Πώς θα κοπούν τα δικαιώματα του διαβόλου;

Πρόγραμμα Ιουνίου 2017 (Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας)

Θαυμαστή διήγηση περί Χριστοφόρου Παπουλακου

Θαυμαστή διήγηση περί Χριστοφόρου Παπουλακου από Μοναχό Ευθύμιο, κελί Αγίου Ευθυμίου, περιοχή Αγ. Νείλος - Αθωνα.

Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2017

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Απρίλιος 2017

Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρη την εφημερίδα "ΔΙΨΩ"

Το πάθος του μοναχού (μία εκπληκτική ιστορία)...

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ                                                                       Του Στέφανου Δορμπαράκη

Η καμπάνα μόλις είχε σημάνει για το κάλεσμα των μοναχών στην εωθινή ακολουθία. Ο μοναχός Ησύχιος για ακόμη μία φορά έμπαινε με αρκετή δυσκολία στο καθολικό του ναού σέρνοντας, όπως συνήθιζε άθελά του τα τελευταία χρόνια, τα λεπτοκαμωμένα γερασμένα πόδια του προκαλώντας έτσι την αναστάτωση των περισσοτέρων μοναχών. Ορισμένοι τον κοίταξαν περιφρονητικά. Άλλοι δεν καταδέχτηκαν ούτε το βλέμμα τους να του ρίξουν, αρκούμενοι στο να μουρμουρίζουν κάτι μέσα από τα δόντια τους.

Δεν ήταν αυτή όμως η κύρια αιτία αναστάτωσης. Εκείνο που προκαλούσε περισσότερο τους άλλους μοναχούς ήταν η έντονη μυρωδιά του τσιγάρου που αναδυόταν από τα βρωμισμένα ράσα του και από τη λευκοκιτρινισμένη γενειάδα του. Δεν μπορούσαν να ανεχτούν οι εν Χριστώ αδελφοί του ότι καλόγερος τέτοιας μεγάλης ηλικίας – ογδόντα τεσσάρων ετών και με έκδηλα τα σημάδια της φθοράς του χρόνου πάνω του – ήταν μπλεγμένος μ’ ένα τέτοιο πάθος, που οδηγούσε κάποιους πιο ασθενείς στη συνείδηση να ξεπερνούν τα όρια της αποστροφής του και να φτάνουν μερικές φορές στον εμπαιγμό και την προσβολή του προσώπου του.

Τι κι αν που ο Ησύχιος ήταν από τους παλαιοτέρους στο μοναστήρι; Η βρωμιά που άφηνε πίσω του είχε κάνει πολλούς όχι μόνο να μην τον αποδέχονται, αλλά και να μην τον σέβονται καθόλου.

Εκείνος δεν μιλούσε ποτέ. Έβλεπε την όλη ατμόσφαιρα γύρω του, έσκυβε το κεφάλι, ψιθύριζε προσευχές και… έδινε ευχές. Είχε καταφέρει σ’ ένα βαθμό να κάνει βίωμα ό,τι έλεγε το όνομά του.

Κανείς βεβαίως δεν γνώριζε την πραγματική ζωή και τον μεγάλο αγώνα που έκανε καθημερινά. Ούτε καν και ο νέος ηγούμενος του μοναστηριού, ο οποίος από παλιά τον κρατούσε σε κάποια απόσταση, κι όταν έγινε ηγούμενος απορροφήθηκε από τα διοικητικά βαριά καθήκοντά του. Μη γνωρίζοντας μάλιστα την πνευματική κατάστασή του, θεωρούσε καλό να κρατά «διακριτική» στάση απέναντί του, με σεβασμό μεν προς το γήρας του, αλλά και με την ενδόμυχη προσμονή, που δεν ήθελε ούτε στον εαυτό του να την ομολογήσει, πότε θα αναχωρήσει από τον κόσμο αυτόν για να γλιτώσει από τις πιέσεις και τα σχόλια των άλλων μοναχών.

Ένα σύνηθες φαινόμενο ήταν το γεγονός ότι πολλοί νεώτεροι μοναχοί κάθε φορά που περνούσαν έξω από το μικρό κελί του, τού χτυπούσαν δυνατά την μικρή ξύλινη πορτούλα του προσβάλλοντάς τον πολύ άσχημα, λέγοντας χαρακτηριστικά πως η μυρωδιά που έβγαινε από μέσα θα τον έκαιγε στην κόλαση…

Η αλήθεια όμως ήταν πως γεννήθηκε από δύο γονείς λάτρεις του τσιγάρου, αφού σ’ αυτούς ανήκε μία από τις μεγαλύτερες καπνοβιομηχανίες εκείνη την εποχή στην Ελλάδα. Έτσι, είτε το ήθελε είτε όχι, ο Ησύχιος (κατά κόσμον Παύλος)  μεγάλωσε μέσα στο εργοστάσιο των γονιών του, με αποτέλεσμα ο καπνός να μην λείπει καμία ώρα της ημέρας ούτε από το σπίτι αλλά ούτε και από το χώρο εργασίας όπου τον έπαιρναν μαζί τους από πολύ μικρό. Ως εκ τούτου, ο Παύλος από την παιδική του ηλικία είχε εθιστεί στην μυρωδιά αυτή,  πράγμα που τον έκανε πολύ φανατικό καπνιστή…

Η έντονη κλίση του όμως στην Εκκλησία – κατάλοιπο από τη συναναστροφή του με την ευλαβή γιαγιά του – κι ένα συγκλονιστικό γι’ αυτόν γεγονός που το θεώρησε ως επέμβαση του Θεού στη ζωή του, οδήγησε τα βήματά του εδώ κι αρκετές δεκαετίες στις μοναχικές τάξεις της ιστορικής μονής του αγίου Νεκταρίου. Ο αγώνας του έκτοτε να επιβεβαιώνει την κλίση του στην καλογερική με την τήρηση των αγίων εντολών του Χριστού ήταν μεγάλος.

Εκεί όμως που έδινε τις μάχες του καθημερινά, εκεί που φαινόταν άλλοτε να κερδίζει και άλλοτε να πνίγεται και να χάνει ήταν με την «οικογενειακή» μυρωδιά. Το τσιγάρο φάνταζε ο απόλυτος όγκος, το βουνό που μπροστά του  διαπίστωνε ότι ίσως ποτέ δεν θα πατούσε την κορυφή του.  Πραγματικά το τσιγάρο ήταν σαν δεύτερη τροφή του. Καλύτερα: η πρώτη τροφή του! Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα χωρίς αυτό.

Κι όμως η προσπάθεια που κατέβαλε όλα αυτά τα χρόνια ήταν αξιοθαύμαστη. Είχε καταφέρει όλο αυτό το διάστημα να μειώσει κατά πολύ το κάπνισμα και μάλιστα είχε φτάσει στο σημείο να καπνίζει μόνο ένα-δύο τσιγάρα τη μέρα. Γεγονός πάντως ήταν ότι παρόλο τον περιορισμό, το πάθος ήταν ενεργό.

Αυτός βεβαίως που ήξερε τον πνευματικό αγώνα του ήταν  ο γέροντάς του, με τον οποίο συνδέθηκε πολύ αφότου εισήλθε στη μοναχική ζωή. Αυτός τον ενίσχυε, τον κατανοούσε, τον παρηγορούσε, τον προστάτευε… Η αναχώρησή του όμως για την ουράνιο βασιλεία έριξε πολύ το πνευματικό σθένος του Ησύχιου. Ο νέος Γέροντάς του, κατά πολύ νεώτερός του, δεν μπορούσε να κατανοήσει σε βάθος ακόμη την εσωτερική του ζωή, ενώ, όπως είπαμε, ο νέος ηγούμενος ακόμη περισσότερο δεν είχε και τον χρόνο καν να ασχοληθεί με τον γέροντα μοναχό.

Ο καιρός περνούσε και τα καψώνια των νεωτέρων προς τον φιλήσυχο μοναχό συνεχίζονταν παίρνοντας στο εξής και μορφή μίσους, καθώς κάποιοι ενοχλούνταν ακόμα κι από την σιωπή του ηλικιωμένου αυτού μοναχού…

‘Ήταν ανήμερα των αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου όταν μία ευωδία είχε διαχυθεί σ’ όλο το μοναστήρι. Όλοι αναστατωμένοι προσπαθούσαν να ανακαλύψουν την πηγή αυτής της άρρητης ευωδίας, η οποία μπορούσε ίσως να συγκριθεί μόνο με το πιο μεθυστικό λουλούδι στο περβόλι του Παραδείσου… Κι όμως κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως αυτή η θεϊκή και άγια ευωδία προερχόταν από το μικρό και ταπεινό κελί του μοναχού Ησυχίου.

Άπαντες έτρεξαν να δουν τι είχε συμβεί… Το μυστήριο λύθηκε σύντομα. Ο μοναχός Ησύχιος βρισκόταν μέσα στην αγκαλιά του αγαπημένου του Πατέρα. Είχε μόλις αναχωρήσει για την ουράνια πολιτεία των αγγέλων. Ο πολυαγαπημένος του γέροντας θα ήταν στο εξής πολύ περήφανος για τον καλό υποτακτικό του ο οποίος έστω και την έσχατη στιγμή κατάφερε να ξεπεράσει το πάθος του…

Ο Ησύχιος την τελευταία μέρα πριν την αναχώρησή του για τους ουρανούς, νίκησε τον πειρασμό του και αγωνιζόμενος μέχρι τέλους δεν κάπνισε καθόλου. Η επιβράβευση ίσως του Θεού για όλα τα χρόνια του πνευματικού του αγώνα, πολύ περισσότερο κατά του μεγάλου του πάθους, επήλθε με την ευωδία του σκηνώματός του, η οποία έγινε αφορμή για μετάνοια όλων των μοναχών αλλά και του νέου ηγουμένου του μοναστηριού…

Όλοι τώρα ήξεραν ότι ο γέρων Ησύχιος θα εξακολουθούσε να είναι μαζί τους και θα συνέχιζε να τους «μιλάει» με την ιερή σιωπή του, όπως άλλωστε έκανε μέχρι τότε, πρεσβεύοντας πια για εκείνους…

Κυριακή 21 Μαΐου 2017

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Τα Τελώνια

Την τρίτη ημέρα η ψυχή διέρχεται από λεγεώνες πονηρών πνευμάτων που παρεμποδίζουν την πορεία της και την κατηγορούν για διάφορες αμαρτίες, στις οποίες αυτά τα ίδια την είχαν παρασύρει.

Το πόσο φοβεροί είναι αυτοί οι δαίμονες και τα τελώνιά τους φαίνεται στο γεγονός ότι η ίδια η Παναγία, όταν πληροφορήθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ τον επικείμενο θάνατό Της, ικέτευσε τον Υιό Της να διασώσει την ψυχή Της από αυτούς τους δαίμονες και, απαντώντας στην προσευχή Της, ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε από τους ουρανούς για να παραλάβει την ψυχή της Πανάγνου Μητρός Του και να την οδηγήσει στους ουρανούς.

Φοβερή είναι πράγματι, η τρίτη ημέρα για την ψυχή του απελθόντος, και για το λόγο αυτό η ψυχή έχει ιδιαίτερη ανάγκη από προσευχές για τη σωτηρία της.

Επετειακό Μνημόσυνο εις μνήμην του εθνεγέρτου Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανού

Ἀθανάσιος Χρονόπουλος

Ἐπίτιμος Γενικός Δ/ντής  Ὑπουργείου Ἀνάπτυξης &

Πρόεδρος Συλλόγου Καλαβρυτινῶν Πειραιῶς «Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ»

Email: achronopoulos@hotmail.com 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ «Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ»

 17η Μαΐου 2017

 

ΘΕΜΑ: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΕΘΝΕΓΕΡΤΟΥ ΜΗΤΡ. ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΚΥΡΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ

Ὁ Σύλλογος Καλαβρυτινῶν Πειραιῶς μέ τήν ἱστορική Μονή τῆς Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων, ὡς συνέχεια τοῦ χρέους τους, θά πραγματοποιήσουν καί ἐφέτος τήν 30 Μαΐου 2017, ἡμέρα Τρίτη καί ὥρα 11:30 π.μ. ἱερό Μνημόσυνο ὑπέρ τοῦ Ἐθνεγέρτου ἀοιδίμου Μητροπολίτου Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ. Ἐφέτος, εὐδοκίᾳ Θεοῦ, θά εἶναι τό 11ο συνεχόμενο μνημόσυνο, πού θά τελεσθεῖ, ὅπως κάθε φορά, μέ τήν ἀρωγή τῆς γεραρᾶς Μονῆς Ἁγίας Λαύρας στό ἱστορικό παρεκκλλήσιο, ὅπου ὅρκισε τούς ὁπλαρχηργούς ὁ ἀείμνηστος Γερμανός.

Ὅπως εἶναι γνωστό τό μνημόσυνο καθιερώθηκε μέ τήν σύμφωνη γνώμη μας καί τοῦ ἡγουμενοσυμβουλίου τῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων, τήν 30ην Μαΐου, ἑκάστου ἔτους καί ὥρα 11:30 π.μ. Μάλιστα ἡ ἀπόφαση ἀναφέρει μεταξύ ἄλλων νά τελεῖται στό διηνεκές, μνημόσυνο ὑπέρ τοῦ Ἱεράρχου καί τῶν λοιπῶν γνωστῶν ἤ ἀφανῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821. Ἡ ἡμερομηνία αὐτή εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς ἐκδημίας τοῦ ἐθνοπρεποῦς Ἱεράρχου Γερμανοῦ πρός Κύριον.

Ὁ σύλλογός μας ἔχει κατασκευάσει τόν μεγαλοπρεπῆ ἀνδριάντα τοῦ ἥρωος τοῦ γένους μας στό αὔλειο χῶρο τῆς Μονῆς.

 Τῆς ἐπιμνημόσυνης ἀκολουθίας θά παραστεῖ ἱεράρχης τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Πατριαρχείου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἠλιουπόλεως κ. Θεόδωρος, συνεπικουρούμενος ἀπό τόν πανοσ. καθηγ. ἀρχιμ. κ. Εὐσέβιο Σπανό καί ἄλλους σεβαστούς πατέρες.

Σᾶς περιμένουμε ὅλους, γιά νά τιμήσουμε τήν ἱστορική αὐτή στιγμή καί νά λάβουμε τά ἱστορικά μηνύματα ἀπό τήν ἐκκλησιαστική αὐτή καί ἐθνική ἱεροτελεστία.

Δωρεά στην Παναγία Αλεξιώτισσα

Δωρεά στην Παναγία Αλεξιώτισσα: ΤΙΜΙΟΥ ΞΥΛΟΥ & ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΑΚΑΡΝΑΝΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΛΕΥΙΤΙΚΟΥ ΖΕΥΓΟΥΣ ΙΕΡΕΩΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ ΑΥΤΟΥ ΑΝΘΗΣ

Πρός τόν αἰδ. πρωτοπρεσβύτερον

π. Βασίλειον Δημητρόπουλον, Προϊστάμενον

εἰς Ἱ. Ναόν Παναγίας Ἀλεξιωτίσσης Πατρῶν

ΔΗΛΩΤΙΚΟΝ ΓΡΑΜΜΑ

Αἰδεσιμολογιώτατε καί λοιποί σεβαστοί Πατέρες καί εὐλαβεῖς ἐνορῖται!

Διά τοῦ παρόντος δηλωτικοῦ γράμματος βεβαιοῦμεν ὅτι ἐδωρήσαμεν εἰς τόν ἀνωτέρω ἱστορικόν Ἱ. Ναόν, εἰς διηνεκῆ εὐλογίαν καί ἁγιασμόν τῶν ἐν αὐτῷ διακονούντων πατέρων καί τῶν ἐκεῖσε ἐνοριτῶν καί τῶν ἀφικνουμένων εὐλαβῶν ἐπισκεφτῶν τοῦ κοιμητηρίου, ἐπάργυρον ὀρθογώνιον λειψανοθήκην, ἐντός τῆς ὁποίας ἐγκολποῦται τεμάχια ἐκ τῶν λειψάνων τῶν ἐν Σκλαβαίνοις Ὁσιομαρτύρων.

Ἡ περίτεχνος αὕτη λειψανοθήκη ἐγένετο μέν μερίμνῃ καί δαπάνῃ τῆς οἰκογενείας τοῦ μακαρίου ἱερέως Νικόλαου Ἀ. Πέττα, συνοδεύεται δέ ὑπό τῆς ἐπιγραφῆς: «ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΑΚΑΡΝΑΝΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΛΕΥΙΤΙΚΟΥ ΖΕΥΓΟΥΣ ΙΕΡΕΩΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ ΑΥΤΟΥ ΑΝΘΗΣ».

Τά σεπτά λείψανα τῶν νεοφανῶν ἀσκητῶν μαρτύρων, καθώς καί ὁ μεταλλικός Σταυρός μετά τοῦ Τιμίου Ξύλου, προέρχονται ἐκ τοῦ κειμηλιαρχείου τοῦ ἀοιδίμου πατρός μου Ἱερέως Νικολάου Πέττα, ὅπου διασώζεται καί τό ἀρχιερατικόν παραχωρητήριον γράμμα, ὅπερ καταγράφει καί τήν πηγήν αὐτῶν. Τό παρόν χορηγεῖται ὡς τεκμήριον γνησιότητος αὐτῶν.

Τά κειμήλια δέον ὅπως φυλάσσονται ἐν τῷ Κειμηλιαρχείῳ τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ, μετά τῆς παρακλήσεως, ὅπως μνημονεύωνται τά ὀνόματα τῶν οἰκείων ἡμῶν.

Εὐχόμενοι πλουσίαν τήν εὐλογίαν τῶν Ἁγίων Λειψάνων καθώς καί τοῦ Τιμίου Ξύλου.

Ποια είναι η "τεχνική" της σωτηρίας της ψυχής του ανθρώπου;

"Με την βοήθειά Μου (του Ιησού) θα είσαι πάντα πιο δυνατός".

Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε ανάγκη από καμία τεχνική σωτηρίας όπως είναι τα μάντρα, η γιόγκα, η ασιατική εκδοχή του διαλογισμού, ή όποια άλλη μέθοδος εσωτερισμού, προκειμένου να βρούμε την ισορροπία μας και την εσωτερική γαλήνη. Καλύτερη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω, και όμως, έχω συναντήσει χριστιανούς που τάχα κάνουν πνευματική ζωή (για την ακρίβεια καθολικούς ιερείς) και έχουν το θράσος να κηρύττουν ότι, για να γίνει κανείς καλός χριστιανός, θα ήταν καλύτερα να έπαιρνε βοήθεια από τη γιόγκα, το Ζεν και άλλες παρόμοιες τεχνικές. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι πάστορες, είναι λύκοι. Δεν είναι μόνο αφελείς, αλλά γίνονται και συνεργοί στην καταστροφική αλλοίωση της θείας αποκάλυψης.

Για την κατανόηση της Αγίας Γραφής  χρειάζεται καθοδήγηση κατά την προσευχή και προπάντων ένα ζωντανό παράδειγμα. Είναι η στιγμή που ο άρχοντας αυτού του κόσμου, ο επονομαζόμενος και Εωσφόρος, αναλαμβάνει δράση. Ανέκαθεν υπήρχαν λύκοι με προβιά αρνιού. Στην εποχή μας, όμως αυτού του είδους η παραπλάνηση άρχισε να γίνεται με την εμφάνιση του κινήματος των χίπις και την εξεγερμένη γενιά του ’68.

Η αντίσταση ενάντια στην εξουσία, η σεξουαλική αποχαλίνωση, τα τραγούδια – ύμνοι στη χρήση ναρκωτικών ουσιών, το φρενιασμένο ροκ με την ολοκληρωτική παράδοση στον κίνδυνο και τη διαστροφή, όπως και ο πόλεμος κατά της εκκλησίας, όλα αυτά  έχουν αφανίσει περισσότερες ψυχές απ’ ότι ο Α΄ και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος μαζί. Ο θεσμός της οικογένειας καταρρέει. Η οικογένεια είναι το άτομο που αποτελεί το μόριο της κοινωνίας ή καλύτερα είναι ο ίδιος ο πυρήνας της. Η διάσπαση αυτού του πυρήνα προκαλεί μια πυρηνική έκρηξη που εύκολα παρατηρεί κανείς, καθώς το ποσοστό διαζυγίων αγγίζει το πενήντα τοις εκατό – για να μην αναφερθώ στους γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων. Αντλώ εδώ από τις εμπειρίες μου που αποκόμισα ως δάσκαλος περίπου 200 μαθητών κάθε χρόνο. Η διάλυση της οικογένειας δηλαδή η διάσπαση του πυρήνα της κοινωνίας, έχει πιο καταστροφικές συνέπειες απ’ ό,τι μία ατομική βόμβα – εξαιτίας της οποίας χάνονται «μόνο» ανθρώπινα σώματα – και αυτό λόγω των ψυχών που μπορεί αργότερα να βασανίζονται αιωνίως. Στη συνέχεια οι διεφθαρμένες αυτές ψυχές αναζητούν κάποιο υποκατάστατο και έτσι φτάνουν στις ορθάνοικτες πύλες του εσωτερισμού, του ανατολικού μυστικισμού, της γιόγκα, του Ζεν, κ.λ.π.

Αξίζει να αναφερθεί ότι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όσο απομακρυνόταν η κοινωνία από τον Θεό, από την πίστη στον Χριστό και τα μηνύματα της Αγίας Γραφής, τόσο πιο ευρεία διάδοση γνώριζε η άσκηση του ασιατικού διαλογισμού. Η λατρεία του χασίς, του ροκ και της ποπ κουλτούρας ανήγαγε την ασιατική θρησκευτικότητα σε μία νέα τύπου θεοσέβεια ή ακόμα και σε μία νέα μορφή αθεΐας.

Όσο πιο βαριά είναι τα πλήγματα που δέχονται οι χριστιανικές αξίες (και αυτό γίνεται με μεγάλη επιτυχία μέσω της διαφήμισης) τόσο πιο ευάλωτοι γίνονται οι άνθρωποι που έχουν προσβληθεί από τη μολυσματική ασθένεια που λέγεται μυστικισμός.

Ο πόλεμος για την κατάκτηση ψυχών είναι τόσο παλιός όσο και η ίδια η μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό. Κάθε μορφή εσωτερισμού που εμφορείται από το πνεύμα της Νέας Εποχής, ο Ροδοσταυρισμός, ο τεκτονισμός, η λευκή και η μαύρη μαγεία, ο βουδισμός, με άλλα λόγια όλο το σύστημα αυτοεξυπηρέτησης αυτού του εσωτερικού σουπερμάρκετ, έχει έναν και μοναδικό σκοπό: να νικήσει Αυτόν από τον Οποίο πλάστηκε, δηλαδή τον Θεό, και ύστερα να σφετεριστεί τον θρόνο Του, που βρίσκεται μέσα στην ψυχή του ανθρώπου.

Κυριακή 14 Μαΐου 2017

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.