Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2025

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ὁ «σαραντισμὸς» τοῦ Ἰησοῦ! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025) 

«Τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται» (Ἑβρ. Ζ΄ 7).

 

Ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου.

 

Σήμερον, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἑορτάζει μεγάλην Δεσποτικὴν ἑορτήν! Εἶναι ἡ τελευταία, κατ’ οὐσίαν, ἑορτή, καθ’ ἣν «κλείει ὁ κύκλος» τῶν ἑορτῶν τῆς … Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ! Εἶναι ἡ ἑορτὴ καθ’ ἣν ἑορτάζομεν τὸν «σαραντισμὸν» τοῦ Θείου Βρέφους, εἰς τὸν Ναὸν τῶν Ἱεροσολύμων (τοῦ Σολομῶντος)!

Ὣς ὥριζον αἱ, ὑπὸ τοῦ Θεοῦ δοθεῖσαι εἰς τὸν Μωϋσῆν, νομικαὶ διατάξεις, τὰ ἄρρενα βρέφη, μετὰ τὴν ὀκταήμερον περιτομήν, καὶ ἐνῶ συνεπληροῦντο τεσσαράκοντα ἡμέραι ἀπὸ τῆς γεννήσεώς των, ὤφελον ἵνα προσαχθῶσιν ὑπὸ τῶν γονέων των εἰς τὸν ναόν, ἵνα ταῦτα μέν, λάβωσι τὴν ἐπίσημον καθιέρωσιν, ἀπέναντι εἰς τὸν Θεόν, οἱ δὲ γονεῖς καὶ κυρίως αἱ μητέρες, λάβωσι τὴν ἔγκρισιν ὑπὸ τοῦ ἱερέως, τῆς σωματικῆς των καθάρσεως! Θὰ ἠδύναντο, συνεπῶς, ἵνα ἐπανέλθωσιν ἀνὰ μέσον τῶν ἀνθρώπων, καθ’ ὅσον, κατὰ τὰς ὡς ἄνω τεσσαράκοντα ἡμέρας, αἱ μητέρες ὤφελον ἵνα παραμένωσι κεκλεισμέναι εἰς τὰς οἰκίας των …!

 

Ὁ «σαραντισμὸς» τοῦ Ἰησοῦ!

 

Ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ἀναφέρων καὶ περιγράφων τὸ γεγονὸς τοῦτο, λέγει, ὅτι ὅταν τὸ βρέφος Ἰησοῦς συνεπλήρωσεν τὰς ὡς ἄνω τεσσαράκοντα ἡμέρας, προσήχθη εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Σολομῶντος! Ἐν τούτῳ τῷ ναῷ, ἱεράτευεν ὁ δίκαιος Συμεών, ὅστις … ἔχων διακαῆ τὸν πόθον, ἵνα ἴδῃ τὸ μυστήριον τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας, ὡς τὸ προεῖδεν ὁ προφήτης Ἡσαΐας, - «ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ» (Ἡσ. Ζ΄ 14) – καὶ παρακαλῶν πρὸς τοῦτο τὸν Θεόν, … «ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου» (Λουκ. Β΄ 26)! Εἰς βαθὺ γῆρας, εὑρισκόμενος οὗτος, «ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεόν»! Μετὰ δὲ ταῦτα τὰ θαυμαστά, καὶ ὁ Συμεὼν ἀλλὰ καὶ ἡ προφῆτις Ἄννα ἥτις παρίστατο εἰς τοῦτο τὸ θαυμαστὸν γεγονός, προφητεύουσι περὶ τοῦ Κυρίου καὶ κυρίως περὶ τοῦ ἑκουσίου Πάθους Του!

Ὅμως, πέραν τούτων ἁπάντων, ἅτινα μαρτυροῦσι περὶ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, θὰ πρέπῃ ἵνα ἐμμείνωμεν εἰς τὸ γεγονός, ὅτι κατόπιν τῶν ὡς ἄνω συμβάντων, συνέβη καὶ ἡ κοίμησις τοῦ δικαίου Συμεών, ἥτις καὶ ἐπαλήθευσεν τὴν προηγηθεῖσαν εὐχὴν τούτου πρὸς τὸν Θεόν, «νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου»! Ηὐλόγησε τοῦτον ὁ Κύριος, καὶ διὰ τῶν ὅσων ἐβίωσεν ἐκεῖ εἰς τὸν Ναόν, ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς κοιμήσεώς του, ἐφ’ ὅσον ἔγινεν δεκτὸν τὸ αἴτημά του, καὶ εἶδε τὸ «σωτήριον τοῦ Θεοῦ», καὶ ἐδέχθη εἰς τὰς γηραλέας ἀγκάλας του τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου!

 

«Τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται»!

 

Τότε, κατὰ τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ τὸν παραδοθέντα εἰς τὸν θεόπτην Μωϋσῆν, - ὣς ἤδη ἀνεφέραμεν, -  προσήρχοντο οἱ γονεῖς μετὰ τοῦ ἄρρενος βρέφους, ἀρχικῶς μὲν εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, ἀργότερον δὲ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Σολομῶντος, ἵνα λάβωσι τὴν ὁριζομένην ὑπὸ τοῦ Νόμου, εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ ἀρχιερέως! Προσήρχοντο ὡς ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι, ἵνα εὐλογηθῶσιν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ λάβωσι παρ’ Αὐτοῦ τὴν «ἔγκρισιν», ἵνα δύνανται νὰ ἐπιστρέψωσιν εἰς τὴν ἀναστροφὴν μετὰ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ!

Ὅμως, ἐν προκειμένῳ, … ἄλλος εἶναι ὁ Εὐλογῶν καὶ ἄλλος ὁ εὐλογούμενος! Ναὶ μέν, - ὣς ἀναφέρει τὸ ἱερὸν κείμενον – «εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεών», … ἀλλὰ τὸ βρέφος Ἰησοῦς, ὁ Κύριος καὶ Θεός, δὲν προσῆλθεν εἰς τὸν Ναὸν ἵνα εὐλογηθῇ καὶ ἵνα λάβῃ τὴν οἵανδήποτε ἔγκρισιν …, ἀλλ’ ἵνα «πληρώσῃ τὸν νόμον ὣς ὑπὸ νόμον» ἀφ’ ἑνός, καὶ ἵνα Οὗτος, (τὸ βρέφος Ἰησοῦς), εὐλογήσῃ τὸν ἱερέα Συμεών! Εὐλογήσει δὲ τοῦτον, κατὰ πρῶτον, διὰ τῆς ἱκανοποιήσεως τοῦ αἰτήματός του, - «ἵνα ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου», - κατὰ δὲ δεύτερον, ἵνα ἀναπαύσῃ τοῦτον ἐκ τῆς προσκαίρου ταύτης ζωῆς, καθ’ ὅσον … εἶχε παραταθεῖ αὕτη, ἕως ὅτου λάβει τὴν ἐπαλήθευσίν του ὁ Θεῖος χρησμός! Τοῦτο, κατ’ ἐπανάληψιν τονίζεται, εἰς τὴν ὑμνολογίαν τῆς ἑορτῆς! Εὐλογεῖ ὁ Κύριος τὸν δίκαιον Συμεών, καὶ οὗτος «χαίρων τε καὶ τρέμων ἅμα», «εὐλογεῖ» ἐπειδή, τοῦτο ἐπιτάσσει ἡ ἱερατικὴ αὐτοῦ ἰδιότης!

 

Ἡ δύναμις τῆς … εὐλογίας!

 

Μελετῶντες τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ ἀνατρέχοντες, εἰς τὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχήν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν μετὰ Χριστόν, ἐπίσης, … καθὼς καὶ εἰς τὰς παραδόσεις καὶ χρηστὰ ἤθη τῆς εὐλογημένης πατρίδος μας, διαπιστώνομεν ὅτι «ἡ εὐλογία», εἴτε αὕτη προήρχετο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, - ὡς εὐλογία Θεοῦ, διὰ τῶν χειρῶν τῶν Ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων, - εἴτε προήρχετο ἀπὸ τοὺς πρεσβυτέρους εἰς τὴν ἡλικίαν, - γονεῖς τε καὶ πάππους, - ἦτο αὕτη, ἰδιαιτέρως ἀποτελεσματικὴ καὶ καρποφόρος, διὰ τοὺς λαμβάνοντας ταύτην!

Οὕτω, … εὐλογεῖ ὁ Νῶε τοὺς υἱούς του, Σὴμ καὶ Ἰάφεθ, ὁ Ἀβραὰμ τὸν Ἰσαάκ, καὶ οὗτος τὸν Ἰακώβ, καὶ ἐν συνεχείᾳ, ὁ Ἰακὼβ τὸν Ἰωσήφ, καί, … ἀργότερον, ὁ προφήτης Ἠλίας τὸν Ἐλισσαῖον καὶ οὕτω καθεξῆς, καὶ οἱ … εὐλογούμενοι λαμβάνουσι θείαν χάριν, ἀλλὰ καὶ θεῖα χαρίσματα! Ἀντιστοίχως δὲ παρατηροῦμεν, ὅτι ὅταν … ἄνθρωποι ἅγιοι καὶ ἐνάρετοι καταρῶνται καὶ ἀποδοκιμάζουσιν, οἱ κατηραμμένοι, ζῶσιν … «ἀποτυχημένοι» καὶ ταλαιπωρούμενοι, ἐν θλίψεσι καὶ ὀνειδισμοῖς, καὶ μὴ δυνάμενοι ἵνα «ὀρθοποδήσωσι» καὶ εὐπορήσωσι! Οὕτω, ὁ κατηραμένος ὑπὸ τοῦ Νῶε, δευτερότοκος Χάμ, ἀποτυγχάνει καὶ δυστυχεῖ! Τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὸν Ρουβήμ, τὸ πρωτότοκον τοῦ Ἰακώβ! Καὶ διὰ νὰ μὴ μακρυγορῶμεν, ἡ εὐλογία πάντοτε βοηθεῖ καὶ ἀναβιβάζει, ἐνῶ ἡ κατάρα … καταδικάζει!

«Εὐλογημένους τοῦ Πατρός Του», ἀποκαλεῖ ὁ Δίκαιος Κριτής, ὁ «Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου», ἅπαντας ἐκείνους, οὕστινας θὰ «στήσῃ» μετὰ τῶν προβάτων ἐν τοῖς δεξιοῖς Αὐτοῦ! Εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες ἔζησαν εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, ἐξηρτημένοι ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου καὶ διαρκῶς ἐκζητοῦντες τὴν Πατρικήν Του εὐλογίαν! Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ Ἅγιοι, οἵτινες, - ὣς ἔλεγεν ὁ ὅσιος τῶν ἡμερῶν μας, ὁ Ἅγιος Πορφύριος, - «δὲν ἄντεχαν χωρὶς τὸν Θεόν»! Εἶναι, τέλος, ἐκεῖνοι, οἵτινες, «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν», ἀπηρνήθησαν τὰ … πάντα, ἵνα ὧσι μετ’ Αὐτοῦ αἰωνίως, εἰς τὴν ἀτελεύτητον ἀπόλαυσιν τῆς Βασιλείας Του!

Εἴθε καὶ ἡμεῖς, ἵνα διαπεράσωμεν τὸ τῆς παρούσης ζωῆς πέλαγος, ἐκζητοῦντες τὴν Παντοδύναμον εὐλογίαν τοῦ γλυκυτάτου Χριστοῦ μας, καὶ οὕτω νὰ ἀξιωθῶμεν τῶν ἀνελπίστων καὶ ἀνεκφράστων δωρεῶν τῆς ἀπολαύσεως! Ἀμήν!     

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2025

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Γιορτινή συνάντηση - Γονείς και Παιδιά στο Πνευματικό Κέντρο του Ι.Ν. Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών

 

Εχθές, Κυριακή 16 Φεβρουαρίου από τις 12:30μ.μ. έως τις 5:30 μ.μ. στην αγκαλιά του Αγίου Ιωάννου είχαμε γιορτή. 

Είχαμε μια γιορτινή συνάντηση. Πολλά πρόσωπα και καρδούλες χαμογέλασαν. Σε κλίμα οικογενειακό αλλά και δημιουργικό γονείς και παιδιά συμμετείχαν σε δραστηριότητες κατάλληλες για την κάθε ηλικία, όμορφες στιγμές η ημέρα μας είχε πολλές το μεσημεριανό μας τραπέζι όπου όλοι μαζί γευματίσαμε. 

Το τραγούδι, τον χορό την κατασκευή αλλά και τα παιχνίδια!!! Όλοι μαζί είχαμε μια κοινή γραμμή της Χαράς, της Καλοσύνης, της Φιλοξενίας αλλά και να γνωρίσουμε λίγο την πορεία της Συγνώμης, την πορεία της Μετάνοιας!!

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2025

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Ιανουάριος 2025

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Ιανουαρίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου.

Οἱ «πιστοί»! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΛΒ΄ (26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025)

«τύπος γίνου τῶν πιστῶν» (Α΄ Τιμ. Δ΄ 12).

 

Οἱ «πιστοί»!

 

Οἱ πιστοὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡμῶν, εἶναι τὰ συνειδητὰ ἐκεῖνα μέλη, ἅτινα ζῶσι κατὰ τοὺς νόμους καὶ κανόνας τῆς Ἁγίας ἡμῶν Πίστεως, καὶ φέρουσι καὶ ὁμολογοῦσι μετὰ παρρησίας, τὴν υἱϊκὴν σχέσιν καὶ τὸν ἄρρηκτον σύνδεσμον, μετὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Οἱ πιστοὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἶναι οἱ ἀγωνισταὶ ἐκεῖνοι, οἵτινες βαπτισθέντες εἰς τὸ Πανένδοξον Ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου Τριάδος, ζῶσι συνειδητῶς, μόνον δι’ Αὐτὴν καὶ ἐξ Αὐτῆς καὶ ὑπὲρ Αὐτῆς! Πιστοὶ εἶναι, οὐχὶ μόνον οἱ βεβαπτισμένοι, - καὶ μάλιστα ἐκ τῆς βρεφικῆς ἡλικίας, - ἀλλὰ οἱ ἀκολουθοῦντες μετὰ παρρησίας «τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ)», ἕως θανάτου, καὶ βιοῦντες τὰς Θείας ἐντολάς!

Τοιοῦτοι πιστοὶ ἦσαν ἐκεῖνοι, οἱ πρῶτοι χριστιανοί, ἐν προκειμένῳ δέ, οἱ ἀπαρτίζοντες τὸ λογικὸν ποίμνιον τῆς Ἐφέσου! Τῆς Ἐφέσου ἥντινα διεποίμενεν ὁ μαθητὴς τοῦ θείου Ἀποστόλου Παύλου, ὁ Τιμόθεος, καὶ πρὸς τὸν ὁποῖον ἀπευθύνει τὴν ὡς ἄνω προτροπὴν καὶ συμβουλήν του! Συμβουλεύει τοῦτον, ὁ θεῖος Ἀπόστολος, ἵνα παριστᾷ ἑαυτόν, τῦπον καὶ ὑπόδειγμα πρὸς μίμησιν, διότι ὁ τοιοῦτος τρόπος εἶναι τὸ ἰδανικώτερον … κήρυγμα τοῦ οἵουδήποτε κήρυκος τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ! Οἱ πιστοί, ὅσον πιστοὶ καὶ ἂν εἶναι, καθωδηγοῦνται καὶ διδάσκονται καλύτερον, ἐκ τοῦ τρόπου συμπεριφορᾶς καὶ διαγωγῆς τοῦ ποιμένος καὶ διδασκάλου των, καὶ τοῦτο τὸ παράδειγμα, ἐπιδρᾷ καθοριστικῶς εἰς τὰς καρδίας των!

 

Οἱ ποιμένες καὶ διδάσκαλοι!

 

Ποιμὴν καὶ διδάσκαλος, κατὰ τὸν λόγον τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἶναι ΕΝΑΣ! Εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅστις καὶ κατέστησε τοῦτο σαφές, καὶ εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ Ἀποστόλους, ἀλλὰ καὶ εἰς κάθε ἕναν ὅστις θὰ διεξεδίκῃ τὸν ἐν λόγῳ τίτλον διὰ τὸν ἑαυτόν του! «Ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ραββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· … Καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς γάρ ἐστιν ὁ πατήρ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητής, ὁ Χριστός» (Ματθ. ΚΓ΄ 8-10)! Παρὰ ταῦτα, ὅμως, ἀργότερον, ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἐπέτρεψε καὶ προσέδωκε τοὺς τοιούτους τιμητικοὺς τίτλους, καταχρηστικῶς καὶ σχετικῶς, εἰς ἐξέχοντα πρόσωπα ἅτινα κατεῖχον ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα, καὶ τὰ ὁποῖα, κατ’ οὐσίαν, - ὡς γνήσιοι μαθηταὶ τοῦ πρώτου καὶ μεγάλου Διδασκάλου – θὰ ἐμαθήτευον τοὺς προσερχομένους εἰς τὴν Ἁγίαν Πίστιν ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ θὰ ἐδίδασκον τούτους, μόνον ὅλα ὅσα ἐδίδαξεν ὁ Ραββί! Αὕτη ἦτο ἡ Δεσποτικὴ σύστασις ὀλίγον πρὸ τῆς εἰς Οὐρανοὺς Ἀναλήψεως τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ! «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, … διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 19-20)!

Καὶ ἐνῶ, οὗτοι οἱ «ποιμένες καὶ διδάσκαλοι», ἐδέχθησαν τοὺς τιμητικοὺς αὐτοὺς τίτλους, πολλάκις τοὺς οἰκειοποιήθησαν καὶ ἐθεώρησαν, - ὡς, δῆθεν, φύσει «διδάσκαλοι καὶ πατέρες», τρομάρα τους! - ὅτι δύνανται νὰ διδάσκωσι ἰδικάς των φαντασιώσεις, ὡς δῆθεν, διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας! Ὑπετίμησαν τὸν Ἕνα καὶ Μόνον Διδάσκαλον τὸν Κύριον Ἰησοῦν, καὶ ἐπεδόθησαν εἰς τὸ νὰ ἀναμειγνύουσι τὰ Θεῖα καὶ ὕψιστα Λόγια, μὲ τὰς … φαντασίας των! Τοιουτοτρόπως, ἐνεφανίσθησαν εἰς τὸ προσκήνιον τῆς Ἐκκλησίας, αἱ αἱρέσεις, αἵτινες ἀπεδείχθησαν ἐπικινδυνώτεραι ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς … δεδηλωμένους ἐχθροὺς καὶ ἀρνητὰς τῆς Πίστεώς μας!

 

Ἡ, κατὰ Χριστόν, διδασκαλία!

 

Ὅταν ὁ Διδάσκαλος συνεβούλευεν τοὺς μαθητάς Του, τὸν τρόπον διὰ τοῦ ὁποίου θὰ ἔφερον τὸν Λόγον Του εἰς τὸν κόσμον τῆς … εἰδωλολατρείας, πρωτίστως τοὺς κατέστησε σαφές, ὅτι, … «οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. Ε΄ 16)! Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον, πρῶτον, ζητεῖται ὑπὸ τοῦ … οἵουδήποτε μαθητοῦ, εἶναι ἡ ἐφαρμογὴ τῶν Θείων Λόγων εἰς τὴν ζωὴν τοῦ οἵουδήποτε διδασκάλου! «Λέγουσι γὰρ καὶ οὐ ποιοῦσι» (Ματθ. ΚΓ΄ 3), εἶπεν ὁ Ραββί, ἐπικρίνων τὸν ὑποκριτικὸν τρόπον, διὰ τοῦ ὁποίου συμπεριεφέροντο οἱ Φαρισαῖοι!

Ἀφοῦ δὲ τηροῦσιν οἱ ἴδιοι τὰς θείας ἐντολάς, ὡς δευτέραν «κίνησιν», ὤφειλον ἵνα διδάσκωσι τὰ ὅσα καὶ ἐκεῖνοι ἐδιδάχθησαν, παρὰ τοῦ Διδασκάλου των! Τὸ εἴπωμεν πρὸ ὀλίγου καὶ τὸ ἐπαναλαμβάνομεν … «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, … διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 19-20)! Τοιοῦτος … «τύπος τῶν πιστῶν» ὤφειλε νὰ εἶναι καὶ ὁ Τιμόθεος καὶ ὁ Τίτος, ἀλλὰ καὶ ἅπαντες οἱ λαμβάνοντες τὸ τιμητικὸν ἀξίωμα τοῦ διδασκάλου καὶ κήρυκος! Τοῦτο, ἀκριβῶς, προσθέτει εἰς τὴν συνέχειαν ὁ Παῦλος˙ … «ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ»!

Οἱ θεῖοι πατέρες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, διδάσκοντες περὶ τοῦ … πῶς γίνεται ἀποτελεσματικωτέρα καὶ δραστικωτέρα ἡ διδασκαλία ἀπὸ τὸν κάθε … «ἐπίδοξο» διδάσκαλο, εἴτε βιολογικὸς γονεὺς εἶναι οὗτος, εἴτε παιδαγωγός, εἴτε πνευματικὸς πατήρ, εἴτε κῆρυξ καὶ ἱεροκῆρυξ, … συνιστῶσι τὸ ἀκόλουθον τρίπτυχον˙ προσευχή, παράδειγμα καὶ τέλος τὰ Θεῖα Λόγια! Πρὶν «ἀνοίξει τὸ στόμα του» ἕκαστος πρόθυμος «διδάσκαλος», ὀφείλει, πρῶτον ἵνα οὗτος προσεύχεται ἵνα δίδῃ ὁ Κύριος εἰς τοῦτον, … «λόγον ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματός του», ἀλλὰ καὶ (νὰ προσεύχεται) ὑπὲρ τῶν διδασκομένων! Ἐν συνεχείᾳ, ὑποχρεοῦται, πρῶτος οὗτος ἵνα τηρῇ καὶ ἐφαρμόζῃ ἐκεῖνα ἅτινα θὰ διδάξῃ! Τέλος δέ, «μετὰ φόβου Θεοῦ καὶ ἐν πάσῃ ταπεινώσει», ἵνα κηρύττῃ τὸν Θεῖον Λόγον! Ὁ διδάσκαλος, δὲν κατέχει τὸν ἄμβωνα, ἀλλὰ … ὑπηρετεῖ τοῦτον!

Τοιοῦτοι, ὑπῆρξαν ἅπαντες οἱ Θεῖοι Διδάσκαλοι (Ἀπόστολοι, Πατέρες, Ὅσιοι καὶ πάντες οἱ Ἅγιοι)! Μελετῶντες, καὶ τὰς βιογραφίας των, καὶ τὰς διδαχάς των, ἀλλὰ καὶ τὰ συγγράμματά των, ταῦτα τὰ τρία στοιχεῖα διακρίνομεν! Περισσότερον ὅμως τῶν τριῶν τούτων, … ἐκεῖνο τό, «τύπος γίνου τῶν πιστῶν»! Ἐκήρυττον καὶ ἔζων ὡς «μαθηταὶ τοῦ Ραββί» καὶ ὑπ’ αὐτὴν τὴν ἰδιότητα ἐκάλουν τὸ ποίμνιόν των καὶ τοὺς διδασκομένους! Πῶς νὰ μὴν ἀπέδιδε καρποὺς ἡ διδασκαλία των, ὅταν πρῶτοι οὗτοι, ἔσπευδον ἵνα «πληρώσωσι» διὰ τοῦ ἰδίου των αἵματος, ἢ διὰ τῶν ἀσκητικῶν των ἀγώνων, τὴν συνέπειάν των εἰς τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ; Τὸ ἀκούομεν πολλάκις, ὡς ἐπιχείρημα τῶν ἐχθρῶν τῆς Πίστεώς μας, ὅτι, «καλὰ εἶναι τὰ λόγια, ἀλλὰ αἱ πράξεις σᾶς διαψεύδουν»! Διὰ νὰ εἴμεθα δὲ καὶ εἰλικρινεῖς, πλειστάκις καὶ οὐχὶ μόνον … πολλάκις, ἡμεῖς οἱ ἴδιοι οἱ «ἱεροκήρυκες», διεψεύσαμεν καὶ ἔτι διαψεύδομεν τὰ ὅσα κηρύττομεν!

Ἂς ἀποδειχθῶμεν, συνεπῶς «ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ», τύποι τῶν πιστῶν, ἀλλὰ καὶ ὅσων προτιθέμεθα ἵνα διδάσκωμεν, καὶ ἂς εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι «ὁ λόγος τοῦ Κυρίου (θὰ) τρέχῃ καὶ (θὰ) δοξάζηται» (Β΄ Θεσσαλ. Γ΄ 1), ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς οἱ «διδάσκαλοι» θὰ ἔχωμεν «εὐπρόσδεκτον ἀπολογίαν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ.  Παπασταύρου

 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2025

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ἕνα μαῦρο ροῦχο…

 Ἕνα μαῦρο ροῦχο…

«Κ.Π.»

Τὸ ράσο! Μία κατάμαυρη, φαρδιά, ἀέρινη λὲς στολὴ γεμάτη Μυστήριο. Ἐκεῖνο τὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς Ἱεροσύνης. Τὸ φοροῦν μὲ δέος οἱ ἱερεῖς μας. Κι ἐμεῖς, ὅταν τοὺς βλέπουμε νὰ περνοῦν, σπεύδουμε μὲ σεβασμὸ νὰ ἀσπαστοῦμε τὰ χέρια τους. Ἐκεῖνα τὰ χέρια ποὺ μᾶς εὐλογοῦν, ποὺ μᾶς διακονοῦν, ποὺ ὑψώνονται σὲ προσευχὴ γιὰ ὅλους. Ἐκεῖνα τὰ χέρια ποὺ πιάνουν τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασί, ποὺ οἱ πιστοὶ προσφέρουν καὶ, στὸ μέγα καὶ φοβερὸ Μυστήριο τῆς Θείας Λατρείας, μεταβάλλονται ἀπὸ τὸ πανάγιο Πνεῦμα σὲ Τίμια Δῶρα, σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα Κυρίου… Ἀσύλληπτο τὸ θαῦμα καὶ ἡ εὐλογία. Εὐλογημένα τὰ χέρια τῶν ἱερέων μας, εὐλογημένο τὸ μαῦρο ράσο ποὺ φοροῦν… εἶναι τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας ἡ Παράδοση!

Ἦταν πολὺ μικρό, τὸ πιὸ μικρὸ παιδὶ ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ ὀρφανὰ ποὺ πῆραν οἱ Γερμανοὶ στὴ χώρα τους, γιὰ νὰ τὰ προστατεύσουν ἀπὸ τὸν πόλεμο καὶ τὸν ἐμφύλιο. Ὁ καιρὸς περνοῦσε στὸν ξένο τόπο, μὲ τὰ ξένα πρόσωπα, τὴ ξένη γλώσσα, ὅλα ξένα. Σιγὰ – σιγὰ τὰ συνήθιζε καὶ μετὰ βίας ἀνακαλοῦσε στὴν παιδική του μνήμη τὰ πρόσωπα τῶν ἀγαπημένων του, ἀκόμη καὶ τὸ σπίτι τους καὶ τὸ ὀρεινὸ ἠπειρώτικο χωριό του.

 Ἐκεῖνο ποὺ δὲν ξεγράφτηκε ποτὲ ἀπὸ τὸ νοῦ του, ἦταν ἕνα μεγάλο μαῦρο ροῦχο κρεμασμένο χωριστὰ ἀπὸ τὰ ἄλλα ροῦχα, στὸν τοῖχο, καὶ μάταια παιδευόταν νὰ θυμηθεῖ σὲ τί χρησίμευε. Μέχρι ποὺ μεγάλωσε ἀρκετὰ καὶ συνάντησε τυχαῖα στὸ δρόμο ἕναν ὀρθόδοξο ἱερέα. Συγκλονίστηκε! Γέμισαν δάκρυα τὰ μάτια του, ἔτρεμαν τὰ χέρια του, χτυποῦσε ἡ καρδιά του. Θυμήθηκε ἐπιτέλους: Ἦταν τὸ ράσο τοῦ Ἱερέα πατέρα του. Εἶναι Ἕλληνας! Εἶναι Ὀρθόδοξος! Πρέπει νὰ βρεῖ τὶς ρίζες του. Πόσο δύσκολο ἦταν!

Ὅταν ὅμως πῆγε ἀπὸ τὴ Γερμανία γιὰ σπουδὲς στὴν Ἀμερική, ἐκεῖ ἔμαθε ὅλη τὴν ἱστορία του. Ἔμαθε τὴ γλῶσσα του καὶ ἀργότερα γύρισε στὸ δικό του τόπο. Ἡ εἰκόνα τοῦ ράσου ἐργαζόταν στὴν ψυχή του. Παράτησε τὰ ἀξιώματα καὶ ἔγινε Ἱερέας τοῦ Ὑψίστου σὲ Ναὸ τῆς Πατρίδας!

Κάποιος ἄλλος, ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός, ἦταν πολύ ἐπιτυχημένος μὲ τὴν ἐργασία του καὶ τὴν οἰκογένειά του, ὅταν ὁ μικρός του ἀδελφὸς ἑτοιμαζόταν χαρούμενος νὰ γίνει κληρικός. Μεγάλη ἡ χαρὰ μέσα στὸ σπίτι τους. Ὅλοι καμάρωναν τὸν μικρότερο, ποὺ πρόβαρε τὸ ράσο του. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ὁ μεγαλύτερος πυρπολήθηκε ἀπὸ τὸν πόθο, νὰ γίνει ἱερέας καὶ νὰ φορέσει κι αὐτὸς τὸ τιμημένο ράσο. Δὲν ἄργησε νὰ ὡριμάσει ἡ σκέψη στὴν καρδιά του καὶ στὴν οἰκογένειά του. Ἔφθασε γρήγορα ἡ ὥρα, ποὺ ὁ ἕνας Ἱερέας ἀδελφὸς ὁδηγοῦσε τὸν ἄλλο στὴ χειροτονία του, στὸ Μυστήριο τῆς Ἱεροσύνης. Παράτησε τὴν καριέρα του καὶ δόθηκε στὴ διακονία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ…

  Ὁ κ. Ἀνδρέας ἦταν συνταξιοῦχος, ὅταν τὸ μοναδικὸ παλληκάρι τῆς πολύτεκνης οἰκογένειάς τους χειροτονήθηκε ἱεροδιάκονος. Κι ἐκεῖ στὸ Ναό, πρωὶ – πρωί, καθὼς τό ἀντικρυσε μὲ τὸ ράσο του, ρίγησε, σὰν νὰ ζήλεψε τὴν εὐλογία τοῦ παιδιοῦ τους. Στὴ Θεία Λειτουργία, γονατιστὸς δίπλα – δίπλα μὲ τὴ σύζυγό του, προσεύχονταν μὲ δάκρυα θερμὰ γιὰ τὸ παιδί τους: «Ἡ Θεία Χάρις ἢ τὰ ἀσθενῆ θεραπεύουσα καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα προχειρίζεται τὸν δοῦλον τοῦ Θεοῦ εἰς διάκονον»! Ἐκείνη, τὴν πιὸ ἱερὴ ὥρα, λαχτάρησε νὰ γίνει καὶ ὁ ἴδιος ὁ πατέρας  ἱερέας καὶ λειτουργός τοῦ Κυρίου του. Μετὰ τὴ γιορτὴ τοῦ παιδιοῦ τους, ποὺ τὸ καμάρωνε συνεχῶς, τὸ συζήτησε μὲ τὴ σύζυγο, ἀργότερα μὲ τὰ παιδιά τους, τὸν Πνευματικό τους, καὶ ὁ δρόμος γιὰ τὴν ἱεροσύνη του ἄνοιξε εὔκολα, γρήγορα, διάπλατα. Ἕνα ἀκόμα θαῦμα τοῦ Θεοῦ, μία σπουδαία εὐλογία χαίρεται ἡ καλή τους οἰκογένεια.

Τὸ τιμημένο ράσο! Τὸ φοροῦν οἱ Ἱερεῖς μας μὲ συναίσθηση καὶ δέος. Σέβονται τὴν ἱστορία του καὶ τοὺς συμβολισμούς του. Εἶναι φαρδὺ γιὰ νὰ χωράει ἡ πλατιά του ἀγάπη πολλούς, ὅλους. Εἶναι μαῦρο γιὰ νὰ θυμίζει τὸ πένθος γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, αὐτὸ μᾶς ὁδηγεῖ στὴ μετάνοια καὶ ἐκείνη στὴν ἀγάπη τοῦ Ὑψίστου, στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι αἱματοβαμμένο ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν ἱερέων μας στοὺς ἡρωικοὺς ἀγῶνες τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδας. Προστατεύει τοὺς ἱερεῖς μας καὶ τούς δροσίζει ἀκόμη καὶ τὸ καλοκαίρι. Τόσο τὸ ἀγαποῦν καὶ τὸ σέβονται. Κι ἐκεῖνο τοὺς δείχνει, τοὺς φανερώνει ἀμέσως στὸν κόσμο ὡς «πόλη ἐπάνω ὄρους κειμένη» καὶ ὡς «φῶς ἐπὶ τὴν λυχνίαν» ποὺ φωτίζει. Τὸ τιμημένο ράσο τῶν Ἱερέων μας τὸ νιώθουμε τόσο δικό μας ὅλοι, μᾶς παραπέμπει στῆς Πίστης μας τὰ βιώματα καὶ μεγαλεῖα.

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2025

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Μία μάχη ανάμεσα σε μένα και ...

 

Ἡ ὀργὴ τῶν … Ἁγίων! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΕΙΚΟΣΤΗΣ ΕΝΑΤΗΣ (19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025) 

«δι’ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας» (Κολασ. Γ΄ 6). 

Ὀργὴ Θεοῦ!

 

Ὀργίζεται, ἆραγε, ὁ Θεός; Αἱ γνῶμαι, ἐν προκειμένῳ, τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ Διδασκάλων, διίστανται … καί τινες ἐκ τῶν πατέρων, θεωροῦσιν ὅτι, ὄντως, ὁ Θεὸς ὀργίζεται ἐξ αἰτίας τῶν βαρυτάτων ἁμαρτιῶν τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐν γένει ἀποστασίας των, καὶ «διατηρεῖ», θὰ ἐλέγωμεν, κάποια στοιχεῖα τῆς ὀργῆς Του, τὴν ὁποίαν βλέπομεν κυρίως εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην! Ἐκεῖ, ὅπου ὁ Κύριος καὶ Θεός, «δείχνει» … ἰδιαιτέρως ἀπαιτητικός, καὶ «πᾶσα παράβασις καὶ παρακοή, λαμβάνει … ἔνδικον μισθαποδοσίαν» (Ἑβρ. Β΄ 2)! Ὅμως, ἕτεροι ἐκ τῶν πατέρων καὶ διδασκάλων, ἐμμένουσιν εἰς τὴν ἄποψιν, ὅτι ὁ Κύριος εἶναι … «ἀπείραστος ὀργῆς» καὶ τὴν παιδείαν καὶ τιμωρίαν τῶν ἀσεβῶν καὶ ἁμαρτωλῶν, «ἀναλαμβάνουσιν» αἱ ἴδιαι αἱ ἁμαρτίαι καὶ ἀσέβειαί των! Ἐπιτρέπει, δηλαδή, ὁ Κύριος, ἵνα ὑφίστανται οὗτοι, τὰς συνεπείας τῶν ἁμαρτιῶν των!

Ἐν προκειμένῳ, ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἀποδέχεται καὶ ἐμμένει εἰς τὴν ἄποψιν, ὅτι ὄντως ὁ Κύριος, ὀργίζεται «ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας», καὶ μάλιστα, … αὕτη ἡ Θεία ὀργή, δὲν περιορίζεται μόνον εἰς … ἐγκάρδιον πόνον καὶ ἀγανάκτησιν τοῦ Θεοῦ, ἀλλ’ ἔρχεται ὡς σκληρὰ τιμωρία καὶ παίδευσις, ἐπὶ τοὺς ἀπειθοῦντας καὶ ἐμμένοντας εἰς τὴν ἁμαρτίαν!

 

Ἡ ὀργὴ τοῦ … Χριστοῦ!

 

Εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην, σπανίως βλέπομεν τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, νὰ ὀργίζεται! Συγκεκριμμένως, εἰς τὴν θεραπείαν τοῦ, «ἐξηραμμένην ἔχοντος τὴν χεῖρα», «βλέπομεν» τὸν Ἰησοῦν, ὅστις, ὀργίζεται κατ’ ἐκείνων τῶν δυσφορούντων Φαρισαίων διὰ τὸ συγκεκριμμένο θαῦμα, καὶ «περιβλεψάμενος αὐτοὺς μετ᾿ ὀργῆς, συλλυπούμενος ἐπὶ τῇ πωρώσει τῆς καρδίας αὐτῶν, λέγει τῷ ἀνθρώπῳ· ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου» (Μάρκ. Γ΄ 5). Ὀργίζεται, ἐπίσης, καὶ εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ μεγάλου δείπνου, ὁπότε «εἰκονίζεται» ὡς ὁ εὐγενὴς οἰκοδεσπότης! Ὀργίζεται, ἐναντίον τῶν ἀγενῶν καὶ χυδαίων ἐκείνων προσκεκλημένων, οἵτινες προσέβαλον τὴν τιμητικὴν του πρόσκλησιν, καὶ προετίμησαν ἄλλας εὐτελεῖς ἀσχολίας!

Συνήθως, ὅμως, ἡ στᾶσις καὶ συμπεριφορὰ τοῦ Ραββί, εἶναι ἡ ἐν ταπεινώσει καὶ πραότητι! «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ», εἶπεν, «ὅτι πρᾶος εἰμὶ καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ» (Ματθ. ΙΑ΄ 29)! Πάντοτε δέ, συμπεριεφέρετο πρὸς ἅπαντας, καὶ κυρίως πρὸς τοὺς δεδηλωμένους ἐχθρούς Του, τοὺς Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους, μὲ χαρακτηριστικὴν πραότητα καὶ ἀνοχήν! Τὴν τοιαύτην πραότητα καὶ ἀνοχὴν διακρίνομεν, κατὰ τὰς ἡμέρας καὶ ὥρας τοῦ ἐκουσίου πάθους Του, ὅτε «ὁ Ἰησοῦς ἐσιώπα καὶ οὐδὲν ἀπεκρίνατο», εἰς τὰς τόσας προσβολὰς καὶ ἀδικίας καὶ χειροδικίας καὶ … ἄλλα ἀκόμη χειρότερα, ποὺ ὑφίστατο ἐκ τῶν Ἰουδαίων!

 

Ἡ ὀργὴ τῶν … Ἁγίων!

 

Βεβαίως, ἐν προκειμένῳ, οἱ Ἅγιοι, φέροντες πολλάκις τὰς ἀνθρωπίνους ἀδυναμίας, συμπεριφέρονται ἀναλόγως πρὸς τὴν ἰδιοσυγκρασίαν των! Κατὰ κανόνα, καὶ ἐπειδὴ ἡ πραότης εἶναι μεταξὺ τῶν κορυφαίων ἀρετῶν, ἐπιζητοῦν καὶ ἀγωνίζονται διὰ τὴν ἀπόκτησίν της! Ὅμως, εἰς πλείστας περιπτώσεις, ὀργίζονται καὶ «ὑπερβάλουσι» διὰ τὴν ἀγάπην των πρὸς τὸν Κύριον! Εἰς τὰ συναξάρια, δὲν εἶναι ὀλίγαι αἱ περιπτώσεις κατὰ τὰς ὁποίας … καὶ «παρεφέρθησαν» καὶ ὀργίσθησαν ὡς ἄνθρωποι! Χαρακτηριστικὴ περίπτωσις εἶναι ἐκείνη ἡ χειροδικία τοῦ Ἁγίου Νικολάου κατὰ τοῦ αἰρεσιάρχου Ἀρείου, καθὼς καὶ ἡ, πρὸς στιγμήν, … ὀξύτης, ἥτις διημείφθη μεταξὺ τῶν πρωτοκορυφαίων (Γαλ. Β΄ 11-14)!

 

Οἱ «υἱοὶ τῆς ἀπειθείας»!

 

Ἐπὶ πολύ, ὅμως, ἠσχολήθημεν μὲ τὰ … θετικὰ καὶ ἀρνητικὰ τῆς ὀργῆς! Ἴσως εἶναι προτιμώτερον, ἵνα ἴδωμεν καὶ ἀσχοληθῶμεν μὲ τοὺς «υἱοὺς τῆς ἀπειθείας»! Ἡμεῖς εἴμεθα οὗτοι! Περὶ ἡμῶν λέγει, ἐν προκειμένῳ, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος! Διότι, τὸν συνεπῆ ἀγωνιστὴ καὶ πιστὸν εἰς τὸν Θεόν, δὲν τὸν ἀπασχολεῖ τὸ ἐὰν ὁ Κύριος εἶναι αὐστηρὸς ἢ ἐπιεικής! Ἡ ἀγάπη του πρὸς τὸν Χριστόν, τὸν κάνει νὰ βλέπῃ μόνον τὴν Θείαν ἀγκάλην, καὶ ὁ μοναδικὸς σκοπός του εἰς τὴν ζωὴν ταύτην εἶναι νὰ ζῇ κατὰ Θεόν, ἐν τοῖς Θείοις Μυστηρίοις καὶ νὰ «ὁδεύῃ» πρὸς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν! Τό, ἂν ὁ Θεὸς ὀργίζεται ἢ ὄχι, τοῦτο οὐδόλως τὸν ἀπασχολεῖ, ἐφ’ ὅσον γνωρίζει καὶ πιστεύει ὅτι «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί» (Α΄ Ἰωάν. Δ΄ 16)!

Ἐκεῖνοι, ὅμως, οἵτινες … «ἐρευνῶσιν», ἐὰν ὁ Κύριος ὀργίζεται καὶ ἐκδικεῖται, ἢ μακροθυμεῖ, εἶναι, μᾶλλον ἐκεῖνοι οἵτινες τὸν παροργίζομεν καὶ παραβιάζομεν τὰς θείας ἐντολάς Του καὶ θέλομεν νὰ παραμένομεν … μακράν Του! Ἐκεῖνοι, οἵτινες, ἀνησυχοῦμεν διὰ τὴν Θείαν ἀνοχὴν ἢ τιμωρίαν, εἰς τὴν ἰδικήν μας ἐπιμονὴν εἰς τὰς ἁμαρτίας καὶ τὰ πάθη μας! Διατί ἆραγε; Διατί ἐπιμένομεν εἰς τὴν ἀσέβειάν μας καί, δῆθεν, ἀνησυχοῦμεν διὰ τὴν «ἀπάντησιν» τοῦ Κυρίου; Διατί νὰ μὴν μετανοῶμεν καὶ … «ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Τιτ. Β΄ 12-13); Εἶναι βέβαιον, ὅτι ὁ Πανάγαθος Θεός, οὔτε ἐκδικητὴς εἶναι, οὔτε μνησίκακος, οὔτε ἐμπαθής! Ταῦτα εἶναι, ἐκεῖνα ἅτινα, οὐδόλως ἐμφαίνονται, κυρίως εἰς τὴν γλυκυτάτην ἐκείνην παραβολήν, «τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ»!

Οὔτε ἐκδίκησιν, οὔτε, ἔστω, τινὰ ψυχρότητα, οὔτε … ὅ,τιδήποτε ἄλλο θὰ «ἐμαρτύρῃ» ὅτι ὁ Πανάγαθος Πατήρ, κρατεῖ μέσα του τὸ παραμικρὸ «χρεωστούμενον»! Ἀντιθέτως, «εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν» (Λουκ. ΙΕ΄ 20)! Αὕτη εἶναι ἡ … «ἐκδίκησις» τοῦ Ἁγίου Θεοῦ! Συνεπῶς, ἂς ἔχομεν κατὰ νοῦν, ὅτι  ἡ ἰδική μας ἀσέβεια καὶ ἀδιαφορία θὰ ἐπιφέρῃ τὴν ἀντίστοιχον ὀργὴν καὶ τιμωρίαν, περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλεῖ, ἐν προκειμένῳ, ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος!

 

«Μετανοεῖτε»!

 

Μόλις, πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν καὶ ἅμα τῇ ἐνάρξει τοῦ νέου ἔτους, ἡ Ἁγία ἡμῶν μήτηρ, ἡ Ἐκκλησία, ἔχει ὁρίσει ἐκείνην τὴν Εὐαγγελικὴν περικοπήν, ἥτις ὑπενθυμίζει εἰς ἡμᾶς τὸ «πρῶτον κήρυγμα τοῦ Κυρίου»! «Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. Δ΄ 17)! Τοῦτο, τὸ «Δεσποτικὸν» κήρυγμα, ἂς εἶναι, οὐχὶ μόνον τὸ ἐμβληματικὸν σύνθημα ἐπὶ τῇ ἀρχῇ τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸ καθημερινὸν βίωμά μας καὶ τότε, θὰ παύσωμεν, ἀσφαλῶς, ἵνα ἀνησυχῶμεν διὰ τὴν «ὀργὴν τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας»!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν