ΑΥΛΗ

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2022

Επιτελους, θα δικαστω! - π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Γράφει ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Επιτέλους, μετά από αναβολές (λόγω παρέλευσης του ωραρίου), την προσεχή Δευτέρα 10.10.22, πρόκειται να δικαστώ (αριθμός πινακίου: 5) ενώπιον του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πατρών, διότι λειτούργησα στην ενορία μου την 25η Μαρτίου 2020, εορτή του Ευαγγελισμού, δηλαδή επιτέλεσα το ιερατικό και εφημεριακό μου καθήκον ως επιτάσσει η εκκλησιαστική μας παράδοση και η συνείδησή μου

Υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με την τότε κυβερνητική απόφαση (ΚΥΑ 2867/16.3.20, ΚΥΑ Δ1α/ΓΠ.οικ. 21285/28.3.20) από 16.3. – 11.4.2020 απαγορευόταν τελείως η τέλεση της Θ. Λειτουργίας σε ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια (ακόμα και στις Ι. Μονές και στο Άγιο Όρος!). Αποτελούσε ποινικό αδίκημα και μόνο η απλή τέλεση της Θ. Λειτουργίας ανεξάρτητα από την παρουσία η μη των πιστών στους ναούς…

Κατά τη διάρκεια της 29ετούς ιερατικής μου διακονίας έχω αξιωθεί άλλες τέσσερις φορές να βρεθώ εγκαλούμενος και κατηγορούμενος διότι δεν υπέκυψα σε πιέσεις και θέλησα να προασπιστώ τα συμφέροντα της ενορίας Αγ. Νικολάου Πατρών, στην οποία είχα τότε ως πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου την ευθύνη της διοικητικής και οικονομικής διαχείρισης.

Το διακύβευμα τότε (1995-2000) ήταν της τάξεως των 100.000.000 δρχ! Και τις τέσσερις φορές αθωώθηκα και τελικά δικαιώθηκε απολύτως ο Ναός στο σύνολο των απαιτήσεών του κατά την τότε πολυετή διένεξη.

Αν τότε διακυβεύονταν κάποια σοβαρά υλικά συμφέροντα, στην παρούσα περίπτωση διακυβεύεται η ίδια η προσωπική και ιερατική τιμή και αξιοπρέπεια, το συνταγματικό δικαίωμα της θρησκευτικής λατρείας του λαού μας και κυρίως η ιερατική διακονία και αξιοπρέπεια του Ορθοδόξου-Έλληνα παπά.

Όπως κατ’ επανάληψη έχω δηλώσει (βλ. συνημμένες τις από 15.9.2020 εξηγήσεις μου στον αρμόδιο Εισαγγελέα) η άσκηση δίωξης για τέτοιο “αδίκημα”, αποτελεί ξεχωριστή τιμή για ένα ιερέα και έτι πλέον. την ύψιστη τιμή -το ανώτατο οφίκιο κατά την εκκλησιαστική ορολογία- μετά την ιεροσύνη, συνιστά η καταδίκη του επειδή επιτέλεσε το ιερατικό του καθήκον.

Υπάρχει όμως μία σκιά που σκιάζει την απονεμηθείσα αυτή ιδιαίτερη τιμή: Το γεγονός ότι στην πατρίδα μας, η Νομοθετική Εξουσία εξουσιοδότησε τους αρμόδιους της Εκτελεστικής να απαγορεύσουν τελείως την τέλεση της Θ. Λειτουργίας και η αρμόδια Δικαστική Εξουσία (Εισαγγελική Αρχή) θεωρεί ως έγκλημα την τέλεση της Θ. Ευχαριστίας, τους δε υπεύθυνους ιερείς που τόλμησαν να ιερουργήσουν ως εγκληματίες, η δε Εκκλησιαστική Ηγεσία παρακολουθεί, στην καλύτερη περίπτωση, σιωπηλή και αμήχανη!

Αν αναλογιστώ ότι παρόμοια διάταξη νόμου, ποινικοποίησης της τέλεσης της Θ. Λειτουργίας, μετά τον θάνατο του Διοκλητιανού (311 μΧ) ίσχυσε στην Ευρώπη μόνο στην Αλβανία του Ενβὲρ Χότζα (1967-1990), αν αναλογιστώ ότι ούτε ο Μωάμεθ ο Πορθητής και οι διάδοχοί του Σουλτάνοι στα 400-500 χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς, ούτε ο Λένιν ούτε ο Στάλιν ούτε ο Τσαουσέσκου τόλμησαν τέτοια ασέβεια εναντίον του ίδιου του εσώτατου πυρήνα της Εκκλησίας, του Μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας, που τόλμησε η Ελληνική Δημοκρατία εν έτει 2020, ασφαλώς και δεν μπορώ να πανηγυρίζω όσο θα ήθελα για την τιμή της ασκηθείσης δίωξης…

Για να είμαι ειλικρινής προβληματίστηκα ιδιαίτερα έντονα για τον αν θα πρέπει να υπερασπιστώ εαυτόν ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης ή να Την αφήσω να με τιμήσει υπερβαλλόντως καταδικάζοντάς με επειδή ενεργώντας σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση και την ιερατική μου συνείδηση λειτούργησα του Ευαγγελισμού μη συμμορφούμενος στις παράλογες και αναποτελεσματικές και ασεβείς και αντισυνταγματικές κρατικές απαγορεύσεις.

Ο μοναδικός λόγος που αποφάσισα να υπερασπιστώ εαυτόν είναι ότι ενώ η καταδίκη μου αποτελεί για εμένα υπέρτατη τιμή, ταυτόχρονα αποτελεί:

* ευθεία πρόκληση στην εκκλησιαστική συνείδηση του πιστού λαού,

* όνειδος για την Ελληνική Πολιτεία, η οποία θέλει να διεκδικεί θέση στις σύγχρονες Δημοκρατίες που σέβονται το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκευτικής λατρείας στους πολίτες τους,

* νομιμοποίηση του Καίσαρα αυτός να καθορίζει, περιφρονώντας την εκκλησιαστική τάξη και παράδοση, αν και πότε και πώς θα λειτουργούμε στους Ναούς μας, και τέλος

* πρόσθετη αφορμή σκανδαλισμού του πιστού λαού και περαιτέρω κλονισμού της εμπιστοσύνης του προς την εκκλησιαστική Ηγεσία της

χώρας μας!

Τελικά, η Ελληνική Δικαιοσύνη επωμίζεται και πάλι το υπέρτατο καθήκον και καλείται να προστατέψει το κύρος και την αξιοπρέπεια της Ελληνικής Πολιτείας και τη συνταγματική της τάξη…

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2022

Ἀγάπη εἰς … ἅπαντας! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ (11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022)

«Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε

τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν» (Ἰωάν. Γ΄ 16).

Ἡ Θεία Ἀγάπη, πρὸς τὸν σκληροτράχηλο ἄνθρωπο.

Ὁ Θεῖος Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὁ μαθητὴς τῆς Ἀγάπης, ὅπως ἐπωνομάζεται, δεικνύει – εἰς τὴν σημερινὴν Εὐαγγελικὴν περικοπήν, - μὲ ἰδιαιτέρως χαρακτηριστικὴν ἔκφρασιν, τὴν Θείαν Ἀγάπην ἥτις διαφαίνεται εἰς τὴν ὅλην πορείαν τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς! Ἀπὸ τὴν στιγμὴν τῆς παρακοῆς του καὶ τῆς «ἀποβολῆς» του ἐκ τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς, ἕως καὶ τῆς τελείας ἀποστασίας του ἀπὸ τὸν Θεὸν Πατέρα καὶ Δημιουργόν του, ἥτις (ἀποστασία) καὶ «ἠνάγκασε» τὸν Θεόν, νὰ δώσῃ τὸν μονογενῆ Υἱόν Του, Ὅστις διὰ τῆς σταυρικῆς Του θυσίας καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του, θὰ ἔδιδε σωτήριον διέξοδον εἰς τὰ … ἀδιέξοδα ποὺ εἶχε δημιουργήσει ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ ἀποστασία! Αὐτὴν τὴν ὑπερτάτην ἔκφρασιν τῆς Θείας ἀγάπης μᾶς παρουσιάζει, ὡς προείπωμεν, ὁ Θεῖος Εὐαγγελιστής, μὲ σκοπὸν ἀναμφισβήτητον, … νὰ ἐκτιμήσωμεν ταύτην καὶ νὰ ὑπάρχωμεν … ἀντάξιοι αὐτῆς!

Ὅμως, ἕναντι τῆς Πατρικῆς ταύτης ἀγάπης, ὁ ἄνθρωπος, - πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, - εὑρέθη … κατώτερος τῶν περιστάσεων! Εἰς ταύτην τὴν θυσιαστικὴν ἀγάπην, ἀντιπαρέθετε καὶ ἀντιπαραθέτει ἕως καὶ σήμερον, μίαν ἀδικαιολόγητον σκληρότητα καὶ ἀχαριστίαν, ἥτις … ἀντὶ νὰ ὑποχωρῇ καὶ ὀλιγοστεύῃ, δυστυχῶς αὐξάνεται καὶ πολλαπλασιάζεται καὶ γίνεται … ἄρνησις καὶ χυδαιότης! Παρὰ δὲ τὰ πάμπολλα ἱστορικὰ δεδομένα τὰ ὁποῖα καὶ μαρτυροῦσι τὰς φοβερὰς συνεπείας ἅτινας ἐπέφερεν ἡ τοιαύτη ἄρνησις καὶ ἀποστασιοποίησις ἐκ τοῦ Θεοῦ, οὗτος δείχνει ἀποφασισμένος νὰ συνεχίσῃ εἰς τὸν ὀλισθηρὸν δρόμον τῆς ἀποστασίας καὶ ἐχθρότητος πρὸς τὸν Κύριον καὶ ἀδιστάκτως ἐπιλέγει … «πρὸς κέντρα λακτίζειν»!

Ἡ ἀνθρωπίνη … παράνοια!

Ἐὰν θὰ ἦτο δυνατόν, νὰ ἐρωτούσαμεν ἅπαντας τούτους τοὺς … ἀποστάτας καὶ ἀρνητάς, διὰ ποίους λόγους … τόσον πεισματικά, διέρρηξαν καὶ διαρρηγνύουσι τὰς σχέσεις των μετὰ τοῦ Θεοῦ, ἀσφαλῶς καὶ … οὐδὲν ἔχουσιν ἵνα καταγγείλωσι ἐναντίον Αὐτοῦ! Εἰς οὐδὲν κατηγοροῦσι τὸν Ἅγιον καὶ Πανοικτίρμονα Κύριον! Ὁμοιάζουσι πρὸς ἐκείνους τοὺς ἀχαρίστους καὶ ἀγνώμονας Ἑβραίους, οἵτινες, κατ’ ἐκείνην τὴν θαυμαστὴν τεσσαρακονταετῆ πορείαν διὰ μέσου τῆς ἐρήμου, ἀπελάμβανον καθ’ ἑκάστην ἡμέραν, ὥραν τε καὶ στιγμήν, τὰς ἀπείρους εὐλογίας τοῦ Θεοῦ - καὶ μάλιστα διὰ κραυγαλέων θαυμάτων, - καὶ ἐν τούτοις δὲν εἶχον εἰς οὐδέν, ἵνα ὑβρίζωσι καὶ καταγγέλωσι τὸν Θεὸν καὶ τὸν προφήτην Του τὸν Μωϋσῆν! Ὡς τότε, ἔτσι καὶ σήμερον, ὁ ἄνθρωπος κλείει τοὺς ὀφθαλμούς του εἰς τὰς ἀπείρους Θείας εὐεργεσίας καὶ οὐδεμίαν τοιαύτην ἐκτιμᾷ καὶ οὐδὲ ἓν … «εὐχαριστῶ», λέγει πρὸς τὸν Εὐεργέτην του!

Ὡς τότε, … τετυφλωμένοι καὶ πεπωρωμένοι ἐκ τῆς ἀχαριστίας των, δὲν ἔβλεπον, οὔτε τὸ καθ’ ἡμέραν λᾶμπον Ἄκτιστον φῶς ἐπὶ τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, οὔτε τά, καθημερινῶς σιτίζοντα τούτους, μάννα τε καὶ ὀρτυγομήτραν, οὔτε τό, ἐκ τῶν βράχων ἐκβλῦζον καὶ ποτίζον τούτους, οὐράνιον ὕδωρ, οὔτε δὲ ἀκόμη τὰς ἀπείρους Θεοφανείας διὰ τῶν ὁποίων ἔζων ἐκ τοῦ σύνεγγυς, τὴν Θείαν συμπαράστασιν καὶ παρρηγορίαν, … οὕτω καὶ σήμερον, ὁ ἀχάριστος καὶ ἀγνώμων ἄνθρωπος, θεωρεῖ τὰς ἀπείρους ταύτας δωρεὰς τῆς Θείας ἀγάπης, εἴτε ὡς ἴδια κατορθώματα, εἴτε ὡς εὐεργεσίας τῆς … «θεᾶς τύχης», εἴτε ὡς εὔνοιαν τῆς ἀλόγου «φύσεως»! «Ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. ΜΗ΄ 13).

Ἀκόμη δὲ χειρότερον, … τὸ γεγονός, ὅτι ἡ ἀποστασία αὕτη τοῦ ἀνθρώπου, ἔφθασεν εἰς τοιαύτην χυδαιότητα, ὥστε, πέραν τῶν ὅσων προανεφέραμεν, ὁ εὐεργετημένος καὶ «ἐν τιμῇ ὤν», ἄνθρωπος, νὰ περιφρονῇ καὶ νὰ ἀποβάλῃ ἐπιδεικτικῶς καὶ ἀσυστόλως ἐκ τῆς ζωῆς του, πᾶν ὅ,τι τοῦ θυμίζει καὶ σχετίζεται μὲ τὴν παρουσίαν τοῦ Κυρίου! Βλασφημεῖ, ὑβρίζει, καὶ γενικῶς … ἀγωνίζεται καὶ μαίνεται … κατὰ τοῦ Θεοῦ!

«Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί» (Α΄ Ἰωάν. Δ΄ 8).

Παρ’ ὅτι, ὅμως, ὁ ἀγνώμων καὶ ἀχάριστος ἄνθρωπος, ἐμμένει πεισμωδῶς εἰς τὴν ἄρνησίν του καὶ τὴν ἐν γένει ἐχθρικήν του διάθεσιν, ὁ Κύριος δὲν ἠρνήθῃ ποτὲ τοῦτον! Ἡ Ἀγάπη διὰ τὸ πλᾶσμα Του ἦτο καὶ εἶναι τοιαύτη, ὥστε, οὐχὶ μόνον μίαν φοράν, ἀλλὰ μονίμως καὶ διὰ παντός, ἦλθε καὶ μένει μεταξὺ τῶν ἀποστατῶν … Ὄχι μόνον τότε, ὅτε ἐγεννήθῃ ἐν τῇ φάτνῃ, καὶ ἐκινήθῃ ἀνὰ μέσον τῶν ἐχθρῶν Του τῶν Ἑβραίων, καὶ παρεδόθῃ εἰς τὰς δολοφόνους χείρας των, καὶ ἐσταυρώθῃ καὶ ἐτάφῃ καὶ ἀνέστη, … ἀλλὰ καὶ σήμερον, καὶ εἰς πᾶσαν ἐποχὴν εὑρίσκεται μεθ’ ἡμῶν! Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ὑπεσχέθη πρὸς τοὺς μαθητάς Του, ὀλίγον πρὸ τῆς Θείας Αὐτοῦ Ἀναλήψεως, καὶ τὸ ὁποῖον ἀκούεται ἰδιαιτέρως παρρήγορον, - «καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. ΚΗ΄ 20), - ὁ Πανάγιος Κύριός μας, τὸ ἐτήρησε καὶ τὸ τηρεῖ, καὶ … ὅσοι πιστεύουσιν εἰς Αὐτὸν καὶ θεωροῦσι διὰ τῶν πνευματικῶν των ὀφθαλμῶν, βλέπουσι, κυρίως εἰς τὰ ἱερὰ μυστήρια τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴν καὶ ὥραν, τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ἐνεργοῦντα καὶ ἁγιάζοντα ἡμᾶς καὶ ἐκδηλοῦντα παντοιοτρόπως, τὴν ἄπειρον Αὐτοῦ ἀγάπην, πρὸς τὸν ἠγαπημένον Του ἄνθρωπον!

Τί εἶναι τὸ μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας; Δὲν εἶναι τὸ ἴδιον τὸ Σῶμα καὶ τὸ ἴδιον τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν; Βεβαίως, ὑπάρχουσι καὶ οἱ ἀρνηταὶ καὶ οἱ ἄπιστοι οἵτινες καὶ ἀρνοῦνται τὰ τοιαῦτα θαύματα! Ἀλλὰ τί πρὸς τοῦτο; Προτιμοῦμε νὰ ἐρωτῶμεν τὸν ἴδιον τὸν Χριστὸν διὰ τὰ … θαυμάσιά Του, καὶ … ὄχι, ἀσφαλῶς, τοὺς τοιούτους, οἵτινες θέλουσι νὰ παραμένουσι «πιστοὶ» εἰς τὴν τυφλότητά των! Τί εἶναι τὸ ἱερώτατον Μυστήριον τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ὅτε διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἱερέων καὶ πνευματικῶν, ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος, ὁ βεβορβορωμένος εἰς κάθε πάθος καὶ βρωμερὰν ἁμαρτίαν, διὰ τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος … καθαίρεται καὶ ἀνακαινίζεται καὶ γίνεται ἄξιος νὰ μεταλαμβάνῃ τῶν φρικτῶν καὶ ἀθανάτων μυστηρίων; Τί εἶναι τὰ ἕτερα μυστήρια τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, διὰ τῶν ὁποίων ὁ ἀσήμαντος καὶ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος, μετέχει τῶν Θείων καὶ ἀπείρων χαρίτων καὶ εὐλογιῶν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ; Δὲν συνιστοῦν ἅπαντα ταῦτα, ἀλλὰ καὶ πολὺ περισσότερα, - ἅτινα παρακάμπτωμεν λόγῳ τοῦ περιορισμένου χώρου τε καὶ χρόνου, - τὴν ἄπειρον Θείαν Ἀγάπην;

Ἀγάπη εἰς … ἅπαντας!

Ἡμεῖς ἀρεσκώμεθα νὰ ἀγαπῶμεν τοὺς … ἀγαπῶντας ἡμᾶς! Παρὰ τὴν Θείαν ὑπόδειξιν διὰ τήν, πρὸς τοὺς ἐχθρούς μας, ἀγάπην, ἀκόμη καὶ οἱ ἐνάρετοι ἄνθρωποι, καταβάλουσι ἰδιαίτερον κόπον διὰ νὰ ἐπιτύχωσι … τὴν τοιαύτην! Ὁ Δεσπότης Χριστὸς ὅμως, μόνον τὴν τοιαύτην ἀγάπην ἐφήρμοσε καὶ συνεχίζει νὰ ἔχῃ! Ἐνῶ ἡμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, οὐδέποτε ἐπράξαμεν ἀκόμη καὶ τὸ παραμικρόν, ἵνα εὐαρεστήσωμεν Τοῦτον, … Οὗτος, … «τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Ματθ. Ε΄ 45). Τί νὰ εἴπωμεν; … Τοῦτο μόνον˙ «Σὲ εὐχαριστοῦμε καὶ σὲ προσκυνοῦμε, γλυκύτατε Κύριέ μας»!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν