Δ Ι Ψ Ω
ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΝΑΤΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022)
«Κύριε, σῶσόν με» (Ματθ. ΙΔ΄ 30).
Ἡ ἐναγώνιος κραυγή …
Ὁ Πέτρος, ἐνθουσιασμένος ἀπὸ τὸ κάλεσμα τοῦ Διδασκάλου, νὰ περιπατήσῃ καὶ αὐτός, - ὅπως καὶ ὁ Κύριος, - ἐπὶ τῶν ὑδάτων τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, κατεβαίνει ἀπὸ τὸ «ἀσφαλὲς» κατάστρωμα τοῦ πλοίου του, στὴν «ἀνασφαλῆ» καὶ «ἐπικίνδυνον» ἐπιφάνειαν τῆς λίμνης καὶ … στέκει! Νοιώθει τὸ ὕδωρ κάτω ἀπὸ τοὺς πόδας του νὰ εἶναι στερεόν, ὡς καὶ τὸ ἔδαφος τῆς ξηρᾶς γῆς, καὶ ἐμπιστευόμενος τὴν δύναμιν τῆς Θείας ἐντολῆς, ἀρχίζει νὰ περιπατῇ …! Πηγαίνει πρὸς τὸν Κύριον ποὺ καὶ Αὐτὸς στέκει ἐπὶ τῶν ὑδάτων, καὶ … χαίρει διότι ἀξιώνεται νὰ ζήσῃ, τοιοῦτον ἐκπληκτικὸν γεγονός!
Ὅμως, κάποια στιγμή, ἔστρεψε τὴν προσοχήν του, καὶ ἀπὸ τὸν Χριστὸν … ἤρχισε νὰ «βλέπῃ» καὶ νὰ … ἐστιάζεται, εἰς τὸ μέγεθος τῶν κυμμάτων καὶ εἰς τὴν βίαν τοῦ ἀνέμου καὶ εἰς τὸ βάθος τῆς θαλάσσης τῆς Γαλιλαίας! Ἡ στιγμιαία αὐτὴ ἀπροσεξία του καὶ ἡ … ἀποκοπή του ἀπὸ τὴν ἐμπιστοσύνη τὴν ὁποίαν, ἕως ἐκείνη τὴ στιγμή, εἶχε πρὸς τὸν Κύριο, ἐπέφεραν τὸ … γκρέμισμα! Τρόμαξε καὶ ἔνοιωσε ἀδύναμος ἐμπρὸς εἰς τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως καὶ … συνεπῶς ἤρχισε νὰ καταποντίζεται! «Βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη», μᾶς πληροφορεῖ τὸ ἱερὸν κείμενον! Ὅσον ἔβλεπε πρὸς τὸν Χριστόν, τὸ θαῦμα διήρκει καὶ … ἡ θάλασσα παρέμενε ξηρά! Ἀφ’ ἧς στιγμῆς ὅμως «ἐφοβήθη» καὶ … ἐξηρτήθη ἀπὸ τὴν ὀρμὴ τοῦ ἀνέμου, τό, μέχρι ἐκείνη τὴ στιγμή, στερεὸν ὕδωρ, ἐπέστρεψεν εἰς τὴν φυσικήν του κατάστασιν! Ἔγινε καὶ πάλιν ὑγρὸ καὶ ἀδύναμο νὰ βαστάξῃ τὸν Πέτρο, καὶ ἐκεῖνος τώρα, κραυγάζει ἀπεγνωσμένως πρὸς τὸν Κύριο καὶ ζητεῖ τὴν βοήθειάν Του …
«Κύριε, σῶσόν με»!
Βλέπων, ὁ Πέτρος, τὴν ἀπόλυτον ἀδυναμίαν του, κραυγάζει πρὸς τὸν Χριστόν …! Οὔτε ἡ γνῶσις … τῆς θαλάσσης, - τὴν ὁποίαν εἶχεν ὡς ἀλιεύς, - οὔτε, ἀκόμη, ἡ πολυετὴς πείρα του εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν ἀντιξόων καιρικῶν συνθηκῶν, εἶναι δυνατὸν νὰ τὸν καθησυχάσουν ἀπὸ τὸν τρόμον καὶ τὴν ἀγωνίαν τὴν ὁποίαν βιώνει. Ζητεῖ ἐναγωνίως τὴν βοήθειαν Ἐκείνου, ὅστις τὸν ἐκράτει ὀλίγον πρίν … εἰς τὴν ἐπιφάνειαν τῆς λίμνης! Ὁ Κύριος, τὸν πλησιάζει καὶ … «ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;» (Ματθ. ΙΔ΄ 31)! Ὁ Κύριος τὸν ἐπιπλήττει … διότι ὁ Πέτρος εἶναι ἀδικαιολόγητος! Τὸν ἐπιπλήττει μάλιστα, μὲ τὸν χαρακτηρισμόν … «ὀλιγόπιστε», ὅστις καὶ δὲν εἶναι καὶ τόσον … τιμητικός! Ἴσως νομίσουν κάποιοι ὅτι … ὁ χαρακτηρισμὸς οὗτος, εἶναι μία ἐπίπληξις, ὄχι καὶ τόσον … αὐστηρά! Καὶ ὅμως …! Τὸ «ὀλιγόπιστε», ἐν προκειμένῳ, ἀκούεται … ἠχηρότερον καὶ ἀπὸ τὸν ἐνδεχόμενον χαρακτηρισμόν, … «ἄπιστε»! Διότι, ὁ ἄπιστος εὑρίσκεται μακρὰν τῆς … πίστεως! Ὁ ὀλιγόπιστος, ὅμως, εἶναι ἐκεῖνος ὅστις … ἀπὸ τῆς πίστεως … πίπτει καὶ καταρρέει, καὶ ἡ πίστις του αὕτη … ὀλιγοστεύει καὶ ἐξανεμίζεται!
Δύο, εἶναι, φίλοι μου, τὰ χαρακτηριστικὰ εἰς τὴν ἐπίπληξιν ταύτην τοῦ Κυρίου! Τὸ πρῶτον εἶναι, ἡ ἀπαίτησις τοῦ Χριστοῦ, πρὸς τὸν Πέτρον - ἐν προκειμένῳ, - ἀλλὰ καὶ πρὸς ἅπαντας τοὺς πιστεύοντας εἰς Αὐτόν, νὰ παραμένωμεν ἐξαρτημένοι ἀπὸ τὴν Παντοδυναμίαν Του! Ὅ,τι καὶ ἂν συμβαίνει …, ὅσαι θλίψεις καὶ πικρίαι καὶ ἀπειλαί …, ὅσα δεινὰ καὶ ἂν ἐπιτρέψῃ ἡ Ἀγάπη Του, … νὰ βλέπωμεν πάντοτε μετὰ ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης εἰς Αὐτόν! Ὅσον καὶ ἂν ὑποφέρωμεν σωματικῶς, … ἡ ψυχὴ ἡμῶν νὰ βλέπῃ πρὸς Ἐκεῖνον! Καὶ τὸ δεύτερον, … νὰ διακρίνωμεν καὶ νὰ φοβούμεθα, τοὺς κινδύνους οἵτινες ἐλοχεύουσι ὅταν, ἀπερισκέπτως καὶ ἐπιπολέως, ἀποστασιούμεθα ἀπὸ τὴν … πίστιν καὶ ἀφοσίωσιν εἰς Αὐτόν! Τοῦτα τὰ δύο ἦσαν … τὰ λάθη τοῦ Πέτρου, ἐκ τῶν ὁποίων καὶ ἐκινδύνευσεν ἵνα καταποντισθῇ!
«Εἰς τί ἐδίστασας»; Τὸ ὁποῖον, εἰς μίαν ἐλευθέραν μετάφρασιν σημαίνει, … «τί εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον σὲ τρομάζει, μπροστὰ εἰς τὴν ἰδικήν Μου παντοδυναμίαν;» Τί μπορεῖ νὰ ὑπερισχύσῃ εἰς τὴν καρδίαν μας … ἀπὸ τὴν ἀγάπην Ἐκείνου καὶ τὴν σκέπην καὶ βοήθειάν Του; Εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶπε καὶ ἐβεβαίωσε τοὺς μαθητάς του, ὅτι … τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἱκανό νὰ μᾶς ἀποσπάσῃ ἀπὸ τὴν χάρη Του! Εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἀργότερον, ἐπανέλαβεν ὁ Θεῖος Παῦλος, δι’ ἐκείνων τῶν ἀθανάτων λόγων του, «Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; Θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;» (Ρωμ. Η΄ 35), διὰ νὰ προσθέσῃ εὐθὺς ἀμέσως μὲ ἀποφασιστηκότητα ὅτι, «Πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν».
«Χριστέ μου, χωρὶς ἐσένα … φοβᾶμαι»!
Αὐτὰ ἦσαν … λόγια, τοῦ μεγάλου συγχρόνου Ἁγίου, τοῦ γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου. Ὅταν, κάποτε, τὸν ἠρώτησαν, πῶς ἠσθάνετο ἀναλογιζόμενος τὴν ὥραν τῆς, ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, ἐκδημίας του, εἶπε μὲ τὴν ἁπλότητα ποὺ τὸν διέκρινε: «Ὅταν θὰ πεθάνω καὶ εὑρεθῶ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ξέρω ὅτι ὁ Κύριος θὰ μὲ διώχνῃ ἀπὸ κοντά Του γιὰ τὶς πολλὲς μου ἁμαρτίες, καὶ θὰ διατάξῃ τὸν Ἀρχάγγελο, νὰ μὲ στείλῃ στὴν κόλαση! Τότε, θὰ τὸν παρακαλέσω καὶ θὰ τοῦ ’πῶ: "Χριστούλη μου, ἀφοῦ εἶμαι γιὰ τὴν κόλαση, … ἔλα κοντά μου, γιατί χωρὶς Ἐσένα φοβᾶμαι καὶ δὲν ἀντέχω"»!
Αὐτόν, ἀκριβῶς, τὸ φόβο, ἔζησε τότε ὁ Πέτρος …! Χωρὶς τὸ Χριστό, καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη εἰς τὴν δύναμίν του, καὶ τὴν ἀνασφάλειά του πρὸ τῶν φυσικῶν στοιχείων, ζεῖ τὴν ἀπόλυτον … καταστροφήν!
Πολλάκις, ἀδελφοί μου, βιώνομεν θλίψεις καὶ περιστάσεις εἰς τὴν ἐπίγειον ταύτην ζωήν! Ἀσθενείας καὶ ταλαιπωρίας καὶ ἀναπηρίας καὶ θανάτους καὶ ποικίλας ὀδύνας, αἱ ὁποῖαι – μεταφορικῶς – θὰ συνεκρίνοντο μὲ ἐκεῖνα τὰ γιγάντια κύμματα τῆς Γενησσαρέτ, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν ἰσχυρὸν καὶ … ἠχηρὸν ἐκεῖνον ἄνεμον …! Εἰς ταύτας τὰς θλίψεις καὶ τὰς δοκιμασίας, ἂς ἔχωμεν, πάντοτε, τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας μας ἐστραμμένους καὶ προσηλωμένους μετὰ ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης, εἰς τὸν Παντοδύναμον Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ νὰ εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι θὰ … ἠχήσωσι καὶ εἰς τὰ ἰδικά μας ὦτα, οἱ παρρήγοροι ἐκεῖνοι λόγοι Του, … «ἡ πίστις σου σέσωκέ σε»!
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΓΔΟΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (7 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022)
«δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν» (Ματθ. ΙΔ΄ 16)
Ἡ παρέμβασις τῶν μαθητῶν καὶ ἡ … ἀπορία!
Εἰς τὴν σημερινὴν Εὐαγγελικὴν περικοπήν, ἠκούσαμεν τὸ καταπληκτικὸν ἐκεῖνο Θαῦμα τοῦ Χριστοῦ μας, κατὰ τὸ ὁποῖον, μὲ μόνον πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας, … ἐσίτισεν ἀλλὰ καὶ ἐχόρτασεν ἕνα τεράστιο πλῆθος ἀνθρώπων, ἐκ τῶν ὁποίων, μόνον οἱ ἄνδρες ἦσαν πέντε χιλιάδες …! Ὄχι δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ … «ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις». Ἐπειδή δέ, εἰς τοιαύτας θρησκευτικὰς συνάξεις, πάντοτε πλεονάζουσιν αἱ γυναῖκες καὶ τὰ παιδία, οἱ ἱεροὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, εἰκάζουν ὅτι τὸ πλῆθος ἐκεῖνο ὑπερέβαινεν τὰς εἴκοσι χιλιάδας ἀνθρώπων!
Εἰς τὴν τοσαύτην, λοιπόν, καὶ τοιαύτην ὑπαιθρίαν σύναξιν, ὁ Κύριος, ἐν πρώτοις, θεραπεύει τοὺς ἀσθενεῖς ποὺ ἔφερον μαζί τους ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὡς μᾶς πληροφοροῦν οἱ Εὐαγγελισταί, Μᾶρκος (ΣΤ΄ 34) καὶ Λουκᾶς (Θ΄ 10-17), εἰς τὴν συνέχειαν τοὺς κηρύττει τὸν Θεῖον Λόγον! Ἦτο ὅμως φυσικόν, οἱ εὐλογημένοι ἐκεῖνοι ἀκροαταί, σαγηνευμένοι ἀπὸ τὴν γλυκύτητα τοῦ μοναδικοῦ καὶ ἀνεπαναλήπτου ἐκείνου Λόγου, νὰ … χάσουν τὴν αἴσθησιν τοῦ χρόνου …! Καὶ ὅταν συνειδητοποιοῦν ὅτι … ἤρχισε νὰ νυκτώνῃ, … «προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα» (Ματθ. ΙΔ΄ 15).
Ἡ συνέχεια … εἶναι γνωστή! Ὁ Διδάσκαλος ἐξέπληξε τοὺς μαθητάς του, ὅταν τοὺς ἐκάλεσεν νὰ δώσωσιν οὗτοι εἰς τὸ ἀπειράριθμον ἐκεῖνο πλῆθος, … φαγητό! Τοὺς ἐπείραξεν ὁ Ἰησοῦς, ὡς μᾶς διευκρινίζει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, περιγράφων τοῦτο τὸ ἴδιον θαῦμα, ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν Φίλιππον, … «πόθεν ἀγοράσωμεν ἄρτους ἵνα φάγωσιν οὗτοι; Τοῦτο δὲ ἔλεγε πειράζων αὐτόν· αὐτὸς γὰρ ᾔδει τί ἔμελλε ποιεῖν» (Ἰωάν. ΣΤ΄ 5-7). Καὶ ἡ ἀπορία τῶν μαθητῶν εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία καὶ ἀνεμένετο˙ «οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας»! Εἶχον τόσα μόνον, ὅσα θὰ ἤρκουν διὰ νὰ φάγωσιν … ἐκεῖνοι μετὰ τοῦ Διδασκάλου των! Ἐσκέφθησαν ὡς ἁπλοὶ ἄνθρωποι!
Τὸ Θαῦμα!
Ὁ Κύριος δίδει ἐντολήν, οἱ ὄχλοι νὰ ἀνακλιθῶσιν εἰς τοὺς χόρτους τοῦ τόπου ἐκείνου, καὶ λαμβάνων εἰς τὰς Παναγίας χείρας Του τοὺς ἄρτους καὶ τοὺς ἰχθύας, καὶ ἀφοῦ ἐσήκωσε τοὺς ὀφθαλμούς Του πρὸς τὸν οὐρανόν, εὐλόγησε τὰ λιγοστὰ ἐκεῖνα τρόφιμα! Καὶ ἤρχισε νὰ κόβῃ καὶ νὰ δίδῃ τὰ τεμάχια εἰς τοὺς μαθητάς Του καὶ ἐκεῖνοι νὰ τὰ διανέμουν εἰς τοὺς ἀνθρώπους! Ἐντὸς δὲ ὀλίγου, τὸ Θαῦμα ἤρχισεν νὰ γίνεται ἀντιληπτὸν εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ τὸν ὄχλον, καθώς, καὶ οἱ ἄρτοι ἀλλὰ καὶ οἱ δύο ἰχθύες, … δὲν τελείωναν εἰς τὰς ἀχράντους χείρας τοῦ Χριστοῦ! Τελείωσαν μόνον, ὅταν ἔλαβεν καὶ ὁ τελευταῖος …! «Καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν»! Τόσον ἁπλᾶ καὶ λιτά, μᾶς δίδει νὰ καταλάβωμεν τὸ ἱερὸν κείμενον, τὸ τί ἀκριβῶς συνέβῃ ἐκείνη τὴν ὥρα τοῦ θαύματος! Δὲν ἔφαγον ἁπλῶς πάντες, ἀλλὰ … ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν! Καὶ ὄχι μόνον ἐχορτάσθησαν, ἀλλὰ καὶ … «ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις»!
Τὸ ἔχομεν εἴπει κατ’ ἐπανάληψιν ἀπὸ τούτου τοῦ «βήματος», … ὅτι, δηλαδή, τὰ θαύματα διὰ τὸν Θεάνθρωπον Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἦσαν ἁπλαῖ καθημεριναὶ κινήσεις! Δὲν ἐγίνοντο πρὸς ἐντυπωσιασμὸν τοῦ ὄχλου, καὶ διὰ τοῦτο, ὡς τὸ εἴπωμεν καὶ ἀνωτέρω, περιγράφονται ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς Εὐαγγελιστάς, κατὰ ἰδιαιτέρως λιτὸν καὶ «πτωχὸν» τρόπον! Ὁ λαός, εἶναι λογικὸν νὰ ἐνθουσιάζεται καὶ νὰ σπεύδῃ πλησίον τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ βλέπουσι τὰ τοιαῦτα … τεράστια, ὅμως ἡμεῖς οἱ ἀναγνῶσται καὶ μελετηταὶ τῶν τοιούτων θαυμασίων, θὰ πρέπῃ νὰ «βλέπωμεν», ἐκεῖνα τὰ διδακτικὰ στοιχεῖα, εἰς ἕκαστον τῶν τοιούτων θαυμάτων! Πάμπολλα ἦσαν τὰ τοιαῦτα θαύματα, ἀλλὰ ἐλάχιστα εἶναι τὰ … περιγραφόμενα εἰς τοὺς θείους Εὐαγγελιστάς! Ἐλάχιστα μέν, ἀλλὰ μὲ ἰδιαιτέραν διδακτικὴν βαρύτητα!
«δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν».
Δὲν θὰ ἠδύνατο, ἆραγε, ὁ Κύριος νὰ διανείμῃ τὸ φαγητὸν εἰς τὸν ὄχλον, ὁ … Ἴδιος; Δὲν θὰ ἠδύνατο ἵνα «θεραπεύσῃ» τὴν σωματικήν των πεῖναν δι’ ἑνὸς ἄλλου τρόπου; Ἀναμφισβητήτως !!! Τὸ ὅτι λέγει τοῦτον τὸν ἀνωτέρω λόγον εἰς τοὺς μαθητάς Του, καθὼς καὶ τὸ ὅτι ἐν συνεχείᾳ, … δίδει ὁ Χριστὸς εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ ἐκεῖνοι δίδουν εἰς τὸν λαόν, δὲν δεικνύει, ἆραγε, τὸ … μέλλον τῆς Ἐκκλησίας; Δὲν εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐδίδαξεν καὶ διὰ τῆς παραβολῆς τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου; Τὸ ὅτι ἔφερε τὸν τραυματίαν εἰς τὸ πανδοχεῖον καὶ τὸν ἐνεπιστεύθη εἰς τὰς χείρας τοῦ πανδοχέως; Ἰδού, λοιπόν, ἓν ἐκ τούτων τῶν διδαγμάτων εἰς τοῦτο τὸ θαῦμα! Οὔτε τὸ πλῆθος, οὔτε καὶ τὸ ἐλάχιστον … τῶν τροφίμων, οὔτε καὶ τὰ περισσεύσαντα κλάσματα, … εἶναι ἐκεῖνα τὰ στοιχεῖα, εἰς τὰ ὁποῖα καλούμεθα νὰ στρέψωμεν τὴν προσοχήν μας καὶ νὰ θαυμάσωμεν, καὶ νὰ … μείνωμεν εἰς τὸν θαυμασμόν!
Ὁ Κύριος δίδει εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ ἐκεῖνοι εἰς τοὺς ὄχλους, διὰ νὰ ἐννοήσωμεν, ἀφ’ ἑνὸς μέν, ὅτι … ὁ Κύριος δίδει, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, ὅτι δίδει μέσῳ τῶν ἐντεταλμένων καὶ ἀρμοδίων λειτουργῶν Του! Δὲν δίδομεν ἡμεῖς οἱ κληρικοὶ καὶ ἐν πολλοῖς ἀνάξιοι, - τί νὰ δώσωμεν ἆραγε; - ἀλλὰ ὁ Κύριος δίδει δι’ ἡμῶν! Ὡς ἀκριβῶς, εἴδομεν νὰ ἐνεργῇ εἰς τὸ σημερινὸν θαῦμα!
Δίδει ὁ Κύριος τὴν Θείαν χάριν διὰ τῶν Μυστηρίων τὰ ὁποῖα θὰ ἐνεργῇ ὁ φορεὺς τῆς τοιαύτης Χάριτος, ὁ Ὀρθόδοξος ἱερεύς! Δίδει ὁ Κύριος τὴν συγχώρησιν καὶ τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, διὰ τούτων τῶν ἁμαρτωλῶν λειτουργῶν Του, ὡς ἀκριβῶς προεῖπεν εἰς τοὺς Θείους Αὐτοῦ μαθητάς, ὀλίγον πρὸς τῆς θείας Αὐτοῦ Ἀναλήψεως˙ «λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται» (Ἰωάν. Κ΄ 22-23)! Δίδει τὸ Πανάγιον Σῶμα Του καὶ τὸ Πανακήρατον Αἷμα Του, … «εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς», μόνον διὰ τῶν αὐτῶν Ὀρθοδόξων κληρικῶν Του! Οὗτος ἁρμόζει τὸν ἄνδρα καὶ τὴν γυναίκα, πάλιν ὅμως διὰ τῶν ἀναξίων χειρῶν τῶν ἱερέων Του, … «εἰς σάρκα μίαν», καὶ συνελόντ’ εἰπεῖν, οὐδὲν γίνεται ἐν τῇ Ἐκκλησία … ἄνευ τῶν τεταγμένων πρὸς τούτοις … κληρικῶν!
Πλησίον εἰς τοὺς … κληρικούς!
Ὡς τὸ βρέφος, δὲν δύναται νὰ ἐπιβιώσῃ ἄνευ τῆς μητρός του, οὕτω δὲν ὑπάρχει πνευματικὴ ἀλλὰ καὶ αἰώνιος ζωή, ἄνευ τῶν κανονικῶς χειροτονηθέντων Ὀρθοδόξων Κληρικῶν! Διὰ τούτων θὰ εὑρισκώμεθα εἰς ἕνωσιν μετὰ τοῦ Χριστοῦ˙ διὰ τούτων θὰ λαμβάνωμεν τὴν Θείαν Χάριν˙ καὶ διὰ τούτων θὰ εὕρωμεν τὴν Ζωὴν τὴν Αἰώνιον!
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Μη θυμώσεις μαζί μου, που σου λέω την αλήθεια. Ποτέ δε ζήτησες με όλη σου την ψυχή την ταπείνωση.
Όταν ο Θεός θελήσει να φέρει τον άνθρωπο σε μεγάλη στενοχώρια, ώστε να μετανοήσει και να εκζητήσει το έλεός του, παραχωρεί να εμπέσει στη μικροψυχία.
Και αυτή γεννά την ισχυρή δύναμη της αμέλειας, η οποία τον κάνει και γεύεται τον ψυχικό πνιγμό, που είναι μια γεύση της κόλασης. Απ΄αυτό, χτυπά τον άνθρωπο, μετά, το πνεύμα της φρενοβλαβείας, από το οποίο πηγάζουν ατέλειωτοι πειρασμοί, όπως η σύγχυση, ο θυμός, η βλασφημία, η γκρίνια και η μεμψιμοιρία, οι χαλασμένοι λογισμοί, η μετάβαση από τόπο σε τόπο, γιατί πουθενά δε βρίσκει ανάπαυση, και τα όμοια.
Αν με ρωτήσεις ποια είναι η αιτία για όλα αυτά, σου απαντώ: Η αμέλειά σου, γιατί δε φρόντισες να βρεις τη γιατρειά τους. Η γιατρειά όλων αυτών είναι μία, και μ’ αυτή ο άνθρωπος βρίσκει αμέσως στην ψυχή του την παρηγοριά που ποθεί. Και ποια λοιπόν είναι η αυτή γιατρειά;
Είναι η ταπεινοφροσύνη της καρδιάς. Χωρίς αυτήν είναι αδύνατο να χαλάσεις το φράχτη των πειρασμών, απεναντίας μάλιστα βρίσκεις ότι οι πειρασμοί είναι ισχυρότεροι και σε εξουθενώνουν.
Μη θυμώσεις μαζί μου, που σου λέω την αλήθεια. Ποτέ δε ζήτησες με όλη σου την ψυχή την ταπείνωση. Αν θέλεις, έλα στον τόπο της και θα δεις πως θα σε λυτρώσει από την κακία των πειρασμών σου, διότι κατά το μέτρο της ταπεινοφροσύνης, σου δίνει ο Θεός και τη δύναμη να υπομένεις τις συμφορές σου. Και κατά το μέτρο της υπομονής σου, το βάρος των θλίψεών σου γίνεται ελαφρό και, έτσι, παρηγοριέσαι. Και όσο παρηγοριέσαι, τόσο η αγάπη σου προς το Θεό αυξάνει. Και όσο αγαπάς το Θεό, τόσο μεγαλώνει η χαρά που σου χαρίζει το άγιο Πνεύμα.
Ο εύσπλαχνος Πατέρας μας, θέλοντας να βγάλει σε καλό τους πειρασμούς των πραγματικών του παιδιών, δεν τους παίρνει, παρά τους δίνει τη δύναμη να τους υπομείνουν. Όλα αυτά τα αγαθά (την παρηγοριά, την αγάπη, τη χαρά) τη δέχονται οι αγωνιστές ως καρπό της υπομονής, για να φτάσουν οι ψυχές τους στην τελειότητα.
Εύχομαι ο Χριστός και Θεός μας να μας αξιώσει με τη χάρη του να υπομένουμε την πίκρα των πειρασμών για την αγάπη του και με ευχαριστίες της καρδιάς μας. Αμήν.
από το βιβλίο: «ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ από την ασκητική εμπειρία του Αγίου ΙΣΑΑΚ του Σύρου»
