Συμβουλαὶ πρὸς ἐπίσκοπον! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ (31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023)

«Σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσι» (Β΄ Τιμόθ. Δ΄ 5).

 

Συμβουλαὶ πρὸς ἐπίσκοπον!

Τὸ νὰ συμβουλεύῃ τις κάποιον κατώτερον καὶ μικρότερον εἰς τὴν ἡλικίαν καὶ εἰς τὸ ἀξίωμα, εἶναι αὐτονόητον καὶ πρέπον, διότι οὗτος ὁ … «μικρὸς» καὶ ἀμαθής, ἐν πολλοῖς, ἔχει ἀνάγκην διδαχῆς καὶ παιδείας ἢ ἀκόμη καὶ ἐπιπλήξεως! Ἄπρεπον, ὅμως, καὶ προσβλητικόν, εἶναι ὅταν συμβαίνῃ τὸ ἀντίθετον! Ὅταν, δηλαδή, ὁ μαθητὴς … παριστᾷ τὸν διδάσκαλον καὶ ἐπιπλήττῃ … καὶ «κινῇ τὸν δάκτυλον» πρὸς τοῦτον! Ἀνοίκειον καὶ ἀνάρμοστον εἶναι, ὁ υἱὸς ἢ ἡ θυγάτηρ, ἵνα διδάσκωσι καὶ συμβουλεύωσι τοὺς γονεῖς των, ὁ οἷοσδήποτε ὑφιστάμενος, ἐλέγχων καὶ παρατηρῶν τὸν ἑαυτοῦ προϊστάμενον, ὁ διάκονος ἢ ὁ πρεσβύτερος, διδάσκων καὶ νουθετῶν τὸν ἐπίσκοπον κ.ο.κ.!

Ἐν προκειμένῳ, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, νουθετεῖ καὶ συμβουλεύει τὸν μαθητήν του, Ἀπόστολον Τιμόθεον Ἐπίσκοπον Ἐφέσου! Ἔχει κάθε δικαίωμα, ἀλλὰ καὶ ὑποχρέωσιν, διότι οὗτος ὁ Παῦλος «ἄνδρωσε» πνευματικῶς, τοῦτον τὸν μαθητήν του καὶ τὸν εἶχε … πιστὸν ἀκόλουθον εἰς πολλὰς ἐκ τῶν περιοδειῶν του! Εἶναι νεαρώτατος ὁ Τιμόθεος, καὶ διὰ τοῦτο εἶναι καὶ … ἄπειρος ὡς πρὸς τὴν ὑψίστην διακονίαν τῆς Ἀρχιερωσύνης ἥτις τοῦ ἀνατίθεται! Ὄχι δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ θὰ πρέπῃ νὰ συνειδητοποιήσῃ ὅτι, ἡ ὑψίστη θέσις καὶ τὸ ἀξίωμα ὅπερ τοῦ ἀνετέθη, συνεπάγεται ἰδιαιτέραν σοβαρότητα καὶ κρισίμους ἀποφάσεις, καὶ ὡς πρὸς τὴν ἐπάνδρωσιν τῆς ἐπισκοπῆς του δι’ ἰδιαιτέρως πνευματικῶν προσώπων – προτύπων, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν δόξαν τῆς Ἐκκλησίας, ἥτις εὑρίσκεται ἀκόμη … «ἐν σπαργάνοις»! Πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἴδιος ὑπόδειγμα διὰ τοὺς πιστούς, καὶ ἡ … διακονία του νὰ … διδάσκῃ! «Μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω, ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ. … Μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος, ὃ ἐδόθη σοι διὰ προφητείας μετὰ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτερίου» (Α΄ Τιμ. Δ΄ 12-16)!

 

«Νῆφε ἐν πᾶσι»!

Ἐκ τῆς λέξεως … «νῆψις», προέρχεται ἡ προτροπὴ καὶ ὑπόδειξις τοῦ Ἀποστόλου! «Ἡ λέξις “νῆψις” προέρχεται ἐκ τοῦ “νήφω” , ποὺ σημαίνει ἀγρυπνῶ, φρουρῶ, ἐπισκοπῶ, παρατηρῶ, ἐπιβλέπω, παρακολουθῶ. Αὐτά ὅλα οἱ Πατέρες τὰ συνοψίζουν σὲ μία ἀδιάλειπτη προσοχὴ τοῦ νοός», κατὰ τὴν Ἐκκλησιαστικὴν καὶ πνευματικὴν ἑρμηνείαν τοῦ ὅρου! Ἄγρυπνος φύλαξ καὶ φρουρὸς καλεῖται ἵνα ἀναδειχθῇ, συνεπῶς, ὁ ἐπίσκοπος Ἐφέσου, Ἀπόστολος Τιμόθεος! Τοῦτο δὲ σημαίνει, ὅτι ἡ ἐπισκοπή του καί, κατὰ κυριολεξίαν, τὸ ποίμνιόν του, εἶναι πλέον … ἡ οἰκογένειά του! Εἶναι ὁ πνευματικὸς πατὴρ καὶ ὀφείλει, οὐχὶ μόνον ὡς ὁ κατὰ σάρκα πατήρ, ἀλλὰ ἀπείρως περισσότερον, ἵνα ἀνησυχῇ καὶ ἵνα ἀναλώνεται κατὰ κυριολεξίαν διὰ τὰ πνευματικά του τέκνα! Πρέπει νὰ τὰ προστατεύῃ ἀπὸ τοὺς νοητοὺς λύκους, - τοὺς δαίμονας καὶ τοὺς αἱρετικούς, οἵτινες ἀπειλοῦσι τὰς ψυχάς των, καί, ὡς οἱ κατὰ σάρκα γονεῖς, ἵνα θυσιάζῃ ἑαυτὸν ὑπὲρ τῶν λογικῶν του προβάτων! Ὀφείλει νὰ εἶναι ὁ, «ἐπὶ τὴν λυχνίαν, λύχνος», ἵνα φωτίζῃ καὶ καθοδηγῇ τοὺς εἰς αὐτὸν ἐμπεπιστευμένους ὑπὸ τοῦ Κυρίου! Ἐάν, ἕκαστος ἐκ τῶν χριστιανῶν ὀφείλῃ νὰ εἶναι ἡ … «πόλις, ἡ ἐπάνω ὄρους κειμένη, ἥτις οὐ δύναται κρυβῆναι», πολλῷ μᾶλλον … ὁ ἐπίσκοπος, ὅστις εὑρίσκεται ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, εἰς τὸ «μικροσκόπιον» τῶν ποιμενομένων!

Κυρίως, ὅμως, καὶ πρωτίστως, ὁ «ποιμὴν» ὀφείλει ἵνα προστατεύῃ τὰ πνευματικὰ αὐτοῦ τέκνα, διὰ τῶν ἀόκνων προσευχῶν του καὶ τῶν νυχθημέρων ἀναφορῶν του ἐπὶ τῆς Ἁγίας ἀναφορᾶς …! Αἱ προσευχαί, μάλιστα δὲ ἐκεῖναι αἵτινες γίνονται συνειδητῶς καὶ ἀπὸ καρδίας, εἶναι αἱ … ἀποτελεσματικαί! Ἐκεῖναι αἱ προσευχαὶ αἵτινες γίνονται μὲ πόνον καὶ ἀνησυχίαν, μὲ ἀγάπην καὶ ὀδύνην, εἶναι αἱ … «γλυκαίνουσαι» τὰς ψυχὰς τῶν εὐχομένων, καὶ προσφέρουσαι εἰς τοὺς … «ὑπὲρ ὧν» ἀναφέρονται, ἀνάπαυσιν καὶ παρρηγορίαν!

 

Ἡ ποιμαντικὴ … ἀνησυχία!

Ἂς μὴν θεωρηθῇ, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὅτι ἀπὸ τῆς θέσεως ταύτης καὶ μέσῳ τοῦ παρόντος, ὑπερβαίνω … «τὰ ἐσκαμμένα»! Ἂς μὴν παρερμηνεύσῃ τις τὴν πρόθεσίν μου, ἥτις … μόνον ἀνησυχίαν καὶ ἀγωνίαν περιβάλλεται! Οὐδεμία πρόθεσις ἐκ μέρους μου, ἵνα παραστήσω τὸν διδάσκαλον πρὸς τοὺς … ὄντως διδασκάλους καὶ ποιμένας, οἵτινες κατηξιώθησαν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν καιρίαν ταύτην θέσιν! Τοὺς ἀναγνωρίζομεν καὶ τοὺς ἀποδεχόμεθα, πλὴν ὅμως, θεωροῦμεν ὅτι δὲν δικαιούμεθα ἵνα … ἐφησυχάζωμεν! Ἄλλωστε, πέραν τῶν ἐπισκόπων – ποιμένων, ποιμένες ὑπάρχουσι πολλοί, εἴτε ἐφημέριοι ποιμαίνοντες τὰς ἑαυτῶν ἐνορίας, ἀλλὰ καὶ καθηγούμενοι καὶ ἀρχιμανδρῖται, … πολὺ δὲ περισσότερον, πνευματικοὶ πατέρες, οἵτινες καὶ φέρουσι τὴν μεγαλυτέραν εὐθύνην διὰ τὰς ψυχὰς τῶν πνευματικῶν των τέκνων!

«Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ τοὺς ποιμένας καὶ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν καὶ ἀποστρέψω αὐτοὺς τοῦ μὴ ποιμαίνειν τὰ πρόβατά μου, καὶ οὐ βοσκήσουσιν ἔτι οἱ ποιμένες αὐτά· καὶ ἐξελοῦμαι τὰ πρόβατά μου ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν. καὶ οὐκ ἔσονται αὐτοῖς ἔτι εἰς κατάβρωμα. διότι τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου καὶ ἐπισκέψομαι αὐτά» (Ἰεζεκ. ΛΔ΄ 10-11)! Οἱ Ἁγιογραφικοὶ οὗτοι λόγοι, οὕστινας προεφήτευσεν ὁ Κύριος διὰ τοῦ προφήτου του Ἰεζεκιήλ, εἶναι, θὰ ἐλέγωμεν, κατ’ ἐξοχὴν ἀφυπνιστικοί, καὶ «μαρτυροῦσι», τὸ ὕψος τῆς εὐθύνης ποὺ φέρει ὁ ποιμήν, ἔναντι τοῦ λογικοῦ του ποιμνίου! Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ λόγοι, ἀφ’ ἑνὸς παρρηγορητικοί, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἀπειλητικοί, οἵτινες θὰ πρέπῃ νὰ κρατοῦσιν ἡμᾶς τοὺς … ποιμένας, εἰς διαρκῆ ἐγρήγορσιν! Τὰ «πρόβατα» τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ, μᾶς ἐδόθησαν ὑπ’ Αὐτοῦ τούτου τοῦ Ἀρχιποίμενος, οὐχὶ δι’ οἵανδήποτε ἐκμετάλευσιν, ἀλλὰ διὰ νὰ τὰ ὁδηγήσωμεν εἰς … ὁδοὺς σωτηρίας!

Ὅμως, ἀπαιτεῖται ἐν προκειμένῳ, ἵνα τονίσωμεν καὶ ὑπογραμμίσωμεν … καὶ τὰς ὑποχρεώσεις τῶν «λογικῶν προβάτων»! Ναί! Δὲν θὰ κριθῇ μόνον ὁ ποιμὴν διὰ τὸ ἐνδιαφέρον του, ἢ τὴν ἀδιαφορίαν του, ἀντιστοίχως, διὰ τὸ ποίμνιόν του, ἀλλὰ καὶ … τὰ πρόβατα! Ἔχουσι καὶ ταῦτα … εὐθύνην διὰ τὴν διαποίμανσίν των! Ἐφ’ ὅσον ὁ πνευματικός των πατήρ, «κινεῖται» εὐαρέστως καὶ συνεπῶς, ἔναντι τῆς ὑψίστης διακονίας του, … ἡ σωτηρία τοῦ ποιμνίου, εἶναι ἀποκλειστικὴ ὑπόθεσις τῶν ἰδίων τῶν ποιμενομένων! Ὀφείλουσι καὶ ταῦτα τὰ πνευματικὰ τέκνα, πρωτίστως ἵνα ὑπακούουσι εἰς τοὺς «πατέρας» των καὶ σέβωνται τούτους καὶ ἀναθέτωσι τὴν πνευματικήν των μέριμναν καὶ καθοδήγησιν εἰς τὰς τιμίας αὐτῶν χεῖρας! Μόνον οὕτω θὰ ὑπάρξῃ ἡ … εὔρυθμος καὶ ἰδανικὴ συνεργασία, καὶ ἀσφαλῶς … τὸ σωτηριῶδες ἀποτέλεσμα τῆς σωτηρίας καὶ τούτων, ἀλλὰ καὶ τῶν ποιμένων!

 

                                                                                                Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν   

Πρόγραμμα Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών - Ιανουάριος 2024

 

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2023

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Νοέμβριος 2023

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Νοεμβρίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου.

Όλη η ΑΛΗΘΕΙΑ για την "ΚΙΒΩΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ" του π. Αντωνίου (βίντεο)

 

Η αλήθεια πονάει... ας την ακούσουμε!

Ο χρόνος της ζωής μας

Ο χρόνος της ζωής μας 

(Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

  Οι χριστιανοί ζουν «εν σοφία», εάν ζουν κατά το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι «η σοφία του Θεού» (A’ Κορ. 1. 24, 30). Έξω απ’ Αυτόν υπάρχει «η των αφρόνων ανθρώπων αγνωσία» (Α’ Πέτρ. 2. 15). Οτιδήποτε δεν είναι από το Χριστό, ο Οποίος είναι η μόνη και αληθινή και αιώνια σοφία, πράγματι είναι και μωρία και ανοησία. Και οι άνθρωποι γίνονται ανόητοι και παράφρονες από την αμαρτία και τα πάθη. Στην ουσία της η αμαρτία είναι η κύρια παραφροσύνη της ανθρώπινης ψυχής. Η φιλαμαρτησία είναι πάντοτε παραφροσύνη της ψυχής εμπρός στο Θεό. Μόνο η αγάπη για το Χριστό γεμίζει την ανθρώπινη ψυχή με την ένθεη σοφία.

  Μόνο όταν ζουν «εν σοφία» οι άνθρωποι επωφελούνται το χρόνο της ζωής τους που τους δόθηκε από το Θεό, «τον καιρόν εξαγοραζόμενοι». Με την αμαρτία και τα πάθη σκορπίζουμε το θεόσδοτο χρόνο, τον παραδίνουμε στο θάνατο και στην παραφροσύνη του κακού. Ο χρόνος της ζωής μας μάς έχει δοθεί για να κερδίσουμε την αθανασία και την αιώνια ζωή. Αλλά μόνο ζώντας «εν σοφία», δηλαδή με το Χριστό, «εξαγοράζομεν» το χρόνο μας, που έχει και αυτός δημιουργηθεί από το Θεό Λόγο και για χάρη του Θεού Λόγου (πρβλ. Ιω. 1. 3. Κολ. 1. 16). Η λογικότητα του χρόνου συνίσταται στο να υπηρετεί το Θεό Λόγο, τον Κύριο Ιησού Χριστό, να οδηγεί και να παραδίνει σ’ Αυτόν καθετί που έχει και φέρνει μέσα του. Ο χρόνος μάς έχει δοθεί, για να τον μεταβάλλουμε σε αιωνιότητα ζώντας «εν σοφία», δηλαδή εν Χριστώ και διά του Χριστού. Με τη λογικότητά του ο χρόνος εισήλθε στο θεανθρώπινο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία, και εκεί βρήκε την αιώνια καταξίωσή του και τη θεία του πραγμάτωση. Διαμέσου των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών στο χώρο της Εκκλησίας ο χρόνος μεταβάλλεται σε αιωνιότητα. Διότι η Εκκλησία είναι το θαυματουργό θείο εργαστήριο στο οποίο το χρονικό μεταβάλλεται σε αιώνιο, το θνητό σε αθάνατο και το πεπερασμένο σε άφθαρτο.

  Στην ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Χριστού ερχόμαστε μόνο με την «κοινωνία συν πάσι τοις αγίοις», μόνο με την καθολική ζωή «συν πάσι τοις αγίοις», με την υπέρτατη χειραγωγία των αγίων Αποστόλων, Προφητών, Ευαγγελιστών, Πατέρων, Ποιμένων και Διδασκάλων. Και αυτούς τους οδηγεί και τους χειραγωγεί το Πανάγιο Πνεύμα, από την Πεντηκοστή και πέρα διαμέσου των αιώνων μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Εν τω Αγίω Πνεύματι και από Αυτό υπάρχει και η ενότητα της πίστεως και η επίγνωση «του Υιού του Θεού», του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Κάθε ειλικρινής και αληθινή πίστη στο Χριστό και επίγνωση του Χριστού δίνεται από το Πνεύμα της Αληθείας, το Οποίο μας οδηγεί εις «πάσαν την αλήθειαν» τη μόνη και μοναδική (Πρβλ. Ιω. 16, 13′ 15, 26′ 14, 26). Το Άγιο Πνεύμα ενώνει την αίσθησή μας με την καθολική καρδιά της Εκκλησίας και την επίγνωσή μας του Χριστού με την καθολική επίγνωση που έχει η Εκκλησία για το Χριστό. Το σώμα της Εκκλησίας είναι ένα και έχει «μίαν καρδίαν» (Πράξ. 4, 32). Σ’ αυτή τη μία καθολική καρδιά της Εκκλησίας —τη μία καθολική ψυχή της Εκκλησίας — εισερχόμαστε και ενωνόμαστε με τους Αγίους με την ενέργεια της χάρης του Αγίου Πνεύματος, και μάλιστα ταπεινώνοντας το νου μας εμπρός στον άγιο καθολικό νου της Εκκλησίας, το πνεύμα μας εμπρός στο Άγιο Πνεύμα της Εκκλησίας. Και έτσι αποκτούμε μέσα μας την άφθαρτη αίσθηση και επίγνωση, ότι είμαστε κοντά σε όλους τους αγίους Αποστόλους, Προφήτες και Δικαίους, ότι έχουμε μία και την ίδια πίστη «εν Χριστώ Ιησού». Την ίδια πίστη και την ίδια επίγνωση εν Κυρίω.

  Η χριστιανική ζωή, η ζωή εν Χριστώ, στην Εκκλησία Του, είναι καινή ζωή και καινός τρόπος ζωής: όλος ο άνθρωπος ζει διά του Θεού και εν τω Θεώ. Πράγματι, αυτή είναι αιώνια ανθρώπινη ζωή, ζωή θεία, τέλεια, που έχει αναρίθμητες βαθμίδες. Εδώ ο άνθρωπος γνωρίζει το Θεό και την αλήθεια του Θεού και ζει εν αυτή και γι’ αυτήν. Εδώ ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του και πολιτεύεται ως ύπαρξη θεοειδής, αθάνατη και αιώνια. Σε αντίθεση βρίσκεται η άθεη ζωή, η ζωή έξω από το Χριστό και το χριστιανισμό. Όλη ρέει «εν ματαιότητι του νοός» του ανθρώπινου. Όσοι δεν γνωρίζουν το Θεό, αναζητούν τη ζωή και όλες τις δυνάμεις της από το δικό τους και με το δικό τους νου τον ανθρώπινο. Αλλά ο ανθρώπινος νους δεν περιέχει «εν εαυτώ» ούτε την πανγνωσία ούτε την υπερ-δύναμη, για να μπορέσει να εφοδιάσει τον άνθρωπο με αυτές τις αλήθειες και με αυτές τις δυνάμεις, που του είναι απαραίτητες για μια γνήσια ζωή «εν δικαιοσύνη και αληθεία και αγαθότητι»· και πολύ λιγότερο για μια αθάνατη και αιώνια ζωή. Ο ανθρώπινος νους περιέχει μέσα του λογισμούς, νοήματα, ιδέες. Αλλά αυτά είναι σκιές και φαντάσματα, ώσπου να πληρωθούν με το Θεό και τη θεία Αλήθεια.

  Μακριά από τη ζωή με τον Θεό παντού είναι θάνατος, λήθαργος, θνητότητα, σκοτάδι. Γι’ αυτό υπάρχει και η αδράνεια της διάνοιας για κάθε υγιή δράση. Η διάνοια χωρίς τον Θεό ψυχορραγεί, θανατώνεται και πεθαίνει. Και έρχεται η «πώρωσις της καρδίας» στους άθεους. Καρδιά στην οποία δεν υπάρχει Θεός είναι σαν την πέτρα· δεν αισθάνεται τίποτε όπως πρέπει, ούτε όσο πρέπει. Όλη η αίσθηση του ανθρώπου έχει στεγνώσει ολοκληρωτικά, είναι ρηχή, μυωπική, φοβισμένη και ανάπηρη. Και στην «εσκοτισμένην» διάνοια των αθέων όλες οι σκέψεις στεγνώνουν και απομένουν χωρίς ζωή και ψυχή και δύναμη. Μόνο με την εν Θεώ πολιτεία «ζωούται» η καρδιά με την αληθινή ζωή και γίνεται θείο εργαστήριο, το οποίο αδιάκοπα παράγει αθάνατα αισθήματα, άγια, καθαρά, και αισθάνεται και διαισθάνεται την αλήθεια του Θεού και για τους ανθρώπους και για τα πράγματα.

(Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, “Οδός Θεογνωσίας”, εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 1985, σσ. 308-310, 291, 292, 293)

ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2024 ΝΑ ΕΧΕΙ  ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ 

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Εἴμεθα … «υἱοὶ τῆς Ἀναστάσεως»! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ (24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023)

«ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 35). 

Ἡ Βασιλὶς τῶν ἑορτῶν …! 

Εὑρισκόμεθα, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, μίαν μόλις ἡμέραν πρὸ τῆς … «Βασιλίδος τῶν ἑορτῶν καὶ πανηγύρεως τῶν πανηγύρεων», δηλαδὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Διὰ μίαν εἰσέτι φοράν, καλούμεθα ἵνα ἑορτάσωμεν τὴν πανευφρόσυνον ταύτην ἡμέραν, συνυμνοῦντες μετὰ τῶν Ἀρχαγγελικῶν δυνάμεων, τὸν οὐρανοσύνθετον ὕμνον, «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», συμπροσκυνοῦντες μετὰ τῶν Ἁγίων … Μάγων καὶ Ποιμένων, καὶ προσφέροντες εἰς τὸν Θεῖον ἐπισκέπτην, τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης ἡμῶν, τὰ ἀσυγκρίτως ἀνεκτίμητα καὶ ὑπέρτερα χρυσίου καὶ ἀργυρίου, δηλαδὴ τὴν χαρὰν καὶ δοξολογίαν, ἀλλὰ καὶ μετάνοιαν καὶ ταπείνωσίν μας! Καλούμεθα ἵνα γνωρίσωμεν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ ἐκ τῆς Παρθένου τεχθέντος Θείου βρέφους, Αὐτὸν Τοῦτον τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸ δεύτερον Πρόσωπον τῆς Παναγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος, ὅστις ἔρχεται ἵνα ἐκπληρώσῃ τὴν ὑπόσχεσιν ἐκείνην ἥντινα «ἔδωκεν» ἐκεῖ εἰς τὸν Παράδεισον τῆς τρυφῆς πρὸς τὸν … κατάρατον διάβολον, εὐθὺς μετὰ τὴν … «ἐπιτυχίαν» τούτου ἵνα ἐκβάλῃ τοὺς πρώτους ἐκείνους ἀνθρώπους ἐκ τούτου τοῦ χώρου τῆς ἀπολαύσεως καὶ τρυφῆς! «Καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν» (Γέν. Γ΄ 15)! 

Ἡ … «Ἀνάστασις»! 

Μέσα εἰς τοῦτο τὸ ἅγιον κλῖμα τῆς Θείας Γεννήσεως, ἡ Ἁγία ἡμῶν Μήτηρ, ἡ Ἐκκλησία, ἔκρινεν, καὶ ὥρισεν ὡς Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα, τοῦτο ὅπερ ἀναφέρεται εἰς τὰς Ἁγίας ἐκείνας μορφὰς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, αἵτινες διεκρίθησαν καὶ ἐδοξάσθησαν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας, διὰ τὴν πίστιν καὶ ἀφοσίωσίν των εἰς  τὸν Θεὸν καὶ τὴν «Ἀνάστασιν»! Εἰς ἅπαντας ἐκείνους, οἵτινες ἠγωνίσθησαν διὰ τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὸν Μωσαϊκὸν Νόμον, καὶ ἐδιώχθησαν καὶ ἐπαιδεύθησαν καὶ ἐμαρτύρησαν διὰ τοῦ ἰδίου αὐτῶν αἵματος, ἔχοντες τὸ … «βλέμμα ἐστραμμένον», εἰς τὴν «τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 10)! Εἰς τοὺς Ἁγίους καὶ ἐναρέτους καὶ ἀφοσιωμένους εἰς τὸν Θεόν, ἄνδρας τε καὶ γυναίκας, οἵτινες, παρ’ ὅτι ἔζων εἰς τὸν … «ζόφον» τῆς πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς, καὶ παρ’ ὅτι ἐκυριάρχει ἡ εἰδωλολατρεία, - ἐν πολλοῖς, μάλιστα, καὶ ἀναμέσον τῶν Ἑβραίων, - οὗτοι εἶχον πάντοτε διαρκῆ τὸν προσανατολισμόν των καὶ τὴν προσοχήν των, εἰς τὴν … «Ἀνάστασιν»! Ὄχι, βεβαίως, τὴν τοῦ Χριστοῦ Ἀνάστασιν, ἀλλὰ τὴν «Ἀνάστασιν» τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἐκ τοῦ … προπατορικοῦ «πτώματος», καί, συνεπῶς, τὴν Ἀνάστασιν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ τὴν ἐπουράνιον! 

Ἅπαντες οὗτοι «ἔβλεπον», μετὰ … ἀπολύτου πίστεως καὶ βεβαιότητος, ὅτι τὰ ὅσα προεφήτευον οἱ ἀπεσταλμένοι ὑπὸ τοῦ Κυρίου, προφῆται καὶ δίκαιοι, περὶ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Σωτῆρος – Μεσσίου, θὰ ἐπραγματώνοντο, καὶ ἡ σωτηρία καὶ λύτρωσις, θὰ ἤρχετο! Αὕτη ἡ πίστις των, ἦτο κατ’ οὐσίαν, καὶ ἡ «κινητήριος δύναμις», ἥτις ὠθοῦσε τούτους εἰς τοὺς τοιούτους ἀγώνας περὶ τῶν ὁποίων προείπομεν! Ἡ πίστις αὕτη, εἰς τὴν Ἀνάστασιν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἤγειρεν εἰς τὸν ἑκούσιον ὀδυνηρὸν σωματικὸν θάνατον, τοὺς Ἁγίους Μακκαβαίους παίδας μετὰ τῆς μητρός των καὶ τοῦ διδασκάλου των, τὸν «πεπρισμένον» προφήτην Ἠσαΐαν, τοὺς τρεῖς παίδας ἐν τῇ καμίνῳ, καὶ πολλοὺς ἀκόμη δικαίους τῆς, πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς! 

Εἴμεθα … «υἱοὶ τῆς Ἀναστάσεως»! 

Ἴσως, τὸν τίτλον τῆς παρούσης παραγράφου, θὰ ἔπρεπε νὰ τὸν θέσωμεν ὡς … ἐρώτημα! Εἴτε, ὅμως, ὡς ἐρώτημα, εἴτε ὡς διαπίστωσις, θὰ πρέπῃ νὰ μᾶς ἀνησυχῇ …! Ὡς προείπωμεν, … ἡ Ἀνάστασις ἐκ τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ Ἅδου, ἦτο ἡ προσδοκία τῶν πιστῶν καὶ δικαίων εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην! Ἡ προσμονὴ τοῦ Σωτῆρος καὶ Μεσσίου, ὅστις θὰ ἔδιδεν τὴν … λύσιν εἰς τὸ ἀδιέξοδον τοῦ ἀνθρώπου καὶ θὰ … ἤνοιγεν τὴν σωτήριον πύλην τοῦ Παραδείσου, ἦτο ἡ … διαρκής των ἀνησυχία! Ἐνθυμούμεθα, ἀσφαλῶς, τὸν λόγον τῆς Σαμαρείτιδος ἐκείνης πρὸς τὸν Κύριον … - «οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα», (Ἰωάν. Δ΄ 25) - ὅστις (λόγος), ἐπιβεβαιώνει τὴν διάχυτον πίστιν καὶ προσήλωσιν εἰς τὴν σωτήριον ἔλευσιν τοῦ Κυρίου! 

Ὅμως, σήμερον, εἴμεθα εἰς τὴν περίοδον ἐκείνην, καθ’ ἥν, ἤδη ἔχει ἔλθει ὁ Σωτήρ! Δὲν ἀναμένομεν, πλέον, κανένα … μεσσίαν, καὶ αἱ προϋποθέσεις διὰ τὴν σωτηρίαν μας καὶ τὴν … κληρονομίαν τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, εἶναι δεδομέναι! Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας καὶ Λυτρωτής, ἦλθε καὶ ἔσωσε τὸ ἀνθρώπινον γένος, πρὶν περίπου ἀπὸ δύο χιλιετίας! Ἐκεῖ ἐπάνω εἰς τὸν Γολγοθᾶ, διὰ τοῦ ἰδίου Αὐτοῦ αἵματος, ὑπέγραψεν, ἀφ’ ἑνὸς τὴν ἐπιστροφὴν ἡμῶν εἰς τὸν πάλαι κεκλεισμένον Παράδεισον, καὶ ἀφ’ ἑτέρου «ἔσχισεν» τὸ χειρόγραφον τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, ὥστε, ἡ ἁμαρτία … νὰ μὴν εἶναι τὸ ἐμπόδιον εἰς τὴν σωτηρίαν μας, ἀλλὰ διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἱερᾶς Μεταλήψεως τῶν ἀχράντων μυστηρίων, νὰ ὑπερβαίνωμεν ταύτην, καὶ … θέλοντες, νὰ εἰσέλθωμεν μετὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν, εἰς τὴν ἀτελεύτητον χαρμονὴν καὶ ἀπόλαυσιν τῆς Θείας δόξης καὶ μακαριότητος! 

Διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του ὁ Λυτρωτὴς ἡμῶν, ἔρχεται, … καὶ «γενόμενος ἄνθρωπος, τὸν ἄνθρωπον Θεὸν ἀπεργάσηται», κατὰ τὸν Μέγαν Ἀθανάσιον! Τὸ «ζητούμενον» δὲ ἐν προκειμένῳ, εἶναι τό, κατὰ πόσον ἡμεῖς ἐκτιμῶμεν τὴν θυσίαν Αὐτοῦ, καὶ θέλομεν ἵνα κληρονομήσωμεν τὴν «ἡτοιμασμένην Βασιλείαν» Του! Τὸ «πρόβλημα» εἶναι ἰδικόν μας …! Ἡ σωτηρία μας εἶναι ἐξασφαλισμένη, αἱ ἁμαρτίαι μας εἶναι … ἐξωφλημέναι, ἡ πύλη τοῦ Παραδείσου εἶναι ἀνεωγμένη, - βεβαίως … «στενὴ καὶ τεθλιμμένη» ἡ πύλη καὶ ἡ ὁδός, ἡ «ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν», ἀλλὰ ὡς προείπωμεν … ἀνεωγμένη, - καὶ πάντες οἱ θέλοντες, δύνανται ἵνα εἰσέλθωσιν! 

Ἂς ἀποφασίσωμεν, συνεπῶς, ἵνα ἀγαπήσωμεν τὸν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτὴν ἡμῶν˙ ἵνα ἀγαπήσωμεν τὰς ψυχὰς ἡμῶν˙ ἵνα, τέλος, ἀγαπήσωμεν τὴν σωτηρίαν καὶ αἰώνιον ἀνάπαυσίν μας, καὶ ἡ ἀγάπη αὕτη θὰ μᾶς … ἐνισχύῃ εἰς τὴν ἀπόφασίν μας καὶ εἰς τὸν ἀγῶνα μας …! Ταύτην τὴν ἀγάπην ἀπέκτησαν, καὶ διὰ ταύτης ἔζησαν καὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ πάντες ὅσοι εὑρίσκονται σήμερον καὶ ἀπολαμβάνουσι τὴν χαρὰν τοῦ Παραδείσου! Αὕτη ἡ ἀγάπη, θὰ … ὑπερισχύσῃ! 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

     Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν  

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Οι εικόνες δεν έχουν υδραυλικά!... - Νίκος Οικονομόπουλος

 

  Πάντα αγαπούσα τον Χριστό. Θυμάμαι ότι πάντα του μιλούσα, είτε σε μία εικόνα, είτε με προσευχή. Έχω πνευματικό, τον γέροντα Νήφων στον Άγιο Νεκτάριο στη Γλυφάδα. Δεν τον βλέπω μόνο ως πνευματικό, αλλά ως οικογένειά μου. Μιλάω μαζί του 3-4 φορές τη βδομάδα» και πρόσθεσε για το θαύμα που είχε ζήσει με την εικόνα της Παναγίας που δάκρυσε: «Ήταν ένα θαυμαστό γεγονός. Η εικόνα έβγαζε μύρο κι όταν το είδα, εξεπλάγην».

Επειδή ο Γιώργος Λιάγκας τον καιρό που είχε δείξει το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ στην εκπομπή του, έκανε λόγο για πιθανότητα… υγρασίας στην εικόνα, ο Νίκος Οικονομόπουλος βρήκε την ευκαιρία να απαντήσει γιατί αυτή η εξήγηση είναι εντελώς άτοπη:

«Ήταν ένα θαυμαστό γεγονός. Την ώρα της Παράκλησης να μοσχομυρίζει όλος ο ναός. Η εικόνα έβγαζε μύρο και από μπροστά και από πίσω από το τέμπλο και όταν το είδα εξεπλάγην. Θυμάμαι που το συζητούσατε και είπες εσύ (σ.σ. ο Γιώργος Λιάγκας είπε δλδ) ότι μπορεί να είναι κάποια υγρασία, κάποια διαρροή. Δεν μπορεί να έχει διαρροή, δεν έχει υδραυλικά η εικόνα. Και η υγρασία δεν μυρίζει μύρο».

«Είναι κάποια πράγματα που δεν έχουν απάντηση», συνέχισε ο δημοφιλής τραγουδιστής, «αν θες να ψάξεις και να μάθεις την αλήθεια μπορείς να το κάνεις, αν θέλεις να σώσεις την ψυχή σου. Πιστεύω ότι μετά από αυτήν τη ζωή υπάρχει η αιώνια ζωή και είναι η ζωή του Χριστού. Γιατί είμαστε όλοι παιδιά του Χριστού. Τώρα από εκεί και έπειτα αν κάποιος δεν θέλει να πιστεύει, είναι δικαίωμά του. Δεν με ενδιαφέρει αν θα πεθάνω, δεν με ενδιαφέρει αν θα αρρωστήσω – εύχομαι να μην πάθω κάτι – αλλά αν είναι να γίνει, ας γίνει. Δεν φοβάμαι γιατί πιστεύω στο μετά. Και αυτή τη στιγμή να φύγω, θα είμαι πολύ χαρούμενος γιατί ξέρω πού θέλω να πάω», είπε ο Νίκος, αφήνοντας μάλλον… αποσβολωμένο τον Γιώργο Λιάγκα.

Τέτοιες ομολογίες πίστεως είναι όχι απλά σπάνιες, αλλά σχεδόν εξαφανισμένες στις μέρες μας. Και αυτό το γεγονός, δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στα βαρυσήμαντα και πολύτιμα λόγια του Νίκου. Μια ολόκληρη νέα γενιά ακούει έναν λαοφιλέστατο τραγουδιστή που αντί να γίνεται πρότυπο ματαιοδοξίας, γίνεται πρότυπο πίστεως και αυταπάρνησης χάριν του Χριστού. Άξιος ο πνευματικός μισθός του, που αγνοεί τον πόλεμο που δέχεται για τις θέσεις του. Μακάρι περισσότεροι να μιλούσαν σαν τον Νίκο, γιατί αυτά ακριβώς τα πρότυπα λείπουν από τη νεολαία μας σήμερα…

Παρακολουθείστε όλη την συνέντευξη του τραγουδιστή στο  παρακάτω βίντεο:

Άγιος Παΐσιος για τα Χριστούγεννα

 

Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά...

 

Νέκρωσις … ! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΗΣ ΕΝΑΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023) 

«Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς» (Κολοσ. Γ΄ 5). 

Νέκρωσις … !

Δὲν εἶναι δύσκολο, ἀδελφοί μου, νὰ καταλάβωμεν καὶ ἐννοήσωμεν τὴν ἔννοιαν καὶ σημασίαν τῆς ὡς ἄνω λέξεως! «Νέκρωσις», σημαίνει, … θανάτωσις! Καὶ ὄντως, τοῦτο ἀκριβῶς ἐννοεῖ, ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, εἰς τὸ ὡς ἄνω λόγιον τὸ ὁποῖον ἠκούσαμεν σήμερον εἰς τὴν ἀποστολικὴν περικοπήν! Βεβαίως, ἡ συγκεκριμμένη ὑπόδειξις καὶ σύστασις, δὲν ἀποβλέπει εἰς τὸν θάνατον κάποιων ἀνθρώπων, ἀλλὰ εἰς τὴν νέκρωσιν καὶ … ἐξαφάνισιν ἐκείνων τῶν  παθῶν καὶ ἀδυναμιῶν ἡμῶν, τὰ ὁποῖα εἶναι θανατηφόρα διὰ τὴν ψυχὴν ἡμῶν, καὶ ἀποβλέπουσιν εἰς τὸν αἰώνιον πνευματικὸν θάνατον αὐτῆς! Θάνατος … εἰς τὰ πάθη μας! Τοῦτο εἶναι τὸ σύνθημα τὸ ὁποῖον διατυμπανίζει ὁ Ἀπόστολος, καὶ καλεῖ τοὺς … προτιθεμένους, ἵνα ἐπιβληθῶσιν εἰς τὰς ἀρνητικὰς ταύτας καὶ «θανατηφόρους» πνευματικὰς καταστάσεις, καὶ νεκρώσωσι, τὰ ἀπειλοῦντα μὲ νέκρωσιν τῆς ψυχῆς, πάθη καὶ ἁμαρτίας!

Ὅμως, - θὰ εἴπῃ τις, - τί εἶναι τὰ πάθη τὰ ὁποῖα καλούμεθα ἵνα θανατώσωμεν; Συνήθως, ὡς προείπωμεν, ὁ θάνατος ἀφορᾷ ζώντας ὀργανισμοὺς καὶ πρόσωπα, ἐπὶ τῶν ὁποίων καὶ ἐπέρχεται καὶ διακόπτει τὴν περαιτέρω ζωήν των! Διὰ τὰ πάθη καὶ τὰς ἁμαρτίας μας, ἐφαρμόζομεν … θεραπευτικὰς καὶ ἰαματικὰς μεθόδους, ὡς γίνεται τοῦτο πάντοτε, εἰς τὰς οἵασδήποτε ἐμφανιζομένας ἀσθενείας! Θὰ συμφωνήσωμεν μὲ τὴν ἀνωτέρω ἔνστασιν, ἀλλά, ἐν προκειμένῳ, ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος θεωρεῖ τὰ θανατηφόρα ταῦτα πάθη, - ὡς κινούμενα διὰ δαιμονικῆς δυνάμεως, - ὡς … «λογικά», καὶ «πρόσωπα» ἐχθρικά, ἅτινα βάλουσι καὶ ἐνεργοῦσι κατὰ τοῦ ἀθανάτου πνευματικοῦ ἀνθρώπου!

 

«Τὰ μέλη ἡμῶν …»!

Εἶναι τὰ πάθη καὶ αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν, ἅτινα, λόγῳ τῆς ἐφαμάρτου ἡμῶν φύσεως, ἔχουσι γίνει ὡς καὶ τὰ … μέλη τοῦ σώματος ἡμῶν! Ὡς εἶναι αἱ χεῖρες καὶ οἱ πόδες καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ τὰ ὦτα, καὶ ὡς ταῦτα χρησιμεύουσιν εἰς τὸ ἀνθρώπινον σῶμα, οὕτω, σχεδόν, καὶ ταῦτα τὰ ἀρνητικά, … πνευματικὰ μέλη! Λόγῳ τῆς … συχνῆς καὶ ἐπιπολαίου «ἐργασίας», δουλείας καὶ ὑποταγῆς ἡμῶν εἰς ταῦτα, ἀπέκτησαν … «κυριαρχικὰ δικαιώματα» ἐπὶ τῆς ψυχῆς ἡμῶν. Πολλάκις ἀκούομεν, - εἰδικῶς ἡμεῖς οἱ πνευματικοὶ πατέρες, κατὰ τὰς ἐξομολογήσεις, - ὅτι τὸ δεῖνα ἢ ἐκεῖνο ἢ τὸ ἕτερον πάθος, ἔχει ἐπιβληθεῖ εἰς ἡμᾶς, καὶ ἀδυνατῶμεν ἵνα τὸ … «νικήσωμεν»! Ὅταν ὁ Θεῖος Ἀπόστολος, εἰς ἑτέραν περίπτωσιν βλέπει … «ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου» (Ρωμ. Ζ΄ 23), τί ἕτερον καταδεικνύει οὗτος ὁ λόγος, παρὰ … τοῦτο ἀκριβῶς ὅπερ καὶ προείπωμεν! Ἀκόμη δε, τί νὰ εἴπωμεν ἡμεῖς, οἵτινες, «ἐργαζώμεθα» … δουλικῶς, ἄνευ τῆς οἷασδήποτε πνευματικῆς ἀντιστάσεως καὶ ἀντιδράσεως, εἰς τοὺς τοιούτους «πνευματικοὺς … δυνάστας» ἡμῶν!

Ὡς, θὰ «πολεμήσωμεν» κατὰ  τῶν θανατηφόρων παθῶν τοῦ σώματος ἡμῶν, καὶ θὰ ἀνησυχήσωμεν, καὶ θὰ ἀναζητήσωμεν ἱατρούς, καὶ θὰ «ὑποταγῶμεν» εἰς ποικίλας θεραπείας, καὶ θὰ λάβωμεν τὰ ἀπαραίτητα ἱάματα, προκειμένου ἵνα ἐλευθερωθῶμεν ἐκ τούτων, τοσοῦτον μᾶλλον ὀφείλομεν ἵνα περιποιούμεθα τὰς ψυχὰς ἡμῶν, αἵτινες εἶναι αἰώνιοι καὶ ἀθάνατοι, καὶ μέλλουσιν αὗται ἵνα παραστῶσιν εἰς τὸ φοβερὸν βῆμα τοῦ Κριτοῦ καὶ ἀπολογηθῶσιν … ἀπολογίαν ὀδυνηράν, δι’ ὅσα, ἐπλημέλησαν ἢ καὶ ἀμέλησαν διὰ τὴν ἱατρείαν καὶ θεραπείαν αὐτῶν!

 

Ὁ Ἱατρὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν!

Ταῦτα πάντα, ὅσα παραγγέλει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, εἶναι «καλὰ καὶ ἅγια», … ἀλλὰ αἱ ἀνθρώπιναι δυνάμεις καὶ δυνατότητες, δὲν δύνανται ἵνα ἀνταποκριθῶσιν εἰς ταῦτα τὰ … ἀπαιτούμενα! Τοῦτο ἀκριβῶς, ἔχων ὑπ’ ὄψιν ὁ Κύριος καὶ Λυτρωτὴς ἡμῶν, κατῆλθεν ἐκ τῶν «οὐρανίων σκηνωμάτων» Αὐτοῦ, καὶ διὰ τῆς μεθ’ ἡμῶν συμβιώσεως καὶ συναναστροφῆς, ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦ ἑκουσίου Πάθους Του καὶ τῆς Ἀναστάσεως, … ἤνοιξεν ἡμῖν τὸν πάλαι κεκλεισμένον Παράδεισον, καὶ ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τὸ δικαίωμα τῆς σωτηρίας! Ἀσφαλῶς, μόνοι ἡμεῖς καὶ διὰ τῶν ἐλαχίστων δυνάμεων ἡμῶν, θὰ ἦτο ἀδύνατον ἵνα δυνηθῶμεν καὶ ἐπιτύχωμεν τὴν … ἐπιστροφήν μας εἰς τὸν Παράδεισον! Ὅμως, ἐκεῖ εἰς τὸν λόφον τοῦ Γολγοθᾶ, ὁ Χριστὸς ἐπλήρωσε … «τὰ χρέη τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας καὶ ἁμαρτίας» καὶ δίδει εἰς ἡμᾶς τὸ δικαίωμα, ἵνα δι’ ἐλαχίστου ἀγῶνος καὶ διὰ τῆς ἰσχυρᾶς … θελήσεως ἡμῶν, ἐπανακτήσωμεν καὶ «ἀναμορφωθῶμεν εἰς τὸ ἀρχαῖον κάλλος»!

Διὰ τῶν θείων καὶ ἀθανάτων Μυστηρίων, κυρίως δε, διὰ τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως, ἀλλὰ καὶ τῆς Θείας Μεταλήψεως τοῦ ζωοποιοῦ Σώματος καὶ τοῦ Πανακηράτου Αἵματός Του, … - «οἷς ζωοῦται καὶ θεοῦται πᾶς ὁ τρώγων … καὶ πίνων ἐξ εἰλικρινοῦς καρδίας καὶ ψυχῆς συντετριμμένης» (Εὐχὴ Θ. Μεταλήψεως), - ὁ Κύριος, ἀφ’ ἑνὸς μᾶς θεραπεύει καὶ συνεργεῖ εἰς τὴν νέκρωσιν τῶν «μελῶν ἡμῶν τῶν ἐπὶ τῆς γῆς», ἀφ’ ἑτέρου δέ, καταξιοῖ ἡμᾶς τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ ἀθανάτου Οὐρανίου Βασιλείας!

 

Μέτοχοι καὶ … ἀπολαμβάνοντες τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν!

Ποῖοι εἶναι οὗτοι; Ἅπαντες οἱ πιστοὶ καὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πιστεύομεν καὶ αἰσθανόμεθα, ὅτι … ὁμιλοῦμεν περὶ τῶν Ἁγίων! Οὗτοι εἶναι οἱ μέτοχοι τῶν Οὐρανίων τούτων δωρεῶν, - ἔστω καὶ ἂν … δὲν ἔχει γίνει ἀκόμη ἡ τελικὴ Κρίσις …! Εἶναι ἐκεῖνοι οἵτινες «ἀνταπεκρίθησαν» εἰς τὸ ὡς ἄνω «κάλεσμα» τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, καὶ ἠγωνίσθησαν …, καὶ ἐνέκρωσαν τά, ἐπὶ τῆς γῆς, μέλη των …, καὶ παρέδωκαν ἑαυτοὺς … θύματα Ἅγια καὶ εὐώδη εἰς τὸν Κύριον διὰ τὴν δόξαν Του, καὶ ἐθανατώθησαν διὰ ὀδυνηρῶν καὶ φρικτῶν θανάτων, ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ! Ἐνέκρωσαν καὶ … ἐνεκρώθησαν, ἵνα … «Θεῷ ζήσωσι»! Ὑπέστησαν τὴν φρίκην καὶ τὴν ὀδύνην τῶν βασάνων καί, ἀναμένοντες τὴν δικαίωσίν των, ἀδημονοῦσιν διὰ τὴν δικαίαν Κρίσιν τοῦ Κριτοῦ! … «ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου … ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς;» (Ἀποκ. ΣΤ΄ 9-10)!

Εἴθε, φίλοι μου ἀγαπητοί, ἵνα καὶ ἡμεῖς ὑποβάλλωμεν ἑαυτοὺς εἰς τὴν τοιαύτην … «νέκρωσιν», καὶ … «ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Τίτ. Β΄ 12-13). Ἀμήν!

      

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν