵνα παρακινήσῃ τὸν Ἅγιον εἰς βλασφημίαν κατὰ τοῦ Θεοῦ, καί, - κυρίως, - ἐνεργεῖ μὲν ἐγκληματικῶς, μὴ δυνάμενος, ὅμως, ἵνα ὑποχρεώσῃ τοῦτον εἰς … ἁμαρτίαν!

Ἀνεφέρθημεν εἰς τὸν Ἅγιον Ἰώβ, διότι αἱ κινήσεις τοῦ πειρασμοῦ εἶναι ἀντίστοιχοι μὲ τὰς περιγραφομένας εἰς τὴν σημερινὴν περικοπήν! Ἀπόντος τοῦ Κυρίου, ὡς ἤδη εἴπωμεν, … «ἀλωνίζει», κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενον, ὁ βρωμερός! Τί συμβαίνει, ὅμως, ὅταν ἐμφανίζεται ὁ Χριστός; Ἔστω καὶ ἂν Οὗτος, ἐξωτερικῶς φαίνεται εἷς κοινὸς ἄνθρωπος, ὁ διάβολος αἰσθάνεται τὸν … κίνδυνον! Ἀντιλαμβάνεται ὅτι πίπτουσιν αἱ «δυνάμεις» του καὶ κινδυνεύει …! Σπεύδει καὶ πίπτει πρὸς τοὺς Θείους πόδας καὶ παρακαλεῖ καὶ ἱκετεύει, «δέομαί σου, μή με βασανίσῃς»! Ὅταν δὲ ἀκούει τὴν Θείαν προσταγήν, ἵνα ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ ταλαιπώρου ἐκείνου ἀνθρώπου, ἀμέσως ἐξέρχεται καὶ παρακαλεῖ, ἐὰν τοῦ ἐπιτρέπει, ἵνα εἰσέλθῃ εἰς τοὺς χοίρους! Τίποτε δὲν τολμᾷ ἵνα πράξῃ … «ἄνευ ἀδείας»! Οὗτος εἶναι ὁ δῆθεν δυνατός, πρὸ τοῦ … ὄντως Παντοδυνάμου, καὶ αὕτη εἶναι ἡ δῆθεν δύναμις τοῦ κακοῦ!

Βεβαίως, ἵνα μὴ ὑπάρξωσι λανθασμέναι ἐκτιμήσεις, ἐπαναλαμβάνομεν, ὅτι «τὸ κακὸν ἐξανεμίζεται καὶ εἶναι παντελῶς ἀνίκανον, ὅσον ἐλέγχεται ὑπὸ τοῦ Κυρίου»! Ὅταν, ὅμως, ἐπιτρέψῃ ὁ Κύριος, ἢ θελήσωμεν ἡμεῖς διὰ τῶν ἐπιλογῶν ἡμῶν καὶ ἐκμεταλευόμενοι τὴν ἐλευθερίαν μας, … ἀποσκιρτήσωμεν ἐκ τῆς Θείας σκέπη καὶ ἀγκάλης τοῦ Οὐρανίου Πατρὸς ἡμῶν, τότε … ἡ δύναμις τοῦ κακοῦ γίνεται «ἀκατανίκητος»! Τότε, δύναται οὗτος ὁ κακοποιός, - καὶ ἐφ’ ὅσον τοῦ τὸ ἐπιτρέπει ὁ Χριστός, - ἵνα … ἀγγίξῃ Τοῦτον, καὶ ἵνα παραλάβῃ, «αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν, καὶ ἵστησιν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ καὶ λέγει αὐτῷ· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, βάλε σεαυτόν κάτω» (Ματθ. Δ΄ 5-6), ὡς συνέβη τοῦτο εἰς τὸ Σαραντάριον!

Ἡ δύναμις καὶ ἡ ἀδυναμία!

Μετὰ τὰ ὅσα ἀνεφέραμεν, ἀδελφοί μου καὶ ἀδελφαί μου, ἀναγνῶσται καὶ ἀναγνώστριαι, γίνεται κατανοητόν, ὅτι τὸ πονηρὸν πνεῦμα, δι’ ἐκείνους οἵτινες στηρίζονται καὶ ἐλπίζουσιν εἰς τὴν Θείαν Παντοδυναμίαν, εἶναι παντελῶς ἀδύναμον! Τοῦτο βλέπομεν καὶ κατανοοῦμεν, ὅταν μελετῶμεν τοὺς βίους τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, κυρίως δὲ ἐκείνων οἵτινες ἠσκήθησαν «ἐν ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὁπαῖς τῆς γῆ, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι», δηλαδὴ τῶν Ὁσίων καὶ Ἀσκητῶν! Ἐκείνων οἵτινες ἐπάλαισαν … «σῶμα πρὸς σῶμα» μὲ τὸν κατηραμένον καὶ ἐνίκησαν τοῦτον, διὰ τῆς χάριτος καὶ βοηθείας τοῦ Ἀνικήτου Κυρίου! Ἐκείνων, οἵτινες ἐβίωσαν τὰς «μηχανὰς τοῦ ἀλλοτρίου» καὶ τὰς διέλυσαν καὶ ἐξευτέλισαν τοῦτον! Οὗτοι εἶναι τὸ αἰώνιον παράδειγμα, ὅτι διὰ τοῦ Σωτῆρος ἤσχυναν τὸν διάβολον καὶ ὑπερέβησαν τὰ δόλια σχέδιά του!

Λυποῦμαι, ὅμως, ἐκείνους, οἵτινες ὑπετάγησαν εἰς τὴν δύναμιν τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ διαβόλου, καὶ χάριν τῶν προσκαίρων ἀπολαύσεων καὶ ἀξιωμάτων, ἐθυσίασαν τὴν πρὸς τὸν Κύριον ἀγάπην των, καὶ προετίμησαν, ἀντὶ τῶν ἐπουρανίων τὰ ἐπίγεια, ἀντὶ τῶν αἰωνίων τὰ πρόσκαιρα καὶ ἀντί τῶν ἀφθάρτων τὰ φθαρτά καὶ μάταια! Ἅπαντας τούτους, εἶναι πιθανόν, ὁ διάβολος νὰ τοὺς «βοηθήσῃ» καὶ ἐξυπηρετήσῃ εἰς τὴν μικρὰν καὶ σύντομον πρόσκαιρον ταύτην ζωήν, καὶ νὰ ἀπολαύσωσιν τὰς μικρὰς καὶ ἀσημάντους ἡδονὰς τοῦ κόσμου τούτου! Τὴν πικρίαν, ὅμως, καὶ τὴν ἀπερίγραπτον θλῖψιν καὶ ὀδύνην, ἥντινα θὰ βιώσωσι μετὰ τὸν σωματικὸν θάνατον, ὣς μᾶς ἐδίδαξεν ὁ Διδάσκαλος δι’ ἐκείνης τῆς ἀποκαλυπτικῆς παραβολῆς «τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου» (Λουκ. ΙΣΤ΄ 19-31), δὲν δύνανται ἵνα τὴν φαντασθῶσι! Διὰ τούτου εὔχομαι, ἵνα προλάβωσι καὶ προτιμήσωσι ὀλίγην θλῖψιν ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι, καὶ ἀξιωθῶσι καὶ οὗτοι τῆς αἰωνίου μακαριότητος. Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν