Η αποστολή του ανθρώπου - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ (7 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021)

«ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ» (Α΄ Κορ. Θ΄ 2) 

Ἡ … ἀποστολή. 

Ὁ Κύριος καὶ Δημιουργός, ἀγαπητοί μου, ὅταν ἐδημιούργησε τὰ πάντα «ἐκ τοῦ μὴ ὄντος», ὡς τέλειος καὶ πάνσοφος Νοῦς, ἀνέθεσεν εἰς τὸ κάθέ τι νὰ κινῇται βάσει μιᾶς προοπτικῆς καὶ νὰ ἐξυπηρετῇ μίαν συγκεκριμμένην ἀποστολήν. Ὅλα τὰ Θεῖα δημιουργήματα ἐδημιουργήθησαν, οὐχὶ τυχαίως καὶ ἀκαθορίστως, ἀλλὰ μὲ συγκεκριμμένον σκοπὸν καὶ προορισμόν, προσωρινὸν ἢ αἰώνιον. «Οὐχὶ δύο στρουθία ἀσσαρίου πωλεῖται; καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖται ἐπὶ τὴν γῆν ἄνευ τοῦ πατρὸς ὑμῶν. Ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί» (Ματθ. Ι΄ 29-30). Ὅλα τὰ γνωρίζει καὶ τὰ κινεῖ καὶ τὰ κατευθύνει, ἐκτὸς τοῦ λογικοῦ ἀνθρώπου εἰς τὸν ὁποῖον ἔχει δώσει ἀπόλυτον ἐλευθερίαν εἰς τὰς ἐπιλογάς του, καὶ ἁπλῶς γνωρίζει τὰ … περὶ αὐτόν, καὶ τὰ παρελθόντα καὶ τὰ παρόντα ἀλλὰ καὶ τὰ μέλλοντα˙ ὅταν δέ, θελήσῃ (ὁ Κύριος), ἐπιφέρει ἢ ἐπιτρέπει τὸν σωματικὸν θάνατον! 

Τὰ πάντα, συνεπῶς, ἐδημιουργήθησαν διὰ νὰ ἐξυπηρετήσουν τὴν … συγκεκριμμένην ἀποστολήν των! Καὶ τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, καὶ τὰ ἄψυχα καὶ τὰ ἔμψυχα, καὶ τὰ μεγάλα καὶ τεράστια ἀλλὰ καὶ τὰ μικρὰ καὶ τά, ἀδιάκριτα διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ, καὶ ἐκεῖνα ποὺ θεωροῦμε χρήσιμα, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνα ποὺ νομίζουμε ὅτι εἶναι ἄχρηστα καὶ περιττά! Ὁ ἄνθρωπος, θέλων πάντοτε νὰ ἔχῃ … λόγον, ἀκόμη καὶ ἐκεῖ ποὺ δὲν τοῦ … πέφτει, ἐκφράζει ἀνοήτους ἀπόψεις περὶ τῆς Θείας Δημιουργίας καὶ ἄλλοτε ρίπτει τὴν εὐθύνην τῶν δῆθεν λαθῶν στὴν … ἀπρόσωπο φύσιν, ἀλλοτε δε, κατηγορεῖ τὸν Δημιουργό, περὶ … τῆς δημιουργίας! 

Ἡ ἀποστολὴ τοῦ ἀνθρώπου. 

Ἂν ἅπαντα τὰ δημιουργήματα ἐδημιουργήθησαν μὲ κάποια προοπτικήν, μὲ κάποιο … τέλος (σκοπόν), νομοτελειακῶς, πολὺ περισσότερον τοῦτο συμβαίνει εἰς τὸ κορυφαῖον τῶν Θείων δημιουργημάτων, τὸν … ἄνθρωπον! Μελετῶντες, εἰδικῶς τὰ πρῶτα κεφάλαια τῆς Γενέσεως - ὅπου περιγράφεται ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου – παρατηροῦμεν τὴν ἰδιαιτέραν φροντίδα ποὺ ἐπιδεικνύει ὁ Δημιουργός, διὰ τὸν ἄνθρωπον! «καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς … καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν» (Γεν. α΄ 27, β΄ 7). Διὰ ταύτης τῆς φροντίδος, ἀναδεικνύεται καὶ διαφαίνεται καὶ ὁ σκοπὸς τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου! Ὁ σκοπὸς καὶ ἡ ἀποστολή του εἶναι, … νὰ εἶναι ὁ Βασιλεὺς τῆς κτίσεως! 

Μετά, ὅμως, τὴν πτῶσιν του καὶ τὴν ἐξορίαν αὐτοῦ ἐκ τοῦ Παραδείσου, σκοπὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι … «τὸ ἀρχαῖον κάλλος ἀναμορφώσασθαι», ὡς ψάλλει ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία! Σκοπὸς τοῦ πεπτωκότος, εἶναι ἡ ἐπαναφορὰ αὐτοῦ εἰς τὸν Παράδεισον τῆς τρυφῆς ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐξεβλήθῃ! Βεβαίως, τοῦτο ἦτο ἀδύνατον νὰ ἐπιτύχῃ διὰ τῶν ἰδίων δυνάμεων, διὰ τοῦτο ὁ Κύριος διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του, τοῦ θανάτου Αὐτοῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του, δίδει εἰς αὐτὸν τὸ δικαίωμα νὰ δύναται νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν … πρώτην δόξαν! Τοῦτον τὸν σκοπόν, καθορίζει ὁ Κύριος ὡς πρῶτον καὶ μοναδικόν, καθ’ ὅλην τὴν διδασκαλίαν Του. Εἰς πλεῖστα ὅσα σημεῖα τῆς Καινῆς Διαθήκης, εἴτε εὐθέως, εἴτε καὶ πλαγίως, οὐδὲν ἄλλο προέχει διὰ τὸν ἄνθρωπον, εἰ μή … ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ! «Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. ΣΤ΄ 33). Ὅλα τὰ ἄλλα εἰς τὰ ὁποῖα, ὁ κοσμικὸς ἄνθρωπος, ἔδωκεν προτεραιότητα, - εἴτε ὑγείαν τοῦ σώματος, εἴτε πλοῦτον καὶ ὑπάρχοντα, εἴτε δόξας καὶ τιμάς, - καὶ τὰ ἔθεσεν ὡς σκοπὸν καὶ ἀποστολήν του, … δὲν δύνανται νὰ ὑποκαταστήσωσι τὸν πρῶτον τοῦτον καὶ Θεοχάρακτον σκοπόν! 

Ἀποστολή μας συνεπῶς καὶ προορισμός μας εἰς τὴν ἐπὶ τῆς γῆς πορείαν μας, εἶναι ἡ κατάπαυσις ἡμῶν εἰς τὸν Παράδεισον καὶ  ἡ ἀπόλαυσις τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν! 

 «ἡ … σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς». 

Ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἔλαβεν ἐκ Θεοῦ τὴν κλῆσιν εἰς τὸ Ἀποστολικὸν ἀξίωμα! Εἶναι Ἀπόστολος, καὶ … συνεπὴς εἰς τοῦτο τὸ κορυφαῖον ἀξίωμα, περιτρέχει πᾶσαν τὴν γῆν – τετράκις, μάλιστα - ὑπομένων πᾶσαν θλίψιν καὶ κακουχίαν καὶ πόνον καὶ ταλαιπωρίαν, διὰ νὰ διεκπεραιώσῃ ὅσον τοῦ ἦτο δυνατόν, τὴν ἀποστολήν του. Τὸ ὕψος τοῦ ἀξιώματός του καὶ ἡ παρὰ τοῦ Κυρίου κλῆσις, δὲν τὸν καθησυχάζουν καὶ δὲν αἰσθάνεται ὅτι τοῦ ἐγγυῶνται τὴν παραμικρὰν ἱκανοποίησιν, ἀντιθέτως δε, ὡς καταθέτει ὁ ἴδιος, «Ἐγὼ τοίνυν οὕτω τρέχω, ὡς οὐκ ἀδήλως, οὕτω πυκτεύω, ὡς οὐκ ἀέρα δέρων, ἀλλ᾿ ὑποπιάζω μου τὸ σῶμα καὶ δουλαγωγῶ, μήπως ἄλλοις κηρύξας αὐτὸς ἀδόκιμος γένωμαι» (Α΄ Κορ. Θ΄ 26-27). Ἀποστολή του εἶναι ὁ εὐαγγελισμὸς καὶ ἡ καθοδήγησις τῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἔζων «ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθήμενοι», εἰς τὴν Ἁγίαν Πίστιν τοῦ Κυρίου. 

Ἐκεῖναι αἱ ψυχαὶ πρὸς τὰς ὁποίας ἀπευθύνεται διὰ τῶν δεκατεσσάρων ἐπιστολῶν του, καὶ ἡ κατὰ Θεὸν πρόοδός των, εἶναι τὸ ἐπιστέγασμα τῆς ἀποστολῆς του. Αὐτὰς τὰς ψυχὰς θὰ ἐπιδείξῃ κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως εἰς τὸν Κριτήν, διὰ νὰ ἐπιβεβαιώσῃ διὰ τούτων ὅτι η ἀποστολή του διεκπεραιώθῃ. «Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ» (Β΄ Τιμ.  Δ΄ 7-8). 

Ἡ ἀποστολὴ ἡμῶν … 

Καὶ δι’ ἡμᾶς, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὑπάρχει … ἕνας λόγος, - ἢ πολλοί, - ὑπάρξεως, καὶ κάποια ἀποστολὴ τὴν ὁποία καλούμεθα νὰ διεκπεραιώσωμεν. Καὶ εἰς τὸν Θεῖον Παῦλον μέν, ἡ ἀποστολή του καθωρίσθη καὶ τοῦ ὑπεδείχθῃ ὑπὸ τοῦ Κυρίου˙ καὶ ἐκεῖνος, ὡς εἴδομεν, ἀνταπεκρίθη καὶ τὴν ἔφερεν εἰς πέρας. Ἡ ἰδική μας, ὅμως, ἀποστολὴ καὶ ὁ σκοπός … ποῖος εἶναι; Ἀνερωτήθημεν ποτέ, - ὄχι, βεβαίως, τοὺς σκοποὺς καὶ τοὺς στόχους ποὺ ἡμεῖς ἐθέσαμεν εἰς τὸν … ἑαυτόν μας, ἀλλά – ποίαν ἀποστολὴν μᾶς ἀνέθεσεν ὁ Δημιουργός, καὶ διὰ ποῖον σκοπὸν μᾶς ἐδημιούργησεν; Ἔχομεν, ὁ καθείς, ἕνα λόγον … ὑπάρξεως! Κινούμεθα, ἆραγε, μὲ συνέπειαν διὰ νὰ τὸν … τελειώσωμεν; Σκοπός δε καὶ στόχος ἡμῶν εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον προανεφέραμεν˙ ἡ … μετὰ τοῦ Κυρίου, αἰωνία ἡμῶν συνοίκησις. Αὐτὸν τὸν σκοπὸν ἐπέτυχον οἱ Ἅγιοι, ἀσχέτως τοῦ πῶς ἠργάσθησαν καὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν. Τοῦτον τὸν σκοπὸν μᾶς ὑπέδειξεν καὶ ὁ Χριστός μας ὅταν μᾶς ἔλεγεν, «ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ» (Ματθ. ΣΤ΄ 33). 

Τοῦτον τὸν στόχον ἂς ἔχομεν ἀδελφοί μου, καὶ τότε θὰ καταλάβωμεν ὅτι ἡ ζωὴ αὐτὴ ἡ παροῦσα, θὰ ἔχῃ νόημα καὶ οὐσίαν! 

      Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

-Πήγες με την γυναίκα μου; -Ναι πήγα. -Θα σε σκοτώσω.

 

Μία αληθινή ιστορία. 

Πώς σώθηκε από τον θάνατο ο συκοφαντημένος με την βοήθεια της προσευχής από τον γέροντά του.

Το trailer της ταινίας "Το Δείπνο του Βοσκού - The Shepherd"

 

Η ταινία είναι βασισμένη σε μία ιστορία του γεροντικού. Ένας απλός άνθρωπος παίρνει κατά κυριολεξία τον λόγο του ιερέα που λέει να ακολουθούν οι πιστοί τον ίσιο δρόμο για να πάνε στην Βασιλεία των Ουρανών. Έτσι ξεκινάει να προχωρά ένα μονοπάτι όλο ευθεία...

Τελικά αξιώνεται να συμφάγει με τον Εσταυρωμένο Ιησού.

Αναμένουμε να δούμε την ταινία όταν θα ανοίξουν οι κινηματογράφοι τον Μάιο 2021 όπως μας πληροφορεί ο παραγωγός και δημιουργός της ταινίας Yiannis Stravolaimos.

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2021

 Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Ιανουάριος 2021

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Ιανουαρίου. 

Θα την βρείτε  ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου, το οποίο μπορείτε να... ξεφυλλίσετε!

Tο trailer της ταινίας "MAN OF GOD" - "Ο άνθρωπος του Θεού"

 Η δημοτικότητα του Νεκτάριου Κεφάλα, Μητροπολίτη Πενταπόλεως, προκαλεί τη ζήλια των κληρικών στην Αλεξάνδρεια.Από φόβο ότι θα γίνει ο επόμενος Πατριάρχης Αιγύπτου, ο κλήρος τον δυσφημίζει με αποτέλεσμα να του στερήσουν την ιερατική του ιδιότητα και να τον εξορίσουν από την Αίγυπτο. Στην Αθήνα πια, χάρη στην εξελιγμένη παιδαγωγική του τακτική γίνεται ξακουστός και κοσμαγάπητος και την ίδια εποχή επιδίδεται σε σπουδαίο συγγραφικό έργο.

Όμως ο φόρτος εργασίας τον καταπονεί και αποφασίζει να αποσυρθεί στην Αίγινα.

Ξαναχτίζει ένα ερειπωμένο μοναστήρι με τα ίδια του τα χέρια και χάρη στη φήμη του το μοναστήρι μεγαλώνει.

Η Mονή όμως δεν αναγνωρίζεται ποτέ, ενώ ο Άγιος Νεκτάριος κατηγορείται άδικα για ανηθικότητα.

Στο Αρεταίειο νοσοκομείο λίγο πριν το τέλος του, θα κάνει το τελευταίο του θαύμα.

Η ταινία είναι μια παραγωγή της Simeon Entertainment και της View Master Films, σε συνεργασία με την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπεδίου, το Ινστιτούτο “Άγιος Μάξιμος Ο Γραικός και το Eurogroup Ltd”, με την υποστήριξη της Ιεράς Μητρόπολης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, της Deep Dream, της Ingenuity-FO, της NP Ασφαλιστικής, της Ασφάλειαι Μινέττα και του ΕΚΟΜΕ (Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας).

Τις διεθνείς πωλήσεις της ταινίας έχει αναλάβει η Pure Flix/Quality Flix. 

Σενάριο / σκηνοθεσία: Yelena Popovic

Μουσική: Zbigniew Preisner

Ἡ συμβουλὴ καὶ ἡ … ἀξία της! π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΓ΄, ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ (21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021)

«Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης» (Β΄ Τιμ. Γ΄ 14) 

Ἡ συμβουλὴ καὶ ἡ … ἀξία της! 

Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, διακρίνονται διὰ δύο χαρακτηριστικὰ καὶ κοινότυπα στοιχεῖα. Τὸ πρῶτον εἶναι, ὅτι ἀρέσκονται εἰς τὸ νὰ συμβουλεύουν τοὺς ἄλλους. Χαίρονται νὰ αἰσθάνωνται ὅτι κρύπτουν μέσα τους «θησαυροὺς» καὶ γνώσεις, τὰ ὁποῖα προθυμοποιοῦνται νὰ προσφέρουν, ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, εἰς … ἅπαντας˙ εἴτε ἀνωτέρους των εἴτε κατωτέρους … Θέλουν νὰ εὑρίσκονται πάντοτε εἰς θέσιν … διδασκάλου καὶ νὰ νιώθουν ὅτι ὑπάρχουν πάντοτε γύρω τους, … μαθηταὶ καὶ ἀκροαταί, ἕτοιμοι νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν κάθε … λέξη ποὺ θὰ ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ … στόματός των! 

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἕνα ἀκόμη χαρακτηριστικὸν εἰς τοὺς … ἰδίους τούτους ἀνθρώπους. Ἐνῶ ἀρέσκονται εἰς τὴν … διδασκαλίαν καὶ τὴν συμβουλὴν πρὸς τοὺς ἄλλους, τόσον … ἀπεχθάνονται καὶ μισοῦν, τὸ νὰ εὑρίσκονται οἱ ἴδιοι εἰς τὴν θέσιν τοῦ … μαθητοῦ καὶ τοῦ ἀκροατοῦ! Ὅσον πρόθυμοι εἶναι εἰς τὴν συμβουλὴν καὶ τὴν ἐπίδειξιν τῶν «γνώσεών» των καὶ τῆς «ἐμπειρίας» των, ἀκόμη περισσότερον ἀποστρέφονται τὸ νὰ δεχθοῦν συστάσεις ἢ ἀκόμη καὶ ταπεινὰς ὑποδείξεις, ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἀνωτέρους των, ἀκόμη καὶ ἀπὸ γέροντας καὶ πεπειραμμένους, ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἐξειδικευμένους καὶ γνώστας τοῦ … ἀντικειμένου περὶ τοῦ ὁποίου διαλλέγονται! 

Συμφώνως, συνεπῶς, πρὸς τὰς δύο ταύτας «ἀδυναμίας» τῶν πολλῶν … χάνει τὴν ἀξίαν της ἡ … συμβουλή! Ποῖοι δύνανται νὰ συμβουλεύωσι καὶ ποῖοι εἶναι εἰς θέσιν νὰ δέχωνται συμβουλάς;;; 

Ἡ συμβουλὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. 

Σήμερον, συμβουλεύει ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος τὸν μαθητή του Τιμόθεον. Εἰς τὴν προκειμένη περίπτωσιν, ἡ τοιαύτη συμβουλὴ εἶναι ἀπαραίτητος, διότι … τοῦτο πρέπει νὰ συμβαίνῃ μεταξύ διδασκάλου καὶ μαθητοῦ. Ὁ διδάσκαλος ὀφείλει νὰ διδάσκῃ καὶ νὰ παιδαγωγῇ τοὺς μαθητάς του! Καὶ τὸν Τιμόθεον διδάσκει, καὶ τὸν Τίτον διδάσκει, ἀλλὰ καὶ τόσους ἄλλους μαθητάς του εἰς ὅλον τὸν τότε γνωστὸν κόσμον, Κορινθίους, Ρωμαίους, Γαλάτας, Ἐφεσίους, Κρῆτας, Ἑβραίους, Κολασσαεῖς κ.ο.κ. Τοὺς διδάσκει, διότι αὐτὴ τὴν ἀποστολὴ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Κύριο, καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ Ἀπόστολοι! «οὐ γὰρ ἀπέστειλέ με Χριστὸς βαπτίζειν, ἀλλ᾿ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ» (Ρωμ. Α΄ 17). 

Διδάσκει, μὲ ἀπολύτως περιοριστικοὺς ὅρους, ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ λοιποὶ Ἀπόστολοι, «διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 19). Δὲν διδάσκει τὴν ἰδικήν του σοφίαν καὶ τὰς δικάς του γνώσεις – καὶ εἶχε πάρα πολλάς! - οὔτε μὲ τὴν ἰδικήν του δύναμιν καὶ πειθώ. «Θέσθε οὖν εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν μὴ προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι· ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν» (Λουκ. ΚΑ΄ 14-15). Διδάσκει καὶ συμβουλεύει, συνεπῶς, - καὶ ὁ Παῦλος καὶ οἱ λοιποὶ Ἀπόστολοι, - μὲ τὴν ἄδειαν καὶ τὴν ἐξουσίαν, ἀλλὰ καὶ τὴν πειθαρχίαν καὶ τοὺς περιορισμούς, ποὺ «ἐδεσμεύθησαν» ἀπὸ τὸν Ραββί! Αὐτὸς εἶναι ὁ … καθαυτὸ διδάσκαλος καὶ καθηγητής, καὶ Αὐτὸς εἶναι ἡ Σοφία καὶ ἡ Τελειότης! 

Καὶ τί συμβουλεύει ὁ Παῦλος τὸν Τιμόθεον; Τοῦτο ἀκριβῶς τὸ ὁποῖον παρέλαβεν ἀπὸ τὴν … πηγὴν τῆς Σοφίας! «Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης» (Β΄ Τιμ. Γ΄ 14), δηλαδή, «ἐσὺ νὰ παραμένῃς (πιστός), εἰς ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἔμαθες καὶ διὰ τὰ ὁποῖα ἔχεις βεβαιωθεῖ». Ἡ σύστασις αὕτη, «κινεῖται» εἰς δύο παραμέτρους, τὴν Θείαν καὶ τὴν ἀνθρωπίνην. Καὶ ἡ μὲν ἀνθρωπίνη εὑρίσκεται εἰς τὴν λέξιν «ἔμαθες», διότι διδάσκαλός του εἶναι ὁ Παῦλος. Ἡ Θεία ὅμως παράμετρος, εὑρίσκεται εἰς τὴν λέξιν «ἐπιστώθης»˙ διότι, πάντοτε ἡ βεβαιότης καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη εἰς ὅσα διδασκόμεθα, εἶναι ἔργον τῆς Θείας Χάριτος. Ἑπομένως, ὁ Θεῖος Παῦλος συμβουλεύει κατ’ ἀρμοδιότητα, ὁ δὲ μαθητής του Τιμόθεος δέχεται τὴν συμβουλὴν καθ’ ὑποχρέωσιν. 

Ποῖοι οἱ ἀρμόδιοι διὰ νὰ διδάσκουν καὶ νὰ συμβουλεύουν; 

Ἡ συμβουλὴ καὶ ἡ διδαχή, δὲν εἶναι εὔκολος ὑπόθεσις! Βεβαίως, ὡς προείπωμεν, οἱ … πάντες, σχεδόν, θεωροῦσι τὴν διδαχὴν … προσωπικήν των ὑπόθεσιν καὶ νομίζουν ὅτι εἶναι ἱκανοὶ νὰ συμβουλεύωσι τοὺς … πάντας. Ὅμως τὴν διδαχήν, ὁ Μέγας καὶ Μοναδικὸς Διδάσκαλος, τὴν ἀνέθεσεν εἰς συγκεκριμμένα πρόσωπα. Πρωτίστως, εἰς τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς διαδόχους των, δηλαδὴ τοὺς Ποιμένας˙ περισσότερον δε καὶ κυρίως, τοὺς Πνευματικούς μας πατέρας˙ «αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες» (Ἑβρ. ΙΓ΄ 17). Μετὰ τούτους, λόγον διδακτικὸν καὶ συμβουλευτικόν, ἔχουσιν οἱ φυσικοὶ γονεῖς πρὸς τὰ τέκνα των, διὰ τὰ ὁποῖα ὁρίζει ὁ Θεῖος Νόμος, «τά τέκνα ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν ὑμῶν ἐν Κυρίῳ· τοῦτο γάρ ἐστι δίκαιον» (Ἐφεσ. ΣΤ΄ 1). Εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο, ὑπογραμμίζομεν τὰς λέξεις, «ἐν Κυρίῳ», διὰ νὰ τονίσωμεν, ἀφ’ ἑνός, τὴν προσοχὴν τῶν γονέων εἰς τὴν … διδασκαλίαν των, ἀλλὰ καὶ τὴν διακριτικὴν δεκτικότητα ταύτης τῆς διδαχῆς, ἐκ μέρους τῶν τέκνων. 

Ἀρμόδιοι, ἀκόμη, διὰ τὴν διδαχὴν τῆς Ἀληθείας, εἶναι καὶ οἱ, κατὰ τὴν ἰδιότητα, διδάσκαλοι τῶν παιδίων καὶ τῶν νέων ἀλλὰ καὶ κάθε ἕνας ὅστις … πρῶτος τηρεῖ καὶ ἐφαρμόζει τὰς Θείας ἐντολάς. Δὲν ἀπαγορεύεται εἰς οὐδένα ἵνα συμβουλεύῃ καὶ παροτρύνῃ - διακριτικῶς καὶ ἐν ταπεινώσει, πάντοτε! - πρὸς τὸ ἀγαθόν!  Πλὴν ὅμως, «Ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις; Ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις; ὁ λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεις; Ὁ βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖς; Ὅς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι, διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν Θεὸν ἀτιμάζεις;» (Ρωμ. Β΄ 21-23). Ἂς λέγωμεν, συνεπῶς, καὶ ἂς διδάσκωμεν … Ὅμως καὶ ἐπειδὴ ἡ διδασκαλία περιέχει πάντοτε καὶ τὸν … ἔλεγχον, ἂς γνωρίζωμεν ὅτι, «Ὅς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. Ε΄ 19). 

Ὁ Θεῖος Παῦλος … διδάσκει, διότι εἶναι ἀκέραιος εἰς τὴν … ζωήν του! Πολλάκις ἔφερεν ἑαυτὸν ὡς παράδειγμα … διδάσκων, ὄχι ἐξ ἐγωϊσμοῦ κινούμενος, ἀλλὰ διὰ νὰ ἔχωσι καλυτέραν καρποφορίαν καὶ ἀπόδοσιν, ἡ συμβουλὴ καὶ ὁ λόγος του! Πρῶτον, βλέποντες εἰς ἑαυτούς, καὶ ἀκολούθως εἰς τοὺς ἄλλους, θὰ ἀντιληφθῶμεν συντόμως … ἢ ὅτι πρέπει νὰ ἁγιαζώμεθα καὶ νὰ τελειούμεθα - ἐφ’ ὅσον θέλομεν νὰ κηρύττωμε καὶ νὰ διδάσκωμεν - κατὰ τὸν Νόμον τοῦ Χριστοῦ, ἢ μᾶλλον νὰ … σιωπῶμεν! 

      Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν 

Κυριακή 7 Μαρτίου 2021

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Το μοναδικό "Αγνή Παρθένε" σε μία ξεχωριστή παρουσίαση

 

Το μυστήριο του θανάτου και η δύναμη των μνημοσύνων!

 

Κάποια Σαρακοστή , παραμονή Σαββάτου Αγίου Θεοδώρου με το θαύμα των κολλύβων , στο μεσόνυχτο την ώρα που τέλευε τον κανόνα της σε δωμάτιο του σπιτιού της η μακαριστή Χριστοκήρυκας Αθηνά Σιδέρη, άκουσε μια αντρική φωνή να την καλεί.

Χωρίς να ταραχτεί ρώτησε ποιος είναι…

Εκείνος της απάντησε :

Είμαι ο Παναγιώτης ! ( κάποιος γνωστός γιατρός της μακαριστής Αθηνάς) Σας παρακαλώ! Είμαι πολύ άσχημα ! Παραθέστε τράπεζα και για μένα αλλά και για άλλους !Εγώ είμαι κάπως καλύτερα από εκείνους και μπορώ να σας μιλώ !

Ξεκίνησε να υπαγορεύει ονόματα και η κυρία Αθηνά γέμισε μια μεγάλη κόλλα αναφοράς! Αμέσως έπειτα πήγε και ετοίμασε το στάρι της! Το πρωί το πήγε στους πατέρες μαζί με τα ονόματα ! Εκείνοι ολοπρόθυμοι τέλεσαν και για αυτούς μνημόσυνο !

Λίγες εβδομάδες αργότερα ο Παναγιώτης υποστατικώς ( μόνο εκείνη τον έβλεπε) της παρουσιάστηκε για να την ευχαριστήσει .

Καλύτερα όμως να το ακούσουμε από την ίδια !

Μολών λαβέ - τραγούδι Αντώνης Φραγκιαδάκης

 

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Τὸ καθαρὸν καὶ τὸ ἀκάθαρτον, μὲ καὶ χωρίς, … εἰσαγωγικά. - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΚΑΤΗ ΕΒΔΟΜΗ (14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021)

«καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς» (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 17).

Τὸ καθαρὸν καὶ τὸ ἀκάθαρτον, μὲ καὶ χωρίς, … εἰσαγωγικά. 

Κάποτε ἕνας μοναχός, εἶχεν ἔλθει εἰς τὸν κόσμον διὰ νὰ τακτοποιήσῃ κάποια θέματα τῆς σκήτης του. Ἐνῶ, λοιπόν, προχωροῦσε διὰ νὰ φθάσῃ εἰς τὸν προορισμόν του, ἠσθάνθῃ ὅτι δίπλα του συνεβάδιζε καὶ κάποιος ἄλλος … Ἀνησύχησεν ὄντως, καὶ γυρίζοντας τὸ βλέμμα του πρὸς τὸν ἄγνωστον … συνοδοιπόρον, κατάλαβε, ὅτι ἐπρόκειτο διὰ κάποιον … Ἄγγελον Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχε σταλεῖ ἀπὸ τὸν Κύριον διὰ νὰ διδάξῃ τὸν ἐν λόγῳ μοναχόν. Ἐνῶ λοιπὸν ἐβάδιζον, … εἰς κάποιαν ἄκρη τοῦ δρόμου, ὑπῆρχον δυσώδεις ἀκαθαρσίαι. Ὁ Ἄγγελος προσπέρασε, ἀδιαφορῶν διὰ τὴν τοιαύτην ἀσχημίαν καὶ δυσωδίαν. Ἀντιθέτως, ὅμως, ὁ συνοδοιπόρος μοναχός, ἀπέστρεψε μετὰ βδελυγμίας τὸ πρόσωπόν του καὶ ἔκλεισε τὴν ὄσφρησίν του διὰ νὰ ἀποφύγῃ τὴν δυσωδίαν. Συνέχισαν βαδίζοντες, ἕως ὅτου – φθάνοντες εἰς τὴν πόλιν, - συνήντησαν κάποια γυναῖκα κεκαλλωπισμένην καὶ «εὐωδιάζουσαν» ἐκ τῶν, πρὸς τὸν καλλωπισμὸν αὐτῆς,  ἀρωμάτων. Ὁ Ἄγγελος, … ἀπέστρεψεν τὸ πρόσωπόν του καὶ ἐδυσφόρησεν διὰ τὴν «εὐωδίαν»! Ὁ μοναχός, ὅμως, σεμνοπρεπῶς ἀπέστρεψεν καὶ οὗτος τὸ πρόσωπόν του, ὅμως … ὀσφράνθη καὶ ἀπήλαυσεν τὴν εὐωδίαν τῶν ἀρωμάτων! 

Ἀνησύχησεν, ὅμως, καὶ ἔσπευσε νὰ ἐρωτήσῃ τὸν Ἄγγελον διὰ τὴν … «περίεργον» συμπεριφοράν του˙ καὶ ἐκεῖνος τοῦ ἐξήγησεν ὅτι αἱ φυσικαὶ … δυσωδίαι, δὲν ἐνοχλοῦν τὸν Θεὸν ἀλλὰ καὶ τὴν πνευματικήν μας πρόοδον καὶ ἀνύψωσιν, ἐνῶ ἀντιθέτως, αἱ τοιαῦται «εὐωδίαι» ὡς ἐκεῖναι ποὺ ἀναδίδονται ἀπὸ τοὺς καλλωπιζομένους καὶ θέλοντας νὰ ἐντυπωσιάζουν καὶ προκαλοῦν, … εἶναι δυσωδίαι διὰ τὸν Θεόν. Διὰ τοῦ τοιούτου παραδείγματος, ἠθέλησεν ὁ Κύριος νὰ δείξῃ καὶ εἰς τὸν ἐν λόγῳ μοναχόν, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλους ἡμᾶς, ποῖον εἶναι τὸ εὔοσμον καὶ εὐπρόσδεκτον εἰς τὸν Κύριον, ἀλλὰ καὶ ποίας «εὐωδίας καὶ καλλωπισμοὺς» ἀπεχθάνεται καὶ βδελύσσεται Οὗτος. 

«ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε»! 

Ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἐν προκειμένω, καλεῖ τοὺς Κορινθίους νὰ μὴν ἔρχονται εἰς ἐπαφὴν μὲ τοὺς εἰδωλολάτρας καὶ τὰς εἰδωλολατρικάς των θεωρίας, ὑπενθυμίζων εἰς αὐτούς, τὴν σχετικὴν ἀπαγόρευσιν τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου! Ὄντως δε, εἰς ἅπασαν τὴν ἱστορικὴν «πορείαν» τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ, ὁ Κύριος ἀπαιτοῦσεν ἀπὸ αὐτοὺς νὰ μὴν ἔχουσι τὴν παραμικρὰν ἐπαφήν, (σωματικὴν ἢ ψυχικήν), μετὰ τοῦ οἵουδήποτε ὅστις καὶ δὲν ἦτο … ὁμοεθνής των! Τοιουτοτρόπως, θὰ διετηρῇτο ὅλος ὁ λαὸς καθαρός, καὶ θὰ … «ἠδύνατο» ὁ Κύριος νὰ προσεγγίζῃ καὶ νὰ συμπαρίσταται εἰς τοῦτον! 

Ἐπειδή δε, ἐκεῖ εἰς τὴν Κόρινθον ὑπῆρχεν ἰδιαιτέρως ἔντονος εἰδωλολατρικὴ κοινότης καὶ ἐπηρέαζεν αὕτη τοὺς ἐκεῖσε Χριστιανοὺς διὰ τῶν ἐθίμων καὶ εἰδωλολατρικῶν ἐκδηλώσεών των, πολλοὶ ἔσπευδον καὶ ἐφιλίαζον καὶ συμμετεῖχον εἰς τὰς ἐκδηλώσεις των καὶ ἠκολούθουν ἑκάστοτε τὸν τρόπον ζωῆς τῶν ἀπίστων! 

Ὅμως, ἡ καθαρότης τὴν ὁποίαν ἐν προκειμένῳ, συνιστᾷ ὁ Θεῖος Ἀπόστολος, ἀφορᾷ καὶ εἰς τὴν ἠθικὴν καθαρότητα! «Ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος», λέγει λίγο πιὸ νωρίτερα, … θέλων τοιουτοτρόπως, ἀφ’ ἑνὸς νὰ δείξῃ τί ἀξία ἔχει τοῦτο τὸ φθαρτὸν καὶ σάρκινον σῶμα τὸ ὁποῖον περιβαλλώμεθα, ἀφ’ ἑτέρου δε, νὰ καταδείξῃ τὴν προσοχὴν τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ ἐπιδεικνύωμεν, διὰ τὴν διατήρησιν αὐτοῦ (τοῦ σώματος), εἰς τὴν ἄκραν πνευματικὴν καθαρότητα. Τοῦτο, ἀκριβῶς, ἐπισημαίνει καὶ ὑπενθυμίζει κατ’ ἐπανάληψιν, καὶ εἰς τοὺς Κορινθίους, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλους σχεδὸν τοὺς παραλήπτας τῶν ἐπιστολῶν του! «Δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Κορ. Στ΄ 20), θὰ τοὺς εἴπῃ˙ καὶ εἰς ἄλλην στιγμήν, «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; Εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός» (Α΄ Κορ. Γ΄ 16-17). Διὰ παραλλήλων λόγων, θὰ γράψῃ καὶ θὰ συστήσῃ καὶ πρὸς τοὺς Ρωμαίους (ΙΒ΄ 1-3) ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς Θεσσαλονικεῖς (Α΄ Θεσ. Δ΄ 3)! 

Ἡ «ἀπαιτουμένη» καθαρότης ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. 

Εἰς ἅπασαν τὴν Καινὴν Διαθήκην παρατηροῦμεν, ὅτι οὐδαμοῦ ἐντέλλεται ὁ Κύριος περὶ τῆς καθαρότητος τοῦ σώματος, - ἐν ἀντιθέσει μὲ τὰς διατάξεις τοῦ νόμου τοῦ Μωϋσέως ὅστις, πολλάκις ἐπέβαλεν καὶ τὸν σωματικόν καθαρισμόν. Ἀντιθέτως δε, εἴς τινα περίπτωσιν καὶ ὅταν οἱ Φαρισαῖοι εἶδον τοὺς μαθητὰς νὰ τρώγουν ἄρτον … «ἀνίπτοις χερσί», διεμαρτυρήθησαν εἰς τὸν Κύριον διότι παρεβιάζετο ἡ Μωσαϊκή των παράδοσις! Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ … ὁ Κύριος διδάσκει, ποία εἶναι ἡ καθαριότης εἰς τὴν ὁποίαν ἀρέσκεται …! «καὶ ἰδόντες τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ κοιναῖς χερσί, τοῦτ᾿ ἔστιν ἀνίπτοις, ἐσθίοντας ἄρτους, ἐμέμψαντο· … Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς … Οὐδέν ἐστιν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτὸν ὃ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι, ἀλλὰ τὰ ἐκπορευόμενά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον» (Μάρκ. Ζ΄ 2-15). 

Κατὰ παρόμοιον τρόπον ἐνεργεῖ (ὁ Κύριος) καὶ ὅταν ἐπεσκέφθῃ τὴν οἰκίαν τινος Φαρισαίου, ὅστις τὸν ἐμέμφθη διότι δὲν ἐπλύθη ὁ Κύριος πρὸ τοῦ φαγητοῦ. Καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτήν, ὁ Ἰησοῦς διδάσκει τὴν ψυχικὴν καθαρότητα, καὶ παρακάμπτει τὴν ἀντίστοιχον σωματικήν! «Ὁ δὲ Φαρισαῖος ἰδὼν ἐθαύμασεν ὅτι οὐ πρῶτον ἐβαπτίσθη πρὸ τοῦ ἀρίστου. Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς αὐτόν· νῦν ὑμεῖς οἱ Φαρισαῖοι τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τοῦ πίνακος καθαρίζετε, τὸ δὲ ἔσωθεν ὑμῶν γέμει ἁρπαγῆς καὶ πονηρίας» (Λουκ. ΙΑ΄ 38-39).  

Συνεπῶς, ἡ μὲν σωματικὴ καθαρότης, εἶναι ἀπαραίτητος διὰ τὴν ὑγείαν τοῦ σώματος, ἡ δὲ ἀντίστοιχος, ψυχική, ποιεῖ τὸν ἄνθρωπον … καταδεκτικὸν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί, σχετικῶς, ἄξιον κοινωνὸν καὶ μέτοχον τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐν ταὐτῷ δε καὶ κληρονόμον τῆς Αἰωνίου ζωῆς καὶ Βασιλείας. Ἀξίζει, κάποιος, ἵνα ἐντρυφήσῃ εἰς τὰς ὡς ἄνω ἁγιογραφικὰς παραπομπὰς διότι θὰ ἴδῃ … λεπτομερῆ σύγκρισιν καὶ ἀναφορὰν τοῦ Κυρίου, ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς σωματικῆς καὶ ψυχικῆς καθαρότητος. 

Βεβαίως, ἡ εὐλάβεια καὶ ἡ ἁπλοϊκότης τῶν προγόνων ἡμῶν, συνεδύαζεν μετὰ τῆς ἀπαραιτήτου ψυχικῆς καὶ συνειδησιακῆς καθαρότητος, καὶ τήν, κατὰ τὸ δυνατόν, στοιχειώδη σωματικὴν τοιαύτην. Τοῦτο ἐβλέπομεν, - συμβαίνει δὲ καὶ σήμερον – εἰς τὴν προετοιμασίαν ἐκείνων οἵτινες καὶ διὰ τῆς πλύσεως τῶν σωμάτων, καὶ διὰ τῆς ἀπαραιτήτου νηστείας, πλησιάζουσιν ἵνα μεταλάβωσι τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων! Ὅμως, αἱ τοιαῦται εὐλαβεῖς συνήθειαι, δὲν θὰ πρέπῃ ἐπ’ οὐδενὶ νὰ παρεκκλίνωσιν ἡμᾶς ἀπὸ τήν, ὑπὸ τοῦ Κυρίου, ὑποδεικνυομένην ψυχικὴν καὶ πνευματικὴν κάθαρσιν! Τὴν καθαρότητα ἐκείνην ἥτις καθιστᾷ τὸ σῶμα ἡμῶν «ναὸν τοῦ ἐν ἡμῖν Ἁγίου Πνεύματος». 

Κλείοντες τὸ παρόν, ἂς ἐνθυμηθῶμεν τοὺς σαφεστάτους, ἐν προκειμένῳ, λόγους τοῦ Ἀποστόλου, «Ὥστε ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἢ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου. Δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω· ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. Διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί» (Α΄ Κορ. ΙΑ΄ 27-30). 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν