Τι είναι αυτό που κάνει αναίσθητη την καρδιά;

 

Διαφημίζομεν ἢ … δυσφημίζομεν; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΒΔΟΜΗ ΛΟΥΚΑ (6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2022) 

«Ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός» (Λουκ. Η΄ 56). 

Τὰ δύο θαύματα!

 

Δύο Θαύματα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μᾶς ἀφηγεῖται, ἀγαπητοί μου, σήμερον τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον! Δύο Θαύματα, ἐκ τῶν ἀπείρων, … ἅτινα ἐνήργησεν ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, καθ’ ὃν χρόνον εὑρίσκετο εἰς τὸν κόσμον τοῦτον! Συμφώνως πρὸς τὸν ἱερὸν Εὐαγγελιστὴν καὶ Θεολόγον Ἰωάννην, τὰ ὅσα ἐνήργησεν καὶ εἶπεν ὁ Διδάσκαλος κατὰ τὴν τριετίαν τῆς δημοσίου δραστηριότητός Του, … εἶναι ἀναρίθμητα, ὥστε νὰ μὴν δύνανται νὰ καταγραφοῦν, ὄχι εἰς ἓν βιβλίον, ἀλλὰ … «οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρῆσαι τὰ γραφόμενα βιβλία» (Ἰωάν. ΚΑ΄ 25)! Δύο Θαύματα, εἰς τὰ ὁποῖα διακρίνομεν τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου εἰς τοὺς πάσχοντας καὶ ὑποφέροντας ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ τὰ … ἰδιάζοντα ἐκεῖνα στοιχεῖα τὰ ὁποῖα καὶ προσφέρουσιν εἰς ἡμᾶς τὴν ἀνάλογον διδαχήν!

Εἰς τὸ πρῶτον, … μία γυναίκα αἱμορροοῦσα, προσπαθεῖ νὰ πλησιάσῃ καὶ προσεγγίσῃ εἰς τὸν Διδάσκαλον, προκειμένου νὰ λάβῃ τὴν θεραπείαν της. Ὅμως, οἱ συμπορευόμενοι μετὰ τοῦ Χριστοῦ εἶναι τόσον πολλοί, ὥστε … ἀδυνατεῖ αὕτη, καὶ ἐγγίζει τόσον, ὥστε νὰ σκύψῃ καὶ ἀγγίξῃ τὸ ἄκρον τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου τοῦ Ἰησοῦ, τὸ ὁποῖον ἐσύρρετο εἰς τὸ ἔδαφος … Ἡ θεραπεία ἐπῆλθεν ἀμέσως καί, «παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς»! Ἐθεώρησεν ὅτι οὐδεὶς ἀντελήφθη τὴν … θεραπείαν της καί, χαίρουσα καὶ ἀγαλλομένη στρέφεται ἵνα ἀναχωρήσῃ πρὸς τὸν οἶκον της … Ὅμως ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου τὴν … σταματᾶ! «Τίς ὁ ἁψάμενός μου;»! Περίεργος ἐρώτησις, ἐφ’ ὅσον, - ὡς λέγουσιν οἱ μαθηταί, - «ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου;»! Ὅμως ὁ Διδάσκαλος ἐπιμένει, … καί, … «ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα»!

Ὁ Κύριος, ἀφοῦ ἐπήνεσε τὴν θεραπευθεῖσαν ἐκείνην γυναίκα διὰ τὴν πίστιν της, συνεχίζει τὴν πορείαν του διὰ τὴν οἰκίαν τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου …! Ἡ κόρη του … «ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν»! Ἐγγίζων εἰς τὴν οἰκίαν, πληροφορεῖται ὁ πατὴρ τῆς ἀσθενούσης ὅτι, … «τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον»! Καταρρέει, κυριολεκτικῶς, εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς εἰδήσεως, ἀλλὰ ὁ Χριστός μας τὸν ἐνθαρρύνει εἰς τὴν πίστιν … ὅτι τελικῶς ἡ κόρη του θὰ σωθῇ! Ἐκεῖ εἰς τὴν οἰκίαν του ἤδη εἶχον ἀρχίσει οἱ θρῆνοι καὶ οἱ κοπετοί, … ἀλλ’ ὁ Κύριος εἰσέρχεται ἐνθαρρύνων τοὺς … πάντας: «μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει»! Ἡ συνέχεια εἶναι γνωστή …! «Αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου. Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν»!  

 

«Ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός»!

Εὐθύς, ὅμως, μετὰ τὸ θαῦμα τοῦτο τῆς ἀναστάσεως τῆς κόρης, … ὁ Κύριος παραγγέλει … μίαν περίεργον ἐντολήν! … «Μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός»! Λέγομεν δέ, τὴν λέξιν «περίεργον», διότι ἅπαντες ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι ἡ τοιαύτη παραγγελία, ἦτο ἀδύνατον ἵνα τηρηθῇ καὶ ἐπιτευχθῇ! Τὸ θαῦμα τοῦτο ἐγένετο, πρῶτον μέν, «ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ»! Παρόντες εἶναι, οὐχὶ μόνον οἱ μαθηταί, οὔτε καὶ μόνον οἱ γονεῖς καὶ ὀλίγοι ἐπισκέπται … Ὁ κόσμος εἶναι πολύς˙ εἶναι ἅπαντες ἐκεῖνοι οἱ συνακολουθοῦντες καὶ «συμπνίγοντες» τὸν Ἰησοῦν κατὰ τὴν πορείαν Του ταύτην, οἵτινες ὡς εἴπομεν, ἠμπόδιζον καὶ τὴν προαναφερθεῖσαν αἱμορροοῦσαν ἵνα προσεγγίσῃ πρὸς τὸν Διδάσκαλον! Δεύτερον δέ, … δὲν ἦτο τοῦτο ἓν μικρὸν καὶ ἀσήμαντον θαῦμα καὶ γεγονός, τὸ ὁποῖον θὰ ἠδύνατο ἵνα ἀποκρυβῇ καὶ ἀποσιωπηθῇ … Αὕτη ἡ ἰδία ἡ ἀναστᾶσα, - θέλουσα … μὴ θέλουσα! – θὰ ἐγίνετο εἴτε μὲ τὸ λόγο της εἴτε ὅμως καὶ μὲ τὴν παρουσίαν της, … ἡ κῆρυξ τῆς ἀναστάσεώς της! Ἦτο, συνεπῶς, δυνατόν, νὰ σιωπήσωσιν οὗτοι ἅπαντες, καὶ νὰ ἀποκρύψωσι τὸ μέγα τοῦτο Θαῦμα; Ἦτο δυνατόν, ἅπας οὗτος ὁ ἐνθουσιασμὸς τοῦ πλήθους νὰ «πνιγῇ», … καὶ νὰ ἀποσιωπήσωσιν … , τὴν τοιαύτην Θείαν ἐνέργειαν;

Ὅμως, ὁ Θεῖος Διδάσκαλος, … «ξέρει τί λέγει»! Καὶ ὄχι μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ ὁ λαὸς ὅστις τὸν περιστοιχίζει, … δὲν διαμαρτύρεται, ὅτι ἡ τοιαύτη σύστασις καὶ ἐντολή, εἶναι ἀνέφικτος …! Σιωπὴ καὶ φόβος καὶ σεβασμός, πρὸ … τοιούτων θαυμάτων καὶ μυστηρίων, … διότι ὁ ἄνθρωπος, εἶναι πολὺ μικρὸς διὰ νὰ ἐκφράσῃ καὶ περιγράψῃ τὰ μεγαλεῖα τῆς Θεότητος! Μέσῳ τοιούτων … περιγραφῶν καὶ διηγήσεων, πολλάκις δημιουργοῦνται … παραχαράξεις ἢ καὶ ὑπερβολαί, ἢ ἀκόμη καὶ δυσφημίσεις! Γνωρίζει ὁ Παντογνώστης Κύριος, πότε θὰ ὑποδείξῃ … «μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός», καὶ πότε θὰ συστήσῃ, - ὡς εἰς τὸν δαιμονιζόμενον τῶν Γαδαρηνῶν, – «ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός» (Λουκ. Η΄ 39)!

 

Διαφημίζομεν ἢ … δυσφημίζομεν;

Φίλοι μου ἀναγνῶσται! Ἡ ἀπιστία καὶ ἡ ἀποστροφὴ τῶν ἀνθρώπων πρὸς ὅ,τιδήποτε ἔχει σχέσιν μὲ τὸν Θεὸν καὶ τὴν πίστιν, εἶναι πλέον … ἔκδηλος! Ἡ βλασφημία καὶ ἡ αἰσχρότης καὶ ἡ ἀνηθικότης, ἀλλὰ καὶ πᾶσα ἄλλη διαστροφή, … κυριαρχοῦσι πλέον εἰς τὴν καθημερινότητά μας καὶ κάθε φωνὴ διαμαρτυρίας καὶ ἀποτροπιασμοῦ … ἀποσιωπᾶται ἀκόμη καὶ διὰ τῆς βίας, προκειμένου νὰ … μὴν ἀνασταλῇ ἡ πορεία τοῦ κακοῦ καὶ νὰ πηγαίνωμεν … ἐκ τοῦ κακοῦ εἰς τὸ χείριστον! Ὁ ἄνθρωπος – κατὰ γενικὴν ὁμολογίαν, - μηδὲ καὶ αὐτῶν τῶν παίδων ἐξαιρουμένων, κινεῖται εἰς τὸν βόθρον τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀσελγείας, καὶ οὐχὶ μόνον δὲν προτίθεται ἵνα … ἀλλάξῃ πορείαν, οὐχὶ μόνον ἀνέχεται καὶ ἐνισχύει τὰ τοιαῦτα δυσώδη πάθη καὶ ἁμαρτήματα, ἀλλὰ εὑρίσκεται πλέον εἰς … πολεμικὴν  μὲ τὸν Θεόν, τοῦ ὁποίου θέλει νὰ ἐξαφανίσῃ, ἀκόμη καὶ τὸν … ἦχον τοῦ Παναγίου Ὀνόματός Του!

Συνεπῶς, εὑρισκόμεθα εἰς μίαν ἐποχὴν … «ἄπιστον καὶ διεστραμμένην», κατὰ τὴν ὁποίαν καλούμεθα εἰς ὁμολογίαν καὶ μαρτυρίαν τῆς Ἀληθείας! Ἂν ὁ Διδάσκαλος, ἀπήτησεν τὴν ὁμολογίαν ταύτην εἰς πολὺ πιὸ ἐπικινδύνους καὶ χαλεπὰς ἐποχάς, ἀπὸ τὴν σημερινὴν ἐπικρατοῦσαν, καὶ ἐζήτησεν … ἀλλὰ καὶ εὗρεν ἀκόμη καὶ τοῦτο τὸ αἷμα τῶν ὁμολογητῶν, πόσα μᾶλλον περισσότερα ζητεῖ ἀπὸ ἡμᾶς …!

Ὁμολογοῦμεν ὅμως καὶ διαφημίζομεν τὰ Θαύματα καὶ τὴν ἀγάπην μας πρὸς τὸν Θεόν μας, ἢ ἀντιθέτως τὰ … δυσφημίζομεν; Ἄλλοι διαφημίζουσι τὰς πονηρίας των καὶ ἄλλοι τὰς διαστροφάς των! Ἄλλοι τὴν ἀθεΐαν των καὶ ἀπιστίαν των καὶ ἄλλοι τὰς αἱρέσεις καὶ πλάνας των! Ἕτεροι τὰς φιλάθλους ἀκραίας συμπεριφοράς των καὶ ἄλλοι τὰς βλασφημίας καὶ ὕβρεις των! Ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί, δὲν ἔχομεν .. τίποτε διὰ νὰ καυχηθῶμεν; … Ἀλλοίμονον! Ὁ Κύριος ἀπαιτεῖ τὴν ὁμολογίαν μας, εἰδικῶς μάλιστα εἰς τοιαύτας … ἐποχάς!  «Ἡμεῖς … ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα» (Ψαλμ. ΙΘ΄ 8)! Τοῦτος ὁ Λόγος τοῦ Δαυΐδ, ἂς εἶναι καὶ δι’ ἡμᾶς τὸ ἐφαλτήριον διὰ τὴν ὁμολογίαν μας!  

 

41 Καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα Ἰάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,

42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.

43 Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι,

44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.

45 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου;

46 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ.

47 Ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα.

48 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.

49 Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον.

50 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται.

51 Ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα

52 ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. Ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει.

53 Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν.

54 Αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου.

55 Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν.
56 Καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. Ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.

 

Ο Θεός μου ζητά να αγαπώ όλους ακόμα και τους εχθρούς. Πώς γίνεται αυτό;!

Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης γράφει από την πείρα του για την αγάπη προς τους εχθρούς: «Στην αρχή βίαζε την καρδιά σου ν' αγαπά τους εχθρούς, και ό Κύριος, βλέποντας την αγαθή σου προαίρεση, θα σου δώση κάθε βοήθεια... Χωρίς την Χάρι του Θεού δεν μπορούμε ν' αγαπούμε τους εχθρούς».

Ο άγιος Σιλουανός κάθε φορά έκλεινε την προσευχή του με την ευχή ο Θεός να συγχωρεί τους εχθρούς του, γενικά εκείνους που τον είχαν πληγώσει και πικράνει. Δύο συνεχόμενα βράδια τον επισκέφθηκε ο Χριστός, μαλώνοντας τον και λέγοντας του, ότι δεν θέλει να προσεύχεται για τους εχθρούς του. Ο μακάριος Σιλουανός, ενώ του έδινε υπόσχεση ότι δεν θα το επαναλάβει, πάλι την νύχτα πριν πέσει στο κρεβάτι του, ζητούσε εκ νέου ο Θεός να συγχωρεί εκείνους που τον πλήγωναν. Τότε, ο Χριστός, του εμφανίστηκε τρίτη φορά, λέγοντας του, «γι' αυτό σε αγαπώ Σιλουανέ, γιατί μου μοιάζεις.»

Κάποιος άγιος Γέροντας είπε: «Αν ακούσης για κάποιον ότι σε μισεί και σε βρίζει, στείλε του κάποιο δώρο, ώστε να έχεις θάρρος στον Χριστό κατά την ώρα της Κρίσεως». Διότι, «τίποτε δεν εξευμενίζει τόσο τον Θεό, όσο το νά αγαπούμε τους εχθρούς μας και να ευεργετούμε εκείνους πού μάς βλάπτουν».

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2022

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Θάνατος – Κοίμησις - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΕΜΠΤΗ ΛΟΥΚΑ (30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022)

 

«Ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν

ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ» (Λουκ. ΙΣΤ΄ 22).

 

Θάνατος – Κοίμησις.

Οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι θὰ εἴπουν, ὅτι τὸ σημερινὸν ἱερὸν Εὐαγγέλιον, ἀναφέρεται σὲ … μακάβρια θέματα τὰ ὁποῖα, - διὰ νὰ ζῶμεν εὐτυχεῖς, - θὰ πρέπῃ νὰ ἀποσιωπῶμεν! Καὶ, ὄντως! Ἅπαντες γνωρίζομεν, ὅτι, θέματα σχετικὰ μὲ τὸν θάνατον καὶ … μεταθανατίους καταστάσεις, δὲν ἀποτελοῦν ποτὲ θέμα συζητήσεως, οὐχί μόνον μεταξὺ κοσμικῶν, ἀλλά, πολλάκις, καὶ μεταξὺ «ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας»! Δυστυχῶς, τοῦτο τὸ πρώτιστον θέμα τὸ ὁποῖον θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι … ἡ καθημερινή μας «ἔγνοια» καὶ ἡ διαρκὴς … ἀνησυχία μας, κατήντησεν νὰ θεωρῇται … ἐφιάλτης καὶ μόνον εἰς τὴν ἀναφοράν του καὶ τὸ ἄκουσμά του! Καὶ ὅταν συμβῇ ἵνα ἀκούσωσι ὅτιδήποτε σχετικὸν μὲ τὰ τοιαῦτα θέματα, «χτυποῦν τὸ ξύλον», καὶ «πτύουν εἰς τὸν κόρφον των», καὶ «περιστρέφονται περὶ τοῦ ἑαυτοῦ των», καὶ «κινοῦνται ἀπὸ … τὴν θέσιν των», καὶ γενικῶς, προσφεύγουσι εἰς ἀνοήτους κινήσεις ἵνα μὴ ἐγγίσῃ εἰς τούτους … τοῦτο τὸ κακόν!

Θὰ «παραβιάσωμεν», ὅμως σήμερον, τὰς τοιαύτας προλήψεις καὶ δεισιδαιμονίας, ἀφ’ ἑνὸς διότι θεωροῦμεν ταύτας ἐφαμάρτους καὶ ἀνοήτους, ἀφ’ ἑτέρου δέ, διότι συμβαίνει … τὰ θέματα ταῦτα, νὰ ἀποτελοῦν στοιχεῖα ζωτικῆς σημασίας διὰ τήν, … κατὰ Θεόν, πορείαν μας! Ἐπὶ πλέον δε καὶ ἐφ’ ὅσον ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς καθοδηγεῖ, … θὰ ἐπιδιώξωμεν ἵνα ἐρευνήσωμεν καὶ ἀσχοληθῶμεν … μὲ τὸν θάνατον καὶ τά, μετὰ τοῦτον, συμβαίνοντα, προκειμένου νὰ μὴν ἐκπλαγῶμεν καὶ θρηνήσωμεν ἀνοήτως, ὅταν ἔλθῃ ἡ στιγμὴ διὰ νὰ τὰ βιώσωμεν καὶ τὰ ἴδωμεν … ἰδίοις ὀφθαλμοῖς! Διότι, ὡς ἠκούσαμεν, … ὁ θάνατος, δὲν εἶναι τέρμα καὶ τέλος, ἀλλὰ ὕπνος πρόσκαιρος διὰ τοῦ ὁποίου ὁδηγούμεθα εἰς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον καὶ ἄληκτον! Εἶναι … ὕπνος, ἐκ τοῦ ὁποίου θὰ ἐξυπνήσωμεν οἱ πάντες, … «ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ» (Α΄ Θεσσαλ. Δ΄ 16), ὡς μᾶς βεβαιοῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, διὰ νὰ κριθῶμεν καὶ ἀπολαύσωμεν ἕκαστος, … κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ!

 

Παράδεισος καὶ κόλασις!

Ὅσον καὶ ἂν προσπαθοῦν κάποιοι, νὰ τροποποιήσουν τὴν πραγματικότητα, καὶ διαψεύδωσι τοὺς Θείους Λόγους καὶ «ὡραιοποιοῦσι» διὰ τῶν συνήθων ἀνοήτων … «ἀγαπολογιῶν», ὅτι, δῆθεν, ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη καὶ … ἅπαντας μέλλει νὰ μᾶς φέρῃ … «διὰ τῆς βίας» εἰς τὴν ἀναψυχὴν τοῦ Παραδείσου, ἡ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπή, θὰ καταρρίπτει ἅπαντας τοὺς τοιούτους … μύθους, καὶ θὰ μᾶς δείχνῃ τὴν … πικρὰν καὶ ὀδυνηρὰν, ἐνδεχομένως, Ἀλήθειαν καὶ πραγματικότητα!

Ὁ σκληρὸς καὶ ἀνελεήμων πλούσιος τῆς Παραβολῆς, ὅστις ἐπέλεξεν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, τὸν τρυφηλὸν τρόπον ζωῆς, χωρὶς τὴν παραμικρὰν ἀνησυχίαν διὰ τὴν … μετὰ θάνατον ζωὴν καὶ κατάστασιν, εὑρέθῃ εἰς τὸν τρομακτικὸν τόπον τοῦ Ἅδου καὶ τῆς ὀδύνης καὶ τῆς κολάσεως! Τοῦτο δέ, τὸ βεβαιοῖ τὸ ἀψευδὲς στόμα τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Τοιαύτην δὲ ὀδύνην καὶ πόνον διέρχεται ὁ τοιοῦτος πλούσιος, εἰς «τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου», ὥστε … πᾶσα προσπάθειά του διὰ τὴν ἐλαχίστην ἔστω παρρηγορίαν, ἔπιπτεν εἰς τὸ … κενόν! Πᾶσα λεπτομέρεια τὴν ὁποίαν καὶ περιγράφει ὁ Κύριος διὰ τήν, μετὰ θάνατον, ἀξιοθρήνητον κατάστασίν του, μαρτυρεῖ ὅτι, τίποτε ὀλιγώτερον, ἀλλὰ καὶ τίποτε περισσότερον δὲν πρόκειται νὰ συμβῇ εἰς τὸν θάνατον ἑνὸς ἑκάστου ἐκ τῶν ἀνθρώπων!

Καὶ ἐνῶ διὰ τὸν ἀνελεήμονα πλούσιον, εἶχεν ἑτοιμασθεῖ καὶ ἀνέμενεν τοῦτον … σκληρὰ καὶ ἀπερίγραπτος βάσανος, διὰ τὸν πτωχὸν Λάζαρον, τὸν ἐξουδενωμένον καὶ ἄστεγον καὶ πεινῶντα καί, γενικῶς, ἀξιοθρήνητον, … τὸν ἡλκωμένον καὶ ἐπαιτοῦντα ἐλάχιστά τινα ψιχία ἐκ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου, … ἐπεφυλάχθῃ ἡ Παραδείσιος καὶ γλυκυτάτη παρρηγορία! Ἀντεστράφησαν αἱ συνθῆκαι˙ … καὶ ὡς διευκρινίζει ὁ Ἀβραάμ εἰς τὴν συνομιλίαν του μετὰ τοῦ κολαζομένου πλουσίου, - κατὰ τὸ ἱερὸν κείμενον, - … «τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι» (Λουκ. ΙΣΤ΄ 25)! Οὐχὶ μόνον, … ἡ δικαία ἀνταπόδοσις, ἀλλὰ καὶ ἡ «ἐπιβράβευσις» διὰ τὴν ὑπομονὴν εἰς τὰς στεναχωρίας τῆς ζωῆς ταύτης! Συμβαίνει ἐν προκειμένῳ, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐδίδαξεν ὁ Κύριος εἰς τὴν ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν Του˙ … «μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε» (Λουκ. ΣΤ΄ 21), ἀλλὰ καὶ τὸ ὁποῖον ἴσχυσεν καὶ ἰσχύει, δι’ ἅπαντας τοὺς θέλοντας κληρονομῆσαι τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν! Δι’ ἅπαντας τοὺς δεδοξασμένους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, οἵτινες, - μηδενὸς ἐξαιρουμένου! – «ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 37)!

 

«Ἔχουσι Μωυσέα καὶ τοὺς προφήτας˙ ἀκουσάτωσαν αὐτῶν»!

Εἰς τὰς διαρκεῖς ἐπικλήσεις καὶ παρακλήσεις τοῦ πλουσίου πρὸς τὸν Ἀβραάμ, οὗτος (ὁ πλούσιος), ἐπιχειρῶν ἵνα κινήσῃ εἰς ἀγάπην καὶ ἔλεον τοῦτον, ζητεῖ, ὅπως … σταλεῖ ὁ Λάζαρος, - ὡς, … ἐκ νεκρῶν ἀναστάς! - ἵνα ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, καὶ ἵνα ὑπάγῃ εἰς τοὺς … πέντε ἀδελφοὺς τοῦ πλουσίου, καὶ τοὺς πληροφορήσῃ, διὰ τὰ δεινὰ τὰ ὁποῖα ὑφίσταται ὁ ἀδελφός τους, διὰ νὰ μὴν εὑρεθῶσι καὶ ἐκεῖνοι εἰς τὸν τόπον τῆς κολάσεως! Ἴσως εἴπει τις … ὅτι ὁ πλούσιος εἶχεν ἐν μέρει δίκαιον! Ἴσως δὲν θεώρησε εἰς τὴν ζωὴν ταύτην … «σοβαρὰ» τὰ ὅσα ὁ Θεῖος Νόμος λέγει περὶ τῆς, μετὰ θάνατον, ζωῆς! Ὅμως, … παραβολὴ εἶναι αὕτη! Καὶ ἐλέχθῃ, οὐχὶ διὰ νὰ καταδικάσωμεν ἢ δικαιολογήσωμεν, τὸν συγκεκριμμένον πλούσιον, - ὅστις καὶ δὲν εἶναι, ἐν προκειμένῳ, ὑπαρκτὸν πρόσωπον, - ἀλλὰ διὰ νὰ ἀνησυχήσωμεν καὶ ἐνδιαφερθῶμεν διὰ τά, … μετὰ τὸν ἰδικόν μας θάνατον!

Δὲν εἶναι δέ, ἡ ἀνάστασις ἑνὸς ἀνθρώπου, τόσον ἔντονος … ὥστε νὰ κινήσῃ εἰς μετάνοιαν καὶ ἀλλαγὴν τρόπου ζωῆς, τούς, μακρὰν τοῦ Θεοῦ, εὑρισκομένους, ἀλλά, ὡς μᾶς βεβαιοῖ ὁ Θεῖος Λόγος, … αὐτὸς οὗτος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ! Ἕν θαῦμα, ὅσον τεράστιον καὶ ἂν εἶναι εἰς τοὺς ἀνθρωπίνους ὀφθαλμούς, πρὸς ὀλίγον μᾶς ἐντυπωσιάζει καὶ … ἐν συνεχείᾳ … περιθωριοποιεῖται! Ὁ Λόγος, ὅμως, τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἶναι ἐκεῖνος ὅστις, … εἰς ἐκείνους οἵτινες Τὸν μελετῶσι καὶ ἐπιθυμοῦσιν ἵνα κερδίσωσι τὰ ἐπουράνια ἀγαθά, θὰ κατευθύνῃ τούτους εἰς τὴν σωτηρίαν! Προσοχή, λοιπόν, εἰς τὰ λόγια τοῦ Κυρίου! «Αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. ΙΖ΄ 5), μᾶς ὑπέδειξεν ὁ Ἴδιος, ἐκεῖ εἰς τὸ ὄρος Θαβώρ!  

 Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Πρόγραμμα Νοεμβρίου Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου

 

Ιερά Παράκληση - Θεία Λειτουργία στον Άγιο Ανδρέα Πατρών από τους ιερείς και τους ιεροψάλτες του Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας

 

Ευλαβής πρόσρησις προς τον σεβασμιώτατον μητροπολίτην Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως επί τη ενθρονίσει του (τῇ 13ῃ Νοεμβρίου τοῦ Σωτηρίου ἔτους ͵βκβ΄)

ΕΥΛΑΒΗΣ ΠΡΟΣΡΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΕΠΙ Τῌ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΙ ΤΟΥ

(τῇ 13ῃ Νοεμβρίου τοῦ Σωτηρίου ἔτους ͵βκβ΄ ου,

τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου,

 Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως)

Σε­βα­στοὶ Πα­τέ­ρες, σύμ­πα­σαι αἱ μο­να­στι­καὶ ἀ­δελ­φό­τη­τες καὶ ἅ­παν­τες οἱ ἐν Χρι­στῷ Ἀ­δελ­φοί, Γορ­τύ­νιοι καὶ Με­γα­λο­πο­λί­τες, ὁ ἅ­γιος τοῦ Θε­οῦ λα­ός, ὁ Ἰσ­ρα­ὴλ τῆς κα­τὰ Γόρ­τυ­να καὶ Με­γα­λό­πο­λη Ἐκ­κλη­σί­ας, Χαί­ρε­τε!

Χαί­ρε­τε τὴν χα­ρὰ τοῦ Κυ­ρί­ου ἐ­πὶ τῇ ἀ­φί­ξει τοῦ Ἀγ­γέ­λου τῆς καθ᾽ ἡ­μᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως, ἐ­πὶ τῇ ἀ­ναρ­ρή­σει τοῦ Γόρ­τυ­νος καὶ Με­γα­λο­πό­λε­ως Νι­κη­φό­ρου τοῦ Α΄ εἰς τὸν σε­πτὸν θρό­νον τῶν Ἱ­ε­ραρ­χῶν τῆς Δη­μη­νί­τζης. Εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου! Ὁ τῆς με­γά­λης Βου­λῆς Ἄγ­γε­λος, ὁ εἰς τύ­πον καὶ τό­πον Χρι­στοῦ τε­λῶν τὰ τῆς Ἀ­κτί­στου Χά­ρι­τος Μυ­στή­ρια ἔρ­χε­ται πρὸς θε­ρα­πεί­α τῶν ἐν­το­λῶν τοῦ Θε­οῦ καὶ πα­ρα­φυ­λα­κὴ τῶν ὅ­ρων τῆς ἀ­μω­μή­του πί­στε­ώς μας, ἑ­πό­με­νος τοῖς τῶν ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἱ­ε­ροῖς ἴ­χνε­σι. Ἔρ­χε­ται ἡ τῶν πολ­λῶν ὀ­δυ­νῶν μας πα­ρα­μυ­θί­α καὶ ἡ τῶν ἀ­λυ­τρώ­των ἱ­ε­ρῶν πό­θων μας πλη­σμο­νή. Ἔρ­χε­ται ὁ φυ­λά­κτωρ τῶν ἱ­ε­ρῶν μας τό­πων καὶ τῶν ἱ­ε­ρῶν μας πα­ρα­δό­σε­ων. Ἔρ­χε­ται ὁ ἀ­γα­πῶν τοὺς Ἁ­γί­ους καὶ ὁ ὑπ᾽ Αὐ­τοῖς ἀ­γα­πώ­με­νος, ὡς ὁ δι­δά­σκων καὶ ποι­ῶν. Ἔρ­χε­ται ὁ Γόρ­τυ­νος καὶ Με­γα­λο­πό­λε­ως Νι­κη­φό­ρος ὁ Α΄ ἀ­σπα­ζό­με­νος ἐν πρώ­τοις τό, εἰς τὸν ἐν Ἀ­θή­ναις Μη­τρο­πο­λι­τι­κὸν Ἱ­ε­ρὸν Να­ὸν κεί­με­νον, πάν­σε­πτον λεί­ψα­νον τοῦ Πα­τριά­ρχου. Ἐ­σκίρ­τη­σε ἡ καρ­δί­α ὅ­λου τοῦ λα­οῦ τοῦ Θε­οῦ εἰς τὸν ἀ­σπα­σμὸν τῶν δύ­ο ἱ­ε­ρῶν ἀν­δρῶν: τοῦ ἐκ Δη­μη­τσά­νης ἕλ­κον­τος τὴν κα­τα­γω­γήν, Πα­τριά­ρχου Κων­σταν­τι­νου­πόλ­ε­ως Γρη­γο­ρί­ου τοῦ Ε΄ καὶ τοῦ εἰς Δη­μη­τσά­να ποι­μαί­νον­τος Μη­τρο­πο­λί­του Γόρ­τυ­νος καὶ Με­γα­λο­πό­λε­ως Νι­κη­φό­ρου τοῦ Α΄. Ὁ Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος ση­μεί­ω­σε τὸ ἀ­λη­θὲς: «ζοῦ­με σ᾽ ἕ­ναν κό­σμο, ποὺ προ­βάλλε­ται ὁ θό­ρυ­βος καὶ ἡ εἰ­κό­να καὶ αὐ­τὰ εἶ­ναι ξέ­να πρὸς τὴν δι­δα­σκα­λί­α τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου». Πό­σο τὸν εὐ­χα­ρι­στοῦ­με γιὰ τὰ σο­φά Του λό­για, ποὺ ἀν­τήχη­σαν στὰ σπλά­χνα μας τὴν τρα­γι­κὰ ἐ­πί­και­ρη γιὰ τὸ Γέ­νος μας  ἱ­ε­ρὴ ἰα­χὴ τοῦ ἐ­θνι­κοῦ μας ποι­η­τοῦ Ἀ­ρι­στο­τέ­λους Βα­λα­ω­ρί­του: «Ἀπ᾽ ἄ­κρη σ’ ἄ­κρη χα­λα­σμὸς...Χτυ­πᾶ­τε πο­λε­μάρ­χοι!/ Μὴ λη­σμο­νεῖ­τε τὸ σχοι­νί, παι­διά, τοῦ Πα­τριά­ρχη!». Σ᾽ αὐ­τὸν τὸν αἱ­μα­το­βαμ­μέ­νο τό­πο, στὸν μπα­ρου­το­κα­πνι­σμέ­νο καὶ ἐν πολ­λοῖς ἔ­τε­σι ὀ­δυ­νώ­με­νο καὶ στε­ρού­με­νο ὑ­λι­κῶς τε καὶ κά­πο­τε καὶ πνευ­μα­τι­κῶς ἔρ­χε­ται ὁ πε­φη­μι­σμέ­νος γιὰ τὸ ἦ­θος, τὴν μόρ­φω­σι, τὴν ἀ­να­τρο­φὴ καὶ δι­α­γω­γή του Νι­κη­φό­ρος, του­πί­κλην Εὐ­στα­θί­ου ἐκ τῆς εὐ­γε­νοῦς Χαλ­κί­δος, ὅμως τώ­ρα με­τα­μορ­φω­μέ­νος εἰς τὸν ἡμέ­τε­ρο Ἱ­ε­ρὸ Πα­τέ­ρα, διὰ τῆς Ἀ­κτί­στου Χά­ρι­τος τοῦ Πα­να­γί­ου Πνεύμα­τος, τὴν ὁποία ἀφθόνως ἔ­λα­βε εἰς τὴν χει­ρο­το­νί­α Του, μεταμορφωμένος εἰς τὸν Γόρ­τυ­νος καὶ Με­γα­λο­πό­λε­ως Νι­κη­φό­ρο τὸν Α΄, τὸν Δι­ά­δο­χο τοῦ Γρη­γο­ρί­ου τοῦ Ε΄, τοῦ Ἀν­α­νί­α τοῦ Λαμ­πάρ­δη, τοῦ Ἰ­ω­σὴφ τοῦ Β΄ καὶ ἀ­μέ­τρη­των ἄλ­λων ἐ­πω­νύ­μων καὶ ἀ­νω­νύ­μων κλη­ρι­κῶν καὶ λα­ϊ­κῶν, ποὺ ἐ­σή­κω­σαν εὐά­νδρως τὸν σταυ­ρὸν τῆς πί­στε­ως ἕ­ως τὴν Ἀ­νά­στα­σιν τοῦ ἡ­μέ­τε­ρου Γέ­νους. «Μὴ λη­σμο­νεῖ­τε τὸ σχοι­νί, παι­διά, τοῦ Πα­τριά­ρχη!» Τὸ μαρ­τύ­ριο καὶ ἡ ἀ­σκη­τι­κὴ πρᾶ­ξι με­τα­μόρ­φω­σαν τὸν τό­πο μας σὲ ἱ­ε­ρὸ σέ­μνω­μα ὅ­λου τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ. Αὐ­τὸ τὸ μυ­ρι­ό­στι­κτο ἱ­ε­ρὸ σκή­νω­μα, τὴν ἐ­παρ­χί­α Γόρ­τυ­νος καὶ Με­γα­λο­πό­λε­ως μα­ζὶ μὲ τὴν ζέ­ου­σα εὐ­λα­βεί­ας προ­σευ­χο­μέ­νη μας καρ­δί­α προ­σφέ­ρου­με στὸν Σε­πτὸ καὶ Πε­φι­λη­μέ­νο μας Πα­τέ­ρα, στὸν Μη­τρο­πο­λί­τη μας Νι­κη­φό­ρο τὸν Α΄.

Ὁ Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος κά­νον­τας μνεί­α τῶν χα­ρι­σμά­των τοῦ Πα­τέ­ρα μας σχο­λί­α­σε στὸν λό­γο του: «Τὸ σύγ­χρο­νο κο­σμι­κὸ πνεῦ­μα ἀ­παι­τεῖ τὴν προ­βο­λὴ καὶ τὴν δη­μο­σι­ό­τη­τα, ἀλ­λὰ τὸ ἀ­θό­ρυ­βο εἶ­ναι τὸ ὑ­πό­βα­θρο γιὰ τὴν ἐ­πι­τυ­χί­α». Τὸν εὐ­χα­ρι­στοῦ­με μα­ζὶ καὶ μὲ ὅ­λη τὴν σε­πτὴ Ἱ­ε­ραρ­χί­α, για­τὶ μᾶς ἀ­πέ­στει­λε Πα­τέ­ρα καὶ Ποι­με­νάρ­χη μας ἕ­ναν ἄν­θρω­πο εὐγενῆ, ἐ­γνω­σμέ­να σε­μνὸ καὶ ἡ­σύ­χι­ο, ὁ ὁποῖος θέ­τει τὸ μυ­στή­ριο τῆς ἐν Χρι­στῷ πνευ­μα­τι­κό­­τη­τος καὶ ἡ­συ­χί­ας ὡς θε­μέ­λιο γιὰ τὴν ἐ­πι­τυ­χί­α τῆς δι­α­ποι­μάν­σε­ως ἐν τῇ Ἱ­ε­ρᾷ καθ᾽ ἡ­μᾶς Μη­τροπόλει. Στὸν ὅ­λο Του ἀ­γῶ­να δε­σμευ­ό­με­θα νὰ στα­θοῦ­με συμ­πα­ρα­στά­ται καὶ ἀ­ρω­γοί, ἀ­να­γνω­ρί­ζον­τας στὸ σε­πτὸ πρό­σω­πό Του ὄ­χι μό­νο τὸν εὐ­λα­βῆ Ποι­με­νάρ­χη μας ἀλ­λὰ καὶ τὸν κα­τα­κυ­ρι­εύον­τα ἐν Χρι­στῷ τὴν καρ­δί­α μας κα­τὰ τὸ «Υἱ­έ μου δός μοι σὴν καρ­δί­αν».

Νι­κη­φό­ρου τοῦ Σε­βα­σμι­ω­τά­του καὶ Θε­ο­προ­βλή­του Μη­τρο­πο­λί­του Γόρ­τυ­νος καὶ Με­γα­λο­πό­λε­ως πολ­λὰ τὰ ἔ­τη.

Με­τὰ πολ­λοῦ σε­βα­σμοῦ,

ἀ­σπά­ζο­μαι εὐ­λα­βῶς τὴν δε­ξιάν Σας,

ἐ­ξαι­τού­με­νος τὰς Ἁ­γί­ας Ὑ­μῶν εὐ­χάς,

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2022

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Σεπτέμβριος 2022

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Σεπτεμβρίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου, το οποίο μπορείτε να... ξεφυλλίσετε!

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2022

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ὁ Λόγος … δὲν ἁγιάζει! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΛΟΥΚΑ (16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022)

«ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ» (Λουκ. Η΄ 5) 

Οἱ τέσσαρες … σπόροι! 

Τὴ γνωστὴ Παραβολὴ «τοῦ Σπορέως», ἠκούσαμεν σήμερον ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἀγαπητοί μου! Τὴν παραβολὴν ἐκείνην, κατὰ τὴν ὁποίαν, ὁ Διδάσκαλος χρησιμοποιεῖ τὴν εἰκόνα τοῦ σπείροντος γεωργοῦ, προκειμένου νὰ διδάξῃ εἰς τοὺς μαθητάς Του καὶ τὸν ὄχλον, καὶ νὰ δείξῃ εἰς τούτους, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλους ἡμᾶς, τὴν διάθεσιν καὶ ἐπιμέλειαν τὴν ὁποίαν θὰ πρέπῃ νὰ ἐπιδεικνύωμεν, κατὰ τὴν ἀκρόασιν τοῦ Θείου Λόγου. 

Τέσσαρας κατηγορίας ἀκροατῶν τῶν Λόγων τοῦ Θεοῦ, μᾶς ἔδειξεν ὁ Κύριος! Τέσσαρας κατηγορίας, … ὑπὸ τὴν μορφὴ τεσσάρων ἀντιστοίχων «σπόρων» τοῦ «σπείροντος γεωργοῦ»! Τέσσαρας «σπόρους», οἵτινες … ριπτόμενοι εἰς τὸν ἀγρὸν ἀπὸ τὰς χείρας τοῦ «σπορέως», … «ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, …· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, …· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, …. Καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν …» (Λουκ. Η΄ 5-8)! Τέσσαρες περιπτώσεις ἀκροατῶν τοῦ Θείου Λόγου, εἰς τὰς ὁποίας ἀνήκομεν καὶ ἡμεῖς, οἵτινες θεωρούμεθα … «ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας», καὶ ἐκκλησιαζόμεθα καὶ καὶ ἀκροώμεθα, εὐκαίρως τε καὶ ἀκαίρως, τὰς Θείας Διδασκαλίας! Τέσσαρες … «καρδίαι», αἵτινες προσφέρονται πρὸς καλλιέργειαν καὶ … σποράν, ἀλλὰ δὲν ἔχουσι καὶ αἱ τέσσαρες τὴν ἰδίαν πνευματικὴν ὠφέλειαν καὶ καρποφορίαν!  

Τέσσαρες σπόροι «πνευματικοῦ σίτου», οἵτινες προορίζονταν ἵνα ἀποδώσωσιν τὸν … ἑκατονταπλασίονα καρπόν, ὅταν ἐσπείροντο ὑπὸ τοῦ σπορέως! Ὅμως, … ὁ πρῶτος ἔπεσεν, - ὡς συνήθως συμβαίνει, - εἰς τὸν δρόμον, ὅπου διαβαίνουσιν οἱ ἄνθρωποι, καὶ … τὸν κατεπάτησαν, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ τὸν κατέφαγον! Ὁ δεύτερος, - ὡς συμβαίνει καὶ πάλιν, - ἔπεσεν εἰς πετρῶδες ἔδαφος, καὶ ἀφοῦ ἐρρίζωσεν καὶ … ἡτοιμάσθη ἵνα καρποφορήσῃ, … ἐξηράνθῃ «διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα»! Ὁ τρίτος κόκκος τοῦ σίτου, ἔπεσεν εἰς τὰς ἀκάνθας, - σύνηθες καὶ τοῦτο, - καὶ ἐνῶ ἤρχισεν νὰ αὐξάνεται, … «συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό»! Ὁ τέταρτος, τέλος, ἔπεσεν – κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ γεωργοῦ, - εἰς τὸ καλλιεργημένον ἔδαφος, καὶ ὡς ἦτο ἑπόμενον, «ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα»! 

Τέσσαρες πνευματικοὶ σπόροι, εἰς τέσσαρας καρδίας, ὡς διευκρινίζῃ ἐν συνεχείᾳ ὁ Διδάσκαλος, αἱ ὁποῖαι (καρδίαι) «εὐθύνονται» διὰ τὴν ἀπόδοσιν καὶ καρποφορίαν τοῦ σπόρου (τοῦ Θείου Λόγου)! 

Ὁ Λόγος … δὲν ἁγιάζει! 

Οἱ τέσσαρες οὗτοι ἀκροαταὶ τοῦ Θείου Λόγου, οἵτινες ὑποδηλοῦνται διὰ τῶν ὡς ἄνω τεσσάρων σπόρων τῆς παραβολῆς, δὲν … ἀξιολογοῦνται ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἐπειδὴ ἐδέχθησαν τὸν Θεῖον Λόγον, ἀλλὰ διὰ τὸ πῶς καὶ πόσον ἐπεδόθησαν εἰς τὴν καρποφορίαν του! Δηλαδή, δὲν ἁγιάζονται ἐπειδὴ προσέρχονται καὶ ἀκροῶνται τὰ Θεῖα Λόγια! Οὕτω, εἰς τὴν πρώτην περίπτωσιν, ἡ καρδία ἡ εἰκονιζομένη διὰ τοῦ … δρόμου, εἶναι ἀδιάφορος καὶ ἀφήνει τὸν «σπόρον» … ἔκθετον καὶ ἀπροστάτευτον εἰς «τοὺς πόδας τῶν περαστικῶν» καὶ εἰς τὰς ὀρέξεις τῶν δαιμόνων (πετεινῶν)! Εἰς τὴν δευτέραν, … ἡ καρδία ποὺ δέχεται μετὰ χαρᾶς τὸν σπόρον, εἶναι σκληρὰ ὡς … πέτρα καὶ δὲν ἐπιτρέπει εἰς τὸν Λόγον νὰ «ριζώσῃ» καὶ αὐξηθῇ καὶ καρποφορήσῃ! Ἡ τρίτη καρδία, εἶναι ἡ χέρσος καὶ ἀκανθηφοροῦσα! Εἶναι ἡ «ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευ(ομένη καὶ συμπνιγομένη)»! Εἶναι ἐκείνη ἡ καρδία … ἥτις ἐπιθυμεῖ μὲν τὸν Λόγον, ἀλλ’ ἐπιθυμεῖ καὶ ἄλλας κοσμικὰς καὶ ἐφαμάρτους ἐπιθυμίας! Καὶ αἱ τρεῖς αὗται καρδίαι, … δὲν προτίθενται ἵνα καλλιεργήσωσι τὸν … σπόρον, καὶ ὠφεληθῶσιν ἐκ τοῦ Θείου Λόγου! Τὸ λέγομεν δὲ τοῦτο, διότι ἡ πλειονότης τῶν λεγομένων χριστιανῶν, προσπαθῶμεν ἵνα κατατάξωμεν ἑαυτούς, μετὰ τῶν …  Ἁγίων καὶ σεσωσμένων, ἐπειδὴ … κάποτε πηγαίνουμε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἢ ἀνάπτωμεν κάποιο κηρίον, ἢ κάμνωμεν τὸν Σταυρόν μας, ἢ νηστεύωμεν τὴν … Μεγάλη Παρασκευή! 

Δὲν ἐπιδιώκομεν ἵνα προφθάσωμεν τὴν κρίσιν τοῦ Κυρίου! Ὅμως, καὶ διὰ τὰς τρεῖς … πρώτας ταύτας καρδίας, ὁ Θεῖος Λόγος ἀκούεται … καταδικαστικός! 

Ἡ τετάρτη … περίπτωσις! 

Εἰς τὴν τετάρτην καὶ … παρρήγορον περίπτωσιν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ καρδία εἶναι ἑτοίμη διὰ νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ, ὁ «σπόρος» εὑρίσκει πρόσφορον ἔδαφος καὶ «γῆν ἀγαθήν»! Αὐτονόητον, συνεπῶς, εἶναι, τὸ νὰ βλαστήσῃ καὶ «ριζώσῃ» καὶ αὐξηθῇ, … καὶ «ποιήσῃ καρπὸν ἑκατονταπλασίονα»! 

Κατὰ τὴν ἑρμηνείαν δὲ ποὺ ἔδωσεν ὁ Κύριος, … «τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ» (Λουκ. Η΄ 15). Εἰς ταύτην τὴν τετάρτην περίπτωσιν, ἀξίζει νὰ προσέξωμεν ἰδιαιτέρως τινὰς χαρακτηριστικὰς … λέξεις, εἰς τὰς ὁποίας περικλείεται καὶ ἅπασα ἡ οὐσία τῆς Θείας διδαχῆς! Ἐν πρώτοις, διὰ νὰ ἐπιτύχῃ ὁ Θεῖος Λόγος εἰς τὴν ἐπὶ τῆς γῆς πορείαν μας, θὰ πρέπῃ νὰ δεχθῶμεν τοῦτον, «ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ»! Τοῦτο σημαίνει, ὅτι θὰ πρέπῃ νὰ ἔχωμεν … καρδίαν ἐμπεπιστευμένην εἰς τὰς χείρας τοῦ «Γεωργοῦ»! Τοῦτο, κυρίως, ἀπουσιάζει ἀπὸ τὰς τρεῖς πρώτας περιπτώσεις! Εἰς τὴν πρώτην, ἐκθέτωμεν τὸν Θεῖον Λόγον, εἰς τὴν κρίσιν τοῦ καθενός! Εἰς τὴν δευτέραν, προβάλλωμεν τὰς ἰδικὰς μας ἀπαιτήσεις καὶ ἐπιλογάς, καὶ σκληρύνομεν τὰς καρδίας μας … καὶ κρίνομεν τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ! Εἰς τὴν τρίτην περίπτωσιν, ἡ καρδία μας πληροῦται ἀπὸ τὰς «ἀκάνθας» τῶν μεριμνῶν καὶ ἡδονῶν τῆς ζωῆς ταύτης καὶ ἀποστερεῖ ἀπὸ τὸν Θεῖον «σπόρον», τὸ δικαίωμα ἵνα βλαστήσῃ καὶ ἀποδώσῃ καρπόν …! Ὅμως εἰς τὴν τετάρτην περίπτωσιν, … παραδίδωμεν, (εἴθε!), τὰς καρδίας ἡμῶν, εἰς τὴν διαχείρισιν τοῦ Θεοῦ! 

Θὰ τελειώσωμεν τὸ παρόν, μὲ μίαν ἀκόμη ἐπισήμανσιν! … «Ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ»! Εἶναι ἡ Θεοδρόμος πορεία τῆς χριστιανῆς καρδίας εἰς τὴν καλλιέργειαν τοῦ «σπόρου»! Ἐφ’ ὅσον ἀκούσωσι … κατέχουσι! Καὶ ἐφ’ ὅσον κατέχουσι … καὶ καρποφοροῦσι! Καὶ ἡ καρποφορία δε, - ὡς συμβαίνει εἰς κάθε σποράν, - ζητεῖ … ὑπομονὴν καὶ ἀναμονήν! Ὑπομένει ὁ κάθε γεωργός, καὶ ἀναμένει τὸν κατάλληλον καιρόν, διὰ νὰ δρέψῃ τὸν ἑκατονταπλασίονα καρπόν! Ὑπομένει, πολλάκις, εἰς τὰς ἀντιξόους καιρικὰς συνθήκας, αἵτινες δυσχεραίνουσι τὴν αὔξησιν καὶ καρποφορίαν τοῦ σπόρου! Ὑπομένει, εἰς ποικίλα … ζιζάνια τὰ ὁποῖα, - ὡς ἐδίδαξεν ὁ Ραββὶ εἰς ἑτέραν παραβολήν, - συμφύονται μετὰ τοῦ σπόρου, καὶ ἀπειλεῖται οὗτος εἰς τὴν «πρόοδον» καὶ καρποφορίαν του! Ὑπομένει ὁ γεωργός, τὸν ὅσον χρόνον ἀπαιτεῖται μέχρι τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἀγωνιᾷ … ἕως ὅτου ἤδη τὴν ἐσοδείαν του εὐοδουμένην καὶ … εὐλογημένην! 

Εἰς τὴν τοιαύτην ὑπομονὴν καλούμεθα, ἅπαντες ἡμεῖς οἱ διαθέσαντες τὰς καρδίας ἡμῶν εἰς τὴν … ὑποδοχὴν τοῦ Θείου Λόγου! Ὑπομονὴν καὶ ἀγῶνα καὶ ἀγωνίαν, ἵνα ἴδωμεν εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν τὴν ποθουμένην … καρποφορίαν τοῦ «Σπόρου»! Ὑπομονὴν καὶ … ἐργασίαν πνευματικήν, διὰ νὰ δυνηθῶμεν ἵνα ἐπιδείξωμεν κατὰ τὴν ὥραν τοῦ … θερισμοῦ (τῆς ἀπολογίας ἡμῶν), … «καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας» (Λουκ. Γ΄ 8)! 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Τι σημαίνει αρρωστημένος άνθρωπος;

 

Άλλο άρρωστος άνθρωπος και άλλο αρρωστημένος.

Ο πρώτος, συχνά δεν έχει καμία ευθύνη για την κατάστασή του.

Ο δεύτερος πάλι, είναι ένοχος αποκλειστικά.

Είναι ένοχος γιατί άφησε πόρτες ανοιχτές. Είναι ένοχος γιατί παρέδωσε εκούσια τη ζωή του στο σκοτάδι.

Ο πρώτος μπορεί και μετανιώνει για τα λάθη του.

Πέφτει. Σηκώνεται. Τον πολεμάει τον κακό του εαυτό. Παλεύει.

Ο δεύτερος, στέκεται περήφανος στη πτώση του.

Αμετανόητος. Χρησιμοποιώντας μόνο δικαιολογίες. Καλλιεργώντας το σκοτάδι.

Άλλο άρρωστος άνθρωπος και άλλο αρρωστημένος.

Τον πρώτο, όπου τον δεις, άπλωσέ του το χέρι για βοήθεια…

Για τον δεύτερο κάνε μόνο προσευχή… Γιατί έτσι όπως πορώθηκε η ψυχή του, τίποτε άλλο δεν τον σώζει.