ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ 16 ΜΑΪΟΥ 2021
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
«ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν» (Πράξ. ΣΤ΄ 4).
Ἡ πρώτη Ἀποστολικὴ περίοδος.
Τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, μᾶς φέρει νοερῶς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ εἰς τὴν περίοδον ἐκείνην, εὐθὺς μετὰ τὴν Ἁγίαν Πεντηκοστήν, κατὰ τὴν ὁποίαν, οἱ Μαθηταὶ τοῦ Κυρίου συγκροτοῦσι κατὰ τὸ ἀνθρώπινον τὴν πρώτην Χριστιανικὴν Ἐκκλησίαν. Οἱ ἀπαρτίζοντες τὴν πρώτην ἐκείνην Χριστιανικὴν κοινότητα, εἶναι οἱ χριστιανοί, οἵτινες ἐπίστευσαν εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, εὐθὺς μετὰ τὴν κάθοδον τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καί, - κατὰ τὸ Ἁγιογραφικὸν κείμενον, - ἠριθμοῦντο, ἀρχικῶς περὶ τὰς τρεῖς χιλιάδας, κατόπιν δέ, ηὐξήθησαν οἱ πιστεύσαντες καὶ … «ἐγενήθη ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀνδρῶν ὡσεὶ χιλιάδες πέντε» (Πράξ. Δ΄ 4).
Εἶναι ἡ ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποίαν, εἰς τὴν πρώτην ἐκείνην χριστιανικὴν Ἐκκλησίαν, ὑπῆρχεν μία ἄδολη καὶ εἰλικρινὴς καὶ ἐγκάρδιος ἀγάπη καὶ ἅπαντες ἔζων ὁ εἷς διὰ τὸν ἄλλον, χωρὶς σκοπιμότητας καὶ «μικρότητας». «Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι, ἀλλ᾿ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά. … Οὐδὲ γὰρ ἐνδεής τις ὑπῆρχεν ἐν αὐτοῖς» (Πράξ. Δ΄ 32-37). Εἰς τὴν κοινωνίαν δὲ ταύτην, πρωτεύοντα καὶ ἡγετικὸν ρόλον εἶχον οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι εἰς τοὺς ὁποίους καὶ ἀνεφέροντο οἱ πρῶτοι ἐκεῖνοι χριστιανοί, διὰ τὴν ἐπίλυσιν τῶν οἵωνδήποτε προβλημάτων τὰ ὁποῖα ἀνεφύοντο.
Ἡ ἀποστολὴ τῶν … Ἀποστόλων.
Ὅμως, ἡ ἀποστολὴ τῶν Μαθητῶν τοῦ Κυρίου, … δὲν ἦτο αὐτή. Δὲν ἦτο … νὰ ἐπιβάλλουσι τὴν τάξιν μεταξὺ τῶν χριστιανῶν καὶ νὰ διανέμουσι τὸ φαγητὸν καὶ νὰ ἐπιλύουσι τὰ καθημερινὰ προβλήματα τοῦ λαοῦ. Ὁ Κύριος εἶχε προσδιορίσει τὴν ἀποστολὴν τῶν μαθητῶν Του, καὶ ἡ ἀποστολὴ αὕτη ἀφοροῦσε, εἰς τὴν ἐξυπηρέτησιν τῶν πνευματικῶν ἀναγκῶν τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν διάδοσιν τοῦ Θείου Λόγου. «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 19-20). Συνεπῶς, … «προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις» (Πράξ. ΣΤ΄ 4). Συγκαλοῦσι τοὺς χριστιανοὺς καὶ τοὺς ὑποδεικνύουν νὰ ἐκλέξουν ἑπτὰ ἀξίους καὶ ἐναρέτους νέους, φωτισμένους μὲ Πνεῦμα Ἅγιον, οἱ ὁποῖοι καὶ θὰ ἐπωμισθοῦν τὰς ὑλικὰς φροντίδας τοῦ πλήθους καὶ τοιουτοτρόπως θὰ ἐλαφρυνθοῦν ἐκ τούτων, οἱ δώδεκα Ἀπόστολοι.
«Καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος Ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα, οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας» (Πράξ. ΣΤ΄ 5-6). Οὗτοι οἱ ἑπτὰ διάκονοι, ἦσαν – θὰ ἐλέγομεν – οἱ πρῶτοι ἄμεσοι συνεργᾶται τῶν Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι ἀργότερον ἐπιδίδονται καὶ εἰς τὸ ἔργον τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν πιστῶν. Εἶναι ἐκεῖνοι οἵτινες προσηγορεύθησαν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας … καὶ οὗτοι Ἀπόστολοι, καὶ «ἐχρησιμοποίησεν» αὐτοὺς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ τὴν κατήχησιν ἀλλὰ καὶ τὴν Βάπτισιν πολλῶν χριστιανῶν.
Ἡ προσευχὴ καὶ ἡ διακονία τοῦ λόγου.
Ἀντιλαμβανόμεθα ἐκ τῶν ὅσων προείπομεν, ὅτι τὸ ἔργον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἦτο πολὺ βαρύ … Ἴσως τινὲς θεωρήσωσι τὴν τοιαύτην ἐκτίμησιν ὑπερβολικήν, ἀλλὰ ἂς ἴδωμεν προσεκτικῶς … Ἡ προσευχή, πρωτίστως, τὴν ὁποίαν μᾶς συνιστᾷ ὁ Κύριος, θεωροῦμεν ὅτι εἶναι … κάτι τὸ πολὺ ἁπλοῦν καὶ εὔκολο. Ἀπεπειράθημεν, ἆραγε, νὰ προσευχηθῶμεν κάποτε …; Ἴσως νομίζωμεν ὅτι ἡ προσευχὴ εἶναι … ἀπαγγελία συγκεκριμμένων ὕμνων καὶ ψαλμῶν, - καὶ τοῦτο, ἀσφαλῶς, πέραν τοῦ ἀπαιτουμένου χρόνου, - εἶναι πολὺ εὔκολον! Αὕτη, ὅμως, εἶναι ἡ … προσευχή; Περὶ τῆς τοιαύτης γίνεται ἐν προκειμένῳ … ἀναφορά; Ἀσφαλῶς … ὄχι!
Ἡ τοιαύτη … «προσευχή», εἶναι … διὰ νὰ παρρηγορούμεθα ἡμεῖς οἱ ἀμελεῖς καὶ νὰ θεωρῶμεν ὅτι εἴμεθα … συνεπεῖς εἰς τὴν ἐν προκειμένῳ Θείαν ὑπόδειξιν. Ὅμως δὲν εἶναι αὕτη … ἡ προσευχή! Ἡ προσευχὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἦτο, ἡ κοπιώδης ἐκείνη ἐπικοινωνία μετὰ τοῦ Κυρίου, τῆς ὁποίας ἀποτελέσματα ἦσαν αἱ πάμπολλαι θαυματουργικαὶ παρεμβάσεις τῆς Θείας δυνάμεως. Ἡ προσευχὴ αὕτη ἦτο ἐκείνη καθ’ ἣν, «ἐσαλεύθη ὁ τόπος ἐν ᾧ ἦσαν συνηγμένοι, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου» (Πράξ. Δ΄ 31), καθὼς καὶ ἐκείνη διὰ τῆς ὁποίας ἤγειρεν ὁ Πέτρος τὸν χωλὸν ἐκ τῆς πύλης τοῦ Ναοῦ, ἢ ἐκείνη διὰ τῆς ὁποίας οἱ πρῶτοι ἐκεῖνοι χριστιανοί, ἤνοιξαν τὰς θύρας τῆς φυλακῆς καὶ ἐλευθέρωσαν τὸν Πέτρον. Εἶναι ἡ προσευχὴ διὰ τῆς ὁποίας, οὐχὶ μόνον τὰ ἀνωτέρω θαύματα συνέβησαν, ἀλλὰ καὶ ἄλλα περισσότερα τὰ ὁποῖα καταγράφονται καὶ εἰς τὸ βιβλίον τῶν Πράξεων ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς ἐπιστολὰς τῶν Ἀποστόλων.
Κοπιώδης, συνεπῶς, καὶ ἐναγώνιος ἡ Ἀποστολικὴ ἐκείνη προσευχή, καὶ ἀκόμη πιὸ … κοπιώδης, ἡ διακονία τοῦ Λόγου! Δὲν εἶναι τὰ … κηρύγματα ἐκεῖνα διὰ τῶν ὁποίων θὰ … ἐνθουσιάζωσι τοὺς ἀκροατὰς καὶ θὰ ἀπολαύσωσι τοὺς ἐξ αὐτῶν ἐπαίνους, ἀλλὰ εἶναι ὁ Θεῖος Λόγος, ποὺ ὅσον Ἅγιος καὶ Ἄξιος καὶ ἂν εἶναι ὁ κῆρυξ, οὐδέποτε εἶναι εἰς θέσιν νὰ σηκώσῃ … τὸ τοιοῦτον βάρος τοῦ … Λόγου! Αἱ λέξεις, «διακονία» καὶ «προσκαρτερήσομεν» μᾶς δίδουν νὰ ἀντιληφθῶμεν τὸ δυσβάστακτον τῆς ἀποστολῆς ταύτης. Ὁ Λόγος διὰ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, ἀλλὰ καὶ διὰ τοὺς μετέπειτα ἐργάτας τοῦ Εὐαγγελίου, ἦτο ἔργον «θανατηφόρον» καὶ μαρτυρικόν, καὶ ἐγγυμονοῦσε κινδύνους καὶ μαρτύρια καὶ ὀδυνηρὸν θάνατον …! Ὁ Θεῖος Λόγος ἦτο «ἐπικίνδυνος» καὶ οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὡς καὶ οἱ διάδοχοι αὐτῶν, ἐγνώριζον ὅτι … θὰ «πλήρωναν μὲ τὸ αἷμα τους» τὴν ἀποστολὴν τοῦ κηρύγματος! Διὰ τοῦτο, ἡ ἀποστολὴ αὕτη … ἤρκει διὰ τοὺς Ἀποστόλους καὶ αἱ λοιπαὶ μέριμναι ἐπεφορτίσθησαν εἰς τοὺς ἐκλελεγμένους ἑπτὰ διακόνους.
Ἡ μαρτυρία τοῦ Λόγου.
Ἐκεῖνο τὸ στοιχεῖον τὸ ὁποῖον ἀρκεῖ διὰ νὰ διδάξῃ ἡμᾶς ἐκ τῶν ὅσων προανεφέρθησαν, εἶναι … ἡ ὑπηρεσία καὶ ἀφοσίωσις εἰς τὸν Λόγον τοῦ Κυρίου. Τοῦτό δε, δὲν εἶναι τῆς ἀρμοδιότητος μόνον τῶν κηρύκων τοῦ Θείου Λόγου, ἀλλὰ ὅλων ὅσων ἀναζητοῦσι τὸν Λόγον τοῦ Κυρίου εἰς τὴν ζωὴν ταύτην. Ἂς γνωρίζωμεν ὅτι δὲν ἔχομεν τὸ δικαίωμα τῆς διαχειρίσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὴν ὑποχρέωσιν τῆς ὑποταγῆς μας εἰς Αὐτόν. Εἴτε τὸν κηρύττομεν ἀπὸ ἄμβωνος, εἴτε τὸν διδάσκομεν ὡς γονεῖς εἰς τὰ τέκνα μας, εἴτε τὸν ὑπαγορεύομεν ὡς φίλοι εἰς τοὺς … φίλους ἡμῶν, εἴτε τὸν ὁμολογοῦμεν, εἴτε τὸν δεχόμεθα, … νὰ ἐννοήσωμεν ὅτι Οὗτος εἶναι ἡ ἀλήθεια˙ Οὗτος σώζει˙ καὶ μόνον ὑποτασσόμενοι εἰς Αὐτόν, ἐλπίζομεν εἰς τὴν μακαρίαν ζωὴν καὶ Ἀνάστασιν.
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου