Πότε έχουμε έξαρση στα κρούσματα; Τι πρέπει να προσέχουμε;

 

Τι θα παραγγείλετε; (βίντεο)

 

Βασιλική Μπρεζετού... φοβερή!

Απόσπασμα από την ταινία "Ο αχόρταγος".

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2020

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Η εκπομπή "Το κουτί της Πανδώρας" 2011 σε μία συγκλονιστική έρευνα - "Η άρρωστη σχέση των γιατρών με την φαρμακοβιομηχανία".

 

Δείτε αυτό το βίντεο από την εκπομπή "Το κουτί της Πανδώρας" και αναρωτηθείτε για ποια χρονιά μιλάνε.

Όλα όσα ακούσετε δεν είναι άγνωστα σε όσους υπηρετούν στο σύστημα Υγείας. Ας τα μάθουμε κι εμείς που νιώθουμε σύμμαχο της υγείας μας τον γιατρό και τα φάρμακα.

Και αυτό το αναφέρουμε όχι γιατί οι γιατροί δεν έχουν σπουδαία αποστολή και γιατί τα φάρμακα τάχα δεν χρειάζονται. Βεβαίως οι γιατροί χρειάζονται και τα φάρμακα! Όμως τα συμφέροντα της Φαρμακοβιομηχανίας καταστρατηγούν την υψηλή αποστολή της Ιατρικής.

Φυσικά θα μάθετε από το βίντεο ότι πολλοί συνειδητοί συνάνθρωποί μας παραιτήθηκαν από σπουδαίες θέσεις για ευνόητους λόγους.

Θα δούμε και τον γνωστό μας κ. Ιωαννίδη, προ δεκαετίας σχεδόν, να μας λέει μεγάλες αλήθειες για το πώς δρουν αυτές οι Εταιρείες, που δηλητηριάζουν τον κόσμο σε παγκόσμιο επίπεδο, με συνέδρια μαϊμού και πληρωμένες "εκδρομές" για τον γιατρό που θα προωθεί το φάρμακο που θα του ζητήσουν.

Για όσους ακόμα δεν έχουν πειστεί για το συμβαίνει από τον Μάρτιο του 2020 παρακολουθείστε το παρακάτω βίντεο.

Μία συμβουλή: Εάν μπορείτε κατεβάστε το βίντεο και φυλάξτε το αρχείο. Προφανώς δεν θα μείνει για πολύ στο youtube.

Το τελευταίο Χριστουγεννιάτικο μήνυμα από έναν Αρχιεπίσκοπο που μιλούσε στην καρδιά μας.

 

Τι σημαίνουν Χριστούγεννα από τον μακαριστό Σισανίου και Σιατίστης Παύλο. Μία ομιλία που αγγίζει την Ψυχή!

 

Τέλειωσαν τα Χριστούγεννα για τους χλιαρούς Χριστιανούς! Τώρα αρχίζει μία ιδιάζουσα περίοδος για όσους αντέχουν. Διαβάστε την παρακάτω συγκλονιστική μαρτυρία και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. (Αληθινή Ιστορία)

 

Χριστούγεννα στο Λένινγκραντ 1979 - Χριστούγεννα στην Αθήνα 2020

Ο ανυπότακτος

Σπούδαζα μεταπτυχιακό μέ υποτροφία στο τότε Λένινγκραντ (Αγία Πετρούπολη), κατά τα έτη 1977-1980. Η ζωή εκεί κυλούσε με όλα τα συμπαρομαρτούντα του Σοβιετικού καθεστώτος.

Αυστηρό πρόγραμμα σπουδών, περιορισμός κινήσεων, απαγόρευση κυκλοφορίας απ’  τις 11 μέχρι τις πρωϊνές ώρες και καθόλου τρόπους διασκέδασης από αυτόν που ξέραμε στην πατρίδα μας. Συναυλίες, εκδρομές, διαλέξεις, βιβλιοθήκες ήταν τα μοναδικά που γέμιζαν την μοναξιά μας.

Η φοιτητική μας εστία ήταν ένα σταλινικό κτίριο με πολλές φθορές, μύριζε κλεισούρα και μούχλα. Οι συγκάτοικοι μου ήταν δύο πολλοί καλά παιδιά, τυπικές φιγούρες του τόπου, ως προς το ύψος, το χρώμα, τη σοβαρότητα και τη νοοτροπία.

Βέβαια τα βήματα και τα λόγια μου ήταν πολλοί μετρημένα και προσεκτικά καθότι τα «καλά παιδιά του συστήματος»  ήταν οι κατάσκοποι, καταδότες, συνωμότες. Επίσης πολύν δύσκολο είναι να μιλάς με ανθρώπους άλλης νοοτροπίας, χαρακτήρα, εμπειριών.

Όμως άλλη επιλογή δεν υπήρχε. Έπρεπε υποχρεωτικά να συζήσω, να συνεργαστώ και να καταβάλω κάθε προσπάθεια προσαρμογής και επιβιώσεως σε κάθε πρόκληση.

Ένα Σάββατο βράδυ, τέλη Νοεμβρίου, που έριχνε πυκνό χιόνι γυρίζοντας από μια συναυλία απ’ την εστία, πέρασα έξω από μια επιβλητική Εκκλησία και αποφάσισα να μπω μέσα περισσότερο από περιέργεια.

Μισοσκόταδο βασίλευε παντού. Πολλά κεριά έκαιγαν μπροστά από κάθε εικόνα, σκορπίζοντας μελιχρό φώς. Εντύπωση μεγάλη μου έκανε ότι η Εκκλησία δεν είχε καθίσματα, όπως στην πατρίδα μου.

Όπως επίσης ότι και όλες οι γυναίκες φορούσαν στο κεφάλι μαντήλια και όλο το εκκλησίασμα έκανε συχνά πυκνά βαθιές υποκλίσεις με πολύ σπάσιμο της μέσης.

Η όλη ατμόσφαιρα ήταν πολύ διαφορετική και υποβλητική εν σχέσεις με τις δικές μας Εκκλησίες, αφού ήθελες δεν ήθελες όσο άσχετος κι αν ήσουνα έμπαινες σε μυστικιστική διάθεση.

Πήγα πίσω από μια κολώνα, άκουγα, κοίταγα εντυπωσιασμένος, ώσπου βλέπω κάποια στιγμή έναν από τους συγκατοίκους μου, τον πιο σοβαρό και αμίλητο ντυμένο στα χρυσοκίτρινα να κρατά λαμπάδα.

Μου φάνηκε πολύ περίεργο γιατί ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτός ήταν τόσο κοντά στο Θεό και ταυτοχρόνως ήταν τόσο υπεύθυνος που δεν έδινε καμία υποψία γι’  αυτό που ήταν για τους γνωστούς λόγους...

Ξαφνιάστηκε στο τέλος που με είδε, συνοφρυώθηκε  και με παρεκάλεσε σχεδόν γονατιστός να μην πω τίποτα για αυτή τη συνάντηση, διότι απ’  ευθείας, αν εγίνετο γνωστή η σχέση του με το Θεό και την Εκκλησία, θα γινόταν εχθρός του κόμματος και του λαού, θα έχανε την υποτροφία, θα εδιώκετο από το πανεπιστήμιο και δεν θα είχε καμία ελπίδα για το μέλλον...

Με αφορμή αυτό γίναμε από τότε και μέχρι σήμερα αχώριστοι φίλοι, έστω κι αν μάς χωρίζουν μεγάλες αποστάσεις.

Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα. Μια μέρα που έλειπε ο συγκάτοικος από το δωμάτιο, μου λέει πολύ χαμηλόφωνα ο φίλος, σχεδόν ψιθυριστά, διότι υπήρχε ο φόβος των μυστικών μικροφώνων, «θέλεις να γιορτάσεις αλλιώτικα Χριστούγεννα απ’  αυτά που ξέρεις;».

Αυθόρμητα του απάντησα ναι, εξηγώντας του ότι δεν έχω και πολλές σχέσεις με την Εκκλησία. «Πρόσεξε» μου είπε, «δεν θα είναι άνετο, αλλά εκτός αυτού υπάρχει και κίνδυνος να μας συλλάβει η KGB.

Τρόμαξα, αλλά είχα πολλή εμπιστοσύνη στο φίλο μου Ιβάν Και αφετέρου εγώ εκείνο που είχα να πάθω ήταν να μου ακυρώσουν την υποτροφία και να απελαθώ από τη χώρα  ενώ αυτός είχε πολύ χειρότερες επιπτώσεις  και αποκλεισμούς από τη δημόσια ζωή από την ανέλιξή του στην κρατική μηχανή, πληρώνοντας ακριβά την επιλογή της πίστεως του εις τον Χριστόν.

Δεν άλλαξα γνώμη  του είπα εντάξει,  πρόσεξε τσιμουδιά σε κανέναν και θα σου πω εγώ. 

Μετά από μερικές μέρες παραμονή των Χριστουγέννων μεσημέρι μου λέει  αυτή τη φορά ξαπλωμένος στο πάτωμα  για να μην ακούγεται από τα αόρατα μικρόφωνα το βράδυ γύρω στις 8:00  θα βγεις περίπατο προς τη Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι.

Θα περπατάς αμέριμνος προς τα αριστερά της Λαύρας,  απομακρυνόμενος από αυτή και θα σε συναντήσω εκεί. Θα έχεις μπότες, ζεστά ρούχα, βαρύ παλτό  και το γούνινο  καπέλο.

Προβληματίστηκα, φόβος με έπιασε, αλλά το διαφορετικό έστω κι αν έχει κινδύνους,  με ωθούσε να το ζήσω. Πράγματι, ξεκίνησα κουκουλωμένος καθότι το θερμόμετρο έδειχνε 20 βαθμούς  υπό το μηδέν.

Περπατούσα μέσα στο τσουχτερό κρύο, Σύμφωνα με τις οδηγίες του φίλου, έφτασα κοντά στη γέφυρα και στάθηκα προβληματισμένος που πάω μέσα στο άγνωστο και τι με περιμένει. 

Συνέχισα να περπατώ  και φθάνοντας στη μέση της γέφυρας, έρχεται ένα αυτοκίνητο, σταματάει δίπλα μου και βλέπω ότι μέσα ήταν ο φίλος μου ο Ιβάν. Γρήγορα μέσα μου λέγει.

Μπήκα μέσα και το αυτοκίνητο ανέπτυξε ταχύτητα. Εκεί ήταν ακόμη δύο, εκτός του φίλου, ο οδηγός και ένας σεβαστός κύριος με γαλλικό μούσι και γούνινο καπέλο.

Το αυτοκίνητο έτρεχε, περάσαμε δυο-τρεις γέφυρες, στρίβοντας δεξιά και αριστερά και μετά κατευθυνθήκαμε δυτικά όπου σε δύο ώρες φτάσαμε σε ένα πυκνό δάσος. Προχωρήσαμε μέσα αρκετά.

Σταματήσαμε σε ένα μέρος και συνεχίσαμε για λίγο με τα πόδια. Το κρύο τσουχτερό 32 βαθμούς κελσίου υπό το μηδέν. Παγωνιά φοβερή,  χιόνι σχεδόν μέχρι το γόνατο. Στο δρόμο συναντούσαμε κι άλλους ανθρώπους όλων των ηλικιών, ντυμένους με βαρύ γούνινο παλτό,  μπότες, γάντια, κασκόλ, γούνινα καπέλα.  

Ερχόταν από διάφορα μέρη του δάσους. Σίγουρα δεν θα γλιτώσω από τα κρυοπαγήματα, σκέφτηκα. Ο Ιβάν δίπλα μού έδινε θάρρος. Αυτά για αυτούς ήταν γνωστά και για αυτό θα αντιμετώπιζαν πολύ άνετα.

Εγώ πρώτη φορά στη ζωή μου περπατούσα και ζούσα σε τέτοιες θερμοκρασίες.

Επιτέλους μετά από μία ώρα περίπου περπάτημα φτάσαμε σε ένα ξέφωτο κι εκεί τα έδωσα όλα. Πού βρέθηκαν τόσοι άνθρωποι μέσα στο πουθενά  και σε τέτοιες θερμοκρασίες,  φαινόταν από το ντύσιμο και τις κινήσεις  όχι απλοί άνθρωποι. ρωτάω το φίλο μου ποιοι είναι αυτοί; Μου απαντά με πολλή άνεση. 

“Κρυφά μέλη της εκκλησίας”.  Δηλαδή, ρωτάω;  Στελέχη του κόμματος, στρατιωτικοί, επιστήμονες, γιατροί, καθηγητές κλπ. Και τι θέλουν εδώ; Μα τι άλλο; Να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα μού είπε, και έφυγε για να βοηθήσει στην ετοιμασία για την ακολουθία της εορτής. 

Ένα τραπέζι συναρμολογούμενο στο κέντρο, άλλο πιο μικρό παραδίπλα, τα Δισκοπότηρα και γενικά ό,τι χρειαζόταν για να γίνει η Θεία Λειτουργία. Είχα μείνει αποσβολωμένος και άφωνος.

Θα είμαστε περίπου 300 άνθρωποι μέσα σε ένα απέραντο δάσος, πατώντας σε μισό μέτρο παγωμένο χιόνι, με φοβερό κρύο, όρθιοι χωρίς καμία ανθρώπινη παρηγοριά. Κανείς όμως δεν δυσανασχετούσε, ούτε έδειχνε απογοητευμένος.

Όλοι είχαν χαρά, υπομονή και καρτερία. Ο κύριος που ήταν μαζί μας στο αμάξι με το γούνινο καπέλο, ήταν τελικά ο ιερέας και ο οδηγός ο διάκονος, που θα έκαναν μαζί τη Λειτουργία των Χριστουγέννων.

Άρχισε ο Όρθρος, μια θαυμάσια χορωδία σχηματίστηκε και όλα έγιναν όπως αρμόζει στη  μεγάλη ημέρα της χριστιανοσύνης, χωρίς βιασύνη και με μεγάλη λεπτομέρεια.

Τέσσερις ώρες κράτησε όλη αυτή η ανεπανάληπτη λατρεία, μέσα σε τόσο σκληρές καιρικές συνθήκες. “Τιέλο Χριστόβα Πριμίτε ιστότσνινα μπεσμερτναγκοβκουσίτε”. (Σώμα Χριστού μεταλάβατε, πηγής αθανάτου γεύσασθε). 

Όλοι προσέρχονται, όλοι κοινωνούν, όλοι πλησιάζουν. Βλέπεις τη λαχτάρα στα πρόσωπά τους, τη συντριβή και τη συναίσθηση, τν κατάνυξη, την πίστη, το φόβο του Θεού. Πρόσωπα γενναία, σκλαβωμένα αλλά ελεύθερα, είναι η ζωντανή Εκκλησία. Στιγμές για μένα ιερές, ανεπανάληπτες, συγκινητικές. 

Ποιος το περίμενε ότι σε “δημοκρατικό” καθεστώς, μετά από σαράντα χρόνια θα ξαναζούσα λίγο διαφορετικά, αλλά κατ’  ουσίαν την ίδια κατάσταση, με κλειστές Εκκλησίες το Πάσχα και τα Χριστούγεννα: Και πού αυτό; Στην Ελλάδα.

Μια παρέα λοιπόν αρκετά μεγάλη αποφασίσαμε μετά από δική μου παρότρυνση και έχοντας υπόψη μου τα παραπάνω να εορτάσουμε τις γιορτές αυτές, όχι καθήμενοι στα σπίτια σύμφωνα με τις κυβερνητικές επιταγές και την επιβολή των προστίμων, αλλά λατρεύοντας τον Θεό στο χώρο του Ναού.

Απορούσαμε στις συζητήσεις μας πώς οι διοικούντες την Εκκλησία μάς παρότρυναν να μείνουμε στο σπίτι μας, υποβιβάζοντας τη λατρεία σε ατομική προσευχή, υιοθετώντας τρόπους προτεσταντικούς.

Τα Χριστούγεννα λοιπόν του 2020 (!!!) αποφασίσαμε, όπως και το Πάσχα να γιορτάσουμε τη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης στην Εκκλησία. Το εξωκκλήσι στο βουνό, πέριξ της Αττικής, μάς ήταν γνωστό από το Πάσχα.

Ο ιερέας έτοιμος και έτσι μέσα σε πολύ φυσικά ελαφρότερες συνθήκες από εκείνες του Λένινγκραντ, αλλά μέσα σε κρύο όμως, αφού οι περισσότεροι είμαστε έξω από το εξωκκλήσι στο βουνό μέχρι τις 2 τα μεσάνυχτα, όπου τελείωσε η Θεία Λειτουργία και γίναμε μέτοχοι του μαργαρίτη της ζωής.

Η πίστη και η αγάπη στο Θεό δεν τιθασεύεται. Και τις δύο φορές διαπιστώσαμε ότι στα βουνά της Αττικής πέριξ των Αθηνών, υπήρχαν κι άλλες ομάδες χριστιανών όπου εόρταζαν κι αυτοί την μεγάλη εορτή, κατά παρόμοιο τρόπο.

“Χριστός ετέχθη”, αναφώνησε ο λειτουργός στο τέλος της Θείας Λειτουργίας σε εκείνο το μικρό εξωκκλήσι μέσα στο πουθενά ,που έγινε νέα Βηθλεέμ για τους στενόμυαλους, τους συνομωσιολόγους, που ήθελαν να εορτάσουν τα Χριστούγεννα με συμμετοχή στο μυστήριον που αρχίζει με τη Γέννηση και τελειώνει με την Ανάληψη του Χριστού.

Για μένα, έστω και με πολύ ομαλότερες συνθήκες ήταν ένα βίωμα και μια εμπειρία, μετά 40 χρόνια που αναζωπύρωσε μέσα μου την εμπειρία στο δάσος, στις πολικές θερμοκρασίες και τα χιόνια του Λένιγκραντ. 

Άραγε για τους Μητροπολίτες εκείνους οι οποίοι χλεύασαν, επιτίμησαν και κατέκρινα τις κρυφές Θείες Λειτουργίες, τη Θεία Μετάληψη, τους τελούντας και συμμετέχοντας σ’  αυτές, είμαστε τα απείθαρχα τέκνα της Εκκλησίας, οι ανυπάκουοι και θεληματάρηδες, οι εγωκεντρικοί και οι ετσιθελικοί;

Αν είμαστε, ζητάμε τη συγγνώμη τους. Αν δεν είμαστε, την ευχή τους να χουμε.

Πάντως με την ευχή τους, ή χωρίς αυτήν δεν υβρίσαμε, δεν κατακρίναμε, δεν χλευάσαμε, δεν απορρίψαμε, αλλά φροντίσαμε αθόρυβα και μυστικά, έχοντας μάλιστα και προγενέστερη εμπειρία να φάμε την ημέρα της γέννας του Χριστού τη Σάρκα Του, για να μείνουμε μαζί του, κι Αυτός εάν βρει τόπο στη φάτνη της καρδιάς μας να μείνει μαζί μας.

Ευλογείτε. 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ-ΑΛΗΘΩΣ ΕΤΕΧΘΗ.

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2020

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Θεία Λειτουργία για τα Χριστούγεννα 2020

 

Φάτνη Χριστουγέννων ... αναμνήσεις

 

Ποιος είναι ο υποκριτής; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΚΑΤΗ ΛΟΥΚΑ (6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020)

«ὑποκριτά» (Λουκ. ΙΓ΄ 15). 

Ἡ … «πικρὴ» ἀλήθεια! 

Βαρὺς ὁ χαρακτηρισμὸς διὰ τοῦ ὁποίου ἐπέπληξεν ὁ Κύριος τὸν ἀρχισυνάγωγον, φίλοι μου ἀναγνῶσται! Βαρύς, καὶ σὰν χαρακτηρισμός, ἀλλὰ καὶ ἀκόμη … βαρύτερος, διότι ἐξέρχεται ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ γινώσκοντος «καρδίας καὶ νεφρούς», τοῦ ἀλανθάστου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐλαχίστους χαρακτηρισμούς, πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς καὶ δικαίους, ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς ἀσεβεῖς καὶ ἀδίκους, ἔκανε ὁ Κύριος, ἐν ὅσῳ εὑρίσκετο εἰς τὸν κόσμον τοῦτον. Ὅμως, τοῦτον τὸν χαρακτηρισμόν, κατ’ ἐπανάληψιν ἐπέρριψεν εἰς τοὺς Γραμματεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους μὲ τὴν χαρακτηριστικὴν ἐκείνην φρᾶσιν καὶ ἀπειλήν, «οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί» (Ματθ. ΚΓ΄ 13, 14, 15, 16, 23, 25, 27, 29)! 

Ἀλλὰ, ποῖος εἶναι ὁ … «ὑποκριτής»; Γνωρίζομεν, ἀλλὰ καὶ συνάγομεν συμπερασματικῶς ἐκ τῆς ἀλανθάστου κρίσεως τοῦ Κυρίου, ὅτι, «ὑποκριτὴς» σημαίνει, ὁ διπρόσωπος ἄνθρωπος! Εἶναι ἐκεῖνος, ἀφ’ ἑνός, ὁ ὁποῖος ἀσκεῖ τὴν ὑποκριτικὴν κατ’ ἐπάγγελμα (ἠθοποιός - ὑποκριτική - ἠθοποιΐα), ἀφ’ ἑτέρου δε, ὁ, κατὰ τὸν χαρακτῆρα καὶ τὴν διαγωγήν, διπλοπρόσωπος καὶ ὑποκριτής! Εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἶναι ἀποκρουστικὸς πρὸς τοὺς … πάντας, ὅμως «γλυκαίνονται» οἱ … πάντες (σχεδόν), ἵνα ὑποδυθοῦν τὸν βδελυκτὸν ρόλον του, τὸ ὁποῖον καὶ πράττουν συστηματικῶς! Εἶναι ἐκεῖνος, - δὲν εἶναι … ἕνας, ἀλλὰ δυστυχῶς, πάρα πολλοί˙ οἱ περισσότεροι … - ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ πάντοτε, ἵνα ἀποκρύπτῃ ἀπὸ τοὺς ἄλλους τὸν πραγματικόν του χαρακτῆρα, ἀρέσκεται εἰς τὸ ψεῦδος καὶ τὰς ὑπερβολὰς ὑπὲρ τοῦ … ἑαυτοῦ του καὶ προσπαθεῖ διὰ τούτων, ἵνα πείσῃ καὶ αὐτὸν τοῦτον τὸν … ἑαυτόν του!!! 

Εἶναι ὁ φαρισαῖος τῆς γνωστῆς παραβολῆς (τοῦ τελώνου καὶ τοῦ φαρισαίου), ὅστις παριστᾷ τὸν δίκαιον ἐνῶ παραβιάζει συστηματικῶς τὸν Θεῖον Νόμον, ὑποδύεται τὸν … ἐλεήμονα ἐνῶ «κατεσθίει τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσεύχεται» (Ματθ. ΚΓ΄ 13), ἐκζητεῖ τὸν ἔπαινον καὶ τὴν κολακείαν διὰ τὴν δῆθεν … ἀρετήν του, ἀλλὰ … διδάσκει τὴν ταπείνωσιν! Εἶναι ὁ ἀπαράδεκτος ἐκεῖνος ὑβριστὴς τοῦ, ἐν μετανοίᾳ, τελώνου, ὅστις παρουσιάζει εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὰς … ἀνυπάρκτους ἀρετάς του, ἀλλά, ἐπιμελῶς ἀποκρύπτει, τὴν δυσώδη καὶ παράνομον βιοτήν του! Ὅμως, ὁ καρδιογνώστης Κύριος, τὸν γνωρίζει … ! Συνιστᾷ εἰς τὸν λαόν, … «πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν (οἱ φαρισαῖοι!) τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ ποιοῦσι» (Ματθ. ΚΓ΄ 3). 

Τὸ θαῦμα, ἡ δοξολογία καὶ ἡ … ἀντίδρασις! 

Ἂς ἴδωμεν, ὅμως, τὸ ἱστορικὸν τοῦ θαύματος, ὅπως τὸ περιγράφει τὸ ἱερὸν κείμενον! 

Εἶναι ἡμέρα Σάββατον καὶ πέραν τῆς ἀργίας ἥτις ἐπεβάλλετο κατὰ τὸν Μωσαϊκὸν νόμον, ὅλοι οἱ Ἑβραῖοι πρέπει νὰ εὑρίσκωνται εἰς τὰς συναγωγάς, διὰ τὴν ἀπαραίτητον προσευχὴν καὶ λατρείαν εἰς τὸν Θεόν. Ἐκ τῶν πρώτων προσελθόντων … ὁ Κύριος μετὰ τῶν μαθητῶν του. Ὅμως ἐκπλήσσονται, διότι πρὶν ἀπ’ αὐτούς, ἔχει προσέλθει εἰς τὴν συναγωγήν μία γυναίκα βαρέως ἀσθενής …! «Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές»! Ἐπὶ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη εἶναι διαρκῶς «συγκύπτουσα», καὶ δὲν δύναται νὰ σταθῇ ἔστω καὶ δι’ ὀλίγον, εἰς τὴν ὀρθίαν φυσιολογικὴν στᾶσιν! Ἐκπλήσσονται δε, ὡς προείπωμεν, διότι ἡ γυνὴ αὕτη, ἔχουσα πᾶσαν δικαιολογίαν διὰ νὰ ἀπουσιάσῃ ἀπὸ τὸ ἱερὸν καθῆκον τοῦ ἐκκλησιασμοῦ, παρακάμπτει ταύτην καὶ προσέρχεται, καὶ μάλιστα … ἐγκαίρως! 

Ὁ Κύριος βλέπων αὐτὴν καὶ ἐκτιμῶν τὸ ζῆλον της καὶ τὴν θυσιαστικήν της διάθεσιν, τὴν καλεῖ ἐνώπιον ὅλων τῶν παρισταμένων, καὶ … θαυματουργικῶς τὴν θεραπεύει! Ἐκείνη, βλέπουσα τὸ Θεῖον τοῦτο δῶρον τῆς θεραπείας της νὰ ἐνεργῇται αὐτοστιγμεί … καὶ ἀφοῦ «ἀνωρθώθη», ἐδοξολόγει καὶ ηὐχαρίστει τὸν Θεὸν διὰ τὴν μεγίστην ταύτην δωρεάν. Ὅμως ὁ … ὑποκριτὴς φαρισαῖος ἀρχισυνάγωγος, παρεμβαίνει καὶ … καταφέρεται, εὐθέως μὲν κατὰ τῆς ἰαθείσης, πλαγίως δε κατὰ τοῦ Κυρίου! «Διαβλέπει», δῆθεν, ἀσέβειαν καὶ προσβολὴν κατὰ τῆς Σαββατινῆς ἀργίας καὶ διδάσκει τὸν παρεστῶτα λαόν νὰ τηρῇ καὶ νὰ σέβεται ταύτην τὴν ἀργίαν! 

Ἴσως κάποιοι ἠπατήθησαν ἐκ τῆς τοιαύτης παρεμβάσεως! Ὁ Κύριος, ὅμως, … ὄχι! Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἀληθινὸς Θεός, καὶ γνωρίζει ἑκάστου, τὰ κρυπτὰ τῆς καρδίας του. Γνωρίζει, συνεπῶς, καὶ τὰς ὑποκριτικὰς προθέσεις τοῦ ἀρχισυναγώγου! Ἀμέσως, προλαμβάνει τὴν … παραπληροφόρησιν καὶ ἐπιπλήττει τὸν φαρισαῖον. «Ὑποκριτά» …! 

Ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου. 

Ἡ Τετάρτη ἐντολὴ τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Μωϋσῆν, εἶναι σαφὴς καὶ δὲν ἐπιδέχεται παρερμηνείας καὶ παραχαράξεις! «Μνήσθητι τὴν ἡμέρα τῶν σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν. … οὐ ποιήσεις ἐν αὐτῇ πᾶν ἔργον, σὺ καὶ ὁ υἱός σου καὶ ἡ θυγάτηρ σου, … ἐν γὰρ ἓξ ἡμέραις ἐποίησε Κύριος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς καὶ κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ· διὰ τοῦτο εὐλόγησε Κύριος τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν» (Ἐξοδ. Κ΄ 8-11). Μέχρι τῆς σήμερον δε, τηρεῖται ἀπαρεγκλήτως ἀπὸ τοὺς ζηλωτὰς Ἑβραίους! Ὅμως, ἐν τῷ παρόντι θαύματι, ποῦ καὶ ἀπὸ ποῖον παρεβιάσθῃ ἡ συγκεκριμμένη ἐντολή; Προέβη, μήπως, ὁ Κύριος εἰς κάποιαν χειρωνακτικὴν ἐργασίαν; ἢ μήπως προέτρεψε κάποιον εἰς τὴν παραβίασιν τῆς τετάρτης ταύτης ἐντολῆς; ἢ μήπως ἡ, διὰ τοῦ Θείου Λόγου, θεραπεία τῆς συγκυπτούσσης, συνιστᾷ ἁμάρτημα; 

Ὄχι! Τίποτε ἀπὸ αὐτά! Τὸ κίνητρον τῆς τοιαύτης ἀδίκου ἀντιδράσεως καὶ ἐπιθέσεως, εἶναι τὸ μῖσος καὶ ἡ κακότης τὴν ὁποίαν εἶχον εἰς τὰς καρδίας των οἱ … τοιοῦτοι ὑποκριταί, κατὰ τοῦ Κυρίου! Ὁ Διδάσκαλος τοὺς … ἀπεκάλυπτε, εἰς τὸν λαόν˙ τοὺς ἀπεδείκνυεν ὑποκριτὰς καὶ ψεύτας˙ «κατεκρήμνιζεν» τὴν ἁπατηλὴν εἰκόνα τῆς  … «ἁγιότητός» των˙ προελάμβανεν τὴν ἐξαπάτησιν τῶν ἀφελῶν καὶ πιστῶν Ἰουδαίων! 

Ἡ ὑποκρισία … ἡ «μᾶσκα» μας! 

Προείπομεν, ἤδη, ὅτι, ὅσον καὶ ἂν «ἐνοχλούμεθα» ἀπὸ τὴν παρουσίαν τῶν ὑποκριτῶν πλησίον μας, ἀρεσκόμεθα, … εὐκαίρως τε καὶ ἀκαίρως, νὰ δημιουργῶμεν καὶ ἡμεῖς τὰς ἐπιπλάστους καὶ ψευδεῖς καὶ ὑποκριτικὰς εἰκόνας, ὄχι τόσον πρὸς τὸ ἄμεσον περιβάλον μας, - ἐκεῖ εἶναι ἀδύνατον νὰ … ἐξαπατήσωμεν! - ὅσον πρὸς τοὺς ἔχοντας, πλήρη ἢ ἔστω μερικήν, ἄγνοιαν ἡμῶν! Ἐλάχιστοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες, ἔχουσι τὸ σθένος καὶ τὴν παρρησίαν νὰ παρουσιάζωσι, μετὰ ταπεινώσεως καὶ θλίψεως, τὴν … ἄσχημον καὶ πικρὰν πραγματικότητα τοῦ … ἑαυτοῦ μας! Ἂς ἔχωμεν, ὅμως, κατὰ νοῦν, ὅτι, … τοὺς πάντας δυνάμεθα ἵνα ἁπατήσωμεν˙ τὸν Κύριον, ὅμως, … οὐδέποτε! Ὅταν δε, … «καθίση ὁ Κριτὴς ἐπὶ θρόνου φοβεροῦ!» καὶ «βίβλοι ἀνοίγονται, καὶ πράξεις ἐλέγχονται, καὶ τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους δημοσιεύονται» (στιχ. αἴνων Κυρ. Ἀπόκρεω), τότε - ὁ Θεὸς φυλάξοι! – θὰ ἀποκαλυφθῶσι καὶ πάντα τὰ ἐπιμελῶς ἀποκεκρυμμένα … τῆς καρδίας ἡμῶν, καὶ πᾶσα ἡ ὑποκρισία ἡμῶν! Μὴ γένοιτο, Κύριε! 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Πρόγραμμα Δεκεμβρίου 2020 Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου