Κυριακή 9 Απριλίου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Θέλετε να δείτε πρακτικά ένα σεμινάριο για αντισεισμική προστασία;

 

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2023

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Φεβρουάριος 2023

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Φεβρουαρίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου.

Κυριακή 2 Απριλίου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Τί μᾶς ὀφείλει ὁ Κύριος; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ (19 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023)

 

«… ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Ἑβρ. Δ΄ 16).

 

Ἔλεος καὶ χάρις.

Διὰ τῶν δύο τούτων λέξεων, ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς πατριώτας του, τοὺς Ἑβραίους, καταδεικνύει εἰς τούτους, ἀληθείας τινας ἅτινας δὲν ἠδύναντο ἵνα ἀντιληφθῶσι καὶ κατανοήσωσι! Τοῦτό δε, διότι ὁ λαὸς οὗτος τῶν Ἑβραίων, λόγῳ τοῦ σκληροτραχήλου χαρακτῆρος του, καὶ λόγῳ τῆς ἀσεβείας καὶ ἀπειθαρχίας του πρὸς τὸν Ἀληθινὸν Θεόν, καθ’ ἅπαν τὸ διάστημα τῆς πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς, ἐδοκίμασε καὶ ἐβίωσε βαρυτάτας τιμωρίας ἀπὸ τὸν Θεόν, διότι … «μόνον ἔτσι μποροῦσε νὰ καταλάβῃ», κατὰ τὸν σύγχρονο Ἅγιό μας, π. Παΐσιο! Ὁ λαὸς τῶν Ἑβραίων, ὁ ἐκλεκτὸς καὶ ἠγαπημένος λαὸς τοῦ Θεοῦ, καλεῖται ὑπὸ τοῦ κορυφαίου Ἀποστόλου, ἵνα κατανοήσῃ καὶ ἀποδεχθῇ, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἶναι Αὐτὸς Οὗτος ὁ Ἀληθινὸς Θεός, ὁ Θεὸς τὸν ὁποῖον ἔζησαν καὶ ἐπίστευσαν οἱ πρόγονοί των, καὶ ὁ ὁποῖος τοὺς κατηύθυνεν ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Πατριάρχου Ἁβραάμ!

Ὅμως, μετὰ τὸ βαρύτατον ἔγκλημά των, δηλαδὴ τὸν Σταυρικὸν θάνατον τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, θὰ πρέπῃ ἵνα ἀποδεχθῶσι τὴν ἀπόλυτον εὐθύνην των διὰ ταύτην τὴν ὀλεθρίαν πτῶσιν, καὶ νὰ μετανοήσωσι καὶ ἀποδεχθῶσι τὴν ὁλόθυμον συγχώρησιν ἥντινα ἔδωσεν εἰς αὐτοὺς ὁ Κύριος, ἐκεῖθεν ἐκ τοῦ Σταυροῦ τοῦ μαρτυρίου Του! Τοὺς καλεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἵνα λάβωσιν … «ἔλεον καὶ χάριν», δηλαδή, … τὴν συγχώρησιν καὶ κάθε δωρεάν, ἥτις πηγάζει ἐκ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης Του, καὶ ἡ ὁποία (δωρεὰ) θὰ εἶναι ἀντίστοιχος βοηθός, εἰς οἵανδήποτε ἀνάγκην καὶ τὸν ἑκάστοτε κίνδυνον!

«Ἔλεος καὶ χάρις», εἶναι τὰ ἀνεκτίμητα ἐκεῖνα δῶρα τὰ ὁποῖα καλούμεθα οἱ … πάντες, ἵνα ζητῶμεν παρὰ τοῦ δωρεοδότου Κυρίου, ἀφ’ ἑνὸς διότι ἅπαντες εἴμεθα ἔνοχοι ἀπέναντί Του, ὡς ἁμαρτωλοὶ καὶ ἀνάξιοι, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, διὰ νὰ δυνηθῶμεν ἵνα πορευθῶμεν τὸ «πέλαγος» τῆς παρούσης ζωῆς, ἐπιτυχῶς καὶ ἄνευ πνευματικῶν … ἀπωλειῶν!

 

Τί μᾶς ὀφείλει ὁ Κύριος;

Πολλάκις ἀκούονται διαμαρτυρίαι ἐκ τῶν ἀνθρωπίνων χειλέων, κυρίως δὲ ὑπὸ τῶν λεγομένων Χριστιανῶν! Οὗτοι, ἐπειδὴ ἀκολουθοῦσι κατὰ τυπικὸν συνήθως τρόπον, κάποιας ἐκ τῶν Θείων ἐντολῶν, ἐκφράζουσιν, εὐκαίρως τε καὶ ἀκαίρως, ἀπαιτήσεις τινας, διὰ τῶν ὁποίων καθιστοῦσι τὸν Θεόν … ὑπόχρεων (sic!) ἔναντι τούτων! Οὕτω, θεωροῦσιν, ὅτι ἡ συνέπειά των εἴς τινας ἐντολὰς τῆς Ἐκκλησίας, ἡ καθημερινή των προσευχή, ὁ καθ’ ἑκάστην Κυριακὴν ἐκκλησιασμός των, ἡ ἐντεταλμένη … νηστεία των, αἱ ἐλεημοσύναι των, ὁ, κατὰ τὸ δυνατόν, ἠθικὸς τρόπος ζωῆς των, ἡ μελέτη πνευματικῶν τινων βιβλίων, καὶ ἀκόμη μερικά, … ἐξιλεώνουσι τούτους ἔναντι τοῦ Θεοῦ, καὶ Οὗτος (ὁ Κύριος), ὀφείλει εἰς τούτους, ζωὴν ἄνετον καὶ ἀνώδυνον, ἄνευ ἀσθενειῶν καὶ θανάτων καὶ ἄλλων ἀρνητικῶν συμβαινόντων! Θεωροῦσιν ὅτι δικαιοῦνται κάθε ἄνεσιν καὶ εὐκολίαν, καὶ μεμφόμενοι τοὺς ἀσυνεπεῖς εἰς τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, καταγγέλουσι τούτους ὡς … ἀξίους τῶν ἀσθενειῶν καὶ τῶν θανάτων καὶ τῶν οἵωνδήποτε δυσχερειῶν τῆς παρούσης ζωῆς!

Πόσα, ἀληθῶς, ἐρωτήματα γεννῶνται, ἐκ τῆς τοιαύτης σαθρᾶς λογικῆς! Βεβαίως, δὲν προτιθέμεθα ἵνα ἀπαντήσωμεν εἰς τὰ τοιαῦτα, διότι, οὔτε ὁ χρόνος ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁ χῶρος μᾶς τὸ ἐπιτρέπει! Ὅμως, … ἓν ἐρώτημα, θὰ ἔλεγον, εἶναι καθοριστικόν: Ἆραγε, ὁ Θεός, ὀφείλει εἰς τοὺς ὡς ἄνω «χριστιανούς»;

Τὴν ἀπάντησιν εἰς τοῦτο τὸ ἐρώτημα θὰ προετίμων ἵνα ἀπαντήσωσιν ἅπαντες οἱ Ἄγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἀπόστολοι καὶ Μάρτυρες καὶ Ὅσιοι καὶ Δίκαιοι καὶ Πατέρες καὶ … «ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός»! Θὰ συνίστων εἰς τοὺς τὰ τοιαῦτα ἐρωτῶντας, ἵνα ὑποβάλωσι ταῦτα τὰ ἐρωτήματα, ἀκόμη καὶ εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ εἰς τὸν Τίμιον Πρόδρομον, ἀλλὰ καὶ εἰς ἅπαντας τοὺς Προφήτας καὶ Δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἵτινες ὑπέστησαν μυρίας βασάνους καὶ στερήσεις καὶ διωγμοὺς καὶ ταλαιπωρίας καὶ μαρτύρια ὀδυνηρότατα καὶ πεῖναν καὶ δίψαν, καὶ ἕτερα πάμπολλα καὶ φρικωδέστερα τούτων, μόνον καὶ μόνον διὰ τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὴν Ἀγάπην των πρὸς τὸν Θεόν! Εἰς ποίους καὶ πόσους ἐκ τῶν προαναφερθέντων, ὁ Κύριος ἐξησφάλισεν ζωὴν εἰρηνικὴν καὶ ἀνώδυνον καὶ πολυχρόνιον …; Ἡ ἀπάντησις, ἀσφαλῶς, ἔρχεται αὐτονόητος, καὶ … οἱ ἐρωτῶντες, μᾶλλον θὰ πρέπῃ ἵνα ἀναστρέψωσι τὴν ἀνόητον καὶ βλάσφημον θεωρίαν των! Οὐχὶ μόνον … δὲν ὀφείλει εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος τὸ … παραμικρόν, ἀλλά, τοὐναντίον, … ἡμεῖς ὀφείλομεν εἰς Αὐτόν, - «Ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ᾿ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν» (Ρωμ. Η΄ 32)!

 

«Τί ἀνταποδώσομεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;» (Ὕμνος).

Ἂν δικαιούμεθα ἵνα αἰτῶμεν παρὰ τοῦ Κυρίου, … κάτι, τοῦτο εἶναι τὸ ἔλεός Του καὶ τοὺς οἰκτιρμούς Του καὶ τὴν μακροθυμίαν του! Ἐὰν ἀναλογισθῶμεν, ἔστω καὶ ἐν στιγμῇ χρόνου, τὰς πτώσεις καὶ ἁμαρτίας μας, τὰς ἀσεβείας καὶ παρανομίας μας, τὰ ἄπειρα βαρύτατα ἁμαρτήματα καὶ ἐγκλήματά μας, … τότε, - πιστεύω ὅτι ἐκφράζω τὴν κοινὴν πεποίθησιν πάντων τῶν συνειδητῶν χριστιανῶν, - θὰ ἔπρεπε, «ἐν καρδίᾳ συντετριμμένῃ καὶ πνεύματι ταπεινώσεως», ἵνα αἰτούμεθα παρ’ Αὐτοῦ τὸ ἄπειρον ἔλεός Του καὶ νὰ ἐπαναλαμβάνωμεν ἐκεῖνο τὸ: «παράτεινον τὸ ἔλεός Σου τοῖς γινώσκουσί Σε»! Ἐάν, ἀντιστοίχως, συνειδητοποιῶμεν καὶ ἀναλογιζώμεθα, τὰς ἀπείρους δωρεὰς καὶ εὐλογίας, ἅτινας ἀπολαμβάνωμεν καθ’ἑκάστην στιγμήν, καὶ ἐάν, ἐπίσης, φιλοτίμως ἀναζητήσωμεν πόσα καὶ ποῖα ἐκ τῶν Θείων δώρων … δικαιούμεθα, θὰ ἐννοήσωμεν ὅτι … ἡ ἄπειρος ἀγάπη τοῦ Παναγάθου Θεοῦ παρέχει εἰς ἡμᾶς, «πᾶσαν δόσιν ἀγαθὴν καὶ πᾶν δώρημα τέλειον», παρ’ ὅτι ἡμεῖς διὰ τῶν ἀπείρων παραβάσεών μας, ἠθελημένων τε καὶ ἀθελήτων, ἀποδεικνύομεν ἑαυτούς, ἀναξίους διὰ νὰ ἀπολαμβάνωμεν τὰς προειρημμένας Θείας δωρεάς!

Βεβαίως, ὁ Πανοικτίρμων Κύριος, οὐδέποτε ἔπαυσεν, ἀλλ’ οὔτε καὶ προτίθεται νὰ παύσῃ, ἵνα … «τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Ματθ. Ε΄ 45)! Ὅμως, εἰς ἡμᾶς ἐπαφίεται ὁ … αὐτοέλεγχος! Δικαιούμεθα ἆραγε τὴν τοσαύτην Θείαν Ἀγάπην; Μήπως θὰ πρέπῃ νὰ ἐπαναλαμβάνωμεν, εὐκαίρως τε καὶ ἀκαίρως, τὴν τοῦ Ἀσώτου φωνήν, … ἐκεῖνο τὸ … «οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός Σου˙ ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου» (Λουκ. ΙΕ΄ 19);

Ἐὰν κατανοήσωμεν τὴν πνευματικὴν ἀνεπάρκειάν μας, καὶ ἐὰν ἴδωμεν τὸν ἑαυτόν μας … «ὁποῖος ἦν», τότε ἴσως αἰσθανθῶμεν τὴν ἀνάγκην τοῦ … «ἐλέους καὶ τῆς χάριτος», … ἐκβοῶντες πρὸς Αὐτόν: «Μὴ ἀπορρίψῃς ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου»! Ἀμήν!

 Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου  Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

25η Μαρτίου 2023 Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών

 

Είναι ένα σημείο που όταν φτάσεις...

 

Κυριακή 26 Μαρτίου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Πρόγραμμα Απριλίου 2023 Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

 

Ἡ φθορὰ τοῦ ὑλικοῦ κόσμου - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (12 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023)

«Σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι» (Ἑβρ. Α΄ 12). 

Ἡ φθορὰ τοῦ ὑλικοῦ κόσμου. 

Καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ τὸ ὑπογραμμίζει, ἀλλὰ καὶ ἡ κοινὴ λογικὴ συμφωνεῖ …! Ὁ ὑλικὸς κόσμος ἀλλὰ καὶ κάθε τι τὸ ὑλικόν, ὑπόκειται εἰς τὴν φθοράν, ὅσον μεγάλην ἀξίαν καὶ ἂν ἔχῃ, ἀλλὰ καὶ ὅσον καὶ ἂν συντηρῇται καὶ φυλάσσεται ποικιλοτρόπως! Τοῦτο, ἰδιαιτέρως τὸ διαπιστώνομεν, διὰ τῶν τόσων ὑλικῶν πραγμάτων τὰ ὁποῖα διαχειριζώμεθα, κατὰ τὴν βιολογικὴν ζωήν μας! Τὰ πάντα φθείρονται καὶ καταστρέφονται καὶ … ἀντικαθίστανται ὑπὸ ἄλλων, ποὺ καὶ ταῦτα ἀκολουθοῦσι τὴν ἰδίαν πορείαν τῆς φθορᾶς …! Ἀκόμη καὶ ὁ ἄνθρωπος, … γεννᾶται καὶ ἔρχεται εἰς τὸν κόσμον τοῦτον μὲ τὴν φυσιολογικὴν νεανικὴν ὑγείαν καὶ ἀνθηρότητα, καὶ «πορευόμενος» τὴν βιολογικὴν ζωὴν καὶ «πορείαν», διαπιστώνει – καὶ ὁ ἴδιος ἀλλὰ καὶ οἱ … πάντες, - ὅτι … ὑπερβαίνων κάποια ἡλικιακὰ ὅρια, ἀρχίζει νὰ ἀδυνατεῖ καὶ νὰ γηράσκῃ! Γηράσκει δέ, καὶ πίπτει καὶ ἀσθενεῖ καὶ ἀδυνατεῖ νὰ πράξῃ ἀκόμη καὶ τὰ πλέον ἀπαραίτητα διὰ τὴν ἐπιβίωσίν του! Τότε δε, ἐπέρχεται ὁ φυσικὸς θάνατος τῆς ἀσθενούσης καὶ γηρασμένης σαρκός καὶ ἀπέρχεται … «ἐκεῖθεν ὅθεν ἐλήφθη»! 

Βεβαίως ἡ τοιαύτη φυσιολογικὴ φθορά, ἐνῶ διὰ τοὺς ἀπίστους καὶ ἀθέους εἶναι αἰτία θλίψεως καὶ ἀπογοητεύσεως καὶ ἀπελπισίας, - ἐφ’ ὅσον ἡ προοπτικὴ τῆς τοιαύτης ἀθέου θεωρίας, διαγράφει πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν των τὸ σκότος καὶ τὴν ἐξαφάνισιν, - διὰ τοὺς πιστεύοντας καὶ ἐλπίζοντας εἰς τὴν αἰωνίαν ζωὴν καὶ ἀθανασίαν, φαίνεται ὡς ἀπολύτως αὐτονόητος καὶ λογική! Διὰ τοὺς πιστεύοντας, ἡ φθορὰ αὕτη δημιουργεῖ αἰσθήματα χαρᾶς καὶ ἐλπίδος, ἐφ’ ὅσον ὁ πιστὸς ἄνθρωπος, … ζεῖ τὴν πρόσκαιρον ζωήν, μὲ «τὸ βλέμμα ἐστραμμένον» εἰς τὴν μέλλουσαν καὶ αἰωνίαν!  Φθείρεται καὶ μαραίνεται ἡ ὑλικὴ σάρξ, … τὸ πνεῦμα ὅμως, δηλαδὴ ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, παραμένει ἄφθαρτος καὶ ἀμείωτος, ἐφ’ ὅσον αὕτη εἶναι ἡ … «ἀνάσα τοῦ Θεοῦ», κατὰ τὴν Ἁγιογραφικὴν διδασκαλίαν˙ «καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν» (Γεν. Β΄ 7)! Συνεπῶς, τίποτε τὸ ὑλικὸν δὲν ἔχει προοπτικὴν … αἰωνιότητος, ἀλλὰ μόνον αἱ πνευματικαὶ καὶ ψυχικαὶ ὀντότητες, μέλλουσιν ἵνα ζήσωσι τὴν αἰωνίαν ζωήν …! 

Ἡ Αἰωνία ζωή! 

Ἡ αἰωνία ζωή, ὅσον καὶ ἂν ἀμφισβητῇται καὶ ἀπορρίπτεται ἀπὸ τὰς ἑκάστοτε ἐμφανιζομένας μηδενιστικὰς θεωρίας, βεβαιοῦται πρωτίστως, ὑπὸ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ μας, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ὅστις καὶ ἐδίδαξεν εἰς ἡμᾶς, - ἐν ὅσῳ εὑρίσκετο σωματικῶς ἐπὶ τῆς γῆς, - πολλάκις μετὰ πολλῶν λεπτομερειῶν, ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα θὰ συναντήσωσιν αἱ ψυχαί μας, ὅταν χωρισθῶσιν αὕται ἐκ τῶν σωμάτων ἡμῶν! Καὶ διὰ τῆς Θείας Αὐτοῦ διδασκαλίας, ἀλλὰ καὶ διὰ … χαρακτηριστικῶν παραβολῶν, πρωτίστως ὅμως διὰ τῆς ἀναστάσεως Αὐτοῦ τοῦ Ἰδίου, ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄλλων νεκρῶν, καθὼς καὶ διὰ τῶν ὑπολοίπων θαυμάτων καὶ Θείων ἐνεργειῶν, ἀπεκάλυψεν καὶ διεβεβαίωσεν ἡμᾶς, ὅτι … καὶ ἡ μετὰ θάνατον αἰώνιος ζωὴ ὑπάρχει, ἀλλὰ καὶ εἰς ταύτην τὴν αἰωνιότητα θὰ ὑπάρχωσιν … ἀφ’ ἑνὸς ἡ αἰωνία τρυφὴ καὶ ἀνάπαυσις, ἀλλά, ἀντιστοίχως, καὶ ἡ αἰωνία κόλασις!

Μετὰ δὲ τὴν Θείαν ταύτην ἀπόδειξιν καὶ μαρτυρίαν, ἔχομεν ἀπείρους ἄλλας, εἴτε ἐκ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, εἴτε ἐκ τῶν θειοτάτων πατέρων, εἴτε καὶ ἐκ τῶν ἑκατομμυρίων ἄλλων Ἁγίων! Οὗτοι, οὐχὶ μόνον ἐπίστευσαν εἰς τὴν ὕπαρξιν τῆς αἰωνίου ταύτης ζωῆς, ἀλλὰ καὶ ἠγωνίσθησαν ἕως θανάτου ἵνα κερδίσωσι ταύτην! Πολλοὶ ἐκ τούτων, εἶδον καὶ ἔζησαν μεταθανατίους ἐμπειρίας, ἐν τῷ καιρῷ τῆς προσκαίρου ταύτης ζωῆς, καὶ πολλάκις ἦλθον εἰς τὴν φρικώδη ἐκείνην, κατὰ πρόσωπον ἀντιπαράθεσιν, μὲ τὰ βδελυρὰ πονηρὰ πνεύματα! Ἡ ἐμφανὴς παρουσία δὲ τούτων, θὰ ἐλέγωμεν, ὅτι ἀπετέλει πάντοτε μίαν εἰσέτι κυριοτάτην ἀπόδειξιν διὰ τὴν … ὕπαρξιν τοῦ τε Παραδείσου ἀλλὰ καὶ τῆς κολάσεως! 

Ταύτην δέ, τέλος, τὴν αἰωνίαν ζωήν, μαρτυρεῖ καὶ οὐδόλως ἀμφισβητεῖ, ἡ ἀντιμετώπισις αὐτοῦ τούτου τοῦ θανάτου, ἀκόμη καὶ ὑπὸ πολλῶν ἐξωεκκλησιαστικῶν ἀνθρώπων, οἵτινες θέλουσι καὶ ζητοῦσι καὶ παρακαλοῦσι … οὒ μὴν δὲ καὶ ἀπαιτοῦσιν, … ἵνα τελοῦνται κανονικῶς αἱ καθιερωμέναι νεκρώσιμοι ἀκολουθίαι καὶ εἰς πρόσωπα οἰκεῖά των, ἀλλὰ καὶ εἰς τοιαῦτα, ξένα πρὸς τούτους! 

Ὁ Αἰώνιος Θεός. 

Δὲν προτιθέμεθα ἐν προκειμένῳ, ἵνα ἀναλύσωμεν δογματικῶς καὶ κατ’ ἐπέκτασιν, τὴν Θείαν ὑπόστασιν ἀλλὰ καὶ τὰς ἐνεργείας τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Ἴσως, ἑτέρας δοθείσης εὐκαιρίας, νὰ δογματολογίσωμεν … τότε! Ἐν τῷ παρόντι, ὅμως, θὰ ἐπιμείνωμεν εἰς τοὺς λόγους τοῦ Θείου Ἀποστόλου Παύλου, διὰ τῶν ὁποίων ἐπιγράψαμεν τοῦτο τὸ ἆρθρον!  

 

10 καί· σὺ κατ' ἀρχάς, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί·

11 αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται,

12 καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι.

13 Πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;

14 Οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;

1 Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν.

2 Εἰ γὰρ ὁ δι' ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν,

3 πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; Ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη,

Κυριακή 19 Μαρτίου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Η προϊστορία και η ιστορία του Σταυρού

Η ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Μια όμορφη διδακτική ιστορία για μικρούς και μεγάλους

π. Δημητρίου Μπόκου

α. Η φιλοξενία του Αβραάμ

Στα πολύ παλιά χρόνια ζούσε ο Αβραάμ. Ήταν άνθρωπος του Θεού. Έκανε το καλό σε όλους τους ανθρώπους, αλλά είχε και ένα μεγάλο καημό. Αν και ο Θεός τού είχε υποσχεθεί πως θα αποκτήσει απογόνους, ο Αβραάμ γέρασε και παιδί δεν είχε ακόμα. Ανάμεσα στα άλλα του καλά είχε και το μεγάλο χάρισμα της φιλοξενίας. Κάθε μέρα καθόταν μπρος στη σκηνή του και προσκαλούσε όποιον περνούσε στον δρόμο να του δώσει φαγητό και νερό.

Έτσι μια μέρα τον επισκέφτηκαν τρεις παράξενοι άνθρωποι που έμοιαζαν με αγγέλους. Η Εκκλησία μας λέει πως ήταν η ίδια η Αγία Τριάδα. Ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Ο Τριαδικός Θεός. Και πράγματι οι τρεις άγγελοι μιλούσαν σαν να ήταν ένας, ο μοναδικός Κύριος, ο Θεός. Ο Αβραάμ τους περιποιήθηκε πλούσια.

Τότε ο Κύριος τον ευλόγησε και του είπε ότι οι απόγονοί του θα γίνουν ένα μεγάλο έθνος, απ’ το οποίο θα ευλογηθούν όλοι οι άλλοι λαοί της γης. Και ότι τον άλλο χρόνο που θα τον επισκεπτόταν πάλι, η Σάρρα, η γυναίκα του Αβραάμ, θα έχει αποκτήσει παιδί. Η Σάρρα μέσα απ’ τη σκηνή άκουσε τα λόγια αυτά και γέλασε. Ήταν ήδη ενενήντα χρονών. Και ο Αβραάμ εκατό. Σε μια ηλικία δηλαδή που φυσιολογικά ήταν αδύνατο να κάμουν παιδιά. Μα ο Κύριος είπε στον Αβραάμ:

– Γιατί γέλασε η Σάρρα; Μήπως είναι αδύνατο στον Θεό να κάνει ό,τι θελήσει;

Φοβισμένη η Σάρρα είπε πως δεν γέλασε. Μα ο Κύριος της είπε:

– Όχι, γέλασες.

β. Η καταστροφή των Σοδόμων 

Μετά οι τρεις άγγελοι (ο Τριαδικός Θεός) σηκώθηκαν. Έριξαν το βλέμμα μακριά, προς το μέρος που βρισκόντουσαν δυο μεγάλες πόλεις. Τα Σόδομα και τα Γόμορρα, που μαζί με άλλες τρεις μικρότερες αποτελούσαν την περιοχή της Πεντάπολης. Ο Αβραάμ βγήκε λίγο παραέξω μαζί τους να τους ξεπροβοδίσει. Ο Κύριος τότε του είπε:

– Ακούω πως σ’ αυτές τις πόλεις γίνονται μεγάλες αμαρτίες και θα τις καταστρέψω. Θα πάω λοιπόν ως εκεί να δω, αν είναι ή δεν είναι έτσι που ακούω.

Άφησαν στον Αβραάμ για ευλογία τα τρία τους ραβδιά και αμέσως οι δυο απ’ τους αγγέλους τράβηξαν για την περιοχή της Πεντάπολης. Στα Σόδομα κατοικούσε και ο Λωτ, ο ανεψιός του Αβραάμ με τη σύζυγό του και τις δυο κόρες του. Τότε ο Αβραάμ είπε στον τρίτο άγγελο που είχε μείνει μαζί του:

– Άραγε, αν υπάρχουν πενήντα καλοί άνθρωποι μέσα στους κακούς, θα καταστρέψεις όλη την πόλη; Δεν θα την σώσεις για χάρη των πενήντα καλών;

Και ο Κύριος του είπε ότι, εξ αιτίας των λίγων καλών, θα έσωζε και τους κακούς. Όχι πενήντα, μα και δέκα μόνο καλούς να εύρισκε, θα έδινε χάρη σε όλους τους ασεβείς. Όμως δεν βρέθηκαν ούτε δέκα δίκαιοι, παρά μόνο ο Λωτ με την οικογένειά του.

Έτσι οι δυο άγγελοι πήγαν στο σπίτι του στα Σόδομα και του έδωσαν εντολή να φύγει αμέσως με τους δικούς του. Να τρέξουν στο όρος που βρισκόταν μπροστά τους για να σωθούν απ’ την καταστροφή που θα ξεσπούσε, χωρίς να γυρίσουν να κοιτάξουν πίσω τους καθόλου. Μα ο Λωτ είπε πως δεν θα προλάβαινε, γέρος άνθρωπος, να ανεβεί στο βουνό και ζήτησε να καταφύγουν στην πρώτη μικρή πόλη μπροστά τους, τη Σηγώρ. Ο Κύριος το δέχτηκε και έσωσε για χάρη τους τη μικρή πόλη.

Τότε οι ουρανοί άνοιξαν και ο Θεός έβρεξε φωτιά και θειάφι πάνω στα Σόδομα και Γόμορρα, που κάηκαν ολόκληρα. Η γυναίκα του Λωτ νικήθηκε από την περιέργεια και κοίταξε πίσω να δει τί γίνεται. Αμέσως όμως έγινε στήλη άλατος.

Καταστενοχωρημένος ο Λωτ με τις θυγατέρες του, φοβήθηκε να μείνει ανάμεσα στους ξένους ανθρώπους. Ανέβηκαν στο βουνό και κατοίκησαν σε ένα σπήλαιο. Οι κόρες του τότε, βλέποντας πως μέσα στο ξένο εκείνο περιβάλλον θα έμεναν ανύπαντρες, χωρίς απογόνους, κατέφυγαν σε ένα σατανικό τέχνασμα. Πότισαν τον πατέρα τους με δυνατό μεθυστικό ποτό, που έφτιαξαν από άγρια βατόμουρα που φύτρωναν στο βουνό, τον κοίμισαν και, χωρίς εκείνος να καταλάβει, αμάρτησαν μαζί του για να τεκνοποιήσουν. Από την αμαρτία τους αυτή προήλθαν τα έθνη των Μωαβιτών και των Αμμανιτών. 

γ. Το τρισύνθετο δέντρο

Όταν ο Λωτ συνήλθε και κατάλαβε τι είχε γίνει, στενοχωρήθηκε πολύ. Θεώρησε εξίσου και δική του αμαρτία το σφάλμα των κοριτσιών του. Πήγε στον θείο του τον Αβραάμ, να τον συμβουλευτεί τι να κάμει. Ο Αβραάμ του έδειξε τα τρία ραβδιά που του είχαν δωρίσει οι τρεις άγγελοι. Η Σάρρα τα είχε βάλει πολλές φορές στη φωτιά, μα εκείνα δεν καίγονταν. Κάπνιζαν μόνο βγάζοντας μια ωραία ευωδιά. Γι’ αυτό ο Αβραάμ τα είχε φυλάξει σαν ιερά κειμήλια.

Ο ΑΒΡΑΑΜ ΔΙΔΩΝ ΤΩ ΛΩΤ ΤΟΥΣ ΔΑΥΛΟΥΣ

– Πάρε αυτά τα τρία κατάξερα καμένα δαυλιά και φύτεψέ τα, του είπε. Θα κουβαλάς νερό απότον Ιορδάνη ποταμό, μια μέρα δρόμο μακριά, και θα τα ποτίζεις. Αν στον δρόμο σου συναντάς διψασμένο, θα του δίνεις να πιει. Αλλά θα χύνεις το υπόλοιπο και θα γυρνάς πάλι στον Ιορδάνη να ξαναγεμίσεις τα δοχεία σου. Θα τα ποτίζεις μόνο όταν δεν βρεθεί κανένας στον δρόμο σου να σου ζητήσει νερό. Αν αυτά τα καμένα δαυλιά βλαστήσουν, θα είναι σημάδι ότι σε έχει συγχωρέσει ο Θεός.

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΠΙΝΩΝ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟΥ ΛΩΤ

Ο Λωτ έκανε όπως τον συμβούλεψε ο καλός και σοφός θείος του. Φύτεψε μαζί τα τρία ξερά ραβδιά και έφερε νερό από τον Ιορδάνη να τα ποτίσει. Την πρώτη μέρα τα κατάφερε. Κανένας διψασμένος δεν βρέθηκε στον δρόμο του να του ζητήσει να πιει. Μα έπειτα, κάθε μέρα, όλο και κάποιος του ζητούσε νερό και ο Λωτ αναγκαζόταν να γυρίζει ξανά και ξανά στον Ιορδάνη. Ήταν ο ίδιος ο διάβολος που μεταμορφωνόταν πότε σε κουρασμένο οδοιπόρο, πότε σε ανήμπορο γέροντα και πότε σε άρρωστη γυναίκα και έπινε το νερό, για να μην τον αφήσει να εξιλεωθεί για την αμαρτία του. Τρία ολόκληρα χρόνια παιδεύτηκε ο Λωτ, μέχρι που έδωσε ο Θεός και κάποια μέρα κανένας δεν βρέθηκε να του ζητήσει νερό στη διαδρομή του. Κατάφερε έτσι να ξαναποτίσει τα τρία του ραβδιά. Κοιτάζει τότε, μα τι να δει; Τα τρία κατάξερα ραβδιά είχαν βλαστήσει. Πέταξαν φύλλα και κλαδιά, ψήλωσαν και έθρεψαν τα τρία μαζί σε έναν κορμό. Θέριεψαν κι έγιναν δέντρο πανύψηλο. Κάτω τα ’βλεπες ενωμένα αξεχώριστα σε έναν σφριγηλό κορμό, πάνω κατέληγαν σε τρεις καταπράσινες κορφές: Σε κέδρο, σε πεύκο και κυπαρίσσι.

Τα είδε ο Λωτ και θαύμασε. Δεν είχε ξαναδεί τέτοιο πράγμα στη ζωή του. Κατάλαβε πως ο Θεός τον συγχώρεσε για το βαρύτατο σφάλμα του. Το δέντρο εκείνο ονομάστηκε δέντρο της αμαρτίας. 

Ο ΛΩΤ ΠΟΤΙΖΩΝ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟΝ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

δ. Ο ναός του Σολομώντα

Πέρασαν κάπου χίλια χρόνια από τότε. Ήρθε η εποχή του σοφού βασιλιά Σολομώντα, που θέλησε να χτίσει τον πρώτο ναό του Θεού. Για την ανέγερσή του συγκεντρώθηκαν πολλά υλικά και ακριβή ξυλεία από πολλά μέρη.

ΚΟΠΤΩΝ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟΝ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ακόμα και ο βασιλιάς Χιράμ της Τύρου έστειλε από τα ονομαστά κέδρα, πεύκα και κυπαρίσσια του Λιβάνου. Έτσι έγινε ο περίφημος ναός του Σολομώντα, ένα μεγαλόπρεπο μνημειακό οικοδόμημα, μοναδικό για την εποχή του.

Ανάμεσα στα πολλά δέντρα που κόπηκαν τότε για το χτίσιμο του ναού ήταν και το παράξενο δέντρο του Λωτ. Το είδαν ίσιο και δυνατό και σκέφτηκαν πως θα γινόταν κατάλληλο δοκάρι για τη στέγη. Το έκοψαν, το μέτρησαν και το μετέφεραν ψηλά στη σκεπή του ναού. Μα όπου και αν δοκίμασαν, πουθενά δεν ταίριαξε. Αλλού ερχόταν μακρύτερο, αλλού έπεφτε κοντύτερο από ό,τι ήθελαν. Οι τεχνίτες το θεώρησαν καταραμένο ξύλο και το πέταξαν σε μιαν άκρη αγανακτισμένοι.

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

ε. Ο Σταυρός του Χριστού

Και πάλι κύλησαν άλλα περίπου χίλια χρόνια. Ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, ο ένας απ’ τους τρεις αγγέλους που φιλοξενήθηκαν από τον Αβραάμ, ήρθε στη γη. Γεννήθηκε ως άνθρωπος με θαύμα από την Παρθένο Μαρία. Κήρυξε την αλήθεια στους ανθρώπους, τους κάλεσε σε μετάνοια από την αμαρτία και τους υποσχέθηκε αιώνια ζωή στην ουράνια Βασιλεία του. Για να γίνει αυτό πραγματικότητα, σταυρώθηκε αυτός αντί για μας και μετά από τρεις ημέρες αναστήθηκε.

Η ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΚΑΘΗΛΩΣΙΣ

Όταν οι Εβραίοι πήγαιναν τον Χριστό να τον σταυρώσουν, έψαχναν να βρουν ξύλο για τον σταυρό. Μη βρίσκοντας πουθενά αλλού κατάλληλο ξύλο, ανακάλυψαν κάπου το καταραμένο και πεταμένο εκείνο κούτσουρο από το δέντρο του Λωτ. Τους φάνηκε καλό για τη δουλειά που ήθελαν. Το πήραν λοιπόν, το έκαμαν σταυρό και πάνω σ’ αυτό καθήλωσαν, κάρφωσαν δηλαδή με ήλους, με καρφιά, τον Ιησού Χριστό μας.

(Μια λαϊκή παράδοση λέει πως αυτό έγινε, γιατί κανένα δέντρο δεν θέλησε να δώσει το ξύλο του να σταυρωθεί ο Χριστός. Όποιο δέντρο και να έκοβαν οι Εβραίοι, με την πρώτη τσεκουριά τα ξύλο του έσπαζε και σκιζόταν).

Έτσι το δέντρο που σήκωσε κάποτε την αμαρτία του Λωτ, σήκωσε τώρα την αμαρτία όλου του κόσμου, μια και ο Χριστός που σταυρώθηκε πάνω του είναι «ο αίρων (αυτός που σηκώνει στην πλάτη του) την αμαρτίαν του κόσμου».

Από εκεί και πέρα έπαψε πια το ξύλο εκείνο να είναι καταραμένο. Έγινε «τίμιο ξύλο». Βάφτηκε με το αίμα του Χριστού και έγινε ευλογημένο. Και αγιάζει και σώζει κάθε άνθρωπο που επικαλείται την προστασία του. Ο διάβολος τώρα το τρέμει. Δεν αντέχει να το βλέπει. Είναι το τρομερότερο όπλο μας εναντίον του. Μας το χάρισε ο Χριστός για να νικάμε την αμαρτία, τον θάνατο της ψυχής. Να διαλύουμε δηλαδή τα έργα του διαβόλου. Γι’ αυτό παντού και πάντα κάνουμε (με τον σωστό τρόπο βέβαια) τον σταυρό μας.

Η Εκκλησία μάς θυμίζει πάντα αυτή την όμορφη ιστορία του δέντρου του Σταυρού μέσα στους ύμνους της λατρείας μας. Στηρίζεται στην αρχαία προφητεία του προφήτη Ησαΐα: «Και η δόξα του Λιβάνου προς σε ήξει εν κυπαρίσσω και πεύκη και κέδρω άμα, δοξάσαι τον τόπον τον άγιόν μου και τον τόπον των ποδών μου δοξάσω» (Ησ. 60, 13). Ο Σταυρός του Κυρίου ονομάζεται γι’ αυτό τριμερής: «Σύ μου σκέπη κραταιά υπάρχεις ο τριμερής Σταυρός του Χριστού».

Σε πλήθος ύμνων αναφέρεται η τριπλή σύνθεσή του: «Εν κυπαρίσσω και πεύκη και κέδρω υψώθης ο αμνός του Θεού…». «Κέδρω ανυψώθης, πεύκη τε και κυπαρίσσω, Δέσποτα, της Τριάδος εις υπάρχων…». «Εν τη κυπαρίσσω, ως ηυδόκησας, και τη πεύκη και κέδρω συνανυψούμενος…».

Από τη σταύρωση του Χριστού και μετά ο Σταυρός, αντί για κατάρα, είναι το «τρισμακάριστον ξύλον».

«Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει σου»!

(Τα στοιχεία της ιστορίας προέρχονται από την Αγία Γραφή και από (συριακή) παράδοση. Η εικονογραφία είναι από παρεκκλήσι της Ιεράς Μονής Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα, όπου κατά την παράδοση είχε φυτρώσει το δέντρο του Σταυρού)

Η είσοδος στο παρεκκλήσι, όπου βρίσκεται το μέρος που φύτρωσε το δέντρο του Τιμίου Σταυρού. Ιερά Μονή του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα.

Οι εικόνες περιμετρικά του τοίχου εικονογραφούν την παράδοση περί της προέλευσης του ξύλου του Τιμίου Σταυρού.