Όταν αρρωσταίνουμε τι συμβαίνει; (Γερόντισσα Γαβριηλία)

Η γερόντισσα Γαβριηλία εάν αρρώσταινε έλεγε ότι εκείνη σε κάτι έφταιξε. 

Ποτέ δεν πίστεψε ότι κάποιος την κόλλησε κάποια ασθένεια ή ότι άλλος εκτός από την ίδια φταίει. 

Πρόγραμμα Ιανουαρίου 2023 Ιερού Ναού Ιωάννου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Χωρὶς ὁδηγόν …! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΕΡΙΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2023)

 

«Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς

 φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης» (Κολ. Β΄ 8).

 

Ἡ προσεκτικὴ πορεία μας … εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν.

 

Ὡς θεωρεῖ ὁ πολὺς κόσμος, σήμερον εἰσερχόμεθα εἰς τὸ νέον (οἰκονομικὸν) ἔτος! Ἐκκλησιαστικῶς, βεβαίως, ἡ πρώτη τοῦ ἔτους εἶναι ἡ πρώτη Σεπτεμβρίου! Οὔτως ἢ ἄλλως ὅμως, εὔκαιρον εἶναι, ἵνα εἴπωμεν καὶ εὐχηθῶμεν, … ὄχι τόσον, … «καλὴ χρονιὰ μὲ ὑγεία» καὶ ἄλλας παρομοίας καὶ ἀνουσίους - ἐν πολλοῖς - εὐχάς, αἱ ὁποῖαι, (τὸ γνωρίζομεν τοῦτο,) παραμένουσιν … εὐχαὶ καὶ ὄμορφα λόγια, ἀλλὰ νὰ ἴδωμεν τοῦτον τὸν νέον χρόνον, ὡς ἓν στάδιον πνευματικοῦ ἀγῶνος, εἰς τὸν ὁποῖον καλούμεθα ἵνα … ἡμεῖς οἱ ἴδιοι «ἀλλάξωμεν» καὶ ἁγιασθῶμεν, προκειμένου νὰ «ἀλλάξῃ» καὶ οὗτος (ὁ χρόνος)! Δυστυχῶς διαπιστοῦμεν ὅτι … παρ’ ὅτι εὐχόμεθα καὶ μάλιστα δι’ ἰδιαιτέρως θερμοτάτων λόγων καὶ εὐχῶν, οὐσιωδῶς παραμένομεν … ἴδιοι καὶ ἀπαράλλακτοι, προσκεκολλημένοι δυστυχῶς εἰς τὸ παρελθόν μας καὶ εἰς τὰ πάθη μας! Ὁ νέος χρόνος δὲν εἶναι ἁπλῶς μία νέα ἀρχὴ εἰς τὴν ζωήν μας, ἀλλὰ μία συνέχεια εἰς τὴν πορείαν μας πρὸς τὴν αἰωνιότητα!

Θὰ ἐλέγωμεν ὅτι τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, ἔχει ἰδιαιτέραν ἀξίαν καὶ σημασίαν διὰ τὴν πρώτην ἡμέραν τοῦ ἔτους! Διὰ τοῦ ὡς ἄνω ἀποστολικοῦ λόγου τὸν ὁποῖον ἐθέσαμεν ὡς θέμα τοῦ παρόντος, ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, μᾶς συνιστᾷ νὰ εἴμεθα ἰδιαιτέρως προσεκτικοὶ εἰς τὴν προαναφερθεῖσαν πορείαν μας! Πέραν τῶν ποικίλων ἐμποδίων καὶ παγίδων τὰς ὁποίας παρεμβάλει ὁ διάβολος, οὐσιαστικὴν ἀνατρεπτικὴν καὶ ἀρνητικὴν παρέμβασιν δημιουργεῖ καὶ ὁ … κόσμος! Εἰς τὰς Θείας ὑποδείξεις καὶ ἐντολάς, ἔχει πάντοτε τὴν ἄρνησιν καὶ τὴν ἀπάτην, διὰ τῶν ὁποίων μᾶς ἀποτρέπει ἐκ τῶν σωτηρίων τρίβων καὶ κατευθύνει ἡμᾶς εἰς … ὁδοὺς ὀλεθρίας! «Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν»! Ποῖος εἶναι ὁ … «συλαγωγῶν»; Εἶναι ἐκεῖνος ὁ … πλανώμενος καὶ πλανῶν! Εἶναι ἐκεῖνος ὅστις παρεσύρθη διὰ τῆς … ἀπατηλῆς φιλοσοφίας ἥτις ἐξαπατᾷ ἀλλὰ καὶ … φαντασιώνει τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸν ὁδηγεῖ μακρὰν τῆς Ἀληθείας! Εἶναι, τέλος, τὸ «ὄργανον» ἐκεῖνο τοῦ διαβόλου, διὰ τοῦ ὁποίου ἐπιχειρεῖ οὗτος ὁ μισάνθρωπος, ἵνα ὁδηγήσῃ καὶ ἄλλους εἰς τὰς ὁδοὺς τῆς ἀπωλείας!

 

Ὁ Κύριος ὁδηγεῖ ἡμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν Ἀλήθειαν!

 

Ὁ Ἴδιος ὁ Διδάσκαλος, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἡ αὐτοαλήθεια, μᾶς ἐκάλεσεν ἀλλὰ καὶ μᾶς καλεῖ εἰς τὴν σωτηρίαν καὶ τὴν ἐπουράνιον Βασιλείαν Του, διὰ πολλῶν Θείων Λόγων Του, τοὺς ὁποίους ἠκούσαμεν ἐκ τῶν Θείων χειλέων Του, ἐν ὅσῳ εὑρίσκετο ἐν σώματι ἐπὶ τῆς γῆς! Καὶ διὰ τῆς γνωστῆς ἐκείνης καὶ ἀπροσώπου κλήσεως, - «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ΙΣΤ΄ 24), - ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦ λόγου ἐκείνου διὰ τοῦ ὁποίου συνιστᾷ … Ἑαυτόν, ὡς τὸν καλόν ποιμένα, (Ἰωάν. Ι΄ 1-16), μᾶς δίδει ἵνα ἀντιληφθῶμεν ὅτι, … ἐφ’ ὅσον ἀκολουθῶμεν ὄπισθεν Τούτου, δὲν εἶναι δυνατὸν ἵνα πλανηθῶμεν ἐκ τῆς Ἀληθείας! Μόνον Οὗτος εἶναι ἡ … Ἀλήθεια καὶ διὰ τοῦτο, ὅταν ἀπέστελλεν τοὺς ἱεροὺς Ἀποστόλους καὶ Μαθητάς Του εἰς πάντα τὰ ἔθνη ἵνα εὐαγγελισθῶσι τὴν Ἀλήθειαν, διευκρίνιζεν εἰς τούτους … χαρακτηριστικῶς, … «διδάσκοντες αὐτοὺς (τοὺς λαούς,) τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 20)!

Συνεπῶς, πᾶσα ἄρνησις τοῦ οἵουδήποτε Θείου Λόγου, μᾶς ἀποπροσανατολίζει καὶ ἐκτρέπει ἡμᾶς ἐκ τῆς Ἀληθείας! Μᾶς ὁδηγεῖ … «ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς» εἰς τὴν ἀπώλειαν καὶ τὴν αἰωνίαν κόλασιν! Χαρακτηριστικός, ἐν προκειμένῳ, εἶναι ὁ Λόγος ἐκεῖνος τοῦ ἀδελφοθέου Ἰακώβου διὰ τοῦ ὁποίου … ὑπογραμμίζεται ἡ ἀκρίβεια διὰ τῆς ὁποίας θὰ πρέπῃ νὰ ἐλέγχωμεν τήν, πρὸς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, πορείαν μας! «Ὅστις γὰρ ὅλον τὸν νόμον τηρήσῃ, πταίσῃ δὲ ἐν ἑνί, γέγονε πάντων ἔνοχος» (Ἰακ. Β΄ 10)! Ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι πλήρης καὶ τέλειος, καὶ δὲν ἔχει ἀνάγκην, οἵασδήποτε προσθήκης ἢ διορθώσεως! Δὲν εἶναι – τόσον – Νόμος, ὅσον εἶναι κυρίως, τρόπος ζωῆς καὶ πορείας, προκειμένου νὰ ἀποφεύγωμεν τὰς ποικίλας καὶ ἀπείρους παγίδας καὶ ἐμπόδια τὰ ὁποῖα παρεμβάλουν οἱ προαναφερθέντες ἐχθροί μας (διάβολος καὶ κόσμος), προκειμένου νὰ ἀνακόψωσι τὴν μετὰ τοῦ Κυρίου πορείαν μας!

 

Χωρὶς ὁδηγόν …!

 

Πῶς θὰ ἐφαίνετο εἰς τὸν κάθε λογικὸν ἄνθρωπον, ἓν οἵονδήποτε ὄχημα, ἄνευ τοῦ ἀπαραιτήτου … πηδαλίου; Ποῖος θὰ ἠσθάνετο ἀσφαλής, εἰς ἓν ὑποτιθέμενον ὄχημα τὸ ὁποῖον ὁδηγεῖ … τυφλὸς ὁδηγός; Ποῖος θὰ ἐδέχετο νὰ ἀκολουθῇ καὶ νὰ συμβουλεύεται ἕνα παρανοϊκὸν καὶ παράφρονα, καὶ θὰ ἐπειθάρχῃ εἰς τὰς συστάσεις καὶ ὑποδείξεις του; Ἀσφαλῶς, εἰς τὰ ὡς ἄνω ἐρωτήματα, αἱ ἀπαντήσεις θεωροῦνται … αὐτονόητοι! Ἀσφαλῶς, οὐδεὶς νοήμων καὶ νουνεχὴς θὰ ὑπέτασσεν ἑαυτὸν εἰς τοὺς ὡς ἄνω ἐλλειματικοὺς ἀνθρώπους, ὅσον καὶ ἂν - ὑποτεθείσθω, - ἦτο τὸ κέρδος ποὺ θὰ ἐλάμβανεν ἐκ τοῦ τοιούτου τολμήματος, ἀλλὰ καὶ ὅσον καὶ ἂν ἠγάπα τούτους! Ὁ κίνδυνος διὰ τὴν ζωήν του, θὰ ἀπέρριπτεν τὴν οἵανδήποτε τοιαύτην ἀπόπειραν!

Πῶς, ἑπομένως, δεχόμεθα ἵνα πορευθῶμεν μίαν τοιαύτην πορείαν, ὡς ἡ, … πρὸς τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μακαριότητα, καθοδηγούμενοι ὑπὸ τοιούτων ἐπισφαλῶν καὶ ἐπιπολαίων … ὁδηγῶν; «Δεῦτε ὀπίσω μου», εἶπεν ὁ Διδάσκαλος, καὶ διὰ τοῦ λόγου τούτου, ὥριζεν καὶ ὁρίζει τὸν μοναδικὸν Ἐκεῖνον Ὁδηγόν, εἰς τὰς χεῖρας τοῦ ὁποίου,  δυνάμεθα ἵνα αἰσθανώμεθα ἀσφαλεῖς! Μόνον Αὐτὸς … «δικαιοῦται» ἵνα διεκδικεῖ τὴν καθοδήγησίν μας, ἐφ’ ὅσον, Οὗτος εἶναι ὁ Θεὸς καὶ δημιουργός μας, μόνον Οὗτος ἐθυσιάσθη ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ δι’ ἡμᾶς ἐγένετο ἄνθρωπος, ὡς ἑορτάσαμεν κατὰ τὴν παρελθοῦσαν ἑορτὴν τῶν Χριστουγέννων! Ὡς τὸ μικρὸν παιδίον, μόνον τοὺς γονεῖς αὐτοῦ ἐμπιστεύεται, διότι μόνον οὗτοι, πονοῦν καὶ ἀνησυχοῦν καὶ κοπιάζουν καὶ ἐξοδεύονται διὰ τὴν ἄνδρωσιν καὶ πρόοδον τούτου, οὕτω καὶ ἡμεῖς … «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν», δυνάμεθα ἵνα διακρίνωμεν τὸν ἀσφαλῆ ὁδηγὸν καὶ χειραγωγόν μας!

Πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι οἵτινες διεξεδίκησαν καὶ ἔτι διεκδικοῦσιν … ἵνα ἔχωσι τὰ … «ἡνία» καὶ κατευθύνωσιν ἡμᾶς, κατὰ τὴν ἰδικήν των βούλησιν καὶ ἐκτίμησιν! Οὗτοι πάντες, πέραν τῶν φιλοδοξιῶν των καὶ τῶν ἀπατηλῶν λόγων των, μᾶς ἀπεγοήτευσαν καὶ διέψευσαν, ἀλλὰ καὶ ἔτι διαψεύδουσι, τὰς προσδοκίας τῶν ἀκολουθούντων τούτους, λογικῶν … «προβάτων» (κατὰ κυριολεξίαν)! Συνεπῶς ἂς ἀποφασίσωμεν, ἀφορμῆς διδομένης τῆς ἐνάρξεως τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ, ἵνα διακρίνωμεν ἀλλὰ καὶ ἀπομακρύνωμεν, τοὺς «συλαγωγοῦντας» ἡμᾶς, καὶ ἐμπιστευθῶμεν ἐξ ὅλης καρδίας, τὰς ἀσφαλεῖς χεῖρας τοῦ Γλυκυτάτου Κυρίου μας. Ἀμήν.

 

                                                                                                Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Όποιος πληρώνεται για να υπηρετεί τον Θεό...

 

Ένα όμορφο τραγούδι από την Μόνικα για τα Χριστούγεννα (είναι διασκευή)

“Christmas Is All Around” by Monika

I feel it in my fingers,

I feel it in my toes,

Christmas is all around me,

and so the feeling grows

It's written in the wind,

It's everywhere I go,

So if you really love Christmas,

C'mon and let it snow?

You know I love Christmas

I always will

My mind's made up

The way I feel

There's no beginning

There'll be no end

Cuz on Christmas,

You can depend

You gave your presents to me

And I gave mine to you

I need Santa beside me

In everything I do

You know I love Christmas

I always will

My mind's made up

The way I feel

There's no beginning

There'll be no end

Cuz on Christmas,

You can depend

Cuz on Christmas,

You can depend

It's written on the wind

It's everywhere I go

So if you really love me

C'mon and let it snow?

C'mon and let it snow?

So if you really love

C'mon and let it

If you really love me

C'mon and let it

Now if you really love me

C'mon and let it snow?

Merry Christmas everybody!

Όσοι θέλουν ένα θαύμα για να πιστέψουν υπάρχει! Όμως...

Κατά τον 18ο περίπου αιώνα, συνέβη στη Ρουμανία ένα γεγονός, που τάραξε τους εκεί χριστιανούς. Οι Καθολικοί έλεγαν στους Ορθοδόξους: «εμείς έχουμε την αλήθεια, εσείς την πλάνη».

Το ίδιο έλεγαν και οι Ορθόδοξοι στους Καθολικούς.

Ξέσπασαν μεγάλες έριδες.

Συναντήθηκαν οι δυο αρχηγοί των ‘Εκκλησιών (ο Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος και ο Καρδινάλιος) και είπαν: «Κάτι πρέπει να κάνουμε για να ηρεμήσουν τα πνεύματα». Αποφάσισαν και οι μεν και οι δε, να κάνουν την ακολουθία του Αγιασμού.

Έκαναν (ο καθένας ξεχωριστά) την ακολουθία. Σφράγισαν τις δυο κολυμβήθρες με τους «Αγιασμούς».

Ο Ορθόδοξος είπε στον Καθολικό: Αν χαλάσει ο δικός μας Αγιασμός και δε χαλάσει ο δικός σας, τότε εμείς είμαστε σε πλάνη και εσείς στην Αλήθεια. Αν όμως χαλάσει ο δικός σας, τότε εσείς είσθε σε πλάνη».

Ο Καθολικός το δέχθηκε.

Συμφώνησαν ν’ ανοίξουν τις «κολυμβήθρες» μετά από σαράντα ημέρες.

Δεν πέρασαν δέκα ημέρες και φανερώνεται η Παναγία στον Ορθόδοξο Αρχιεπίσκοπο, και του λέει: «Τρέξε! Πάρε και τον Καρδινάλιο, πηγαίνετε στην εκκλησία να ελέγξετε τον Αγιασμό».

Πήγαν. Και τι είδαν; Ο Αγιασμός των Καθολικών μύριζε ανυπόφορα. Των Ορθοδόξων ήταν πεντακάθαρος.

Το μεγάλο αυτό γεγονός παριστάνεται σε τοιχογραφία στο Πατριαρχείο Ρουμανίας, στο Βουκουρέστι. ~ Λένε μερικοί: «Εγώ αν δε δω Θαύμα, δεν πι­στεύω στο Θεό». Τους λες: «Ό Αγιασμός δεν είναι Θαύμα; Γιατί δε χαλά»; Απαντούν: «Φταίει ο βασιλι­κός, πού έβαλε μέσα ο παπάς». Τους λες: «Βάλε και συ βασιλικό». Δε βάζουν.

Τους λες ξανά: Εξέτασε τον Αγιασμό στο χη­μείο”. Δεν πάνε! Και συνεχίζουν και λένε: «Εγώ, αν δε δω θαύμα, δεν πιστεύω στο Θεό»!

Λέει η παροιμία μας: «Όποιος βαριέται να ζυ­μώσει, πέντε ημέρας κοσκινά». Και όποιος δε Θέλει να πιστέψει, προσπαθεί (αγωνίζεται!) να μην πιστέψει..

ΥΓ

Σήμερα οι Καθολικοί χρησιμοποιούν αλάτι στον αγιασμό για ευνόητους λόγους!!!

Μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ (18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022)

«Μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ματθ. Α΄ 23). 

«Οὗτος ὁ Θεὸς ἡμῶν, … ἐπὶ γῆς ὤφθη καὶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Βαρούχ Γ΄ 35-38).

 

Ὀλίγαι ἡμέραι μᾶς χωρίζουσιν, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὴν «βασιλίδα» τῶν ἑορτῶν καὶ «πανήγυριν τῶν πανηγύρεων», - ὡς, προσφυέστατα, ἀποκαλεῖ τὴν ἑορτὴν τῶν Χριστοῦ γεννῶν, ὁ κορυφαῖος τῶν κηρύκων … ὁ θεῖος Χρυσόστομος! Ὀλίγαι ἡμέραι, κατὰ τὰς ὁποίας οἱ χριστιανοί, οἱ προετοιμαζόμενοι διὰ τῶν καθαρσίων τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, … τῆς προσευχῆς καὶ τῆς νηστείας καὶ τῆς Μυστηριακῆς ζωῆς, ἐντρυφῶσι καὶ κλίνουσι τὰ τῆς καρδίας γόνατα, εἰς τὸ ἀκατάληπτον Μυστήριον τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ - Λόγου! Μετὰ τῶν ποιμένων, σπεύδουσιν ἵνα ἴδωσι … «ποῦ ἐγεννήθῃ ὁ Χριστός», μετὰ τῶν Ἀρχαγγελικῶν Δυνάμεων, ψάλλουσι τὸν ἐπινίκιον ὕμνον … «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», καὶ μετὰ τῆς Ἀειπαρθένου Θεοτόκου … ἀναρωτῶνται, «ὁ ἀχώρητος παντί, πῶς ἐχωρήθῃ ἐν γαστρί; Ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρός, πῶς ἐν ἀγκάλαις τῆς Μητρός;»!

Ὅμως, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον προέχει, κατὰ ταύτην τὴν μεγίστην καὶ ὑπέρλαμπρον ἑορτήν, εἶναι τὸ γεγονὸς τὸ ὑπερθαύμαστον καὶ κατ’ ἐξοχὴν παρρήγορον, κατὰ τὸ ὁποῖον ὁ Ἀληθινὸς καὶ προαιώνιος Θεός, γίνεται ἄνθρωπος καὶ ἔρχεται ἀναμέσον τῶν ἀνθρώπων, διὰ νὰ ἐξάγῃ τούτους ἐκ τοῦ σκότους τῆς ἀγνοίας καὶ ἐκ τῶν βαράθρων τῆς ἁμαρτίας, καὶ ἐκ τῶν «παγίδων τοῦ νοητοῦ ὄφεως»! Ἔρχεται ὁ Θεός, ὁ Μεσσίας καὶ λυτρωτής, … ὡς προεφήτευσαν οἱ προφῆται, καὶ ὡς προεμήνυσεν ὁ Ἀρχάγγελος, ὁ ἐν νυκτὶ κατ’ ὄναρ φανεὶς εἰς τὸν δίκαιον Ἰωσήφ, καὶ ἡρεμήσας τοῦτον ἐκ τῆς ζάλης τῶν, τῆς ἀμφιβολίας, λογισμῶν …! Ὡς ἠκούσαμεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελικοῦ Ἀναγνώσματος, τοῦ περιγράφοντος, τὰ τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὁ Δίκαιος Ἰωσὴφ διακατέχεται ἀπὸ φόβον καὶ ταραχήν, εἰς τὴν θέαν τῆς ἐγγυμονούσης Ὑπεραγίας Θεοτόκου … καὶ λογισμοὶ ἀμφιβολίας κατακλύζουσι τὸν λογισμόν του! Οὕτω μᾶς πληροφορεῖ ὁ Θεόπνευστος Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος: «Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν»! Ὅμως, ὡς προείπωμεν, ὁ Ἀρχάγγελος καταστέλει τὸν τάραχον τῆς ψυχῆς αὐτοῦ καὶ βεβαιώνει τοῦτον περὶ τῆς Θείας, - ὑπὲρ νοῦν καὶ διάνοιαν - ἐγγυμοσύνης τῆς Παναγίας! «Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυῒδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου»!

 

«Καὶ οὐδεὶς ἐπέγνω Αὐτόν»!

 

Οὗτος ὁ, εἰς τὸν κόσμον, ἐρχόμενος, … ὁ, ὑπὸ μητρὸς πτωχῆς ἀλλὰ παρθένου καὶ Ἁγίας κυοφορούμενος, … ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννώμενος καὶ ἐν φάτνῃ ἀνακλινώμενος καὶ ἐν ἄκρᾳ ταπεινώσει ὁρώμενος, - ἵνα τὸν ἄρχοντα τοῦ σκότους ἐξαπατήσῃ, καὶ λυτρώσῃ τὸ ἀνθρώπινον ἐκ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ αἰωνίου θανάτου, -  … «οὗτος ἐστὶν ὁ Βασιλεύς τῆς Δόξης»! Οὗτος ἐστὶν ὁ Δημιουργὸς καὶ κτίστης τῶν ἁπάντων, ὁρατῶν τε καὶ ἀοράτων! Οὗτος ἐστὶν ὁ … «ἔχων θρόνον οὐρανὸν καὶ ὑποπόδιον τὴν γῆν» (ὕμνος Εὐαγγελισμοῦ)!

Ἔρχεται ὁ Θεός … καὶ οὐδεὶς ἀντιλαμβάνεται τὴν ἔλευσίν Του! «Ἔτεκεν», ἡ Θεοτόκος, «τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι» (Λουκ. Β΄ 7)! Οὐδείς Τὸν ἀνεγνώρισε, καὶ οὐδείς, ὡς ἀναφέρει ἡ παράδοσις, εὑρέθῃ πρόθυμος, ἵνα παράσχῃ τὸν ἐλάχιστον τόπον εἰς τὴν ἐγγυμονοῦσαν Παρθένον καὶ τὸν δίκαιον Ἰωσήφ, κατ’ ἐκείνην τὴν νύκτα τῆς γεννήσεως! Ἔρχεται ὁ Κύριος καὶ Βασιλεὺς τῶν ὅλων˙ καὶ ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι δὲν Τὸν γνωρίζουσιν, … «ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ· ᾿Ισραὴλ δέ με οὐκ ἔγνω καὶ ὁ λαός με οὐ συνῆκεν» (Ἠσ. Α΄ 3)! Καὶ ὅταν αἱ Ἀρχαγγελικαὶ δυνάμεις … ἀναγγέλουσι τὸν ἐρχομὸν τοῦ Θεοῦ, καὶ συγκλονίζονται τὰ σύμπαντα ἐκ τῶν ἀγγελικῶν καὶ ὑπερκοσμίων τούτων φωνῶν καὶ παιάνων, … μόνον ἀγαθοί τινες καὶ ἁπλοῖ ποιμένες, ἀξιοῦνται ἵνα μάθωσι τὰ τῆς Γεννήσεως ἐκ τοῦ Ἀρχαγγέλου, καὶ σπεύσωσιν ἵνα προσκυνήσωσι τὸν Βασιλέα τῆς δόξης! Καὶ ἐνῶ εἰς τὴν Βηθλεὲμ καὶ τὴν εὑρυτέραν γῆν τῆς Ἰουδαίας, οὐδεὶς γνωρίζει ὅτι … ἦλθεν ὁ Μεσσίας καὶ Σωτῆρας καὶ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου, … εἰς τὴν μακρυνὴν Περσίαν, … ἀστὴρ φωτεινὸς καὶ ὑπερλάμπων ὑπὲρ τὸν ἥλιον, καθοδηγεῖ ἐπὶ δύο περίπου ἔτη τοὺς εὐλαβεστάτους καὶ σοφοὺς κατὰ Θεόν, μάγους καὶ Βασιλεῖς, καὶ φέρει τούτους εἰς τὴν γῆν τῶν Ἱεροσολύμων, ἵνα προσκυνήσωσι τὸν … «τεχθέντα Βασιλέα τῶν Ἰουδαίων»!  

 

«Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ;»

 

Εὑρισκόμεθα εἰς τὸ ἔτος 2022! Περισσότερον τῶν δύο χιλιετηρίδων παρῆλθον, ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἐκείνης … τῆς Θείας σαρκώσεως, καὶ βλέποντες τὴν πανθομολογουμένην ἀποστασίαν καὶ ἄρνησιν πρὸς τὸ πανακήρατον πρόσωπον τοῦ Λυτρωτοῦ καὶ Θεοῦ ἡμῶν, ἐγείρεται σφοδρὸν καὶ ἀδυσώπητον τὸ ἐρώτημα: Ἡμεῖς, ἆραγε, Τὸν ἀντελήφθημεν; Τὸν ἐγνωρίσαμεν; Εἶναι δι’ ἡμᾶς ὁ Σωτὴρ καὶ Λυτρωτής, ἤ ἁπλῶς … ἦτο ἕνας κοινωνικὸς ἐπαναστάτης, ὅστις … ὀλίγον κατ’ ὀλίγον, παρέρχεται ἀπὸ τὴν ἐνθύμησίν μας καὶ ἀπὸ τὴν ζωήν μας καὶ μᾶλλον πλέον, δὲν τὸν θέλομεν καὶ … ἐνοχλούμεθα ἀκόμη καὶ ἐκ τῆς ἀκοῆς τοῦ τιμίου Αὐτοῦ Ὀνόματος; Παρῆλθον, ὡς εἴπωμεν, ὑπὲρ τὰς δύο χιλιετηρίδας, καὶ καθ’ ἕκαστον ἔτος, ταύτας τὰς ἡμέρας, ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν, διὰ τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν καὶ τῶν θεσπεσίων ὕμνων της, διεγείρει τὰς καρδίας τῶν χριστιανῶν, οὐχὶ μόνον εἰς ἀνάμνησιν τῶν γεγονότων, ἀλλὰ κυρίως εἰς τὴν βίωσιν τούτων …!

Ἡ ἑορτὴ ὑπάρχει καὶ ἑορτάζεται, ἀλλὰ διὰ τὸν πολὺν κόσμον, ὑπάρχει ὡς … διασκέδασις, καὶ διακοπαί, καὶ ἀπόδρασις εἰς χιονοδρομικὰ κέντρα, καὶ ξενοδοχεῖα ὑπερπολυτελείας! Ὑπάρχει ὡς … οἰκονομικὴ ἑορτή, ὡς ἐθιμικὰ γλυκίσματα, ὡς ἑορτὴ ἀνταλλαγῆς δώρων καὶ ἐπισκέψεων! Ὑπάρχει ὡς … φολκλορικὴ τοιαύτη, ὡς ἐστολισμένα δένδρα μετὰ πλήθους φώτων πολυχρώμων, καὶ χειροκροτημάτων καὶ δυτικῶν ἀσμάτων! Ἀλλὰ ὡς … ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, δὲν ὑπάρχει! Ὁ Χριστὸς ὑπάρχει μόνον, ὡς … συνθετικὸν τῆς ὡς ἄνω λέξεως καὶ τίποτε πλέον! Ἐλλείπει παντελῶς καὶ μᾶς εἶναι … ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ! Βεβαίως, δὲν ἀναφερόμεθα εἰς τὴν ἐλαχίστην ἐκείνην μειονότητα τῶν πιστῶν καὶ συνειδητῶν Χριστιανῶν, οἵτινες ζῶσι τὴν ἑορτὴν ταύτην μετὰ τῆς ἀναλόγου προετοιμασίας καὶ μυστηριακῆς ζωῆς καὶ κατανύξεως πνευματικῆς! Οὗτοι οἱ προαναφερθέντες, ὄντως ἀπολαμβάνουσι τὴν Θείαν Γέννησιν Τοῦ, ἐκ τῆς Παρθένου σαρκωθέντος, καὶ ζῶσιν ἀποκεκομμένοι ἐκ τῶν δῆθεν … ἑορταζόντων!

Οὗτοι, - καὶ ἐκ καρδίας εὔχομαι, μετὰ τούτων νὰ εἴμεθα καὶ ἡμεῖς, - βλέποντες τὸν Βασιλέα τῆς Δόξης ἐπὶ τῆς φάτνης ἀνακεκλιμμένον, καὶ ἀνταποκρινόμενοι εἰς τὸ ἐρώτημα τοῦ ὑμνωδοῦ, «τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ;», ἀπαντῶσιν ἐκ μέσης καρδίας: «ἡμεῖς δὲ ἀκαταπαύστως βοῶμεν, Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2022

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Νοέμβριος 2022

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Νοεμβρίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου, το οποίο μπορείτε να... ξεφυλλίσετε!

Πώς θα αγιάσεις το σπίτι σου;

Θα πάρεις τον αγιασμό από την Εκκλησία και θα τον πας στο σπίτι και δεν θα μπεις μέσα. Θα αφήσεις τον αγιασμό από έξω και θα μπεις μέσα στο σπίτι σου, να κάνεις «αποκαθήλωση».

Να πας να βγάλεις τα κρεμμύδια και σκόρδα που κρέμασες την πρωτοχρονιά για το γούρι της χρονιάς.

Να πας να πετάξεις την τράπουλα.

Να πας να πετάξεις, αν είσαι γυναίκα όλα τα αντρικά παντελόνια και όλη τη δεισιδαιμονία που έχεις κρεμάσει εκεί και έπειτα θα βάλεις τον αγιασμό στο σπίτι σου. Να το αγιάσει.

Διαφορετικά, τι θα πας να αγιάσεις; Τον διάβολο; Φεύγει ο διάβολος;

Δεν φεύγει, εφόσον εσύ δεν θέλεις να τον διώξεις...

 

+Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ (1916 - 1982)

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Το ευλογημένο νερό και ο αγιασμός στη ζωή μας (ιστορίες από το γεροντικό, Παλαιά Διαθήκη και σύγχρονες ιστορίες)

 

Όταν ο Θεός με την άπειρη σοφία Του δημιουργούσε τον κόσμο μάζεψε τα νερά όλα μέσα σε μια τεράστια δεξαμενή, την θάλασσα, λέγοντας: «Συναχθήτω το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις συναγωγήν μίαν, και οφθήτω η ξηρά. Και εγένετο ούτως, και συνήχθη το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις τας συναγωγάς αυτών, και ώφθη η ξηρά. Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν, γην, και τα συστήματα των υδάτων εκάλεσε θαλάσσας (Γεν. 1, 9-10). Αυτό το νερό, το τόσο απαραίτητο στην ζωή του ανθρώπου, όχι μόνο μας διατηρεί ζωντανούς, αλλά και μας καθαρίζει και μας αγιάζει.

Το νερό συντελεί στην σωστή και ομαλή λειτουργία του ανθρωπίνου οργανισμού, αλλά και στην σωματική καθαριότητα και υγιεινή. Περίπου τα δύο τρίτα του ανθρωπίνου σώματος αποτελούνται από νερό, το οποίο συμβάλλει σημαντική στην ζωή και στην παραγωγή των κυττάρων μας. Επίσης, αυτό αποτελεί το κύριο μέσο για την μεταφορά των θρεπτικών ουσιών στα κύτταρα και τα όργανα του σώματος, αλλά και το μέσο απομακρύνσεως των τοξικών και αχρήστων ουσιών. Χωρίς νερό, τα νεφρά δεν θα μπορούσαν να επιτελέσουν το έργο τους. Ζητούμε νερό, γιατί καθημερινά αποβάλλουμε μεγάλη ποσότητά του από την εφίδρωση και την αναπνοή. Από αυτές ένας ενήλικας μπορεί να χάσει περίπου δέκα φλιτζάνια νερού καθημερινά. Αν δεν έχουμε αποθέματα νερού τότε αισθανόμαστε κόπωση, δίψα, αδυναμία και τελικά παθαίνουμε αφυδάτωση που μπορεί να μας οδηγήσει στον θάνατο. Άρα το νερό είναι απαραίτητο στην ζωή μας.

          Είναι, όμως, το νερό και μέσο καθαρισμού. Και η καθαριότητα βοηθάει στην καλύτερη λειτουργία του οργανισμού. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας θεωρούσαν ότι το νερό καθαρίζει τόσο το σώμα όσο και το πνεύμα. Η υγιεινή του σώματος είναι απόλυτα συνυφασμένη με την καθαριότητά του.  Ο Πλάτωνας παρότρυνε εξάλλου τους αδύναμους και ασθενείς εκτός της κατ’ οίκον καθαριότητας, που την θεωρούσε επιβεβλημένη, να επισκέπτονται και ιαματικά λουτρά, για τις θεραπευτικές ιδιότητες των οποίων ο Αριστοφάνης μιλούσε με ζήλο και ο Ιπποκράτης, πατέρας της λουτροθεραπείας, έκανε λεπτομερείς αναφορές για την σπουδαιότητά τους.

          Το νερό στην χριστιανική θρησκεία συνδέθηκε στενά με την θεία λατρεία. Με αυτό βαπτιζόμαστε, για να καθαρισθούμε από το προπατορικό αμάρτημα, ενθυμούμενοι τον Κύριό μας που βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη, τον Πρόδρομο, με αυτό αγιαζόμαστε στην Εκκλησία μας. Αγιασμό φυλάμε στο εικονοστάσι μας, με αυτόν μας ραντίζει ο Ιερεύς στην αρχή κάθε μηνός, στην αρχή κάθε καλού έργου, κάθε σχολικής χρονιάς, στα εγκαίνια καταστημάτων, στην  ευλογία των αγρών το φθινόπωρο, στην αγορά αυτοκινήτων και οποιωνδήποτε άλλων κινητών και ακινήτων αντικειμένων.  

Το νερό το συναντούμε στην Παλαιά Διαθήκη στον Κατακλυσμό του Νώε, στην διάβαση της Ερυθράς Θαλάσσης, στην πορεία των Ισραηλιτών μέσα στην έρημο. Όταν αυτοί δίψασαν, ο Μωυσής χτύπησε ενα βράχο με το ραβδί του και αμέσως ανέβλυσε νερό.

Στην Καινή Διαθήκη έχουμε τον Κύριό μας να βαπτίζεται στα ρείθρα του Ιορδάνου, να θεραπεύει τον παράλυτο στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, στο γάμο της Κανά, να μεταποιεί το νερό σε κρασί, στην Τιβεριάδα να γαληνεύει τα ύδατα της θαλάσσης και να κοπάζει τους ανέμους.   

Το νερό παίζει μεγάλο ρόλο και στην Ορθόδοξη Χριστιανική μας ζωή. Όλοι μας βαπτιζόμαστε στην κολυμβήθρα «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Στην Θεία Κοινωνία βάζουμε μαζί με το  κρασί και τον άρτο το «ζέον ύδωρ», γιατί όταν τρύπησαν με λόγχη τον Χριστό πάνω στον Σταυρό, από την πληγή έτρεξε αίμα και ύδωρ. Εξ άλλου δε περιόδους ανομβρίας κάνουμε λιτανείες.

 Κατά την εορτή των Θεοφανείων αγιάζουμε τα ύδατα και ο Ιερεύς μετά, αφού αγιάσει όλους τους πιστούς, γυρίζει τα σπίτια και τα αγιάζει με τον τίμιο Σταυρό. Το αγιασμένο νερό παύει πλέον να λογαριάζεται ως κοινό νερό χωρίς ιδιαίτερη σημασία και αξία. Έχει φορτισθεί με μυστική, ανερμήνευτη θεία δύναμη και ενέργεια. Γι’ αυτό ο τελετουργός ιερεύς με έμφαση ικετεύει τον Θεό μας λέγοντας: «Και καταξίωσον ημάς, Κύριε, εμπλησθήναι αγιασμού, διά της του ύδατος τούτου μεταλήψεώς τε και ραντισμού, και γενέσθω ημίν, εις υγείαν ψυχής τε και σώματος». Η γεύση αυτού του αγιασμένου νερού δεν διαφέρει καθόλου από το συνηθισμένο νερό. Έχει γίνει, όμως, πνευματικό ποτό που έχει αναβλύσει από την «πνευματική πέτρα», η οποία είναι ο ίδιος ο Κύριός μας, και ο οποίος το έχει καταστήσει πηγή ευλογίας και χάριτος.

Κατά τον Μεγάλο Αγιασμό των Θεοφανείων αγιαζόμαστε και καθαριζόμαστε «διά της του ύδατος τούτου μεταλήψεώς τε και ραντισμού», το οποίο έχει γίνει «ιαματικό ψυχών και σωμάτων και πάσης αντικειμένης δυνάμεως αποτρεπτικόν». Ο αγιασμός στηρίζεται στην βέβαιη πίστη μας, ότι στο αγιασμένο νερό μεταδίδονται πνευματικές ιδιότητες, έτσι, ώστε αυτό να αναδεικνύεται «αποτρόπαιον πάσης επιβουλής ορατών και αοράτων εχθρών». Μην ξεχνάμε ότι τον τέταρτο αιώνα ο Επίσκοπος Απαμείας, Άγιος Μάρκελλος, μη μπορώντας να γκρεμίσει έναν ειδωλολατρικό ναό έδωσε εντολή να τοποθετήσουν νερό κάτω από την Αγία Τράπεζα του Ναού του Θεού, όπου λειτουργούσε, και μετά από θερμή προσευχή το σφράγισε με το σημείο του Σταυρού και το έδωσε στον διάκονο, για να ραντίσει τα είδωλα, τα οποία ακαριαίως γκρεμίσθηκαν. Από την πράξη αυτή του Αγίου Μαρκέλλου επικράτησε η συνήθεια να ψάλλεται ο Μικρός Αγιασμός στην αρχή κάθε μηνός και να ραντίζονται τα σπίτια, τα κτήματα, τα υποστατικά και γενικά τα μέρη όπου ευρίσκεται ασθένεια και «εμφιλοχωρεί ενέργεια δαιμονική», γιατί αυτή διώχνεται με την δύναμη του αγιασμένου νερού.

Άλλο θαυμαστό περιστατικό της δυνάμεως του αγιασμένου νερού διηγείται ο Θεοδώρητος ως εξής: «Του βασιλιά Ουάλη αρρώστησε ξαφνικά το άλογο. Ο ιπποκόμος του που ήταν ευσεβής το οδήγησε στο ερημητήριο του Αγίου Αφραάτου. Αυτός, αφού προσευχήθηκε θερμά, διέταξε να βγάλουν καθαρό νερό από το πηγάδι. Το σταύρωσε και το έριξε πάνω στο άλογο, το οποίο αμέσως θεραπεύθηκε».

Ο Άγιος Επιφάνιος αναφέρει, ότι ο ιστορικός Ιώσηπος που πριν γίνει Χριστιανός ήταν Εβραίος, όταν επρόκειτο να ανεγείρει Ναό στο όνομα του Χριστού εμποδιζόταν από τις μαγείες και δολοπλοκίες των παλαιών ομοθρήσκων του. Τότε έτρεξε έξω από την πόλη και διέταξε να του φέρουν νερό μέσα σε καθαρό δοχείο. Το σφράγισε σταυροειδώς με το δάκτυλό του και είπε δυνατά: «Στὸ όνομα του Ιησού του Ναζωραίου, τον οποίον σταύρωσαν οι πατέρες μου και πατέρες όλων αυτών που παραβρίσκονται εδώ ας πάρει δύναμη αυτό το νερό, ώστε να κτισθεί ο οίκος του Θεού». Ύστερα έρανε με το νερό αυτό τον χώρο και οι μαγείες και οι φαρμακείες διαλύθηκαν.

Στον Μεγάλο Αγιασμό και στην μέση της ευχής με δυνατή φωνή ο Ιερεύς λέγει: «Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων Σου». Στην μεγαλειώδη αυτή ευχή, όπου ανυμνείται ο Δημιουργός του ορατού και αοράτου κόσμου, υμνολογείται ο «εν Ιορδάνῃ επιφανείς» Χριστός, ο και «αγιάσας τα ρείθρα» του. Όπως τότε ο Θεός εξαποστέλλει το Άγιό Του Πνεῦμα, για να αγιάσει το νερό και να το κάνει «αφθαρσίας πηγήν, αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον, δαίμοσιν ολέθριον, ταις εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον, αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον».

Ένα βασικό ερώτημα που συχνά τίθεται από ευσεβείς και φιλακόλουθους πιστούς είναι αν υπάρχει ουσιαστική διαφορά αγιαστικής χάριτος μεταξύ του Μεγάλου και του Μικρού Αγιασμού. Η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας είναι σαφής και ξεκάθαρη. Ο Μεγάλος αγιασμός είναι αυτός των Θεοφανείων και τελείται μία φορά το χρόνο, την παραμονή και την ημέρα  της εορτής, ενώ ο Μικρός τελείται όποτε οι πιστοί το ζητήσουν.

Στον Μικρό Αγιασμό δίδεται έμφαση στην ίαση των σωματικών και ψυχικών ασθενειών, ενώ στον Μεγάλο κυριαρχεί η ευλογία της φύσεως των υδάτων με την βάπτιση του Κυρίου. Ο αγιασμός των Θεοφανείων υπενθυμίζει ένα πραγματικό γεγονός. Αυτό είναι η ανάμνηση και πραγματική λειτουργική παρουσία του σωτηριώδους γεγονότος του βαπτίσματος του Κυρίου, με όλο το βάρος των συνεπειών του, στην ζωή του καθενός πιστού χωριστά και του όλου σώματος της Εκκλησίας.

Βεβαίως δεν είναι σωστό η πόση του αγιασμού των Θεοφανείων να συγκρίνεται προς την Θεία Κοινωνία, οπωσδήποτε, όμως,  είναι το δεύτερο σε ιερότητα μυστηριακό είδος μετά την Θεία Μετάληψη.

Στην Παλαιά Διαθήκη και στο Δ΄ βιβλίο των Βασιλειών  αναφέρεται ένα  ωραίο περιστατικό, το οποίο παρουσιάζει τις άκτιστες θείες ενέργειες που έδρασαν με τα νερά του Ιορδάνου και θεράπευσαν από λέπρα τον αρχιστράτηγο της Συρίας Νεεμάν.

Ο Προφήτης Ελισαίος, όταν τον επισκέφθηκε ο λεπρός Νεεμάν κατόπιν υποδείξεως μιας Εβραιοπούλας, για να τον θεραπεύσει, χωρίς να ασχοληθεί μαζί του, τον  έστειλε πρώτα στον Ιορδάνη ποταμό, προτρέποντας τον να λουσθεί εκεί επτά φορές.

Ο Νεεμάν, που ως στρατηγός και μάλιστα πηγαίνοντας συστημένος στον Ελισαίο, περίμενε προσωπική υποδοχή από εκείνον, ένοιωσε πληγωμένο τον εγωισμό του, όταν τον έστειλε στον Ιορδάνη χωρίς να του δώσει πολλή σημασία και οργισμένος  συλλογίσθηκε:

-Χάθηκαν τα ποτάμια της Δαμασκού, για να λουσθώ σε εκείνα; Έπρεπε να με στείλει χωρίς άλλη σκέψη στον Ιορδάνη;

 Έτσι, θυμωμένος άλλαξε δρόμο. Οι δούλοι του που τον πλησίασαν τον έπεισαν να υποχωρήσει λέγοντάς του ότι δεν ήταν κάτι το δύσκολο αυτό που του πρότεινε ο Προφήτης. Ο Νεεμάν πήγε τότε στον Ιορδάνη, λούσθηκε στα νερά του επτά φορές και με θαυμαστό τρόπο είδε τη λέπρα να απομακρύνεται από το σώμα του. Χαρούμενος επέστρεψε, για να ευχαριστήσει τον Ελισαίο και μαζί με τη συνοδεία του ομολόγησε ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός, από τον Θεό του Ελισαίου, υπονοώντας την δύναμη της πίστεως και όχι τα νερά του Ιορδάνη. Η άκτιση ιαματική δράση του νερού βρισκόταν στην θεία ενέργεια που εξερχόταν από τον μόνο πραγματικό Θεό μας.

Την ίδια ιαματική δύναμη βλέπουμε να παρουσιάζουν και τα ύδατα της κολυμβήθρας της Βηθεσδά, την στιγμή κατά την οποία ταράσσονταν από τον Άγγελο του Κυρίου. Εκείνος που έμπαινε πρώτος μετά την ταραχή του ύδατος «υγιής εγένετο οιοδήποτε κατείχετο νοσήματι».

          Για να προσεγγίσουμε την επωφελή διάσταση του αγιασμού θα αναφέρουμε μερικά ακόμη περιστατικά.

Γράφει το Γεροντικό, ότι μιαν ημέρα ο Γέροντας Δωρόθεος, ο Θηβαίος, έστειλε τον υποτακτικό του στο πηγάδι να φέρει νερό. Εκείνος μόλις έσκυψε και ήταν έτοιμος να ρίψει στο νερό τον κουβά είδε μια ασπίδα, ένα δηλητηριώδες φίδι, να βρίσκεται μέσα σε αυτό. Εγκατέλειψε τότε τον κουβά και έτρεξε στον Γέροντα φωνάζοντας:

-Αββά χαθήκαμε,  το πηγάδι δηλητηριάστηκε από μια ασπίδα. 

-Κι αν ο διάβολος αποφασίσει να ρίψει ασπίδες σε όλα τα πηγάδια, εσύ θα πεθάνεις από τη δίψα;

Έτσι του αποκρίθηκε ο Γέροντας κουνώντας το κεφάλι, για την δειλία του υποτακτικού του. Μετά πήγε ο ίδιος στο πηγάδι, πήρε τον κουβά και έβγαλε μόνος του νερό. Το σταύρωσε, ήπιε ο ίδιος και έδωσε και στον υποτακτικό του  λέγοντας: Όπου υπάρχει σταυρός δεν μπορεί να σταθεί η κακία του εχθρού.  

Άλλο παράδειγμα της αποτρεπτικής δυνάμεως του αγιασμένου νερού καταγράφει ο αείμνηστος π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος. Με γλαφυρή απλότητα αυτός διηγείται, ότι ένας νεαρός πνευματιστής κάθε βράδυ στο σπίτι του έκανε πνευματιστικές συνεδριάσεις, καλώντας πονηρά πνεύματα. Ένα βράδυ, όμως, αν και πάλεψε πολλή ώρα με επίμονες προσκλήσεις του, τα πνεύματα δεν παρουσιάζονταν. Σε μια στιγμή άκουσε μια φωνή έντονα εκνευρισμένη:

-Δεν μπορούμε να έρθουμε, γιατί σήμερα  ήρθε εκείνος ο άλλος εδώ.

Ταραγμένος ο δυστυχής νέος πήγε στο διπλανό δωμάτιο της μητέρας του και με έντονο ύφος τη ρώτησε:

-Ποιος ήρθε σήμερα στο δωμάτιό μου;

Κι’ εκείνη με σταθερη φωνή ήρεμα του απάντησε:

-Αφού εσύ μαζεύεις εδώ τους σατανάδες κάθε βράδυ και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ, πήγα σήμερα και έφερα τον παπά, έκανα Αγιασμό και ράντισα το σπίτι και το δωμάτιό σου.

Η συνετή και αποφασιστική παρέμβαση της ευσεβούς μητέρας αφύπνισε πνευματικά τον παγιδευμένο νεαρό, ο οποίος  στην συνέχεια έκοψε κάθε σχέση και επικοινωνία με τον πνευματισμό, καθώς κατάλαβε ότι είχε επικίνδυνα εμπλακεί στα πλοκάμια του πονηρού.

Το τρίτο περισταστικό συνέβη το 1850 στην Αθήνα, όταν απειλήθηκε η ζωή χιλιάδων ανθρώπων από χολέρα. Κάθε ημέρα έφευγαν από την ζωή εκατοντάδες. Φόβος και τρόμος κατέλαβε τους πάντες. Ο τότε Γενικὸς αρχίατρος του κράτους αδύναμος και ανήμπορος να προσφέρει βοήθεια, κρύφθηκε από φόβο. Δεν τον εύρισκαν πουθενά. Μοναδική ελπίδα για το λαό, όπως πάντοτε, ήταν η περιφρονημένη και διωκόμενη από τους κρατούντες Ορθόδοξη Εκκλησία, η πραγματική πνευματική μάνα και ανοιχτή αγκαλιά του λαού του Θεού.

Έτσι, ενώ στις δυσκολίες οι πολιτικοί ταγοί στρίβουν, κρύβονται, φυγομαχούν ή κριτικάρουν και δίδουν οδηγίες εκ του ασφαλούς, οι εκκλησιαστικοί  ποιμένες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για στήριξη, ενίσχυση και παροχή βοηθείας του ευκολόπιστου και πάντα προδομένου λαού.  Στην κρίσιμη εκείνη ώρα, όπου ο λαός αγωνιούσε και οι υπεύθυνοι μουδιασμένοι αποσύρθηκαν από το προσκήνιο, όρθωσε το ανάστημά του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και κάλεσε τους  φοβισμένους κατοίκους της πόλεως στον Μητροπολιτικό Ναό. Μέσα σε κλίμα συγκινήσεως και αγωνίας στήριξε τον λαό, ενέπνευσε  πίστη και καλλιέργησε ελπίδα τελώντας την ακολουθία του Αγιασμού. Οι ψυχές αναθάρρησαν και χιλιάδες λαού, μυ επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο και τους Ιερείς λιτάνευαν τις ιερές εικόνες. Ατέλειωτες σειρές ευσεβών Χριστιανών διέσχιζαν τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Στις πλατείες Συντάγματος και Ομονοίας γονατιστοί χιλιάδες λαού, με πόνο ψυχής και δάκρυα στα μάτια, κραύγαζαν το «Κύριε ελέησον..»

Οι ξένοι, κυρίως Προτεστάντες, που διαφέντευαν τον τόπο, έλεγαν ότι οι Αθηναίοι τρελάθηκαν μαζικά και οδηγούνταν στην αυτοκαταστροφή. Γιατί, αντί να απομονωθούν, για να προστατευθούν, συνωστίζονταν στον Ναό και στην λιτανεία με άμεσο κίνδυνο η επιδημία να φουντώσει και να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Όμως, οι φόβοι τους, καθαρά ανθρώπινοι, διαψεύσθηκαν. Η επιδημία σταμάτησε αμέσως. Κανένα νέο κρούσμα και κανένα νέο θύμα δεν παρουσιάσθηκε  τις επόμενες ημέρες. Ο Αγιασμός στα χέρια των πιστών υπήρξε το δραστικότερο φάρμακο, το ισχυρότερο αντιβιοτικό. Στην δύναμη του αγιασμού κανένα μικρόβιο δεν αντιστέκεται. Αυτός με την δύναμη του Εσταυρωμένου που κρύβεται μέσα του είναι το δυνατότερο φάρμακο, αλλά και το εμβόλιο που προληπτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Ο Αγιασμός συνιστάται να τον πίνουμε, να τον ραντίζουμε, να τον έχουμε προς «πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον». 

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας