Όλοι γνωρίζουμε τις προφητείες των Αγίων της Εκκλησίας μας.
Η Τουρκία θα διαλυθεί, οι Έλληνες θα πάρουμε τη Πόλη, η Ελλάδα θα
μεγαλώσει και πολλά ακόμα.
Εδώ όμως γεννιέται μια απορία. Ποιοι θα πάρουμε τη Πόλη; Επιτρέψτε
μου να ξεδιπλώσω το συλλογισμό μου.
Θα πάρουν τη Πόλη όλοι αυτοί που κυκλοφορούν με τα μούσια, το
φραπέ στο ένα χέρι (έτσι καλεί η μόδα σήμερα για να είσαι trendy!) και τη μούρη
τους στην οθόνη ενός κινητού;
Οι νεαροί με τους ψεύτικα φουσκωμένους μύες από τις ορμόνες και τι
πρωτεΐνη;
Ή μήπως όσοι ονειρεύονται να φύγουν να ζήσουν στο εξωτερικό και να
γίνουν μεγαλοδιευθυντές πολυεθνικών;
Θα πάρουμε τη Πόλη με όσους διατείνονται ότι αν γίνει πόλεμος θα
τρέξουν να διαφύγουν από την Ελλάδα γιατί δεν έχουν λόγο όπως λένε να κάτσουν
να πολεμήσουν;
Με τα κορίτσια που κυκλοφορούν μισόγυμνα και βαμμένα σα καρνάβαλοι
πιστεύοντας αναίτια ότι είναι ωραία και sexy;
Και που βασικό τους όνειρο είναι να κάνουν σχέσεις και να συζούν;
Ή με όσες χρησιμοποιούν τις εκτρώσεις ως μέσο αντισύλληψης γιατί
έχουν δικαίωμα να κάνουν στο κορμί τους ότι θέλουν, όπως ισχυρίζονται;
Μήπως θα πάρουμε την Πόλη με όσους σε καθημερινή βάση αναζητούν
σεξουαλικό εταίρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ουκ ολίγοι δυστυχώς);
Ή μήπως με όσους στα ίδια μέσα περιφέρουν την αγραμματοσύνη τους
και την περηφάνια τους ψάχνουν ευκαιρία να τσακωθούν και να ανταλλάξουν ύβρεις
και ειρωνείες, αποδεικνύοντας την μιζέρια της ζωής τους;
Μήπως πάλι με τους «ευσεβείς» χριστιανούς που αρέσκονται να
διαβάζουν και να διαδίδουν προφητείες, που ψάχνουν έναν γέροντα να τους πει το
μέλλον (!) και που τους νοιάζει να φωνάζουν πόσο βοηθάνε τους αναξιοπαθούντες
και πόση ώρα θα καίνε το καντήλι (λες και ο Θεός θα σου βάλει απουσία αν δεν το
ανάψεις μια μέρα);
Ή ίσως με όσους έκαναν την αμαρτία σημαία και περηφάνια,
διαδηλώνοντας χωρίς ρούχα στο Σύνταγμα και ονειρευόμενοι να τελέσουν τον
πολιτικό τους γάμο στη Τήλο και στη Μύκονο και να υιοθετήσουν παιδιά;
Μην αυταπατάστε και ο Θεός δεν κοροϊδεύεται.
Και αν έχει υπομονή και μας δίνει ευκαιρίες, αυτό δεν θα το κάνει
για πάντα.
Και θυμηθείτε ότι οι βουλές Του αλλάζουν σύμφωνα με τις αμαρτίες
μας, την υπαρκτή ή ανύπαρκτη μετάνοιά μας και την πνευματική μας πρόοδο.
Όσο λοιπόν η υπερηφάνεια υπερισχύει της ταπεινότητας, όσο η
μετάνοια είναι ανύπαρκτη και η αμαρτία περισσεύει, όσο τα club και οι
καφετέριες είναι γεμάτες και οι Εκκλησίες άδειες, όσο έννοιες όπως πατρίδα,
έθνος, οικογένεια και πίστη θεωρούνται παρωχημένες, πολύ φοβάμαι ότι όχι μόνο
δεν θα πάρουμε τη Πόλη αλλά θα χάσουμε και ότι έχουμε, με τη χώρα μας να
περιορίζεται στα σύνορα του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους (για τους μη
γνωρίζοντες που φοβάμαι ότι είναι και οι περισσότεροι, η Ελλάδα τότε ουσιαστικά
αποτελούνταν από Πελοπόννησο, ένα κομμάτι της Στερεάς, τις Σποράδες και τις
Κυκλάδες).
Μήπως λοιπόν αντί για τις προφητείες, το trendy και το sexy,
πρέπει να μας ενδιαφέρει η κατάσταση της ψυχής μας;
Μήπως πρέπει πρώτα να ξαναγίνουμε Έλληνες και ύστερα να
ονειρευόμαστε τα μεγαλεία;
Μήπως…;
