Τὸ θαῦμα! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024)

«εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν» (Μάρκ. Θ΄ 18). 

Ἡ δύναμις τοῦ … θαυματουργεῖν!

Ἐνόμιζεν ὁ ταλαίπωρος καὶ δυστυχὴς πατέρας τοῦ δαιμονιζομένου νέου, ὅτι ἡ δύναμις τοῦ θαυματουργεῖν εἶναι ζήτημα … ἐκμαθήσεως! Ἐνόμιζεν, ὅτι … οἱ μαθηταὶ πλησίον τοῦ Θαυματουργοῦ Διδασκάλου των, θὰ εἶχον διδαχθῇ τὰ «μυστικὰ τῆς τέχνης» τοῦ νὰ κάνουν καὶ οὗτοι … θαύματα! Ἐπίστευεν μὲ τὴν … ἀφελότητά του, ὅτι ὅσον εὐκόλως καὶ ἀκόπως ἐθαυματούργει ὁ Παντοδύναμος Θεός, θὰ ἠδύναντο καὶ οὗτοι οἱ ἀκόλουθοί Του, ἵνα … τιθασεύωσι τοὺς δαίμονας, καὶ θεραπεύουσι τὰς νόσους, καὶ κατορθώνουσι, γενικῶς, ἐκεῖνα ἅτινα ἐνήργει ἀπολύτως φυσιολογικῶς ὁ Κύριος διὰ τῆς ἀπείρου θείας δυνάμεώς Του!

Δυστυχῶς, βεβαίως, τὸ ἴδιο ἐνόμιζον καὶ οἱ μαθηταὶ τοῦ Κυρίου! Τοῦτο δὲ ἐφάνη χαρακτηριστικῶς, ὅταν ὁ πατέρας ἐκεῖνος, - ἀφοῦ ἐπληροφορήθη ὅτι ὁ Κύριος δὲν ἦτο ἐκεῖ, τὴν στιγμὴν ἐκείνην, - ἔσπευσεν πρὸς τοὺς ἑννέα μαθητάς Του, οἵτινες Τὸν ἀνέμενον ἐκ τοῦ Θαβωρίου ὄρους! Οἱ ἑννέα οὗτοι μαθηταί, ἔσπευσαν πρὸς τὸν δαιμονιζόμενον νεανίαν, καὶ προσεπάθουν ἵνα μιμηθῶσι τὸν Διδάσκαλόν των, εἰς τὰς … ἐξωτερικὰς κινήσεις καὶ τὰ λόγια, ἅτινα ἤκουον ἐκ τῶν Θείων χειλέων, ὅταν Οὗτος ὁ Ραββὶ ἐθαυματούργῃ! Ἐπετίμων τὸν δαίμονα, ἐξόρκιζον καὶ κατηρῶντο τοῦτον, ἐπανελάμβανον λόγια καὶ λέξεις, θεωροῦντες καὶ πιστεύοντες ὅτι ταῦτα ἦσαν ἱκανὰ καὶ ἀρκετά, ἵνα «τρομάξωσι» τὸν … κατηραμμένον! Εἰς μάτην, ὅμως …

Ἐν συνεχείᾳ, καὶ ὅταν πλέον ἐπέστρεψεν ὁ Κύριος ἐκ τῆς … Μεταμορφώσεώς Του, καὶ ὅταν ἔσπευσεν ὁ πατὴρ σύρων καὶ τὸν δαιμονιῶντα υἱόν του, παρακαλῶν καὶ ἐκλιπαρῶν τὸν Θεάνθρωπον, ἵνα θεραπεύσῃ τοῦτον, ὁ Κύριος, - κατόπιν μικρᾶς συνομιλίας μετ’ αὐτοῦ, καὶ ἀφοῦ τοῦ ζητεῖ … «τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι», ἐξεδίωξε τὸν πειρασμόν, καὶ ἔδωκεν τὴν ὑγείαν εἰς τὸν νεανίσκον! Ὅμως οἱ μαθηταὶ ἀποροῦσι καὶ ἐκφράζουσι τὴν ἀπορίαν των εἰς τὸ Διδάσκαλόν των˙ «καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ᾿ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό»! «Διατί ἡμεῖς δὲν ἠδυνήθημεν ἵνα ἐκβάλωμεν τὸν δαίμονα ἐκ τοῦ νεανίσκου;», ἐρωτῶσι τὸν Ἰησοῦν! Καὶ ὁ Χριστὸς δίδει εἰς τούτους, κάθετον καὶ καταλυτικὴν τὴν ἀπάντησιν˙ «τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ»! Τὰ ἀκάθαρτα ταῦτα πνεύματα, πέραν τοῦ Παντοδυνάμου Κυρίου, ὑποτάσσονται μόνον … μὲ τὰ παντοδύναμα πνευματικὰ ὅπλα τῆς προσευχῆς καὶ τῆς νηστείας!

 

Τὸ θαῦμα!

Τὸ θαῦμα, φίλοι μου ἀναγνῶσται, εἶναι … ἡ ἀνατροπὴ τῶν νόμων τῆς φύσεως! Εἶναι ἡ Θεία ἐκείνη ἐνέργεια ἥτις ἐνεργεῖται διὰ τοῦ Παντοδυνάμου Κυρίου, εἴτε διὰ Τούτου τοῦ ἰδίου, εἴτε δι’ Ἁγίων ἀνθρώπων, εἴτε δι’ οὗτινος ἄλλου τρόπου ἤθελεν ἐνεργήσει ὁ Πανάγαθος Θεός! Οὕτω, … θαύματα ἐνήργησεν καὶ ἐνεργεῖ, Αὐτὸς οὗτος ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ … ἐν τῷ Παντοδυνάμῳ Αὐτοῦ ὀνόματι, πολλοὶ Ἅγιοι ἔν τε τῇ Παλαιᾷ ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ Καινῇ Διαθήκῃ, καὶ ἔως τῶν ἡμερῶν ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ ἔως τοῦ τέλους τοῦ κόσμου τούτου! Ἐφ’ ὅσον … ὑπάρχει ὁ Αἰώνιος Θεός, πάντοτε καὶ θὰ ἐνεργῇ … ἀκαταλήπτως καὶ θαυμαστῶς δι’ ἡμᾶς!

Ταῦτα, βεβαίως, τὰ θαύματα, γίνονται καὶ φαίνονται εἰς ἐκείνους οἵτινες ἔχουσιν ἀντιστοίχους πνευματικοὺς ὀφθαλμούς, καὶ δύνανται ἵνα διακρίνωσι ταῦτα! Τὸ λέγομεν δὲ τοῦτο, διότι … ἄθεοι καὶ ἄπιστοι, ἀποστρέφουσι τὰ πρόσωπά των ἀπὸ τὰ θαύματα καὶ διατείνονται ὅτι, … δὲν γίνονται θαύματα! Ἀκόμη καὶ εἰς … πολὺ ἔντονα θαύματα καὶ … ἐξώφθαλμα, - θὰ ἐλέγωμεν, - προσπαθοῦσιν οὗτοι ἵνα ἐπικαλεσθῶσιν ἀπιθάνους συγκυρίας καὶ ἀδυνάτους συνειρμούς, προκειμένου ἵνα ἐπιστηρίζωσι καὶ … ἐπιστηρίζωνται εἰς τὴν ἀπιστίαν των! Οὕτω, ἐνῶ ἀσθενεῖς ὁμολογοῦσιν ὅτι ἐθεραπεύθησαν, ἐπικαλούμενοι τὴν ἰαματικὴν χάριν καὶ βοήθειαν, τοῦ Κυρίου ἢ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἢ Ἁγίου τινος, οὗτοι, … οὐχὶ μόνον ἀρνοῦνται τὸ … γενόμενον καὶ φαινόμενον, ἀλλὰ καὶ περιπαίζουσι καὶ λοιδοροῦσι τὰ Ἅγια πρόσωπα καὶ τὴν πίστιν τῶν … πιστῶν!

Ὅμως, θαύματα καὶ ἔγιναν καὶ γίνονται, καὶ ἡ Χάρις τοῦ Παναγάθου Κυρίου δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε! Παρὰ τὴν ἰδικὴν μας νωθρότητα καὶ ἀμέλειαν καὶ ἀσέβειαν καὶ … ἐμμονὴν εἰς τὰς ἁμαρτίας καὶ τὰ πάθη μας, ὁ Γλυκὺς Πατὴρ καὶ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε θὰ εἶναι … ὁ προστρέχων εἰς τὰς αἰτήσεις καὶ ἐπικλήσεις, τῶν ἐπικαλουμένων καὶ δεομένων εἰς Αὐτόν! «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν· πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται» (Ματθ. Ζ΄ 7-8), μᾶς διεβεβαίωσεν, καὶ πάντοτε Οὗτος ὑπάρχει, … «πιστὸς ἐν τοῖς λόγοις αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ» (Ψαλμ. ΡΜΔ΄ 13α)!

 

Ἡ συμμετοχή μας εἰς τὸ … θαῦμα!

Θαύματα, καὶ ἔγιναν καὶ γίνονται καὶ θὰ γίνωνται! Ὅσον ὑπάρχει ὁ Κύριος, θὰ ἐνεργῇ διὰ τούτων τῶν θαυμάτων εἰς τὴν σωτηρίαν ἡμῶν! Ὑπάρχει, ὅμως καὶ ἕνας … παράγων, ὅστις καὶ ἀπαιτεῖται ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ! Εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν πατέρα τοῦ δαιμονιζομένου! «Τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι»! Ὄχι, ἀσφαλῶς, διότι δὲν δύναται ὁ Παντοδύναμος Κύριος ἵνα ἐνεργήσῃ ἄνευ τῆς ἰδικῆς μας … πίστεως! Ἄλλωστε, … ἐν μέσῳ θαυμάτων ζῶμεν καὶ κινούμεθα! Ὅμως ὁ φιλάνθρωπος Χριστός, ζητεῖ τὴν πίστιν ἡμῶν, ἵνα καταλογίσῃ τὸ θαῦμά Του εἰς ἡμᾶς …! Οὕτω, παρατηροῦμεν ἐκεῖ εἰς τό, κατὰ Μᾶρκον, Εὐαγγέλιον, ὅτι ὅταν ὁ Διδάσκαλος ἐπεσκέπτετο τὴν «πατρίδα Του» τὴν Ναζαρέτ, καὶ ἐδίδασκεν τοὺς … πατριώτας Του, οὗτοι δὲν ἐπίστευον εἰς τὴν Θεότητά Του! Ἔλεγον δὲ κάπως εἰρωνικῶς, … «οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τέκτων, ὁ υἱὸς τῆς Μαρίας, ἀδελφὸς δὲ Ἰακώβου καὶ Ἰωσῆ καὶ Ἰούδα καὶ Σίμωνος; καὶ οὐκ εἰσὶν αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ ὧδε πρὸς ἡμᾶς; καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ» (Μάρκ. ΣΤ΄ 3)! Ἡ τοιαύτη, ὅμως, ἀπιστία, ἐνεργοῦσεν ἀρνητικῶς εἰς ἐκείνους, καὶ εἶναι ἐντυπωσιακὸν τὸ γεγονός, ὅτι … «οὐκ ἠδύνατο ἐκεῖ οὐδεμίαν δύναμιν ποιῆσαι, εἰ μὴ ὀλίγοις ἀρρώστοις ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐθεράπευσε»! (Μάρκ. ΣΤ΄ 5)!

Βεβαίως, ὁ Κύριος δὲν … ἀδυνατεῖ! Ὅμως, αἱ χαρακτηριστικαὶ αὗται λέξεις καταδεικνύουσι τὴν ἀπαραίτητον παρουσίαν τῆς … πίστεως, εἰς τὴν διενέργειαν τοῦ θαύματος! Οὐχὶ δὲ μόνον εἰς τὸ παρὸν θαῦμα, ἀλλὰ καὶ εἰς πολλὰ ἀκόμη, ὁ Παντοδύναμος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ζητεῖ τὴν πίστιν τῶν … αἰτουμένων!

Ἅπαντες, φίλοι μου καὶ ἀδελφοί μου, ζητοῦμεν … θαύματα! Ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι οἵτινες … ἀπιστοῦσιν εἰς ταῦτα! Καὶ ἐκεῖνοι, πολλάκις, παρακαλοῦσιν εἰς δυσκόλους στιγμὰς τῆς ζωῆς των, τὴν … ἄνωθεν παρέμβασιν, ἔστω καὶ ἂν δὲν τὸ … παραδέχονται! Ἡμεῖς δὲ οἱ «πιστεύοντες» εἰς τὴν Θείαν δύναμιν, … ἔτι περισσότερον ἀναζητοῦμεν καὶ ἀπαιτοῦμεν πολλάκις τὴν δύναμιν τοῦ Κυρίου μας! Ἴσως διότι ἔχομεν τὴν βεβαιότητα καὶ τὴν πεῖρα τῶν θαυμάτων! Ἴσως διότι γευόμεθα καὶ ἀπολαμβάνομεν τὴν … συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν μας εἰς τὸ μυστήριον τῆς Ἐξομολογήσεως, ἴσως διότι γευόμεθα … Αὐτὸν τὸν Ἴδιον τὸν Σωτῆρα μας, κατὰ τὴν Θείαν Κοινωνίαν, … θέλομεν πάντοτε τὴν Θείαν παρέμβασιν!

Ἂς πιστεύωμεν, ὅτι … ὅσον πιστεύομεν, τόσον καὶ θὰ ζῶμεν τὸν … «Χριστὸν ἐνεργοῦντα εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν»!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

     Χριστὸν ἐνεργοῦντα εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Ἡ … «πώλησις» τῆς ψυχῆς μας! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ (7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024) 

«Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μάρκ. Η΄ 34 – Θ΄ 1). 

Τὸ πλέον … ἀνεκτίμητον !!!

Ὁ ἄνθρωπος, φίλοι μου ἀναγνῶσται, «κινεῖται» εἰς τὴν ζωὴν ταύτην … συγκρίνων, ἀνταλλάσσων, πωλῶν καὶ ἀγοράζων! «Κινεῖται» ὡς ἔμπορος, καὶ ἐκτιμᾷ καὶ διαχειρίζεται τὰ ἄπειρα ἀγαθά, - ὑλικά τε καὶ πνευματικά, - τὰ ὁποῖα μᾶς παρέχει ὁ Κύριος καὶ Θεός! Ἀγαθά, πρωτίστως μέν, ἀνώτερα καὶ πνευματικά, ὣς ἡ πνευματικότης του, ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς του, ὁ Παράδεισος, ἡ αἰωνία ζωὴ καὶ μακαριότης, ἡ Ἐκκλησία καὶ τὰ σωτηριώδη Μυστήριά της!  Δευτερευόντως δὲ τὰ ὑλικὰ ἐκεῖνα ἀγαθὰ καὶ αἱ πρόσκαιροι ἐκεῖναι ἀπασχολήσεις, αἵτινες διευκολύνουσι τοῦτον τὸν ἄνθρωπον, ὥστε, ἵνα ἀνταποκρίνηται εἰς τὰς ὑλικὰς ἀνάγκας καὶ ἀπαιτήσεις τοῦ παρόντος βίου, καὶ «διαπλεύσῃ τὸ πέλαγος» τῆς παρούσης ζωῆς, ἕως ὅτου ὁ Κύριος καλέσει τοῦτον, εἰς τήν, μετὰ θάνατον, πορείαν τῆς αἰωνιότητος!

Ἅπαντα ταῦτα τὰ δῶρα τῆς Θείας ἀγάπης, εἶναι εἰς τὴν ἀπόλυτον διαχείρισίν του! Βεβαίως, ὁ Κύριος, μᾶς ἐδίδαξε, - ὅταν … «ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους», - τὴν ἀξίαν τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ δίδῃ εἰς ἕνα ἕκαστον ἐξ αὐτῶν! Οὕτω, πρώτιστα καὶ ἀναντικατάστατα, εἶναι ἐκεῖνα τὰ ἀφορῶντα εἰς τὴν αἰωνίαν, μετὰ θάνατον ζωήν, τοὐτέστιν … ἡ Ἁγία ἡμῶν Πίστις καὶ κατὰ Χριστὸν ζωή, καθὼς καὶ ἅπαντα ἐκεῖνα τὰ … μέσα (μυστήρια) διὰ τῶν ὁποίων, πορευόμεθα ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς, εἰς τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν! Ὅμως, … ὑπεράνω τούτων τῶν μέσων, κυριαρχεῖ ἡ αἰώνιος καὶ ἀθάνατος ψυχή μας, τὴν ὁποίαν ὁ Ἴδιος ὁ Δημιουργός της, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, θεωρεῖ ὡς … ἀναντικατάστατον! Εἶναι ἡ ἰδία ἡμῶν πνευματικὴ ὕπαρξις καὶ ὀντότης, ἥτις ἤρχισεν διὰ τῆς ἡμῶν συλλήψεως, καὶ θὰ ζήσῃ αἰωνίως! Εἶναι ὁ πραγματικὸς «ἑαυτός» μας, ὅστις κινεῖται καὶ ἐνεργεῖ διὰ τῶν … μελῶν τοῦ σώματος, καὶ … ὅστις ἀναχωρῶν ἐκ τῆς προσκαίρου ταύτης ζωῆς, ἀφήνει τὸ χοϊκὸν τοῦτο σκῆνος, ἵνα τοῦτο ἐπανέλθῃ εἰς τὰ … ἐξ ὧν συνετέθῃ!

Ἐξ ἁπάντων, συνεπῶς, τῶν Θείων δώρων, ἡ ψυχὴ ἡμῶν δὲν ἀνταλάσσεται, καὶ δὲν ὑπάρχει … τίποτε τὸ ὁποῖον θὰ ἀποτελοῦσε ἀντάξιον ἀντίτιμόν της! «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;» (Μάρκ. Η΄ 36)! Οὔτε ὁ κόσμος ὅλος, - καὶ ὅσα οὗτος ἔχει καὶ παρουσιάζει ὡς δελεάσματα, προκειμένου ἵνα μᾶς ἀπατήσῃ, - οὔτε, ἀσφαλῶς, οἷαδήποτε πρόσωπα τοῦ κόσμου τούτου! Μόνον ἓν˙ … τὸ Πανάγιον Πρόσωπον τοῦ γλυκυτάτου Κυρίου μας, χάριν τοῦ ὁποίου θὰ πρέπῃ ἵνα θυσιάζωμεν τὰ πάντα! «Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν», διασαφίζει ἀμέσως εἰς τὴν συνέχειαν, ὁ Διδάσκαλος! Τοῦτο, δηλαδή, τὸ ὁποῖον ἔπραξαν ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, - μηδὲ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐξαιρουμένης, - οἵτινες ἀφιέρωσαν ἑαυτούς, ἀπολύτως, εἰς τὸ θέλημα καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου! Εἴτε Ἀπόστολοι, εἴτε πατέρες καὶ διδάσκαλοι, εἴτε ὅσιοι καὶ ἀσκηταί, εἴτε μάρτυρες καὶ ὁμολογηταί, … καὶ εἴτε οἷοσδήποτε «ὅμιλος» ἁγίων, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, τοιουτοτρόπως ἐπορεύθησαν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ … «ὅλως ἀφιερωμένοι Θεῷ»!

 

Ἡ … «πώλησις» τῆς ψυχῆς μας!

Παρ’ ὅλα ταῦτα, ὅσα προανεφέραμεν περὶ τῆς ἀνεκτιμήτου ψυχῆς ἡμῶν, ὁ ἄνθρωπος, περιφρονῶν τὰς Θείας ὑποδείξεις, «διαπραγματεύεται» καὶ ἀνταλλάσσει τὴν ἀθάνατον ψυχήν του, μὲ καθημερινὰς καὶ ἐπιπολαίους ἡδονὰς καὶ ἀπολαύσεις! Ὥς, πάλαι ποτέ, ὁ ἀπερίσκεπτος Ἠσαῦ, ἐπώλησε καὶ ἀντήλλαξεν τὰ ἀνεκτίμητα … πρωτοτόκια, ἔναντι «πινακίου φακῆς», οὕτω, διὰ τῆς αὐτῆς ἐπιπολαιότητος, ὑπῆρξαν καὶ ὑπάρχουσιν ἄνθρωποι, οἵτινες ἀνταλλάσσουσι καὶ πωλοῦσι τὴν ἀθάνατον ψυχήν των! Οὕτω, χάριν τῆς ἀπολαύσεως τοῦ ἀπαγορευμένου … φαγητοῦ, καταλύουσι τὸν ἱερώτατον θεσμὸν τῆς Θεοσδότου νηστείας! Χάριν μιᾶς, δῆθεν, σωματικῆς ἀναπαύσεως, ἀπέχουσι τοῦ ἐκκλησιασμοῦ καὶ τῆς προσευχῆς! Χάριν μιᾶς, καὶ πάλιν … δῆθεν, δικαιώσεως, προστρέχουσιν εἰς δίκας καὶ καταπατοῦσι τάς, περὶ ὅρκου, ἀπαγορεύσεις τοῦ Κυρίου, τοὺς ὁποίους, πολλάκις, ἐπιβαρύνουσι μὲ ψεύδη καὶ ὕβρεις! Χάριν, - λυπηρὸν νὰ τὸ εἴπωμεν! – τοῦ παραμικροῦ οἰκονομικοῦ ὀφέλους, ἀκυρώνουσι τὴν ἀργίαν τῆς Ἁγίας Κυριακῆς, καὶ ἐργάζονται … ἀπαγορευμένας ἐργασίας!

Ἅπαντα ταῦτα, καὶ ἀκόμη πολὺ περισσότερα, ἔφερον τὸν δυστυχῆ ἄνθρωπον εἰς τοιοῦτον πνευματικὸν «ἐπίπεδον», ὥστε νὰ μὴν θεωρεῖ τίποτε πλέον ἀντάξιον τῶν βιοτικῶν καὶ ἐφημέρων ἀγαθῶν! Ἄλλοις λόγοις, … ἀνήγαγεν εἰς θέσιν προτεραιότητος τὰ … σκύβαλα καὶ φθαρτά, ἐνῶ, τὰ αἰώνια καὶ ἄφθαρτα, τὰ παρεμέρισεν καὶ τὰ ἔθεσεν … ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ! Ἀντήλλαξε τὴν αἰωνίαν καὶ ἀθάνατον ψυχήν του, μὲ τὰ «κόπρια» καὶ τὴν δυσωδίαν τῶν βρωμερῶν καὶ αἰσχίστων σαρκικῶν ἀπολαύσεων, καὶ ἤδη, ἀνήγαγε ταῦτα τὰ βδελυρὰ καὶ ἀκατονόμαστα, εἰς πρώτιστα καὶ ἀπαραίτητα …! Εἶναι ἐκεῖνο τὸ θηρίον τὸ … ἐστεφανωμένον, ὅπερ εἶδεν ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης εἰς τὴν Ἀποκάλυψιν! Τὸ θηρίον ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἐν συνεχείᾳ, θὰ προσκυνήσουν καὶ θὰ δοξάσουν οἱ ἀσεβεῖς! «Καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά, καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας» (Ἀποκ. ΙΓ΄ 1)!

 

Τὰ παραδείγματα τῶν Ἁγίων μας!

Οἱ Ἅγιοί μας, εἶναι ἐκεῖνοι οἱ … ἀδιάλλακτοι! Εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες παρέμειναν πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ! Ἐκεῖνοι οἵτινες δὲν ἀντήλλαξαν, ἀλλ’ οὔτε κἂν διεπραγματεύθησαν τὴν … ἀθάνατον ψυχήν των! Ἐκεῖνοι, οἵτινες, ἐθυσίασαν … οὔ μόνον δόξας καὶ ἀπολαύσεις τοῦ παρόντος αἰῶνος τοῦ … «ἀπαταιῶνος», ἀλλὰ καὶ τῆς βιολογικῆς των ζωῆς! Δὲν διενοήθησαν οὐδὲ κἄν, ἵνα προτιμήσωσι τῶν παρόντων «ἀγαθῶν» καὶ περιφρονήσωσι τῶν ἀθανάτων τοιούτων, ἔτι δὲ καὶ κυρίως, … τῆς ἀθανάτου ψυχῆς των!

Λέγουσι πολλοί, ὅτι … «καλὸν τὸ Εὐαγγέλιον, καὶ καλαὶ αἱ διδαχαὶ τοῦ Κυρίου, … ἀλλὰ ποιὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ τὰ ἐφαρμώσῃ»; Ἀπαντῶμεν, λοιπόν, ἀπεριφράστως καὶ ἀνενδοιάστως, εἰς τούτους: Οὐχὶ ἕνας καὶ δύο καὶ τρεῖς, ἀλλὰ ἑκατομμύρια, εἶναι ἐκεῖνοι οἵτινες ἐφήρμοσαν τὸ Εὐαγγέλιον καὶ ἠγάπησαν τὸν γλυκύτατον … Ναζωραῖον, ἕως θανάτου! Εἶναι … δεκάδες ἑκατομμύρια ἐκεῖνοι οἵτινες, προετίμησαν ἵνα ζήσωσιν αἰωνίως αἱ ἀθάνατοι ψυχαί των, παρ’ ἵνα ἀπολαύσωσιν ἡδονὰς προσκαίρους καὶ ἀπατηλάς! Μόνον κατὰ τοὺς τρεῖς πρώτους αἰώνας, καθ’ οὗς ἐκυριάρχησεν ἡ εἰδωλολατρεία, καὶ τὸ αἷμα τῶν χριστιανῶν ἔρρευσε, κατὰ κυριολεξίαν … ποταμηδόν, ἀριθμοῦνται περίπου, περισσότεροι τῶν ἕνδεκα ἑκατομμυρίων … ἐπωνύμων Ἁγίων! Οὗτοι οἱ μακάριοι, δὲν ἔδωκαν … «ἀντάλλαγμα τῶν ψυχῶν αὐτῶν»!

Τούτους τοὺς Ἁγίους μας, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, ἂς ἔχωμεν ὡς πρότυπα εἰς τὸν ἀγῶνά μας, προκειμένου ἵανα φθάσωμεν καὶ ἀπολαύσωμεν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τὴν ἀπόλαυσιν! Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ὁ Θησαυρὸς καὶ οἱ … «θησαυροί»! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024) 

«Εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ» (Ἰωάν. Α΄ 45). 

Ὁ Θησαυρὸς καὶ οἱ … «θησαυροί»!

Εἰς τὸ σημερινὸν Εὐαγγελικὸν ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἠκούσαμεν τὴν συνάντησιν ποὺ εἶχον … δύο ἐκ τῶν πρώτων μαθητῶν, μετὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ! Εἶναι ἡ πρώτη ἐπαφὴ μετὰ τοῦ Διδασκάλου, εὐθὺς μετὰ τὴν Βάπτισίν Του καὶ τὴν τεσσαρακονθήμερον νηστείαν Του! Ὁ Ἰησοῦς συναντᾷ τὸν Φίλιππον ἐκεῖ εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας καὶ τὸν προσκαλεῖ νὰ Τὸν ἀκολουθήσῃ … Ὁ Φίλιππος, αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκην, ἵνα τρέξῃ πρὸς τὸν φίλον του τὸν Ναθαναὴλ καὶ τὸν ἐνημερώσῃ ὅτι … «ὃν ἔγραψε Μωυσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ» (Ἰωάν. Α΄ 45)! Ὁ Ναθαναὴλ ἐκπλήσσεται ὅταν ἀκούῃ ὅτι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας κατάγεται ἀπὸ τὴν περιβόητον διὰ τὰς ἁμαρτίας της, πόλιν τῆς Ναζαρέτ! Μετά, ὅμως, τὴν ἐπιμονὴ τοῦ Φιλίππου, … τὸν ἀκολουθεῖ καὶ ἔρχονται πρὸς τὸν Χριστόν!

Ὅταν ὁ Κύριος βλέπει τὸν Ναθαναήλ, τὸν ὑποδέχεται μὲ μίαν ἄκρως «κολακευτικὴν» ὑποδοχήν, καὶ δεικνύει εἰς τοῦτον ὅτι, ὄντως … καὶ «ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι», ἀλλὰ καὶ ὅτι ἐκείνην τὴν χαρακτηριστικὴν στιγμήν, εὑρίσκεται … πρόσωπον πρὸς πρόσωπον μετὰ τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ! Καὶ εἰς τήν, ἐκ νέου ἀπορίαν τοῦ Ναθαναήλ, «πόθεν με γινώσκεις;», ὁ Κύριος ἀποκαλύπτει εἰς τοῦτον μίαν εἰσέτι προσωπικὴν στιγμήν, ἥτις ἐπεβεβαίωσεν εἰς τὴν καρδίαν του, ὅτι … «ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ»! Βεβαίως, ὁ Διδάσκαλος, διὰ τῶν τοιούτων ἀποκαλύψεων, δὲν προβάλει τὸν ἑαυτόν Του, ἀλλὰ … δίδει εἰς τὸν μέλλοντα μαθητήν Του ἵνα κατανοήσῃ, ὅτι ὄντως ἀνεκάλυψε τὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ … Θησαυρόν! Ἐὰν οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι θεωροῦσιν ὡς θησαυρούς, … πρόσωπα μὲ ποικίλα κοσμικὰ «προσόντα», ἀλλὰ καὶ σπάνια γήϊνα εὑρήματα καὶ πετρώματα, ἅτινα καὶ ἀξιολογοῦσιν ὡς … ἀμυθήτου ἀξίας, οἱ δύο οὗτοι μαθηταὶ διδάσκουσιν ἡμᾶς, ὅτι … εἷς ἐστὶν ὁ «Θησαυρός», ἐν οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός!

 

«Μείζω τούτων ὄψει»!

Μετὰ τὴν πρώτην θαυμαστὴν ἐνέργειαν τοῦ Διδασκάλου πρὸς τὸν Ναθαναήλ, καὶ μετὰ τὴν ἔκπληξιν αὐτοῦ, ὁ Κύριος «συνεφέρει» τοῦτον, ἀλλὰ καὶ τὸν διαβεβαιοῖ, ὅτι εἰς τὴν συνέχειαν … καὶ ἐν ὅσῳ θὰ εὑρίσκεται πλησίον τοῦ Θεανθρώπου, θὰ «ζήσῃ» ἀκόμη περισσότερα καὶ ἐντονώτερα καὶ μεγαλύτερα, θαυμαστὰ γεγονότα! Λέγει δὲ τοῦτο, ὁ Διδάσκαλος, διὰ νὰ ἐνισχύσῃ τὴν πίστιν καὶ τῶν δύο τούτων μαθητῶν, διότι … παραλλήλως πρὸς τὰς θαυμαστὰς ταύτας ἐνεργείας τοῦ Ἰησοῦ, θὰ ἤκουον καὶ τὰς … ἐχθρικὰς κατηγορίας τῶν φανατικῶν Ἑβραίων, ἰδίᾳ δὲ τῶν Γραμματέων καὶ Φαρισαίων!

Θέλει ὁ Ραββί, ἵνα προετοιμάσῃ τοὺς δύο ἐκείνους εὐλογημένους … φίλους, ὅτι τὸ ἕν τοῦτο Θαῦμα τὸ ὁποῖον «ἔζησαν» τὴν στιγμὴν ἐκείνην, εἶναι ἓν μικρὸν καὶ ἐλάχιστον, ἐν συγκρίσει πρὸς ὅσα ἀκόμη μεγαλύτερα καὶ τεράστια, ἐπρόκειτο ἵνα ἴδωσι πλησίον τοῦ Κυρίου! Εἶχον ἵνα ἴδωσι … θεραπείας νόσων … ἀνιάτων, ἐπεμβάσεις τοῦ Κυρίου εἰς τὴν … φύσιν, θεραπείας δαιμονιζομένων, ἀναστάσεις νεκρῶν, ψυχικὰς «διαγνώσεις» καὶ παρεμβάσεις τὰς ὁποίας … μόνον ὁ Ἀληθινὸς Θεός, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, θὰ ἠδύνατο ἵνα κατορθώσῃ! Εἰς τὴν πρώτην ἐκείνην ἀμφισβήτησιν τοῦ Ναθαναήλ, – «ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι;» - ἠκολούθησεν ἡ ἔρευνα, - «ἔρχου καὶ ἴδε»˙ - καὶ ταύτης … πάλιν, ἀκολουθεῖ ἡ πίστις … - «ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ»!

 

«Ὀρθοδοξία»!

Σήμερον, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, ἑορτάζει ἡ Ἁγία Πίστις ἡμῶν! Ἑορτάζομεν ἅπαντες ἡμεῖς, οἱ … «προνομιοῦχοι», οἱ ἀξιωθέντες ἵνα ἀνήκωμεν εἰς τὴν μίαν καὶ μόνην Ἀληθινὴν Ἐκκλησίαν, ἣν ᾠκοδόμησεν αὐτὸς Οὗτος, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ἐπὶ τοῦ ἰδίου Αὐτοῦ Ζωοποιοῦ Αἵματος! Ἀσφαλέστατα, ἡ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπή, σχετίζεται μὲ τὴν Ἁγίαν ἡμῶν Πίστιν! Ἡ ἐμπειρία τῆς Θείας παρουσίας εἰς τοὺς δύο ἐκείνους μαθητάς, θὰ ἔλεγον, ὅτι εἰς οὐδὲν ὑπερέχει, τῆς ἐμπειρίας καὶ πίστεως ἁπάντων ἐκείνων τῶν, ἀνὰ τοὺς αἰώνας, πιστῶν καὶ ἀφοσιωμένων εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου! Οἱ δύο ἐκεῖνοι μαθηταί, οὐδὲν περισσότερον ἔζησαν καὶ ἐβίωσαν … ἐκ τῶν ὅσων ζῶσι καὶ ἔζησαν, ἅπαντες οἱ ἐξαρτηθέντες ἐκ τῆς Θείας Ἀγάπης, οἵτινες «ἐδοκίμασαν» καὶ «ἐγεύθησαν … ὅτι Χριστὸς ὁ Κύριος»! Ἐκεῖνοι μέν, εἶχον τὴν μεγάλην εὐτυχίαν καὶ ἀπόλαυσιν, ἵνα συζήσωσι μετὰ τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἴδωσιν ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὰ ὑπερθαύμαστα θαύματά Του, καὶ ἀκούσωσιν … «ἰδίοις ὠσίν» ἐκ τῶν Θείων χειλέων τήν, ὄντως, μοναδικὴν καὶ ἀνυπέρβλητον Θείαν Διδασκαλίαν! Καὶ οὗτοι, ὅμως, οἱ μεταγενέστεροι, καὶ ἔζησαν ἐμπειρικῶς τὴν Θείαν μεγαλειότητα, καὶ ἤκουσαν διὰ τῶν πνευματικῶν των ὤτων τὴν Θείαν φωνὴν καὶ λαλιάν, ἠχοῦσαν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν! Καὶ οὗτοι ἔζησαν τὰ Θεῖα θαύματα, - καὶ ἔτι μείζονα καὶ θαυμαστότερα, - ἐνεργούμενα, μάλιστα, διὰ τῶν ἰδίων χειρῶν των, ὡς τοὺς εἶχεν ὑποσχεθεῖ Αὐτὸς οὗτος ὁ Κύριος˙ … «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει» (Ἰωάν. ΙΔ΄ 12)!

Οὐχὶ δὲ μόνον οὗτοι οἱ … παλαιότεροι, ἀλλὰ καὶ οἱ, ἕως τῶν ἡμερῶν ἡμῶν, ζήσαντες, καὶ ἀναδειχθέντες ὑπὸ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Μητρὸς Ἐκκλησίας, Ἅγιοι, οἵτινες, … καὶ θαύματα ἐποίησαν, καὶ Θεοπτίας ἐβίωσαν, καί, ὡς ἐγράφη, πολλοὶ ἐκ τούτων, ὑπερέβησαν τοὺς παλαιοτέρους, … προκειμένου ἵνα ὑμνῇται καὶ δοξάζῃται τὸ Πάντιμον καὶ Μεγαλοπρεπὲς Θεῖον Ὄνομα, εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων!

Ἡμεῖς, ὅμως, ἔχομεν, ἆραγε, ἀντιληφθῇ τὴν θέσιν ἡμῶν ἔναντι τῆς … Ὀρθοδόξου Πίστεως ἡμῶν; Ἔχομεν καταλάβει τὴν βαρυτάτην ταύτην παρακαταθήκην τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ … ἡμῶν; Διὰ νὰ ὁμιλοῦμεν, σήμερον, περὶ Ὀρθοδοξίας, καὶ νὰ ἀνήκωμεν εἰς ταύτην τὴν Μίαν καὶ Ἁγίαν Πίστιν, πολλὰ αἵματα ἐχύθησαν, καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν Ἁγίων ἐθυσιάσθησαν, καὶ πολλοὶ ἀγῶνες διεξήχθησαν …! Δυστυχῶς, ἡ πορεία μας καὶ ἡ βιοτή μας εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, καταμαρτυρεῖ ἐν πολλοῖς, ὅτι ὡς φορεῖς τηλικαύτης παρακαταθήκης, μᾶλλον ἀποδεικνυόμεθα … ἀνάξιοι τῶν Ἁγίων προγόνων ἡμῶν! Μία ἁπλουστάτη «ματιὰ» εἰς τὴν πνευματικὴν κατάστασιν ἥτις ἐπικρατεῖ σήμερον εἰς τὴν Ἁγίαν ἡμῶν Πατρίδα, … ἀρκεῖ διὰ νὰ ἀποδείξῃ τὴν μεγάλην … ἀποστασίαν ἡμῶν! Λίγοι, ἴσως ἐλάχιστοι, παραμένουσι πιστοὶ καὶ ἀγωνίζονται, διὰ νὰ πιστοποιῇται εἰς τοὺς αἰώνας, ὅτι … ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος ἡμῶν Πίστις καὶ Ἐκκλησία … «πολεμουμένη νικᾷ, ὑβριζομένη λαμπροτέρα καθίσταται, … κλυδωνίζεται, ἀλλ’ οὐ καταποντίζεται» (Ἱερὸς Χρυσόστομος)!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Η πρώτη εντολή - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (17 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024) 

«Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε 

ὥσπερ οἱ ὑποκριταί». (Ματθ. ΣΤ΄ 16)

 

Ἡ πρώτη ἐντολή!

Ἀφ’ ἧς στιγμῆς, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὁ Φιλάνθρωπος Θεὸς ἐδημιούργησε τὸν πρῶτον ἄνθρωπον, τὸν Ἀδάμ, … «ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν. καὶ ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ λέγων· ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγῇ, ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε» (Γέν. Β΄ 15-17)! Ἡ πρώτη ἐντολὴ ποὺ δίδει ὁ Κύριος εἰς τοῦτον, εἶναι ἡ ἐντολὴ τῆς … νηστείας! Ἐνῶ τὸν ἀναγορεύει ὡς φύλακα καὶ ἐργάτην τοῦ Παραδείσου ἀφ’ ἑνός, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, … ἄρχοντα ἐπὶ πάσης τῆς κτίσεως, τὸν ὑποβάλει εἰς τὸν μικρὸν περιορισμὸν τῆς νηστείας! Τὰ πάντα εἶναι εἰς τὴν διάθεσίν του, μὲ ἐξαίρεσιν, ὅμως, «τὸ ξύλον τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν»!

Βεβαίως, παρ’ ὅτι ὁ περιορισμὸς οὗτος, προϋπέθετε ἐλάχιστον κόπον διὰ τὸν κατὰ πάντα τέλειον ἐκεῖνον προπάτορα ἡμῶν, καὶ παρ’ ὅτι ἡ συνέπεια τῆς οἷασδήποτε ἐκτροπῆς καὶ παραβάσεως τῆς τοιαύτης ἐντολῆς, ἦτο ἰδιαιτέρως σκληρά, ἐν τούτοις ὁ ἄνθρωπος, ὑποκινούμενος ἐκ τοῦ διαβόλου, «ἔπεσε» καὶ … ἐξεβλήθῃ τοῦ Παραδείσου! Συνεπῶς, θὰ ἐλέγωμεν, ὅτι … ἡ πρώτη ἐκείνη ἁμαρτία τῶν πρωτοπλάστων, κατὰ κυριολεξίαν μὲν ἦτο ἡ κατάλυσις τῆς νηστείας, καὶ κατ’ ἐπέκτασιν, … ἡ παρακοὴ καὶ ἀσέβεια εἰς τὴν Θείαν ἐκείνην ἀπαγόρευσιν!

Ἡ νηστεία, ἑπομένως, δὲν εἶναι «ἔμπνευσις» καὶ «ἐφεύρημα» τῶν ἐπισκόπων, καὶ τῶν πνευματικῶν, καὶ τῶν μοναχῶν, … ὡς συνήθως διατείνονται κάποιοι, ἀλλὰ εἶναι ἡ πρώτη ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ εἰς τοὺς πρωτοπλάστους!

 

«Νηστεύσας (ὁ Κύριος) ἡμέρας τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα» (Ματθ. Δ΄ 2).

Ἐὰν ρίψωμεν ἓν σύντομον βλέμμα εἰς τὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχήν, θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι ἡ νηστεία ἦτο … τρόπος πορείας καὶ ζωῆς, εἰς τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ! Ἐνήστευεν ὁ λαὸς καὶ κατὰ καιρούς, ἀλλὰ καὶ ἐκτάκτως! Κατ’ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, ἐνήστευον οἱ Ἰσραηλῖται κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Πάσχα, δηλαδή, ὅταν ἑόρταζον τὴν ἀπόδρασίν των ἀπὸ τὴν δουλείαν τῆς Αἰγύπτου καὶ τὴν θαυμαστὴν διάβασιν τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης! Ἐνήστευον ὅμως, - καὶ κατ’ ἐξοχήν, - προκειμένου ἵνα δείξωσιν εἰς τὸν Θεόν, ἔμπρακτον τὴν μετάνοιάν των, ἀλλὰ καὶ πρὸς κάθαρσιν καὶ ἐπιστροφὴν εἰς τὸν Θεόν! Οὕτω, τοιαύτην νηστείαν, βλέπομεν εἰς τὴν μετάνοιαν τῶν Νινευιτῶν, εἰς τὴν προετοιμασίαν τοῦ Μωϋσέως προκειμένου ἵνα παραλάβῃ τὸ Θεῖον Νόμον ἐκ χειρὸς Κυρίου! Τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας, ἄρτον οὐκ ἔφαγεν καὶ ὕδωρ οὔκ ἔπιεν, καὶ τὰς δύο φορὰς κατὰ τὰς ὁποίας ἀνῆλθεν εἰς τὸ ὄρος Σινᾶ, διὰ νὰ παραλάβῃ τὰς Θεογράφους πλάκας τοῦ Νόμου!

Τὴν νηστείαν δὲ ταύτην, διδάσκει καὶ τηρεῖ καὶ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, ὅταν «ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους …»! Εὐθὺς μετὰ τὴν Βάπτισίν Του εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν, ἀνέρχεται εἰς τὸ ὄρος, τό, ἕως τῆς σήμερον, ἐπωνομαζόμενον … Σαραντάριον, εἰς τὸ ὁποῖον παραμένει ὁ Θεάνθρωπος, «νηστεύων ἡμέρας τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα»! Μετὰ δὲ τὸ πέρας τούτου τοῦ τεσσαρακονθημέρου ὅτε ἐπέστρεψεν ἐν τῷ κόσμῳ, διδάσκει ἀφ’ ἑνὸς τὴν νηστείαν ὡς ἀπολύτως ἀπαραίτητον διὰ τὸν ἀγωνιζόμενον χριστιανόν, ἀλλὰ καὶ ὑποδεικνύει τὸν τρόπον διὰ τοῦ ὁποίου θὰ πρέπῃ αὕτη νὰ ἐφαρμώζεται …! Οὕτω, εὐθὺς μετὰ τὴν νηστείαν Του, ἐπιστρέφει εἰς τὴν Καπερναούμ, καὶ ἀναβαίνει εἰς τὸ ὄρος τῶν «μακαρισμῶν»! Ἐδῶ, διδάσκει καὶ κηρύττει πρὸς τοὺς μαθητάς Του καὶ τὸν λαόν, … πέραν τῶν μακαρισμῶν καὶ ἄλλων διδαχῶν, καὶ περὶ τῆς νηστείας, ἥτις πρέπει νὰ γίνεται, οὐχὶ μόνον ὡς ἀποχὴ ἔκ τινων τροφῶν, ἀλλὰ καὶ διὰ τοιούτου τρόπου, ὥστε νὰ «φυλάσσεται» αὕτη, … εἰς ἡμέραν Κρίσεως καὶ ἀνταποδόσεως! (Ματθ. ΣΤ΄ 16-18)!

Ἐπίσης, μετὰ τὴν Μεταμόρφωσίν Του, καὶ θεραπεύων τὸν δαιμονιζόμενον νεανίσκον, ἀπευθύνεται πρὸς τοὺς μαθητάς Του, καὶ τοὺς διδάσκει τὴν ἀναγκαιότητα τῆς νηστείας, ἥτις μετὰ τῆς προσευχῆς, καθιστοῦν τὸν ἄνθρωπον … διώκτην τῶν καταράτων δαιμονίων! Θὰ ἠδυνάμεθα, ἀσφαλῶς, ἵνα ἀναφέρωμεν ἀκόμη περισσοτέρας ἀναφορὰς καὶ διδαχὰς τοῦ Κυρίου μας, διὰ ταύτην τὴν Θεόσδοτον ἐντολὴν τῆς νηστείας, ὅμως, ὁ χῶρος ἐν προκειμένῳ εἶναι κατ’ ἐξοχὴν περιορισμένος!

 

Αἱ … «δυσκολίαι»!

Εἶναι γνωστὸν εἰς τοὺς περισσοτέρους, ὅτι ἡ νηστεία, παρ’ ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἰδιαιτέρως ἠγαπημένη, καὶ μετὰ προθυμίας νὰ τηρῇται, … ἐν τούτοις συμβαίνει, - περισσότερον κατὰ τὴν σημερινὴν ἐποχήν, - νὰ ἀποφεύγεται καὶ νὰ χρησιμοποιοῦνται ποικίλαι δικαιολογίες, προκειμένου οἱ ἄνθρωποι ἵνα ζῶσι εἰς μίαν ἀτελείωτον εὐωχίαν καὶ ἀπόλαυσιν τῶν ποικίλων εὐγεύστων τροφῶν! Ἐπικαλούμενοι, συνήθως, ἐπιπολαίας δικαιολογίας, καὶ «λόγους ὑγείας», καὶ σωματικὴν κόπωσιν, καὶ ἡλικίαν, καὶ οἵουσδήποτε ἄλλους … δῆθεν λόγους, καταλύουσι πᾶσαν τροφὴν ἀκόμη καὶ αὐτὰς τὰς ἱερωτάτας ἡμέρας τῶν μεγίστων ἑορτῶν τῆς Ἐκκλησίας μας! Χωρὶς τὸν παραμικρὸν δισταγμὸν καὶ τὴν παραμικρὰν ἐπιφύλαξιν, … τρώγουσιν ἀσυστόλως ὡς οἱ εἰδωλολάτραι καὶ οἱ … ἐκτὸς Ἐκκλησίας! Διὰ τῆς τοιαύτης ἀσεβείας καὶ τοῦ τοιούτου ἐνδοτισμοῦ, ἡ «νηστεία» τῶν πλείστων, - θλιβερὸν τὸ νὰ εἴπωμεν, ὅτι πολλοὶ ἐκ τῶν τοιούτων, εἶναι καὶ πρόσωπα «ἐκκλησιαστικά», ἢ καὶ πολλοὶ αὐτοφημιζόμενοι ὡς ἐνεργὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, - εἶναι μᾶλλον διεσκευασμένη κατὰ τὸ … δοκοῦν ἑκάστου, καὶ οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει πρὸς τὴν καθιερωμένην ὑπὸ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας!

Προέχει, δυστυχῶς, ἡ μαλθακότης καὶ ὁ «ὠχαδελφισμός», καὶ ἡ ἁγία αὕτη καὶ θεία ἐντολή, ρίπτεται ἐκ τούτων τῶν … ἀποβλήτων, εἰς τὰ … ἀπόβλητα!

 

Ἡ νηστεία εἶναι Θεία ἐντολή!

Εἴχομεν τὸ μέγα δῶρον, ἵνα μαθητεύσωμεν πλησίον εἰς θεοσεβεῖς γονεῖς καὶ ἁγίους διδασκάλους, οἵτινες εἰργάσθησαν εἰς τὴν νηστείαν … «μετὰ φόβου Θεοῦ», καὶ ἐφήρμοσαν ταύτην εἰς τὴν ζωήν των, χωρὶς τὴν παραμικρὰν ὑποχώρησιν, ἀκόμη καὶ εἰς τὰ βαθέα γήρατά των! Μᾶς ἐδίδαξαν οὗτοι οἱ χαριτωμένοι, ὅτι … α΄ οὐδεὶς ἐξαιρεῖται τῆς νηστείας! β΄ Οἱ ἱεροὶ κανόνες ὁρίζουσι βαρυτάτας «ποινὰς» διὰ τοὺς ἐκτρεπομένους! γ΄ Οὐδεὶς ὑπέστη τὸ παραμικρὸν ἐκ τῆς εὐλαβοῦς τηρήσεως τῆς Θείας ταύτης ἐντολῆς! Καὶ ἐὰν ἀκόμη προβλέπονται ἐκ τῶν ἱερῶν κανόνων ἐξαιρέσεις τινες, τὰς τοιαύτας ἐξαιρέσεις «ρυθμίζομεν» μετὰ τῶν πνευματικῶν των πατέρων, καὶ οὐχὶ αὐθερέτως! Ἡ ἀσύδοτος συμπεριφορά μας πρὸς τὴν νηστείαν τὴν προσευχὴν καὶ τὴν ἀγάπην, ὡς ταύτας τὰς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, ἔφερεν ὡς τραγικὸν ἀποτέλεσμα, τὴν πλήρη ἄγνοιαν τῶν νεωτέρων, καὶ τήν, κατ’ οὐσίαν ἀπομάκρυνσίν των ἐκ τῆς Ἐκκλησίας!

Ἀδελφοί μου, ἂς ἐπανέλθωμεν ἐμπράκτως εἰς τὰς θεμελιώδεις βάσεις καὶ ἀρχὰς τῆς πίστεώς μας, προκειμένου ἵνα δυνηθῶμεν νὰ ἴδωμεν «καλυτέρας ἡμέρας», καὶ ὡς ἄτομα, καὶ ὡς οἰκογένειαι, καὶ ὡς κοινωνία, καὶ ὡς ἔθνος! Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Παπασταύρου

    Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Ἡ Δευτέρα Παρουσία! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ (10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024)

«Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ» (Ματθ. ΚΕ΄ 31).

 

Ἡ Δευτέρα Παρουσία!

Ὅταν, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς Ἀνελήφθῃ εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ οἱ μαθηταί Του ἐκοιτοῦσαν ἐκστατικοί, τὴν ὑπέροχον ἐκείνην θεωρίαν, … νὰ ἀνέρχεται, δηλαδή, ἐν μέσῳ μυριάδων ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, … τότε, δύο ἐκ τῶν ἀγγέλων, ὡμίλησαν πρὸς τοὺς ἐκπλήκτους μαθητάς, … καί, ὡς γράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς εἰς τὰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, … εἶπον: «Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; Οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται, ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν» (Πράξ. Α΄ 11)!

Διὰ τούτου τοῦ λόγου, οἱ δύο οὗτοι Ἀρχάγγελοι, ἐπισημαίνουσιν εἰς ἐκείνους ἀλλὰ καὶ εἰς ἅπαντας, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον, ὁ Διδάσκαλος, εἶχε διακηρύξει ὀλίγον πρὸ τοῦ σωτηρίου πάθους Του! Εἴς τινα, δηλαδή, ἄγνωστον στιγμήν, θὰ ἐπέλθῃ ἡ καταστροφὴ καὶ διάλυσις τοῦ Σύμπαντος καθὼς καὶ παντὸς ὑλικοῦ στοιχείου! Ἐν συνεχείᾳ θὰ ἀναστηθῶσιν οἱ ἀπ’ αἰῶνος κεκοιμημένοι, οἵτινες ἐν πνευματικοῖς σώμασι, - κατὰ τὸν λόγον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, - θὰ παρασταθῶμεν πρὸ τοῦ «Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου», … τοῦ Χριστοῦ, ὅστις καὶ θὰ ἔλθῃ ἵνα κρίνῃ τοὺς πάντας «κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν»! Εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ὁμολογοῦμεν εἰς τὸ «Σύμβολον τῆς Πίστεως» ἡμῶν …, «καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης, κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς Βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος»!

Θὰ ἔλθῃ καὶ πάλιν ὁ Κύριος, οὐχὶ πλέον ὡς ἁπλοῦς καὶ ταπεινὸς καὶ ἀφανής … ὡς εἰς τὴν πρώτην Του ἔλευσιν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, ἀλλὰ ἐν δόξῃ καὶ τιμῇ! Θὰ ἔλθῃ καὶ … «ὄψεται αὐτὸν πᾶς ὀφθαλμὸς καὶ οἵτινες αὐτὸν ἐξεκέντησαν, καὶ κόψονται ἐπ᾿ αὐτὸν πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς» (Ἀποκ. Α΄ 7)! Ἡ Δευτέρα ἐκείνη ἔλευσίς Του, συμφώνως πρὸς τὴν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, θὰ γίνῃ, διὰ νὰ ἀποδοθῇ δικαιοσύνη! Ἀφ’ ἑνὸς εἰς ἐκείνους τοὺς ἠδικημένους, οἵτινες, διὰ τὴν ἀγάπην των πρὸς τὸν Κύριον, ἐδέχθησαν πᾶσαν προσβολὴν καὶ πάντα ὀνειδισμὸν καὶ πᾶσαν θλῖψιν καὶ πόνον καὶ θάνατον καὶ … «ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 37-38)!

Ἀφ’ ἑτέρου δέ, εἰς ἐκείνους τοὺς ἀδικήσαντας! Ἐκείνους, οἵτινες ἐφάνησαν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ὅτι «ἐνίκησαν» καὶ ἐκυριάρχησαν διὰ τῆς … ἀδικίας καὶ τοῦ μίσους πρὸς τὴν Πίστιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ἐκείνους, οἵτινες ἐπολέμησαν μετὰ μανίας, ἐν πρώτοις τὸν Ἴδιον τὸν Κύριον, καὶ ἀφ’ ἑτέρου, τοὺς πιστεύοντας εἰς Αὐτόν, … καὶ ἐνόμισαν ὅτι ἐθριάμβευσαν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας! Ἐκείνους τοὺς βλασφήμους καὶ ὑβριστάς, οἵτινες διὰ τῆς ἀδικίας καὶ τοῦ μίσους, ἀπέκτειναν ἁγίους καὶ δικαίους, καὶ ἐδίωξαν πᾶν ὅ,τι ἐθέσπισεν καὶ ἐνομοθέτησεν ὁ Κύριος, καὶ ἀνέδειξαν … νόμους – παρανόμους, προκειμένου ἵνα καταργήσωσι τὸν Θεῖον καὶ Αἰώνιον Νόμον! Κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν, «τὴν μεγάλη καὶ ἐπιφανῆ», θὰ ἀκουσθῇ ἡ φωνὴ τοῦ Δικαίου Κριτοῦ, ἥτις καὶ θὰ ἀποκαταστήσῃ … πᾶσαν ἀδικίαν!

 

«Καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων».

Τοῦτο θὰ συμβῇ ὀλίγον πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς Δίκης! Καὶ εἰς τὸ … «στήσιμο» τοῦτο, δὲν θὰ ὑπάρξῃ οὐδεμία διαφωνία! Ἅπαντες θὰ συμφωνήσωμεν μὲ τὴν θέσιν εἰς τὴν ὁποίαν θὰ … εὑρεθῶμεν! Εἶναι ἡ θέσις ἐκείνη τὴν ὁποίαν … ἠθελήσαμεν, καὶ τὴν ὁποίαν ἠγαπήσαμεν, καὶ διὰ τὴν ὁποίαν ἠγωνίσθημεν καὶ εἰργάσθημεν εἰς τὴν ἐπίγειον ταύτην ζωήν! Δὲν πρόκειται ἵνα σπεύσῃ κάποιος καὶ διεκδικήσῃ τὴν θέσιν τινὸς ἄλλου …! Θὰ εὑρισκώμεθα εἰς τὴν θέσιν ἐκείνην, … ἀλλὰ καὶ εἰς ἀπόστασιν τοιαύτην, … ἐκ τοῦ Κυρίου, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἠρκούμεθα καὶ ἀρεσκώμεθα καὶ ἐπαναπαυώμεθα, ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ! Οὐδεὶς θὰ ἀδικηθῇ καὶ ἅπαντες θὰ ἀντιληφθῶμεν, ὅτι τὴν συγκεκριμμένην θέσιν περιεποιήθημεν διὰ τῶν ἔργων μας!

Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον διακηρύσσουσι κάποιοι … «ἀγαπολόγοι», οἵτινες … ἀπατῶνται ἐξαπατῶντες,  ἰσχυριζόμενοι ὅτι ἡ ἄπειρος ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θὰ κυριαρχήσῃ τότε, καὶ θὰ σώσῃ δικαίους τε καὶ ἀδίκους, διαψεύδει τὰ Θεῖα Λόγια ἅτινα ἠκούσθησαν σήμερον ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου! Οὔτε ἡ διάθεσις τῶν … «ἐξ εὐωνύμων» θὰ ἀλλάξῃ, καὶ ἄφνω θὰ ζητήσωσι τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν ἥντινα οὐδέποτε ἠγάπησαν, οὔτε, ἀσφαλῶς, θὰ ζητήσωσιν οἱ σεσωσμένοι καὶ δίκαιοι, ἔλεος διὰ τούτους! «Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον» (Ματθ. ΚΕ΄ 46), διεβεβαίωσεν ὁ … Κριτὴς καὶ Δικαστής! Θὰ συμβῇ δὲ τοῦτο, διότι, ὡς εἴπωμεν, ἡ κατάστασις τῶν τε σεσωσμένων ἀλλὰ καὶ τῶν κατακεκριμμένων θὰ ἔχῃ πλέον … παγιωθῇ καὶ ὁριστικοποιηθῇ!

 

Ἡ ἀγάπη …!

Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸν πλησίον θὰ εἶναι τὸ κριτήριον εἰς τὴν Δίκην ἐκείνην! Οὔτε αἱ προσευχαὶ καὶ τὰ κομβοσχοίνια, οὔτε αἱ ἀγρυπνίαι καὶ αἱ σωματικαὶ ἀσκήσεις, οὔτε αἱ νηστεῖαι καὶ αἱ ἄλλαι ἀρεταί! - ἀσφαλῶς καὶ ταῦτα ἀπαιτοῦνται καὶ βοηθοῦν εἰς τὴν ἀπόκτησιν τῆς διπλῆς ταύτης ἀγάπης! - Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πεινῶντα, τὸν διψῶντα, τὸν ξένον, τὸν γυμνόν, τὸν ἀσθενῆ καὶ τὸν ἐν φυλακῇ καὶ στενοχωρίᾳ! Αὕτη εἶναι ἡ ἀγάπη ἐκείνη ποὺ δέχεται ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος! «Ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. ΚΕ΄ 40)! Εἶναι ἡ ἀγάπη ἐκείνη τὴν ὁποίαν συνέστησεν εἰς ἡμᾶς, κατὰ τὴν περίφημον «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν» Του! «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς»! Εἶναι ἡ ἀγάπη ἐκείνη τοῦ «καλοῦ σαμαρείτου» ποὺ μᾶς ἐξεθείασε εἰς τὴν ὁμώνυμον παραβολήν! Εἶναι, τέλος, ἐκείνη ἥντινα μᾶς ἐδίδαξεν διὰ τοῦ ἰδίου Αὐτοῦ ὑποδείγματος, πρὸς τοὺς σταυρωτὰς καὶ διώκτας Αὐτοῦ, κατὰ τὴν σταύρωσίν Του!

Εἶναι, τέλος, ἐκείνη ἡ ἀγάπη τὴν ὁποίαν θὰ δείξῃ εἰς ἅπαντας, καὶ τότε ἀκόμη κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Κρίσεως! Ναί! Ἂς μὴν ἀκούεται παράξενον τοῦτο! Ὁ Κύριος, πάντοτε … «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμόθ. Β΄ 4)! Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θὰ θέλουν, καὶ θὰ τὸν ἀποστραφοῦν, θὰ εἶναι, ἀφ’ ἑνὸς οἱ δαίμονες, οἵτινες οὐδέποτε ἐπεθύμησαν τὴν σωτηρίαν των, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, … ἅπαντες ἐκεῖνοι οἵτινες τὸν ἀπηρνήθησαν καὶ δὲν πρόκειται νὰ τὸν ἐπιποθήσουν καὶ ἀγαπήσουν! Δικαίως ἐγράφη ὑπό τινος συγχρόνου ἱεροκήρυκος, ὅτι … «Μεταξὺ τῶν χαιρόντων δικαίων, κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ἴσως … Κάποιος νὰ εἶναι … ὁ τεθλιμμένος, καὶ οὗτος θὰ εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Κριτής, ὅστις ἔχυσεν τὸ πανακήρατον Αὐτοῦ αἷμα καὶ διὰ τούτους τοὺς … ἐπιλέξαντας τὴν ἀποστασίαν καὶ Αἰωνίαν κόλασιν»! Θεὸς φυλάξοι …!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν  

Ὁ, ἐκ τῆς ἁμαρτίας, θάνατος! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ (3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024) 

«οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε,

καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη» (Λουκ. ΙΕ΄ 24).

 

Ὁ … «ἀδάμας»!

Ὁ Κύριος, φίλοι μου ἀναγνῶσται, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν τριῶν ἐτῶν ποὺ ἠργάσθη καὶ ἐθαυματούργησε καὶ ὡμίλησε καὶ ἐκινήθη ἀναμέσον τῶν ἀνθρώπων, «ἐποίησεν» τόσα πολλά, ὥστε, κατὰ τὴν Ἁγιογραφικὴν ἄποψιν ἥντινα διατυπώνει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, … «ἐὰν γράφηται καθ' ἕν, οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρῆσαι τὰ γραφόμενα βιβλία» (Ἰωάν. ΚΑ΄ 25)! Ἂς μὴ θεωρηθεῖ δέ, ὅτι ὁ λόγος οὗτος περιέχει τινὰ ὑπερβολήν, διότι ὁ Θεῖος Λόγος εἶναι πάντοτε ἀκριβὴς καὶ ἀληθής, καὶ ὅσα γράφονται εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, εἶναι ἡ … ἀπόλυτος Ἀλήθεια! Ὄντως˙ ἦσαν τόσα τὰ θαύματα, τόσαι αἱ διδαχαὶ καὶ ὁμιλίαι, τοιαύτη ἡ συμπεριφορὰ καὶ τὸ παράδειγμα, ὥστε θὰ ἐλέγωμεν, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, «ἐκάλυψε» πάσας τὰς ἀνάγκας καὶ τὰς ἀπορίας καὶ τὰς ἀναζητήσεις τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἔδωκεν … διέξοδον εἰς τὰ «ἀδιέξοδα» ποὺ εἶχεν δημιουργήσει ἡ ἁμαρτία εἰς αὐτούς!

Οἱ θεῖοι καὶ ἱεροὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, θεωροῦσιν ὅτι, διὰ τῆς παρουσίας Του ἐδῶ εἰς τὴν γῆν, ὁ Κύριος, ἐνήργησεν … πρωτίστως μέν, εἰς τὴν ἀπελευθέρωσιν ἐκ τῆς ἁμαρτίας, τοῦ «ὑποδούλου» ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου, κατὰ δεύτερον δέ, εἰς τὴν νίκην κατὰ τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ καὶ τρίτον εἰς τὴν δυνατότητα τούτου τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα ἐπανέλθῃ εἰς τὸ … «ἀρχαῖον κάλλος» τοῦ Παραδείσου καὶ τῆς Οὐρανίου Βασιλείας!

Οἱ θεῖοι λόγοι Του, ὑπῆρξαν καταλυτικοί, κυρίως πρὸς τοὺς ἁμαρτωλούς, καὶ ἐπαρρηγόρουν τούτους, καὶ ἔδιδον εἰς αὐτοὺς τὴν αἰσιόδοξον προοπτικὴν τῆς σωτηρίας! Ἐκ τούτων ὅλων τῶν Θείων λόγων οἵτινες ἠκούσθησαν ἐκ τῶν Θείων χειλέων, - θεωροῦσιν οἱ θεῖοι Πατέρες καὶ ἑρμηνεῖς τῆς Ἁγίας Γραφῆς, - ὅτι πρωτίστην θέσιν ἔχει ἡ σημερινὴ Παραβολὴ τοῦ «Ἀσώτου υἱοῦ», ὡς ἀποκαλεῖται, ἥτις καὶ μεταφορικῶς ὀνομάζεται … «ἀδάμας», μέσα εἰς τὸ ἀπέραντον «πνευματικὸν χρυσωρυχεῖον» τοῦ Θείου Λόγου! Μάλιστα, ὡς οὗτοι οἱ θεῖοι Πατέρες ὑπογραμμίζουσι, … θὰ ἠδύνατο ἡ παραβολὴ αὕτη, ἵνα καλύψῃ πᾶσαν σωτήριον ἀνάγκην, καὶ θὰ ἤρκῃ ἵνα αὕτη … ἀντικαταστήσῃ τὴν ὅλην Ἁγίαν Γραφήν!

 

Ὁ Πατὴρ καὶ οἱ … υἱοί!

Ὁ πατὴρ τῆς παραβολῆς, εἶπεν ὁ Κύριος, εἶχε δύο υἱούς! Ὁ εἷς καὶ μεγαλύτερος, εἶναι ὁ ὑπάκουος καὶ «πειθαρχημένος» εἰς τὸν πατέρα του! Ἐργάζεται κατὰ τὸ θέλημά του καὶ … χαίρει ὁ πατὴρ διὰ τὸν τοιοῦτον υἱόν …! Ὁ ἕτερος, ὅμως, καὶ δεύτερος κατὰ τὴν τάξιν, εἶναι ἐκεῖνος ὅστις ἀσεβεῖ πρὸς τὸν πατέρα του καὶ παρακούει, καὶ παρασύρρεται  ἀπὸ «φίλους», … καὶ κάποια δεδομένη στιγμή, ἀποφασίζει ἵνα φύγῃ ἀπὸ τὴν πατρικὴν στέγην καὶ ζήσῃ κατὰ τὰς ἁμαρτωλὰς ἐπιθυμίας του! Μακρὰν τοῦ πατρός του καὶ τῶν … συμβουλῶν του, θεωρεῖ ὅτι θὰ … ἀπολαύσῃ τὴ ζωή του καὶ θὰ εὐτυχίσῃ, ἔχων καὶ διαχειριζόμενος τὴν περιουσίαν ποὺ «ἐδικαιοῦτο»!

Ὁ πατήρ, παρ’ ὅτι θλίβεται καὶ πικραίνεται, ἀκούων τὴν ὁριστικὴν ταύτην ἀπόφασιν τοῦ ἀσεβοῦς υἱοῦ του, «ὑποτάσσεται» εἰς τὴν ἀπαίτησίν του ἵνα δώσῃ εἰς τοῦτον ὅσα ἐκεῖνος ἀπήτει καὶ βλέπει, ἐν συνεχείᾳ, τὸν υἱόν του νὰ ἀποδρᾷ ἐκ τῆς πατρικῆς στέγης, πρὸς ἄγνωστον προορισμόν …! Ἐκεῖ, «διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως», - συμφώνως πρὸς τὸ ἱερὸν κείμενον, - καὶ χωρὶς νὰ ἀναφέρωνται λεπτομερεῖς ἀναφοραὶ εἰς τὸν ἄσωτον τρόπον κατὰ τὸν ὁποῖον ἔζῃ! Ἐκεῖνο, ὅμως, τὸ ὁποῖον τονίζει ἰδιαιτέρως ὁ Διδάσκαλος, εἶναι τὸ γεγονός, ὅτι ἡ κακὴ διαχείρισις τῶν χρημάτων ἀφ’ ἑνός, ἀλλὰ καὶ ἡ συγκυρία τοῦ λιμοῦ, ἔφερον τὸν … ἄσωτον εἰς τραγικὸν ἀδιέξοδον!

Τώρα πλέον, ὁ νεαρός … ἀποστάτης, καλεῖται ἵνα ἐπιλέξῃ ἐκ τῶν δύο … Ἢ νὰ παραμείνῃ εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον τῆς ταλαιπωρίας καὶ τῆς ὀδύνης, τρεφόμενος καὶ συντηρούμενος «ἐκ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι», ἢ νὰ ἐπανέλθῃ τεταπεινωμένος καὶ μετανοῶν εἰς τὰς ἀγκάλας τοῦ γλυκυτάτου πατρός του καὶ τῆς πατρικῆς στέγης! Βεβαίως, ἐπέλεξε τὸ … αὐτονόητον! Ἐπῆρε τὴν σωτήριον ἀπόφασιν, ἵνα ἀφήσῃ ὄπισθέν του τὸν τόπον τῆς ἁμαρτίας, καὶ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν πατρικήν του οἰκίαν ἔστω καὶ ὡς … δοῦλος! Ἐπιστρέφει, διότι θέλει νὰ … ζήσῃ καὶ ὄχι νὰ ἀποθάνῃ!

Ὁ ἀδελφός του, - δικαίως ἢ ὄχι! – διαμαρτύρεται εἰς τὸν πατέρα του καὶ δὲν αἰσθάνεται τὴν χαρὰ τοῦ γέροντος πατρός του! Θεωρεῖ, ὅτι … δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ γίνῃ δεκτὸς ... αὐτός, ὁ «καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν», καὶ οὔτε – πολὺ περισσότερον! - … «ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν»! Αἰσθάνεται ὅτι ἀδικεῖται, καὶ δὲν προτίθεται ἵνα κατανοήσῃ τὴν ὑπερβολικὴν ταύτην πατρικήν ἀγάπην …! «Ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ»! Δὲν θέλει ἵνα «δεχθῇ» τὴν μετάνοιαν τοῦ ἀδελφοῦ του καὶ συγχαρῇ καὶ οὗτος μετ’ αὐτοῦ, καὶ ἀντιθέτως θὰ προετίμα τὴν τιμωρίαν καὶ ἐκδίωξίν του …!

 

Ὄχι, ὅμως …

Ὁ εὐλογημένος ἐκεῖνος πατήρ, δὲν πρόκειται ἵνα συγκατανεύσῃ εἰς τὴν τοιαύτην … «παιδαγωγίαν»! Τοῦ ἀρκοῦσι τὰ δάκρυα καὶ ἡ μετάνοια τοῦ ἀσώτου! Δὲν ἀντέχει ἡ πατρικὴ καρδία του εἰς τὴν … ἐκδικητικὴν συμπεριφοράν, ἥντινα προτείνει ὁ … μεγάλος! Τοιαῦται «παιδαγωγικαὶ» μέθοδοι, εἶναι ἄγνωστοι εἰς ἐκεῖνον, ὅσον καὶ ἂν ὑπέφερεν ἐκ τῆς ἀπρεποῦς συμπεριφορᾶς τοῦ ἀπερισκέπτου … μικροῦ! Οὗτος, θέλει καὶ τοὺς δύο! Ἐκτὸς καὶ ἂν …, τώρα πλέον, προτίθεται ὁ πρῶτος ἵνα ἐπαναλάβῃ τὰς ἀσεβείας καὶ «πτώσεις» τοῦ δευτέρου!

 

Ὁ, ἐκ τῆς ἁμαρτίας, θάνατος!

Ἰδιαιτέραν σημασίαν, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ἔχει ὁ συγκινητικὸς λόγος τοῦ εὐλογημένου πατρὸς τῆς παραβολῆς, πρὸς τὸν πρωτότοκο υἱόν του! Λόγος ὅστις καταδεικνύει, ἀφ’ ἑνὸς μὲν τὴν χαρὰν τοῦ Παναγάθου Κυρίου … ὅταν κάποιος ἁμαρτωλὸς μετανοεῖ καὶ ἐπιστρέφει εἰς τὴν Θείαν «ἀγκάλην», καὶ ἀφ’ ἑτέρου, … ὁποία εἶναι ἡ πραγματικὴ κατάστασις τὴν ὁποίαν ἐπιφέρει ἡ οἵαδήποτε ἁμαρτία! «Ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη». Δὲν εἶναι δὲ τυχαῖον, ὅτι τὸν λόγον τοῦτον, τὸν ἐπαναλαμβάνει καὶ πάλιν ὀλίγον πρίν, ὅτε παραγγέλει εἰς τοὺς δούλους του, ἵνα περιποιηθῶσι τὸν ἐπιστρέψαντα … ἄσωτον, καὶ σφάξωσι τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, καὶ εὐφρανθῶσιν, … «ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη»!

Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, ὡς ὁ φιλόστοργος πατὴρ τῆς παραβολῆς, καὶ - κατὰ τὴν ἑρμηνείαν, - … ἀληθινὸς Θεός, δεικνύει τὴν ἁμαρτίαν, ὡς ἀποστασίαν ἀπὸ τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ ὡς … θάνατον πνευματικόν! Τὴν ὅλην εἰκόνα τοῦ ἀποστάτου, ὡς τὴν ἐξεικονίζει … ἐκεῖ εἰς τὴν χώραν τῆς ἁμαρτίας ποὺ ἀπέδρασεν οὗτος, ταύτην διδάσκει εἰς ἡμᾶς, ἵνα κατανοήσωμεν ὅτι … ναὶ μὲν εἴμεθα ἐλεύθεροι ἵνα φύγωμεν ἐκ τῆς Θείας προστασίας καὶ ἀγάπης, ὅμως, τὸ ἀποτέλεσμα τῆς τοιαύτης φυγῆς, εἶναι … θάνατος καὶ κόλασις αἰώνιος!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Ἡ «ἐνοχλητικὴ» ἐπιμονή! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024) 

«Γενηθήτω σοι ὡς θέλεις» (Ματθ. ΙΕ΄ 28). 

Ἡ «ἐνοχλητικὴ» ἐπιμονή!

Ὁ Κύριος μετὰ τῶν μαθητῶν Του, διέρχεται «τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ ἰδοὺ» … μία γυνὴ ταλαίπωρος καὶ «βασανισμένη», κατέφθασεν πλησίον τοῦ Χριστοῦ, κραυγάζουσα καὶ ζητοῦσα τὴν Θείαν ἀρωγὴν καὶ βοήθειαν! Τὸ πρόβλημά της ἦτο φοβερὸν καὶ ἀνήκουστον! Ἡ θυγάτηρ της βασανίζεται ὑπὸ φοβεροῦ δαιμονίου, καὶ διακρίνεται εἰς τὴν ὅλην συμπεριφοράν της, ἡ ἀπελπισία καὶ ἡ ἀπογοήτευσις … Αἱ κραυγαὶ καὶ ἐπικλήσεις της εἶναι τόσον ἔντονοι καὶ ἠχηραί, ὥστε, καὶ οἱ ἄνθρωποι οἵτινες ἠκολούθουν τὸν Διδάσκαλον, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οὗτοι οἱ μαθηταί, νὰ ἐνοχλοῦνται καὶ νὰ δυσφοροῦσι …!

Ὁ Κύριος, ὅμως, φαίνεται ὅτι … δὲν ἐνοχλεῖται, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἐνδιαφέρεται διὰ ταύτην! Οἱ μαθηταί Του, τὸν πλησιάζουν καὶ τὸν παρακαλοῦσιν … ἢ νὰ τὴν βοηθήσῃ καὶ ἐπιλύσῃ τὸ «πρόβλημα» τὸ ὁποῖον τὴν ταλαιπωρεῖ, ἢ νὰ τὴν «ἀπολύσῃ» καὶ τῆς εἴπῃ, ὅτι δὲν προτίθεται ἵνα τὴν βοηθήσῃ! - «καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν»! - Ὁμως, ὁ Κύριος, συνεχίζει ἵνα «ἀδιαφορῇ» καὶ εἰς ταύτας τὰς ἐπικλήσεις τῶν μαθητῶν Του! «Σκληρύνει» δὲ τὴν στᾶσιν Του καὶ τὸν λόγον Του, λέγων: «οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ»! Ἀκόμη καὶ ὅταν ἡ ταλαίπωρος ἐκείνη μητέρα, πίπτει προσκυνοῦσα εἰς τοὺς πόδας Του καὶ μετὰ δακρύων τὸν ἱκετεύει, … «Κύριε, βοήθει μοι», ὁ, πάντοτε, φιλάνθρωπος καὶ συμπαθούμενος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, τὴν … «ἀπελπίζει» ἔτι περισσότερον, λέγων πρὸς αὐτήν: «οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις»! Τρὶς … ἀπεπειράθη ἵνα λάβῃ τὴν ἀγάπην καὶ συμπάθειαν τοῦ Διδασκάλου, καὶ τρὶς … ὁ Κύριος δεικνύει εἰς ταύτην, μίαν ἀσυνήθη «ψυχρότητα»!

Ὅμως αὕτη ἐπιμένει καὶ συνεχίζει ἵνα ἐνοχλῇ, καὶ ἀπαντᾷ εἰς τὸν λόγον τοῦτον τοῦ Σωτῆρος μὲ ἕνα λόγον ἰδιαιτέρως συγκινητικόν: «ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν»! Ναί, δέχεται ὡς δικαιολογημένην τὴν «ἀπόρριψίν» της ἀπὸ τὸν Κύριον, δεχομένη τὸν «προσβλητικὸν» χαρακτηρισμόν της ὡς … «κυναρίου», ἀλλὰ ἐπιμένει καὶ παρακαλεῖ δι’ ὀλίγα … «ψυχία» τοῦ Θείου ἐλέους!

 

«Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις!»

Καὶ αἱ πέτραι θὰ συνεκλονίζοντο πρὸ τῆς ὑπομονῆς καὶ ἐπιμονῆς τῆς Χαναναίας ἐκείνης! Πόσῳ μᾶλλον ἡ Θεία Καρδία τοῦ Πανοικτίρμονος καὶ Πολυευσπλάχνου Κυρίου, Ὅστις ἐδοκίμαζε καὶ «ἐχαίρετο», - ὡς ἐπισημαίνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἑρμηνεύων τὴν στᾶσιν τοῦ Χριστοῦ, καὶ χρησιμοποιῶν τὸ παράδειγμα ἑκάστης μητρός, ἥτις «χαίρεται, ἀκούουσα τὰ κλάμματα τοῦ βρέφους αὐτῆς, ὅταν τοῦτο τὴν ἀναζητῇ», - βλέπων τὴν ἐπιμονὴν αὐτῆς, ἥτις (ἐπιμονὴ) καὶ κατεδείκνυεν τὴν μεγάλην αὐτῆς πίστιν! Δὲν «ἐκάμφθη» πρὸ τῶν ἐπανειλημμένων «ἀρνήσεων» τοῦ Κυρίου, ἀλλ’ ἀντιθέτως ἐπίστευεν ὅτι ἡ καρδία τοῦ Χριστοῦ, δὲν ἦτο τόσον «σκληρὰ» ὅσον ἐφαίνετο!

Ὁ Κύριος, διὰ τῆς ὡς ἄνω μνημειώδους καὶ μοναδικῆς φράσεως, ὄχι μόνον ἐπαινεῖ τὴν εὐλογημένην ἐκείνη γυναίκα, … οὐχὶ μόνον, ἐπὶ πλέον, θεραπεύει τὴν δαιμονιῶσαν θυγατέρα της, ἀλλὰ καὶ τὴν διαβεβαιώνει, - καὶ τοῦτο ἰσχύει διὰ κάθε πιστὸν καὶ ἀφοσιωμένον εἰς τὸν Κύριον, - ὅτι διὰ τῆς τοιαύτης πίστεως, θὰ δύναται ἵνα ἐπιτυγχάνῃ … ὅ,τι θέλει καὶ ὅπως θέλει! Τοῦτο, ἄλλωστε, τὸ ἐτόνισεν καὶ ὀλίγον πρὸ τοῦ Θείου πάθους Του ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς μαθητάς Του, ὅταν τοὺς ἐβεβαίωνεν, «καὶ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε» (Ματθ. ΚΑ΄ 22)!

 

Ἡ δύναμις τῆς πίστεως!

Πολλάκις ἠσχολήθημεν, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, ἀπὸ τῆς στήλης ταύτης, μὲ τὸ φλέγον καὶ ζωτικὸν τοῦτο θέμα τῆς Πίστεως! Ὁμολογῶ καὶ ὀφείλω ἵνα καταθέσω μίαν πικρὰν ἀλήθειαν! Ἐλαχίστας φορὰς, εἰς τὴν ζωήν μου, ἐσυνήντησα ἀνθρώπους οἵτινες ἐδήλουν διὰ τὸν ἑαυτόν των ὅτι … εἰσὶν ἄπιστοι! Οἱ περισσότεροι ἐδήλουν καὶ δηλοῦσι, ὅτι πιστεύουσιν εἰς τὸν Θεόν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν! Ὡς εἶπον, ὅμως, εἶναι «πικρὰ» αὕτη ἡ ἀλήθεια, διότι, οἱ μὲν ὀλιγώτεροι ἄπιστοι, παραμένουσι μὲ συνέπειαν εἰς τὴν ἀπιστίαν των, οἱ δὲ περισσότεροι «πιστοί», εἶναι πιστοὶ … μόνον κατὰ τὴν δήλωσίν των! Κατὰ τὸ πλεῖστον, οὐδὲν διαφέρουσι τῶν ἀπίστων καὶ πολιτεύονται ὣς καὶ ἐκεῖνοι, μὲ ἐλαχίστας μόνον καὶ ἐπουσιώδεις διαφορὰς ὡς πρὸς τὴν … πίστιν! Ἴσως, ἐπισκέπτονται σπανίως τὸν ἱερὸν Ναόν, κυρίως διὰ κοινωνικὰς ἐκδηλώσεις, ἴσως καὶ … παρεμπιπτώντως, ἵνα ἐπιχειρίσωσι νὰ κάμνωσιν … «ἕνα σταυρόν», ἢ νὰ νηστεύσωσι μίαν Μεγ. Παρασκευήν, καὶ πέραν τούτων … σπανίως κάτι περισσότερον!

Ὅμως, ταύτην τὴν … ἐπιπολαίαν «πίστιν» ἐπήνεσεν ὁ Διδάσκαλος εἰς τὴν Χαναναίαν; Ταύτην τήν, κατ’ οὐσίαν, ἀνύπαρκτον καὶ οὔτε κἂν στοιχειώδη, ἐκθείασεν καὶ συνέστησεν διὰ τοῦ τοιούτου θαύματος; Ὄχι, βεβαίως, φίλοι μου ἀναγνῶσται! Ἅπαντες ἐννοοῦμεν καὶ ἀντιλαμβανόμεθα, ὅτι … ἐκείνη ἡ ταλαίπωρος μήτηρ, μέσα ἀπὸ τὸ μικρὸ ἐκεῖνο διάλογο μετὰ τοῦ Κυρίου, δεικνύει τὴν ἀπόλυτον ἐξάρτησίν της καὶ ἐμπιστοσύνην της εἰς Αὐτόν! Θὰ ἐλέγωμεν, ὅτι εἰς τὴν περίπτωσίν της, ἔχει ἀπόλυτον ἐφαρμογὴν ὁ λόγος ἐκεῖνος ὁ ἰδιαιτέρως γλυκύς … τοῦ Ἁγίου τῆς ἐποχῆς μας, τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου! «Χριστέ μου, χωρὶς ἐσένα … δὲν ἀντέχω»! Ὄντως˙ χωρὶς τὴν θεραπευτικὴν παρέμβασιν τοῦ Σωτῆρος, δὲν ἐπρόκειτο νὰ παύσῃ ἵνα Τὸν παρακαλῇ καὶ ἱκετεύῃ …! Ἀκριβῶς δὲ αὐτὴν τὴν ὑπομονὴν καὶ ἐπιμονήν της ἐπεβράβευσεν καὶ ἐκθείασεν ὁ Χριστός!

 

Ἡ πίστις τῶν Ἁγίων καὶ … ἡμεῖς!

Ταύτην τὴν πίστιν τῆς Χαναναίας, εὑρίσκομεν ἀδελφοί μου, εἰς τὴν βιοτὴν καὶ πολιτείαν, ἁπάντων τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας! Ἀπὸ τοῦ πλέον «ἐπωνύμου», ἕως καὶ τοῦ ἐσχάτου «ἀνωνύμου», οἱ … πάντες εἶχον αὐτὴν τὴν ὁλοκληρωτικὴν ἀναφορὰν καὶ ἐξάρτησιν ἐκ τοῦ Θεοῦ! Τὰ πάντα ἐθυσίασαν διὰ τὴν ἀγάπην Του, ἕως καὶ αὐτῆς ταύτης τῆς ἐσχάτης ρανίδος τοῦ αἵματός των! Οὐχὶ δὲ μόνον οἱ Ἅγιοι μάρτυρες … ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι οἵτινες ἔζησαν καὶ ἔτι ζῶσιν … «ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς», ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, ἐκεῖ εἰς τήν, πρὸς Ἑβραίους, ἐπιστολήν˙ «ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 37-38)!

Ταύτην τὴν πίστιν, ἐζήτησε καὶ ζητεῖ, ὁ Κύριος ἡμῶν καὶ ἀπὸ ἡμᾶς …! «Ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ΙΗ΄ 3), εἶπε, καὶ δὲν ἐννοεῖ, βεβαίως, νὰ ἀποκτήσωμεν τὰς μικρότητας καὶ ἀδυναμίας τῶν νηπίων! Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον … ἐννοεῖ, - καὶ εἶναι τοῦτο αὐτονόητον! -εἶναι ἡ ἐξάρτησις καὶ ἐμπιστοσύνη τούτων εἰς τοὺς γονεῖς των!

Ἂς παύσωμεν, ἐπὶ τέλους, ἵνα ζῶμεν κατὰ τὰ θελήματα τοῦ κόσμου καὶ τοῦ πονηροῦ, καὶ ἂς ὑποταγῶμεν καὶ ἂς … πιστεύσωμεν κατὰ κυριολεξίαν, εἰς τὸν Πανάγαθον Θεὸν καὶ εἰς τὸ Πανάγιον θέλημά Του!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται!

 «Ἄρχοντες λαοῦ συνήχθησαν κατά τοῦ Κυρίου

καί κατά τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ» (Ὄρθρος Μεγ. Παρασκευῆς)

Στήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων ὁ Χριστός ξανασταυρώνεται.

Ὁ Κυβερνῶν τά σύμπαντα ὑβρίζεται ὑπό κριτῶν ἀνόμων, πλήν τῶν ἀξιεπαίνων.

Ὁ «χριστός Κυρίου», ὁ βαπτισμένος λαός μας, στό στόχαστρο. Οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους, ξένες καί ἐγχώριες, συνένοχοι στό ἐγχείρημα.

«Ὁ δράκων ὠργίσθη» κατά τῶν «ἐχόντων τήν μαρτυρίαν Ἰησοῦ» (Ἀποκ. 12, 17).

Ὅσοι δέν συμβιβάζονται μέ τίς ἐντολές τῶν παγκοσμιοποιητῶν εἰσέρχονται σέ μεγάλο πειρασμό. Ἀρχαί ὠδίνων ταῦτα.

Ἡ Ἐκκλησία, ἡ Σύνοδος, ὁ Κλῆρος καί λαός, ὡμίλησαν, ὕψωσαν φωνήν οὐρανομήκη: «εἶναι ἔγκλημα»! Ἀλλ΄ εἰς ὦτα ἀρχόντων μή ἀκουόντων.

Ἡμέρα ἀποφράς. Ὠχριᾷ ἡ Ἅλωσις· καί τῶν Πατρίδων, ἀκόμη, ἡ ἀποστέρησις. Πλήν, ἔστι δίκης ὀφθαλμός.

Οἱ βαρειές συνέπειες πέφτουν πλέον ἐπάνω στούς δικούς μας ὤμους, καί τῶν παιδιῶν μας. Καί ὁ ἡλικιωμένος, καί ὁ νεαρός, καί ὁ ἀγέννητος, ὅλοι θά τίς ὑποστοῦμε. Ἰδιαίτερα τά ἀθῶα παιδιά, γιά τά ὁποῖα ἑτοιμάζεται τό πιό ἐπαίσχυντο παιδομάζωμα.

Ὅ,τι ἀντίθεο νομοθετήθηκε, ἑδραιώθηκε ὡς κοινωνική δῆθεν πρόοδος. Καί ἡ μοιχεία, καί ἡ ἔκτρωση, καί τό αὐτόματο διαζύγιο.

Τώρα ὁ “ὁμοφυλοφιλικός γάμος” θά ἐπιταχύνει τήν “πρόοδο”. Πέφτουμε ὅλο καί πιό χαμηλά. Παρασυρόμαστε στόν ἀνθρωποκεντρισμό, στήν εἰδωλολατρεία.

Γιά εὐκολία, καί μέ εὐκολία. Εἶχε ἀπόλυτο δίκαιο ὁ Ἰονέσκο. Στό Παρίσι ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλον γίνονταν ρινόκεροι. Ἕνας μόνο ἀντιστάθηκε λέγοντας: «Ἐγώ θά μείνω ἄνθρωπος».

Γνωρίσαμε καί ζήσαμε τά δεινά τῆς σοβιετικῆς ἀθεΐας. Τώρα ὑφιστάμεθα τά φρικτά τῆς «λευκῆς Δαιμονίας» (ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος).

Ὅμως, ἄς ἔχουμε θάρρος. Ὁ Χριστός εἶπε: «Ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον». Ἡ Ἐκκλησία μένει εἰς τόν αἰῶνα.

Ἀπομένει νά ἀκυρώσουμε τόν νόμο στήν πράξη. Νά στηρίξουμε τά παιδιά μας στήν ἀρετή καί τήν σωφροσύνη. Καί αὐτό θά εἶναι κάτι μεγαλειῶδες.

Νά μείνουμε μέ τόν Χριστό. «Οὗτοι ἐν ἄρμασι καί οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δέ ἐν ὀνόματι Κυρίου ἐπικαλεσόμεθα» (Ψαλμ. 19, 8). Δύναμή μας ἡ προσευχή.

Ἡ Ἐκκλησία ἄλλωστε ὀφείλει νά καταφεύγει στήν «ἔρημο». Ὅποια καί ἄν εἶναι αὐτή ἡ προφητική ἔρημος. Μακρυά πάντως ἀπό τήν σύμπλευση μέ ἁμαρτωλά νομοθετήματα καί ἄνομους νομοθέτες.

Ἄς μή μᾶς ἐπηρεάσει ὁ φόβος τῆς φτώχειας, τῆς κοινωνικῆς καί ψυχολογικῆς ἀπομόνωσης. Μᾶς συνοδεύει τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως.

Σέ παρόμοιες περιπτώσεις οἱ ἅγιοι Πατέρες μας νίκησαν μέ τήν ἀνδρεία τους. Προτίμησαν τόν κόπο τῆς ἀρετῆς, καί, ὅταν χρειάσθηκε, τήν ἐξορία, τήν θλίψη, τήν στέρηση.

Εἴτε ἐπρόκειτο γιά αἱρετικά δόγματα, εἴτε γιά ἀντιευαγγελικά ἤθη.

Στήν Βαβυλώνα ἡ καλοπέραση δέν ἦταν τό φρόνημα τῶν Τριῶν Παίδων, ἀλλά ἡ ὑπομονή στήν Κάμινο.

Ὁ πατριάρχης στήν Κων/πολη, ἐπί Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου, συνέστησε κόλλυβα ἀντί γιά τά ἐπιβεβλημένα στήν ἀγορά εἰδωλόθυτα.

Σύμβολο τῆς ἑκούσιας πτωχείας, χάριν τοῦ Χριστοῦ. Γιά νά μείνει καθαρή ἡ συνείδησή μας, ἀνεπηρέαστη ἀπό δελεάσματα.

Ἡ νίκη ἀνήκει στό ἐσφαγμένο Ἀρνίο. Τελικά θά νικήσῃ ὁ Χριστός, ὁ Ἐσταυρωμένος, καί ὅσοι θά εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ, συνεσταυρωμένοι μαζί Του.

Ἀπό ἐμᾶς περιμένει νά Τόν ἀκολουθοῦμε. «Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε» (Β΄ Κορ. 6, 17). Γιά νά μείνει στήν ζωή μας.

Ἀνοίγει σέ λίγες μέρες τό Τριώδιο, πλησιάζει ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἡ ζωή τῆς μετανοίας δέν εἶναι φολκλόρ, οὔτε εὐσεβοφάνεια.

Εἶναι ἡ ἔμπρακτη καί ἔμπονη ἀποστασιοποίηση ἀπό κάθε ἀνομία. Γιατί μᾶς περιμένει ἡ Ανάσταση!

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Εις δικαίαν μνήμην Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου Ζηζιούλα

 

Γράφει ο Παναγιώτης Παύλος - Πανεπιστήμιο του Όσλο

Εις δικαίαν μνήμην Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου Ζηζιούλα

Με μεγάλη έκπληξη και απορία, διάβασα την εναρκτήριο αναφορά της Βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, Καθηγήτριας Πανεπιστημίου και Πρεσβυτέρας, Αθηνάς Λινού, στον μακαριστό Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα, κατά τη χθεσινή (15/2) τοποθέτησή της στη Βουλή εν όψει της ψήφισης του νομοσχεδίου για τον γάμο ομοφυλοφίλων.

Με την αναφορά της αυτή ήταν προφανές ότι θέλησε η ίδια αφενός να ισχυριστεί ότι το επίμαχο νομοσχέδιο συνάδει με την Ορθόδοξη εμπειρία, θεωρία και παράδοση της Εκκλησίας μας, και αφετέρου, ότι η ίδια το υπερψηφίζει αφορμώμενη, κινούμενη, και αποσκοπώντας στην ανωτέρω τριάδα.

Έτσι, ανέφερε χαρακτηριστικά η κα Λινού:

«Θα ξεκινήσω με τα λόγια ενός από τους πιο σημαντικούς Θεολόγους του αιώνα μας, σύμφωνα με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο αλλά και τον Πάπα Φραγκίσκο.

Ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας, Καθηγητής σε Ελληνικά και Αγγλικά Πανεπιστήμια, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, είχε πει πριν μερικά χρόνια δημόσια: «Δεν έχουμε το δικαίωμα να ταπεινώνουμε και να θυσιάζουμε την εικόνα του Θεού. Είναι ανάγκη οι σεξουαλικές μειονότητες να προστατεύονται από κάθε είδους διάκριση και αδικία». Αυτή η δήλωση με εκφράζει απόλυτα.

Για το νομοσχέδιο, σαφώς και είναι απαραίτητο να εξασφαλίσουμε τα δικαιώματα, όπως είναι και ο απόλυτος σεβασμός, η αγάπη αλλά κυρίως η ισότητα και η προστασία των συνανθρώπων μας, και βέβαια των ομόφυλων ατόμων”.

Ομολογώ ότι καταρχήν με ξάφνιασε η εν λόγω τοποθέτησή της για έναν απλό, απλούστατο λόγο.

Την εποχή που στην Ελλάδα εφαρμόζονταν τα καταπληκτικής εμπνεύσεως μέτρα κατά του κορωνοϊού και είχαν οδηγήσει σε πρωτόγνωρη καταστολή της Λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας, ο μακαριστός Μητροπολίτης Περγάμου είχε προβεί σε σχετική συνέντευξη σε ξένο μέσο.

Την συνέντευξη αυτή είχε μεταφράσει ο ίδιος ο γράφων στα Ελληνικά και δημοσίευσε η Romfea.gr, αφού προηγουμένως ο Σεβασμιώτατος κ. Ζηζιούλας είχε εγκρίνει το τελικό ελληνικό κείμενο (με εγκωμιαστικά μάλιστα για το πρόσωπο του μεταφραστή λόγια) στο οποίο ο ίδιος τασσόταν επί της αρχής κατά της πρωτόγνωρης αυτής πρακτικής.

Ωστόσο, δεν είδαμε ούτε ακούσαμε τότε την κυρία Λινού να δράττεται της ευκαιρίας να επικαλεστεί τον μακαριστό, εν ζωή τότε, φίλο της – η φιλική σχέση της οικογενείας της με τον Άγιο Περγάμου είναι γνωστή – και να τοποθετηθεί αναλόγως και ελλόγως, στην άλλογη απόφαση και εκτροπή της θεσμικής Εκκλησίας από τον ρόλο της.

Έκπτωση που ρητά είχε επισημάνει ο Μητροπολίτης Ζηζιούλας στη συνέντευξη εκείνη λέγοντας κατηγορηματικά ότι, «η Εκκλησία άνευ της Θείας Ευχαριστίας δεν είναι πλέον Εκκλησία».

Προτού προχωρήσουμε, ένα διευκρινιστικό σχόλιο: ο γράφων είχε την χαρά και την αγαθή τύχη να έχει γνώση προσωπική του μακαριστού Μητροπολίτου Περγάμου, σχεδόν παιδιόθεν, και μάλιστα να τύχει και εκτενών συνομιλιών μαζί του, με τελευταία στην Κωνσταντινούπολη τον Σεπτέμβριο του 2019, στο περιθώριο του Διεθνούς Συνεδρίου του Οικουμενικού Πατριαρχείου για τον μέγιστο ίσως θεολόγο του 20ου αιώνα, και δάσκαλο του κ. Ιωάννου Ζηζιούλα, τον π. Γεώργιο Φλωρόφσκυ.

Και πάντοτε θα θυμάται με ευγνωμοσύνη την ευγένεια και την καλωσύνη του μακαριστού Επισκόπου, τη διάθεσή του για διάλογο και προσφορά από τη βαθιά θεολογική γνώση του, καθώς και τη διαλλακτικότητα του πνεύματός του (υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι κανείς διαλεγόταν μαζί του καλοπροαίρετα και τεκμηριωμένα).

Από κει και πέρα όμως, τα ατοπήματα της χθεσινής δήλωσης της κυρίας Λινού είναι πολλά και διόλου αμελητέα.

Καταρχήν, ούσα η ιδία καθόλου αμέτοχος της θεολογίας της καθ᾽ ημάς Ανατολής, όφειλε να γνωρίζει στοιχειωδώς – μιας και επικαλέστηκε μεγάλο θεολόγο – περί της θεμελιώδους διακρίσεως φύσεως και χρήσεως, λόγου και τρόπου, για να μιλήσω με τη γλώσσα του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού.

Αγνοώντας αυτή την κεφαλαιώδη διάκριση, προσήλθε η ιδία με προχειρότητα μη αρμόζουσα όχι μόνον σε ερασιτέχνη θεολογούντα, αλλά πολλώ μάλλον σε καθηγητή Πανεπιστημίου και σύζυγο ιερέως, και σωρηδόν μετεξήλθε μια δήλωση (;) [θα έλθω στο ερωτηματικό] του μακαριστού Μητροπολίτου Περγάμου με τρόπο παραπλανητικό:

«Δεν έχουμε το δικαίωμα να ταπεινώνουμε και να θυσιάζουμε την εικόνα του Θεού».

Σαφώς και είναι έτσι, και σαφώς η εικόνα του Θεού αφορά, ορίζει, κατηγορεί, αν θέλετε, τον λόγο της ανθρώπινης φύσεως και του ανθρώπου ως σύνθετον σώματος και ψυχής.

Δεν καθορίζει ούτε επιβάλλει όμως και τον τρόπο της, δηλαδή τη χρήση του αυτεξουσίου και τα έργα ενός εκάστου ανθρώπου.

Για το τελευταίο οι Πατέρες της Εκκλησίας, μηδενός εξαιρουμένου, μιλούν σαφώς για απόλυτη ελευθερία (αυτό που ο μακαριστός φίλος της κυρίας Λινού και ημών αποδίδει στο Πρόσωπον) στα όρια της οποίας είναι απολύτως δυνατό το σφάλμα, η αστοχία, η αμαρτία.

Αυτά αρκούν για να καταδείξουν το πρώτο βασικό επιστημολογικό θεολογικό και ανθρωπολογικό σφάλμα της ιδίας, αυτό της – λογικά και αναγκαστικά προκύπτουσας – σωρηδόν συμπερίληψης στην εικόνα Θεού ακόμη και των έργων του ανθρώπου των μη κατά Θεόν, των μη συν Θεώ, αν προτιμάτε, ειργασμένων.

Κάτι τέτοιο, όχι μόνον δεν ανήκει στο κατ᾽ εικόνα αλλά είναι και εμπόδιο του καθ᾽ ὁμοίωσιν.

Έρχομαι στη δεύτερη πρόταση της αναφοράς της κυρίας Λινού στον μακαριστό κ. Ιωάννη Ζηζιούλα:

«Είναι ανάγκη οι σεξουαλικές μειονότητες να προστατεύονται από κάθε είδους διάκριση και αδικία».

Δεν θέλω να κουράσω τον αναγνώστη με σχολαστική ανάλυση κάθε λέξης. Θα περιοριστώ μόνον στο να θέσω στην πρεσβυτέρα Βουλευτή, αλλά και στον κοινό νου, το εξής ερώτημα. Συνιστά αδικία η μη εξίσωση του κατά φύσιν με το παρά φύσιν, ή όχι; Αν συνιστά, τότε, κατ᾽ αντιστοιχίαν με τον λόγο της διαφοράς (differentia) του ενός από το άλλο, ποιος είναι, καθ᾽ υμάς, κα Λινού, ο λόγος της ομοιότητας ή της ισότητας του παρά φύσιν με το κατά φύσιν που καλεί σε «άρση» της επιχειρηματολογούμενης «αδικίας»; Αν αυτό δεν είστε σε θέση να το απαντήσετε, τότε και η αναφορά σας στην «πρόταση» του Μητροπολίτου συνιστά τυφλή και απερίσκεπτη επίκληση συναισθήματος και αυθεντίας.

Επιπλέον: τί εννοείτε, κυρία Λινού, λέγοντας ότι σας εκφράζει απόλυτα μια φερόμενη δήλωση, τη χρήση της οποίας ο δηλών δεν είναι σε θέση ούτε να εγκρίνει ούτε και να διαψεύσει; Είστε βέβαιη ότι ο Άγιος Περγάμου θα έλεγε «Ναι στον γάμο ομοφυλοφίλων!» ως επιτέλεση άρσης της καθ᾽ υμάς μεθερμηνευόμενης αδικίας; Και άρα, ότι θα κινείτο ο ίδιος ο πολιός κεκοιμημένος θεολόγος αντίθετα προς όλο το Σώμα της Εκκλησίας, το οποίο έχει πολλαχώς ρητά και σαφώς εκφραστεί τώρα και πάντοτε και καθ᾽ όλη την Ορθόδοξη Πατερική παράδοση και ιστορία;

Κι ακόμη: με το σκεπτικό της στόχευσής σας και την αναφορά σας στον Άγιο Περγάμου, αναλαμβάνετε, κυρία Λινού, την ευθύνη του λογικού περιεχομένου της δια της εύλογης αντιστροφής συνεπαγωγής της φερόμενης πρότασης του Μητροπολίτη ότι, «με τον γάμο ομοφυλοφίλων δεν ταπεινώνουμε και δεν θυσιάζουμε την εικόνα του Θεού»;

Έρχομαι τώρα στο τρίτο σημείο της δήλωσης της Βουλευτού, το οποίο υπαινίχθηκα ανωτέρω.

Πόσο αυτοσεβασμό διαθέτει ένας άνθρωπος Καθηγητής Πανεπιστημίου, σύζυγος Ορθοδόξου ιερέως, και τιμηθείς με το υπέρτατο αξίωμα της δημοκρατίας, όταν: απευθυνόμενος στην εθνική αντιπροσωπεία, προβαίνει ενώπιον αυτής και του ελληνικού λαού σε αναφορά φερόμενης, και ως εκ τούτου αμφίβολης, δήλωσης, άνευ τεκμηρίωσης [εκτός κι αν η προσθήκη του επίθετου «δημόσια» συνιστά επιστημονική εγκυρότητα, περαιτέρω διασφαλιζομένου –με την προσθήκη του «πριν μερικά χρόνια»– του ότι κανείς δεν πρόκειται να ψάξει να βρει πώς και τί], παρασιωπώντας πλήρως τα συμφραζόμενα, αυτό που πολλοί αρέσκονται να ονομάζουν «συνάφεια»;

Είναι αυτό επιστημονική ακρίβεια και συνέπεια;

Ποιά «φεουδαρχική» νοσταλγία, άραγε, ωθεί σε λογικές προ–Διαφωτιστικών επικλήσεων αυθεντίας, και ποιά απέλπιδα λουθηρανικής προέλευσης ανάγκη προτεσταντικής ερμηνευτικής μέσα στους κόλπους της Ορθοδοξίας;

Αισθάνεται, αλήθεια, η κυρία Βουλευτής, τίμια την επίκληση μιας ορισμένης γενικής θέσης – που σαφώς κάθε νοήμων άνθρωπος αξιωματικά αποδέχεται – μιας «αυθεντίας» που πρόσφατα απήλθε του βίου, την οποία η ίδια επιστρατεύει σε μια ορισμένη στόχευση, αγνοώντας ενδεχομένως, ή και αδιαφορώντας για τις συνέπειες τοιαύτης παρόρμησης;

Συνέπειες, μεταξύ των οποίων είναι μάλιστα και η αυθαίρετη ανάδειξη –φεύ! – του μακαριστού Μητροπολίτη Περγάμου σε θεωρητικό θεμελιωτή της καινοφανούς αίρεσης ταύτισης, ή έστω εξίσωσης, του παρά φύσιν με το κατά φύσιν, εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας;

Αλήθεια, είναι αυτός ο τρόπος τιμής φιλίας φιλουμένου και φιλούντος in absentia τελούντος;

Εκτός, βεβαίως, κι αν η Βουλευτής είναι σε θέση να παράσχει η ίδια ακριβή τεκμηρίωση του ότι ο Άγιος Περγάμου έχει δημόσια κατατεθειμένες διαφωνίες με τον Απόστολο Παύλο, για να παραλείψω όλους τους άλλους Πατέρες της Εκκλησίας.

Αν δεν είναι σε τέτοια θέση, τότε η αναφορά της αυτή μόνον τιμή δεν περιποιεί στην ιδία, αλλά αντιθέτως, εργαλειοποιεί τον άνθρωπο, αντικειμενοποιεί και προσβάλλει και τη μνήμη, και το έργο του, και την προσωπικότητα του κεκοιμημένου.

Κλείνω με ένα ερώτημα στην ερρίτιμη κυρία Λινού: Πώς, άραγε, αντιλαμβάνεστε, ως Ελληνίς Χριστιανή Ορθόδοξη, ως θεραπαινίς του υψίστου πολιτεύματος της δημοκρατίας, και ως άκρως τιμηθείσα από τον ελληνικό λαό, την καθ᾽ υμάς ισότητα του τρόπου του παρά φύσιν με τον τρόπο κατά φύσιν, και πώς μια τέτοιου είδους «ισότητα» προάγει το τέλος του δημοκρατικού πολιτεύματος, που δεν είναι άλλο παρά η μετοχή στο Αγαθόν;

Με άλλα λόγια, πώς, ταυτίζοντας το παρά φύσιν με το κατά φύσιν θα διατηρήσει, καθ᾽ υμάς, ο άνθρωπος την απαιτούμενη ενάργεια του λόγου ώστε να αποκτήσει τον φωτισμό του υπέρ λόγον που θα του επιτρέψει να εισαχθεί στο Υπέρ Φύσιν;

Ἡ παραβολή! «ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω» (Ματθ. ΚΕ΄ 21) - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΕΚΑΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024). 

«ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω» (Ματθ. ΚΕ΄ 21)

 

Ἡ παραβολή!

Παραβολή, ἦτο εἷς ἐκ τῶν τρόπων διδασκαλίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Αἱ παραβολαὶ ἦσαν διηγηματικαὶ ἀφηγήσεις τοῦ Διδασκάλου διὰ τῶν ὁποίων «ἐξεικονίζοντο» συγκεκριμμένα πρόσωπα, ἀλλὰ καὶ καταστάσεις … καί, αἵτινες ἀφηγήσεις, θὰ ἠδύναντο ἵνα πραγματοποιηθῶσιν εἴς τινα στιγμὴν τοῦ μέλλοντος χρόνου! Ἦτο ὁ τρόπος ἐκεῖνος διδασκαλίας τοῦ Σωτῆρος διὰ τοῦ ὁποίου, - ὣς ὁ Ἴδιος εἶπε πρὸς τοὺς ἐρωτῶντας μαθητάς Του, - «ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν» (Λουκ. Η΄ 10), δηλαδή, νὰ διδάσκωνται μὲν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ νὰ μὴν ἀντιλαμβάνωνται πλήρως τὰς Θείας Ἀληθείας, ἐφ’ ὅσον δὲν εἶναι κατάλληλοι πρὸς τοῦτο …! Τέλος, ἡ παραβολή, ἦτο καὶ ὁ τρόπος ἐκεῖνος διδασκαλίας, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ λαός, εὐχαρίστως ἐδέχετο τὴν διδασκαλίαν τοῦ Κυρίου, (Λουκ. Δ΄ 22)!

Ἐν προκειμένῳ, ὁ Διδάσκαλος, διηγεῖται παραβολικῶς, περί τινος ἀνθρώπου ὅστις … «ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ»! Καὶ ἔδωκεν εἰς τούτους, «ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν», καὶ ὄχι εἰς ἅπαντας τὸ ἴδιον ποσόν! Εἰς τὸν ἕνα ἔδωκε πέντε τάλαντα, εἰς ἕτερον, δύο, καὶ εἰς ἄλλον … ἓν τάλαντον! Ὅταν, λοιπόν, ἐπέστρεψεν ἐκ τῆς ἀποδημίας του, ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ἐκάλεσε τοὺς δούλους του, προκειμένου ἵνα λογοδοτήσωσι διὰ τὴν διαχείρισιν τῶν ταλάντων τὰ ὁποῖα τοὺς ἐνεπιστεύθη! Οἱ δύο ἐκ τῶν τριῶν προαναφερθέντων, εἶχον ἐργασθεῖ ἐπὶ τῆς περιουσίας τὴν ὁποίαν εἶχον λάβει, … καὶ ἐδιπλασίασαν τὰ τάλαντά των! Παραδίδοντες δὲ ταῦτα εἰς τὸν ἐργοδότην των, ἔλαβον, ἀφ’ ἑνὸς τὸν ἔπαινον διὰ τὴν ἐργατικότητά των, ἀφ’ ἑτέρου δέ, καὶ τὴν συμμετοχήν των εἰς τήν, μετὰ τοῦ κυρίου των, εὐφροσύνην καὶ χαράν!

Ὅταν ἐκλήθη καὶ ὁ τρίτος ἐκ τῶν δούλων, ὅστις θὰ ἔπρεπεν ἵνα διαχειρισθῇ τὸ ἓν τάλαντον, οὗτος ἐξέπληξεν τὸν κύριον καὶ δανειστήν του, ἀφ’ ἑνὸς μὲν μὲ τὴν ὀκνηρίαν καὶ ἀδιαφορίαν του, καὶ ἀφ’ ἑτέρου μὲ τὴν ἐπιθετικότητα καὶ θρασύτητά του πρὸς τὸν ἐργοδότην του! Συγκεκριμμένως, ὁμολογεῖ ὅτι ἀπέκρυψε τὸ τάλαντόν του εἰς τὸ ἔδαφος καὶ δὲν τὸ εἰργάσθη καὶ τὸ ἐπιστρέφει ὣς τὸ παρέλαβεν, ἀλλὰ καὶ ἐπιρρίπτει τὴν εὐθύνην καὶ ἐνοχήν, διὰ ταύτην τὴν ὀκνηρίαν καὶ ἀδιαφορίαν του, εἰς τὸν εὐγενῆ κύριόν του, κατηγορῶν τοῦτον, ὅτι … «ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας» (Ματθ. ΚΕ΄ 24)! Κλείει δὲ τὴν παραβολήν, ὁ Διδάσκαλος, παραδίδων τὸ τάλαντον τοῦ πονηροῦ δούλου, εἰς τὸν ἐργατικὸν καὶ ἐπιμελῆ, καὶ … τοῦτον τὸν ὀκνηρόν, διατάσσει ἵνα ἐκριφθῇ εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον, ὅπου … «ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων»!

 

Ἡ χαρὰ τοῦ Κυρίου.

Ὡς ἤδη εἴπωμεν, ἡ παραβολὴ «κρύπτει», ὄπισθεν τῶν φαινομένων προσώπων καὶ καταστάσεων, ἕτερα ἀντίστοιχα πρόσωπα ὣς καὶ ἀντιστοίχους καταστάσεις! Εὐκόλως ἀντιλαμβανόμεθα, ὅτι ὁ μὲν κύριος τῆς παραβολῆς … «εἰκονίζει» τὸν Ἅγιον Θεὸν καὶ οἱ δοῦλοι ἐκπροσωποῦσιν ἀντιστοίχως, ἅπαντας ἡμᾶς τοὺς δούλους τοῦ Θεοῦ, οἵτινες ἔχομεν λάβει ἀπὸ τὸν Θεόν, … «τάλαντα» σωματικὰ καὶ πνευματικά, τὰ ὁποῖα καλούμεθα ἵνα ἐργασθῶμεν καὶ αὐξήσωμεν!

«Εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου»! Αὐτὴ εἶναι ἡ … ἐπιβράβευσις τῶν ἐργατικῶν καὶ εὐσυνειδήτων δούλων! Εἶναι ἡ «χαρὰ τοῦ κυρίου» των! Καὶ … «χαρὰ τοῦ κυρίου», ἐν προκειμένῳ, δὲν εἶναι τὸ αἴσθημα καὶ ἡ ἐκδήλωσις τῆς χαρᾶς τοῦ ἐργοδότου των, ἀλλὰ ὁ χῶρος εἰς τὸν ὁποῖον ἐκφράζει ὁ κύριος τὴν χαράν του, καὶ εἰς τὸν ὁποῖον (χῶρον) προσκαλεῖ ὡς συνευφραινομένους καὶ συνδαιτημόνας, ἐκείνους οἵτινες ἐσεβάσθησαν καὶ ἐξετίμησαν καὶ εἰργάσθησαν καὶ ἐκοπίασαν διὰ τὸν κύριόν των καὶ τὰς ἀπαιτήσεις του! Ἡ «χαρὰ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν», κατὰ τὴν ἑρμηνείαν τῆς παραβολῆς ταύτης, εἶναι, σαφῶς, ἡ ἀπόλαυσις τῶν δικαίων ἐν τῇ ἐνδόξῳ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν! Εἶναι ἡ αἰώνιος χαρμονὴ καὶ πνευματικὴ εὐωχία εἰς τήν, μετὰ τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ Χριστοῦ, συναύλισιν μετὰ τὴν δευτέραν Αὐτοῦ Παρουσίαν καὶ «δικαστικὴν» ἀπόφασίν Του!

Ἡ χαρὰ δὲ αὕτη, εἶναι τοσαύτη καὶ τοιαύτη, ὥστε, ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ «κοστίζῃ» ἀφαντάστως εἰς ἐκείνους οἵτινες θὰ τὴν στερηθῶσιν ἕνεκα τῆς ἐμμονῆς των εἰς τὴν ἄρνησιν καὶ ἀπόρριψιν τῆς στοιχειώδους πνευματικῆς ἐργασίας ἥντινα ἀπαιτεῖ ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, … ἐκεῖνοι οἵτινες τὴν γνωρίζουσι καὶ τὴν εἶδον, νὰ τὴν θεωροῦσιν ὡς τὴν ὑπερτάτην ἐκείνην εὐτυχίαν, διὰ τὴν ὁποίαν … «οὐκ ἔστιν ἀντάλλαγμα»! Οὕτω, ὁ μὲν Κύριος καὶ Διδάσκαλος ἡμῶν, - ὁ χορηγὸς τῆς τοιαύτης πνευματικῆς χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως, - μᾶς συνέστησε κατ’ ἐπανάληψιν, ὅτι, … αὕτη ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν νὰ εἶναι ἡ μεγάλη προσδοκία ἡμῶν! Τίποτε νὰ μὴν εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον θὰ δύναται ἵνα μᾶς ἀποσπάσῃ ἀπὸ τὸν τοιοῦτον «στόχον», καὶ διὰ ταύτην, νὰ εἴμεθα πρόθυμοι νὰ δεχθῶμεν τὴν οἵανδήποτε στέρησιν καὶ βάσανον εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, ἀκόμη δὲ καὶ τὸν πλέον φρικώδη καὶ ὀδυνηρὸν θάνατον!

 

Οἱ δίκαιοι!

Κάποτε, ἐπεσκέφθη τὸν Ἅγιον τῶν ἡμερῶν μας, τὸν ὅσιον Παΐσιον, - κατὰ τὴν μαρτυρίαν αὐτοῦ τοῦ ἰδίου, - ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Εὐφημία! Μετὰ τήν, κάπως, «ἐπεισοδιακὴν» … γνωριμίαν των, καὶ εἴς τινα ἐρώτησιν τοῦ Ἁγίου Παϊσίου πρὸς ταύτην, περὶ τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, «ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν», ἡ Ἁγία ἀπήντησεν: «Γέροντα, ἐὰν ἐγνώριζον, - ἐν ὅσῳ ἤμουν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, - ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἤδη ἀπολαμβάνω εἰς τὸν Παράδεισον, θὰ προετίμων, ἀκόμη πιὸ φρικτὰ καὶ ὀδυνηρὰ μαρτύρια, ἀπ’ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ὑπέστην»! Τοῦτο ἀκριβῶς, ἔπραξαν ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, οἵτινες ἐδέξαντο μυρίας βασάνους, ἀλλὰ καὶ ὑπέβαλον ἑαυτοὺς εἰς ἀφαντάστους θλίψεις καὶ στερήσεις, διὰ τὴν μέλλουσαν ζωήν! Οἱ «βιασταὶ ἁρπάζουσι τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν», εἶπεν ὁ Κύριός μας, καὶ ὄντως, ἐξ ὅσων Ἁγίων τιμᾷ καὶ γεραίρει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, οὐδεὶς εἶναι ἐκεῖνος, ὅστις νὰ «παρεβίασεν» τὸν τοιοῦτον κανόνα! Ἅπαντες, – μηδὲ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐξαιρουμένης, - ἐκοπίασαν ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι, ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσωσι!

Τοῦτον τὸν μικρὸν κόπον καὶ ἀγῶνα, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, ἂς καταβάλλωμεν εἰς ταύτην τὴν παροῦσαν καὶ πρόσκαιρον ζωήν, καὶ ὁ Κύριος καὶ Δεσπότης ἡμῶν, βλέπων ὅτι ἐκοπιάσαμεν καὶ ηὐξήσαμεν … «τὰ τάλαντα» ἅτινα μᾶς ἐνεπιστεύθη, θὰ εἴπῃ καὶ εἰς ἡμᾶς ἐκεῖνο τὸ γλυκύτατον, … «εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου» (Ματθ. ΚΕ΄ 21)! Εἴθε!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν