Ο "πλούσιος" παππούς

    Συνάντησα  κάποτε  έναν  παππού  τόσο  φτωχό  που  του  έλειπαν  ακόμη  και  τα  απαραίτητα. Η γυναίκα  του  είχε  πεθάνει  και  ο  γιος  του  που  ζούσε  στο  εξωτερικό  τον  είχε  ξεχάσει.

    Ο  παππούς  είχε  φωτεινό  πρόσωπο  και γελούσε  καλόκαρδα, ενώ  το  σπιτάκι  του  ήταν ένα  ημιυπόγειο  κάτω  από  την  σκάλα  μιας  πολυκατοικίας.

Ένα  βράδυ  μπήκα  και  εγώ  στο  σπίτι  του,  μια  και  η  πόρτα  ήταν  συνεχώς  ξεκλείδωτη.

    Ο  παππούς  δεν  άκουγε  καλά  και  έτσι  δεν  με  κατάλαβε. Τον  είδα  στο  ημίφως  σκεπασμένο με  κάτι  παλιές  κουβέρτες στο  ντιβάνι  που    χρησιμοποιούσε  για  κρεβάτι. Δόξα  τω  Θεώ  έλεγε  και  ξανάλεγε, εγώ  έχω  κάπου  να  μείνω. Πόσοι  και πόσοι  δεν  έχουν  ούτε  μια  κουβέρτα  να  σκεπαστούν  ή  ζουν  στο  δρόμο! Τι ευλογίες  μου  δίνεις  Θεέ  μου!

    Δεν  ήξερα  αν  έπρεπε  να  τον  λυπηθώ  για  τη  φτώχεια  του    ή  να  τον   ζηλέψω  για  τα  πλούτη  της  υπομονής  του.

"Μικρό γεροντικό πόλεων"

Το ερωτευμένο λιοντάρι!!... - Μύθος του Αισώπου

Το ερωτευμένο λιοντάρι κι ο γεωργός.

(Μύθος του Αισώπου).

     Ένας γεωργός είχε μία κόρη πολύ όμορφη, τόσο όμορφη ώστε, μία μέρα που είχε πάει στο δάσος για να μαζέψει χουρμάδες, την είδε ένα λιοντάρι και τα ’χασε από την ομορφιά της. Τα έχασε μάλιστα τόσο πολύ, ώστε αντί να πηδήσει πάνω της και να την φάει, έμεινε ακίνητο και την θαύμαζε.
     Την άλλη μέρα η πεντάμορφη κοπέλα ξαναπήγε στο δάσος για χουρμάδες, άφοβη, γιατί πρόσεξε πως το λιοντάρι δεν έδειχνε σκοπό να την πειράξει.
     Το λιοντάρι πάλι, όταν την ξαναείδε, στάθηκε να την κοιτάξει και κατάλαβε πως εκείνη η γυναίκα ήταν πιο όμορφη απ’ όλες τις λιονταρίνες του δάσους και πως, αν ήταν να παντρευτεί, μόνο αυτήν θα ’παιρνε γυναίκα του κι όχι καμιά λιονταρίνα.
     Μέρα με την ημέρα, η αγάπη του για την κόρη του γεωργού μεγάλωνε και, στο τέλος, μην μπορώντας πια να κρατηθεί, της το είπε:
     - Σ’ αγαπώ και θέλω να γίνεις γυναίκα μου!
Η κοπέλα, για να μη δείξει πως τρόμαξε και για να μη θυμώσει το λιοντάρι και την φάει, του είπε:
     - Αν με θέλεις για γυναίκα σου, πρέπει να με ζητήσεις από τον πατέρα μου!
     - Θα σε ζητήσω! Υποσχέθηκε το λιοντάρι.
Κι η κοπέλα, που είχε τρομοκρατηθεί, δεν ξαναπήγε στο δάσος, το ερωτευμένο λιοντάρι ξεκίνησε και πήγε να βρει το γεωργό.
      - Αγαπώ την κόρη σου και θέλω να την κάνω γυναίκα μου!
      Ο γεωργός τρόμαξε και δεν ήξερε τι να κάνει.
      Ούτε να δώσει την κόρη του στο λιοντάρι ήθελε, αλλά ούτε και να το διώξει τολμούσε.
     - Θα το πω της ίδιας, τραύλισε.
     - Της το είπα εγώ κι εκείνη με συμβούλεψε να την ζητήσω από σένα, του εξήγησε το λιοντάρι.
     - Ναι, έτσι γίνεται σ’ εμάς τους ανθρώπους, είπε ο γεωργός. Αλλά συνηθίζουμε να ρωτάμε τα κορίτσια μας πριν δώσουμε τον λόγο μας.
    - Καλά! Θα έρθω αύριο τέτοια ώρα να πάρω την απάντησή σου! Είπε το λιοντάρι.
Κι έφυγε, αφήνοντας έναν βροντερό βρυχηθμό, που έκανε το αίμα του γεωργού να παγώσει μέσα στις φλέβες του.
     Όλη εκείνη τη νύχτα, ο καημένος ο γεωργός δεν έκλεισε μάτι από την αγωνία του. Σκέφτηκε μάλιστα να πάρει την κόρη του και να φύγουν, αλλά φοβήθηκε μήπως τους παραφύλαγε το λιοντάρι και τότε πια δεν θα γλίτωναν από τα νύχια του και τα δόντια του.
Τέλος, πήρε μια απόφαση.
      Όταν την άλλη μέρα ήρθε το λιοντάρι να τον βρει, του είπε χαμογελώντας με καλοσύνη:
      - Η κόρη σου δέχεται να σε πάρει άντρα της, αλλά πρέπει να βγάλεις πρώτα τα δόντια σου και να κόψεις τα νύχια σου, γιατί έτσι όπως είσαι, σε φοβάται.
      - Κάνω ό, τι μου ζητάει! Υποσχέθηκε το λιοντάρι, που ήταν τόσο πολύ ερωτευμένο, ώστε είχε χάσει πια τα λογικά του.
Και πραγματικά, την άλλη μέρα, όταν ξαναπήγε στο σπίτι του γεωργού, δεν είχε ούτε νύχια, ούτε δόντια.
      Τότε ο γεωργός, που δεν το φοβήθηκε πια, έπεσε πάνω του κι άρχισε να το χτυπάει με ένα ξύλο τόσο δυνατά, ώστε το λιοντάρι, που δεν είχε δύναμη ν’ αντισταθεί, έφυγε τρέχοντας και χάθηκε για πάντα.

     Πολλοί ερωτεύονται όμως δεν γνωρίζουν αν αυτός ή αυτή που αγαπούν θα τους πάρει ό,τι πολυτιμότερο έχουν.
     Η υπεροχή της αξίας μας όπως του λιονταριού, μας κάνει να πιστεύουμε ότι μπορούμε να βιώσουμε αρμονικά με τον οποιονδήποτε.
     Όμως ο βασιλιάς του ζωικού βασιλείου μόνο με μία λιονταρίνα θα είναι πάντα βασιλιάς.
     Η ψυχή που αγαπάει τον Χριστό τον ρωτάει μυστικά στα βάθη της πώς να πορευθεί, αλλά αφήνει και χώρο για την απάντησή Του!

Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Μία μοναξιά που με τρομάζει... (βίντεο)

    Θα σου πω ποια μοναξιά με τρομάζει περισσότερο

εκείνη που την νιώθεις μέσα στο πλήθος...

γιατί κανείς δεν ακούει τα λόγια σου,

δεν μετράει τους παλμούς της καρδιάς σου,

δεν απλώνει το χέρι να πιάσει το δικό σου...

απλά βαδίζει δίπλα σου και πολλές φορές 

σε σπρώχνει για να περάσει...

Γιάννης Ρίτσος

Ο ύμνος της Αγάπης

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

 Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Η Υπερβολή

Είπε γέρων: "Όλα τα υπέρμετρα προέρχονται από τους δαίμονες".

Αββά Ποιμένος

Απίστευτο το τι μπορεί να κάνει μία κιμωλία

    Πέρα από το να μας θυμίζει τα σχολικά μας χρόνια, μια κιμωλία μπορεί να μας καταπλήξει με τις πολλές χρήσεις της!

    Η κιμωλία είναι υλικό που φυλακίζει την υγρασία πολύ αποτελεσματικά.

Αφαιρέστε λιπαρούς λεκέδες από πουκάμισα ή άλλα ρούχα.

    Τρίψτε λευκή κιμωλία πάνω στο λεκέ και αφήστε τη για 10 λεπτά. Η κιμωλία θα απορροφήσει την περίσσια λιπαρότητα. Αφαιρέστε με ένα πανί την κιμωλία, όσο είναι εφικτό, και πλύντε κανονικά το ρούχο.

    Καθαρίστε εύκολα λεκέδες λιπαρότητας από το εσωτερικό γιακάδων σε πουκάμισα.

    Τρίψτε αρκετά την κιμωλία στην εσωτερική περιφέρεια του γιακά και αφήστε τη να δράσει για 10 λεπτά. Πλύντε στο πλυντήριο κανονικά, αφού αφαιρέστε την περιττή κιμωλία.

    Αφαίρεση λεκέδων από σουέντ παπούτσια.

Πασπαλίστε κιμωλία στο λεκέ και αφήστε όλο το βράδυ. Με βουρτσάκι απομακρύνετε την κιμωλία, η οποία θα έχει αφαιρέσει μεγάλο μέρος του λεκέ.

     Υγρασία και μυρωδιά σε κάδο με τα άπλυτα ρούχα.

Βάλτε σε σακουλάκι τροφίμων μερικές κιμωλίες και ρίξτε το σακουλάκι στον πάτο του κάδου. Η κιμωλία θα απορροφήσει την υγρασία σταδιακά από τον κάδο, καθώς και μυρωδιές που βγάζουν τυχόν υγρά ρούχα.

     Σκουριασμένα και θολά ασημικά και κοσμήματα.

    Τοποθετήστε μια κιμωλία σε μπιζουτιέρες ή ακόμα και στο συρτάρι με τα μαχαιροπήρουνα. Η υγρασία τα θαμπώνει και προκαλεί οξείδωση (σκούριασμα) σε ασημικά και κοσμήματα.

    Γρήγορες επιδιορθώσεις σε σημάδια στους τοίχους.

    Γρατσουνιές και μικρές τρύπες μπορούν να εξαφανιστούν στο άψε σβήσε εάν τρίψετε το σημείο με κιμωλία.

    Βίδα που γλιστράει στην κορυφή κατσαβιδιού.

    Τρίψτε λίγη κιμωλία στην κορυφή του κατσαβιδιού. Θα βοηθήσει ώστε η βίδα να μην ξεγλιστράει κατά το βίδωμα.

    Διώξτε φυσικά τα μυρμήγκια.

    Χαράξτε γραμμές με κιμωλία στους τοίχους. Τα μυρμήγκια μισούν την κιμωλία και μένουν μακριά της!

    Κολλάει και μαγκώνει το κλειδί στην κλειδαριά.

    Τρίψτε τις μύτες του κλειδιού με κιμωλία. Θα βοηθήσει ώστε το κλειδί να γλιστράει ομαλά στο εσωτερικό της κλειδαριάς.

    Φροντίδα νυχιών.

    Τρίψτε κιμωλία πάνω στη λίμα νυχιών και λιμάρετε τα νύχια σας κάτω από της άκρες τους. Η κιμωλία θα αφαιρέσει τη βρομιά και θα δώσει επιπλέον φρεσκάδα στα νύχια σας!

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Μία τιμωρία που ποτέ δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε στα παιδιά

     Δεν πρέπει ποτέ να τιμωρούμε ή να φοβερίζουμε τα παιδιά χρησιμοποιώντας το Όνομα του Χριστού.

("Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα" 
Αδελφή Μαγδαληνή Έσσεξ Αγγλίας)

Ο λιχούδης... μοναχός

    Πριν χρόνια ήταν σε ένα μοναστήρι ένας μοναχός που ήταν πολύ λιχούδης. Όταν λοιπόν ήρθε η καθαρή Δευτέρα ο ηγούμενος είπε στους μοναχούς της μονής του: Αδελφοί από εδώ και πέρα αρχίζει η νηστεία και ούτε εγώ, ούτε εσείς δεν θα τρώμε αρτήσιμα φαγητά και στη συνέχεια κρέμασε το κλειδί σε ένα σημείο. 

    Ο λαίμαργος μοναχός είδε την τοποθεσία που ήταν κλειδί και κρυφά πήρε το κλειδί άνοιξε το ψυγείο και πήρε ένα αυγό για να το φτιάξει και να το φάει. Ο ηγούμενος που είχε καταλάβει την πονηριά του μοναχού την ίδια μέρα πήγε στο κελί του ξαφνικά και τον ‘’συνέλαβε’’ να έχει βάλει το αυγό κάτω από την τρύπα ενός μεγάλου κλειδιού και να το ψήνει στο καμινέτο του. Τι κάνεις εκεί πάτερ ; φώναξε στο λιχούδη μοναχό. Δεν φταίω εγώ γέροντα, ο διάβολος με έβαλε να το κάνω. 

    Ο διάβολος που ήταν κάπου πιο πέρα πετάχτηκε και είπε: Τέτοια πονηριά ούτε εγώ δεν την είχα φανταστεί!

Άθεος αλλά... όχι πάντα!

    

     Ο  άθεος  Βόλνευ  κάποτε  ταξίδευε, όμως  ξαφνικά  σηκώθηκε  μεγάλη  τρικυμία  και  το  πλοίο  με  το  οποίο  ταξίδευε  κινδύνευε  σοβαρά  να  βουλιάξει  λόγω  των  τεράστιων  κυμάτων. 

     Ο  Βόλνευ  λησμονώντας  όλες  τις  υλιστικές  του  θεωρίες  γονατίζει  και  προσεύχεται  με  τόση  θέρμη  ώστε  κατέπληξε  τους  πάντες. Όταν  ο  κίνδυνος  πέρασε, κάποιος  φίλος  του    είπε: Προσεύχεσαι  σαν  μια  γυναικούλα. 

     Φίλε  μου  απάντησε  ο  Βόλνευ, μπορεί  να  είναι  κανείς  άθεος  στο  γραφείο  του, όχι  όμως  και  όταν  βρεθεί  μεταξύ  ουρανού  και  της  αβύσσου  της  θάλασσας, η  οποία  βογκά  κάτω   από τα  πόδια  του.

Ο τσοπάνης και το πρόβατο

    Κάποτε  ένας  τσοπάνης  είχε  ετοιμάσει  καλή  τροφή  στη  στάνη  του για  τα  πρόβατά  του. Άνοιξε  λοιπόν  την  πόρτα  διάπλατα  και  ενώ  άρχισαν  αν  μπαίνουν  τα  πρόβατα  μια  προβατίνα  με  τα  αρνάκια  της  δεν  έμπαινε. Εάν  έμενε  έξω  θα  χανόταν  και  τότε  ο  τσοπάνης  με  ένα  απότομο  πήδημα άρπαξε  το  αρνάκι και  έτρεξε  στη  στάνη.

    Η  προβατίνα  όταν  είδε  να μεταφέρουν  το  αρνάκι  στη   στάνη, έτρεξε  πίσω  βελάζοντας  και  μπήκε  στη  στάνη. 

     Το  ίδιο  κάνει  και  ο  Θεός  όταν  περπατάμε  μακριά Του. 
    
    Αρπάζει  κάποιο  προσφιλές μας πρόσωπο  και  μας  φέρνει  σαν  άλλος  τσοπάνης  στη  μάντρα  του , δηλαδή  στη  βασιλεία  Του.

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών




Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Ο καρνάβαλος

Η ταμπέλα

    Ο κ.Αλέξης  ήταν  κρεοπώλης  20  χρόνια στη  Θεσσαλονίκη, όμως  εκείνο  το  βράδυ  γύρισε  σπίτι  πολύ  στεναχωρημένος  και  αφού  χαιρέτησε  στεγνά  την  γυναίκα  και  τα  τρία  του  παιδιά  πήγε  στο  δωμάτιό  του. Τώρα  τελευταία, λίγο  η  οικονομική  κρίση  και  κυρίως  το   νέο  μεγάλο  κρεοπωλείο  που  είχε  ανοίξει  δύο  γωνίες  πιο  κάτω  τον  είχαν  τσακίσει. 
    Το  καινούργιο  μαγαζί  είχε  σήμερα  Σάββατο  πινακίδα: Αύριο  είναι  Κυριακή  θα  είμαστε  ανοιχτοί  και  θα  σας  περιμένουμε.

     Ξημέρωσε  η  επόμενη  μέρα, η  Κυριακή ,   όλοι  πήγαν  στην  εκκλησία  και  στη  συνέχεια  βρίσκοντας  ο  πατέρας  μια  δικαιολογία  τους  έστειλε  όλους  στο  σπίτι  και  ο  ίδιος  τράβηξε  για  το  μαγαζί  του με  βαριά καρδιά. Άνοιξε  δειλά  την  πόρτα, αλλά  καθώς  γύριζε  την  πινακίδα  από κλειστό  σε  ανοιχτό  είδε  κάποιον  να  μπαίνει  στο  κατάστημα  και  με  έκπληξη  είδε  τον  μικρό  του   γιο, τον  10χρονο  Ηλία   να  μπαίνει  κρατώντας  ένα  χρωματιστό  χαρτόνι.. Ξέρεις  μπαμπά  είπε  το  παιδί, το  κατάλαβα  ότι  θα  ερχόσουν  εδώ  και  ήρθα  με  αυτό  το  χαρτόνι. Ο  πατέρας  με  κομμένη  την  αναπνοή  κοίταξε  την  επιγραφή: Σήμερα  είναι  Κυριακή  και  σαν  ορθόδοξοι  χριστιανοί  είμαστε  κλειστοί, θα  σας  περιμένουμε  αύριο.Ο  πατέρας  γύρισε  στο  παιδί  και  με φανερή συγκίνηση   είπε: Ναι  παιδί  μου, βοήθησέ  με  να  κρεμάσουμε  την  πινακίδα  και  στη  συνέχεια  θα  πάμε  στο  σπίτι, δεν  έχουμε  καμιά  δουλειά  στο  μαγαζί  σήμερα  Κυριακή!