Γεύμα Αγάπης στην Ενορία του Αη Γιάννη Παραλίας Πατρών

Την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019 πραγματοποιήθηκε γεύμα Αγάπης στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών για την ενίσχυση των ασθενών οικονομικά αδελφών μας.

Η απειρότητα του Θεού - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΕΙΚΟΣΤΗ  (3  ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ  2019)

"Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με

ἐκ κοιλίας μητρός μου"  (Γαλ.  Α΄ 15)

Ἡ "ἀπειρότης" τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ "μικρότης" τοῦ ἀνθρώπου.

Πολλάκις συμβαίνει, φίλοι μου ἀναγνῶσται, νὰ συναντῶμεν εἰς τήν, ἐπὶ τῆς γῆς, πορείαν ἡμῶν, - ἢ καὶ συμβαίνει καὶ εἰς ἡμᾶς τοὺς ἰδίους - ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νὰ ἐπιδείξουν τὰς "μοναδικὰς" καὶ "καταπληκτικὰς" ἱκανότητάς των καὶ τοιουτοτρόπως νὰ ἐντυπωσιάσουν καὶ νὰ ἐπιβληθοῦν εἰς τοὺς ὑπολοίπους. "Κοπιάζουν" νὰ πείσουν τὸ περιβάλλον των διὰ κάποια προσόντα καὶ δωρήματα τοῦ Θεοῦ εἰς αὐτούς, καὶ ἐπιζητοῦν, ἐξ αἰτίας τούτων, τὸν θαυμασμὸν καὶ τὴν κολακείαν καὶ τὴν ἀναγνώρισιν ... ! Ἀντὶ νὰ ταπεινώνονται καὶ ἀντὶ νὰ εὐχαριστοῦν τὸν Θεὸν διὰ ταῦτα, προσπαθοῦν νὰ παρουσιάζουν τὰ τοιαῦτα χαρίσματα ὡς ἰδικά των, καὶ παρουσιάζουν ἑαυτούς, ὡς μοναδικοὺς καὶ ἀναντικαταστάτους καὶ ὑποτιμοῦν τοὺς ὑπολοίπους, ὡς ἀναξίους ἢ καὶ ἀνυπάρκτους.

Ἐκεῖνο, ὅμως, τὸ ὁποῖον διαφεύγει τῆς προσοχῆς τῶν τοιούτων, εἶναι τὸ γεγονός, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀφ’ ἑαυτοῦ του, εἶναι - ἐν τῇ κυριολεξίᾳ τῆς λέξεως - "ἀνύπαρκτος" καὶ ... ἕν μηδέν!!! Τὰ πάντα, ὅσα ἔχει ἀπὸ τῆς γεννέσεως αὐτοῦ καὶ ὅσα θὰ εὕρῃ εἰς τὴν ζωήν του, εἶναι δωρήματα τοῦ Κυρίου. Μηδὲ καὶ αὐτῆς τῆς ὑπάρξεώς του ἐξαιρουμένης, τοῦ ἔχουν δοθεῖ ἀπὸ τὸν Δημιουργόν του καὶ Ἐκεῖνος δύναται τὴν οἵαν δήποτε ὥραν καὶ στιγμὴν νὰ τοῦ τὰ ἀφαιρέσῃ, κατὰ τὸν βαρυσήμαντον καὶ αἰώνιον λόγον τοῦ Ἁγίου Ἰὼβ τοῦ πολυάθλου, "αὐτὸς γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ˙ ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο" (Ἰὼβ Α΄ 21). Ὁ ἄνθρωπος, εἶναι τὸ δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, - ἀλλὰ δυστυχῶς τὸ ξεχνᾷ - καὶ ἐπλάσθῃ ἀπὸ τὸν Θεόν, διὰ νὰ ζῇ ἐν τῷ Θεῷ καὶ κινῇται κατὰ τὸν νόμον καὶ τὰ προστάγματα Αὐτοῦ.

Ὁ Κύριος ἐν τῇ ἀγαθότητί Του, ἐδημιούργησε τὸν ἄνθρωπον καὶ τοῦ ἔδωσε προτεραιότητα μεταξὺ τῶν ὑπολοίπων κτισμάτων καὶ "ἔθετο αὐτὸν ὡς βασιλέα τῆς κτίσεως", ὄχι διὰ νὰ ξεχάσῃ οὗτος τὴν ἐκ τοῦ Θεοῦ καταγωγήν του, ἀλλὰ διὰ νὰ αἰσθάνεται πάντοτε τὴν μικρότητά του ἐν τῇ μεγαλειότητι τοῦ Δημιουργοῦ του. Μικρὸς ὁ ἄνθρωπος - εἰδικῶς δέ, ὅταν προσπαθῇ νὰ ὑψώσῃ καὶ μεγενθύνῃ τὴν μικρότητά του - καὶ ὁ Κύριος ... Ἄπειρος καὶ Αἰώνιος καὶ Ἀπρόσιτος καὶ Ἀκατάληπτος!

Τὸ Θεῖον σχέδιον.

Ἠρώτησε, κάποτε, ἕν νήπιον, τὸν ἀείμνηστον, σύγχρονο πατέρα καὶ διδάσκαλον, π. Ἐπιφάνιον Θεοδωρόπουλον, τοῦτο: "Γέροντα, ποῦ ἤμουν πρὶν γεννηθῶ;" Καὶ ὁ πνευματέμφορος ἀοίδιμος γέρων, ἀπήντησεν˙ "εἰς τὸν νοῦν τοῦ Θεοῦ, παιδί μου"! Ἐνεθυμήθημεν τὸ συγκεκριμμένον περιστατικόν, καθότι, ἡ ἀπάντησις αὕτη, ἔχει ἅμεσον σχέσιν μὲ τήν, ἐν τῷ παρόντι, φρᾶσιν τοῦ Θείου Ἀποστόλου Παύλου, ἡ ὁποία καὶ εἶναι τὸ Θέμα μας. "εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου". Ἡμεῖς, ὡς ἄνθρωποι πεπερασμένοι, βλέπομεν τὰς Θείας ἐνεργείας, ἀλλὰ δὲν ἠδυνάμεθα νὰ τὰς ἐξηγήσωμεν. Ἀδυνατῶμεν νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὸν Θεῖον Νοῦν καὶ νὰ γνωρίζωμεν ὅσα καὶ ... Ἐκεῖνος γνωρίζει. "Τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου; Ἢ τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο; Ἢ τίς προέδωκεν αὐτῷ, καὶ ἀνταποδοθήσεται αὐτῷ; Ὅτι ἐξ αὐτοῦ καὶ δι᾿ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν τὰ πάντα" (Ρωμ. ΙΑ΄ 34-36). Ἐκεῖ, εἰς τὸν Θεῖον Νοῦν, ὑπάρχομεν πρό, ἀκόμη, τῆς ἐμφανίσεώς μας ἐδῶ εἰς τὴν γῆν. Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸς ὁ λόγος ἐκεῖνος τοῦ Κυρίου μας τὸν ὁποῖον ἀπηύθυνε πρὸς τοὺς Φαρισαίους καὶ ὁ ὁποῖος δεικνύει, τοῦτο ἀκριβῶς τὸ ὁποῖον καὶ παρουσιάζομεν˙ "Εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγώ εἰμι" (Ἰωάν. Η΄ 58).

Δεικνύων ὁ Κύριος τὴν Θεότητά Του, ἀλλὰ καὶ τὸ "παροδικὸν τοῦ ἀνθρώπου", χρησιμοποιεῖ ἐν προκειμένῳ, περίεργον διὰ τὴν ἀνθρωπίνην γραμματικήν, ρηματικὸν χρόνον. Τὸ "εἰμι", δὲν ταιριάζει γραμματικῶς, εἰς τὴν ροὴν τῆς φράσεως! Ὅμως ταιριάζει μὲ ἀκρίβειαν εἰς τὴν πραγματικότητα τῆς ὀντότητος τοῦ Θεοῦ! Ὁ Κύριος καὶ Θεός, πάντοτε ... εἶναι καὶ οὐδέποτε ... ἦταν! Τὰ πάντα - καὶ τὰ παλαιά, καὶ τὰ σύγχρονα, καὶ τὰ παρελθόντα, καὶ τὰ παρόντα, καὶ τὰ μέλλοντα - τὰ κρατᾷ καὶ τὰ καθορᾷ, ὡς παρόντα καὶ ὑπάρχοντα ... τώρα! Ἐν τῷ Θεῷ, ὁ χρόνος δὲν ὑπάρχει, οὔτε ὁ Θεὸς κινεῖται ἐν τῷ χρόνῳ, καθόσον ὁ Κύριος εἶναι, Ἄναρχος, καὶ Ἄχρονος, καὶ Ἀτελεύτητος καὶ Ἀγενεαλόγητος! Ὡς ἄνθρωπος, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ἔζησεν συγκεκριμμένους χρόνους ἐπὶ τῆς γῆς, συγκεκριμμένας ἡμέρας καὶ ὧρας, καὶ ἐνεργοῦσεν καὶ ἐθαυματούργει καὶ ὡμίλει, εἰς τὰ "περιοριστικὰ" ὅρια τοῦ χρόνου. Ὡς Θεός, ὅμως, ὡς εἴπομεν ἤδη, δὲν χρονολογεῖται, οὔτε χρονομετρᾶται, οὔτε καὶ ἀριθμοῦνται αἱ ὧραι καὶ αἱ ἡμέραι καὶ οἱ χρόνοι καὶ αἱ χιλιετίαι Αὐτοῦ!

Ἐν τῷ προκειμένῳ, ἀκριβῶς, κινεῖται καὶ τὸ Θεῖον Αὐτοῦ σχέδιον. Ἅπαντες εἴμεθα ἐντὸς τοῦ Θείου σχεδίου καί, χωρὶς ὁ Κύριος νὰ καθορίζῃ τὴν ἐπὶ τῆς γῆς πορείαν ἡμῶν, γνωρίζει ὅμως τὰ πάντα, καὶ ἐνεργεῖ μόνον διὰ τὴν σωτηρίαν ἡμῶν. Ἄλλωστε, εἶναι Ἐκεῖνος, "ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν" (Α΄ Τιμ. Β΄ 4).

Ὁ ἀγὼν ἡμῶν.

Προσοχή, ὅμως, διότι, εἰς ὅλον τοῦτο τὸ Θεῖον σχέδιον, δὲν εἴμεθα ... παθητικοὶ ἀποδέκται! Δὲν "ἀγόμεθα καὶ φερόμεθα" ὑπὸ τοῦ Θείου θελήματος, ὡς ... "ἄβουλα" ὄντα! Ὁ ἄνθρωπος, δύναται νὰ ... θέλῃ καὶ νὰ ἐπιλέγῃ! Ἡ δύναμις καὶ ἡ ἐπιτυχία εἶναι Θεία ὑπόθεσις. Εἰς ἡμᾶς, ὅμως, ἐπαφίεται ἡ θέλησις καὶ ἡ ἐπιλογή ... Ὁ Κύριος ἐκάλεσεν διὰ μεγίστου θαύματος, τὸν Σαῦλον εἰς τὴν σωτηρίαν, καὶ ἐκεῖνος ἀπεδέχθη τὴν πρόσκλησιν ... Ἐκάλεσεν, ὅμως, καὶ τὸν Ἰούδαν, ἀλλ’ ... "ὁ παράνομος Ἰούδας, οὒκ ἠβουλήθη συνιέναι" (Ἐκ τῆς ὑμνολογίας τῆς Μεγ. Ἑβδομάδος). Ἐκάλεσε καὶ καλεῖ καὶ θέλει - ὡς προείπωμεν - τοὺς πάντας καὶ βεβαιοῖ ἡμᾶς διὰ τοῦ προφήτου, "μὴ θελήσει θελήσω τὸν θάνατον τοῦ ἀνόμου, λέγει Κύριος, ὡς τὸ ἀποστρέψαι αὐτὸν ἐκ τῆς ὁδοῦ τῆς πονηρᾶς καὶ ζῆν αὐτόν;" (Ἰεζ. ΙΗ΄ 23).

Συνεπῶς, ἀδελφοί μου, ἂς ἀνταποκριθῶμεν εἰς τὸ θέλημα τοῦτο τοῦ Κυρίου ἡμῶν, μὲ τὴν ἰδικήν μας θέλησιν καὶ ἀποδοχὴν καὶ ἀγωνιστικὴν διάθεσιν καὶ δὲν πρόκειται νὰ στερηθῶμεν τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν.

                                                                                                Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                           Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε - Καζαντζάκης

Θα βρούμε, εκεί που πάμε, το Θεό. Και θα τον βρούμε, όχι όπως τον παριστάνουν όσοι δεν τον είδαν ποτέ τους, ένα ροδομάγουλο γέρο, που κάθεται μακάρια σε πουπουλένια σύννεφα και προστάζει. Μα σα μικρή φωνή που τινάζεται από τα σωθικά μας και σηκώνει πόλεμο.

Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε

Δύο ειδών καυχήσεις - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΔΕΚΑΤΗ  ΕΝΑΤΗ  (27  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ  2019)

"Ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι,

ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι" (Β΄ Κορ. ΙΒ΄ 5).

Αἱ δύο "καυχήσεις".

Εἰς μεγάλας καὶ καταπληκτικὰς ἀποκαλύψεις προβαίνει σήμερον, ἀδελφοί μου, ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος. Ἀποκαλύψεις αἱ ὁποῖαι ἀφοροῦν τὸν ἴδιον, καὶ θαυμαστὰς θεωρίας τὰς ὁποίας ὁ Κύριος τοῦ ἐπιτρέπει ἵνα βιώσῃ ἀπὸ τῆς παρούσης ζωῆς. Εἶναι ὀπτασίαι τὰς ὁποίας, ἐνῶ ἐβίωσεν ὁ ἴδιος προσωπικῶς, ἀποφεύγει νὰ παρουσιάσῃ τὸν ἑαυτόν του εὐθέως καὶ - θὰ ἐλέγομεν, τρόπόν τινα - ἀναφέρεται ὡς εἰς τρίτον γνωστὸν καὶ οἰκεῖόν του πρόσωπον˙ "Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων" (Β΄ Κορ. ΙΒ΄ 2). Προσπαθεῖ ἵνα ἀποκρύψῃ ὅτι αἱ τοιαῦται θαυμασταὶ ἀποκαλύψεις συνέβησαν εἰς αὐτὸν τὸν ἴδιον, καὶ δείχνει ὅτι δὲν θὰ ἀπεκάλυπτεν ποτὲ τὰς τοιαύτας, ἐὰν δὲν ἐπιέζετο ὑπὸ ποικίλων ἐξωτερικῶν καταστάσεων καὶ συνθηκῶν.

Εἰς τὴν ὅλην δὲ περιγραφὴν τῶν τοιούτων Θείων καὶ θαυμαστῶν ἀποκαλύψεων, ὁμολογεῖ ἀλλὰ καὶ διακρίνει δύο "ἐγωϊσμούς". Δύο "ὑπερηφανείας", ἐκ τῶν ὁποίων τὴν πρώτην τὴν θέλει καὶ τὴν παραδέχεται εἰς τὸν ἑαυτόν του, τὴν δευτέραν ὅμως τὴν ἀρνεῖται καὶ τὴν ἀποπτύσσει ὡς ἐπικίνδυνον καὶ ἐφάμαρτον. Εὐκόλως δὲ ἀντιλαμβανόμεθα, ὅτι τὴν μὲν πρώτην (καύχησιν) τρόπόν τινα, μᾶς τὴν ὑποδεικνύει καὶ μᾶς τὴν συνιστᾷ, τὴν δὲ δευτέραν, ὡς ἁμαρτωλόν, τὴν θεωρεῖ ἐπικίνδυνον καὶ θανάσιμον. "Καυχάσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι". Διὰ νὰ γίνομεν δὲ σαφέστεροι, ... καυχᾶται μὲν ὁ Θεῖος Παῦλος, καὶ ἐπαίρεται, δι’ αὐτὰς ταύτας τὰς Θείας ἀποκαλύψεις τὰς ὁποίας ἔζησεν, φοβεῖται ὅμως καὶ τρέμει εἰς τὴν ἰδέαν τοῦ καταράτου ἐγωϊσμοῦ ὁ ὁποῖος δημιουργεῖται ἀπὸ τὰς πλάνας τοῦ πονηροῦ. Φοβεῖται ἀπὸ τὴν ἀπάτην, ὅτι - τάχα - αἱ ἀποκαλύψεις αὗται γίνονται εἰς αὐτόν, ἕνεκα τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἁγιότητός του. Βλέπει, εἰς τὴν πρώτην μὲν καύχησιν, τὴν παρουσίαν καὶ δύναμιν τοῦ Κυρίου, εἰς δὲ τὴν δευτέραν, τὰς θανασίμους ἐνεργείας τοῦ ... ἀνθρωποκτόνου, ὅστις προσπαθεῖ νὰ τὸν ... "ρίξῃ ἐκ δεξιῶν"!

"Πᾶς ... ὁ ... ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται" (Λουκ. ΙΗ΄ 14).

Ὁ Κύριός μας καὶ μοναδικὸς "Ραββί", παρέδωκεν εἰς ἡμᾶς, - καὶ μάλιστα ἐκ τοῦ "σύνεγγυς" - τὴν μοναδικὴν καὶ πληρεστάτην διδασκαλίαν Του, διὰ νὰ βαδίζωμεν τὴν ὁδὸν τῶν ἐντολῶν Του καὶ ἵνα καταντήσωμεν εἰς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον. Κεντρικὸς ἄξων καὶ κυρίαρχον θέμα, εἰς τὴν ὅλην ταύτην διδασκαλίαν, εἶναι ἡ εὐλογημένη ταπείνωσις. Εἶναι, ἡ "ρίζα πασῶν τῶν ἀρετῶν", ἄνευ τῆς ὁποίας δὲν ὑπάρχουσι πιθανότητες διὰ τὴν σωτηρίαν ἡμῶν. Ὄχι μόνον εἰς ἓν σημεῖον, ἀλλὰ - ἴσως τοῦτο ἀκούεται ὡς ὑπερβολή, - εἰς κάθε ... σημεῖον τοῦ Θεογράφου Νόμου, διακρίνεται καὶ ὑπερτονίζεται πολλάκις, ἡ ἁγία ταπείνωσις. Εἴτε εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου, εἴτε καὶ εἰς αὐτὴν τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ, εἴτε εἰς τὴν μοναδικὴν "ἐπὶ τοῦ ὄρους" ὁμιλίαν, εἴτε εἰς τὰς ἐπιστολὰς τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν, εἴτε εἰς τὰς Καθολικὰς τοιαύτας, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν Ἀποκάλυψιν τοῦ μαθητοῦ τῆς ἀγάπης, ἡ θεομίμητος ταπείνωσις, ἀποτελεῖ τὴν "κλεῖδα" τοῦ Παραδείσου. Οὐδεὶς δύναται νὰ διέλθῃ, ἀλλὰ καὶ οὐδεὶς διῆλθεν τὰς πύλας τοῦ Παραδείσου, ἐὰν μὴ πρῶτον, δὲν ἐταπεινώθη καὶ δὲν παρεδέχθη τὴν μικρότητα καὶ ἀσημαντότητά του. Εὐφυέστατα, ὁ ἁπλοῦς λαὸς λέγει, - προσαρμόζων ἑαυτὸν εἰς τὴν Θείαν Διδασκαλίαν - ὅτι ὁ Παράδεισος ἔχει ... χαμηλὴν θύραν, καὶ ὅστις ἐπιθυμεῖ νὰ διέλθῃ δι’ αὐτῆς, θὰ πρέπῃ νὰ γνωρίζῃ νὰ σκύπτῃ καὶ νὰ ταπεινοῦται! "Τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν!" (Ματθ. Ζ' 14).

Καὶ ὄντως˙ ἐὰν ἀνατρέξωμεν εἰς τὰς βιογραφίας ἁπάντων τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι, ἅπασσα ἡ χορεία τῶν "ἀπ’ αἰῶνος, Θεῷ εὐαρεστησάντων", μὲ πρῶτον ... διδάξαντα, Αὐτὸν τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ μηδὲ ἐξαιρουμένης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἔζησαν καὶ ἐβίωσαν εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, τὴν ἁγίαν Ταπείνωσιν. Εἴτε μοναχοὶ καὶ ἀσκηταί, εἴτε βασιλεῖς καὶ αὐτοκράτορες, εἴτε μάρτυρες καὶ ὁμολογηταί, εἴτε καὶ αὐτοὶ οἱ πρὸ τοῦ Χριστοῦ, προφῆται καὶ δίκαιοι,  ἔζησαν, ὡς περιγράφει ὁ Θεῖος Παῦλος, "ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ... διὰ ... ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας ... , ὡς πλάνοι ... , ὡς ἀγνοούμενοι ... , ὡς ἀποθνήσκοντες ... , ὡς παιδευόμενοι ... , ὡς λυπούμενοι ... , ὡς πτωχοὶ ... , ὡς μηδὲν ἔχοντες ... " (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 4-10). Μίαν ζωήν, δηλαδή, διαρκοῦς ταπεινώσεως καὶ ἐξευτελισμοῦ, διὰ τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν κληρονομίαν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Ὅμως, ἅπαντες οὗτοι, ἔχαιρον καὶ ἐκαυχῶντο ... ! Αὐτήν, τὴν προαναφερθεῖσαν καύχησιν ... τοῦ Ἀποστόλου Παύλου! Τὴν καύχησιν τῆς, μετὰ τοῦ Θεοῦ, κοινωνίας˙ τὴν χαρὰν τοῦ Παραδείσου˙ τὴν ὑπεροχὴν τῶν Θείων θαυμάτων καὶ σημείων τὰ ὁποῖα ἔκαμνε ἡ Θεία χάρις καὶ εἰς ἐκείνους. Ὡς εἰς τὸν Παῦλον οὕτω καὶ εἰς αὐτούς, ἡ ἐν Κυρίῳ καὶ διὰ τὴν δόξαν Αὐτοῦ, καύχησις, εἶναι αὐτονόητος! Ἡ ἄλλη, ὅμως, ἡ κατηραμμένη, ... εἶναι ἀποκρουστικὴ καὶ ἀνεπιθύμητος!

Ποίαν καύχησιν θέλομεν καὶ βιώνομεν;

Περὶ τοῦ κορυφαίου καὶ πρώτου ἁμαρτήματος, ὁμιλοῦμεν ἀγαπητοί μου. Τοῦ ἁμαρτήματος ἐκείνου τὸ ὁποῖον "ἔρριψεν εἰς πυθμένα Ἅδου" τὸν κατηραμμένον διάβολον καὶ ὅλον τὸ ἑωσφορικὸν τάγμα. Τοῦ ἁμαρτήματος ἐκείνου,  ... ποὺ ἐνῶ ἀκούεται μικρὸν καὶ ἀσήμαντον, εἶναι ἡ αἰτία καὶ ρίζα ἁπάντων τῶν ἁμαρτημάτων καὶ ἀνθρωπίνων παθῶν. Τοῦ ἁμαρτήματος ἐκείνου τὸ ὁποῖον συγκρινόμενον μὲ οἷονδήποτε ἑτερον ἁμαρτημα ἢ πάθος ἢ ἔγκλημα, - κατὰ τὴν Πατερικὴν φιλοσοφίαν - ὑπερέχει ἁπάντων ὡς ἡ γενεσιουργὸς αἰτία τούτων.

Παρ’ ὅλα ταῦτα ὅμως, εἶναι καὶ τὸ "προσφιλέστερον" εἰς τὴν ἀνθρωπίνην καρδίαν. Ἐλάχιστοι, ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι, ἴσως κατάφεραν ἵνα τὸ δαμάσωσι! Θεωρεῖται, - ἀκόμη καὶ διὰ τοὺς ἐναρέτους καὶ ἀγωνιστάς, - ὁ πρῶτος καὶ ἅμεσος κίνδυνος ... Ἂν ἀνατρέξωμεν εἰς τὰ συναξάρια καὶ τὰ "Γεροντικά", θὰ ἴδωμεν τρομακτικὰς πτώσεις ἐπὶ πτώσεων, καὶ θὰ συνειδητοποιήσωμεν ἐκεῖνο ποὺ ἤδη ἀνεφέραμεν, τό, τί σημαίνει "πτῶσις ἐκ δεξιῶν"! Ἂς ἀντιληφθῶμεν, συνεπῶς, τὸν λόγον ἐκεῖνον τοῦ Κυρίου "χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν" (Ἰωάν. ΙΕ΄ 5), καθὼς καὶ ἐκεῖνον τὸν Ἀποστολικόν ... "ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ" (Α΄ Κορ. Ι΄ 12), καὶ ἂς ἐμπιστευθῶμεν "ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν" εἰς τὸ ἔλεος καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου μας.

                                                                                                Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                           Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Γεύμα Αγάπης στο Πνευματικό Κέντρο του Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών

Το γεύμα γίνεται για την ενίσχυση του φιλοπτώχου και θα έχει ελάχιστο αντίτιμο για κάθε άτομο 2 ευρώ.

Δύση Ηλίου 17:30

Παραλία Πατρών Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019

Τα Οφέλη της Νηστείας

Πολλοί διαπιστώνουν ότι, όταν νηστεύουν, έχουν πόνους στη ράχη ή ταχυπαλμίες ή πονοκεφάλους… Καθώς αυτά είναι μια ειδική γλώσσα της φύσης πού δεν την καταλαβαίνουν, λένε: «Ποτέ πια δεν θα νηστέψω.» Να ένας κακός συλλογισμός. Αυτές οι αδιαθεσίες είναι προειδοποιήσεις της φύσης πού σας ειδοποιεί ότι μια μέρα θα υποφέρετε σ’ αυτά τα όργανα όπου τώρα νιώθετε έναν πόνο. Λοιπόν, αν θέλετε να μάθετε ποια είναι τα αδύνατα σημεία σας, νηστέψετε λίγες ήμερες. Αν υποφέρετε λοιπόν σε κάποιο όργανο, να ξέρετε ότι από εκεί μπορεί να έρθει ή αρρώστια, και πάρτε προφυλάξεις.

Υπό τον όρο ότι ή νηστεία γίνεται με λογική, δεν είναι επικίνδυνη και δεν μπορεί να σας κάνει κανένα κακό. Η απόδειξη, είναι ότι οι αδιαθεσίες παρουσιάζονται περισσότερο τις δυο πρώτες ήμερες και στη συνέχεια εξαφανίζονται. “Αν αυτές οι αδιαθεσίες προέρχονταν από τη νηστεία, θα έπρεπε να δυναμώνουν όσο περνούν οι ημέρες, ενώ, αντίθετα, η ειρήνη και η ηρεμία σας γεμίζουν. Κανείς δεν πέθανε επειδή νήστεψε μερικές ημἐρες, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν γιατί έφαγαν πολύ!

Στην αρχή, το να νηστεύει κανείς, μπορεί να φανεί οδυνηρό, γιατί ό οργανισμός βρίσκεται ξαφνικά αναστατωμένος από τον «καθαρισμό» πού γίνεται και στον οποίο δεν ήταν συνηθισμένος. Δεν πρέπει όμως να κρίνετε με τις πρώτες ενδείξεις για να πείτε ότι ή νηστεία είναι επικίνδυνη. Αντίθετα, τα πρόσωπα πού αισθάνονται αδιαθεσίες έχουν περισσότερη ανάγκη να νηστέψουν, γιατί αυτές οι διαταραχές προέρχονται από την υπεραφθονία των κατάλοιπων πού πέφτουν ξαφνικά μέσα στο αίμα με αυτό τον «καθαρισμό». Πολλοί άνθρωποι, πού εμπιστεύονται μόνο στα φαινόμενα νομίζουν ότι, νηστεύοντας, θα εξασθενήσουν. Και αυτό είναι αλήθεια στην αρχή, υστέρα όμως από λίγες ημέρες ξανανιώνουν και γίνονται φωτεινοί, και ευχάριστοι στην όψη.

Αυτοί πού θέλουν να νηστέψουν πρέπει να καταλάβουν τα μηνύματα. “Αν αισθάνονται αδιαθεσίες, δεν πρέπει να τρομάξουν αλλά να εξακολουθήσουν μέχρις ότου αυτές σταματήσουν. “Αν διακόψουν τη νηστεία, κάνουν σαν όλους αυτούς πού, μόλις τους πιάσει πυρετός, αρχίζουν και παίρνουν χάπια για να τον σταματήσουν. Βέβαια, αισθάνονται αμέσως καλύτερα, αλλά δεν ξέρουν ότι, σταματώντας τον πυρετό με αυτό τον τρόπο, ετοιμάζουν κάποια «καλή» αρρώστια για αργότερα.

Αφήστε τον οργανισμό σας να αντιδράσει μόνος του. “Όταν ό οργανισμός είναι παραφορτωμένος, αντιδρά προσπαθώντας να αποβάλει και να διαλύσει όλα τα κατάλοιπα, γι’ αυτό και η θερμοκρασία ανεβαίνει. Πρέπει αύτη τη θερμοκρασία να την ανεχθείτε, είναι ή απόδειξη ότι γίνεται το «καθάρισμα». Για να βοηθήσετε τον οργανισμό στην εργασία του, μπορείτε να πίνετε νερό βρασμένο και πολύ ζεστό. Πίνετε συνέχεια πολλά φλιτζάνια και ό πυρετός θα πέσει πολύ γρήγορα: όλοι οι αγωγοί θα διασταλούν και το αίμα θα μπορεί να κυκλοφορεί εύκολα, παρασύροντας τα κατάλοιπα προς τις φυσικές εξόδους και τους πόρους.

Είναι, επίσης, πολύ καλό να πίνετε ζεστό νερό όταν νηστεύετε. Το βράζετε λίγα λεπτά και αφήνετε στη συνέχεια να κατακαθίσουν τα άλατα. “Όταν πλένετε πιάτα με λίπη και με κρύο νερό, δεν καθαρίζουν καθόλου. Χρειάζεται ζεστό νερό για να διαλύσει τα λίπη. Το “ίδιο συμβαίνει και στον οργανισμό: το ζεστό νερό διαλύει πολλά στοιχεία και ύλες πού το κρύο νερό αφήνει ανέπαφα. Τα παρασύρει στη συνέχεια προς τα έξω από τους πόρους, τα νεφρά, κ.τ.λ., και αισθάνεστε καθαρισμένος, ξανανιωμένος. Μπορείτε, μάλιστα, να πίνετε ζεστό νερό κάθε μέρα νηστικοί. Καθώς το ζεστό νερό καθαρίζει τους αγωγούς, είναι επίσης ένα εξαιρετικό φάρμακο εναντίον της αρτηριοσκλήρυνσης και των ρευματισμών.

Στην αρχή, δεν είναι και τόσο ευχάριστο να πίνει κανείς ζεστό νερό, σιγά σιγά όμως αισθάνεστε μια τέτοια ευεξία ώστε αυτό γίνεται μια πραγματική απόλαυση. Το ζεστό νερό είναι το πιο φυσικό φάρμακο κα) το πιο ακίνδυνο, άλλα επειδή είναι πολύ απλό και πολύ φτηνό, γι’ αυτό “ίσως και κανείς δεν το παίρνει στα σοβαρά. “Ένας από τους αδελφούς μας θεραπεύτηκε με το ζεστό νερό από μια αρρώστια πού ό γιατρός του δεν κατόρθωνε να θεραπεύσει με άλλα φάρμακα. “Όταν πήγε να τον ξαναδεί, του είπε τι έκανε, κι αυτός ό γιατρός, πού ήταν ένας από τους φίλους του, του ομολόγησε: «Ναι, ξέρω τα θαύματα πού μπορεί να κάνει το ζεστό νερό σε πάρα πολλές περιπτώσεις, άλλα δεν θα θέλατε όμως να πληρωθώ μια επίσκεψη από έναν πελάτη γράφοντας του στη συνταγή να πίνει μόνο ζεστό νερό!»

“Όταν νηστεύουμε, το φυσικό σώμα στερείται, βεβαία, αλλά το αιθερικό σώμα έρχεται να αναπληρώσει αυτές τις στερήσεις φέρνοντας άλλα στοιχεία, πιο αγνά, πιο αιθέρια. Το αιθερικό σώμα έχει σαν ρόλο να επαγρυπνεί πάνω στο φυσικό σώμα και να του ξαναγεμίζει τις δεξαμενές του με ενέργειες.’ Η νηστεία, λοιπόν, δίνει μια ώθηση στο αιθερικό σώμα πού αρχίζει να εργάζεται, έτσι ή δραστηριότητα μετατοπίζεται, και ταυτόχρονα το φυσικό σώμα αναπαύεται.

Είναι φανερό πώς, αν παρατείνετε τη νηστεία για πολύ καιρό, το αιθερικό σώμα παραφορτώνεται με εργασία, ενώ το φυσικό σώμα δεν κάνει τίποτα, πράγμα πού και αυτό δεν είναι καλό. Το φυσικό και το αιθερικό σώμα είναι δυο συνεταίροι, κι αν ό ένας μόνο από τους δύο εργάζεται, ή ισορροπία διαταράσσεται. Πρέπει λοιπόν ή δραστηριότητα να μοιράζεται αρμονικά μεταξύ των δύο.

Για να τελειώσω, θα σας πω λίγα λόγια για το τί πρέπει να κάνετε όταν τελειώσετε μια νηστεία πολλών ήμερων, γιατί πρέπει να ξέρετε ότι μπορεί κανείς και να πεθάνει αν αρχίσει και τρώει αμέσως κανονικά. Την πρώτη μέρα είναι καλό να πάρετε μερικά φλιτζάνια από έναν ελαφρύ ζωμό. Την δεύτερη μέρα μπορείτε να πάρετε μια σούπα με φρυγανιές, και τέλος, την τρίτη μέρα, μπορείτε να αρχίσετε να τρώτε κανονικά, άλλα με μια τροφή ελαφριά και σε μετρία ποσότητα. Με αυτό τον τρόπο, δεν διατρέχετε κανέναν κίνδυνο.

“Ύστερα από μια τέτοια νηστεία, αισθάνεστε νέες αισθήσεις αιθέριες, έχετε αποκαλύψεις και, προπαντός, αισθάνεστε αναζωογονημένοι, ανάλαφροι, σαν τα υλικά πού βάραιναν τον οργανισμό να έχουν εξαφανιστεί, σαν τα κατάλοιπα και οι ακαθαρσίες να έχουν καεί.

Εμμανουήλ Ρουμελιώτης

Δύο ειδών ζωές - π. Τιμοθέου Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΔΕΚΑΤΗ  ΟΓΔΟΗ  (ΟΣΙΟΥ  ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ,  20  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ  2019)

"Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν" (Γαλ. Ε΄ 25).

Ἡ, κατὰ Θεόν, ζωή.

Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, δύο εἰδῶν ζωές. Ἡ μία, ἡ γνωστὴ σὲ ὅλους, ἡ ὁποία καὶ βιώνεται αἰσθητὰ ἀπό ὅλους, εἶναι ἡ βιολογικὴ ζωή μας. Εἶναι ἡ ζωὴ ἐκείνη ἡ ὁποία ὑπάρχει καὶ συντηρεῖται, ἀπὸ ὑλικὰ στοιχεῖα καὶ μέσα, καὶ ἡ ὁποία χάνεται, ὅταν αὐτὰ τὰ ὑλικὰ στοιχεῖα ... ἐκλείψουν! Ἔτσι, ἡ βιολογικὴ ζωὴ καὶ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῶν ἀλόγων ζώων καὶ τῶν φυτῶν, ὑπάρχει καὶ διατηρεῖται ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει πρωτίστως ὁ ἀέρας καὶ τὸ ὀξυγόνον, ἀλλὰ καὶ ἡ τροφὴ καὶ ἡ συντήρησις τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ (διὰ καταλλήλων καὶ ὑγιεινῶν τρόπων διαβιώσεως, διὰ τῆς ἀπαραιτήτου ἱατροφαρμακευτικῆς περιθάλψεως κ. ἄ.)!
Πέραν ὅμως αὐτῆς τῆς βιολογικῆς ζωῆς, πέραν τῆς συντηρήσεως τοῦ "ὀστρακίνου σκεύους" - ὅπως, χαρακτηριστικῶς ἀποκαλεῖ τὸ σῶμα μας ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος (Β΄ Κορ. Δ΄ 7), - ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη πνευματικὴ ζωή! Μία ζωὴ δοσμένη ἀπὸ τὸν Κύριο, ΜΟΝΟΝ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, καὶ ἡ ὁποία ζωή, ἀναγάγει τὸν ἄνθρωπον ὡς τὸ ἀνώτερον ὄν, τὸ ὑπέροχον καὶ μοναδικὸν κατὰ τὴν πνευματικήν του ἀξίαν. Τὸ ὂν ἐκεῖνο, τὸ ἔχον λόγον καὶ λογικόν, καὶ πρὸς τὸ ὁποῖον ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, δίδει τὸν Θεῖον Νόμον Του καὶ τὰς ἐντολὰς Του, μὲ σκοπὸν ἀπώτερον, τὴν μέλλουσαν καὶ αἰωνίαν ζωήν. Προσπαθῶν ὁ προφήτης Δαυῒδ νὰ προσεγγίσῃ ταύτην τὴν ἀξίαν, ἀναρωτᾶται˙ "τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνῄσκῃ αὐτοῦ; ἢ υἱὸς ἀνθρώπου, ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν; ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν,  καὶ κατέστησας αὐτὸν ἐπὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου· πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ, ... " (Ψαλμ. Η΄ 5-10).
Ἐκτός, ὅμως τοῦ Θείου Νόμου Του, δίδει ὁ Κύριος εἰς τὸ ἠγαπημένον Του πλᾶσμα, καὶ τὰς Οὐρανίους ἐκείνας προδιαγραφάς, διὰ νὰ δύναται νὰ κληρονομήσῃ τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, ἀκόμη περισσότερον εὐκόλως. Δίδει, λοιπόν, εἰς αὐτὸν τὴν Ἁγίαν Του Ἐκκλησίαν, ἥτις διὰ τῶν ἱερῶν καὶ οὐρανίων Μυστηρίων, ποιεῖ τὸν ἄνθρωπον τέλειον καὶ συμφώνως πρὸν τὸν σκοπὸν τῆς δημιουργίας του, "κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν"  Θεοῦ (Γέν. Α΄ 26).

Ἡ βίωσις τῆς, "κατὰ Θεόν", ζωῆς.

Ἡ βιολογικὴ ζωή, φίλε μου ἀναγνῶστα, ἔχει, ἀσφαλῶς, πολλὰς ἀπαιτήσεις ἀπὸ τὸν καθένα. Πέραν τῆς βασικῆς συντηρήσεως τῶν σωματικῶν ἀναγκῶν καὶ λειτουργιῶν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, ἡ ζωή μας ἀπαιτεῖ νὰ ὑπάρχῃ τὸ ἀπαραίτητο περιβάλλον, οἱ κατάλληλοι ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι καὶ θὰ τὸ καταρτίζουν, ἀλλὰ καὶ αἱ "ἀρχαὶ" βάσει τῶν ὁποίων δύναται νὰ ὑπάρχῃ αὐτὴ ἡ βιολογικὴ ζωή. Δὲν εἴμεθα κοινωνία ἀγρίων θηρίων, οὔτε, βεβαίως, κοινωνία ἀλόγων ζώων ... Εἰς μίαν ἀνθρωπίνην κοινωνίαν, εἶναι ἀπαραίτητοι αἱ ἀρχαὶ τῆς ἰσονομίας καὶ τοῦ δικαίου, τῆς ἀγάπης καὶ τῆς φιλαδελφίας, τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς ταπεινώσεως. Μόνον ἔτσι δύναται νὰ ἐπιβιώσῃ κάποιος εἰς μίαν - ἀκόμη καὶ ἄθεον -  κοινωνίαν!
Ἡ, "κατὰ Θεόν", ζωή, ὅμως, διέπεται ἀπὸ πολὺ ἀνωτέρας ἀρχὰς καὶ ἔχει πολὺ περισσοτέρας "ἀξιώσεις" ἀπὸ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀπεφάσισαν νὰ τὴν βιώσουν. Δὲν εἶναι μόνο μὶα τυπικὴ θρησκευτικὴ συμπεριφορὰ ἐνώπιον τῶν ἄλλων ἀνθρώπων (Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι), οὔτε περιορίζεται εἰς τὴν ἔγγραφον καὶ ἐνυπόγραφον περὶ τοῦ θρησκεύματος, δήλωσιν καὶ πέραν τούτου ... οὐδὲν ἕτερον! Ἡ, κατὰ Θεόν, ζωή, εἶναι κατ’ οὐσίαν, μίμησις τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἀκριβῶς, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ὑπεγράμμισεν ὁ Θεῖος Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, εἰς τὴν πρώτην Καθολικήν του ἐπιστολήν, "Ὁ λέγων ἐν αὐτῷ μένειν ὀφείλει, καθὼς ἐκεῖνος περιεπάτησε, καὶ αὐτὸς οὕτω περιπατεῖν" (Α΄ Ἰωάν. Β΄ 6). Ἡ, "κατὰ Θεόν", ζωή, τέλος, εἶναι κατ’ οὐσίαν, ἡ ζωὴ τῆς ἀθανάτου ψυχῆς μας, κατὰ τὴν ὁποίαν, ... ὁ Θεὸς ὑπαγορεύει καὶ ὁ ἄνθρωπος πειθαρχεῖ καὶ ἀκολουθεῖ. "ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι" (Μάρκ. Η΄ 34). Ὁ ψυχικὸς καὶ πνευματικὸς ἄνθρωπος, περιφρονεῖ συχνάκις τὰς ἀπαιτήσεις καὶ τὰ θελήματα τοῦ σαρκικοῦ καὶ βιολογικοῦ ἑαυτοῦ του καὶ ἐνδιαφέρεται, στοιχειωδῶς μὲν διὰ τὴν ζωὴν τοῦ σώματός του, οὐσιωδῶς, ὅμως καὶ ἐνδελεχῶς καὶ λεπτομερῶς διὰ τά, κατὰ τὴν ψυχήν του. Τοῦτο, κατὰ κόρον θεωροῦμεν, μελετῶντες τοὺς βίους τῶν Ἁγίων καὶ θαυμάζομεν, πῶς παρεμέρισαν ἀκόμη καὶ τὴν πλέον ἀπαραίτητον μέριμναν διὰ τὴν κοσμικὴν ζωήν των καὶ ἐθεώρησαν ταύτην "σκύβαλον" πρὸ τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ μακαριότητος.

"πνεύματι καὶ στοιχῶμεν" (Γαλ. Ε΄ 25).

Ταύτην, λοιπόν, τὴν ζωὴν τῶν Ἁγίων, τὴν πνευματικὴν ζωήν, μᾶς καλεῖ, ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, νὰ ἀκολουθήσωμεν, διὰ τῶν ἀνωτέρω θεοπνεύστων λόγων του. Ἐκεῖνος ὅστις θέλει νὰ λέγῃ ὅτι ζῇ καὶ βιώνῃ τὴν κατὰ Θεὸν ζωήν, ὀφείλει, πρῶτον μέν νὰ γνωρίζῃ, ποία εἶναι αὕτη καὶ ... ποῖα συνεπακόλουθα ἐπισύρρει, καὶ δεύτερον, κατὰ πόσον, ὁ ἐπιθυμῶν ἵνα ἀκολουθήσῃ ταύτην, ὑποχρεοῦται νὰ προσδιορίζῃ τὰ πνευματικά του "βήματα" εἰς τὰ ἴχνη τοῦ πρώτου καὶ μόνου καθηγητοῦ καὶ Διδασκάλου, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο εἶναι ἡ οὐσία καὶ ὁ καθορισμὸς τῆς "κατὰ Θεόν", ζωῆς. Δὲν ζεῖ κατὰ Θεὸν ἐκεῖνος ὅστις ἰσχυρίζεται τὸ τοιοῦτον, ἀλλ’ ἐκεῖνος ὅστις προσαρμόζει τὴν ζωὴν καὶ βιοτήν του εἰς τὸν τρόπον τὸν ὁποῖον μᾶς ὑπέδειξεν ὁ Κύριος ἡμῶν. Χριστιανὸς δὲν εἶναι ἐκεῖνος ὅστις φέρει τὴν ἐπωνυμίαν ταύτην ἐπὶ τῆς ἀστυνομικῆς του ταυτότητος - χωρὶς τοῦτο νὰ σημαίνῃ ὅτι συμπλέομεν μετὰ τῶν ἀγωνισθέντων, ἵνα ἀποβάλλωσι ταύτην ἐκ τῶν ἐπισήμων κρατικῶν καὶ ἰδιωτικῶν ἐγγράφων, - ἀλλὰ ἐκεῖνος ὅστις ἔχει τὸν Χριστὸν ἐνοικοῦντα ἐν αὐτῷ καὶ ζεῖ δι’ Αὐτὸν καὶ ὑποφέρει δι’ Αὐτόν, καὶ ἀνησυχεῖ καὶ τρομοκρατεῖται εἰς τὴν ἰδέαν καὶ μόνον, ὅτι ἡμάρτησεν καὶ ἐπίκρανεν τὸν ἠγαπημένον του Ἰησοῦν.
"Πνεύματι καὶ στοιχῶμεν", σημαίνει, ὅτι θὰ πρέπῃ νὰ ζῶμεν καὶ διάγωμεν εἰς τὸν παρόντα βίον, συμφώνως μὲ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ὁρίζει καὶ καθορίζει ἡ ἐν Χριστῷ ὁμολογία μας τὴν ὁποίαν ὑπεσχέθημεν κατὰ τὴν ὥραν τῆς ἐντάξεώς μας εἰς τὴν Ἁγίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἡμῶν (Βάπτισιν καὶ Χρῖσιν). Ταύτας τὰς ὑποσχέσεις ἂς κρατῶμεν διὰ βίου ἵνα ἐπιτύχωμεν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Τι λείπει από αυτόν τον κόσμο;

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2019

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Οκτώβριος 2019

Για να διαβάσετε ολόκληρη την εφημερίδα "ΔΙΨΩ" του Οκτωβρίου πατήστε ΕΔΩ