ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (2 ΜΑΪΟΥ 2021)
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
«ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ
οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας» (Πράξ. Α΄ 5).
Τὸ βάπτισμα … Ἰωάννου.
Πάσχα, σήμερον, φίλοι μου ἀναγνῶσται, καὶ ἡ Ἁγία ἡμῶν Μήτηρ ἡ Ἐκκλησία, καθοδηγοῦσα ἡμᾶς εἰς τὴν πνευματικὴν χαρὰν καὶ εὐφροσύνην τῆς Ἁγιωτάτης ταύτης ἡμέρας, πέραν τῶν Ἀναστασίμων ὕμνων καὶ ἀκολουθιῶν, προβάλλει καὶ ἀναγινώσκει Εὐαγγελικὰ καὶ Ἀποστολικὰ ἀναγνώσματα τὰ ὁποῖα συμβάλλουσιν εἰς τὴν Πνευματικὴν ταύτην εὐωχίαν. Τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, αὐτὸ καθ’ ἑαυτό, ἀρκεῖ διὰ νὰ φέρῃ εἰς τὰς ψυχὰς ἡμῶν τὴν ἀπαραίτητον αἰσιοδοξίαν, καὶ καταστείλῃ πᾶσαν ἡττοπάθειαν καὶ πᾶσαν θλίψιν καὶ ἀπελπισίαν, τὰς ὁποίας δημιουργεῖ ἡ ἁμαρτία καὶ τὸ κακόν. Ὁ Χριστὸς ἀνέστη καὶ … «πεπτώκασι δαίμονες … καί χαίρουσιν ἄγγελοι … καί ζωή πολιτεύεται … καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος» (Ἱερὸς Χρυσόστομος).
Ἕνά δε ἀπὸ τὰ αἰσιόδοξα καὶ ἐνθαρρυντικὰ μηνύματα τῆς Ἁγιωτάτης ταύτης ἡμέρας, εἶναι τὸ οὐσιαστικὸν καὶ Ἅγιον Βάπτισμα. Τὸ Βάπτισμα ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον προανήγγειλεν ὁ Κύριος εἰς τὴν νυκτερινὴν συνομιλίαν του μετὰ τοῦ φαρισαίου Νικοδήμου. «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Ἰωάν. Γ΄ 5). Τὸ Βάπτισμα, εἰς τὸ ὁποῖον καλεῖ τοὺς μαθητάς Του νὰ δεχθῶσι καὶ βαπτισθῶσι, μετὰ ἀπὸ ὀλίγας ἡμέρας καὶ συγκεκριμμένως κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς. Βεβαίως, οἱ μαθηταὶ τοῦ Κυρίου, ἦσαν βαπτισμένοι, ἀλλὰ εἰς τὸ «βάπτισμα Ἰωάννου». Τὸ βάπτισμα ἐκεῖνο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὸ ὁποῖον δὲν προσέφερεν τὴν οὐσιαστικὴν ψυχικὴν κάθαρσιν, ἀλλὰ μίαν προσωρινὴν παρρηγορίαν καὶ ἐλάφρυνσιν τῆς συνειδήσεως. Τὸ βάπτισμα κατὰ τὸ ὁποῖον οἱ βαπτιζόμενοι, ἐξωμολογοῦντο τὰς ἁμαρτίας των βυθιζόμενοι εἰς τὸ ὕδωρ καὶ ἁπλῶς ἠσθάνοντο μίαν προσωρινὴν ἀνακούφισιν. «Ἐγὼ μὲν βαπτίζω ὑμᾶς», ἔλεγεν ὁ Τίμιος Πρόδρομος, «ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν· ὁ δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἰσχυρότερός μου ἐστίν, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς τὰ ὑποδήματα βαστάσαι· αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρί» (Ματθ. Γ΄ 11)
Τό, «ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος», Βάπτισμα.
Μετὰ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου καὶ κυρίως μετὰ τὴν Πεντηκοστήν, καὶ ἀφοῦ … «κατελύθη ὁ Ἅδης καὶ ὁ θάνατος τέθνηκε καὶ ζωῆς ἠξιώθημεν» (Ἀναστάσιμος ὕμνος), ὁ ἄνθρωπος δύναται νὰ εἰσέλθῃ καὶ πάλιν εἰς τὸν Παράδεισον. Ἕως τότε, ἅπαντες, δίκαιοι καὶ ἁμαρτωλοί, εὐσεβεῖς καὶ ἀσεβεῖς, μετὰ τὸν βιολογικὸν θάνατον ἦσαν ὑπὸ τὴν κατοχὴν τοῦ Ἅδου. Μετὰ ὅμως τὴν εἰς Ἅδου κάθοδον τοῦ Κυρίου, ὅστις «κατέλυσε τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστι τὸν διάβολον» … ἡ πύλη τοῦ Παραδείσου καὶ πάλιν ἠνοίχθη! Εἴσοδος δὲ καὶ πύλη τοῦ Παραδείσου, εἶναι πλέον τὸ Βάπτισμα ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον - ὡς προείπωμεν, - προεμήνυσεν ὁ Κύριος εἰς τὸν φαρισαῖον καὶ κρυφὸν μαθητήν Του Νικόδημον. Τοῦτο τὸ Βάπτισμα, εἶναι τό, … «εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», τὸ ὁποῖον καὶ διέταξεν ὁ Διδάσκαλος, μετὰ τὴν Ἀνάστασίν Του καὶ ὀλίγον πρὸ τῆς Ἀναλήψεως Αὐτοῦ, εἰς τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, διὰ τοῦ ὁποίου οἱ θέλοντες, ἀποκτοῦσι τὴν πρόσβασιν εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.
Μετὰ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου μας καὶ κυρίως μετὰ τὴν Κάθοδον τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἐπὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἀφιερωμένοι καὶ ἀφοσιωμένοι εἰς Αὐτόν, ὀφείλουσι, – διὰ νὰ εἶναι ἀποδεκτοὶ εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, - νὰ φέρουσι τὴν «σφραγίδα» τοῦ Θείου Βαπτίσματος ὡς ἀπόδειξιν τῆς θεληματικῆς ἀφοσιώσεώς των εἰς τὸν Ἀναστάντα Κύριον. Ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι, οἵτινες δὲν προέλαβον ἵνα δεχθῶσι τὸ Θεῖον τοῦτο Μυστήριον μὲ τὴν μορφὴν ποὺ τὸ ἐδίδαξεν ὁ Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας μας, δηλαδὴ «ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος», - λόγῳ ἐκτάκτων γεγονότων καὶ καταστάσεων ὡς ἦσαν οἱ κατὰ τῶν χριστιανῶν διωγμοί, ὅπου ὁ θάνατος ἦτο ἐν πολλοῖς αἰφνίδιος, ἢ καὶ ἀπόφασις … στιγμῆς, - ἡ Ἁγία Ἐκκλησία ἐθεώρησε καὶ θεωρεῖ, ὅτι εἰς τὰς τοιαύτας περιπτώσεις, τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων ἰσοδυναμεῖ τοῦ Θειοτάτου Μυστηρίου καὶ εἰς οὐδὲν ὑστεροῦσιν οἱ τοιοῦτοι μάρτυρες, τῶν βεβαπτισμένων!
Τὰ δῶρα τῆς … Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου!
Πολλάκις ἔχομεν εἴπει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅτι ἡ ἔλευσις τοῦ Κυρίου εἰς τὴν γῆν καὶ ἡ συμβίωσις Αὐτοῦ μεθ’ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἡ διδασκαλία Αὐτοῦ καὶ τὰ θαύματα, ἀλλὰ καὶ τὸ Θεῖον Αὐτοῦ Πάθος καὶ ἡ Ἔνδοξος Ἀνάστασις, εἶχον συγκεκριμμένον καὶ σωτήριον σκοπὸν δι’ ἡμᾶς! Περισσότερον δὲ ὅλων τούτων, ἡ εἰς Ἅδου κάθοδος καὶ ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις, ἦσαν εἰς τὸ Θεῖον σχέδιον διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Ἐάν, ὅμως, προσπαθήσωμεν ἵνα ἐμβαθύνωμεν καὶ ἀναζητήσωμεν τὰ Θεῖα καὶ Οὐράνια ἐκεῖνα … «δῶρα» τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, εἶναι βέβαιον, ὅτι … ὄπισθεν τοῦ ἱεροῦ Βαπτίσματος, εἰς τὸ ὁποῖον ἤδη ἀνεφέρθημεν, θὰ εὕρωμεν καὶ τὰ ἐκ τούτου ἀπορρέοντα …! Διότι, ἐκ τοῦ ἱεροῦ τούτου Μυστηρίου, «οἰκοδομεῖται» ἅπας ὁ θεσμὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἡμῶν σωτηρίας. Ἄνευ τοῦ ἱεροῦ Βαπτισμοῦ ὁ ἄνθρωπος … παραμένει εἰς τὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχὴν καὶ συνεπῶς εἶναι ὁ, ὑπὸ τοῦ Ἅδου καὶ τοῦ θανάτου, κατεχόμενος! Ἄνευ … τῆς εἰσόδου διὰ τοῦ πρώτου τούτου Μυστηρίου εἰς τὸν χῶρον τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἄνθρωπος παραμένει ἐκτὸς τοῦ Παραδείσου καὶ τῆς τρυφῆς τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν! Χωρὶς τὸ Βάπτισμα, ἡ τοῦ Σωτῆρος Ἀνάστασις, παραμένει ἀνενεργὸς καὶ ματαία καὶ τότε … «οἱ ἐν τοῖς μνήμασι», παραμένουσι … νεκροὶ καὶ τεθανατωμένοι!
«Δόξα τῇ Ἀναστάσει Σου Χριστέ», ἀναφωνεῖ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ μετ’ Αὐτῆς ἀναφωνοῦσι, σύμπας ὁ ὁρατὸς καὶ ἀόρατος κόσμος, αἱ ἀόρατοι Ἀγγελικαὶ Δυνάμεις καὶ οἱ ἄνθρωποι, διότι διὰ ταύτης τῆς Ἀναστάσεως, τὰ πάντα «ἀνεβαπτίσθησαν» καὶ ἀνεμορφώθησαν καὶ κινοῦνται εἰς τὴν πορείαν τῆς αἰωνιότητος καὶ τῆς ἀθανασίας. Διὰ τοῦ θανάτου καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἡ ἐπὶ τῆς γῆς πορεία ἡμῶν, ἐκκινοῦσα διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, ἔλαβεν ἀξίαν ἀνεκτίμητον, ἐφ’ ὅσον ἀποτελεῖ αὕτη στάδιον προετοιμασίας καὶ ἀγῶνος, διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.
Ταύτης τῆς Ἀναστάσεως, εἴθε νὰ εἴμεθα … ἄξια «τέκνα», ἀπολαμβάνοντες ἐπαξίως τὰς μεγίστας δωρεὰς Αὐτῆς καὶ ζῶντες ὡς … ἀθάνατοι, διότι … «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος».
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου