Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2025

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Οκτώβριος 2025

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Οκτωβρίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2025

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Οἱ Ἅγιοι εἶναι τὰ … ὑποδείγματα! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2025) 

«Ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, 

εἰρήνη ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἔλεος» (Γαλ. ΣΤ΄ 16).

 

Ἡ τήρησις τῶν Θείων λόγων!

 

Ἐνῶ εὑρισκόμεθα, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, εἰς τὴν περίοδον τῆς ἀρχῆς τῆς νέας Κατηχητικῆς περιόδου, τὰ ἱερὰ κείμενα – καὶ τῆς προηγουμένης Κυριακῆς «τοῦ Σπορέως», ἀλλὰ καὶ τῆς ἀμέσως ἑπομένης, - «ἀναζωπυρώνουσι» συνεχῶς τὴν ἀξίαν, ἀφ’ ἑνὸς τοῦ Θείου Λόγου, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου τὴν τιμὴν καὶ τὴν ὠφέλειαν αἵτινες καταξιώνουσι τοὺς ἀκροατὰς καὶ τηρητὰς τούτου τοῦ Λόγου! Βεβαίως, τοῦτο διδάσκεται παρὰ τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ διὰ τῶν Ἱερῶν κειμένων, συνεχῶς καὶ συστηματικῶς, εἰς κάθε σελίδα τῶν Θείων λογίων˙ πλὴν ὅμως, … κατ’ ἐξαίρεσιν καὶ ἐντονώτερον, κατ’ αὐτὰς τὰς ἡμέρας, ὁπότε, ὡς εἴπωμεν προβάλεται ἡ Θεία διδαχή!

Ὅμως, πέραν ταύτης τῆς διδαχῆς καὶ ἀκροάσεως τοῦ Λόγου τοῦ Κυρίου, ἐκεῖνο ὅπερ προηγεῖται καὶ ἔχει τὴν πρώτην ἀξίαν καὶ ὠφέλειαν, εἶναι ἡ τήρησις καὶ ἐφαρμογὴ τῶν Θείων ἐντολῶν καὶ διδασκαλιῶν! Ὁ Κύριος, δὲν εἶπε μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀπήτησεν ἐπιμόνως καὶ ἐπιτακτικῶς, ἵνα τηρῶμεν τὰ Θεῖά Του προστάγματα! «Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν» (Λουκ. ΙΑ΄ 28), ἀπήντησεν εἰς τὴν γυναῖκα ἐκείνην ἥτις, ἐνθουσιασμένη ἀπὸ τὰ ἀθάνατα καὶ μοναδικὰ Λόγια Του, ἐμακάρισε τὴν Παναγία Μητέρα Του. Ἀλλά, καὶ ὀλίγον πρὶν ἀναληφθεῖ εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἐνῶ ἔδιδεν τὰς τελευταίας συμβουλὰς καὶ παρακαταθήκας εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ Ἀποστόλους Του, κατέστησε τούτους ὑπευθύνους διὰ τὴν ὀρθὴν διάδοσιν τοῦ Λόγου Του! «Πορευθέντες», εἶπεν εἰς τούτους, «μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 19-20)!

Τοιούτῳ τῷ τρόπῳ, ἐξῆλθον οἱ Θεῖοι Ἀπόστολοι εἰς τὸν κόσμον κηρύττοντες καὶ διδάσκοντες˙ … οὐχὶ ὡς διδάσκαλοι, ἀλλὰ ὡς μαθηταὶ καὶ «φορεῖς» τοῦ Λόγου τοῦ Διδασκάλου των!

 

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος!

 

Οὗτος ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων, - ὡς εἶναι γνωστόν, - ὑπῆρξεν ἐν πρώτοις, φανατικὸς φαρισαῖος καὶ σκληρὸς διώκτης τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως! Μετὰ δαιμονικῆς μανίας ἐδίωξε τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί, ὡς ὁ ἴδιος ὁμολογεῖ, ἀπολογούμενος πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, «ταύτην τὴν ὁδὸν ἐδίωξα ἄχρι θανάτου, δεσμεύων καὶ παραδιδοὺς εἰς φυλακὰς ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας» (Πράξ. ΚΒ΄ 3-4)! Ὅτε ὅμως, ἐκάλεσε τοῦτον ὁ Κύριος διὰ τοῦ γνωστοῦ ὁράματος εἰς τὴν Δαμασκόν, τότε ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἐκατηχήθη ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου, ὡς βεβαιοῖ ὁ ἴδιος! «Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. Α΄ 11-12)!

Ταῦτα, συνεπῶς, τὰ ὅσα ἐδιδάχθη ὑπὸ τοῦ Διδασκάλου, καὶ … ἐκλήθη εἰς τὴν συνέχειαν ἵνά τα κηρύξῃ εἰς τὰ ἔθνη, ταῦτα διδάσκει πρὸς τοὺς ἀποδέκτας τῆς ἐν λόγῳ ἐπιστολῆς του, δηλαδὴ τοὺς Γαλάτας! Τοὺς διδάσκει δέ, καθορίζων εἰς τούτους μὲ σαφήνειαν, ὅτι … ἐκεῖνοι οἵτινες, θὰ βαδίσωσι μὲ ἀκρίβειαν καὶ συνέπειαν τὰς Θείας ὑποδείξεις καὶ ἐντολάς, θὰ ἔχουσι τὴν «εἰρήνην τοῦ Θεοῦ τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν» (Φιλιπ. Δ΄ 7), ἀλλὰ καὶ τὸ ἔλεος καὶ τὴν Ἀγάπην τοῦ Κυρίου!

 

Τὸ Θεῖον ἔλεος!

 

Πολλάκις, φίλοι μου καὶ ἀδελφοί μου, ἔχομεν ἀναφερθεῖ εἰς τὸ Θεῖον ἔλεος καὶ τὴν Ἀγάπην τοῦ Κυρίου! Ὅμως ἐν προκειμένῳ, ἐπανερχόμεθα, διότι … ἔχουσι πληθυνθεῖ σήμερον, ἐκεῖνοι οἵτινες συγχέουσιν ἠθελημένως τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀγάπην Του, μὲ τὰς ἀνθρωπίνας ἰδέας καὶ «ἀγαπολογικὰς ἐκφάνσεις», διὰ τῶν ὁποίων διαστρέφουσι πλήρως τὸ μεγαλεῖον τῆς Ἀγάπης τοῦ Κυρίου!

Ἐν προκειμένῳ, ὁ Θεῖος Ἀπόστολος «ὑπογραμμίζει», ὅτι τὸ Θεῖον τοῦτο ἔλεος, ἐπισκιάζει καὶ φωτίζει καὶ χαριτώνει, … ὄχι ὅλους, ἀλλὰ ἐκείνους οἵτινες πειθαρχοῦσι καὶ συνειδητῶς βιώνουσι τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ! Βεβαίως, ἐπὶ πάντας ἐκχέεται τὸ ἔλεος καὶ ἡ Ἀγάπη τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ ἐνεργεῖ αὕτη καὶ «καρποφορεῖ», εἰς ἐκείνους οἵτινες τὴν ἐπιθυμοῦσι καὶ τὴν συντηροῦσιν ἐντός των, δι’ ἀγῶνος πνευματικοῦ καὶ ἔργων ἀγαθῶν! Ἂς μὴ ξεχνῶμεν ὅτι ταύτην τὴν Ἀγάπην, ὁ Κύριος τὴν παρεῖχεν πλουσιοπαρόχως, καὶ εἰς τὸν ἀποστάτην μαθητήν Του τὸν Ἰούδαν, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ἰδίους τοὺς σταυρωτάς Του, παρέχων εἰς τούτους καὶ τὴν ὁλόθυμον συγνώμην Του˙ ὅμως εἰς οὐδὲν ὠφελήθησαν οὗτοι καὶ ἀντιθέτως ἐκολάσθησαν˙ καὶ ἔτι «φέρουσι τὸ Αἷμα Αὐτοῦ, ἐπ’ αὐτοὺς τοὺς ἰδίους καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα των», ὡς οἱ ἴδιοι ἀνεθεμάτησαν ἑαυτούς!

Τὸ Θεῖον ἔλεος, δὲν ἐκβιάζει, ἀλλά, ἀφ’ ἑνὸς ἀνέχεται τοὺς ἀρνητὰς καὶ ὑβριστὰς καὶ Θεομάχους, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἐπιβραβεύει καὶ ἐνισχύει καὶ χαριτώνει ἐκείνους οἵτινες ἐπιθυμοῦσι τὰς χάριτάς Του καὶ κοπιῶσι ἵνα ἀποκτήσωσι ταύτας! Τοῦτο τὸ Θεῖον ἔλεος ἐνίσχυεν ἅπαντας τοὺς Ἁγίους, - μάρτυράς τε καὶ ὁσίους καὶ δικαίους καὶ πατέρας, - καὶ ἔμενον οὗτοι ἀνυποχώρητοι εἰς τὴν Πίστιν των καὶ ἔτρεχον ἐν ταὐτῷ εἰς τοὺς ἀγῶνας καὶ τὰ μαρτύρια, διὰ τὸ … «ὑπὲρ πᾶν Ὄνομα»!

 

Οἱ Ἅγιοι εἶναι τὰ … ὑποδείγματα!

 

Διὰ τοῦτο ἀκριβῶς, καὶ ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἔχει ὁρίσει ἵνα καθ’ ἑκάστην ἡμέραν προβάλλεται μία ἢ καὶ περισσότεραι μορφαὶ Ἁγίων, προκειμένου … μελετῶντες τὴν ἁγίαν βιοτήν των, ἔχομεν τούτους ὁδηγοὺς καὶ πρωτοπόρους πρὸς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν! Οὐδεὶς τῶν Ἁγίων τούτων, εἰσῆλθεν εἰς τὸν Παράδεισον καὶ οὐδεὶς ἐστέφθη τὸν στέφανον τῆς Ἁγιότητος, διελθὼν τὸν παρόντα βίον ἐν ἀνέσει καὶ ραθυμίᾳ! Ἀντιθέτως, ἅπαντες «διῆλθον διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου», - μεταφορικῶς τε καὶ κυριολεκτικῶς, - καὶ ἅπαντες προσκαλοῦσιν ἡμᾶς εἰς τὴν αἰωνίαν ἀπόλαυσιν, ἀγωνιζόμενοι κατὰ τὸ τούτων ὑπόδειγμα!

Εἷς ἐκ τῶν, ἐσχάτως ἀναδειχθέντων Ἁγίων, ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης, ὅτε παρεκάλουν τοῦτον  ἵνα προσεύχῃται δι’ ἀσθενεῖς καὶ ἄλλους ταλαιπωρουμένους ὑπὸ ποικίλων περιστάσεων, ἔλεγεν: «Δὲν θὰ προσευχηθῶ, διὰ νὰ σὲ ἀπαλλάξῃ ὁ Θεὸς ἀπὸ τὴν ἀσθένειάν σου, ἀλλὰ θὰ τὸν παρακαλέσω νὰ σοῦ δίνῃ ὑπομονή, γιὰ νὰ μπορέσης νὰ τὴν ὑπομείνης»!

Εἴθε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, ἀγωνιζόμενοι καὶ κοπιῶντες, νὰ διέλθωμεν τὴν παροῦσαν πρόσκαιρον ζωήν, καὶ νὰ λάβωμεν χάριν καὶ Θεῖον ἔλεος κατ’ ἐκείνην τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ ἡμέραν τῆς Δευτέρας τοῦ Κυρίου παρουσίας! Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Παναγία Εσφαγμένη - Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2025

 

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2025

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ὁ πόνος, σημαίνει … ἀγάπην! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΕΙΚΟΣΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ (2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2025)

«Χριστῷ συνεσταύρωμαι» (Γαλ. Β΄ 20).

 

Ἡ σταύρωσις τοῦ Κυρίου!

 

Ποῖος ἄνθρωπος δὲν γνωρίζει τοῦτο τὸ φοβερὸν γεγονός; Ποῖος, … εἴτε χριστιανός, εἴτε Ἰουδαῖος, εἴτε νέος, εἴτε γέρων, εἶναι δυνατὸν ἵνα ἀγνοῇ τὸ μοναδικὸν καὶ κορυφαῖον καὶ ἀνεπανάληπτον τοῦτο ἔγκλημα τῶν αἰώνων! Ποῖος δὲν συγκλονίζεται, - τῶν ἀθέων καὶ ἀπίστων, βεβαίως … ἐξαιρουμένων! - ἀπὸ τὴν ὑπερτάτην ταύτην θυσίαν τοῦ Θεανθρώπου, καθ’ ἥν, «ἀπὸ … ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης. …καὶ … τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω, καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν, καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη» (Ματθ. ΚΣΤ΄ 45-53); Ποῖος, ἐπίσης, δύναται ἵνα κατανοήσῃ καὶ βιώσῃ ἐκεῖνα τὰ φοβερὰ καὶ ἀσύλληπτα διὰ τὸν ἀνθρώπινον νοῦν μαρτύρια, ἅτινα ὑπέστη ὁ Θεάνθρωπος Κύριος διὰ τὴν τοῦ κόσμου σωτηρίαν; Πολλοί, βεβαίως, χρησιμοποιοῦσιν ἐντελῶς ἐπιπολαίως, τὴν φρᾶσιν, «περνῶ τὰ μαρτύρια τοῦ Χριστοῦ», χωρίς, βεβαίως νὰ ἀντιλαμβάνωνται, ὅτι τοῦτο δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ συμβῇ, καὶ ὅτι αὐτὴ καθ’ αὐτὴ ἡ φρᾶσις αὕτη, - κατὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, - εἶναι βλάσφημος καὶ ὑβριστική!

Τὸ Πάθος τοῦ Κυρίου μας, μόνον ὁ Χριστός μας ἠδύνατο ἵνα ὑποφέρῃ! Ὅσον καὶ ἂν προσεπάθησαν οἱ ἄνθρωποι, εἴτε διὰ λόγους εὐλαβείας, εἴτε δι’ ἐμπορικοὺς τοιούτους ἢ ἄλλους τινάς, ἵνα ἀναπαραστήσωσι τοὺς πόνους καὶ τὰ βάσανα, σωματικά τε καὶ ψυχικά, … ἅπαντες οὗτοι δὲν ἠδυνήθησαν, οὔτε ἐκ «τοῦ μακρόθεν», ἵνα αἰσθανθῶσιν ὅσα ἠσθάνθη καὶ ἐβίωσεν ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, «διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν»!

 

«Συμπορευθῶμεν Αὐτῷ καὶ συσταυρωθῶμεν»!

 

Βεβαίως, εἰς τὸν κατανυκτικότατον ἐκεῖνον ὕμνον τῆς Μ. Δευτέρας, «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος πρὸς τὸ ἐκούσιον πάθος …», ἀκούομεν καὶ μελετῶμεν, ὅτι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, μᾶς καλεῖ μὲ τὴν ὡς ἄνω φρᾶσιν, ἵνα συμπορευθῶμεν μετὰ τοῦ Κυρίου, τὸν ὀδυνηρὸν δρόμον τοῦ μαρτυρίου καὶ τοῦ Γολγοθᾶ, καὶ οὐχὶ μόνον ἵνα συνοδεύσωμεν Τοῦτον εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον, ἀλλ’ ἵνα σταυρωθῶμεν μετ’ Αὐτοῦ, καὶ συνοδυνηθῶμεν, καὶ συναποθάνωμεν, … «ἵνα καὶ συζήσωμεν Αὐτῷ»!

Ὡς εἴπωμεν, ὅμως, τοῦτο εἶναι ἀδύνατον! Ἀδύνατον ἵνα ὑπάρξῃ ἄνθρωπος, ὅσον γερὸς καὶ ἀνθεκτικὸς εἰς τὸν πόνον καὶ ἂν εἶναι, ἵνα δυνηθῇ καὶ ὑπομείνῃ μὲ κάθε λεπτομέρειαν, τὸ σωματικὸν ἀλλὰ καὶ τὸ ψυχικὸν Πάθος τοῦ Σωτῆρος! Καὶ τοῦτο, διότι - ὡς λέγῃ ὁ θεῖος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, - «αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν ἐνεργοῦσιν ὡς παυσίπονον καὶ ναρκωτικὸν εἰς ἡμᾶς! Εἰς τὸν Ἀναμάρτητον Κύριον, ὅμως, τὸ τοιοῦτον ἀναισθητικὸν δὲν ὑπῆρξεν, - καθ’ ὅσον Οὗτος Ἀναμάρτητος, - καὶ οὕτω, ἡ ὀξύτης τῶν πόνων καὶ τῶν ὁδύνων εἰς Αὐτόν, ἦσαν πολλαπλάσιοι»!

Συνεπῶς, καὶ ἡ κατανυκτικὴ ἀνωτέρω φρᾶσις, ἀλλὰ καὶ αὐτή, ἡ τοῦ Παύλου τὴν ὁποίαν καὶ διαπραγματευόμεθα, ἔχουσιν ἀσφαλῶς, διαφορετικὴν σημασίαν!

 

«Ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη»!

 

Τὴν τοιαύτην φρᾶσιν, ἀκούομεν συχνάκις εἰς τὸ ἱερὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος, καὶ διὰ ταύτης, ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, θεωρεῖ ὡς «συ-σταύρωσιν» τοῦ Χριστιανοῦ, τὴν ὕψιστον θυσίαν τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀφοσιώσεως τοῦ Χριστιανοῦ εἰς τὸν Κύριον, ἀλλὰ καὶ τῆς, ἐξ  ἴσου, παντελοῦς ἀποξενώσεως τούτου, ἀπὸ τοῦ κόσμου καὶ τῶν κοσμικῶν ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν! Αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἔννοιαν ἔχει καὶ οὗτος ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου πρὸ ὃν ἡ ἀναφορά μας! «Χριστῶ συνεσταύρωμαι», σημαίνει, «ἔγινα κοινωνὸς τοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ καὶ εἶμαι πεθαμένος, δὲν ζῶ δὲ πλέον ἐγώ, ὁ παλαιὸς δηλαδὴ ἄνθρωπος, ἀλλὰ ζῇ μέσα μου ὁ Χριστός» (Ἑρμηνεία εἰς τὸν ὡς ἄνω στίχον, ὑπὸ Π. Τρεμπέλα)! Ὑπ’ αὐτήν, συνεπῶς, τὴν ἔννοιαν, συνεσταυρώθη καὶ ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος μετὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ἠκολούθησε τὸν δρόμον τὸν δύσκολον καὶ τραχύν, καὶ ἀρνούμενος τὰς ἀνέσεις καὶ ἡδονὰς τῆς μικρᾶς καὶ ματαίας ταύτης ζωῆς, ἠγωνίσθη ἀφαντάστους ἀγῶνας καὶ θλίψεις …!

Τούτους τοὺς ἀγῶνάς του, τοὺς περιγράφει εἰς τὴν ἐπιστολήν του πρὸς τοὺς Κορινθίους, ἐν συντομίᾳ ὡς ἑξῆς˙ «ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι· χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπισύστασίς μου ἡ καθ᾿ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν» (Β΄ Κορ. ΙΑ΄ 24-28)! Διὰ τούτων τῶν ταλαιπωριῶν καὶ κινδύνων, ἠγωνίσθη καὶ ἐθυσίασε τὸν ἑαυτόν του διὰ τὴν Ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ μας! «Συνεσταυρώθη» μετὰ τοῦ Κυρίου, οὐχὶ κρεμάμενος ἐπὶ ξυλίνου Σταυροῦ, ἀλλὰ καθ’ ἡμέραν, διὰ τῶν ὡς ἄνω θλίψεων καὶ κακουχιῶν!

 

Ὁ πόνος, σημαίνει … ἀγάπην!

 

Ὅταν ὁ Κύριος εὑρίσκετο μετὰ τῶν μαθητῶν Του, πολλάκις προεμήνυσεν εἰς τούτους, ὅτι θὰ ὑποστῶσι θλίψεις καὶ ταλαιπωρίας διὰ τὴν Ἀγάπην Του! «Ἐπιβαλοῦσιν ἐφ᾿ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς, ἀγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου· … Παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων καὶ συγγενῶν καὶ φίλων καὶ ἀδελφῶν, καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου» (Λουκ. ΚΑ΄ 12-17)! Τοὺς εἶχεν «ἑτοιμάσει» διὰ τὰς ἐπερχομένας δυσκολίας καὶ δοκιμασίας, καὶ μάλιστα, κατὰ τρόπον φυσικὸν καὶ ἀναπόφευκτον! Οὐχὶ δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ ἀπαιτοῦσεν (ὁ Κύριος), καὶ τὴν θλίψιν καὶ τὴν βίαν, ὡς στοιχεῖα «καταλυτικά», διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν! Καὶ τοῦτο, ἀσφαλῶς, διότι … τὴν ἀγάπην του κάποιος, τὴν ἀποδεικνύει, ὄχι τόσον ὑπὸ ὁμαλὰς συνθήκας καὶ εἰς «καιρὸν εἰρήνης», ἀλλὰ εἰς καταστάσεις ἐπικινδύνους καὶ δυσκόλους!

Αὕτη ἡ ἀγάπη … εἶναι γνησία καὶ εἰλικρινής! Ταύτην ζητεῖ καὶ θέλει ὁ Κύριός μας! Ταύτην, ἐπίσης, ὀφείλομεν ἵνα δίδωμεν καὶ ἐπιδεικνύωμεν εἰς τὸν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτήν μας, ἐφ’ ὅσον καὶ … «αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς» (Α΄ Ἰωάν. Δ΄ 19),  καὶ ἐθυσιάσθη δι’ ἡμᾶς καὶ … «ἐξηγόρασεν ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ τιμίῳ (Αὐτοῦ) αἵματι» (Ὕμνος Μ. Παρασκευῆς)!

Ταύτην τὴν ἔμπονον ἀγάπην, ἥντινα δεικνύομεν εἰς τὰ πολὺ ἀγαπητά μας πρόσωπα, ἀλλὰ καὶ ταύτην ἥντινα ζητοῦμεν καὶ θέλομεν παρὰ τῶν ἄλλων. Ἐκείνην, τὴν τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου, ἀλλὰ καὶ τόσων ἄλλων Ἁγίων, οἵτινες ἐμιμήθησαν τὴν Ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἔζησαν … «συσταυρούμενοι» μετ’ Αὐτοῦ! Ταύτην τὴν Ἀγάπην ἂς προσφέρωμεν … πρὸς τοὺς πλησίον μας, - κυρίως δὲ πρὸς τοὺς ἐχθρούς ἡμῶν, - ὥστε, μετὰ παρρησίας, νὰ ζητήσωμεν καὶ ἡμεῖς ταύτην, παρὰ τοῦ Δικαίου Κριτοῦ, κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Κρίσεως!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν  

Δημιουργία - Κατασκήνωση στην Ενορία του Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών

 

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2025

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

«Ὁποῖον τὸ διεκδικούμενον, τοιοῦτος ἀλλὰ καὶ τοσοῦτος ὁ ἀγών»! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

(ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2025)

«Ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, 

ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ» (Β΄ Τιμόθ. Β΄ 5).

 

Ἀγωνίζεσθαι καὶ … εὖ ἀγωνίζεσθαι!

 

Εἶναι γνωστόν, φίλοι ἀναγνῶσται, διὰ τοὺς ἔχοντας ἔστω καὶ στοιχειώδη γνῶσιν διὰ τὰ τοῦ ἀθλητισμοῦ, ὅτι ἐντὸς τῶν ἀγωνιστικῶν στίβων ὑπάρχουσι «κανόνες», οἵτινες ὁρίζουσι καὶ καθορίζουσι, … καὶ τὸν τρόπον, καὶ τὸν χρόνον, καὶ τὰ «πλαίσια», ἐντὸς τῶν ὁποίων διεκπεραιοῦνται οἱ διάφοροι ἀγῶνες! Πλησίον τοῦ … «ἀγωνίζεσθαι», ὑπάρχει καὶ προηγεῖται τὸ … «εὖ ἀγωνίζεσθαι»! Καὶ τὸ μὲν ἀγωνίζεσθαι, καταδεικνύει τὴν θέλησιν καὶ τὸν ζῆλον καὶ τὴν ἐπιθυμίαν, ὥστε ὁ ἄνθρωπος νὰ μεριμνᾷ, - πέραν τῶν, ἀπολύτως προεχόντων, ἅτινα εἰσί, ἐκεῖνα τὰ ἀφορῶντα εἰς τὸν ψυχικὸν ἄνθρωπον, τοὐτέστιν, ἡ κατὰ Χριστὸν ζωή, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐνάσκησις τῶν ἀρετῶν, - καὶ τὰ τοῦ δευτερεύοντος σώματος! Ὁ ἀθλητισμός, ἀκριβῶς εἰς τοῦτο καὶ μόνον ἔχει τὴν ἀξίαν του˙ εἰς τὴν εὐρωστίαν καὶ ὑγείαν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος! Βεβαίως, ἐξειλίχθη – κατὰ λανθασμένην ἐκτίμησιν, - εἰς χῶρον ἀντιπαλότητος καὶ φιλοδοξίας καὶ κερδοσκοπίας, καὶ δυστυχῶς ὁ πρώτιστος καὶ κύριος σκοπός του, … ὑπεβαθμίσθη!

Πέραν, ὅμως τοῦ «ἀγωνίζεσθαι», ὡς εἴπωμεν, ὑπάρχει καὶ τὸ «εὖ ἀγωνίζεσθαι»˙ καὶ τοῦτο τὸ δεύτερον, ἴσως ἔχει τινὰ σχέσιν μὲ τοὺς κανόνας καὶ τὰ ὁριζόμενα, εἰς τοὺς ἀθλητικοὺς ἀγῶνας˙ ἀλλὰ δι’ ἡμᾶς τοὺς χριστιανούς, τὸ «εὖ ἀγωνίζεσθαι», ἀφορᾷ εἰς τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνας! Εἰς τοὺς ἀγῶνας ἐκείνους καθ’ οὓς ὁ ἀγωνιστὴς χριστιανός, διεκδικεῖ στέφανον αἰώνιον καὶ ἀθάνατον! Ἀγωνίζεται, ὄχι ἐναντίον τῶν συναθλητῶν του, οὔτε ἀσφαλῶς διὰ τὸ … ἐθνόσημον ἢ διὰ τὰ μετάλλια, ἀλλὰ πρωτίστως ἐναντίον τοῦ … ἑαυτοῦ του καὶ τῶν ἀδυναμιῶν καὶ παθῶν του! Ἀγωνίζεται διὰ τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ κατὰ τῶν πονηρῶν πνευμάτων˙ καὶ ὡς λέγῃ ὁ Παῦλος, «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. ΣΤ΄ 12)! Οὗτος ὁ πνευματικὸς ἀγών, εἶναι ἀσφαλῶς, ἐκεῖνος ὅστις προηγεῖται καὶ ἔχει ἀξίαν πολλαπλασίαν τοῦ ἄλλου τοῦ … σωματικοῦ!

 

«Ὁποῖον τὸ διεκδικούμενον, τοιοῦτος ἀλλὰ καὶ τοσοῦτος ὁ ἀγών»!

 

Διὰ νὰ τὸ εἴπωμεν ἐπὶ τὸ ἁπλούστερον, «ὁ ἀγὼν ἐντείνεται καὶ πολλαπλασιάζεται, ἀναλόγως μὲ τὸ τί διεκδικοῦμεν»! Ἐπὶ παραδείγματι, ἐὰν ἐρωτήσωμεν ὅλους ἐκείνους, ἀθλητὰς καὶ ἀθλητρίας, ὅλων τῶν ἀθλημάτων, διὰ ποῖον λόγον κοπιάζουσι καὶ ἀγωνίζονται, καὶ χάριν τῶν ἀθλημάτων τούτων, καταλείπουσι καὶ τὴν μόρφωσιν, καὶ τὰς οἰκογενείας των, καὶ κάθε εἴδους ἄνεσιν, καὶ ὑποβάλλονται πολλάκις, εἰς τεράστια οἰκονομικὰ - καὶ ἄλλα - ἔξοδα καὶ δαπάνας, καὶ ζῶσιν, οὕτως εἰπεῖν, ὡς δέσμιοι καὶ δοῦλοι, πειθαρχοῦντες εἰς τὰς παρανοϊκάς, πολλάκις, ἀπαιτήσεις τῶν γυμναστῶν καὶ προπονητῶν των, καὶ κοπιάζουσι, καὶ θλίβονται εἰς τὰς ἀποτυχίας των, καὶ γενικῶς πιστεύουσι, ὅτι οὗτος (ἡ ἐπιτυχία) εἶναι ὁ πρῶτος καὶ ἅμεσος σκοπὸς τῆς ζωῆς των˙ ἐάν, λέγω, τοὺς ἐρωτήσωμεν, ἡ ἀπάντησις ὅλων τούτων θεωρεῖται τοσοῦτον αὐτονόητος, ὥστε ἡ ἐρώτησίς μας νὰ θεωρῇται … ἀνόητος! Ποία, λοιπόν, ἡ ἀπάντησις; Ποῖος ὁ στόχος καὶ τὸ διεκδικούμενον; Ἀσφαλῶς, ἡ δόξα, τὸ μετάλιον, ὁ φθαρτὸς στέφανος, καὶ πολλάκις τὰ χρήματα καὶ τὸ ὑλικὸν κέρδος!

Ἐάν, ὅμως, ἦτο δυνατόν, ἵνα ἐρωτήσωμεν, ἀντιστοίχως, καὶ ἅπαντας ἐκείνους, οἵτινες ἠγωνίσθησαν, ἀλλὰ καὶ ἔτι ἀγωνίζονται, ἔχοντες ὡς διεκδικούμενον, τὰ ἄφθαρτα καὶ αἰώνια ἀγαθὰ τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, τότε … θὰ ἐλαμβάνωμεν τὴν ἀπάντησιν ἐκείνην, ἥντινα ἔδωκεν ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Εὐφημία ὅταν ἠρωτήθη παρὰ τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, κατὰ τὴν θαυμαστὴν ἐπίσκεψίν της εἰς τὸ ἱερὸν κελλίον του! Τὴν ἠρώτησε τότε ὁ ὅσιος Παϊσιος: «Πῶς ἄντεξες ὅλα ἐκεῖνα τὰ φρικτὰ καὶ ἀπερίγραπτα μαρτύρια, τὰ ὁποῖα καταγράφονται εἰς τὴν βιογραφίαν σου;», καὶ ἡ Ἁγία ἀπήντησεν: «Ἐὰν ἐγνώριζα, ὅσιε πᾶτερ, τὰ ὅσα ἀνεκτίμητα δῶρα τοῦ Παραδείσου τὰ ὁποῖα τώρα ἀπολαμβάνω, … μυριάκις φρικτώτερα καὶ ὀδυνηρώτερα, ἂς ἦσαν τὰ μαρτύριά μου!» Ἤ, διὰ νὰ τὸ εἴπωμεν μὲ τοὺς Ἁγιογραφικοὺς λόγους τοῦ θείου Ἀποστόλου Παύλου: «λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς» (Ρωμ. Η΄ 18).

Διεκδικοῦντες, συνεπῶς, οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, τὰ αἰώνια καὶ ἄφθαρτα καὶ ἀνεκτίμητα ἀγαθὰ τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, … εἰς οὐδὲν εἶχον, τὰ ἐγκόσμια τοιαῦτα ἢ ἀκόμη καὶ ταύτην τὴν βιολογικήν των ζωήν, καὶ διὰ τοῦτο ἐθυσίαζον πάντα ταῦτα διὰ τὴν ἀπόλαυσιν τῶν αἰωνίων καὶ ἀθανάτων! Θὰ ἠδυνάμεθα, ἐν προκειμένῳ, ἵνα παραθέσωμεν, πλεῖστα ὅσα Λόγια τοῦ Κυρίου μας, διὰ τῶν ὁποίων διδάσκει καὶ προτρέπει τοὺς μαθητάς Του, ἵνα ὑποστῶσι πᾶσαν βάσανον καὶ θλίψιν, καὶ πάντα κόπον καὶ διωγμὸν καὶ θάνατον, καὶ νὰ μὴν ἀνταλλάξωσι μὲ οἷονδήποτε ἀντάλλαγμα, - ἀκόμη καὶ μὲ ὅλον τὸν κόσμον, - τὴν αἰωνίαν καὶ ἀθάνατον ψυχήν του! «Τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Ματθ. ΙΣΤ΄ 26)!

 

Ποῖος ὁ ἀγὼν ἡμῶν;

 

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μου˙ εἶναι γεγονὸς ἀναμφισβήτητον, ὅτι ἀνέκαθεν, ὁ κόσμος οὗτος ὁ ὑλικὸς καὶ φθαρτός, ἀλλὰ καὶ τὰ τοῦ κόσμου τούτου τερπνά, ἔθελγον καὶ ἐσαγήνευον καὶ ἐξηπάτουν, τὸ πλεῖστον τῶν ἀνθρώπων! Οὐχὶ μόνον σήμερον, ὅτε ἡ τεχνολογία συνδεδυασμένη, μὲ τὴν προσιτὴν εἰς ἅπαντας καὶ «εὔκολον» ἁμαρτίαν, ἀλλὰ καὶ εἰς ἁπάσσας τὰς παρελθούσας ἐποχάς, … ὁ ἄνθρωπος ἐπαγιδεύετο εἰς τὴν «βεβαιότητα» τῶν αἰσθητῶν καὶ φαινομένων, παρὰ εἰς τὰ … «μετὰ θάνατον», ἅτινα ἐθεώρει ὡς ἀμφισβητούμενα καὶ ἀμφίβολα! Προσεκολλᾶτο, θὰ ἐλέγωμεν, εἰς τὰ ὁρώμενα καὶ «χειροπιαστά», παρὰ εἰς ἐκεῖνα τὰ … μὴ ὁρώμενα ἅτινα – παρ’ ὅτι, περὶ τούτων μᾶς διαβεβαιοῖ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, - «ἔπειθον», σαφῶς περισσότερον, τὸν ἀνόητον καὶ ἀρνητὴν τοῦ Θεοῦ, ἄνθρωπον!

Ὅμως, ἡ Πίστις ἡμῶν, φίλοι ἀναγνῶσται, ὡς λέγει ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, εἶναι … ἀποκεκαλυμμένη! Ὁ ἱδρυτὴς καὶ δομήτωρ Αὐτῆς, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, καὶ τότε ποὺ ἦλθεν ἐν σώματι εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, ἀλλὰ καὶ πρὶν τῆς ἐλεύσεώς Του, ἀλλὰ καὶ μετά,  διὰ τῶν Ἁγίων Του καὶ διὰ θαυμάτων, ἔπεισε καὶ πείθει, … ὅτι ὁ Ἄνθρωπος δὲν εἶναι «μελλοθάνατος», ἀλλά, τοὐναντίον, εἶναι οὗτος … ἀθάνατος! Συνεπῶς, ἂς παραμένωμε πειθαρχοῦντες καὶ ἀκολουθοῦντες τὸν Κύριον καὶ ἂς μὴν παύωμεν ἵνα ἀγωνιζόμενοι ζητήσωμεν κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν, τὸ Θεῖον Αὐτοῦ ἔλεος! Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

 

Παράκληση στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα

 

Την Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2025 οι ιερείς του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών τέλεσαν την Παράκληση του Αγίου Ανδρέα στον νέο Ιερό Ναό του Πολιούχου της Πάτρας.

Έψαλλαν οι ψάλτες του Ι.Ν. Αγίου Ιωάννου.

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ἡ καύχησις! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΕΚΑΤΗΣ ΕΝΑΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2025)

«Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι» (Β΄ Κορ. ΙΒ΄ 1).

 

Ἡ καύχησις!

 

Ἅπαντες, ἀγάπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μου, γνωρίζομεν τὸ κορυφαῖον πάθος, ἐξ ὅλων τῶν παθῶν τὰ ὁποῖα κατατυραννοῦσι τὴν ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν! Πάμπολλα εἶναι τὰ πάθη καὶ αἱ ἁμαρτίαι ἅτινα, εἴτε προσβάλουσι τὰς ψυχὰς ἡμῶν, εἴτε καταδυναστεύουσιν ἡμῶν, ἐφ’ ὅσον ταῦτα ἔχουσιν ἑδραιωθεῖ ἐντὸς ἡμῶν! Κατὰ τοὺς θείους, ὅμως, καὶ ἱεροὺς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ πρῶτον καὶ κορυφαῖον τούτων, - ἐπὶ τοῦ ὁποίου μάλιστα ἑδράζονται καὶ ἐκ τοῦ ὁποίου «τροφοδοτοῦνται» ἅπαντα τὰ … ἄπειρα ὑπόλοιπα, - εἶναι ὁ κατηραμμένος ἐγωισμός! Ἡ καύχησις, ὡς τὴν ἀποκαλεῖ ἐν προκειμένῳ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος!

Εἶναι τὸ πρῶτον ἁμάρτημα καὶ πάθος, ἐκ τοῦ ὁποίου ἐκυλίσθη καὶ κατεβαραθρώθη εἰς τὰ ἔγκατα τοῦ Ἅδου, τὸ πρῶτον ἐκεῖνο Ἀγγελικὸν τάγμα τοῦ Ἑωσφόρου, τὸ ὁποῖον μετεβλήθη καὶ μετεμορφώθη εἰς δαιμονικόν, καὶ ἔχει πλέον ὡς ἀπώτερον σκοπόν του, ἵνα καταβάλῃ καὶ φέρῃ εἰς τὸν ἴδιον τοῦτον κατηραμμένον τόπον, τὸ θαυμάσιον δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, τὸν ἄνθρωπον! «Τὰ κατάφερε», θὰ ἐλέγωμεν, ἕως ἑνὸς σημείου! Διὰ τούτου τοῦ ἰδίου «δολώματος», τοῦ ἐγωισμοῦ δηλαδή, ἐξηπάτησε τοὺς πρώτους ἐκείνους ἀνθρώπους εἰς τὸν Παράδεισον, λέγων εἰς τούτους ὅτι «θὰ γίνωσι Θεοὶ ἐὰν φάγωσιν ἐκ τοῦ ἀπηγορευμένου καρποῦ»! Τοῦτο ἐπεδίωξεν οὗτος ὁ διάβολος καὶ διὰ τούτου ἐξηπάτησε καὶ τὸν ἄνθρωπον!

Τοῦτο εἶναι … ἡ καύχησις! Νὰ θεωρῶμεν ἑαυτούς, ἀνωτέρους καὶ ὑψηλοτέρους, ὅλων τῶν ἄλλων καὶ νὰ πιστεύωμεν ὅτι εἴμεθα τὸ … κέντρον τοῦ κόσμου! Εἰς ἑκάστην ἐκδήλωσιν τῆς ζωῆς μας, τοῦτο τὸ δυσῶδες πάθος … προηγεῖται ἡμῶν! Εἰς τὴν ἐμφάνισίν μας, εἰς τὰς γνώσεις μας, εἰς τὰς ἐνδυματολογικάς μας ἐπιλογάς, εἰς τὰς συναναστροφάς μας, εἰς τὴν ἐργασίαν μας …, πάντοτε ὁ ἑαυτός μας πρῶτος! Τόσον πρῶτος, ὥστε, πολλάκις, καὶ ὁ Θεὸς ὠχριᾶ ἐνώπιόν μας! Πόσον, δυστυχῶς, «ταιριάζουμε» μὲ ἐκεῖνον τὸν Φαρισαῖον τῆς παραβολῆς, ὅστις ἔχων ὑπερβεῖ τοὺς πάντας καὶ τὰ πάντα, ἀπευθύνεται εἰς τὸν Θεὸν χυδαίως! Ποῖος, λοιπόν, δύναται ἵνα ἐξαιρέσῃ τὸν ἑαυτόν του, ὡς μὴ ἔχοντα τὸ τοιοῦτον πάθος;

 

Προσγείωσις …!

 

Εἰς τὴν καύχησιν, ἥτις ὡς εἴδομεν, ἀποτελεῖ κοινὴν ἀσθένειαν δι’ ἅπαντας τοὺς ἀνθρώπους ἀνεξαιρέτως, ὁ Κύριος μᾶς παραθέτει μίαν ἀσφαλεστάτην … προσγείωσιν! «Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. ΙΕ΄ 5)! Καὶ ἂν ἐπετύχαμεν τινὰς πνευματικὰς ἐπιτυχίας, ὁ Κύριος ἐνήργησεν ἵνά το κατορθώσωμεν! Καὶ ἂν οἱ Ἅγιοι ἠγωνίσθησαν καὶ ἐπέτυχον ἵνα ἁγιασθῶσιν, ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἐπέτυχε τοῦτον τὸν ἁγιασμόν! Εἶδεν ὁ Θεὸς τὴν ἀγαθήν των πρόθεσιν καὶ ἔδιδεν εἰς τούτους … πλουσίως! Ἐὰν ἀνατρέξωμεν εἰς τοὺς βίους ἁπάντων τούτων, μηδὲ καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐξαιρουμένης, οὐδεὶς καυχᾶται διὰ τὰ … κατορθώματά του! Οὐδεὶς ἐκ τούτων - Ἀποστόλων, Πατέρων, Ὁσίων, Μαρτύρων, Προφητῶν, κ.λ.π. - ἐθεώρησεν ὅτι … κατέκτησε τὸν Παράδεισον! Πάντοτε ὡμολόγουν, ὅτι, «δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν» (Λουκ. ΙΖ΄ 10)! Πάντοτε ἐθεώρουν ἑαυτούς, ὡς πρώτους ἁμαρτωλούς, καὶ ὡς ὁ Παῦλος, διεκήρυττον ἀπεριφράστως, «ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ» (Α΄ Τιμ. Α΄ 15)!

Καὶ ὅταν ὁ λογισμός των, τοὺς παρέσυρρεν καὶ ἔβλεπον τὰ θαυμαστά, πολλάκις, ἔργα των, ἐδόξαζον τὸν Θεόν, «τὸν ποιοῦντα μεγάλα καὶ ἀνεξιχνίαστα, ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός» (Ἰὼβ Θ΄ 10), διότι Ἐκεῖνος ἐνήργει καὶ ἔκαμνεν τὰ θαύματα διὰ τῶν Ἁγίων Του!

Εἰς ταύτην τὴν «παγίδα» αἰσθάνεται ὅτι κινδυνεύει ὁ Παῦλος! Ὁ Κύριος ἔχει δείξει εἰς τοῦτον, κατ’ ἐπανάληψιν, τὸν πλοῦτο τῆς Ἀγάπης Του, καὶ ἐνήργει ὁ θεῖος οὗτος Ἀπόστολος, πολλὰ καὶ ἐκπληκτικὰ «σημεῖα»! Διὰ τοῦτο καὶ «προλαμβάνει» - θὰ ἐλέγωμεν τὴν … καύχησίν του, καὶ ἐξιστορῶν κάποια θαυμαστὰ ἅτινα τοῦ συνέβησαν, τὰ «ἐναποθέτει» εἰς τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ! Καὶ ταύτην, ὅμως τὴν ἐξιστόρησιν καὶ ἀπαρίθμησιν, θεωρεῖ ὅτι δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν πράξῃ καὶ διὰ τοῦτο ὁμολογεῖ εἰς τὴν συνέχειαν, καὶ καταγγέλει ἐν ταὐτῷ τοὺς Κορινθίους˙ «γέγονα ἄφρων καυχώμενος! Ὑμεῖς με ἠναγκάσατε» (Β΄ Κορ. ΙΒ΄ 11)!

 

Ἡ σεμνότης καὶ ἡ ταπείνωσις!

 

Ὁ ἐγωισμός, εἶναι τὸ τέρας ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐπιμελῶς κρύπτεται! Ἐν πολλοῖς, δὲν τοῦ δίδομεν σημασίαν, καὶ πολλάκις μᾶς πείθει ὅτι … δὲν ὑπάρχει! Μόνον ἐκεῖνοι οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, τὸ διέκρινον καὶ τὸ ἐπολέμουν καὶ διὰ τοῦτο ἐμείωνον καὶ ἐξουδένων τοὺς ἑαυτούς των! Μὲ πρῶτον διδάξαντα τὸν ἴδιον τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, - «ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ’ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ» (Φιλιπ. Β΄ 6-8) – καὶ ἐν συνεχείᾳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, οἵτινες ἠκολούθησαν τὸ τοῦ Διδασκάλου παράδειγμα, ἐταπεινώθησαν ὡς ἀκριβῶς ἐδίδαξεν Ἐκεῖνος, ζῶντες κρυπτόμενοι ἐκ τῶν ἀνθρώπων … «ἐν σπηλαίοις καὶ ὄρεσι καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 38)!

Ναί! Τοῦτο εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη! Οὐχὶ τὸ νὰ παριστάνωμεν ἑαυτοὺς μικροὺς καὶ ἐλαχίστους καὶ ἁμαρτωλούς, ἀλλὰ τὸ νὰ πιστεύωμεν τοῦτο καὶ τὸ βιώνωμεν …! Νὰ θεωρῶμεν ἑαυτοὺς ἀναξίους καί, ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, ἐνόχους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ ὡς ὁ τελώνης νὰ ἐκλιπαρῶμεν τὸν Ἐλεήμονα Κύριον, «ὁ Θεὸς ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. ΙΗ΄ 13)!

 

Ποῖοι εἴμεθα;

 

Ἀλήθεια, ἀδελφοί μου, «ἐμετρήσαμε» ποτὲ τὸ πνευματικό μας ἀνάστημα; Ἐπεδιώξαμεν ποτὲ ἵνα παρακάμψωμεν τὰ ἀνόητα λόγια καὶ τὰς ἐμετικὰς κολακείας τῶν ἀνθρώπων; Οἱ ἄνθρωποι, ἄλλοτε μὲν ἐξ ἀγάπης κινούμενοι, ἄλλοτε, προκειμένου ἵνα μᾶς παγιδεύσωσι, ἄλλοτε θέλοντες, ἵνα καὶ ἡμεῖς κολακεύσωμεν τούτους, εἶναι πολὺ «εὔκολοι» εἰς τὸ νὰ μᾶς «ἀναβιβάζωσιν ἕως τὰ ἆστρα τοῦ οὐρανοῦ»! Ἡμεῖς, ὅμως, ἀνελογίσθημεν ἔστω καὶ πρὸς στιγμήν, ὅτι μέλλομεν ἵνα κριθῶμεν ὑπὸ τοῦ Ἀδεκάστου Κριτοῦ; Ὅτι, «ἐὰν ἀνομίας παρατηρήσῃς, Κύριε Κύριε, τίς ὑποστήσεται;» (Ψαλμ. ΡΚΘ΄ 3)

Δὲν εἴμεθα, ἐκεῖνοι ποὺ φαινόμεθα˙ ἀντιθέτως, εἴμεθα ἐκεῖνοι ποὺ … δὲν φαινόμεθα! Ἐκεῖνος ποὺ φαίνεται, εἶναι ὁ σαρκικὸς καὶ φθαρτὸς καὶ θνητός! Ἐκεῖνος, ὅμως ποὺ δὲν φαίνεται, εἶναι ὁ ψυχικὸς καὶ ἄφθαρτος καὶ ἀθάνατος, ἀλλὰ καὶ αἰώνιος! Δυστυχῶς, «ἐμείναμεν» καὶ ἀγωνιζόμεθα καὶ ἐλπίζομεν, εἰς ἐκεῖνον τὸν ἑαυτό μας, τὸν ἀσήμαντο καὶ φθαρτὸ καὶ περιεφρονήσαμε τὸν μέγα καὶ ἀθάνατο καὶ αἰώνιο! Καὶ ἐκαυχήθημεν καὶ καυχώμεθα διὰ τὰ μικρὰ καὶ σαρκικὰ καὶ φθαρτά, ἀντιθέτως δέ, διεγράψαμεν καὶ ἠκυρώσαμεν καὶ περιεφρονήσαμεν, ἐκεῖνα τὰ οὐσιώδη καὶ τὰ μένοντα εἰς ζωὴν αἰώνιον! Ἐσμικρύνθημεν καὶ ἠχρειώθημεν καὶ ἐπαληθεύσαμεν, δυστυχῶς,  ἐκεῖνο τὸ τοῦ ψαλμωδοῦ, … «ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. ΜΗ΄ 13, 21)!

«Νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖς ἀλαζονείαις ὑμῶν· πᾶσα καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν» (Ἰακ. Δ΄ 16)! Ἂς μάθωμεν, τοὐλάχιστον, νὰ καυχώμεθα, δι’ ἐκεῖνα, ἅτινα «ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν» καὶ διὰ ταῦτα νὰ παλαίωμεν καὶ νὰ ἀγωνιζώμεθα! Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν