Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2021

 Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Ιανουάριος 2021

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Ιανουαρίου. 

Θα την βρείτε  ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου, το οποίο μπορείτε να... ξεφυλλίσετε!

Tο trailer της ταινίας "MAN OF GOD" - "Ο άνθρωπος του Θεού"

 Η δημοτικότητα του Νεκτάριου Κεφάλα, Μητροπολίτη Πενταπόλεως, προκαλεί τη ζήλια των κληρικών στην Αλεξάνδρεια.Από φόβο ότι θα γίνει ο επόμενος Πατριάρχης Αιγύπτου, ο κλήρος τον δυσφημίζει με αποτέλεσμα να του στερήσουν την ιερατική του ιδιότητα και να τον εξορίσουν από την Αίγυπτο. Στην Αθήνα πια, χάρη στην εξελιγμένη παιδαγωγική του τακτική γίνεται ξακουστός και κοσμαγάπητος και την ίδια εποχή επιδίδεται σε σπουδαίο συγγραφικό έργο.

Όμως ο φόρτος εργασίας τον καταπονεί και αποφασίζει να αποσυρθεί στην Αίγινα.

Ξαναχτίζει ένα ερειπωμένο μοναστήρι με τα ίδια του τα χέρια και χάρη στη φήμη του το μοναστήρι μεγαλώνει.

Η Mονή όμως δεν αναγνωρίζεται ποτέ, ενώ ο Άγιος Νεκτάριος κατηγορείται άδικα για ανηθικότητα.

Στο Αρεταίειο νοσοκομείο λίγο πριν το τέλος του, θα κάνει το τελευταίο του θαύμα.

Η ταινία είναι μια παραγωγή της Simeon Entertainment και της View Master Films, σε συνεργασία με την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπεδίου, το Ινστιτούτο “Άγιος Μάξιμος Ο Γραικός και το Eurogroup Ltd”, με την υποστήριξη της Ιεράς Μητρόπολης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, της Deep Dream, της Ingenuity-FO, της NP Ασφαλιστικής, της Ασφάλειαι Μινέττα και του ΕΚΟΜΕ (Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας).

Τις διεθνείς πωλήσεις της ταινίας έχει αναλάβει η Pure Flix/Quality Flix. 

Σενάριο / σκηνοθεσία: Yelena Popovic

Μουσική: Zbigniew Preisner

Ἡ συμβουλὴ καὶ ἡ … ἀξία της! π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΓ΄, ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ (21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021)

«Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης» (Β΄ Τιμ. Γ΄ 14) 

Ἡ συμβουλὴ καὶ ἡ … ἀξία της! 

Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, διακρίνονται διὰ δύο χαρακτηριστικὰ καὶ κοινότυπα στοιχεῖα. Τὸ πρῶτον εἶναι, ὅτι ἀρέσκονται εἰς τὸ νὰ συμβουλεύουν τοὺς ἄλλους. Χαίρονται νὰ αἰσθάνωνται ὅτι κρύπτουν μέσα τους «θησαυροὺς» καὶ γνώσεις, τὰ ὁποῖα προθυμοποιοῦνται νὰ προσφέρουν, ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, εἰς … ἅπαντας˙ εἴτε ἀνωτέρους των εἴτε κατωτέρους … Θέλουν νὰ εὑρίσκονται πάντοτε εἰς θέσιν … διδασκάλου καὶ νὰ νιώθουν ὅτι ὑπάρχουν πάντοτε γύρω τους, … μαθηταὶ καὶ ἀκροαταί, ἕτοιμοι νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν κάθε … λέξη ποὺ θὰ ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ … στόματός των! 

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἕνα ἀκόμη χαρακτηριστικὸν εἰς τοὺς … ἰδίους τούτους ἀνθρώπους. Ἐνῶ ἀρέσκονται εἰς τὴν … διδασκαλίαν καὶ τὴν συμβουλὴν πρὸς τοὺς ἄλλους, τόσον … ἀπεχθάνονται καὶ μισοῦν, τὸ νὰ εὑρίσκονται οἱ ἴδιοι εἰς τὴν θέσιν τοῦ … μαθητοῦ καὶ τοῦ ἀκροατοῦ! Ὅσον πρόθυμοι εἶναι εἰς τὴν συμβουλὴν καὶ τὴν ἐπίδειξιν τῶν «γνώσεών» των καὶ τῆς «ἐμπειρίας» των, ἀκόμη περισσότερον ἀποστρέφονται τὸ νὰ δεχθοῦν συστάσεις ἢ ἀκόμη καὶ ταπεινὰς ὑποδείξεις, ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἀνωτέρους των, ἀκόμη καὶ ἀπὸ γέροντας καὶ πεπειραμμένους, ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἐξειδικευμένους καὶ γνώστας τοῦ … ἀντικειμένου περὶ τοῦ ὁποίου διαλλέγονται! 

Συμφώνως, συνεπῶς, πρὸς τὰς δύο ταύτας «ἀδυναμίας» τῶν πολλῶν … χάνει τὴν ἀξίαν της ἡ … συμβουλή! Ποῖοι δύνανται νὰ συμβουλεύωσι καὶ ποῖοι εἶναι εἰς θέσιν νὰ δέχωνται συμβουλάς;;; 

Ἡ συμβουλὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. 

Σήμερον, συμβουλεύει ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος τὸν μαθητή του Τιμόθεον. Εἰς τὴν προκειμένη περίπτωσιν, ἡ τοιαύτη συμβουλὴ εἶναι ἀπαραίτητος, διότι … τοῦτο πρέπει νὰ συμβαίνῃ μεταξύ διδασκάλου καὶ μαθητοῦ. Ὁ διδάσκαλος ὀφείλει νὰ διδάσκῃ καὶ νὰ παιδαγωγῇ τοὺς μαθητάς του! Καὶ τὸν Τιμόθεον διδάσκει, καὶ τὸν Τίτον διδάσκει, ἀλλὰ καὶ τόσους ἄλλους μαθητάς του εἰς ὅλον τὸν τότε γνωστὸν κόσμον, Κορινθίους, Ρωμαίους, Γαλάτας, Ἐφεσίους, Κρῆτας, Ἑβραίους, Κολασσαεῖς κ.ο.κ. Τοὺς διδάσκει, διότι αὐτὴ τὴν ἀποστολὴ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Κύριο, καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ Ἀπόστολοι! «οὐ γὰρ ἀπέστειλέ με Χριστὸς βαπτίζειν, ἀλλ᾿ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ» (Ρωμ. Α΄ 17). 

Διδάσκει, μὲ ἀπολύτως περιοριστικοὺς ὅρους, ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ λοιποὶ Ἀπόστολοι, «διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 19). Δὲν διδάσκει τὴν ἰδικήν του σοφίαν καὶ τὰς δικάς του γνώσεις – καὶ εἶχε πάρα πολλάς! - οὔτε μὲ τὴν ἰδικήν του δύναμιν καὶ πειθώ. «Θέσθε οὖν εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν μὴ προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι· ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν» (Λουκ. ΚΑ΄ 14-15). Διδάσκει καὶ συμβουλεύει, συνεπῶς, - καὶ ὁ Παῦλος καὶ οἱ λοιποὶ Ἀπόστολοι, - μὲ τὴν ἄδειαν καὶ τὴν ἐξουσίαν, ἀλλὰ καὶ τὴν πειθαρχίαν καὶ τοὺς περιορισμούς, ποὺ «ἐδεσμεύθησαν» ἀπὸ τὸν Ραββί! Αὐτὸς εἶναι ὁ … καθαυτὸ διδάσκαλος καὶ καθηγητής, καὶ Αὐτὸς εἶναι ἡ Σοφία καὶ ἡ Τελειότης! 

Καὶ τί συμβουλεύει ὁ Παῦλος τὸν Τιμόθεον; Τοῦτο ἀκριβῶς τὸ ὁποῖον παρέλαβεν ἀπὸ τὴν … πηγὴν τῆς Σοφίας! «Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης» (Β΄ Τιμ. Γ΄ 14), δηλαδή, «ἐσὺ νὰ παραμένῃς (πιστός), εἰς ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἔμαθες καὶ διὰ τὰ ὁποῖα ἔχεις βεβαιωθεῖ». Ἡ σύστασις αὕτη, «κινεῖται» εἰς δύο παραμέτρους, τὴν Θείαν καὶ τὴν ἀνθρωπίνην. Καὶ ἡ μὲν ἀνθρωπίνη εὑρίσκεται εἰς τὴν λέξιν «ἔμαθες», διότι διδάσκαλός του εἶναι ὁ Παῦλος. Ἡ Θεία ὅμως παράμετρος, εὑρίσκεται εἰς τὴν λέξιν «ἐπιστώθης»˙ διότι, πάντοτε ἡ βεβαιότης καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη εἰς ὅσα διδασκόμεθα, εἶναι ἔργον τῆς Θείας Χάριτος. Ἑπομένως, ὁ Θεῖος Παῦλος συμβουλεύει κατ’ ἀρμοδιότητα, ὁ δὲ μαθητής του Τιμόθεος δέχεται τὴν συμβουλὴν καθ’ ὑποχρέωσιν. 

Ποῖοι οἱ ἀρμόδιοι διὰ νὰ διδάσκουν καὶ νὰ συμβουλεύουν; 

Ἡ συμβουλὴ καὶ ἡ διδαχή, δὲν εἶναι εὔκολος ὑπόθεσις! Βεβαίως, ὡς προείπωμεν, οἱ … πάντες, σχεδόν, θεωροῦσι τὴν διδαχὴν … προσωπικήν των ὑπόθεσιν καὶ νομίζουν ὅτι εἶναι ἱκανοὶ νὰ συμβουλεύωσι τοὺς … πάντας. Ὅμως τὴν διδαχήν, ὁ Μέγας καὶ Μοναδικὸς Διδάσκαλος, τὴν ἀνέθεσεν εἰς συγκεκριμμένα πρόσωπα. Πρωτίστως, εἰς τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς διαδόχους των, δηλαδὴ τοὺς Ποιμένας˙ περισσότερον δε καὶ κυρίως, τοὺς Πνευματικούς μας πατέρας˙ «αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες» (Ἑβρ. ΙΓ΄ 17). Μετὰ τούτους, λόγον διδακτικὸν καὶ συμβουλευτικόν, ἔχουσιν οἱ φυσικοὶ γονεῖς πρὸς τὰ τέκνα των, διὰ τὰ ὁποῖα ὁρίζει ὁ Θεῖος Νόμος, «τά τέκνα ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν ὑμῶν ἐν Κυρίῳ· τοῦτο γάρ ἐστι δίκαιον» (Ἐφεσ. ΣΤ΄ 1). Εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο, ὑπογραμμίζομεν τὰς λέξεις, «ἐν Κυρίῳ», διὰ νὰ τονίσωμεν, ἀφ’ ἑνός, τὴν προσοχὴν τῶν γονέων εἰς τὴν … διδασκαλίαν των, ἀλλὰ καὶ τὴν διακριτικὴν δεκτικότητα ταύτης τῆς διδαχῆς, ἐκ μέρους τῶν τέκνων. 

Ἀρμόδιοι, ἀκόμη, διὰ τὴν διδαχὴν τῆς Ἀληθείας, εἶναι καὶ οἱ, κατὰ τὴν ἰδιότητα, διδάσκαλοι τῶν παιδίων καὶ τῶν νέων ἀλλὰ καὶ κάθε ἕνας ὅστις … πρῶτος τηρεῖ καὶ ἐφαρμόζει τὰς Θείας ἐντολάς. Δὲν ἀπαγορεύεται εἰς οὐδένα ἵνα συμβουλεύῃ καὶ παροτρύνῃ - διακριτικῶς καὶ ἐν ταπεινώσει, πάντοτε! - πρὸς τὸ ἀγαθόν!  Πλὴν ὅμως, «Ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις; Ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις; ὁ λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεις; Ὁ βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖς; Ὅς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι, διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν Θεὸν ἀτιμάζεις;» (Ρωμ. Β΄ 21-23). Ἂς λέγωμεν, συνεπῶς, καὶ ἂς διδάσκωμεν … Ὅμως καὶ ἐπειδὴ ἡ διδασκαλία περιέχει πάντοτε καὶ τὸν … ἔλεγχον, ἂς γνωρίζωμεν ὅτι, «Ὅς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. Ε΄ 19). 

Ὁ Θεῖος Παῦλος … διδάσκει, διότι εἶναι ἀκέραιος εἰς τὴν … ζωήν του! Πολλάκις ἔφερεν ἑαυτὸν ὡς παράδειγμα … διδάσκων, ὄχι ἐξ ἐγωϊσμοῦ κινούμενος, ἀλλὰ διὰ νὰ ἔχωσι καλυτέραν καρποφορίαν καὶ ἀπόδοσιν, ἡ συμβουλὴ καὶ ὁ λόγος του! Πρῶτον, βλέποντες εἰς ἑαυτούς, καὶ ἀκολούθως εἰς τοὺς ἄλλους, θὰ ἀντιληφθῶμεν συντόμως … ἢ ὅτι πρέπει νὰ ἁγιαζώμεθα καὶ νὰ τελειούμεθα - ἐφ’ ὅσον θέλομεν νὰ κηρύττωμε καὶ νὰ διδάσκωμεν - κατὰ τὸν Νόμον τοῦ Χριστοῦ, ἢ μᾶλλον νὰ … σιωπῶμεν! 

      Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν 

Κυριακή 7 Μαρτίου 2021

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Το μοναδικό "Αγνή Παρθένε" σε μία ξεχωριστή παρουσίαση

 

Το μυστήριο του θανάτου και η δύναμη των μνημοσύνων!

 

Κάποια Σαρακοστή , παραμονή Σαββάτου Αγίου Θεοδώρου με το θαύμα των κολλύβων , στο μεσόνυχτο την ώρα που τέλευε τον κανόνα της σε δωμάτιο του σπιτιού της η μακαριστή Χριστοκήρυκας Αθηνά Σιδέρη, άκουσε μια αντρική φωνή να την καλεί.

Χωρίς να ταραχτεί ρώτησε ποιος είναι…

Εκείνος της απάντησε :

Είμαι ο Παναγιώτης ! ( κάποιος γνωστός γιατρός της μακαριστής Αθηνάς) Σας παρακαλώ! Είμαι πολύ άσχημα ! Παραθέστε τράπεζα και για μένα αλλά και για άλλους !Εγώ είμαι κάπως καλύτερα από εκείνους και μπορώ να σας μιλώ !

Ξεκίνησε να υπαγορεύει ονόματα και η κυρία Αθηνά γέμισε μια μεγάλη κόλλα αναφοράς! Αμέσως έπειτα πήγε και ετοίμασε το στάρι της! Το πρωί το πήγε στους πατέρες μαζί με τα ονόματα ! Εκείνοι ολοπρόθυμοι τέλεσαν και για αυτούς μνημόσυνο !

Λίγες εβδομάδες αργότερα ο Παναγιώτης υποστατικώς ( μόνο εκείνη τον έβλεπε) της παρουσιάστηκε για να την ευχαριστήσει .

Καλύτερα όμως να το ακούσουμε από την ίδια !

Μολών λαβέ - τραγούδι Αντώνης Φραγκιαδάκης

 

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Τὸ καθαρὸν καὶ τὸ ἀκάθαρτον, μὲ καὶ χωρίς, … εἰσαγωγικά. - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΚΑΤΗ ΕΒΔΟΜΗ (14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021)

«καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς» (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 17).

Τὸ καθαρὸν καὶ τὸ ἀκάθαρτον, μὲ καὶ χωρίς, … εἰσαγωγικά. 

Κάποτε ἕνας μοναχός, εἶχεν ἔλθει εἰς τὸν κόσμον διὰ νὰ τακτοποιήσῃ κάποια θέματα τῆς σκήτης του. Ἐνῶ, λοιπόν, προχωροῦσε διὰ νὰ φθάσῃ εἰς τὸν προορισμόν του, ἠσθάνθῃ ὅτι δίπλα του συνεβάδιζε καὶ κάποιος ἄλλος … Ἀνησύχησεν ὄντως, καὶ γυρίζοντας τὸ βλέμμα του πρὸς τὸν ἄγνωστον … συνοδοιπόρον, κατάλαβε, ὅτι ἐπρόκειτο διὰ κάποιον … Ἄγγελον Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχε σταλεῖ ἀπὸ τὸν Κύριον διὰ νὰ διδάξῃ τὸν ἐν λόγῳ μοναχόν. Ἐνῶ λοιπὸν ἐβάδιζον, … εἰς κάποιαν ἄκρη τοῦ δρόμου, ὑπῆρχον δυσώδεις ἀκαθαρσίαι. Ὁ Ἄγγελος προσπέρασε, ἀδιαφορῶν διὰ τὴν τοιαύτην ἀσχημίαν καὶ δυσωδίαν. Ἀντιθέτως, ὅμως, ὁ συνοδοιπόρος μοναχός, ἀπέστρεψε μετὰ βδελυγμίας τὸ πρόσωπόν του καὶ ἔκλεισε τὴν ὄσφρησίν του διὰ νὰ ἀποφύγῃ τὴν δυσωδίαν. Συνέχισαν βαδίζοντες, ἕως ὅτου – φθάνοντες εἰς τὴν πόλιν, - συνήντησαν κάποια γυναῖκα κεκαλλωπισμένην καὶ «εὐωδιάζουσαν» ἐκ τῶν, πρὸς τὸν καλλωπισμὸν αὐτῆς,  ἀρωμάτων. Ὁ Ἄγγελος, … ἀπέστρεψεν τὸ πρόσωπόν του καὶ ἐδυσφόρησεν διὰ τὴν «εὐωδίαν»! Ὁ μοναχός, ὅμως, σεμνοπρεπῶς ἀπέστρεψεν καὶ οὗτος τὸ πρόσωπόν του, ὅμως … ὀσφράνθη καὶ ἀπήλαυσεν τὴν εὐωδίαν τῶν ἀρωμάτων! 

Ἀνησύχησεν, ὅμως, καὶ ἔσπευσε νὰ ἐρωτήσῃ τὸν Ἄγγελον διὰ τὴν … «περίεργον» συμπεριφοράν του˙ καὶ ἐκεῖνος τοῦ ἐξήγησεν ὅτι αἱ φυσικαὶ … δυσωδίαι, δὲν ἐνοχλοῦν τὸν Θεὸν ἀλλὰ καὶ τὴν πνευματικήν μας πρόοδον καὶ ἀνύψωσιν, ἐνῶ ἀντιθέτως, αἱ τοιαῦται «εὐωδίαι» ὡς ἐκεῖναι ποὺ ἀναδίδονται ἀπὸ τοὺς καλλωπιζομένους καὶ θέλοντας νὰ ἐντυπωσιάζουν καὶ προκαλοῦν, … εἶναι δυσωδίαι διὰ τὸν Θεόν. Διὰ τοῦ τοιούτου παραδείγματος, ἠθέλησεν ὁ Κύριος νὰ δείξῃ καὶ εἰς τὸν ἐν λόγῳ μοναχόν, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλους ἡμᾶς, ποῖον εἶναι τὸ εὔοσμον καὶ εὐπρόσδεκτον εἰς τὸν Κύριον, ἀλλὰ καὶ ποίας «εὐωδίας καὶ καλλωπισμοὺς» ἀπεχθάνεται καὶ βδελύσσεται Οὗτος. 

«ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε»! 

Ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἐν προκειμένω, καλεῖ τοὺς Κορινθίους νὰ μὴν ἔρχονται εἰς ἐπαφὴν μὲ τοὺς εἰδωλολάτρας καὶ τὰς εἰδωλολατρικάς των θεωρίας, ὑπενθυμίζων εἰς αὐτούς, τὴν σχετικὴν ἀπαγόρευσιν τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου! Ὄντως δε, εἰς ἅπασαν τὴν ἱστορικὴν «πορείαν» τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ, ὁ Κύριος ἀπαιτοῦσεν ἀπὸ αὐτοὺς νὰ μὴν ἔχουσι τὴν παραμικρὰν ἐπαφήν, (σωματικὴν ἢ ψυχικήν), μετὰ τοῦ οἵουδήποτε ὅστις καὶ δὲν ἦτο … ὁμοεθνής των! Τοιουτοτρόπως, θὰ διετηρῇτο ὅλος ὁ λαὸς καθαρός, καὶ θὰ … «ἠδύνατο» ὁ Κύριος νὰ προσεγγίζῃ καὶ νὰ συμπαρίσταται εἰς τοῦτον! 

Ἐπειδή δε, ἐκεῖ εἰς τὴν Κόρινθον ὑπῆρχεν ἰδιαιτέρως ἔντονος εἰδωλολατρικὴ κοινότης καὶ ἐπηρέαζεν αὕτη τοὺς ἐκεῖσε Χριστιανοὺς διὰ τῶν ἐθίμων καὶ εἰδωλολατρικῶν ἐκδηλώσεών των, πολλοὶ ἔσπευδον καὶ ἐφιλίαζον καὶ συμμετεῖχον εἰς τὰς ἐκδηλώσεις των καὶ ἠκολούθουν ἑκάστοτε τὸν τρόπον ζωῆς τῶν ἀπίστων! 

Ὅμως, ἡ καθαρότης τὴν ὁποίαν ἐν προκειμένῳ, συνιστᾷ ὁ Θεῖος Ἀπόστολος, ἀφορᾷ καὶ εἰς τὴν ἠθικὴν καθαρότητα! «Ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος», λέγει λίγο πιὸ νωρίτερα, … θέλων τοιουτοτρόπως, ἀφ’ ἑνὸς νὰ δείξῃ τί ἀξία ἔχει τοῦτο τὸ φθαρτὸν καὶ σάρκινον σῶμα τὸ ὁποῖον περιβαλλώμεθα, ἀφ’ ἑτέρου δε, νὰ καταδείξῃ τὴν προσοχὴν τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ ἐπιδεικνύωμεν, διὰ τὴν διατήρησιν αὐτοῦ (τοῦ σώματος), εἰς τὴν ἄκραν πνευματικὴν καθαρότητα. Τοῦτο, ἀκριβῶς, ἐπισημαίνει καὶ ὑπενθυμίζει κατ’ ἐπανάληψιν, καὶ εἰς τοὺς Κορινθίους, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλους σχεδὸν τοὺς παραλήπτας τῶν ἐπιστολῶν του! «Δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Κορ. Στ΄ 20), θὰ τοὺς εἴπῃ˙ καὶ εἰς ἄλλην στιγμήν, «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; Εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός» (Α΄ Κορ. Γ΄ 16-17). Διὰ παραλλήλων λόγων, θὰ γράψῃ καὶ θὰ συστήσῃ καὶ πρὸς τοὺς Ρωμαίους (ΙΒ΄ 1-3) ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς Θεσσαλονικεῖς (Α΄ Θεσ. Δ΄ 3)! 

Ἡ «ἀπαιτουμένη» καθαρότης ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. 

Εἰς ἅπασαν τὴν Καινὴν Διαθήκην παρατηροῦμεν, ὅτι οὐδαμοῦ ἐντέλλεται ὁ Κύριος περὶ τῆς καθαρότητος τοῦ σώματος, - ἐν ἀντιθέσει μὲ τὰς διατάξεις τοῦ νόμου τοῦ Μωϋσέως ὅστις, πολλάκις ἐπέβαλεν καὶ τὸν σωματικόν καθαρισμόν. Ἀντιθέτως δε, εἴς τινα περίπτωσιν καὶ ὅταν οἱ Φαρισαῖοι εἶδον τοὺς μαθητὰς νὰ τρώγουν ἄρτον … «ἀνίπτοις χερσί», διεμαρτυρήθησαν εἰς τὸν Κύριον διότι παρεβιάζετο ἡ Μωσαϊκή των παράδοσις! Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ … ὁ Κύριος διδάσκει, ποία εἶναι ἡ καθαριότης εἰς τὴν ὁποίαν ἀρέσκεται …! «καὶ ἰδόντες τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ κοιναῖς χερσί, τοῦτ᾿ ἔστιν ἀνίπτοις, ἐσθίοντας ἄρτους, ἐμέμψαντο· … Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς … Οὐδέν ἐστιν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτὸν ὃ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι, ἀλλὰ τὰ ἐκπορευόμενά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον» (Μάρκ. Ζ΄ 2-15). 

Κατὰ παρόμοιον τρόπον ἐνεργεῖ (ὁ Κύριος) καὶ ὅταν ἐπεσκέφθῃ τὴν οἰκίαν τινος Φαρισαίου, ὅστις τὸν ἐμέμφθη διότι δὲν ἐπλύθη ὁ Κύριος πρὸ τοῦ φαγητοῦ. Καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτήν, ὁ Ἰησοῦς διδάσκει τὴν ψυχικὴν καθαρότητα, καὶ παρακάμπτει τὴν ἀντίστοιχον σωματικήν! «Ὁ δὲ Φαρισαῖος ἰδὼν ἐθαύμασεν ὅτι οὐ πρῶτον ἐβαπτίσθη πρὸ τοῦ ἀρίστου. Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς αὐτόν· νῦν ὑμεῖς οἱ Φαρισαῖοι τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τοῦ πίνακος καθαρίζετε, τὸ δὲ ἔσωθεν ὑμῶν γέμει ἁρπαγῆς καὶ πονηρίας» (Λουκ. ΙΑ΄ 38-39).  

Συνεπῶς, ἡ μὲν σωματικὴ καθαρότης, εἶναι ἀπαραίτητος διὰ τὴν ὑγείαν τοῦ σώματος, ἡ δὲ ἀντίστοιχος, ψυχική, ποιεῖ τὸν ἄνθρωπον … καταδεκτικὸν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί, σχετικῶς, ἄξιον κοινωνὸν καὶ μέτοχον τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐν ταὐτῷ δε καὶ κληρονόμον τῆς Αἰωνίου ζωῆς καὶ Βασιλείας. Ἀξίζει, κάποιος, ἵνα ἐντρυφήσῃ εἰς τὰς ὡς ἄνω ἁγιογραφικὰς παραπομπὰς διότι θὰ ἴδῃ … λεπτομερῆ σύγκρισιν καὶ ἀναφορὰν τοῦ Κυρίου, ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς σωματικῆς καὶ ψυχικῆς καθαρότητος. 

Βεβαίως, ἡ εὐλάβεια καὶ ἡ ἁπλοϊκότης τῶν προγόνων ἡμῶν, συνεδύαζεν μετὰ τῆς ἀπαραιτήτου ψυχικῆς καὶ συνειδησιακῆς καθαρότητος, καὶ τήν, κατὰ τὸ δυνατόν, στοιχειώδη σωματικὴν τοιαύτην. Τοῦτο ἐβλέπομεν, - συμβαίνει δὲ καὶ σήμερον – εἰς τὴν προετοιμασίαν ἐκείνων οἵτινες καὶ διὰ τῆς πλύσεως τῶν σωμάτων, καὶ διὰ τῆς ἀπαραιτήτου νηστείας, πλησιάζουσιν ἵνα μεταλάβωσι τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων! Ὅμως, αἱ τοιαῦται εὐλαβεῖς συνήθειαι, δὲν θὰ πρέπῃ ἐπ’ οὐδενὶ νὰ παρεκκλίνωσιν ἡμᾶς ἀπὸ τήν, ὑπὸ τοῦ Κυρίου, ὑποδεικνυομένην ψυχικὴν καὶ πνευματικὴν κάθαρσιν! Τὴν καθαρότητα ἐκείνην ἥτις καθιστᾷ τὸ σῶμα ἡμῶν «ναὸν τοῦ ἐν ἡμῖν Ἁγίου Πνεύματος». 

Κλείοντες τὸ παρόν, ἂς ἐνθυμηθῶμεν τοὺς σαφεστάτους, ἐν προκειμένῳ, λόγους τοῦ Ἀποστόλου, «Ὥστε ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἢ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου. Δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω· ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. Διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί» (Α΄ Κορ. ΙΑ΄ 27-30). 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν 

Τι συμβαίνει όταν προσπαθείτε να εξηγήσετε σε κάποιον την σκέψη σας, την συμπεριφορά σας, την διάθεσή σας...

 

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2021

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Eπί εποχής κορωνοϊού αρνούμαστε να ζήσουμε επειδή δεν θέλουμε να πεθάνουμε - Κωνσταντίνος Βαθιώτης Νομικός

Eπί εποχής κορωνοϊού αρνούμαστε να ζήσουμε επειδή δεν θέλουμε να πεθάνουμε, καίτοι είναι βέβαιον ότι θα πεθάνουμε. Πρόκειται για διπλό παραλογισμό: Πρώτον, αποδεχόμαστε τον ψυχικό μας θάνατο για να κρατήσουμε αλώβητη την σάρκα μας σαν ένα αραχνιασμένο κουφάρι. Δεύτερον, επιθυμούμε το ανέφικτο, ξεχνώντας προκλητικά την σαιξπηρική ρήση ότι τα σκουλήκια στο ίδιο μνήμα (και με τον ίδιο τρόπο) γευματίζουν.

Όταν στο προσκήνιο βρισκόταν ο “αόρατος εχθρός” της προηγούμενης γενιάς, δηλαδή η τρομοκρατία, ο εξ Ανατολών εχθρός νικούσε την Δύση, διότι ήρωες υπήρχαν μόνο στο αντίπαλο στρατόπεδο των τρομοκρατών (βλ. ιδίως τις επιθέσεις αυτοκτονίας). Σήμερα που προελαύνει ο “αόρατος εχθρός” της δεύτερης γενιάς, δηλαδή ο κορωνοϊός, ο εξ Ανατολών εχθρός κατατρόπωσε την Δύση, διότι πάλι στερούμεθα ηρώων.

Στην τελευταία σελίδα των «Τραγικών διλημμάτων στην εποχή του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Από τη σανίδα του Καρνεάδη στο “Ποινικό Δίκαιο του Εχθρού”» (Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 2010, σελ. 439), σημείωνα:

«Η Δύση περιμένει να μάθει ότι έχει κι αυτή τους δικούς της ήρωες, ίσως τότε μόνο να γίνει “συμμετρικός” ο “πόλεμος κατά της τρομοκρατίας”. Αλλιώς, θα επαληθευθούν εκείνοι που παραλληλίζουν την θυσία του κράτους Δικαίου με την θυσία των Αθηναίων στο “αποφώλιον τρέφος”, τον Μινώταυρο, χάριν της επίτευξης ασφάλειας· μια θυσία που φέρνει το κράτος Δικαίου σε κατάσταση αυτοακύρωσης, αφού για να διατηρηθεί, αναγκάζεται να απεμπολήσει τα θεμελιακά στοιχεία του, εξέλιξη χαρακτηριστική για κοινωνίες μεταηρωικού τύπου.

Είναι, λοιπόν, προτιμότερο να μην υπάρχει καθόλου κόσμος (“pereat mundus!”) από το να υπάρχει αυτός ο κόσμος, που ίσως στην πιο ακραία περίπτωση να μπορεί να διατηρηθεί με τον βασανισμό έστω ενός μόνο ανθρώπου.

Συμπέρασμα: Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι η σημαία του πολιτισμού μας, ο νωτιαίος μυελός μιας συντεταγμένης πολιτείας. Μην (την) εγγίζετε!».

Η κορωνοϊκή πανδημία αποδεικνύει καθημερινά ότι ο “αόρατος μαριονετίστας” που υπηρετεί την ιδέα του “Παγκόσμιου Κράτους” κινώντας τα νήματα των πρωθυπουργικών μαριονετών εφαρμόζει την εκ διαμέτρου αντίθετη λύση προς εκείνη που προτείνεται αμέσως παραπάνω: Με τα “lockdown” και τα εν γένει δρακόντεια υγειονομικά μέτρα ισοπεδώνεται καθημερινά η αξία του ανθρώπου χάριν της δημόσιας υγείας που αποτελεί πλέον αντικείμενο καθημερινής υστερικής προπαγάνδας σε ένα (πρωτοφανές για την ιστορία της ανθρωπότητας) πλαίσιο παγκόσμιας δικτατορίας.

Το εντυπωσιακό είναι ότι με την συνταγή αυτή δεν διατηρείται αλλά γκρεμίζεται συθέμελα η παλιά μορφή της ανθρώπινης κοινωνίας, η οποία έχει αρχίσει να δίνει την θέση της στον χαξλεϊκό “Θαυμαστό Καινούργιο [και Ανάποδο] Κόσμο” ενός Παγκόσμιου Κράτους που θα μεριμνά για την παραγωγή “ρωμαλέων σκλάβων”, οι οποίοι δεν θα αρρωσταίνουν και δεν θα γερνούν. Το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι η νέα μη-κοινωνία προπαγανδίζεται από τις εθνικές κυβερνήσεις χάριν της διαφύλαξης της υγείας των λαών, ενώ αυτοί στην συντριπτική πλειονότητά τους ήταν ήδη άρρωστοι! Διότι, αν ήταν υγιείς, θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν πεντακάθαρα την σατανική παγίδα που τους έστησαν εδώ και δεκαετίες, μολύνοντας το μυαλό τους με τον καρπό της γνώσης, της τεχνολογίας, της επιστήμης, του χρήματος και κάθε άλλης γήινης εξουσίας που θεοποιεί τον άνθρωπο και περιφρονεί τις πραγματικές ανάγκες του.

Θαυμάστε την διαστροφή: Είμαστε ήδη ά ρ ρ ω σ τ ο ι και, για να μ η ν αρρωστήσουμε, ανεχόμαστε τα δρακόντεια μέτρα ομηρείας μας για την διατήρηση μιας υ γ ε ί α ς που ούτως ή άλλως δ ε ν έχουμε!

Καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στον “Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο” του Άλντους Χάξλεϋ (μτφ.: Ελένη Κυπραίου, εκδ. Κάκτος, Αθήνα, 1980, σελ. 262) ίσχυαν τα ακόλουθα: «ο πολιτισμός δεν έχει ανάγκη από ηρωισμούς και ευγένειες. Αυτά είναι τα γνωρίσματα της πολιτικής αστάθειας.

Σε μια οργανωμένη κοινωνία σαν τη δικιά μας, δεν υπάρχουν ευκαιρίες για ηρωισμούς και ευγενικές πράξεις. Έχουμε πάρει κάθε προφύλαξη, ώστε να μην δημιουργηθεί ποτέ τέτοια ευκαιρία, και για κανέναν». Σε έναν τέτοιον κόσμο, μάλιστα, τα παλιά καλά βιβλία είναι απαγορευμένα, με το επιχείρημα ότι «το ωραίο είναι ελκυστικό και μεις δεν θέλουμε να ελκύονται οι άνθρωποι από παράξενα πράγματα. Θέλουμε να τους αρέσουν τα καινούργια».

Ένα βιβλίο, λοιπόν, που θα ασκούσε μεγάλη γοητεία στους αναγνώστες του και γι’ αυτό θα γινόταν επικίνδυνο για το “Παγκόσμιο Κράτος” θα ήταν “Η ζωή του Γαλιλαίου” του Μπέρτολτ Μπρεχτ (μτφ.: Σπ. Ευαγγελάτος, εκδ. Ερμής, Αθήνα 2000). Στο έργο αυτό, όπου έχει επίσης ξεσπάσει επιδημία (πανούκλας), αλλά ο Γαλιλαίος συνεχίζει απτόητος τις έρευνές του επιλέγοντας να συμπληρώσει τριών μηνών σημειώσεις που αλλιώς «θάναι για πέταμα» (σελ. 60), ώστε να συγκεντρώσει αποδείξεις για τις θεωρίες του και να είναι εξοπλισμένος έναντι των εχθρών του (σελ. 61), διαβάζουμε την ακόλουθη επική στιχομυθία:

«ΑΝΤΡΕΑΣ: Αλίμονο στη χώρα που δεν έχει ήρωες! […]

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ: Όχι. Αλίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες!».

Πολύ σημαντική και η ακόλουθη ρήση της Simone Weil (Το πρόσωπο και το ιερό, μτφ.: Στ. Ζουμπουλάκης, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2018, σελ. 33): «μόνο οι πραγματικά αγνοί ήρωες, οι άγιοι και τα ξεχωριστά πνεύματα μπορούν να βοηθήσουν τους δυστυχισμένους. Η δική μας χώρα, όμως, για να βρει τους γνήσιους-αγνούς ήρωές της, θα πρέπει να (ξανα)βρεί τον Θεό, διότι, όπως σημειώνεται στον “Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο” (σελ. 264), «ο Θεός είναι αιτία για να ζεις. Υπάρχει [νόημα], όταν δ ι α κ ι ν δ υ ν ε ύ ε ι ς την ζ ω ή σου». […] «Αν είχατε Θεό, θα είχατε και α υ τ α π ά ρ ν η σ η» (σελ. 261).

Δυστυχώς, όμως, μέχρι να ξαναβρούμε τους γνήσιους-αγνούς ήρωές μας ελέω Θεού, τα αργυρώνητα ΜΜΕ ανακηρύσσουν ήρωα όποιον απλώς κάνει καλά την δουλειά του. Έτσι, τιμώνται ως ήρωες όχι μόνο οι γιατροί και οι νοσοκόμες που χειρίσθηκαν περιστατικά κορωνοϊού, ιδίως στις ΜΕΘ, αλλ’ ακόμη και οι “ντελιβεράδες”, με το επιχείρημα ότι «πάνω τους βασίσθηκε το μεγαλεπήβολο εγχείρημα του lockdown παγκοσμίως» (βλ. ρεπορτάζ Μ. Μουρελάτου, ΤΑ ΝΕΑ, 31.12.2020, σελ. 14). Ευλόγως επισημαίνει ο Freddy Vinet στην μονογραφία του “Η Μεγάλη Γρίπη του 1918. Η χειρότερη επιδημία του 20ού αιώνα. Ιστορία της ισπανικής γρίπης” (μτφ.: Αριστέα Κομνηνέλλη, εκδ. Μεταίχμιο, Αθήνα 2020, σελ. 18): «Ο Μεγάλος Πόλεμος έχει τους ήρωές του. Θα μπορούσε μήπως να έχει και η ισπανική γρίπη ήρωες; Θα ήταν γελοίο κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχουν ήρωες της γρίπης».

Ταυτοχρόνως, οι άθεοι ή αντίχριστοι πολιτικοί υποσκάπτουν την αναζήτηση γνήσιων-αγνών ηρώων, χτίζοντας με επιμέλεια τον “θαυμαστό καινούργιο κόσμο”, θρησκεία του οποίου είναι η Επιστήμη, λατρευόμενη υπό την μορφή ενός δικέφαλου τέρατος: το ένα κεφάλι του η Ι α τ ρ ι κ ή, το άλλο η Τ ε χ ν ο λ ο γ ί α!

Επαληθεύουν έτσι κατά γράμμα την προφητεία που απαντά στο προαναφερθέν ομότιτλο έργο του Χάξλεϋ, όπου ο Παγκόσμιος Κυβερνήτης, ονόματι Μουσταφά Μοντ, θριαμβολογεί με τα ακόλουθα λόγια:

«“ένα πράγμα δεν φαντάστηκαν οι φιλόσοφοι. Αυτό”. Και έδειξε με τα χέρια ανοιχτά, γύρω του. “Τον κ α ι ν ο ύ ρ γ ι ο κόσμο, εμάς. Απ’ το Θεό απαλλάσσεσαι μόνο άμα είσαι πλούσιος και νέος. Εμείς αυτό το πετύχαμε. Νιάτα και αφθονία. Δ ε ν έχουμε ανάγκη το Θ ε ό”» (ό.π., σελ. 258).

Κι όμως, καθώς μετά τον λ ο ι μ ό προβλέπεται ότι θα ενσκήψει μεγάλος λ ι μ ό ς και πραγματικός π ό λ ε μ ο ς μεταξύ ορατών και αοράτων εχθρών, ο Θεός έχει κάνει ήδη αισθητή την παρουσία του, μοιράζοντας εδώ και καιρό π ρ ο σ κ λ η τ ή ρ ι α σε όσους εμφορούνται από γνήσια-αγνή ηρωική διάθεση. Χρέος τους να γίνουν ο μ ο λ ο γ η τ έ ς και μ ά ρ τ υ ρ ε ς, αφυπνίζοντας όσους εξακολουθούν να “ροχαλίζουν”, ονειρευόμενοι την επιστροφή στην πάλαι ποτέ κανονικότητα.

Πόσο δίκιο είχε ο Μενέλαος Λουντέμης, ο οποίος στο βιβλίο του με τον άκρως επίκαιρο τίτλο “Οι Α ρ χ ι τ έ κ τ ο ν ε ς του τ ρ ό μ ο υ” (εκδ. Δωρικός, 4η έκδ., Αθήνα 1976, σελ. 68) έγραφε:

«Το μεγαλύτερο φως μες στους αιώνες δεν το χύνουν τα κιλοβάτ αλλά τα π υ ρ π ο λ η μ έ ν α κορμιά των μ α ρ τ ύ ρ ω ν».

 

Νομικός Κωνσταντίνος Βαθιώτης