Ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2025)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ 

«ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις» (Πράξ. Α΄ 3)

 

Ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις!

 

Πολλοί, πάρα πολλοί, φίλοι μου καὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μου, πολλοί, λέγω, ἦσαν καὶ εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι, οἵτινες προσεπάθησαν καὶ προσπαθοῦν συστηματικῶς ἀλλὰ καὶ ἀποκλειστικῶς, εἰς τὴν ζωήν των, ἵνα διαψεύσωσι τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ἅπαντες οὗτοι ἠγωνίσθησαν καὶ ἔτι ἀγωνίζονται, ἵνα ἀποδείξωσι, ἄλλοτε μὲν ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν, δὲν ἀπέθανεν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, ἀλλ’ ἔπαθεν τὴν λεγομένην … νεκροφάνειαν καὶ συνεπῶς, κατὰ τὴν ἀνόητον γνώμην των, ἐν συνεχείᾳ … ἐξύπνησεν, καὶ διεφημίσθη ψευδῶς (κατὰ τοὺς ἰσχυρισμούς των) ὅτι δῆθεν ἀνέστη! Ἄλλοτε, πάλιν, ὅτι - ὡς καὶ ἕως τῆς σήμερον ἰσχυρίζονται οἱ … ἠθικοί, ἀλλὰ καὶ κατ’ οὐσίαν, ἔνοχοι τοῦ θανάτου Αὐτοῦ, οἱ Ἑβραῖοι δηλαδή, - ὁ Κύριος δὲν Ἀνέστη ἀλλά, «οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶν κοιμωμένων» (Ματθ. ΚΗ΄ 13)! Πέραν δὲ τούτων τῶν δύο  σαθρῶν ἀπόψεων, ὑπάρχουσι καὶ ἀκούονται καὶ πολλαὶ ἀκόμη, αἵτινες «ἐπιστρατεύονται» εἰς τὴν ἀγωνιώδη προσπάθειαν, ἵνα ἀποτρέψωσι τὴν αὐτονόητον πεποίθησιν καὶ πίστιν, εἰς τὴν Θεότητα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ!

Ὅμως, πρὸς λύπην καὶ ἀπελπισίαν ὅλων τούτων, ἀλλὰ καὶ διατί ὄχι καὶ ἐνδεχομένην ἀλλαγὴν καὶ μετάνοιαν καὶ πίστιν των εἰς τὴν Ἀλήθειαν, … ὄντως ὁ Κύριος Ἀνέστη! Ὄχι διότι τὸ λέγομεν ἡμεῖς, ἀλλὰ διότι αἱ ἀποδείξεις τούτου τοῦ μοναδικοῦ καὶ κορυφαίου σωτηρίου γεγονότος εἶναι … ἄπειροι! Καὶ παλαιότερον ἠσχολήθημεν ἐπὶ τοῦ τοιούτου θέματος, ἀλλὰ καὶ πάλιν σήμερον θὰ ἐπανέλθωμεν, διότι ὁ πόλεμος κατὰ τῆς Ἀναστάσεως, οὔτε ἔπαυσεν, ἀλλ’ οὔτε καὶ πρόκειται νὰ παύσῃ! Ἄλλωστε, αὐτὴ αὕτη ἡ Ἀνάστασις, εἶναι, ἀφ’ ἑνὸς ἡ ΠΙΣΤΙΣ ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου ὁ «στόχος» τῶν πολεμίων τῆς Ἀληθείας!

 

Ὁ Χριστός, ἕνας Ἅγιος ἄνθρωπος!

 

Δὲν διστάζουσιν οὗτοι οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἀληθείας, ἵνα «δεχθῶσιν», ὅτι ὁ Κύριος ὑπῆρξεν ἕνας … ἅγιος ἄνθρωπος, ἕνας θαυματουργός, ἕνας ἀνεπανάληπτος κῆρυξ καὶ διδάσκαλος, ἕνας …, ἕνας …, ἕνας …! Ὄχι, ὅμως ὁ ἀληθινὸς Θεός! Ἀκριβῶς, διότι ἐδῶ εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον τοὺς προσβάλει τὴν ἀπιστίαν καὶ ἀθεΐαν τους! Λέγει ὁ σύγχρονος Ἅγιος καὶ διαπρεπὴς θεολόγος τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς, εἰς τὸ βιβλίον του, «Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος»: «Δὲν ἀναπαύομαι καὶ δὲν θέλω νὰ πιστεύω σὲ ἕνα καλὸν καὶ ἅγιο ἄνθρωπο, ποὺ ἔκανε θαύματα καὶ ὡραῖα κηρύγματα, καὶ ὁ ὁποῖος δὲν μπορεῖ νὰ μὲ σώσῃ! Ἐγὼ θέλω τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Ἀληθινὸ Θεόν, ὁ ὁποῖος ἀπέθανεν, ἐτάφη καὶ κυρίως ΑΝΕΣΤΗ ἐκ νεκρῶν, καὶ μὲ σώζει εἰς τὴν Αἰώνιο ζωήν»!

 

Τὰ «τεκμήρια»!

 

Ἂς ἔλθωμεν, ὅμως, ἐν πρώτοις, εἰς τοὺς ἰσχυρισμοὺς τῶν ἀρνητῶν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, καὶ δή, εἰς τὰ περὶ τῆς «νεκροφανείας καὶ τοῦ ξυπνήματός Του» ἐν ὅσω εὑρίσκετο εἰς τὸν τάφον!!! Εὐφυεστάτως ἀπαντᾶ εἰς τούτους ὁ ἀοίδιμος κορυφαῖος Θεολόγος καὶ Κανονολόγος τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος, ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος˙ «ἀκόμη καὶ ἐὰν ὑποθέσωμεν ὅτι δὲν εἶχεν ἀποθάνει ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, καὶ ἐτάφη ἐνῶ ἦτο ἀκόμη … ζῶν, μετὰ τὰ ὅσα ὑπέστη, τὸ μαστίγιον, τοὺς ἥλους, τὴν λόγχην, τὸν ἀκάνθινον στέφανον, … θὰ ἠδύνατο, μετά, μόλις, τριάκοντα ἓξ ὥρας, ἵνα συνέλθῃ καὶ νὰ ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ τάφου, καὶ νὰ ἀποκυλίσῃ τὸν τεράστιον λίθον τοῦ μνημείου, καὶ νὰ ἀποδυθῇ τὰ νεκρικὰ σπάργανα, καὶ νὰ κινεῖται ἀπολύτως ὑγιής; Θὰ ἔπρεπε, μᾶλλον, ἐπὶ ὁλόκληρον ἑβδομάδα ἵνα τρέφεται μὲ … «κοτόζουμο», προκειμένου νὰ συνέλθῃ ἔστω καὶ στοιχειωδῶς»!

Ἀλλά, πόσα ἔχομεν ἵνα ἀπαντήσωμεν καὶ εἰς τὸν διαχρονικὸν Ἑβραϊκὸν ἰσχυρισμόν, ὅτι ὁ Χριστὸς ἐκλάπη! Καὶ δὲν εὑρέθη ποτέ;;; Καὶ οἱ μαθηταί Του, οἱ «πρωτεργᾶται» τῆς κλοπῆς καὶ τοῦ ψεύδους, ἅπαντες σχεδὸν νὰ μαρτυρήσωσι μὲ φρικοὺς καὶ ὀδυνηροὺς θανάτους; Γιὰ ἕνα ψεῦδος, ποὺ οἱ ἴδιοι κατεσκεύασαν; Ποῖος δύναται νὰ πιστεύσῃ εἰς τοιαύτην εὐφάνταστον ἰδέαν; Αἱ ἀποδείξεις, ὅμως, καὶ τὰ τεκμήρια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, εἶναι, θὰ ἐλέγομεν, περισσότερον ἰσχυρὰ ἀπὸ ὅσον θὰ ἠδύνατο κανεὶς νὰ διαπιστώσῃ. Αἱ περισσότερον δὲ ἰσχυραὶ ἀποδείξεις, μᾶς προσφέρονται, - καὶ τοῦτο ἴσως ἀκούεται ὀξύμορον - ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς ἐχθροὺς καὶ σταυρωτὰς τοῦ Ἰησοῦ. Ἤδη προαναφέραμεν μερικὰς περιπτώσεις εἰς τὰς ὁποίας οἱ Ἑβραῖοι εἰς τὴν ἀγωνιώδη προσπάθειάν των ὅπως ἀποσιωπήσωσι τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως, διαφημίζουν καὶ προβάλλουν αὐτὴν περισσότερον καὶ ἐντονώτερον.

Ποία ἆραγε ἰσχυροτέρα ἀπόδειξις θὰ ἠδύνατο νὰ ὑπάρξῃ, παρὰ ἡ κίνησις τῆς ἡγεσίας τῶν Ἐβραίων ἵνα χρηματοδοτήσωσι τοὺς φύλακας τοῦ Τάφου, καθ’ ἥν στιγμὴν μάλιστα θὰ ἔπρεπε νὰ καλέσωσι τούτους εἰς ἀπολογίαν καὶ νὰ τιμωρηθοῦν παραδειγματικῶς; Πολὺ σαθρὰ ἐπίσης ἡ δικαιολογία τῆς ὁμαδικῆς ὑπνώσεως τῶν μελῶν τῆς κουστωδίας καὶ δὴ ἐν ὥρᾳ καθήκοντος! Ἀκόμη δὲ ἀστειότερον τὸ «ἐπιχείρημα» τῆς κλοπῆς ἑνὸς πτώματος τὸ ὁποῖον ἀκόμη ... παραμένει κεκρυμμένον ὑπὸ τῶν μαθητῶν, τὸσον «ἀσφαλῶς», ποὺ ἀκόμη δὲν ... εὑρέθη !!! Στοιχειωδῶς, ἴσως θὰ ἔπρεπε νὰ προνοήσουν καὶ νὰ ἐξαφανίσουν τὰ «ὀθόνια ... καὶ τὸ σουδάριον ὃ ἦν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς Αὐτοῦ» τὰ ὁποῖα, «μερίμνησαν» οἱ «κλέπται» μαθηταί Του νὰ τὰ ἀφήσουν μέσα εἰς τὸν Τάφον - διατὶ ἆραγε;;; - καὶ ὅλη αὐτὴ ἡ διαδικασία ὑπὸ τὸν κίνδυνον, μήπως ἐξυπνήσουν οἱ «ὑπνοῦντες» φύλακες !!! Ὦ ἀνόητοι ἐχθροὶ τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του˙ «Τίς εἶδε; τίς ἤκουσε νεκρὸν κλαπέντα ποτέ; μάλιστα ἐσμυρνισμένον καὶ γυμνόν, καταλιπόντα καὶ ἐν τῷ τάφῳ τὰ ἐντάφια αὐτοῦ;» (Στιχηρὸν τῶν Αἴνων τοῦ πλ. Α΄ ἤχου).

Ὅμως, καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ἀναστὰς Κύριος, ὡς ἠκούσαμεν εἰς τὸ Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, «ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος» (Πράξ. Α΄ 3), δίδει καὶ εἰς τοὺς Ἀποστόλους ἀλλὰ καὶ εἰς κάθε καλόπιστον μελετητήν, τὰς ἀπαραιτήτους ἐκείνας ἀποδείξεις διὰ τὴν Ἀνάστασίν Του ὡς αὗται περιγράφονται καὶ εἰς τοὺς τέσσαρας Εὐαγγελιστάς, κατ’ ἐξοχὴν δὲ εἰς τὸν Εὐαγγελιστὴν Λουκᾶν. Καὶ ὁ χῶρος, ἀλλὰ καὶ ὁ χρόνος μᾶς περιορίζουν ἀπείρως. Θὰ ἠδυνάμεθα νὰ καταγράψωμεν πληθώραν ἀποδείξεων˙ περιοριζόμεθα ὅμως εἰς μίαν ἀκόμη πολὺ χαρακτηριστικήν.

Εἶναι δὲ αὕτη, αἱ δύο ἐμφανίσεις τοῦ Κυρίου, εἰς τοὺς δέκα μαθητὰς ἀφ’ ἑνός, καὶ μετὰ μίαν ἑβδομάδα πάλιν εἰς τούτους καὶ εἰς τὸν Θωμᾶν. Ἀξίζει ἐδῶ νὰ ὑπογραμμίσωμεν ὅτι οἱ μαθηταὶ ἀπιστοῦν εἰς τὸν ἐμφανιζόμενον Ἰησοῦν (Λουκ. ΚΔ΄ 36-49), καὶ ὁ Θωμᾶς ἀπαιτεῖ, διὰ νά πιστεύσῃ, ὄχι μόνον νὰ ἴδη ἀλλὰ καὶ νὰ βάλῃ τὸ δάκτυλόν του εἰς τὸν τῦπον τῶν ἥλων καὶ νὰ βάλῃ τὴν χεῖρα του εἰς τὴν πλευρὰν Αὐτοῦ (Ἰωάν. Κ΄ 24-29). Ὁ καθεὶς ἀντιλαμβάνεται ἀπὸ τὴν παροῦσαν συμπεριφοράν, πόσον «κλέπται» τοῦ νεκροῦ Ἰησοῦ «ἀποδεικνύονται» οἱ Μαθηταί.

 

Πίστις καὶ ἀπιστία!

 

«Δόξα τῇ Ἀναστάσει Σου Χριστέ», ἀναφωνεῖ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ μετ’ Αὐτῆς ἀναφωνοῦσι, σύμπας ὁ ὁρατὸς καὶ ἀόρατος κόσμος, αἱ ἀόρατοι Ἀγγελικαὶ Δυνάμεις καὶ οἱ ἄνθρωποι, διότι διὰ ταύτης τῆς Ἀναστάσεως, τὰ πάντα «ἀνεβαπτίσθησαν» καὶ ἀνεμορφώθησαν καὶ κινοῦνται εἰς τὴν πορείαν τῆς αἰωνιότητος καὶ τῆς ἀθανασίας. Διὰ τοῦ θανάτου καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἡ ἐπὶ τῆς γῆς πορεία ἡμῶν, ἐκκινοῦσα διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, ἔλαβεν ἀξίαν ἀνεκτίμητον, ἐφ’ ὅσον ἀποτελεῖ αὕτη στάδιον προετοιμασίας καὶ ἀγῶνος, διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. Οἱ ἄπιστοι, ἂς ἐμμένωσιν εἰς τὴν ἀπιστίαν των˙ ἂν καὶ εὐχώμεθα εἰς τούτους ἵνα ἀνοίξωσιν τοὺς «νοερούς των ὀφθαλμοὺς» καὶ ἴδωσι τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως!

Ταύτης τῆς Ἀναστάσεως, εἴθε νὰ εἴμεθα … ἄξια «τέκνα», ἀπολαμβάνοντες ἐπαξίως τὰς μεγίστας δωρεὰς Αὐτῆς καὶ ζῶντες ὡς … ἀθάνατοι, διότι … «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος».

 

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

    Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν